ความคิดเห็นที่ 1   หลังจากใช้เวลาเดินหาที่พักเพียงไม่นาน พวกเขาก็มาหยุดยืนอยู่ข้างในโรงเตี๊ยมเก่าๆ ที่ค่อนข้างร้างผู้คน  การมีเด็กหญิงเพิ่มมาด้วยหนึ่งคนทำให้ตัวตลกออกจะปวดหัวอยู่สักหน่อย เขาไม่รู้ว่าควรต้องทำยังไรบ้างกับเด็กในวัยเพียงเท่านี้  คิดแล้วนางยังเด็กนัก พักอยู่ห้องเดียวกันคงจะไม่เป็นไร อีกทั้งยังสะดวกดีกว่าด้วย แต่คิดไปคิดมาอีกด้านความสะดวกเรื่องกำลังทรัพย์นั้นยังไม่ใช่ปัญหานัก ราคาก็ถูกแสนถูก หากเป็นเด็กคนอื่นที่ไร้เดียงสากว่านี้คงปล่อยให้พักในห้องเดี่ยวตัวคนเดียวไม่ได้อย่างแน่นอน จนปัญญาเหลือเกิน แม้แต่ตัวตลกเช่นเขายังต้องมาปวดหัวด้วยเด็กเพียงคนเดียว “เจ้าสมัครใจอย่างไร” ดูเอาเถิด ลงท้ายต้องมาถามความเห็นเด็กน้อยขนาดนี้ ทั้งที่ตนนั้นก็ผ่านโลกมายาวนานยิ่งกว่าใคร เพิ่งรู้สึกว่าตนนั้นช่างไม่เอาไหนก็คราวนี้ “ห้องเดียวเถิด ข้านอนพื้นให้ท่านเอง” ใจจริงแล้วตัวตลกไม่คิดอยากให้นางต้องลำบากเลยแม้แต่น้อย แม้ความจริงจะไม่ต้องการมานั่งดูแลใคร หากพอมีคนมาอยู่ข้างแล้วก็อดใส่ใจไม่ได้เสียทุกทีไป เช่นนี้แล้วเขาจึงมักจะตัดปัญหาด้วยการอยู่เพียงตัวคนเดียวจะดีกว่า              “เช่นนั้นก็เอาตามนั้น”             เขาพูดพลางปรายตามองเด็กหญิงเล็กน้อย รู้สึกกระสับกระส่ายอยู่บ้าง หากเขาควรใจแข็งและใจร้ายกับนางไว้บ้าง ถ้าต้องมาคอยเกรงอกเกรงใจกันตลอดคงมีแต่เสียเปล่า เมื่อนำนางมาแล้วตัวเขาเองก็ไม่ควรทำให้เสียเรื่อง และนางเองเมื่อตัดสินใจตามมาเองก็ควรรับให้ได้             “ข้าพอจะมีฟูกปูให้นางหนูนอนได้นะ”             เสียงแหบพร่าดังมาจากทางด้านหลังเรียกให้เขาหันไปมอง เห็นตาแก่ฟันร่วงหมดปากฉีกยิ้มกว้างต้อนรับตั้งแต่เขายังไม่ทันตัดสินใจเสร็จดี แต่หากมีฟูกให้เช่นนี้ก็ค่อยยังชั่วน้อย อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องมาคอยกังวลใจนัก                “เอาล่ะ ตกลงตามนี้”             เขาสรุปออกมาในที่สุด “ดี!!”             ผู้ที่ดีใจที่สุดในครานี้คงเป็นชายแก่เจ้าของร้านแล้วกระมัง คนเมืองนี้แต่งกายหรูหราเสียส่วนใหญ่ ดันผ่ามาตั้งโรงเตี๊ยมซอมซ่อในดินแดนที่ไม่ค่อยต้อนรับคนนอกนักเสียได้             อาจมีเบื้องลึกบางอย่าง นั่นล่ะที่เขาสนใจ             “ตัวตลก! เอ๊ย อาจารย์!!”             เด็กน้อยจังจาร้องเรียกขึ้นมาเสียงดัง ได้ยินเสียงปีกขยับตีลมพั่บๆ มาจากทางด้านหน้าโรงเตี๊ยม ด้วยความที่ประตูเปิดอ้าไว้อยู่เจ้านกตัวสีน้ำตาล ปลายปีกและหางเป็นสีขาวปุยจึงบินลอดเข้ามาได้อย่างง่ายดาย ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาแทบจะทันที             คงเป็นนกสื่อสารจากทางกลุ่มกบฏ             “เอาล่ะ แปดพิงใช่หรือไม่”             เขาเร่งยัดเงินเหรียญสกุลพิงใส่มือชายแก่เจ้าของโรงเตี๊ยมก่อนจะเร่งคว้านกสื่อสารมาไว้ในมืออย่างนิ่มนวล แล้วเดินตามชายแก่ผู้ถือกุญแจเดินนำไปเปิดห้องให้อย่างว่องไว ส่วนเด็กหญิงนั้นขาสั้นสุดจึงเดินรั้งท้ายเขาอีกที             ครั้นเมื่อเข้ามาในห้องเรียบร้อย เขาค่อยดึงจดหมายที่ผูกอยู่บริเวณข้อตีนนกมาเปิดอ่าน ขณะที่เด็กหญิงคอยจัดเก็บห้องให้อย่างรู้หน้าที่ นับว่านางทำตัวได้น่ารักเกินความคาดหมาย ตัวตลกเก็บยิ้มที่ผุดขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจก่อนจะตั้งต้นอ่านจดหมายในมือ เพียงแรกเห็นลายมืออันคุ้นตาก็แทบจะทำให้เขาต้องยกมือขึ้นมากุมขมับ ‘สวัสดีพ่อตัวตลกที่รัก ข้าได้อ้างชื่อเจ้าเข้ามาร่วมกลุ่มกบฏเรียบร้อยแล้ว อย่าได้เป็นห่วงอีกเลย’ เพียงเท่านี้เขาก็ไม่กล้าอ่านต่อแล้ว! สมกับเป็นมิวอา นางจงใจให้เขาประสาทเสียตั้งแต่แรกอ่านเลยทีเดียว ชายหนุ่มคิดพลางถอนหายใจออกมารุนแรงจนเด็กหญิงหันมามอง หากเขามองเมินไปก่อนจะเริ่มอ่านใหม่อย่างเยือกเย็นกว่าเดิม   ‘สวัสดีพ่อตัวตลกที่รัก ข้าได้อาศัยชื่อเจ้าเข้ามาร่วมกับกลุ่มกบฏเรียบร้อยแล้ว อย่าได้เป็นห่วงอีกเลย ทางนี้แม้ยังไม่วางใจในตัวข้านัก  แต่ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนเก่าอย่างเจ้าก็ทำให้ทางนี้มีไมตรีต่อข้าไม่น้อยเลยทีเดียว ต้องขอบคุณเจ้าเป็นอย่างยิ่งที่ทำให้ข้าหลุดพ้นจากสถานที่เลวร้ายเช่นนั้นมาได้ แม้ในภายภาคหน้าการเข้าร่วมครั้งนี้อาจทำให้ข้าต้องลำบากในภายหลัง แต่ข้าตัดสินใจแล้วนับตั้งแต่ที่เจ้าได้ให้ความช่วยเหลือข้าว่าจะคอยเป็นกำลังเคียงข้างเจ้าเพื่อตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ และจะให้ความร่วมมือแก่พรรคพวกของเจ้าอย่างเต็มกำลัง รอคอยเวลาที่จะได้พบหน้าเจ้าอีกครั้ง ลาก่อน   ป.ล. อ้อ...ยังมีแม่นางนางหนึ่งชื่อเทียร่า ท่าทางนางโมโหเจ้ายิ่งนัก ’   คบหากันมานาน เรื่องแทรกแซงนั้นมิวอาไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลยแม้แต่ครั้งเดียว กลับยิ่งทำให้เขารู้สึกทึ่งในตัวนางทุกครั้งที่ได้ร่วมงาน ตัวตลกอ่านจบแล้วก็อดแย้มรอยยิ้มเล็กน้อยอย่างเสียไม่ได้ พลางส่ายหน้าอย่างระอาในความฉลาดล้ำปนขี้เล่นของนาง ส่วนเหตุผลที่นางต้องเขียนข้อความมาเช่นนี้คงเป็นเพราะโอกาสที่ทางกลุ่มกบฏนั้นจะตรวจสอบได้ว่าระหว่างนางกับเขานั้นมีอะไรแอบแฝงหรือไม่จากจดหมายมีอยู่สูง อีกทั้งความรู้ด้านเวทย์มนต์นั้นนางมีมากอย่างหากตัวจับได้ยาก ระบบการสื่อสารที่อาศัยเวทมนต์ หรือแม้กระทั่งตราเวทย์ที่นำมาใช้นั้นเขาย่อมมีความรู้ไม่สู้นาง  ดังนั้นทุกตัวอักษรในจดหมายนี้อาจผ่านตาขุนนางชื่ออาลีได้อย่างไม่ต้องแปลกใจ ส่วนเนื้อความแท้จริงนั้น คงมีเพียงว่าการแทรกแซงสำเร็จโดยดีแล้ว และคำลงท้ายที่ว่า ‘รอคอยเวลาที่จะได้พบหน้าเจ้าอีกครั้ง’ นั้นแปลความได้ว่าอีกหกวันเจอกัน  เนื่องจากเขานัดนางไว้ตั้งแต่ตอนอยู่เมืองคนใบ้ว่านัดพบกันอีกครั้งในอีกสิบวัน ยามนี้ผ่านมาสี่วันแล้ว ที่น่าทึ่งอีกอย่างคือเนื้อหาส่วนปัจฉิมลิขิต การเขียนนินทาหรือพูดถึงคนในอย่างเทียร่าเช่นนี้จะทำให้กลุ่มกบฏสบายใจได้ว่ามิวอานั้นคิดว่าการส่งจดหมายในครั้งนี้เป็นไปโดยส่วนตัว จะช่วยย้ำให้คนกลุ่มนั้นเชื่อว่าข้อความทั้งหมดในจดหมายนั้นล้วนแต่เป็นความจริง  และยิ่งไปกว่านั้นยังได้ป่วนประสาทเขาอีกด้วย เพราะดูท่าแล้วเทียร่าอาจโมโหเขาจริงก็เป็นได้ และแน่นอนว่าเขาไม่รู้สาเหตุเลยแม้แต่น้อย “ข้าไปอาบน้ำก่อนนะ” ตัวตลกเกือบจะลืมไปเสียแล้วว่าเด็กหญิงยังอยู่ในห้อง เขามองนางด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย เริ่มต้นความคิดเพียงว่า อาจต้องแบ่งปันเรื่องนี้ให้นางรู้ในวันหนึ่ง       จากคุณ : w.ra เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 22:26:34

ความคิดเห็นที่ 2 จองไว้ตอบ comment ค่ะ ส่วนภาพข้างบนเป็นภาพของมิวอาที่วาดไว้  จากคุณ : w.ra เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 22:29:00

ความคิดเห็นที่ 3 เอ.... เย็นชาตรงไหนหว่า ก็เหมือนตัวตลกปกตินะ หนูน้อยคิดมากแน่ๆเลย จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 04:42:49 A:202.142.216.87 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 4 แต่เราเห็นด้วยว่าไร้ความรู้สึกนะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 54 14:02:46