|
คีตโลกา ตอนที่3
อัญมาเดินออกมาจากห้องน้ำโรงพยาบาลด้วยกิริยาเหมือนซอมบี้พร้อมกับทำตาโตมองตำรวจทั้งสองและพยาบาลที่ยังคงตะลึงกับเสียงไซเรนเมื่อครู่
คุณจะมาทำเสียงดังเอะอะในโรงพยาบาลไม่ได้นะคะ เกรงใจผู้ป่วยคนอื่นบ้างเมื่อรู้สึกตัวพยาบาลสาวก็รีบดุด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด หากฝ่ายนั้นดูเหมือนจะไม่ได้ยิน
ฉันเป็นใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าฉันเป็นใคร มือที่ปราดเข้าไปจิกแขนจ่าเดชเขย่านั้นชวนให้ใครๆได้ตะลึงกันอีกคำรบ
คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไงใจเย็นๆก่อนได้ไหม ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเสีย เกรงใจคนอื่นเขาบ้างเสียงทุ้มที่กล่าวเน้นหนักของตำรวจอีกคนทำให้อัญมาเริ่มรู้สึกตัวว่าหากไม่รีบคุมสติจุดหมายปลายทางคงไม่พ้นโรงพยาบาลรักษาโรคทางจิต เธอเงียบไปอึดใจก่อนจะคว้ากองเสื้อผ้าเก่าๆนั้นขึ้นมา ชุดชั้นในที่ตกไปที่พื้นสร้างความตะลึงให้กับผู้คนเป็นคำรบสาม อัญมามองชุดชั้นในเก่าโทรมไม่ผิดกับร่างกายเธอในตอนนี้ราวไม่เคยพบเคยเห็น ใบหน้าเรียวซูบมีสีระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะรีบเก็บด้วยความโมโหอาย แล้วจึงเดินไปเข้าห้องน้ำอีกรอบ
มือที่คีบอันเดอร์แวร์มาใส่อย่างขอไปทีนั้นสั่นเล็กน้อย พร้อมกับปากที่เริ่มบ่นและน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้า
นี่มันอะไรกัน ผ้าขี้ริ้วบ้านเรายังดูดีกว่าไอ้สองชิ้นนี่เลย บ้าไปแล้วชัดๆ พึมพำไปแล้วก็ให้แค้นใจอย่างหนัก หากจะคิดว่าฝันไปก็คงไม่ใช่เพราะความหนักอึ้งที่จุกอยู่ตรงยอดอกจากการจมน้ำยังคงมีอยู่ เสื้อผ้าเก่าเน่าน่ารังเกียจที่เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะต้องมาทนใส่ก็ช่างพอดีตัวจนยากจะเข้าใจไปเป็นอื่น นอกเสียจากของพวกนี้เป็นของเธอจริงๆ
หญิงสาวออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินตามตำรวจทั้งสองไปอย่างเงียบเชียบและมึนงงท่ามกลางสายตาหลายคู่ในห้องรวมนั้น เมื่อออกมาจากบริเวณตัวตึกภควัตจึงยื่นกระเป๋าเงินหนังเทียมที่ดูอะเฟรดน่าเวทนาจนเธอต้องถอนใจมาให้ บัตรประชาชนในกระเป๋าส่งผลให้เธอกะพริบตาถี่ ชื่ออัญมา แต่นามสกุลที่ไม่คุ้นตานั้นปรากฏอยู่ตรงหน้า
เธอเงยมองภควัตจนสบกับแววตาคมกล้าที่จ้องมองกลับมา ความทรงจำวูบหนึ่งก็กลับคืน ตำรวจผู้นี้นี่เองที่ถลาเข้ามาจึงเธอตกใจพลัดตกน้ำ อัญมาเม้มปากทำหน้าคล้ายจะร้องไห้แล้วจึงกล้ำกลืนหันไปมองตำรวจที่ยศต่ำกว่าพร้อมพูดพลางหายใจอย่างระรวยริน
ฉันอยากตาย ภควัตฟังคำนั้นแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
ก็กระโดดน้ำฆ่าตัวตายไปแล้วไม่ใช่หรือ คุณคิดอะไรของคุณหมามันยังไม่ฆ่าตัวตาย ต่อให้เจอเรื่องอะไรหนักหนาแค่ไหนก็น่าจะใจเย็นๆค่อยๆแก้ไขกันไปไม่ใช่คิดมักง่ายอย่างนั้น
ใครฆ่าตัวตาย เพราะคุณนั่นแหละทำให้ฉันตกน้ำ ฉันแค่นั่งดูน้ำเฉยๆแท้ๆคำตวาดแว้ดที่สวนมาทันทีทันควันทำให้นายตำรวจหนุ่มผงะ แม้แต่จ่าเดชยังทำหน้าเหวอ อัญมาจ้องหน้าตำรวจทีละนายอีกรอบก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ อันที่จริงเธอก็คิดแวบๆในเรื่องฆ่าตัวตายแต่วิสัยถือดีของเธอทำให้เลิกล้มความคิดนั้นไป ไม่คาดว่าจะต้องตกน้ำเกือบตายไปจริงๆ
น้อยน้อยหน่อยเถอะ ถ้าผู้กองไม่กระโดดไปช่วย เอ็งก็เป็นผีเฝ้าคลองอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ ที่ไหนได้แทนที่จะสำนึกบุญคุณกันบ้างกลับมาขึ้นเสียงใส่ ใครมันสั่งมันสอนให้เอ็งปีนขึ้นไปแสดงมิวสิควีดีโอบนราวสะพานแบบนั้น มันน่าปล่อยให้ตายไปจริงๆนะครับผู้กอง ไม่น่าช่วยมันเลยพับผ่าสิ
อย่ามาสบถใส่ฉันนะ ตำรวจอะไรไม่มีมารยาท คำกล่าวและท่าทีกรีดกรายที่แปลกตาทำให้จ่าเดชเขม่นมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความแปลกใจ
ดีดสะดิ้งเหลือเกินนะเอ็ง ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วกลับบ้านกลับช่องเอ็งไปไป๊ เสียเวลาจริงๆ จ่าเดชพูดพลางส่ายหน้า ก่อนจะหันไปชักชวน ผู้กองภควัตให้กลับสถานีฯ หากอัญมากลับร้องตามอย่างตื่นตกใจ
เดี๋ยวอย่าเพิ่ง ฉันกลับไม่ถูกฉันยังไม่คุ้นกับกรุงเทพฯนัก ถ้ายังไงพาฉันกลับไปที่เดิมได้ไหม ฉันจอดรถไว้ที่นั่น แม้จะหวั่นใจกับหลายสิ่งหลายอย่างบนร่างกายที่เปลี่ยนไปแต่เธอก็ยังหวังอยู่ลึกๆว่าอย่างอื่นจะเหมือนเดิม
จอดรถ? เอ็งมีรถตั้งแต่เมื่อไอ้อัญ
แถวนั้นไม่มีรถจอดอยู่ นี่คิดจะไปฆ่าตัวตายอีกรอบใช่ไหม ภควัตกล่าวเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ
ไม่มีรถจริงเหรอ รถเบ้นซ์นะคันใหญ่ด้วยจะไม่เห็นได้ยังไง จ่าเดชถึงกับหัวเราะจนตัวงอเมื่อได้ยินคำพูดของอัญมา
อย่างเอ็งน่ะนะ มีแต่เบ้นซ์สองประตูยี่สิบหน้าต่างล่ะมากกว่า อย่ามาฝอยหน่อยเลยคิดจะไปฆ่าตัวตายอีกรอบอย่างที่ผู้กองเขาว่ายังน่าเชื่อกว่านี้ หญิงสาวถึงกับคอแข็งตาขวางเมื่อพบกับคำพูดหยาบคายดูถูกจากตำรวจผู้นี้ไม่รู้จักหยุดจักหย่อน
เอาเถอะ ถ้าอยากไปดูให้เห็นกับตาก็ได้ พาไปเถอะจ่าจะได้สิ้นเรื่องสิ้นราวสักที แล้วถ้าไม่เจอก็พาเขาไปส่งที่บ้านหน่อย จ่ารู้จักบ้านเขาหรือเปล่าล่ะ
รู้สิครับ ตำรวจสายสืบไปเดินไปเฝ้าบ่อยจนมันรู้ตัว ถึงได้ยียวนกวนรองเท้าได้ถึงขนาดนี้ไงครับผู้กอง อัญมาหันไปมองภควัตอย่างขอบใจขึ้นมาเล็กน้อย ด้วยความเฉลียวฉุกคิดและมันสมองที่มีจึงทำให้เธอมีคำถามหลายข้อในหัวที่อยากได้คำตอบแต่เธอมั่นใจว่าลำพังตัวเธอคงหาคำตอบได้ยาก หากได้ตำรวจสองนายนี้ช่วยก็ย่อมจะดีกว่าต้องผจญทุกอย่างอย่างสะเปะสะปะไปเพียงคนเดียว
อ้าวขึ้นกระบะสิ ยืนหาตะบวยอะไร
อะไรอัญมาอุทานเป็นเชิงถาม จ่าเดชชี้ไปยังท้ายกระบะที่ยังเปียกน้ำจากร่างกายของอัญมาเมื่อครั้งขับพามายังโรงพยาบาลทำให้หญิงสาวถึงกับถลึงตาใส่
ฉันจะนั่งข้างในอัญมาถลันไปเปิดประตูรถตำรวจก่อนจะแทรกตัวเข้าไปนั่งที่นั่งด้านหลังคนขับพลางเชิดหน้ารอให้นายตำรวจทั้งสองเข้ามาในรถ รถกระบะสองตอนที่สามารถนั่งข้างในได้ถึง4ที่นั่งรวมคนขับทำให้ไม่เบียดเสียด แต่จ่าเดชก็ถึงกับส่ายหน้าบ่นอุบ
ขี้ฆ่า (พ้องเสียง)อยากสบายจริงๆเล้ย อัญมาส่งสายตาอาฆาตไปยังจ่าเดชพลางนึกด่าในใจ จ่าตำรวจผู้นี้ปากจัดและหยาบคายแต่ก็เหมือนว่าจะรู้จัก อัญมา เป็นอย่างดีจนไร้ความเกรงใจ เท่าที่เธอจำได้แม้แต่หน้าของจ่าตำรวจผู้นี้เธอก็ไม่เคยเห็นแล้วนี่ไปสนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อใดก็มิรู้ได้
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 54 02:39:16
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 54 02:38:44
| จากคุณ |
:
จอมนาง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 พ.ค. 54 02:37:57
|
|
|
|
คีตโลกา ตอนที่3
