ความคิดเห็นที่ 1     “คะ...คือพี่ขอตัวไปหาริบบิ้นแดงมาขอพรก่อนนะ ปะ...ไปล่ะครับน้องชูการ์” ฝุ่นยกมือโบกลา แล้วหันไปเหลือบหาอะไรสักอย่างหลังพุ่มไม้นั่น รีบกลับหลังหัน จากนั้นก็เดินแบบอัญเชิญหลวงพ่อโกยมาแขวนคอ  ชูการ์มุ่นคิ้วมองตาม นึกได้ว่ากระเป๋านักเรียนยังอยู่ที่ชมรมก็บ่นโอดในใจว่า...พี่ฝุ่นทำไมไม่ยอมชวนฮึ !     “ถ้าคิดจะกลับชมรมไปเอากระเป๋าก็นะ ตอนนี้กระเป๋าอยู่กับฉัน ! ” เสียงทุ้มเย็นเยียบดังขึ้นเบื้องหลัง ก่อนมีเสียง “ตุ๊บ” ตามมา ชูการ์หันหลังกลับ จึงเห็นกระเป๋าตัวเองนอนแอ้งแม้งบนพื้น เหนือกระเป๋าขึ้นไปมีเอเลี่ยน สีหน้าเจ้าเอเลี่ยนกระด้าง และน่าจะแปลความได้ว่า...มนุษย์ต่างดาวอย่างฉันอุตส่าห์มีน้ำใจ ถ้าไม่ขอบคุณล่ะเอ็งตาย !     “งะ...ง่า...นายถือมาให้เหรอ ขอบคุณมากละ..เลยจ้า” รีบก้มเก็บกระเป๋า “วะ...ว่าไง ตกลงรับเล่นบทโรมิโอใช่ไหม”     “สนใจด้วยเหรอ”     “สะ..สนใจสิ ไม่งั้นจะถามนายทำไม” ที่จริง...ชูการ์คงไม่หลุดถาม ถ้าคำถามไม่ได้ติดอยู่ในหัวนับจากสนทนากับพี่ฝุ่น กลั้นใจยกมือจะบ๊ายบาย เธอตั้งใจว่าควรล่ำลาเอเลี่ยนสักเล็กน้อยก่อนแขวนหลวงพ่อโกยคนละองค์กับพี่ฝุ่น หนีเอเลี่ยนกลับบ้าน แต่ไม่ทันได้พูด เขาก็ยักคิ้ว แล้วหยิบกระเป๋าตัวเองมาห้อยใส่แขนข้างที่ชูการ์ชูขึ้น     “ยกแขนแสดงว่าอยากถือใช่ม้า งั้นก็ช่วยแบกกระเป๋าฉันอีกใบทดแทนคุณด้วยละกัน” ธามคลี่ยิ้ม ตั้งใจกวนคนตรงหน้าให้ได้ลิ้มรสแค้นจุกอกอย่างเขาบ้าง เขาชะโงกตัวเข้ามาเงี่ยหูฟังเสียงฮึ่มฮั่มของยัยชูการ์ซึ่งบ่นว่า...ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ เขาเลยร้องบอกคนตรงหน้าว่าได้ยินคำนินทา     “นินทาฉันเหรอ ว่าฉัน...ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษใช่ป่ะ”     “เหวออ..อ...” ชูการ์ตกใจถึงขีดสุด เมื่อเงยหน้าก็เห็นมนุษย์ต่างดาวระยะประชิดเต็มจอ เขายื่นหน้ามาใกล้อีก ใกล้จนปลายจมูกเฉียดปลายจมูก ธามพูดลอดไรฟัน     “หวังว่าคงไม่ได้เอาเรื่องฉันโพนทะนาให้ไอ้แว่นจืดชืดฟังหรอกนะ”     เอเลี่ยนยื่นหน้าชิดจนชูการ์ส่ายหน้าหรือแม้กระดุกระดิกก็ไม่ได้ ชูการ์อยากยืนยันความบริสุทธ์ใจ จึงรีบชูสามนิ้วปฏิญาณด้วยจิตวิญญาณอดีตเนตรนารี     “ฉะ...ฉันไม่ได้พูด...สะ...สาบานด้วยเกียรติอดีตรองหัวหน้าหมู่นกขมิ้นเลยเอ้า !”     “นกขมิ้น ? ” คนฟังคำสาบานอยากย้อนถามเหลือเกินว่า...เป็นมนุษย์แล้วไหงอยู่หมู่นกขมิ้น     “ใช่ นายเชื่อใจเถอะนะว่าฉันไม่หลุดปากพูดไปหรอก จากนั้นก็เลิกยุ่งกับฉัน ทีนี้ฉันกับนายจะได้มีชีวิตเป็นสุขไง”     “ชีวิตเป็นสุข ?”     “แหมก็นายเป็นหนุ่มเนื้อหอมของโรงเรียนเชียว ฉันได้ยินว่านายทั้งหล่อทั้งเรียนเก่ง ไม่ว่าสาวคนไหนก็หลงใหลใฝ่ฝัน...”     ธามขมวดคิ้ว อยากโพล่งว่าก็มีเธอไงที่ไม่หลงใหลใฝ่ฝัน !     “หมายความว่าไงฮึ ไอ้ที่เธอได้ยินว่าฉันหล่อ...เรียนเก่ง...”     “เอ่อ...ง่า...ฉันก็กำลังจะบอกต่อว่าคนหล่ออย่างเจ้าชายกุหลาบสีฟ้า ต้องลดตัวลงมาคลุกคลีฉัน มันอาจทำนายเสียเรตติ้งน้า ...เฮ้ออ..อ...รู้ป่าวว่าตอนนี้ฉันลำบากขนาดไหน ตอนนี้ฉันเหมือนยัยโรคจิต ไปไหนกับนายก็ต้องคอยเหลือบมองรอบข้าง จริงอยู่ว่าฉันกลัวนาย แต่ที่กลัวยิ่งกว่าคือกลัวโดนแฟนคลับสาว ๆ ของนายรุมยำฉันเพราะเข้าใจผิดว่าฉันเป็นแฟนนาย ฉันเป็นแค่คนธรรมดา แล้วฉันก็ไม่ใช่แฟนนายนะ ! ” ชูการ์ก้าวถอยหลัง ค่อย ๆ กระถดทีละนิด...ละนิด ให้อีกฝ่ายไม่ทันได้จับสังเกต โดยไม่รู้เลยว่าเอเลี่ยนเห็นตั้งแต่เธอถอยก้าวแรกแล้วล่ะ     ธามให้ชูการ์ก้าวถอยหลังไปเงียบ ๆ ส่วนเขาก็อาศัยจังหวะนั้นคิดแผนในหัว  ตอนชูการ์หันหลังกลับเตรียมแขวนหลวงพ่อโกยหนี มนุษย์ต่างดาวจึงได้รีบคว้าตัวมากอด เริ่มแรกเขาเพียงกอดเพื่อไม่ให้เธอไปไหน แต่อึดใจต่อมา อ้อมกอดนั้นก็ก่อความรู้สึกแปลก ๆ แสนหวานแก่คนทั้งสอง ทำให้ชูการ์กับธาม คนสองคนจากสองจักรวาลต่างร้อนวูบขึ้นมาบนหน้า หัวใจเต้นแรง รอบตัวคล้ายถูกย้อมสีเป็นสีชมพูอ่อนหวาน     “ฉันไม่เคยสนใจเรตติ้ง รำคาญด้วยซ้ำไป” ธามบ่นฮึดฮัด คลายอ้อมแขนดันอีกฝ่ายผละออกจากอ้อมกอดเพื่อจ้องตา “ฉันพิเศษเพียงพอแล้วที่มารีน ดังนั้นสถานะที่นี่จะเป็นยังไงฉันก็ไม่สนหรอก ...ส่วนเธอ...ฉันไม่คิดว่าเธอธรรมดานะ...เธอพิเศษสำหรับ...” อยากต่อให้จบว่า ‘เธอพิเศษสำหรับเขา’  หากชูการ์ถลึงตาน่ากลัว     “นะ...นายกำลังจะเหมาว่าฉันก็เป็นมนุษย์ต่างดาวใช่ไหม ฉันยืนยัน...นั่งยันกระทั่งนอนยันเลยนะว่าบ้านฉันเป็นมนุษย์โลกร้อยเปอร์เซ็นต์ย่ะ ไม่เชื่อก็อัญเชิญนายขับยูเอฟโอไปเบิกตาดูหลุมฝังศพต้นตระกูลฉันที่ซัวเถาได้”     “ไม่ได้หมายความอย่างนั้นซักหน่อย ยัยบ๊องเอ๊ย !” ธามตบหน้าผากดังแปะ เวียนเฮดที่ยัยคนตรงหน้าคิดไกลไปถึงซัวเถา ก่อนค้นเจอความคิดดี ๆ ในหัว จึงยิ้มมุมปาก     “แล้วนายจะให้หมายความไงไม่ทราบ” ชูการ์แยกเขี้ยวเตรียมพร้อมรับมือนายเอเลี่ยนด้วยคำด่า     “เธอบอกไม่ใช่แฟนฉัน งั้นนับแต่วันนี้...เรามาเป็นแฟนกันเหอะ”     “ฟะ...แฟน !?!?”     “ใช่สิ” เขายิ้มแฉ่ง “เป็นแฟนทำตัวติดกันได้ด้วย ไม่ต้องกลัวโดนใครรุมยำด้วย น่ะ...ดีออก ฉันกับเธอจะได้เปลี่ยนสถานะจากหมากฝรั่งกับกระโปรง เป็นผู้คุมกับนักโทษแทนไงล่ะ วะฮ่ะฮ่า วิธีนี้แหละที่ปิดปากเธอสนิทยิ่งกว่าสัญญาไหน ๆ ”     “ไม่”     “วิธีนี้แหละดีที่สุด”     “ไม่...ไม่มีวัน”     ยิ่งเห็นชูการ์ทำตาเหลือก หน้าซีดเผือด ปฏิเสธเสียงแข็ง เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะถึงขั้นขู่เข็ญ     “เป็นแฟนกันนะชูการ์ ไม่งั้น...ตู๊ม !!! ” จากคุณ : citrus_tree เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 19:08:41

ความคิดเห็นที่ 2     อาจารย์สุรีย์ประกาศว่า ถ้าใครไม่ส่งงานท้ายชั่วโมงก็จะถูกเช็คขาดเรียนพร้อมหักคะแนนจิตพิสัย ครูสอนคณิตศาสตร์กำชับว่าหมดคาบขอให้หัวหน้าและรองหัวหน้าชั้นเก็บรวบรวมงานไปส่งบนโต๊ะครู ก่อนเดินเร่งออกจากชั้นเรียนเพื่อทำธุระด่วน นักเรียนหลายคนกระฉับกระเฉงทำแบบฝึกหัดวิชาคณิตศาสตร์ทันทีที่ได้รับมอบหมาย ตรงข้ามกับชูการ์ซึ่งนั่งหน้าตาเหมือนเบื่อโลก มือเท้าคาง ถอนใจเฮือกแล้วเฮือกเล่า ด้วยความรู้สึกช๊อคอันบรรยายไม่ถูก กระทั่งไม่อยากทำอะไรมาตั้งแต่เย็นวาน     หลอนที่สุด... ชูการ์ถอนใจอีกเมื่อภาพและเสียงซึ่งก่ออาการช๊อควนลูปมาฉายซ้ำอีกครั้งในสมอง ก็จู่ ๆ โดนเจ้าเอเลี่ยนตัวร้ายขอแกมบีบบังคับให้เธอยอมเป็นแฟน จริงอยู่ว่าอาจเป็นข้อเสนอที่ทำสาว ๆ หลายคนหลั่งน้ำตาด้วยความดีใจ แต่กับเธอเหมือนกับได้เจอโทษประหาร !     ‘ไม่เอานะ ใครมันจะบ้าเป็นแฟนกับเอเลี่ยน !’     ประโยคต้องห้ามซึ่งชูการ์พลั้งปากพูด เหมือนกวักเรียกลูกไฟสีน้ำเงินให้ผุดขึ้นจากฝ่ามือเอเลี่ยน กลัวก็กลัว แต่ขืนไม่ขัดแล้วยอมเป็นแฟนก็เท่ากับยอมตาย งานนี้เธอเลยท้าว่าอยากฆ่าก็ตามสบาย นายเอเลี่ยนธามคนออกปากขู่กลับลดมือลง เปิดยิ้มเศร้า สุ้มเสียงก็ตัดพ้อชอบกล     ‘สำหรับเธอ...ฉันคงน่ารังเกียจ เป็นเจ้านั่นเห็นทีจะตอบตกลงไปแล้ว’     ‘เจ้านั่น ?  เจ้านั่นของนายหมายถึงใครอะ’         ‘เธอก็รู้อยู่แก่ใจ’     ‘ฉัน...ฉันจะไปรู้เรอะ ชื่อชูการ์ไม่ใช่อับดุล’     ‘เอาเหอะ’ เขายักไหล่ ‘ใจเธอจะคิดหรือแกล้งไม่รู้ไม่ชี้ยังไงก็ช่าง แต่ตลอดชีวิตฉัน ถ้าปรารถนาอะไร ก็ไม่มีที่จะเป็นไปไม่ได้ หึ ๆ คอยดูนะ ฉันน่ะจะทำทุกอย่างให้เธอตอบตกลงเป็นแฟนฉัน !’     ใบหน้าหล่อลากโน้มใกล้เข้ามา ริมฝีปากแดงงับปลายจมูกเธอเบา ๆ ...เสร็จก็ยิ้มพราย ตาวิบวับแบบชวนหมั่นไส้ ชูการ์อยากกรี๊ดก็กรี๊ดไม่ออก จึงได้แต่ร้องงึมงำ...     ‘โรคจิต...ไอ้เอเลี่ยนโรคจิตต..ต’     ‘นั่นสินะ คนรสนิยมแบบฉัน เธอจะด่าโรคจิตคงพอไหวอยู่ ฉันมันประหลาดนี่นา สนใจดอกกุหลาบหนามแหลมเพียงดอกเดียว ทั้งที่รู้ว่าเมื่อยื่นมือเข้าไปแตะเลือดจะไหลซิบ ว่าไหมครับยัยดอกกุหลาบขี้เหร่’      “ฉันไม่ได้ขี้เหร่สักหน่อย”     ชูการ์กระแทกเสียงมีน้ำโหอย่างลืมตัว เผลอคิดไปว่าตัวเองยังอยู่ในลูป แต่อันที่จริงเธอนั้นกำลังเท้าคางหันหน้าไปทางกระดานดำ     ภายหลังได้ยินธามเอ่ย...จะทำทุกอย่างให้เธอตอบตกลงเป็นแฟน แถมกัดจมูกซ้ำ เสียงเต้นหัวใจตึกตักบ้าบอคอแตกนี้ก็เริ่มดังราวกับถูกคำสาป     “ทำแบบฝึกเสร็จแล้วเหรอ ถึงได้มานั่งหงุดหงิดกับหน้าตัวเองแบบเนี้ยย..ยเพื่อนฉัน” ชูการ์สะดุ้งเฮือก เมื่อถูกจินนี่ทักพร้อมมองอย่างเป็นกังวล เลยรีบจับดินสอ ก้มหน้าก้มตาแก้โจทย์คณิตศาสตร์     “ทำ...เอ่อ...เพิ่งทำไปได้นิดหน่อย”     “ว้าว เป็นไปได้ไงว่าจินนี่ทำแบบฝึกเลขเสร็จก่อนชูการ์ อุ๊ย...สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้วเหรอ มื้อกลางวันกินไรดีล่ะ” เพื่อนซี้เอ่ยร่าเริงประสาคนหมดภาระ     “จินนี่อยากกินอะไรล่ะ” ชูการ์ตอบงั้น ๆ  สายตาและสมองขะมักเขม้นกับโจทย์คณิตศาสตร์ เพื่อนเธอน่าจะเริ่มหิว ถึงฝันหวานงึมงำชื่ออาหารมื้อกลางวันหลายต่อหลายอย่างก่อนจะรู้สึกตัวตื่นเมื่อท่านประธานชมรมแฟนคลับเจ้าชายส่งเสียงโหวกเหวกกระพือข่าวใหญ่ว่าเจ้าชายกุหลาบฟ้ามีสาวในดวงใจเสียแล้ว ทั้งกลุ่มทั้งแก๊งค์เด็กผู้หญิงครางฮือ วางมือจากแบบฝึกหัดคณิตศาสตร์เป็นทิวแถว     ท่านประธานหยิบทิชชู่จากกระเป๋าขึ้นซับน้ำตา บ่นเสียงเครือว่า “อะไรกันฮึ!  เจ้าชายวินธัยล้มป่วย เจ้าชายธามก็ยังมามีข่าวคราวผู้หญิงอีก ฮืออ..อ...ต่อไปพวกเราจะเอาอะไรมายึดเหนี่ยวจิตใจในโลกดิจิตอลอันสับสนวุ่นว่ายล่ะ ไข้หวัดเอย ปัญหายาเสพติดเอย การพนัน รถติด สารพัดม๊อบทั้งหลายแหล่....”     “ยัยคนไหนทำหัวใจพวกเราแหลกสลายฮึหมิง พูดชื่อมันออกมาเลย” จินนี่ร้องบอก ชูการ์สะดุ้งร้อนตัวก่อนหัวใจที่เบ่งบานด้วยสาเหตุใดไม่รู้จะฟีบลงตอนหมิงตะโกนว่า “ชื่อยัยลูกปัด”     “เสียงดังแบบนี้ รู้ตัวบ้างไหมว่าพวกเธอกำลังรบกวนเพื่อนคนที่ยังทำงานไม่เสร็จนะ” ปฐวี...หัวหน้าชั้นฝ่ายชายเอ่ยเสียงแข็งขัดคอกลุ่มแฟนคลับเจ้าชายที่พากันเจี๊ยวจ๊าวจะเป็นจะตาย คนเถรตรงส่ายหน้าระอา บ่นว่า “ไหน ๆ ในชั้นไม่มีครู อยากรู้เรื่องกันเยอะขนาดนี้ก็ยืนเลคเชอร์มันหน้าชั้นเลยสิ มายืนหน้าชั้นตรงกลางสิหมิง เปิดเลคเชอร์เรื่องเจ้าชายไปเลย สงสัยตรงไหนจะได้ยกมือถาม”     หมิงตะเบ๊ะรับ ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายประชด “ไอเดียดีจริงท่านหัวหน้าชาย งั้นทำตามเลย”     ปฐวีผู้มีฉายา ‘หุ่นกระป๋อง หรือโรโบวี’ ถอนใจยาว แล้วจึงก้มลงใส่ใจแบบฝึกหัดวิชาคณิตศาสตร์แทนสิ่งที่เขาแอบค่อนในใจว่า...ก็แค่ไอ้เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ ๆ  ฝ่ายเลคเชอร์คือหมิงเริ่มต้นเท้าความตั้งแต่บังเอิญได้เจอธามถูกรุ่นน้องชื่อลูกปัดสารภาพรักระหว่างทางไปสุขา... เด็กนั่นเป็นดาวของม.ต้น และธามก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจหรือตอบรับรัก ข้อมูลธรรมดา ๆ เช่นนี้ทำเหล่าสมาชิกแฟนคลับเจ้าชายกุหลาบซึ่งตั้งใจฟังเต็มที่ พากันหน้าม่อย บ้างอุทานว่าก็เดิม ๆ แค่เรื่องสาวถูกเจ้าชายกุหลาบฟ้าหักอก..ธรรมดาจะตาย !     “ความไม่ธรรมดาคือเรื่องต่อจากนี้ไปต่างหาก ! ” คนเปิดปากเล่าร้องจุ๊ ๆ ๆ พร้อมหรี่ตา “ตอนที่พี่ธามบอก ‘ขอโทษครับ’ แล้วเตรียมชิ่ง ยัยน้องลูกปัดใจกล้าโดดคว้าแขนพี่ธามหมับ พี่เค้าเลยแจกยิ้มสวยหนึ่งดอก กับบอกยัยน้องดาวม.ต้นคนนั้นอย่างไม่เคยพูด ขนาดหมิงเป็นแฟนคลับชนิดเกาะติดก็ยังไม่เคยได้ยินข่าวมาก่อน พี่ธามว่า....ขอบคุณจริง ๆ ที่ชอบพี่ แต่ก็ต้องขอโทษจริง ๆ ครับที่พี่คิดเป็นอื่นกับเราไม่ได้จริง ๆ เพราะพี่มีผู้หญิงที่ชอบแล้ว....”     เสียงกรี๊ดของเด็กผู้หญิงดังกระจายขึ้นเป็นหย่อม ๆ ในชั้นเรียน ผิดกับพวกผู้ชายร้อง “แหวะ”     “ไม่เฉพาะน้องลูกปัดตกใจ นักเรียนหญิงที่หยุดยืนแถวนั้นก็ตกใจ อย่างหมิงงี้อ้าปากค้างเลย” ไม่พูดเปล่าเธอยังอ้าปากค้างโชว์ “น้องลูกปัดสติดีรีบถามพี่ธามว่าจริงเหรอ พี่ธามพยักหน้า ตอบว่าจริง ถะ..แถม...แถมยัง...ฮืออ..อ..บอกขอยัยนั่นเป็นแฟนแล้วด้วย ยัยผู้หญิงที่พี่ธามชอบก็เหมือนหยิ่งง่ะ หล่อเทพนิสัยเพอร์เฟ็คขนาดนี้ขอคบ หล่อนยังมีหน้าทำเมินไม่ยอมให้คำตอบ มันคิดว่าพี่เค้าเป็นใครกันยะ ฮึ่ย แต่สุภาพบุรุษสุดอ่อนโยนอย่างพี่ธามว่ายังไงกับเรื่องนี้รู้ไหม ...เค้าว่า...ตอนนี้คำตอบจะออกมาแบบไหนก็ไม่สำคัญครับ เพราะสายตากับหัวใจมันไม่ยอมมองใครอีกแล้ว...กรี๊ดดด..ด..!!!”      นอกจากหมิง แฟนคลับเจ้าชายกุหลาบทั้งหลายทั้งแหล่ต่างส่งเสียงกรี๊ดดด..ด..ดังสนั่น แบบไม่มีใครยอมน้อยหน้าใคร เด็กผู้ชายหลายคนในชั้นทำหน้าบูดเหม็นเบื่อ บางคนทำเสียงเรอเหม็นเปรี้ยวคล้ายอาหารไม่ย่อย พร้อมเหลียวซ้ายขวาหาผู้หญิงแปลกที่ไม่กรี๊ดสลบเจ้าชายกุหลาบสีฟ้าว่าเหลืออยู่ซักกะคนสองคนไหม เพื่อ เป็นขวัญเป็นกำลังใจได้ว่าโลกนี้ยังไม่มืดมนเกินไป ยังพอมีคนจริงใจไม่หลงใหลเพียงรูปกายภายนอก นิสัยสุภาพอ่อนโยน ฐานะทางบ้านซึ่งเล่าลือว่าไม่น้อย (แม้เจ้าตัวนั่งรถเมล์มาโรงเรียนก็เหอะ) กับคุณสมบัติเรียนดีกีฬาเด่นไปซะหมด     ผู้หญิงในชั้นที่ไม่กรี๊ดสลบเจ้าชายธามดูเหมือนจะเหลือแค่เอ๋ยกับชูการ์ สำหรับสาวใส่แว่น...เพื่อนในชั้นรู้ดีว่าหายใจเข้าก็จุนเพียวหายใจออกก็มินโฮ แต่ชูการ์ซึ่งนั่งตัวแข็งกลางเสียงกรี๊ดสนั้นกลับไม่มีใครรู้ความลับเรื่องหัวใจ หรือสังเกตเห็นแก้มแดง ๆ ตอนได้ยินคำหวานจากธาม หรือขนาดตัวเธอเองก็อาจยังไม่รู้ตัว     เลคเชอร์จบ...โรโบวีก็เอ่ยแข็ง ๆ ขัดขึ้นตามแบบฉบับเขา     “ปฎิเสธ ‘ไม่’ คำเดียวจบแล้ว นี่อะไรต้องมาร่ายยาวชีวิตรักตัวเองยาวเหยียดเป็นละครหลังข่าวช่อง 8” จบประโยคของหัวหน้าห้องฝ่ายชาย หนุ่ม ๆ หลายคนในชั้นก็เริ่มคึกคัก คล้ายดีใจที่ปรากฎท่านหัวหมู่ทะลวงฟันของกลุ่มผู้ชาย นำหน้าด่า...เอ๊ย...แสดงทัศนะตรงไปตรงมาแบบแมน ๆ     “เห็นด้วยกับวีมันว่ะ พี่ท่านเหมือนจะยื้อเพราะอยากพูดพูดอะไรเท่โกยเรตติ้งสาวไทยมุงมากกว่า”     “ใช่ ๆ ไอ้คำน้ำเน่าโคตรอย่าง…ตอนนี้คำตอบจะออกมาแบบไหนก็ไม่สำคัญครับ เพราะสายตากับหัวใจมันไม่ยอมมองใครอีกแล้ว...กรี๊ดดด..ด..น่ะ....” รายนี้ไม่ทันพูดจบ ก็ถูกพวกผู้หญิงเบรกขึ้นมาก่อนว่า     “ไอ้กรี๊ดดด..ดน่ะ พี่ธามเค้าไม่ได้พูดย่ะ พวกฉันเติมเอง”     “เออ ๆ แต่เฉพาะไอ้ประโยคเน่า ๆ ไม่มีกรี๊ดดด แค่นั้นก็น่าขนลุกจะตายอยู่แล้ว เฮ่ย กระดากปากแทนเลยโว้ย”     “พวกนายไม่หล่อแล้วยังขี้อิจฉาริษยา สมควรที่ไม่มีสาวไหนแล” หมิงฉุนขาด ยกมือเท้าสะเอว สาดกระสุนคำพูด เลยถูกเจ้ามิกซ์เพื่อนในชั้นหัวเราะเสียงดังพร้อมตอกหน้าว่า     “ไม่ใช่เจ้าชายจะแค่หาคำหวาน ๆ บอกรักสาวมาอ้าง แต่ที่จริงช้อบชอบผู้ชายเหรอ ฮ่า ๆ ๆ ระวังตัวกันดี ๆ น้าเพื่อนสาว ฮิ้ววว..ว งานนี้โดนเจ้าชายเก้งนาธานใส่เป็นแถว ฮ่า ๆ ๆ”     “หนอย!  เสนอให้ชั้นมาเลคเชอร์หน้าชั้น แต่พอฟังจบก็พากันรุมด่าพี่เค้า ไอ้พวกทุเรศ ต่อให้เป็นชาตินี้ ชาติหน้าและชาติต่อ ๆ ไป พวกนายก็ไม่มีวันเทียบพี่ธามคนหล่อลากที่ดีทุกอย่างได้หรอก แหวะ ๆ ๆ เจ้าพวกเห่ย” หมิงสาดกระสุนรัวอีกแบบด่าแหลกเนเวอดายส์ เจ้าโหน่งตัวกะล่อนประจำชั้นเลยลุกขึ้นชี้หน้าหมิง ประกาศความดีแทนผู้ชายทั้งมวลในห้องนี้ที่พวกมันเองบอกหล่อ...ดีไม่แพ้ใคร !     “หมิงพูดผิดนะ รู้ป่าวว่าถ้าเปรียบผู้ชายห้องเราเป็นระดับขายตรง รอบข้างเธอเนี่ยล้วนระดับมงกุฎฑูตทั้งน้าน และผู้หญิงที่จะได้เราไปครอบครอง อย่างต่ำ ๆ ต้องเพอร์เฟ็คแค่พอลล่า เทเลอร์ พวกเธอหรือ...หึ ๆ....ฉันไม่คิดชายตาแลหรอก ดังนั้นที่ปรักปรำว่าอิจฉาเจ้าชายน่ะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่มีวัน”        “อี๋....” หมิงเบะปากอย่างรังเกียจทั้งคนและคำพูดสุดชีวิต โหน่งผุดยิ้มขึ้นทันที     “ฉันด่าไปตั้งยาว ไหงโดนตอกกลับแค่เนี๊ยเนี่ย วัยรุ่นเซ็งเล๊ย...กร๊ากกก...ก...เจ็บคร้าบเจ็บ ฮ่า ๆ ”     หัวหมู...เอ๊ย...หัวหมู่ทะลวงฟันฝ่ายหญิงแทบกรี๊ด เลยอาศัยด่าแบบมากปริมาณแทนคุณภาพ “เจ้าบ้า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”     “หมิง ๆ จ้ะ” คนกะล่อนประจำชั้นวาดนิ้วบนอากาศ เป็นรูปหัวใจแบบเดียวกับบี้เดอะสตาร์โฆษณาบะหมี่หมูสับ คล้ายจะบอกว่าคู่ต่อสู้งวดนี้...หมู “คำด่ายาวขึ้นจริง แต่คำมันเดิม ๆ ตลอด คำว่าอะไรน้า..เอ..อ๋อ..ได้ยินว่าโหน่งน่ารักง่ะ ขอบคุณครับ แหม โดนชมต่อหน้าคนทั้งห้องนี่อายจัง ทีหน้าทีหลังหมิงอยากชมก็มากระซิบข้างหูก็ได้”     “ฮี๊ววว...ว...ว....!!!” นักเรียนชายทั้งชั้นส่งเสียงเฮสนั่นหวั่นไหว     หมิงฟังแล้วเต้นผาง ยกนิ้วชี้สั่นระริกใส่ไอ้จอมแถ     “นาย ๆ ๆ ๆ  นายโหน่งบ้าที่สุด ! ”     “นายโหน่งบ้า ! ” โหน่งจีบปากเลียนเสียงและท่าทางอีกฝ่ายเหมือนเด๊ะ “โหน่งบ้า...บ้าแต่รักที่สุด ! ”     “ฮี๊ววว...ว...ว.....!!!” กองเชียร์ฝ่ายชายเฮสนั่นกันอีกรอบ     เมื่อสมาชิกเจ้าชายแฟนคลับเห็นหัวหน้าถูกอัดซ้ายอัดขวาจนแทบล้มลงกองกับพื้นเวที เลยพากันนั่งไม่ติด หลายคนที่เงียบมาตลอดเช่นจินนี่ผุดลุกยืนผ่าเผย ยกมือชี้หน้ากะล่อนโหน่งแล้วทักทายโดยเรียกมันว่า ‘ลิง’ เหล่าแฟนคลับเจ้าชายถูกใจส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเชียร์กันใหญ่ จากคุณ : citrus_tree เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 19:15:30

ความคิดเห็นที่ 3     “มาอีกหนึ่ง...องครักษ์พิทักษ์เจ้าชายแอบจิต” โหน่งแสร้งยักไหล่ หากหวั่นใจเมื่อเห็นคู่ชกใหม่คือจินนี่ ยัยจินนี่มีแผนสกปรกสามานซึ่งมักใช้กับเขาหลายอย่าง เพราะแม่สองฝ่ายเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ประถม โหน่งกับหล่อนจึงรู้จักมักจี่กันตั้งแต่จำความได้ ยัยแสบคนนี้มักเริ่มวิธีจัดการเขาด้วยการหาเรื่องต่าง ๆ นา ๆ เป่าหูแม่เขาเป็นกิจวัตร เด็ดสุดก็จะกระทืบใจโดยการขู่ว่าจะแฉภาพถ่ายวัยเยาว์แสนอับอาย...     “หนอย...ก่อนอ้าปากกัดใคร แกช่วยกรุณาทำการบ้านเองบ้าง เป็นการบ้านแท้ ๆ แต่กลับมานั่งลอกที่โรงเรียนหมด...ฮึ...นิสัยไม่ดี”     “แล้วไง” โหน่งหรี่ตาจับผิด คิดว่าหล่อนจะมาไม้ไหนแน่ ?!?!     “โฮะ ๆ ๆ” จอมกะล่อนประจำชั้นกลืนน้ำลายเอือก หลังจินนี่แผดเสียงหัวเราะน่าเกลียดทำนองเดิม ๆ  เสียงหัวเราะซึ่งโหน่งตั้งชื่อไว้ด้วยว่า ‘เสียงหัวเราะอุบาทว์ของนังจอมมาร’  ฝ่ายจินนี่หยิบโทรศัพท์มือถือสีหวานออกจากกระเป๋าเสร็จก็ชูขึ้น “แรกสุด...ฉันแค่ตั้งใจจะถ่ายเก็บไว้ให้เป็นของขวัญวันเกิดป้าปุ้ม กะประจาน เอ่อ ไม่ใช่ ๆ แค่นั่งว่างมากเลยไม่มีอะไรจะทำน่ะ ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้ใช้ นี่ฉันมีคลิปลับถ่ายไว้ตอนแกลอกการบ้าน ถ้าแกขืนกล้ากัดฉัน กัดหมิงหรือพี่ธามอีกคำเดียว...คงรู้นะว่าอะไรจะเกิด”     “โฮะ ๆ ๆ  นี่ขู่กันขนาดนั้นเชียวเหรอ ขู่อะไรให้น่ากลัว (น้อย) หน่อยเด้ ในโลกนี้ยังมีเหรอ ไอ้คนประเภทไม่ลอกการบ้านใคร     “ฉันนี่ไงล่ะ และฉันกะว่าจะส่งคลิปนี้ให้ป้าปุ้ม”     “ไม่กลั๊วววว...แม่ปุ้มน่ะรู้หรอกว่าลูกโง่”     “ไม่กลัว ? งั้นพรุ่งนี้....รูป” จินนี่ยิ้มพราย แง้มไพ่ตายอันสุดแสนน่ากลัวขึ้นมาจนได้ รูปนั้นคือความอัปยศที่สุดในชีวิตวันเด็กโหน่ง แต่ดันอยู่ในอัลบั้มภาพของจินนี่     “พะ...พอเลยเจ๊ คนเรียนห้องเดียวกันนี่เปรียบเสมือนครอบครัวเดียวกันนะ โธ่ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมสมาชิกครอบครัว 4/5 เรา จะต้องเปิดศึกน้ำลายเพื่อไอ้เจ้าชายหน้าขาวตุ๊ดนั่นด้วย”     “เรียกใครว่าไอ้เจ้าชายหน้าขาวตุ๊ดมิทราบ....ไอ้หมาโหน่ง...พี่เค้ามีชื่อเฟ้ยยย...ย...อีกอย่างพี่ธามเค้าไม่ใช่ตุ๊ด แกสิไอ้ลิงตุ๊ด ! เดี๋ยวเหอะ ฉันจะขุดเอารูปนั่นมาประจานจริง ๆ นะ ซีร็อกติดรอบโรงเรียนเฉลิมฉลองปากปีจอของแกเลยเป็นไง”     “ง่า...” ลิงกะล่อนยกมือขึ้นค่อย ๆ กระพุ่มไหว้ ขอขมาลาโทษท่านจินนี่ที่เคารพ...หมิงที่เคารพและธามซึ่งทุกคนบูชา เขายอมแพ้...ยอมแพ้มันดื้อ ๆ เนี่ยแหละ “...เรียกผิดเรียกใหม่ก็ได้คร้าบบบ จะให้ผมเรียกพี่ธามว่าเทพบุตรหรือเจ้าชายก็ตามแต่ท่านจินนี่บัญชา”     “ไอ้โหน่ง ไอ้ทรยศ ! ” ฝั่งคนหมั่นไส้เจ้าชายธามหลายคนรุมด่าไอ้ลิงท่าดีแต่ทีเหลวทันควัน จินนี่ส่งสายตาเยาะเย้ย ยืดอกรับชัยชนะ     “โฮะ ๆ ๆ ๆ  ...ดีที่รู้จักฐานะตัวเองไอ้โหน่งตูดลิง ผู้ชาย ม.4/5 แต่ละคนแย่ทั้งน้าน เจ้าพวกมือไม่พายแต่เอาเท้าราน้ำเอ๊ย ! ”     “สำนวนผิด” ปฐวีบอก ก่อนลุกยืนขึ้น โบกปทานุกรมนักเรียนซึ่งเปิดค้างที่หน้าใดหน้าหนึ่ง “ที่เธอยกสำนวนประกอบประโยคสนทนาเมื่อครู่ว่า ‘มือไม่พายแต่เอาเท้าราน้ำเอ๊ย’ ถูกต้องคือ ‘มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ’ ต่างหาก”     “แล้วไงยะ ? ” คนโดนทักว่าพูดผิดไม่สน ยังลอยหน้าเชิดใส่นายหัวหน้าชั้นจอมหลักการ เพราะจะผิดหรือถูกเธอก็เถียงชนะเจ้าโหน่งไปแล้วด้วย     “ความหมายของสำนวนคือ ...ไม่ช่วยแล้วยังขัดขวางการทำงานคนอื่น มันไม่เหมาะกับสถานการณ์ที่เธอยกขึ้นมา ใช้สำนวนผิดก็เท่ากับไร้ความหมายนะ ทีหน้าทีหลัง...กรุณาเช็คความหมายดี ๆ ก่อนใช้” ปฐวีอธิบาย จากนั้นกริ่งสัญญาณหมดคาบก็ดังขึ้น เกือบจะพร้อม ๆ กับเสียงประกาศชัยชนะชายหนุ่มของไอ้ลิงโหน่ง     “นักเรียนชายทั้งหลาย เที่ยงนี้ขอท่านโซ้ยข้าวกันให้อร่อย เนื่องจากยัยแม่มดร้ายถูกอัศวินโรบอตปราบปรามสำเร็จ....ฮี้ววววว”     “ไอ้เวรโหน่ง...เดี๋ยวปั๊ด!” จินนี่เงื้อกำปั้น “ไม่ยอมหุบปากเน่า ๆ ของแกซักที พรุ่งนี้มีเฮแน่ ซีร็อกแจกจริง ๆ นะโว้ย !!! ”     “ว๊ากกก...ก...กลัวจ้า”     ลิงโหน่งสาวเท้าเผ่นออกทางประตูหลังห้องนำหน้าเพื่อนผู้ชายทั้งฝูง     ระหว่างเพื่อนร่วมชั้นต่างแยกย้ายไปกินมื้อเที่ยง หัวหน้าชายและหญิงยังคงง่วนกับการรวบรวมแบบฝึกหัดคณิตศาสตร์ไปส่งบนโต๊ะอาจารย์สุรีย์     “อาจารย์สุน่าจะติดธุระบ่อย ๆ เนอะ คาบเรียนเมื่อกี้ครื้นเครงดีจัง” เกต...หัวหน้าห้องฝ่ายหญิงเอ่ยกลั้วหัวเราะ กับจินนี่ เอ๋ยและชูการ์ซึ่งพากันเดินมาส่งแบบฝึกหัดให้เกตหน้าชั้น     “เหอ ๆ ๆ  คงสนุกกว่านี้ ถ้าบางคนจะไม่ทำเป็นรู้ดีหยิบปทาทานุกรมมาเถียงเอาอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะเป็นเรื่อง!” จินนี่คนหมดสนุกขึงตาใส่หัวหน้านักเรียนชายปฐวี ปฐวีส่ายหน้าอย่างระอา ตอบกลับว่า...     “ปทานุกรม...ไม่ใช่ปทาทานุกรม”     “หนอย ๆ เจ้าโรโบวี” จินนี่แสยะยิ้มแยกเขี้ยว     “เด็ก”     “ฉันไม่ใช่เด็ก แต่นายต่างหากแก่...แก่เกินวัย หัวจะล้านจะเถิก”     “ไม่ใช่เด็ก งั้นปัญญาอ่อนก็ได้” ปฐวีโต้กลับเสียงเรียบ จินนี่กำมือแน่น มองเขาอย่างขุ่นมัว นี่ถ้านายหุ่นยนต์โกรธขึ้นมาสักหน่อย...เธอคงไม่หงุดหงิดหวิดลมออกรูหูขนาดนี้หรอก !     ช่วงที่ยัยจินนี่สะกดกลั้นความโกรธลมออกหูด้วยวิธีด่าหัวหน้าปฐวีซ้ำ ๆ ว่า เถิก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ชูการ์ก็แอบได้ยินหัวหน้าเกตกระซิบกระซาบเอ๋ย เรื่องที่คู่กัดคู่นี้เปิดศึกน้ำลายกันบ่อยมากตอนเรียนพิเศษ เพราะสาวครอบฟันเหล็กเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ขวนขวายเรียนพิเศษ ชูการ์กับเอ๋ยเลยตกข่าว....หัวหน้าห้องฝ่ายชายซึ่งปกติออกจะสันโดษ สงบปากและเรียบร้อย แต่ไม่รู้ทำไมมักกวนประสาทจินนี่ชนิดไม่เว้นวัน     “เอ๋ยก็เคยได้ยิน” สาวแว่นพยักหน้า “พวกจ๋อมมันเรียกคู่กิ๊กทอมกับเจอรี่ล่ะ”     “เชียวเหรออ..อ” เกตตาโต “แหม ๆ อยากเห็นจริง ว่าถ้าคู่นี้รักกันขึ้นมาจริงจะเป็นไงน้า จินนี่อาจเงียบเสียงลงก็ได้เนอะ ฮิฮิ”     “นั่นสิ” เอ๋ยหัวเราะพรืด ก่อนหันซ้ายหันขวาไปเจอแววตาจับผิดของจินนี่ “คงดูไม่จืดเลยล่ะ อ๊ะ...พูดต่อไม่ได้ละ จินนี่มันมองมาละ” ไม่ขาดคำสาวดัดฟันเหล็กก็บอกเสียงแจ๋วขึ้นมา “หิวข้าว” ก่อนไล่หัวหน้าเกตทางอ้อม เธอผลักไหล่ปฐวีให้กระเด็นไปข้างหน้า ตะโกนแจ๋นว่า     “เกตจ๋า ไอ้หุ่นวีจะไปห้องพักครูแล้วน้า”     “อะ...อืม เดี๋ยวนี้ ๆ แหละ” หัวหน้าเกตจำใจผละออกจากวงสนทนาไปหาปฐวี พอจินนี่มาเข้ากลุ่ม ก็ถามขึ้นทันทีว่า... คุยอะไรกับเกต ถึงหัวเราะกันคิกคัก     “เอ่อ...อ๋ออ..อ...เกตุเค้าสงสัยเรื่องรูปโหน่งน่ะ” เอ๋ยยกนิ้วดุนแว่นขึ้น โกหกแนบเนียนชนิดดูไม่ออกด้วยตาเปล่า ชูการ์คนซื่อบื้อเลยหน้าเซ่อ  ทั้งที่เธอได้ยินเต็มสองหูว่าสาว ๆ ซุบซิบเรื่องจินนี่กับหัวหน้าวีไม่ใช่หรือ แต่ชักไม่แน่ใจบางทีอาจหูฝาดไปเอง     “เรื่องนี้เอง...ความลับจ้า ฮุฮุ เอางี้ ถ้าเอ๋ยกับชูการ์สัญญาว่าจะเก็บเรื่องเป็นความลับ ระหว่างทางที่เราเดินไปโรงอาหาร จินนี่จะเล่าให้ฟัง” จากคุณ : citrus_tree เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 19:18:35

ความคิดเห็นที่ 4    จากคำบอกเล่าของจินนี่... คนฟังจึงสามารถจินตนาการถึงภาพถ่ายที่สามารถปราบโหน่งได้อย่างราบคาบนั้น ว่ามีรายละเอียดแบบไหน เพราะอะไรคนถูกถ่ายอายขนาดนั้น รูปถ่ายไว้ตอนเจ้าลิงกะล่อนกำลังยืนโชว์โป๊ อวัยวะช้างน้อยปล่อยชี้ฉี่ลงบนพื้น โดยอึสีทองกองอยู่ข้าง ๆ  จินนี่ซึ่งเป็นคนเผยความลับแค่นึกถึงยังหัวเราะ พร้อมกล่าวต่อเรื่องกองอึสีทอง ที่โหน่งคิดมาตลอดว่าเป็นกองอึของตัวเอง จริง ๆ นั่นเป็นของหมาบางแก้วชื่อด่างดรุณี พันธุ์บางแก้วสุดเลิฟของสาวดัดฟันต่างหาก     “สงสาร...แต่...แต่ก็ชวนสมน้ำหน้าเนอะ ปล่อยให้มันเข้าใจแบบนี้ต่อไปเหอะจินนี่ จะได้มีของที่ทำให้มันหยุดซ่า” เอ๋ยป้ายน้ำตาเล็ดบนหางตา นี่เอง...ถึงได้มีบัญญัติคำว่าหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาเล็ด ก่อนสาวแว่นจะเงยหน้าเห็นคนเล่าเรื่องชะงัก อ้าปากกว้าง ยกมือยกไม้โบกพัลวัน     “พะ...พะ...พี่ธามล่ะตัวเอง...ตะ...ตรงโน้นล่ะตัวเอง..กรี๊ดดด..ด!”     ตาสองคู่ของเอ๋ยกับชูการ์ มองตามสายตาซี้ที่กรี๊ดวี๊ดว้าย เลยได้เห็นเจ้าชายกุหลาบสีฟ้าธามเดินตรงมากับเพื่อนคนหนึ่ง จังหวะนั้นหัวใจชูการ์เริ่มส่งเสียงประหลาด     “เดินตรงมาทางนี้ด้วย นี่ไม่ง่ายเลยนะที่จะได้เจอพี่เค้าระยะประชิดขนาดนี้ พี่ธามน่ะอ่อนโยน..ใจดีก็จริง แต่เลี่ยงคนเก่ง รักสันโดษ แถมชอบอยู่กับเพื่อนผู้ชายกลุ่มใหญ่ ๆ เลยไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้าไปทัก กรี๊ดดด พี่เค้ามองมาทางกลุ่มเราด้วยอ่ะ โอ๊ย ๆ จินนี่ล่ะอยากรู้ชะมัดว่าผู้หญิงที่อยู่ในใจพี่ธามเป็นใคร ถ้าถาม...เค้าจะยอมบอกไหมน้า”     “ใจเย็นสิจินนี่ ไม่ใช่ที่พี่เค้ามองตรงมาเพราะคิดว่าแกบ้าเหรอ” เอ๋ยบ่น เสมองชูการ์ แล้วบอกผ่านสายตาประมาณว่า...เพื่อนเราเสียสติไปแล้ว ก่อนยัยเพื่อนเสียสติจะตื่นจากเพ้อฝันมาโต้กลับเอ๋ยเป็นยัยบ้าสี่ตาหนึ่งจมูก !     “ฉันก็ต้องมีจมูกแค่อันเดียวอยู่แล้ว เซอะจัง”     “ใครยะ...ครายเซอะ พื้นที่ตรงนี้นอกจากคนสวมแว่นแล้ว คนอื่นสวยหมด” จินนี่หยาบคายกับคนสวมแว่น คนสวมแว่นตรงหน้าแก้ปัญหาด้วยวิธีถอดแว่นออก แล้ว...     “งั้นตรงนี้...นอกจากคนดัดฟันเหล็กก็สวยหมด พี่ธามชอบหมด”     “หนอย...ยัยสี่ตาบ้า”     “ฟันเหล็กแหละที่บ้า”     ชูการ์มองหน้าเพื่อนสลับไปมาพลางมุ่นหัวคิ้ว น่าแปลกที่พอคำด่าผ่านเข้ามาในหู...เสียงจากศึกน้ำลายก็จะมีแต่คำบลา ๆ  นี่เธอคงเบลอจัด ใจเต้นแรง แก้มร้อนผ่าว หรือว่า...เพื่อนทั้งสองของชูการ์จะถูกมนตราของเอเลี่ยนร้ายกาจ ก็เขาขู่ว่า...     ‘...หึ ๆ คอยดูนะ ฉันน่ะจะทำทุกอย่างให้เธอตอบตกลงเป็นแฟนฉัน !’     มนุษย์ต่างดาวนั่นมองเธออีกแล้ว มองทีก็คันยุบยิบที่ปลายจมูกที เพียงอีกไม่กี่ก้าว เธอกับเขาจะต้องสวนทางบนทางเดินแคบ ๆ ไม่ !     “หิวข้าวจนลงแดงเหรอชูการ์ ส่ายหน้าอยู่ได้...เห็นแล้วเวียนหัวแทน” พอเห็นเอ๋ยหรี่ตางงจัด...คนส่ายหน้าเป็นพัดลมถึงรู้ตัว ตามน้ำทันที     “เอ่อ...อ่า...นั่นสิ ชูการ์ก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าหิว อ๊ะ พวกเรารีบเดิน..เอ่อ..วิ่งไปที่โรงอาหารกันเถอะเอ๋ย...จินนี่”     “รีบไม่ได้หรอก สังเกตจินนี่มันดูสิ ถูกเจ้าชายธามสะกดซะจนอยู่หมัด”     “ห๊า !  เอ๋ยเองก็รู้เหรอ” ชูการ์ใจหายวาบ คิดเองเออเองจากที่ฟังว่า เอ๋ยก็รู้ พร้อมปูเรื่องต่อเสร็จให้เอ๋ยเป็นรายต่อไปซึ่งจะถูกเอเลี่ยนบังคับขู่เข็ญ หรือจุดมุ่งหมายที่เอเลี่ยนมาโลกคือตั้งฮาเร็ม โธ่โถ...สงสารชะตากรรมตัวเอง...ชะตากรรมเพื่อน     “ต้องถามว่าใครบ้างที่ไม่รู้ ก็จินนี่มันบ้าพี่ธามออกหน้าจะตาย ดูทำหน้าเข้าชูการ์เอ๊ย หน้าตาซื่อเข้าขั้นเซ่อแล้วย่ะ”     “อ่ะ...อ่อ...จริงเนอะ จินนี่มันเป็นแฟนคลับ” คนซื่อถอนใจเฮือกใหญ่ ระหว่างนั้นจึงได้ยินเสียงคร่ำครวญของผู้ชายดังมาจากข้างหน้า     “โอย ข้อนี้ข้าตอบพันธะในโมเลกุลจะถูกทำละลายได้ง่ายเมื่ออุณหภูมิสูงขึ้นว่ะ เหอ ๆ เซ็งว่ะ” เพื่อนชาวโลกของธามเกาหัวแกรก ขมวดคิ้วยุ่งเหยิง “เออแล้วข้อสุดท้าย ปฏิกิริยาจะเป็นสองเท่าเมื่อเพิ่มอุณหภูมิ นายตอบข้อไหนวะ ข้อ ง. 12 หรือเปล่า ? ”     “ตอบ ก. 8 ต่างหาก”     “โธ่เว้ยยย...ย..”     อยากให้เอเลี่ยนบ้าผ่านเลยไปโดยไม่ต้องทักทาย ยิ่งทำเป็นไม่รู้จักกันเลยก็ดี ชูการ์ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ระหว่างกลั้นใจสวนทางกัน เกือบผ่านเจ้าเอเลี่ยนอย่างสวัสดิภาพ หากจินนี่จะไม่ยื่นหน้าตีซี้สิ่งมีชีวิตซึ่งเธออยากหลีกพ้น ๆ     “พี่ธามขา ถามอะไรนี๊ส...ได้ไหมคะ”     “ปั้น...เฮ๊ย...น้องเรียกข้า หยุดก่อนแป๊บนึง” ธามสะกิดเรียกเพื่อนซึ่งใบหน้าหมดอาลัยตายอยาก ก่อนส่งยิ้มหวานแก่จินนี่ ยิ้มหวานหยาดเยิ้มหยดย้อยแบบเฟค ๆ     “คงไม่ได้จะสารภาพรักไอ้ธามมันใช่ไหมครับน้อง เช้าคนนึง ตอนสายกำลังจะเดินไปสุขาก็อุตส่าห์มีอีกคนนึง น้องคนนั้นน่ารักพอกับตื้อเก่ง เล่นพี่กลั้นฉี่แทบกระอัก” เพื่อนธามร้องโอด ธามหัวเราะ รีบปฏิเสธแทนรุ่นน้องคนที่อุตส่าห์เปิดโอกาส (อย่างที่เจ้าหล่อนคงไม่ตั้งใจ) ให้เขามีโอกาสกวนประสาทยัยเตี้ยจอมหยิ่ง หยิ่งมากกระทั่งเจ้าชายสุดหล่อขอเป็นแฟนยังไม่ยอมโอเค     “ไม่หรอกใช่ไหม เรียกพี่...เพราะจะถามถึงไอ้วินธัยใช่ไหม คือ...อ่า...มันป่วยหนักจริงครับ เป็นไข้หวัดน่ะ หึ อย่าทำหน้าอย่างนั้นคร้าบ ไม่ใช่ไข้หวัด2009หรอก แต่ก็ยังซมอยู่...”     จินนี่แววตาเจิดจ้า พยักหน้าหงึกหงัก อย่างแฟนคลับผู้ภักดีสุดจิตสุดใจคล้ายเจ้าตูบ     “จินนี่ฝากบอกพี่วินธัยหน่อยว่า ขอให้หายไวไวนะคะ”     “ครับ พี่บอกมันว่ามีสาวฝากให้หายไวไว ม่ายช่ายยำยำรึมาม่า อ่า...ฝากเสร็จงั้นพี่ไปแล้วนะครับ” ปากกล่าวอำลาไปอย่างนั้น เพราะรู้ดีว่าเพื่อนยัยชูการ์ที่ตาฉายแววภักดีเขาสุดจิตยังไม่ได้ปริปากถามเรื่องคาใจ คุณแฟนคลับเพื่อนชูการ์หัวเราะกับมุกของธาม ก่อนชักมือชูการ์มายึดไว้ข้างตัวแน่น ดูท่าคำถามจะมียัยเตี้ยมาเอี่ยว     “พี่ธามขา...คือ...ไม่รู้จะถามดีรึเปล่า แต่เพื่อนจินนี่คนนี้...เค้ากระซิบบอกถาม ๆ ๆ ถามให้ฉันหน่อยสิอยู่นั่นแหละ....” ชูการ์ตาเบิกกว้าง หันมองเพื่อนอย่างช๊อคสุด ๆ  ก่อนจินนี่จะกระซิบข้างหูว่า ‘รับสมอ้างหน่อยเหอะชูการ์ นะเพื่อนเลิฟ ๆ  จินนี่อยากรู้ง่า แต่ขืนบอกว่าตัวเองเป็นคนอยากรู้ จินนี่ก็กลัวพูดไม่ออก’     ช๊อคซีนีม่า !!!      ชูการ์อุทานได้เพียงเท่านั้น ธามก็เลิกคิ้ว ทำหน้าอยากรู้เหมือนเป็นเรื่องใหญ่โต     “เพื่อนน้องอยากรู้อะไรครับ” เขากลั้นยิ้มแทบแย่เมื่อเห็นคนตรงหน้านิ่งค้างเป็นหิน ใบหน้าเปลี่ยนสีสลับระหว่างขาวซีดกับแดงจัด     “...เหอะชูการ์ มีผู้หญิงตั้งเยอะตั้งแยะที่ชอบพี่ธาม เดี๋ยวเดียวพี่เขาคงลืม...คงจำไม่ได้ !” เอ๋ยกระซิบปลอบชูการ์ข้างหู คนถูกปลอบฉีกยิ้มแหย อยากร้องตอบไปแทบใจขาดว่า เออ...ไอ้เอเลี่ยนบ้านั่นคงลืม ลืมแน่หากโดนพรีเดเตอร์จับตัวไปสูบสมองออกจนหมดตัว     “เพื่อนจินนี่ชื่อหมิงน่ะค่ะ เค้าบังเอิญได้ยินพี่ธามปฏิเสธรักน้องม.ต้น พี่ธามบอกใช่ไหมคะว่ามีคนที่ชอบแล้ว ชูการ์มันเลยฝากจินนี่ถาม...มันอยากรู้ม๊ากกก...ว่าพี่ธามมีสาวในดวงใจจริงหรือมั่วคะ จินนี่..เอ่อ...เพื่อนจินนี่ชื่อชูการ์คนเนี้ยยย...ยังสงสัยต่อด้วยว่ายัย..เอ่อ...สาวคนนั้น เรียนที่นี่รึเปล่า แล้วเรียนชั้นไหน หน้าตาล่ะหน้าตาเป็นยังไง น่ารักเท่าจิน..อุ๊ย...ชูการ์รึเปล่า ? ”     ฟังคำถามจบ...ธามแทบหลุดขำก๊าก ส่วนคนถูกอ้างชื่อว่าอยากรู้ม๊ากกกเดี๋ยวอ้าเดี๋ยวหุบปากเหมือนสติขาดผึงไปเรียบร้อยโรงเรียนเอเลี่ยน     “คำถามยาวจัง ดีที่ตอนนี้พี่ปั้นไม่ปวดห้องน้ำ” เพื่อนซี้เจ้าชายคนดังของโรงเรียนอมยิ้มขัน ยักคิ้ว “ไงครับไอ้หล่อ งานเข้าแล้วไงเอ็ง เสือกบอกน้องลูกปัดเขาว่ามีคนที่ชอบ มีด้วยเรอะ”     “ก็มีคนที่ชอบอยู่จริงนี่หว่า” เขาเหล่มายังชูการ์ ตาวิบวับราวกับคำถามถูกใจนักหนา     “กรี๊ดดด..ด...เหรอคะ ? ” จินนี่กรี๊ดสลบ ธามกล่าวต่อทันที     “พี่ตอบให้ เพราะน้องคนฝากคำถามเนี่ย หน้าตาคุ้น ๆ เหมือนคนนั่งใกล้พี่ที่ชมรมศิลปะ เอ...น้องเป็นเด็กชมรมศิลปะรึเปล่าครับ ? ”     “อ๊ายยย...ย..ใช่ค่ะ เพื่อนจินนี่คนนี้อยู่ชมรมศิลปะ เคยได้ยินข่าวลือเหมือนกันค่ะว่าพี่ธามเพิ่งสมัครเข้าชมรมอะไรสักอย่าง เอ๋ ๆ ๆ ...ทำไมไม่พูดให้ฟังบ้างล่ะชูการ์ เรื่องชมรม เรื่องนั่งใกล้พี่ธามด้วย” จินนี่ตบบ่าเพื่อนผั๊วะ ๆ  ตื่นเต้นแกมเขินที่เป็นแฟนคลับกลับตกข่าว ชูการ์กลอกตา ยกมือลูบบ่าเจ็บแล้วบ่นงึมงำ     “ก็ไม่ได้สำคัญนี่นา เลยไม่พูด ไม่เล่า อีกอย่างชูการ์ก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใครนั่งข้าง...อ๊อ พี่คนนี้เหรอ ? ”     “เราชื่อชูการ์สินะครับ” ธามเอ่ยหน้าซื่อ แววตาสดใส ยกมือขึ้นวางท่าตะเบ๊ะ “พี่ธามนะครับ เจอกันอีกเย็นนี้ก็อย่าลืมทักมั่งนะ”     ‘นะ...หนอย...ไอ้มนุษย์ต่างดาว:-) กล้าทำหน้าซื่อไม่รู้จักชาวโลกที่โดนนายเองกัดจมูกเรอะ หมั่นไส้ชะมัด...จะบอกให้เธอได้ยินทำไมว่าตัวเองมีคนที่ชอบแล้ว...อยากจะรู้ตายล่ะ ฮึ’ ใต้หน้ากากใบหน้าเรียบเฉย...ชูการ์กรี๊ดวี๊ดลั่นหัวใจ ธามพูดอย่างนั้นก็แปลว่าเรื่องที่เขาขอเธอเป็นแฟน มันไม่จริงจัง ล้อเล่น แค่เรื่องตลกหลอกคนกลัวเอเลี่ยน กลัวซะจนหัวใจเต้นแรง หน้าแดงร้อนผ่าว     เธอเกลียด....เกลียดเจ้าเอเลี่ยนที่สุด !         “ฉันไม่ได้เป็นคนอยากรู้แล้วก็ไม่เห็นอยากรู้ซักนิด !” ริมฝีปากชูการ์สั่น มือสั่น หัวใจวูบไหวเหมือนเล่มเทียนที่ถูกจุดไว้กลางกระแสลม เธอหันตาขวางใส่ยัยตัวการของปัญหา ตะโกนว่า “ธามจะรักหรือเกลียดใคร ก็ไม่เห็นเกี่ยวพวกเราสักหน่อย ฮึ จินนี่อยากรู้เองก็อย่าเอาชูการ์ไปเอี่ยวสิ ไม่ชอบเลยนะ”     “โธ่...แค่นี้เองง่า ไม่เห็นถึงกับต้องพ่นไฟเลยน้าชูการ์ ฮ่า ๆ ๆ ” จินนี่หัวเราะเสียงแห้ง พยายามตลกสู้ แต่มุกไม่ฮาเลยพาเพื่อนเครียดบ่ายหน้าหนีจากวงสนทนา ก้าวขาฉับ ๆ โดยไว “ง่า...สงกะสัยมันจะหิวข้าวจนลงแดงน่ะค่ะ”     “หนนี้จินนี่ผิดนะ เล่นเอาชื่อชูการ์มันไปอ้างถามเรื่องบ้าบออะไรไม่รู้ เดี๋ยวฉันจะไปดูมันหน่อย จินนี่รอฟังคำตอบที่อยากรู้ จากนั้นค่อยตามมาละกัน” เอ๋ยถอนใจเฮือก คิ้วขมวด เดินตามเพื่อนเครียดที่วิ่งไปทางโรงอาหารทิ้งคนผิดยืนกระพริบตาปริบ งึมงำอย่างไม่สำนึกว่า     “คำถามบ้าบอตรงไหน แค่โกหกว่าชอบพี่ธามมันน่าอายขนาดนั้นเลย ? ”     “สำหรับบางคน...คงเป็นเรื่องน่าอายขนาดรับไม่ได้ล่ะมั้งครับ” จินนี่เสมองธามยิ้มหวานหยดย้อย ยิ้มซึ่งขัดกับแววตา..น้ำเสียงขมปร่าของหนุ่มรูปงาม “ตอบให้ก็ได้ว่าคนที่พี่ชอบน่ะ เค้าเป็นผู้หญิงใกล้ ๆ ตัวพี่ ชอบขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่น้อ...ไม่รู้สิครับ เพราะรู้สึกตัวอีกก็มีแต่เธอในใจ”     “เพิ่งรู้ว่าเอ็งก็พูดจาน้ำเน่าได้ อ่าว..เฮ้ย...ผู้หญิงใกล้ตัวนี้คงไม่ใช่แฟนข้าหรอกน่ะ” ปั้นแซวกึ่งจริงจัง ธามรีบส่ายหน้า ปฏิเสธแล้วหันไปแนะเพื่อนยัยนั่น     “รีบตามชูการ์ไปสิครับ ยัยนะ..เอ่อ...เธอดูโกรธจริง ๆ ด้วยนะ”     “นั่นสิคะ ขอบคุณค่ะพี่ธาม” ###ติดตามต่อตอนหน้า### จากคุณ : citrus_tree เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 19:23:08

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ ^^ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 02:27:07