ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 4.2 ข้าเล่ามาถึงตอนนี้แล้ว พวกเจ้าเคยได้ยินคำว่าบัคคาเนียร์หรือไม่ บัคคาเนียร์คือชื่อเรียกกลุ่มโจรสลัดที่เรียกว่าไพรเวเทียร์ที่มีเป้าหมายในการทำลายเรือของสเปนในศตวรรษที่ 17 ภายใต้การขยิบตาข้างหนึ่งของรัฐบาลอังกฤษและฝรั่งเศส กลุ่มโจรสลัดเหล่านี้มักจะดักโจมตีเรือสินค้าของสเปนในท้องทะเลคาริบเบียน และใช้เกาะทอร์ทูกาและพอร์ทรอแยลเป็นฐานบัญชาการ และเรือที่เจ้าหญิงกับอัซซูร์กำลังจะขึ้นไปก็คือ เรือของเหล่าบัคคาเนียร์นั่นเอง เอาล่ะ จงมาฟังข้าต่อเถอะว่า ชีวิตของเจ้าหญิงและกัปตันอัซซูร์บนเรือของโจรสลัดบัคคาเนียร์จะเป็นอย่างไร ณ ดาดฟ้าเรือเอสเตลล์ ชายหนุ่มร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มนามว่าจูลส์ ฟรังคซัวส์ กัปตันแห่งเรือเอสเตลล์ เพ่งสายตามองไปยังลูกเรือที่พึ่งรับขึ้นเรือมาใหม่สองคนอย่างไม่ไว้ใจนัก ลูกเรือใหม่สองคนที่ี่ลอยคออยู่กลางท้องทะเลเนื่องจากเรือแตกทำให้เขาต้องรับมาในกลางดึกคืนหนึ่ง ชายสองคนกล่าวอ้างว่าโดยสารมากับเรือเดินสมุทรของอังกฤษ แต่เรือกลับอับปางลงเนื่องจากพายุ เหลือรอดเพียงตัวเขาและน้องชาย ทั้งสองคนเป็นชายหนุ่มรูปงามผมสีบลอนด์อ่อน คนพี่ดูเข้มแข็งสมชายชาตรี ขณะที่คนน้องดูไม่เอาไหนอ่อนแอขี้โรค เจ้าคนพี่ดูจะอาสาทำงานแทนคนน้องเสมอ อัซซูร์และเพอร์ซีคือชื่อของคนทั้งสอง กัปตันฟรังคซัวส์เขม้นมองมากขึ้นเมื่อมองเห็นชายหนุ่มผมแดงรูปร่างไม่สูงมากนักเข้าไปคุยกับคนทั้งสอง เบ็ทซี เขานึกสบถอยู่ในใจ เขาเห็นแววตาของเบ็ทซีเมื่อมองสองพี่น้องตั้งแต่ครั้งแรกแล้วยิ่งทำให้เขาไม่ชอบใจ แววตาของเธอเหมือนเด็กเห็นขนมลูกกวาดที่น่าลิ้มลองไม่มีผิด ถึงแม้เธอจะแต่งกายอยู่ในคราบชายก็ตาม เขาคงต้องหาทางเตือนเธอซักหน่อย ว่าการเป็นผู้หญิงของเขาต้องทำตัวอย่างไร “เพอร์ซี มานี่ซิ ข้าจะช่วยสอนเคล็ดลับให้เจ้า ผูกเงื่อนปมนี่ต้องทำอย่างงี้” เบ็ทซีพูดกัับเจ้าหญิงน้อยในคราบชายหนุ่มที่ใช้ชื่อว่าเพอร์ซีเมื่อเธอเห็นว่า ชายหนุ่มดูหมกมุ่นกับการผูกปมเชือกเข้าเพื่อทำห่วงแบบบัตเตอร์ฟลาย “ขอบคุณเจ้ามาก ครูซ ที่ช่วยสอนน้องชายข้า” อัซซูร์กล่าวขอบคุณ เบ็ทซีที่ใช้ชื่อในเรือว่า ครูซ จากช่ือและนามสกุลจริงของเธอนั่นเอง อลิซาเบธา ครูซ บนเรือนี้ก็มีเพียงครูซที่ญาติดีกับเขาและเพอร์ลาเป็นพิเศษ และดูเหมือนครูซจะเอื้อเอ็นดูและมีน้ำใจต่อเพอร์ลา ทำให้ภาระเขาที่ต้องดูเพอร์ลาเบาบางลงไปได้เยอะ เขาอาจจะฝากเพอร์ลาไว้กับครูซได้ในยามที่เขาไม่อยู่ “ไม่เป็นไรหรอก ข้าสงสารเพอร์ซีน่ะ ทั้งเป็นใบ้และอ่อนแอ ข้าอยากจะช่วยเท่าที่ทำได้” ใช่แล้วเป็นใบ้ เนื่องจากเจ้าหญิงยังไม่สามารถออกเสียงแบบชาวพื้นพิภพได้เช่นเดียวกับชาวมาเรส่วนใหญ่ เพราะชาวมาเรนั้นใช้วิธีขยับปากพูดเพียงนิดและติดต่อกันด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง แต่มนุษย์กลับใช้กล้ามเนื้อในการพูดอย่างมาก ทำให้คนที่ไม่ผ่านการฝีกหัดการออกเสียงเช่นเจ้าหญิงจึงยังไม่สามารถออกเสียงได้เช่นชาวพิภพ เธอเพียงแต่ฟังเข้าใจเท่านั้นแต่พูดไม่ได้ อัซซูร์จึงแก้ปัญหาโดยบอกทุกคนในเรือว่าน้องชายเขาเป็นใบ้ “ ขอบคุณเจ้ามาก ครูซ ที่มีน้ำใจกับเราสองพี่น้อง” อัซซูร์เอ่ยขึ้น “ จริงซิ อัซซูร์ คืนนี้หลังจากทุกคนนอนแล้ว กัปตันมีเรื่องอยากจะคุยกับท่านน่ะ ขอให้ท่านมาพบที่ห้องคอนโทรลของกัปตันประมาณสี่ทุ่ม” หนุ่มผมแดงเอ่ยบอก “ตกลง ข้าจะไปตามนัด แต่ว่าเจ้ารู้หรือไม่ว่ากัปตันอยากพบข้าด้วยเรื่องอะไร” อัซซูร์ถาม “ข้าเองก็ไม่รู้ ข้าไปก่อนล่ะ ต้องไปทำงานของข้าแล้ว” ครูซเอ่ยพร้อมเดินจากไป อัซซูร์ยังคงครุ่นคิด กัปตันจะอยากพบเขาด้วยเรื่องอะไรกัน เขาและเพอร์ลามาอยู่บนเรือนี้ได้สามวันแล้ว ความที่เขาเองเป็นนาวิกโยธินทำให้เขาสามารถทำงานที่ได้รับมอบหมายได้อย่างดีและคล่องแคล่วจนเป็นที่ฮือฮาในหมู่ลูกเรือทำให้ควอเตอร์มาสเตอร์เลื่อนขั้นให้เขาจากลูกเรือธรรมดามาเป็นผู้ช่วยบังคับเรือหรือผู้ช่วยของ sailing master นั่นเอง และนั่นก็ทำให้ลูกเรือที่เหลือหมั่นไส้และหาวิธีกลั่นแกล้งเขาไม่น้อย แต่สิ่งที่แย่ก็คือเมื่อพวกมันพยายามแกล้งเขาแล้วไม่ได้ผล เหล่าโจรสลัดกลับหันไปกลั่นแกล้งเพอร์ลาแทน เจ้าหญิงน้อยเนื่องจากถูกเลี้ยงดูแบบทะนุถนอมจึงทำอะไรไม่เป็น สร้างความหงุดหงิดใจแก่ลูกเรือคนอื่นไม่น้อย งานที่เธอได้รับคืองานง่ายๆของสวอบบี้ นั่นก็คืองานสัพเพเหระ เช่น ถูพื้นดาดฟ้า ผูกปมเงื่อน ทำความสะอาดแล้วแต่ว่าใครจะคิดโยนงานอะไรมาให้ได้ เจ้าหนุ่มน้อยเพอร์ซีโดนแกล้งทั้งเตะถังน้ำหก แกล้งโยนเศษอาหารใส่พื้น แกล้งเดินเตะโดนโดยไม่ได้ตั้งใจ บางครั้งเมื่อทำงานไม่ได้ดั่งใจก็โดนต่อยโดนเตะ ทุกเย็นเมื่อเขาเห็นหน้าเพอร์ซีเขาจะเห็นรอยฟกช้ำตามใบหน้าและลำตัวเสมอ บางครั้งด้วยความช่วยเหลือของครูซก็ทำให้ผ่อนหนักให้เป็นเบาลงบ้าง แต่กระทั่งโดนจนถึงขนาดนี้เจ้าหญิงก็ยังยืนกรานปฏิเสธคำขอร้องของเขาที่จะกลับสู่ท้องทะเลมาเรด้วยกันอยู่ดี เธอยังยืนยันที่จะให้เขาพาหมอมารักษาเธอยังพื้นพิภพ จิตใจที่คิดถึงต่อราชวงศ์ของนางช่างน่านับถือนัก แต่ในสภาพแบบนี้หากเขาไม่อยู่ซักคนเขาไม่อยากจะนึกว่าเจ้าหญิงจะอยู่บนเรือนี้อย่างไร ถึงแม้เขาจะไม่ได้อยู่ช่วยปกป้องเจ้าหญิงทุกครั้ง แต่เขาก็พยายามช่วยเท่าที่ทำได้ ครั้งล่าสุดก็คือการรับโทษโบยแทนเจ้าหญิงที่ทำหน้าที่ผิดพลาด เจ้าหญิงเห็นดังนั้นก็น้ำตารินจนเขาต้องพูดกับเจ้าหญิงด้วยภาษามาเรเพื่อกำชับนางว่าลูกผู้ชายอย่าให้ใครเห็นน้ำตาได้ เขาเองยังไม่ร้องไห้ เจ้าหญิงที่ตอนนี้เป็นชายชื่อเพอร์ซีก็ห้ามร้องไห้เช่นกัน อัซซูร์ย้อนกลับมาคิดเรื่องกัปตันอยากจะพบเขา มันเรื่องอะไรกัน เกี่ยวกับเขาหรือเพอร์ซี ตั้งแต่อยู่บนเรือลำนี้มาเขาได้พบกัปตันเมื่อครั้งแรกที่ขึ้นมาบนเรือเท่านั้น ความที่ลูกเรือบนเรือเอสเตลล์ลำนี้มีถึง 133 ชีวิตทำให้เขาได้เพียงแต่เห็นกัปตันแต่ยังไม่ได้มีโอกาสพูดคุยอีกครั้งหนึ่ง กัปตันฟรังคซัวส์ ชายผู้ซึ่งเจ้าหญิงเพอร์ลารักอย่างสุดหัวใจ จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 03:55:37 A:217.202.10.145 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 4.3 “กัปตัน ข้ามาแล้วครับ” อัซซูร์เอ่ยขึ้นเมื่อเขาก้าวมาถึงห้องคอนโทรลของกัปตัน ห้องนั้นมืดมิดไร้ซึ่งแสงสว่างใดๆ ยากที่จะรู้ว่ามีผู้ใดอยู่ข้างในรึไม่ “เข้ามาซิ” เสียงตอบจากความมืด อัซซูร์ก้าวเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง เขาไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรรอเขาอยู่ในความมืด ร่างหนึ่งโถมเข้ามาหาเขา ชายหนุ่มถอยหลบด้วยสัญชาตญาณ เขารวบมือของคนผู้นั้นมาไพล่ไว้ข้างหลัง “โอ๊ย” เสียงร้องโอดครวญคล้ายเสียงอิสตรี “เจ้าเป็นใคร ต้องการอะไร” อัซซูร์ถามย้ำโดยยังไม่ปล่อยมือ “ข้าเอง อัซซูร์ ครูซ ไงล่ะ ปล่อยข้าก่อนซิ” เสียงนั้นบอกมา ฟังอย่างไรก็เป็นเสียงอิสตรี ชายหนุ่มปล่อยมือ พร้อมจุดตะเกียงขึ้นภายในห้อง ภาพที่เขาเห็นไม่ใช่ครูซที่เขาเคยรู้จัก หากเป็นหญิงสาวผมยาวแดงยาวสลวยเป็นลอน นัยน์ตาสีม่วงนั้นแวววาวสดใสและเชิญชวนในที ริมฝีปากอิ่มหนาของนางแย้มยิ้มเล็กน้อยราวกับเชิญชวน ทรวงอกอิ่มโผล่มาให้เห็นรำไรจากเสื้อเชิ้ตขาวคอแหลมที่นางสวมอยู่ อัซซูร์ถึงกับต้องกลืนน้ำลาย พระเจ้า นางสวยและดูเย้ายวนยิ่งนัก “เจ้าเป็นผู้หญิงจะใช่ครูซ ได้อย่างไรกัน เจ้าเป็นใครกันแน่จงบอกมา” “คิกๆ” เสียงหัวเราะแว่วหวานดังขึ้นยิ่งขับให้ใบหน้าสวยเย้ายวนดูมีสเน่ห์ชวนมองยิ่งนัก “ที่ผ่านมาท่านดูไม่ออกเลยเหรอ ข้านี่ล่ะ ครูซ ข้าชื่อ อลิซาเบธา ครูซ เป็นผู้หญิงมาโดยตลอด ท่านจะเรียกข้าว่า เบ็ทซีก็ได้” อัซซูร์เพ่งมองใบหน้านั้นอีกครั้งจึงนึกได้ว่าใบหน้านี้่ละม้ายกับครูซยิ่งนัก ที่สำคัญยังเป็นใบหน้าเดียวกับหญิงสาวผู้นั้น ศัตรูหัวใจของเจ้าหญิง “เจ้าต้องการอะไร ครูซ แล้วกัปตันอยู่ที่ไหนกัน” อัซซูร์พูดพร้อมขยับตัวออกห่างเธอ “คนอะไร อยากเจอกัปตันมากกว่าเจอข้างั้นเหรอ” นางเอ่ยตัดพ้อ สายตามีประกายเย้ายวนหยอกล้อ “กัปตันน่ะ แค่ข้ออ้างเท่านั้นเอง ข้าอยากจะเจอท่าน อยากให้ท่านรู้ว่าข้าเป็นหญิงต่างหากล่ะ อัซซูร์” คราวนี้เบ็ทซีขยับตัวมาใกล้ขึ้นจนหน้าอกอิ่มของเธอเบียดชิดกับหน้าอกของเขา แววตาสีม่วงนั้นมองสบตาเขาอย่างเชิญชวนและท้าทาย “เจ้าไม่ควรทำแบบนี้ หากใครมาเห็นเข้าจะไม่ดี” อัซซูร์พยายามผละตัวออกห่างแต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายนัก มือเล็กๆซุกซนเลื่อนมาลูบไล้บริเวณแผ่นอกของเขา “ที่นี่เป็นห้องกัปตันนะ ไม่มีใครมาเห็นหรอก อีกอย่างกัปตันก็กำลังวุ่นวายอยู่กับการวางแผนโจมตีเรือสเปนกับควอเตอร์มาสเตอร์ มาสเตอร์กันเนอร์ ผู้บังคับเรือ แล้วก็ต้นหนอยู่ที่ห้องสมุดน่ะ” เบ็ทซีตอบ แต่มือซุกซนของนางก็ยังไม่หยุดลูบไล้ “ถึงยังไงก็ไม่เหมาะสม ข้า…” ชายหนุ่มพูดได้แค่นั้น นิ้วเรียวงามของเบ็ทซีก็เลื่อนมาปิดปากเขา “ท่านรู้มั้ย ข้าเห็นท่านครั้งแรก ข้าก็นึกอยากจะรู้ว่าถ้าริมฝีปากนี้มาประทับบนริมฝีปากข้ามันจะเป็นอย่างไร” เบ็ทซีเอ่ยพร้อมใช้นิ้วลูบไล้บนริมฝีปากเขา ราวกับถูกมนตร์สะกด อัซซูร์ก้มลงมอบจุมพิตสู่ริมฝีปากอิ่มเย้ายวนที่เชิญชวนเขา เปลวเพลิงอันร้อนแรงจากจุมพิตนั้นทำให้ทั้งคู่เบียดเข้าหากันอย่างแนบชิด มือสองข้างของเบ็ทซีโอบรอบศีรษะเขา มือของเขาเลื่อนลงมาต่ำลูบไล้ยังทรวงอกอิ่มของหล่อน ริมฝีปากของเขาผละมาซุกไซ้บริเวณลำคอของหญิงสาว เบ็ทซีส่งเสียงครางเบาๆ คนทั้งคู่กำลังมัวเมาด้วยรสสเน่หาจึงไม่ทันได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินมา จนกระทั่งประตูเปิดออกและแสงตะเกียงจากชายผู้นั้นสะท้อนเข้าสู่ตาคนทั้งสอง อัซซูร์รีบผละออกห่างจากหญิงสาวโดยเร็ว แต่ดูจะไม่ทันเสียแล้ว หมัดลุ่นๆจากชายผู้เข้ามาทีหลังชกเข้าที่หน้าเขาเต็มแรง “บัดซบ เสียแรงข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้ เจ้ากลับตอบแทนข้าโดยการมากกกอดเมียข้าอย่างงั้นเรอะ” กัปตัน จูลส์ ฟรังคซัวส์แผดเสียงออกมา ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาของเขายามนี้บูดเบี้ยวด้วยแรงโทสะ “ข้าไม่ใช่เมียท่าน” เบทซีแย้งพร้อมเชิดหน้าขึ้น “หึ ได้ เจ้ายังเป็นเมียไอ้แก่ที่ทอร์ทูก้าอยู่ แต่บนเรือนี้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้าเพียงคนเดียว จงจำเอาไว้ด้วย เบ็ทซี ไม่งั้นจะหาว่า ข้าไม่เตือนไม่ได้นะ” จูลส์พูดเสียงดังอย่างกราดเกรี้ยวด้วยความหึงหวง “อัซซูร์ตามข้ามา คืนนี้ข้าต้องชำระโทษเจ้าเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง” กัปตันจูลส์ ฟรังคซัวส์หันไปสั่งอัซซูร์ด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 03:59:00 A:217.202.10.145 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 4.4 เจ้าหญิงน้อยถูกปลุกด้วยเสียงระฆังอันดังไปทั่วเรือในกลางดึก เจ้าหญิงในร่างชายหนุ่มนามเพอร์ซีออกไปยังบริเวณกลางเรือ กลางลานนั้นมีลูกเรืออยู่มากมายยืนโห่ร้องกันอยู่อย่างพอใจ ตรงกลางนั้นมีชายคนหนึ่งโดนมัดอยู่กับเก้าอี้ ชายผมสีบลอนด์อ่อน นั่นมันพี่อัซซูร์นี่นา เพอร์ซีรีบแหวกวงล้อมผู้คนเข้าไป เมื่อเห็นเขาชัด เธอจึงตะโกนออกไปด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง “พี่อัซซูร์” “เพอร์ลา พี่ขอโทษ” อัซซูร์ตอบ ก่อนที่ทั้งคู่จะได้คุยอะไรต่อ เสียงของกัปตันจูลส์ ฟรังคซัวส์ก็ดังขึ้น “เมื่อทุกคนมาพร้อมกันในที่นี้ ข้ากัปตัน จูลส์ ฟรังซัวส์ แห่งเรือเอสเตลล์ขอประกาศให้ทุกคนทราบดังนี้” เสียงของกัปตันฟรังคซัวส์ดังกึกก้อง “ชายผู้นี้ผู้ซึ่งข้าได้ช่วยเขาจากทะเลมาเมื่อสามวันก่อน มาวันนี้ข้าเห็นด้วยตาว่าเขากำลังล่วงเกินอลิซาเบธาผู้หญิงของข้า พวกเจ้าคิดว่า มันผู้นี้ควรได้รับโทษใดจึงจะสาสม” เสียงโห่ฮาดังขึ้นจากเหล่ากะลาสีเรือ บ้างตะโกนฆ่ามัน บ้างก็ตะโกนโยนมันทิ้งทะเลซะ พี่อัซซูร์น่ะเหรอล่วงเกินผู้หญิงของกัปตัน เจ้าหญิงในคราบหนุ่มน้อยหันไปดูหญิงสาวนามอลิซาเบธาด้วยความสงสัย เธอไม่เคยเห็นอลิซาเบธาบนเรือด้วยซ้ำ แล้วพี่อัซซูร์จะไปเจอผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไรกัน ไม่นานความสงสัยก็คลายลงเมื่อได้ยินเสียงซุบซิบจากลูกเรือสองคนที่อยู่ไม่ห่างจากเธอนัก แท้จริงแล้วครูซ คือผู้หญิงและเป็นคนเดียวกับอลิซาเบธางั้นเหรอ อา ครูซที่แสนดี แท้จริงแล้วเป็นศัตรูหัวใจเธอ แถมยังเป็นเหตุให้พี่อัซซูร์ลุ่มหลงขนาดนี้ด้วยงั้นเหรอนี่ “ช้าก่อน กัปตัน ท่านจะด่วนตัดสินไปหรือไม่ บางที่ท่านอาจจะเพียงเข้าใจผิดก็ได้” เสียงค้านดังขึ้นมาจากชายร่างสูงผมสีบลอนด์เข้มยาวอายุประมาณสามสิบต้นๆผู้รั้งตำแหน่งควอเตอร์มาสเตอร์ประจำเรือเอ่ยขึ้น “การ์แลนด์ ข้าเห็นมันเต็มสองตาว่ามันกำลังพลอดรักอยู่กับเบ็ทซี ท่านยังต้องให้ข้าหาพยานที่ไหนอีกงั้นเหรอ” กัปตันฟรังคซัวส์เอ่ย นัยน์ตาสีน้ำตาลอันทรงพลังคู่นั้นวาวโรจน์ด้วยแรงโทสะ “โทษสำหรับชายโฉดผู้ริอ่านลักลอบล่วงเกินผู้หญิงของข้า ข้าจะให้จับมันผูกกับเสากระโดงเรือและห้อยหัวจุ่มน้ำเป็นเวลาสามวัน วันละสามหน” เสียงฮือฮาและโห่ร้องดังขึ้น ดูเหมือนลูกเรือจะพอใจกับความโหดร้ายของกัปตัน “ส่วนเจ้าเบ็ทซีในฐานะผู้หญิงที่เลี้ยงไม่เชื่องย่อมต้องได้รับโทษทัณฑ์ที่กล้าหยามหน้าข้าเช่นนี้ ข้าจะสั่งกักบริเวณเจ้าและงดน้ำงดอาหารเป็นเวลาสามวัน” เบ็ทซีเบิกตาโพลง นางโวยวายขึ้นมาโดยทันที “ข้าไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของท่านนะ กัปตัน จงจำไว้ให้ดี” เสียงเฮจากกลุ่มกะลาสีเรือดังลั่นขึ้นอีกครั้ง พวกเขากำลังนึกสนุกเมื่อเห็นผู้หญิงของกัปตันกำลังลองดี “หุบปากสวยของๆเจ้าไว้ ไม่เช่นนั้นจะว่าข้าใจร้ายไม่ได้ ถ้าไม่อยากโดนโบยก็จงเงียบซะ” กัปตันจูลส์ ฟรังคซัวส์ พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน นัยน์ตาสีน้ำตาลทรงพลังของเขาจ้องมาที่เบ็ทซีดุจสายตาของราชสีห์ที่พร้อมจะตะปบเหยื่อ เบทซีจึงยอมเงียบไปในที่สุด “เอาล่ะ พวกเจ้าจงนำชายหนุ่มผู้นี้ไปรับโทษได้แล้ว” กัปตันจูลส์ ฟรังคซัวส์สั่งการ ก่อนที่จะมีใครได้พาตัวอัซซูร์ไป เจ้าหญิงเพอร์ลาในคราบหนุ่มน้อยเพอร์ซีก็ถลันตัวออกมาขวาง เพอร์ซีพยายามเค้นเสียงออกมาแบบชาวพิภพ คำพูดนั้นกระท่อนกระท่อนแต่พอจับใจความได้ดังนี้ “อย่าทำอะไรพี่อัซซูร์ จงลงโทษข้าแทนเถอะ” “ฮ่าๆ เจ้าใบ้ นี่เจ้าเป็นห่วงพี่เจ้าจนพูดออกมาได้เชียวเรอะ เจ้าอยากรับโทษแทนพี่เจ้างั้นรี ได้” แววตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นวาววับราวกับได้ของเล่นถูกใจ “ไม่ ไม่นะ กัปตัน ได้โปรดลงโทษข้าอย่างที่ท่านตั้งใจเถอะ น้องข้าไม่แข็งแรง สติไม่ค่อยสมประกอบ ท่านจงอย่าได้ฟัง” อัซซูร์รีบตะโกนออกมา เขาจะไม่ยอมให้เจ้าหญิงต้องมารับโทษแทนเขาเป็นอันขาด “หึ พวกเจ้าพี่น้องช่างรักกันดี ข้าเห็นแล้วน้ำตาพาลจะไหล” จูลส์เอ่ยขึ้นอย่างเย้ยหยัน ความรักแบบพี่น้องแบบนี้มันทำให้เขานึกถึงอดีตที่เขาไม่อยากนึกเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ใจของเขาอ่อนลงนิดหนึ่ง “เอาล่ะ เจ้าใบ้ อ้อ ไม่ใช่ซิ เจ้าไม่ได้ใบ้แล้ว ข้าจะต้องเรียกเจ้าว่าอะไรกัน” กัปตันฟรังคซัวส์เอ่ยถาม “ เพอร์ซี” เจ้าหญิงในคราบหนุ่มน้อยเค้นเสียงตอบออกมา “ตกลง เพอร์ซี ข้าจะให้โอกาสเจ้าช่วยพี่ชายเจ้า เจ้าจงมาดวลมวยปล้ำกับข้าในสามครั้งหากเจ้าเอาชนะข้าได้แม้เพียงครั้งเดียว ข้าจะลดโทษให้พี่เจ้ากึ่งหนึ่ง เจ้ากล้าพอที่จะสู้เพื่อพี่เจ้ามั้ยล่ะ” เจ้าหญิงในคราบเพอร์ซีกัดฟันแน่นและพยักหน้ารับ มิคิดว่าชายที่ครั้งหนึ่งพระองค์เคยหลงรักจะเป็นโจรสลัดป่าเถื่อนโหดร้ายเช่นนี้ และครั้งนี้พระองค์จะต้องสู้กับเขาเพื่อช่วยพี่อัซซูร์ จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 04:04:37 A:217.202.10.145 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 4 ink บทนำ + บทที่ 1 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10495688/W10495688.html บทที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10514545/W10514545.html บทที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10524820/W10524820.html link ในเด็กดี http://writer.dek-d.com/moonlightsonata/story/view.php?id=709738 จากคุณ : กัตตาเปอร์ชา (amlee) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 07:26:01

ความคิดเห็นที่ 5 ได้ร่างกายชายมาแล้ว จะได้แรงได้กำลังเหมือนผู้ชายมาด้วยหรือเปล่า จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:22:32

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณ คุณ amlee ที่แสนน่ารัก สำหรับ link นะคะ :) คุณ เซโก้ 4 ขอบคุณมากเลยค่ะ ที่ติดตามอ่าน เดี๋ยวรอลุ้นตอนต่อไปนะคะ ว่าเจ้าหญิงจะถึกพอรึเปล่า :) จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 16:16:23 A:109.53.29.173 X: TicketID:313202