พี่วา พี่วา..
อะไรอี๊ด
เสียงเรียกจากหญิงเทียม ชายไม่เต็มแท่ง ซึ่งรูปร่างเล็กสะโอดสะองยิ่งกว่าเธอซึ่งเป็นผู้หญิงตัวเล็กอยู่แล้ว ของอี๊ดหรือมีชื่อตามบัตรประชาชนว่า ชัชชัย แต่ชอบให้ใครๆ เรียกตัวเองว่า ชัชชา และมีนิคเนมว่า ชาช่า จะมีก็แต่วาสิฏฐีนั่นแหละที่ยังคงเรียกอี๊ดตามชื่อเล่นที่แท้จริงของเจ้าตัว น้ำเสียงตื่นเต้นแบบเกินจริงประกอบกับมือที่ยกขึ้นกรีดกรายแถวๆ ใบหน้า ทำตาปรอยแบบชวนฝัน ซึ่งถ้าเป็นการแสดงก็เรียกว่าโอเวอร์แอ็คติ้งของชัชชัยที่ตามมาให้เห็นก็ทำให้วาสิฏฐีทั้งขำทั้งระอาพอๆ กัน
หล่อเนอะพี่ ทั้งคู่เลย อย่างกับหลุดมาจากนิตยสารนายแบบแหนะ แต่น่าเสียดาย เป็นเกย์แหง
แน่ใจหรือวะช่า ฉันเห็นหนุ่มใหญ่นั่นดูแมนออก แต่ใช้คำพูดเชยๆ เหมือนพวกอาเสี่ย หรือว่าเป็นเสี่ยเลี้ยง แต่งานนี้ท่าจะเลี้ยงต้อยเด็กหนุ่มๆ ว่ะ สราลีหรือยายหนูลี พนักงานสาวคนหนึ่งในร้านพูดแทรกเข้ามา
ซึ่งก็คงเป็นธรรมเนียมปฏิบัติอีกอย่างเช่นเดียวกันกับการกล่าวทักทายก็คือนินทาลูกค้าลับหลัง โดยเฉพาะหนุ่มหล่อน่าเจี๊ยะยั่วใจสาวโสดและไม่โสดทั้งหลาย
ไม่แน่ใจ อาจเป็นไบ ปกติผีมันย่อมเห็นผี แต่หนนี้ฉันยอมรับว่าไม่แน่ใจว่ะ แต่หนุ่มหน้าหวานนั่นก็ทำให้ชัชชัยปักใจไปเกือบครึ่งแล้ว
พอๆ สองคนนี่ นินทาลูกค้าได้ยังไง เกิดเขายังไปไม่ถึงไหนเดินกลับมาอีกรอบว่าไง อยากโดนคอมเม้นต์ลูกค้าให้พี่นกเชิญออกหรือไง ยืนฟังหนึ่งสาวแท้กับหนึ่งสาวเทียมวิพากษ์วิจารณ์ลูกค้าชายคู่นั้นอยู่สักพัก วาสิฏฐีก็ออกปากเตือนเพราะเกรงว่าพวกเธอจะพูดมากไปจนเข้าหูผกากรอง เจ้าของร้านยาที่เธอมาเป็นเภสัชกรพาร์ทไทม์ให้
จริงๆ ร้านยาซึ่งจะว่าไปออกแนวขายสินค้าเพื่อสุขภาพรวมไปถึงความงามร้านนี้มีเภสัชกรประจำอยู่แล้วคือเภสัชกรหญิงอภิญญา วัชโรบล หรือหนูลูกแก้วของคุณแม่นกเจ้าของร้านนั่นเอง อภิญญาเป็นรุ่นน้องมหาวิทยาลัยเดียวกันกับวาสิฏฐี แม้จะห่างกันเสียหลายรุ่นทำให้คลาดไม่ได้เจอกันตอนกำลังเรียน แต่ก็ได้มาเจอกันตอนงานเลี้ยงรุ่นเมื่อสามปีที่แล้ว อภิญญาเป็นน้องรหัสของเพื่อนสนิทของวาสิฏฐี ซึ่งรุ่นน้องคนนี้เป็นคนพูดเก่ง มีมนุษยสัมพันธ์ดีจึงทำให้เธอพร้อมสนิทกับน้องรหัสเพื่อนไปด้วย และพอรุ่นน้องเธอเรียนจบ มารดาของอภิญญาก็เปิดร้านขายยาให้คนเป็นลูกดูแล หญิงสาวรุ่นน้องชวนเธอที่กำลังอยากหาอะไรทำเพิ่มนอกจากงานโรงพยาบาลที่เป็นงานประจำแล้วมาเป็นพาร์ทไทม์แทนในวันที่เจ้าตัวขอหยุดพักบ้าง (หนูลูกแก้วบอกว่าแม้จะเป็นร้านของตัวเอง แต่ก็คุณแม่เปิดให้และเป็นเจ้าของแท้จริง ก็เท่ากับเธอทำงานกินเงินเดือนผู้เป็นแม่ ฉะนั้นเป็นพนักงานประจำก็ต้องมีวันหยุดประจำบ้างน่ะสิ)
และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่วาสิฏฐีมาเป็นเภสัชกรพาร์ทไทม์แทนอภิญญา..
วาสิฏฐีเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ความสูงของเธอไต่ระดับมาแค่เฉียดความสูงมาตรฐานของหญิงไทยและหยุดอยู่แค่นั้นมาสิบกว่าปีแล้ว ไม่ว่าหญิงสาวจะเพียรพยายามดื่มนมที่ตัวเองไม่ค่อยชอบนักแต่ก็ต้องทนเพราะคาดว่ามันจะทำให้เธอสูงขึ้นไปได้บ้าง อาหารก็เน้นหนักไปพวกที่เสริมแร่ธาตุแคลเซียม รับประทานวิตามินแคลเซียมเสริม แต่ถึงอย่างนั้นก็ไร้ซึ่งผลใดๆ วาสิฏฐีที่อายุยี่สิบเก้าย่างสามสิบในอีกไม่กี่เดือนก็ไม่ได้สูงขึ้นกว่าวาสิฏฐีตอนที่อายุสิบเจ็ด ทั้งที่วัตรภู..พี่ชายแท้ๆ ที่แก่กว่าสามปีออกจะสูงชะลูดกว่าหกฟุตเศษไม่น้อยหน้านายแบบนิตยสารใดๆ ของเมืองไทยแท้ๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นคนตัวเล็กจะไม่มีด้านดี ซึ่งก็เพราะตัวที่เล็กนี่แหละที่ทำให้วาสิฏฐีดูเด็กกว่าความเป็นจริง ขนาดหญิงสาวทำงานมาหกเจ็ดปีเข้าไปแล้วยังเคยมีคนทักว่าเธอเป็นนักศึกษาหรือเพิ่งเรียนจบด้วยซ้ำ (อันนี้ออกแนวกะดี๊กะด๊า ตัวลอยที่มีคนชมว่าหน้าเด็ก)
และนั่นก็ทำให้เธอหันไปไว้ผมยาว ดัดผมเป็นลอนน้อยๆ พอให้ดูเป็นผู้ใหญ่และสมกับอาชีพการงานที่จะต้องมีลูกน้องในปกครองระดับหนึ่ง
หรือพี่วาไม่คิดเหมือนหนูลีกับนังช่ามัน เล่นซื้อถุงยางกันไปซะขนาดนั้น กะจะใช้กันไม่ต้องพัก ไม่ต้องหลับต้องนอนกันเลยหรือไงก็ไม่รู้ พูดจบก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะร่วนไม่เกรงใจใครของสราลี แต่ก็เรียกเอารอยยิ้มขำ หลุดเสียงหัวเราะออกไปจากวาสิฏฐีได้เช่นกัน
น่าคิดเหมือนกันแหละหนูลี พี่สงสารเด็ก เอ่อ ผู้ชายอีกคนมากกว่า .. ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น ฉันไม่ได้คิดทะลึ่งย่ะ ที่ว่าสงสารเรื่องที่เขาอายจนหน้าแดงหูแดงไม่กล้าสู้หน้าใครมากกว่า เผลอเรียกผู้ชายอีกคนเป็นเด็ก ที่จะว่าไปก็ไม่เด็กแล้วเพียงแต่คงเด็กกว่าเธอนั่นแหละ
ผู้ชายหน้าขาวที่ตกใจกับการขนซื้ออุปกรณ์ป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์รวมไปถึงป้องกันสิ่งมีชีวิตที่ไม่พึงประสงค์ในเวลานั้นๆ ด้วย ของชายอีกคนที่มาด้วยกัน จนตะโกนเรียกอีกฝ่ายเสียงหลง ใบหน้าที่ก้มต่ำตอนจะจ่ายเงินเงยขึ้นมาเห็นหน้าเธอ หน้าขาวๆ นั่นก็แดงก่ำยันใบหู คงจะอายจัดหรือไม่ก็เพราะผิวที่ขาวจึงเห็นสีที่หน้าชัด แต่อย่างไรก็คงไม่พ้นเป็นคนขี้อายแน่ๆ ถึงได้ก้มหน้าก้มตาเดินออกไปทันทีแบบนั้น
มองๆ ไปมันเลยดูน่าสงสารเหมือนเด็กถูกผู้ใหญ่แกล้งให้อายเลยน่ะสิ
เขาอาจจะซื้อไปแจกก็ได้ แบบพวกค่ายอาสาสอนคุมกำเนิดให้ชาวบ้านที่ห่างไกลความเจริญ หรือไม่ก็โครงการป้องกันโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ในโรงงานอะไรทำนองนั้นน่ะ ก็ปริมาณและจำนวน มันเรียกได้ว่าพอแจกคนทั้งโรงงานในโครงการคุมกำเนิดประชากรแก่พนักงานของโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งได้ทีเดียวนะ
โหยย พี่วา เข้าค่ายเนี่ยมันเด็กมหาลัยนะพี่ สองคนนี้จะใช่เหร้อ.. แล้วไอ้ ป๋า!! ซะลั่นนั่น รู้จักกับหนูหน่อยไม่ได้ จะสอนให้ฉ้อเลาะ ป๋าคะ ป๋าขา พี่ฟ้าหน้าใสกิ๊กนั้น หน้าเด้งกว่าเดิมแน่พี่
ทำไมวะนังช่า คนที่อยากรู้ไม่ใช่วาสิฏฐีที่ชัชชัยคุยด้วย แต่เป็นสราลีผู้ที่ออกปากวิจารณ์ลูกค้าสองนายนี้อย่างถึงพริกถึงขิง
ก็เสี่ยภูนั่นคงจะตบรางวัลให้งามๆ มีเงินก็เอาไปนวดหน้า อบตัว มันก็ต้องเด้งใสกว่าเดิมน่ะสิเจ๊หนูลี
เออ นั่นดิ ฮ่า..ฮา แล้วเสียงหัวเราะไม่เบานั่นก็ดังประสานกันมาให้วาสิฏฐีส่ายหน้าระอาไปกับลูกน้องสองสาว (แท้หนึ่งไม่แท้หนึ่ง) อีกระลอก
ลูกค้าชายสองคนที่วาสิฏฐีเองก็ยอมรับว่าหน้าตาดีเข้าขั้นชวนให้มองตามจนคล้อยหลัง เข้ามาเลือกซื้อสินค้าในร้านนี้เพียงครั้งแรก (ตอนแรกวาสิฏฐีก็ไม่แน่ใจว่าสองคนนี้อาจจะเคยมาที่ร้านตอนเธอไม่อยู่ก็ได้ แต่ดูจากท่าทางกะดี๊กะด๊าของนัง.. เอ้ย.. น้องชาช่า สองหนุ่มนั่นคงเพิ่งมาเยือนร้านนี้เป็นครั้งแรกแน่นอน) และยืนเลือกสินค้าไม่ถึงสิบนาที รวมเวลาจ่ายเงินเต็มที่ก็แค่สิบนาทีเศษ ลูกน้องเธอเก็บรายละเอียดชื่อเสียงเรียงนามได้ขนาดนี้ น่าจะส่งให้ไปทำงานหน่วยข่าวมากกว่ามาเป็นผู้ช่วยเภสัชกรร้านยาน่ากลัวจะเหมาะดี
พลันเสียงประตูที่ถูกผลักออกอีกครั้งก็หยุดบทสนทนาทั้งหลายนั้น เป็นเสียงต้อนรับอย่างพร้อมเพียงกันโดยอัตโนมัติ
สวัสดีค่ะ เฮลท์แคร์ฟอร์ยู ยินดีต้อนรับค่ะ
..
<มีต่อค่ะ>
My Bachelor.. ที่สุดของหัวใจ ตอนที่ 1
