Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ลบเหลี่ยมรัก บทที่ ๙ สิงห์เหนือเสือใต้ ( ๑ ) ติดต่อทีมงาน

สวัสดีทุกคนครับ

    อันนี้ลิงค์เดิมที่ผ่านมานะครับ

     http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10560699/W10560699.html


ตามตอนเก่า ๆ จากเด็กดีนะครับ

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=715808


 บทที่  ๙  สิงห์เหนือเสือใต้


      หลังตื่นนอนและนั่งรถมาถึงโรงเรียนบ้านเด็กดี  ลินจันทร์ก็ต้องเผชิญความโกลาหลจากนักเรียนตัวน้อย ทั้งที่ไม่ทันเตรียมตัวมาก่อน  


และการรับมือรับเด็กเล็กนั้น มันไม่ง่ายเลย  ยิ่งพอได้จ๊ะเอ๋กับแม่หนูตัวเล็กคนที่ปัสสาวะรดหล่อนเมื่อวาน  หญิงสาวถึงกับทำตัวไม่ถูก จะปลอบจะโอ๋ยังไงก็ไม่เป็นผล เพราะเด็กหญิงเอาแต่ร้องกรี๊ด  บิดตัวเร่า ๆ อยู่หน้าชั้นเรียน   แสดงกิริยาราวกับเห็นผีตอนกลางวันแสก ๆ  


แต่พอผ่านไปประเดี๋ยว  ลินจันทร์ค่อยยิ้มออก เมื่อเด็กนับสิบคนวิ่งกรูเข้ามาหาหล่อน  แต่ก็มีอีกหลายคนที่ยังขัดเขิน กล้า ๆ กลัว ๆ จึงหลบอยู่ตามมุมเสากรอบบานประตูชั้นเรียน  กระนั้นยังส่งเสียงเย้ว ๆ  ดังรับกันเป็นทอด ๆ  ส่วนเด็กโตที่ใจกล้าหน่อย ก็เข้ามาตีซี้ร้องขอให้หล่อนพาเข้าไปส่งที่ห้องเรียน  แถมยังหยอดคำหวาน  ชมหญิงสาวว่าเป็น ‘พี่นางฟ้าแสนสวย’ ไม่ขาดปาก    


          ถูกต้องค่ะเด็ก ๆ  พี่ลินจันทร์เป็น ‘นางฟ้า’ หาใช่แม่มดใจร้าย อย่างที่พวกผู้ใหญ่ขี้อิจฉาว่าร้ายให้  


กระทั่งเสียงเพลงชาติจบลงนั่นแหละ ทุกอย่างจึงเริ่มเข้าที่  
แต่การเป็นพี่นางฟ้าของเด็ก ๆ ส่งผลให้ความริษยาผุดท่วมใจใครหลายคน  เหล่าบรรดาพี่เลี้ยงขี้อิจฉาพากันหน้าบิดหน้าเบี้ยวไปตาม ๆ กัน  คนพวกนั้นแสดงท่าชิงชังหล่อนราวกับว่า โกรธเกลียดมาตั้งแต่ชาติปางก่อน


เสียงนินทาจึงดังขึ้นเป็นระยะ ๆ  และหัวโจกผู้ปลุกระดมกระแส  ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็แม่จิ๋วธิดาช้างใจปลาซิวคนเดิมนั่นเอง  เฮ้อ...หล่อนถอนใจ  สมเพชความคิดพวกเขา


หลังจากนั้นลินจันทร์ก็เหลี่ยงออกมานั่งเล่นตรงโรงอาหาร หล่อนรู้สึกเบื่อกับเรื่องซุบซิบ ทั้งไม่เข้าใจว่าไปเดินสะดุดเท้าจิ๋วตอนไหน  เหตุใดอีกฝ่ายถึงตั้งธงรบพร้อมโจมตีหล่อนเพียงนี้  แต่ไม่ทันคิดอะไรได้มากกว่านี้ หญิงสาวต้องขมวดคิ้วมุ่น  เมื่อจู่ ๆ  หนึ่งฤทัยเดินมาพร้อมร่างสูงซึ่งฉายยิ้มกว้างมาแต่ไกล รอยยิ้มเขาคุ้นตาและกระตุกหัวใจเป็นที่สุด!  


ทว่าบุรุษเพศกับลินจันทร์ในยามนี้  คือสิ่งควรใส่เกียร์ถอยให้ห่างเป็นที่สุด  โดยเฉพาะคนที่ดูมีพลังทางเพศดึงดูดในขั้นรุนแรงอย่างนี้  เจ้าของร่างสูงใหญ่มีดวงหน้าหล่อเหลา พ่วงด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ  จนทำให้
ลินจันทร์นิ่งค้างไปชั่วขณะ เมื่อตาสบตา


              เขาคือเจ้าของนัยน์ตาเหยี่ยวพิฆาตใจ และเสริมทัพด้วยจมูกราชสีห์  และชายหนุ่มกำลังใช้ทั้งสองสิ่งนั้น ยั่วยวนให้หล่อนตกอยู่ในภวังค์  เสือร้ายตัวนี้  ร้ายลึก และน่ากลัวกว่าทองภูมิหลายเท่านัก


            และหนึ่งฤทัยแนะนำให้หล่อนว่า เขาชื่อ หรรษพล...หรือพี่ยักษ์  เป็นลูกพี่ลูกน้องเขาเธอ มีศักดิ์เป็นลุงของต้นหอม เด็กหญิงจอมกรี๊ดคู่กัดขนุน และลินจันทร์ไม่ต้องปวดหัวคิดให้วุ่นวายเขาคือใคร เพราะแค่รอยยิ้มเปิดเผยบนดวงหน้านั้น  ลินจันทร์ก็ร้องอ๋อทันที...  


          แน่แล้ว...พี่ยักษ์  คือเจ้าของผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น...ชายหนุ่มซึ่งหล่อนพบบนรถไฟ สายที่มุ่งหน้ามาบ้านหนองใสดินงามแห่งนี้
โลกช่างกลมจนหล่อนรู้สึกเอะใจ!


“ดูสิแหม่ม พี่ไม่นึกไม่ฝันเลย ว่าบุเพสันนิวาส  จะชักนำมาให้เจอคู่แท้เร็วขนาดนี้ ” เขายิ้มทั้งดวงหน้าและดวงตา ดูอบอุ่น ทั้งเป็นมิตรไม่ต่างจากครั้งแรก รอยยิ้มซึ่งส่งต่อมานั้น ทำให้คนที่ลอบมองปฏิกิริยาชายหนุ่มหญิงสาวหลุดเสียงแปลกแปร่งออกมา


            ด้วยหนึ่งฤทัยจับพิรุธได้ว่าคนทั้งคู่ ต่างส่งเสน่ห์รับส่งกันอย่างเปิดเผย พลอยให้เธอเองสะเทิ้นอายแทน  ครั้นเห็นชายหนุ่มไม่ยอมหุบยิ้มง่าย ๆ  ครูสาวจึงค้อนควัก  แล้วเมื่อเห็นว่าไม่ได้ผลจึงกระทุ้งสีข้างเขาแรง ๆ จนหรรษพลสะดุ้งโหยง แถมร่างสูงยังแกล้งครางเสียงโอดโอย  ดูหน้าหมั่นไส้  เพราะคนตัวโตแสดงอาการเจ็บได้แนบเนียนเสียกะไร ...  


“อ้ายยักษ์  จะมองจนลูกจันทร์ละลายเลยหรือไง  สงสัยลืมไปแล้วมั้ง ว่าตรงนี้ยังมีคนงามอีกคน!”


ครั้นถูกดักคอเอาโต้ง ๆ ชายหนุ่มเลยแก้ลำด้วยการทำเสียงกระแอมไอกลบเกลื่อน  


แต่ไม่ทันไร หรรษพลก็ผิวปากฝากเพลงรักลอยลมถึงลินจันทร์   เขาทำให้หล่อนวูบวาบหวั่นไหว เป็นใครคงเผลอไผลบ้างละ หากมีหนุ่มหล่อจัดฝากรักเอาซื่อ ๆ แบบนี้


“ลูกจันทร์ นี่อ้ายยักษ์...ลูกชายลุงผู้ใหญ่เติมไง จำได้ไหม”


ลินจันทร์ยิ้มพองาม แล้วมือไหว้เขา หากหรรษพลมัวแต่จ้องหล่อนเพลินจึงไม่ทันรับไหว้


“แต่บอกตรง ๆ อ้ายยักษ์เนี่ย พี่ไม่อยากจะแนะนำให้รู้จักหรอก  รู้ไหมทำไม...” ครูสาวทิ้งปริศนาให้คนฟังต้องฉงน พอเห็นทั้งคู่ ตั้งใจฟัง และมีแววครุ่นคิดในสีหน้า เธอจึงหัวเราะเสียงใส  แล้วเอ่ยต่อว่า


“ก็อ้ายยักษ์น่ะ เป็นพ่อเรือเร่น่ะสิ เออระเหยลอยไปลอยมา  นี่ก็ไม่รู้ไปหักอกสาวที่ไหนมาถึงหาทางกลับบ้านถูก  ทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่เคยโผล่ เขาว่าเสือย้อนรอยแบบนี้ต้องมีแผนลับลวงพรางแหง ๆ  ใช่ไหมอ้าย”  หนึ่งฤทัยเอ่ยอยากรู้แกว เธอยิ้มและปล่อยเสียงหัวเราะเมื่อคนถูกแขวะร้อนตัวจนต้องเกาศีรษะแกรก ๆ


“ โอ๊ย  คุณครู  เล่นเผาระยะประชิดตัวแบบนี้   จะให้พี่แก้ตัวยังไงฮึ”


“ ไม่ได้เผา แค่แจ้งสรรพคุณให้ลูกจันทร์รู้เอาไว้ก่อน...รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้งไม่ใช่หรือคะ” ครูสาวรุกต่อ คราวนี้เล่นเอาหรรษพลอึ้งไปเลย


“ตายละ  เล่นอย่างงี้ พี่เลยไปไม่เป็น  ขายหน้าขนาดนี้  พี่ขอตัวดีกว่ามั้ง” เขาทำทีหมุนตัวหนี แต่หนึ่งฤทัยคว้าแขนเขาหมับอย่างรู้เกม


“บ้าจริง อ้ายยักษ์  เสียมารยาทจริง ปล่อยให้ลูกจันทร์เขายกมือไหว้เก้อได้ไง”


          “โอ๊ะ...จริงด้วย” หรรษพลขยับเข้าไปใกล้สาวงามซึ่งใจเต้นตุบ ๆ


“สวัสดีค่ะ” หล่อนยกมือไหว้เขาอีกครั้ง  และพยายามไม่สบตา  


“แน่ะ...อ้ายยักษ์ถอยออกมานี้เลย  รุ่มร่ามเกินไปแล้วนะ!” คราวนี้เสียงหนึ่งฤทัยเขียวขึ้นมาหน่อย จนชายหนุ่มทำท่าขยาด ส่วนลินจันทร์ค่อยโล่งใจหน่อย อย่างน้อยมีคนคอยปรามเขาบ้างก็ดี


เพราะผู้ชายที่ส่งสายตาพราวระยับ  ส่งตาหวานซึ้งใส่หล่อนราวกับว่าทั้งเขาและหล่อนเป็นปลากัด มันดูแล้วน่ากลัวน้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ!  


“ โธ่...แหม่มจะให้พี่ทำไงยังไงละ  เจอคนถูกใจขนาดนี้  ไม่รีบแสดงความเป็นเจ้าของ เดี๋ยวใครมาคว้าไปครองเสียก่อน พี่ยักษ์ก็อกหักน่ะสิ”


“อุ้ย ดูพูดเข้า ไม่ไหวละเหลวไหลกันไปใหญ่ ลูกจันทร์ไม่ต้องฟังเลยนะ”


แน่ละลินจันทร์  นึกประหวั่นใจในท่าทีเขา  พอ ๆ กับกลัวใจตนเอง กลัวจะไหวหวั่นกับคารมเจ้าชู้เพราะคนซึ่งบอบช้ำเรื่องความรัก  ย่อมต้องการใครสักคนปลุกปลอบ  อยากมีคนคอยเอาใจใส่  และคำหวาน ๆ นี่แหละที่เป็นเหมือนน้ำตาล หลอกล่อให้หล่อนตกหลุมพรางเอาง่าย ๆ


ผู้ชายยิ่งปากหวานเท่าไหร่ ยิ่งหาความจริงใจได้ยากเท่านั้น  


หญิงสาวมองผู้ชายชื่อยักษ์  ยามนี้เขาแตกต่างจากในครั้งก่อนที่เจอกัน  ดวงหน้าสดใสขึ้น ผมตัดสั้นและดวงตาที่เป็นประกายนั้น ทำให้หล่อนหายใจหายคอติดขัด  เขาดูสนิทสนมกับหนึ่งฤทัยมาก  จนความไว้เนื้อเชื่อใจเริ่มขยับขึ้นมาอีกขั้น


“ อ้ายยักษ์ อย่ามาหว่านเสน่ห์จีบลูกจันทร์แบบนี้ไม่ได้นะ  เพราะคนนี้แหม่มหวง”  หนึ่งฤทัยยิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็น ชายหนุ่มกับหญิงสาวต้องตา ต้องใจกัน


“ ไม่ได้แค่จีบนะแหม่ม   พี่กำลังใช้สายตาบอกรักเลยละ”
หรรษพลพูดหน้าตาย พลอยให้ลินจันทร์นึกหวั่นใจ ผู้ชายไก่แจ้คนนี้หล่อนจะรับมืออย่างไรดี แถมรุ่นพี่นั้นเหมือนจะเชียร์เสียด้วย   หากหล่อนก็วางตัวให้เป็นปกติ   รักษากิริยาพองาม  ไม่กระโตกกระตากให้เขารู้ว่า แท้จริงแล้วในใจหล่อนมันเต้นระส่ำ ทั้งกลัว และอยากรู้นักว่า จู่ ๆ กามเทพองค์ใดนำทางหรรษพลมาเจอหล่อน


“น้องลูกจันทร์ มาอยู่ที่นี่เป็นไงบ้าง  สบายดีไหมครับ”


“ค่ะ” คำตอบสั้นง่าย และปิดการตั้งคำถามต่อในตัว


“โอ๊ะ  เสียงเพราะเหมือนเดิมเลย” เขาลื่นราวกับปลาไหล  ทั้งที่หล่อนออมคำขนาดนั้นยังปะติดปะต่อได้อีก พ่อคุณเอย นี่คงไม่ใช่หัวงูธรรมดากระมัง


“เอ่อ...คุณยักษ์ก็ดูเหมือนเดิมเลยนะคะ  ไม่เปลี่ยนสักนิด”


“ฮึ ว่าไงครับ  ผมดูไม่เปลี่ยนยังไง”


“ แหม!” ลินจันทร์ผ่อนลมหายใจ กะพริบตาปริบ ๆ อวดแผงตางอน


“ก็  หว่านเสน่ห์ไปทั่ว  นี่ถ้าลูกจันทร์ ใจอ่อนสักหน่อย คงหลงคารมแย่...” หล่อนทำตาเล็กตาน้อย มองเขา แล้วเผยอริมฝีปากสีสวยอวบอิ่ม  ไม่ได้ตั้งใจยั่ว หากแต่เตือนกลาย ๆ ว่าหล่อนไม่ใช่ไก่อ่อน หรือ ผู้หญิงที่ไม่ประสาเรื่องพรรค์นี้  


“ ฮ่ะ ๆ  นี่ผมโดนเข้าแล้วไหมละ  ขอโทษด้วยครับ น้องลูกจันทร์  คนโสดเห็นสาว ๆ น่ารักก็หวั่นไหว  ยังไงขอโทษนะครับที่ก้าวเร็วไปนิด”


“ ไม่ถือสาค่ะ แต่ก้าวเร็ว ๆ ระวังไว้บ้างก็นะคะ  เดี๋ยวไปสะดุดหัวใจใครเขา จะถอนตัวไม่ขึ้น!”


“โอ๊ยอย่างงี้ เข้าทางเลย  พี่อยากสะดุดหัวใจคนแถวนี้จังเลย  ไม่รู้ว่าเขาพร้อมจะเปิดรับพี่ไหมน้า”  


หรรษพลรุกฆาตเมื่อสบโอกาส  แต่ลินจันทร์ได้แต่ยิ้มน้อย ๆ  และพยายามส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่


“อ้ายยักษ์  แหม่มว่าเราเข้าไปคุยงานกันข้างในก่อนดีกว่า  ลูกจันทร์พี่ขอตัวพ่อเรือเร่ไปทำงานก่อนนะ  เดี๋ยวตอนเที่ยง ไปกินข้าวด้วยกันนะ ”


“แต่...ลูกจันทร์ไม่อยากออกไปไหน  ขอกินที่โรงอาหารดีกว่านะพี่แหม่ม”


“ห้ามปฏิเสธ  เพราะอ้ายยักษ์เขามีธุระจะคุยด้วย ”


“ธุระกับลูกจันทร์นี่นะ !? ”


“ใช่แล้วครับ  น้องลูกจันทร์คนสวย พี่มีงานพิเศษให้ทำ งานสบายแถมได้ ท่องเที่ยวอีกต่างหาก” เขายิ้มกว้าง ดูเป็นผู้ชายเฟรนด์ลี่สุด ๆ


“จริง ๆ ลูกจันทร์ว่ามีอะไรก็คุยได้เลยนะคะ  ไม่เห็นต้องออกไปกินข้าวให้วุ่นวายเลย”


“ เห็นไหมอ้ายยักษ์  แหม่มบอกแล้วว่าน้องสาวคนนี้  ไม่เหมือนใคร  เจอคนจริงอย่างนี้ รับมือเองแล้วนะอ้าย”


“เอาอย่างนี้แล้วกันนะ ลูกจันทร์  เดี๋ยวพี่ยักษ์จัดการเรื่องแบบ  ขอคุยกับช่างให้เสร็จเรียบร้อยแล้วจะรีบมาหาทันที  ถ้าน้องลูกจันทร์ไม่อยากออกไปทานอาหารเที่ยงก็ไม่เป็นไรเพราะยังไง เราก็ต้องทานดินเนอร์ด้วยกัน โอเค อยู่ดี”


            เอ่ยจบหรรษพลก็โค้งให้หล่อนน้อย ๆ   ก่อนจะควงหนึ่งฤทัยเดินออกไป  ทิ้งให้ลินจันทร์ต้องตกเป็นขี้ปากจิ๋วซึ่งทำคอยืดคอยาวคอยแอบอยู่ไม่ห่างนัก



  /////////


 กลัวลืมน่ะครับ  เอาเรื่องย่อคราว ๆ มาให้อ่านกันอีกหน่อยนึง

แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 54 12:16:24

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 21:34:30

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 19:42:13

แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 19:36:55

 
 

จากคุณ : เขมปัณณ์
เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 19:33:18




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com