"แดดส่องจ้าแจ่มแจ้งแสงร้อนผ่าว ผิวพรรณราวคราวโดนไฟโจนใส่ หยาบกระด้างต่างแห้งเพราะแรงไฟ จนหัวใจใกล้บาดด้วยขาดน้ำ"
เลยนั่งเหงา..นอนหงอยอยู่อ้อยอิ่ง เหมือนทุกสิ่งนิ่งตัวกลัวถลำ เป็นวันราโรยแรงแฝงมนต์ดำ กับน้ำคำย้ำมา ณ ครานี้!
ความแห้งแล้งแฝงไว้ให้เอื่อยเฉื่อย นั่งก็เมื่อยเลื้อยหมอนนอนเป็นหมี บิดขี้เกียจเหยียดกายไม่หายดี สันหลังยาวคราวที่ศีรษะลง
ไร้ประโยชน์โทษฟ้านั่งหน้าเฉย แล้วละเลยเผยตนสับสนส่ง กล่าวว่าแดดแผดเผาเข้าโดยตรง จึงยังคงลงเหยียดขี้เกียจตัว
ครั้นจะลุกเล่นเดินก็เกินที่ สองขามีนี้เก็บเหน็บกินทั่ว ยังรากงอกซอกก้นคนตามัว อีกทั้งหัวห้อยติดชิดหมอนนั้น!
เลยผล็อยหลับลับลาทิวาแจ้ง จากมีแสงแดงสาดขาดสีสัน ตามืดมิดปิดลงคงนิรันดร์ กับความฝันวันเหงาเข้านิทรา
จากคุณ |
:
บัณฑิตเมืองสิงห์
|
เขียนเมื่อ |
:
12 พ.ค. 54 14:27:57
|
|
|
|