"ฉันมันก็แค่..เศษธุลีที่ไร้ค่า
|
 |
อ่อนใจรักหนักหนามากรรโชก
ร่ำวิโยคโศกศัลย์ถึงวันหมอง
เมื่อรู้ความตามจริงทุกสิ่งกอง
ร่วงลงท้องผองหล้าสู่ธาตรี
เมื่อวันวานกาลก่อนย้อนไปนั้น
เรามีกันฉันเธอปรนเปรอศรี
คอยดูแลแม้วันฝันร้ายมี
ดวงฤดีนี้แทบจะแนบดิน
ตอนรู้ว่าค่าฉันมันไร้ค่า
เธอเมินมาคราพบสบถวิล
กับชายหนุ่มดุ่มด้าวกลิ่นคาวจินต์
ที่ชีวินสินทรัพย์นับคณา
เธอบอกฉันมันจบหยุดรบเร้า
ฉันมันเท่าเงาฝุ่นวุ่นโทษา
เป็นเพียงเนื้อเชื้อรุ่ยผุยผงรา
หรือจะมาทาเทียบเปรียบเทวัญ
ฉันแอบคิดนิดหนึ่งในบึงอก
พร้อมความฟกฟูมฟอดแม่ยอดขวัญ
เธอปล่อยมือดื้อดื้อถือโทษกัน
เพียงแค่ฉันนั้นไร้เก็จใสวาว
ถ้าเงินย้ำสำคัญกว่าวันก่อน
ขอจงจรจากไปในกลางหาว
จะไม่เก็บเจ็บจำนำเรื่องราว
ใส่กล่องคาวสาวหลอกช้ำชอกทรวง
| จากคุณ |
:
บัณฑิตเมืองสิงห์ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 พ.ค. 54 13:34:28
|
|
|
| 
