เรื่องเล่าแดนสาบสูญจากปากคำของนักเดินทาง ตอนที่ 5

link บทนำ + บทที่ 1 ค่ะ

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10495688/W10495688.html

บทที่ 2

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10514545/W10514545.html

บทที่ 3

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10524820/W10524820.html

บทที่ 4

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10549468/W10549468.html

link ในเด็กดี

http://writer.dek-d.com/moonlightsonata/story/view.php?id=709738


ขอบคุณ คุณเซโก้ 4 ที่ติดตาม ขอบคุณ คุณ amlee สำหรับ link ค่ะ



บทที่ 5.1

“อย่าทำอะไรพี่อัซซูร์ จงลงโทษข้าแทนเถอะ”


“ฮ่าๆ เจ้าใบ้ นี่เจ้าเป็นห่วงพี่เจ้าจนพูดออกมาได้เชียวเรอะ เจ้าอยากรับโทษแทนพี่เจ้างั้นรี ได้” แววตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นวาววับราวกับได้ของเล่นถูกใจ


“ไม่ ไม่นะ กัปตัน ได้โปรดลงโทษข้าอย่างที่ท่านตั้งใจเถอะ น้องข้าไม่แข็งแรง สติไม่ค่อยสมประกอบ ท่านจงอย่าได้ฟัง” อัซซูร์รีบตะโกนออกมา เขาจะไม่ยอมให้เจ้าหญิงต้องมารับโทษแทนเขาเป็นอันขาด


“หึ พวกเจ้าพี่น้องช่างรักกันดี ข้าเห็นแล้วน้ำตาพาลจะไหล” จูลส์เอ่ยขึ้นอย่างเย้ยหยัน ความรักแบบพี่น้องแบบนี้มันทำให้เขานึกถึงอดีตที่เขาไม่อยากนึกเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ใจของเขาอ่อนลงนิดหนึ่ง
“เอาล่ะ เจ้าใบ้ อ้อ ไม่ใช่ซิ เจ้าไม่ได้ใบ้แล้ว ข้าจะต้องเรียกเจ้าว่าอะไรกัน” กัปตันฟรังคซัวส์เอ่ยถาม


“ เพอร์ซี” เจ้าหญิงในคราบหนุ่มน้อยเค้นเสียงตอบออกมา


“ตกลง เพอร์ซี ข้าจะให้โอกาสเจ้าช่วยพี่ชายเจ้า เจ้าจงมาดวลมวยปล้ำกับข้าในสามครั้งหากเจ้าเอาชนะข้าได้แม้เพียงครั้งเดียว ข้าจะลดโทษให้พี่เจ้ากึ่งหนึ่ง เจ้ากล้าพอที่จะสู้เพื่อพี่เจ้ามั้ยล่ะ” เจ้าหญิงในคราบเพอร์ซีกัดฟันแน่นและพยักหน้ารับ มิคิดว่าชายที่ครั้งหนึ่งพระองค์เคยหลงรักจะเป็นโจรสลัดป่าเถื่อนโหดร้ายเช่นนี้ และครั้งนี้พระองค์จะต้องสู้กับเขาเพื่อช่วยพี่อัซซูร์


เสียงเฮของเหล่ากองเชียร์โจรสลัดดังลั่น ชายผู้เป็นช่างไม้ประจำเรือตั้งตัวเป็นหัวหน้ารับแทงพนันต่อรอง คนส่วนใหญ่แทงข้างกัปตันของเขา แต่ก็มีบ้างบางรายที่แทงข้างมวยรองด้วยอัตราต่อรองที่สูงยั่วใจ


กัปตันฟรังคซัวส์โยนเสื้อคลุมตัวยาวของเขาออกตอนนี้เขาเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตที่อยู่ภายในและกางเกงขายาวเขาก้าวมาสู่ตรงกลางของวงล้อม จากนั้นจึงกวักมือเรียกหนุ่มน้อยเพอร์ซีด้วยสีหน้าท้าทาย


เพอร์ซีก้าวไปตรงกลางวงล้อมเช่นกัน เสียงจากการ์แลนด์ผู้เป็นควอเตอร์มาสเตอร์ประจำเรือเป่านกหวีดให้เริ่มการสูู้กันได้ โดยไม่ทันตั้งตัวเพอร์ซีก็ถูกยกลอยเหนือพื้นและโดนทุ่มไปในยกแรก อา กระดูกข้า กล้ามเนื้อข้ามันปวดไปหมด


“เป็นอะไรไปเจ้าหนูไม่อยากสู้เพื่อพี่เจ้าแล้วหรือ เอ้า ลุกขึ้นมา” เสียงยั่วเย้าจากกัปตันฟรังคซัวส์ดังขึ้น เสียงนั้นทำให้เพอร์ซีกัดฟันลุกขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เจ้าหญิงในคราบเพอร์ซีตั้งสติได้มากขึ้น จึงสามารถกระโดดหลบการจู่โจมได้ เพอร์ซีพยายามจะกระโดดเตะบ้างแต่ไม่โดน จังหวะนั้นจึงเปิดช่องให้กัปตันจับเธอทุ่มลงสู่พื้นอีกครั้ง เสียงเฮของกองเชียร์ดังสนั่น


“หึ เจ้าหนูท่าทางเจ้าไม่อยากจะช่วยพี่ชายอย่างปากพูดแล้วละมัง ถ้ายังไงข้าจะหยุดการต่อสู้ไว้แค่นี้” เสียงกัปตันเอ่ยอย่างดูแคลน เจ้าหญิงในคราบเพอร์ซีกัดฟันลุกขึ้นอีกครั้ง ร่างของเจ้าหญิงเซเล็กน้อยเนื่องจากความเจ็บปวด


กัปตันแห่งเรือเอสเตลล์สาวเท้าเข้าหาเจ้าหนูคู่ต่อสู้ของเขาอีกครั้ง จังหวะที่เขากำลังจะทุ่มนั่นเอง เขากลับเห็นใบหน้าเจ้าหนูเป็นนางไซเรนผู้งดงามราวเทพธิดาผู้นั้น ทำให้เขาหยุดชะงัก เจ้าหนูได้ทีที่กัปตันหยุดชะงักจึงเตะไปที่ท้องของกัปตันเต็มแรง ชายหนุ่มเซไปนิดนึงและนั่นก็ทำให้เสียงคนเชียร์มวยรองได้เฮทีหนึ่ง เจ้าหญิงพยายามจะฉวยโอกาสนั้นทุ่มชายหนุ่มบ้าง แต่ด้วยพละกำลังที่ไม่ได้ถูกฝึกมาทำให้เปลี่ยนสภาพจากผู้ทุ่มเป็นผู้ถูกทุ่มในที่สุด เจ้าหญิงลงนอนกองกับพื้นหลังจากถูกทุ่มอย่างแรง เสียงเฮของผู้ชนะพนันดังลั่น หนุ่มน้อยเพอร์ซีนอนอยู่กับพื้นอย่างเจ็บปวด น้ำตาไหลรินซึมออกมา ร่างกายมันเจ็บร้าวระบมไปหมดแต่ก็ไม่เท่าเจ็บใจ เจ้าหญิงในคราบหนุ่มน้อยเฝ้ามองลูกเรือพาพี่อัซซูร์ไปแขวนห้อยหัวไว้กับเสากระโดงเรืออย่างเจ็บใจ มือข้างหนึ่งยื่นมาตรงหน้าของเพอร์ซี เมื่อหนุ่มน้อยเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นเป็นใบหน้าคมสันเหลี่ยมกรามคมชัดของควอเตอร์มาสเตอร์


“เจ้าหนุ่มน้อย ข้าเห็นทีจะต้องมองเจ้าใหม่เสียแล้ว ข้าประทับใจในใจสู้ของเจ้ามาก ถึงแม้รู้ว่าจะแพ้ก็ยังสู้ เอ้า ลุกขึ้นมาเถอะ” เจ้าหญิงวางมือลงไปยังมือของการ์แลนด์ จากนั้นเขาจึงช่วยฉุดเธอขึ้นมา


“เจ้าหนูเอ้านี่ เอายานี่ไปกินซะ แก้ฟกช้ำ” เสียงจากชายหนุ่มอีกคน ชายผู้นี้ร่างสันทัดผมสีน้ำตาลยาวดูยุ่งเหยิง หนวดเคราที่ไม่ได้ผ่านการจัดแต่ง นัยน์ตาสีอำพันทอประกายใจดี “ฮ่าๆ ควอเตอร์มาสเตอร์ ท่านดูซะ นางไม่ยอมรับยาจากข้า สารรูปข้ามันคงดูไม่เหมือนหมอมากเลยซินะ”


“ขอบคุณ” เจ้าหญิงในคราบหนุ่มน้อยเค้นเสียงออกมา น้ำตาซึมในน้ำใจที่ได้รับจากชายหนุ่มสองคน


“อ้าว เจ้าหนูร้องไห้ซะแล้ว ไม่ต้องร้อง ข้าต้องขอบคุณเจ้าซะด้วยซ้ำ ข้าแทงพนันข้างกัปตัน ได้ตังค์มาตั้งเยอะ อุ๊บ ฮ่าๆ ข้าล้อเจ้าเล่นนะ” เสียงจากหมออารมณ์ดีที่หน้าตาไม่เหมือนหมอแม้แต่น้อยเอ่ยขึ้น


“ขอบคุณพวกท่านมาก ข้าขอตัวไปดูพี่ชายข้าก่อนนะครับ” เพอร์ซีพยายามเค้นเสียงออกมาอย่างตะกุกตะกักพร้อมเดินจากไป
ภาพอัซซูร์ที่ถูกแขวนห้อยหัวลงจากเสากระโดงเรือทำให้เพอร์ซีน้ำตาซึมอีกครั้ง


“พี่อัซซูร์ พี่เป็นอย่างไรบ้าง” เจ้าหญิงเอ่ยถามด้วยคลื่นเสียงความถี่สูง


“หม่อมฉันไม่เป็นไรพะยะค่ะ เจ้าหญิงย่อมทรงรู้ว่าพวกเราหายใจในน้ำได้ ว่าแต่เจ้าหญิงต้องเจ็บตัวเพราะหม่อมฉัน หม่อมฉันไม่อาจอภัยให้ตัวเองได้จริงๆ” อัซซูร์เอ่ยตอบ


“สุดท้ายแล้ว ข้าก็ทำอะไรไม่ได้เลย ข้าช่วยพี่ไม่ได้เลยซักนิด พี่อัซซูร์” เจ้าหญิงในคราบเพอร์ซีเอ่ยอย่างท้อแท้


“อย่าทรงโทษตัวเองพะยะค่ะ ทั้งหมดนี่เป็นความผิดของหม่อมฉันเอง แถมยังต้องทำให้ทรงเจ็บตัวเพื่อหม่อมฉันอีกด้วย โทษทัณฑ์เช่นนี้นับว่าน้อยมาก เมื่อเที่ยบกับการฝีกนาวิกโยธินที่ผ่านมาของหม่อมฉัน ได้โปรดอย่าทรงกังวลอีกเลยนะ พะยะค่ะ” อัซซูร์เอ่ยปลอบใจเจ้าหญิง

เขารู้สึกผิดจากก้นบึ้งของหัวใจ น่าอายนักที่เขาเผลอไผลไปกับความเย้ายวนจนพาตัวเองมาตกที่นั่งลำบากเช่นนี้ แถมยังทำให้เจ้าหญิงลำบากไปด้วย เขาจะไม่ยินยอมตกเป็นทาสสเน่หาแก่นัยน์ตาสีม่วงของหญิงสาวผมแดงผู้ทรงสเน่ห์ผู้นั้นอีกแล้ว ว่าแต่เธอเองก็คงลำบากไม่น้อยต้องโดนขังและงดน้ำงดอาหารถึงสามวันสามคืน

จากคุณ	: moonlightsonata
เขียนเมื่อ	: 15 พ.ค. 54 09:00:20 A:94.36.97.248 X: TicketID:313202