ความคิดเห็นที่ 1 9 ดาบสองคม คนสองใจ นำทัพพ์มองดูเรือนไม้ทรงไทยหลังเก่าที่เขาไปขอซื้อมาปลูกไว้ใกล้บ้านลุงสิบ แล้วหันไปขอบคุณเพื่อนพี่:-) รุ่นพี่ที่จบสถาปัตย์ฯ ซึ่งมาช่วยเขาดัดแปลงบ้านไทยโบราณจนกลายเป็นบ้านสองชั้นหนึ่งห้องนอนสองห้องน้ำพร้อมห้องทำงานขนาดใหญ่เต็มพื้นที่ใต้ถุน ซึ่งเหมาะกับการใช้ชีวิตของเขา “ขอบคุณมากนะครับพี่” “คนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจ มีอะไรบอกมาเลย พี่ช่วยเต็มที่ พวกคุณส่งเสริมเกษตรอินทรีย์ เพื่อสิ่งแวดล้อมและสังคมชนบทของเรา ถือว่าเป็นคอเดียวกัน คนละอาชีพ เกษตรอินทรีย์ก็คือ การใช้แบคทีเรียเปลี่ยนของเน่าเสียให้กลายเป็นสารอาหารของพืชซึ่งกลายมาเป็นอาหารของเรา นับว่าเป็นระบบรีไซเคิลที่ยอดเยี่ยมและใช้พลังงานน้อยที่สุดในโลก” “โธ่ พี่มาช่วยออกแบบโรงเรียนชาวนาให้ไม่คิดตังค์นั่นก็ถือว่าช่วยพวกเรามากแล้ว นี่ยังช่วยผมทำบ้านอีก” “พี่ชอบทำโปรเจคอะไรแบบนี้ บ้านไทยความจริงเหมาะกับสภาพดินฟ้าอากาศบ้านเราอยู่แล้ว ใช้พลังงานน้อย แถมกลมกลืนกับสิ่งแวดล้อมด้วย ดัดแปลงนิดหน่อยก็อยู่สบาย อยู่แล้วถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมาละกัน” “ไอ้เจ็ท:-) ทำไมน้ำบ้านนี้รสทะ:-)ๆ วะ” เสียงพี่:-)โวยวายออกมาจากครัว “น้ำดื่มน่ะ สะอาดปลอดภัยแน่นอน ระบบประปาบ้านนี้ก็เปรียบเสมือนกับธรรมชาติของพืชเปลี่ยนปุ๋ยชีวภาพเป็นธาตุอาหารที่สะอาดอีกครั้งนั่นแหละ” “เย้ย... อย่าบอกนะว่ามืงใช้ระบบเดียวกับบ้านสัมผัสที่เจ็ดสุดสยองของมืง แว๊ก!!!...ตัวอะไรวะเนี่ย?” มีสัตว์ประหลาดตัวกลมโดดมาจากไหนไม่รู้ งับหัวพี่:-)ไม่ปล่อย “สัมผัสที่เจ็ดสุดสยอง หมายความว่ายังไงยะ นี่แน่ะๆ บังอาจมาว่าน้ำของสามีฉันไม่ดีเหรอยะ” “เอ่อ... ภรรยาผมเองครับ เธอกำลังท้อง เลยฮอร์โมนไม่ค่อยปกติ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ไว้ผมค่อยมาใหม่ดีกว่า” สถาปนิกหนุ่มหันไปขอโทษเจ้าของบ้านด้วยสีหน้าเหมือนเจ้าของลูกหมาที่เขาทำหลุดออกไปวิ่งไล่งับชาวบ้าน จนต้องตามจ่ายค่าวัคซีน “...หมูหัน กลับบ้านเราเถอะจ้า” “ไอ้พวกดอกเตอร์นี่มันรสนิยมประหลาดเหมือนกันเลยว่ะ” พอสถาปนิกหนุ่มพาภรรยาจากไป พี่:-)ก็ยืนสะบัดหัวไล่น้ำลายออกจากผม นินทา “ เฮ่อ กูไม่รู้จริงๆ ว่ะว่า ระหว่างมืงกับไอ้เจ็ท:-)ใครซวยกว่ากัน นั่นก็หมูหัน นี่ก็ข้าวขวัญ...กูรู้แต่ว่า เวรกรรมแท้ๆ... ถ้าได้เป็นพระเอกแล้วต้องซวยอย่างพวกมืงสองคนนะ :-)... กูขออยู่เป็นตัวประกอบไปจนแก่ตายบนคานดีกว่าว่ะ!” ไม่เห็นเหมือนเลย นำทัพพ์อยากค้านพี่:-) ...คู่นั้นเขาดูรักกันปานจะกลืนจะกิน แต่เขากับข้าวขวัญสิ... นำทัพพ์กลับบ้านเกิดเมืองนอนมากว่าสองปีแล้ว พร้อมๆ กับบริษัทที่ข้าวขวัญทำงานให้มาเปิดบริษัทใหม่ในเมืองไทยและส่งเธอย้ายกลับมาดูแลฝ่ายวิจัยตลาดที่นี่ สองปีกว่าที่ผ่านมา เขาก็ยังไม่เคยได้พบหน้าเธอ... ข้าวขวัญทำได้อย่างที่เธอบอกไว้ ยืนด้วยลำแข้งของตัวเองอย่างสง่า ทำงานเป็นบ้าเป็นหลังจนโด่งดัง เลื่อนขั้นเป็นถึงกรรมการผู้จัดการบริษัทลูกของบริษัทยักษ์ใหญ่จากสหรัฐฯ ตอนนี้เธอเจิดจรัสอยู่ในวงการธุรกิจ ด้วยฉายาแม่มดแห่งการตลาด สินค้าตัวไหนอยู่ภายใต้การดูแลของเธอ นั่นหมายถึงสินค้าตัวนั้นต้องได้เป็นผู้นำตลาดทำกำไรมหาศาล แน่นอนว่า รายได้ต่อเดือนของเธอสูงมาก ถึงจะเป็นคนไทย แต่ในสัญญาจ้างถือว่าเธอถูกส่งมาทำงานในต่างประเทศ ดังนั้นทางบริษัทจึงให้สวัสดิการเธอเหมือนเป็นชาวต่างชาติที่มาทำงานในเมืองไทย ทั้งค่าเช่าบ้าน ค่ารถ และค่าใช้จ่ายต่างๆ ไม่แปลกที่ข้าวขวัญจะไม่อยู่คอนโดหรูที่ทางบริษัทจัดหาให้แล้วเรียกเป็นเงินสดแทนเพราะเธอเป็นคนไทยมีบ้านอยู่ที่นี่ แต่เธอไม่ได้กลับมาอยู่บ้านกับพ่อหรือเก็บเงินส่วนนั้นไว้ กลับใช้มันส่งนายหน้ามาขอซื้อห้องชุดเล็กๆ ที่เขาเคยอาศัยอยู่กับเธอ หลอกให้เขาดีใจ นึกว่าเธออาลัยเขา รีบแจ้นไปหาเธอวิญญาณปลิว ที่ไหนได้ พอเขาไปถึงกลับถูกรปภ.ไล่ออกมา... ‘ต้องการเอาชนะ’ เป็นเหตุผลเดียวที่เขาเดาว่าทำไมข้าวขวัญถึงเจาะจงซื้อห้องชุดนี้ เหมือนอยากบอกเขาว่า ‘ฉันก็ซื้อเองได้’! เธอโอนเงินเกินมามากพอสมควร และฝากบอกเขาผ่านนายหน้ามาว่าเป็น ‘ค่าของ’ ที่อยู่ในห้อง ...ของต่างๆ ที่เขาเคยให้เธอสมัยก่อน แต่เธอไม่ยอมเอาไปนั่นเอง พวกมันถูกทิ้งไว้อยู่ในห้องนั้นหลายปีโดยไม่มีใครแตะต้องรอเจ้าของกลับมา... แต่เธอกลับมา ‘ซื้อของ’ ไม่ใช่ ‘รับของ’ ที่นำทัพพ์หาเหตุผลไม่ได้ คือทำไมเธอไม่ ‘คืนของ’ กลับเลือกที่จะ ‘ซื้อของ’ ทั้งๆ ที่เกลียดเขาจนไม่ยอมเจอหน้า? แต่ที่เขาอยากรู้ยิ่งกว่า... ข้าวขวัญ... นอนในห้องแห่งความหลังแบบนั้น เธอคิดถึงคนที่เคยอยู่ด้วยกันบ้างไหม? ลุงสิบก็น้อยใจเหมือนกัน ที่ลูกสาวหายหน้าหายตาไป ตั้งแต่เรียนจบ เธอแทบไม่เคยกลับมาเยี่ยมพ่อเลย ทำไมนำทัพพ์จะไม่รู้ว่าที่เธอไม่ยอมกลับบ้านลุงสิบเพราะต้องการหลบหน้าเขา นำทัพพ์ทำงานประจำให้กับทรูฟู๊ต แต่พอมีเวลาว่างวันเสาร์อาทิตย์ เขาเป็นต้องมาช่วยงานลุงสิบซึ่งตรงกับเวลาว่างของเธอเช่นกัน ดังนั้น เพื่อไม่ต้องเจอคนที่ไม่อยากเจอ เธอจึงใช้วิธีลูกบังเกิดเกล้าอยากกตัญญู เรียกพ่อไปหาที่คอนโดเธอในวันหยุดสุดสัปดาห์ ซึ่งลุงสิบก็มักจะไม่ว่าง ติดสัมนาบ้าง ธุระอื่นๆ บ้าง นอกจากนานๆ ...คิดถึงลูกสาวจนทนไม่ไหวจริงๆ ก็จะทิ้งทุกอย่างไปหาเธอ สรุปว่า ลุงสิบเลี้ยงลูกสาว แต่ทำไปทำมา กลับได้ลูกชายมาช่วยงานแทน นำทัพพ์เป็นตัวหลักสำคัญในการทำโรงเรียนชาวนาให้เป็นระบบ ก่อตั้งเป็นองค์กรเอกชนอิสระหรือที่เรียกว่าเอ็นจีโอ ณ นครแห่งข้าว และเข้าเป็นสมาชิกเครือข่ายที่ทำงานเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและการเกษตรแบบยั่งยืนอื่นๆ ทำให้ลุงสิบได้รู้จักกับนักส่งเสริมซึ่งมีปณิธานเดียวกัน ทั้งนักวิชาการ เกษตรกร และพัฒนากร ขอทุนสนับสนุนจากต่างประเทศที่เขาเคยทำงานด้วยมาใช้จัดสัมนา ทำหนังสือและสื่อการสอนแจกเพื่อเผยแพร่วิธีทำการเกษตรที่ลุงสิบพัฒนาขึ้น จัดตั้งสหกรณ์ และยกที่นาของเขาให้ลุงสิบยืมทำแปลงทดลองโดยไม่เก็บค่าเช่าอีกต่อไป (ไม่รู้จะเก็บไปทำไม ไม่ต้องใช้เป็นข้ออ้างมาจีบลูกสาวเขาแล้วนี่) “แล้วนี่มืงขนข้าวขนของมามากมายขนาดนี้ :-)... กะจะอยู่ที่นี่ประจำเลยเหรอวะ?” พี่:-)ชวนคุยระหว่างช่วยนำทัพพ์ขนย้ายของเข้าบ้านใหม่ “อื้ม... อยู่ที่นี่แหละ สบายใจดี ผมตั้งใจว่า จะทำแลปส่วนตัวที่นี่ สั่งซื้อเครื่องมือไปแล้วล่ะ อีกสองสามวันคงทะยอยมาส่งจนครบ” “แลปอะไรวะ?” “ไบโออินโฟร์เมติกซ์ (Bioinformatics ประมวลข้อมูลทางพันธุกรรมด้วยคอมพิวเตอร์) ...ลุงสิบรวบรวมพันธุ์ข้าวและพืชพื้นบ้านมานาน ผมอยากศึกษาต่อยอด สร้างธนาคารรหัสพันธุ์ (DNA Data Bank) รวบรวมข้อมูลดีเอ็นเอจากสมบัติลุงสิบ“ “ฟังดูสนุกสนานน่าสนใจเวียนกบาลดีแท้ แล้วมันไปทำอะไรได้วะ?” “ถ้าเราอ่านรหัสในยีนส์ได้ เราก็ตรวจสอบคุณสมบัติทั้งหลายที่มียีนเป็นตัวกำหนดได้ สามารถเอาไปใช้ในงานวิจัยต่างๆ อย่างเช่น การปรับปรุงพันธุ์” “จีเอ็มโอเหรอ?” “ไม่ใช่ครับพี่:-)ทำจีเอ็มโอ (GMO)  คือการดัดแปลงพันธุ์กรรมจากสิ่งมีชีวิตสองชนิดขึ้นไป แต่เทคโนโลยีชีวภาพไม่จำเป็นต้องจีเอ็มโอเสมอไป เราสามารถรู้ข้อมูลในดีเอ็นเอ แล้วเลือกเอาเฉพาะสายพันธุ์ที่ที่มีโครงสร้างของยีนส์ใกล้เคียงกันซึ่งเหมาะสมกันมาผสมด้วยวิธีปรับปรุงพันธุ์พืชให้ได้คุณสมบัติดีตามต้องการ โดยไม่ต้องเสียเวลาลองผิดลองถูกปลูกหลายฤดูกาลโดยไม่รู้ว่าพันธุ์ที่ผสมแล้วจะออกมาเป็นยังไง” “เออ... ดีว่ะ” “เราก็ยังสามารถหาปัจจัยที่ทำให้เกิดการกลายพันธุ์ได้ หรือติดตามวิวัฒนาการของมันได้ด้วย” “อืม... เจ๋งว่ะ” “แล้วก็ยังทำให้เรารู้ว่าสายพันธุ์ไหนให้คุณสมบัติพิเศษเฉพาะยังไง ยกตัวอย่าง การค้นพบยีนควบคุมความหอมในข้าว โอเอสสองเอพี  (Os2AP) จากการศึกษาโครงสร้างและการทำงานของยีนตัวนี้พบว่า เป็นยีนตัวเดียวที่แตกต่างจากข้าวอื่นๆ ที่ไม่มีกลิ่นหอม ซึ่งเป็นผลมาจากกลายพันธุ์ของข้าวขาวดอกมะลิ 105 ทำให้เกิดการสร้างสารหอมระเหยคล้ายใบเตย มีชื่อทางเคมีว่า 2-อะเซทิล-1-ไพร์โรลีนหรือสองเอพี (2-Acetyl-1-pyrroline หรือ2AP) ซึ่งการค้นพบตรงนี้ สามารถนำไปใช้พัฒนาพันธุ์ข้าวที่ไม่มีกลิ่นหอมให้กลายเป็นข้าวหอมได้ หรือแม้แต่ประยุกต์ใช้กับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่มีกลไลการทำงานของยีนคล้านกับข้าวก็ได้ เช่น ข้าวสาลี ถั่วเหลือง มะพร้าว” “ทำให้กูเต่าหอมหน่อยได้มั๊ยวะ” “จีเอ็มโอยีนพี่:-)กับข้าวหอมมะลิแล้วโคลนนิ่งออกมาน่ะเหรอ? อืม... พี่ไปเกิดใหม่ประหยัดกว่าว่ะ เสียเวลาผมทำงาน” “ใจร้าย ต้องเกิดใหม่เลยเหรอวะ... ไอ้เฮี่ย กูอาบน้ำถูแฟ๊บเยอะหน่อยก็ได้” มันใช้สินค้าผิดประเภทนี่เอง แทนที่จะหาลูกกลิ้งถู “ผมอยากวิจัย เน้นเรื่อง หาคุณสมบัติทางโภชนาการ อาหารและยา ไม่ใช่จีเอ็มโอ และก็ไม่ทำสัตว์ประหลาดหยาบคาย ปากเหม็นเต่าหอมด้วย” “:-) หลอกด่ากู :-)... กูเห็นแก่ความตั้งใจดีของมืงนะโว้ย ในฐานะอาจารย์ใหญ่ที่สุดของโรงเรียนชาวนา กูอนุมัติให้มืงทำก็ได้ แต่งบประมาณ มืงต้องจัดการหาเองนะ เหอๆ” ...นำทัพพ์รู้อยู่แล้ว เครื่องมือสำหรับสกัดสารพันธุ์กรรมที่ใช้ในแลปตัวหนึ่งๆ ราคาหลักแสน รวมกันก็เป็นล้าน ถ้าไม่บังเอิญเป็นนำทัพพ์ซึ่งรับมรดกมากองโตก็คงทำไม่ได้ หรือต่อให้มีแต่เงิน แต่ไม่ใช่คนอย่างนำทัพพ์ก็คงไม่ทำ “เอ้อ... แล้วงานประจำมืงล่ะ? หรือว่าจันทร์ถึงศุกร์ มืงจะถ่อไปทำงานในเมือง? :-) ไกลไปรึเปล่า?” “ผมลาออกแล้ว” “เฮ่ย! ลาออกได้ไง?” ไม่รู้ว่าพี่:-)รู้ความสัมพันธ์ของเขากับบริษัททรูฟู๊ตหรือเปล่า เขาไม่เคยบอก แต่ก็ไม่ได้ปิดบัง ทั้งสองต่างก็ไม่เคยเอ่ยถึงมันเลย “ก็ยื่นใบลาออก... จบ!” นำทัพพ์ยิ้ม “...เค้าอาจจะดีใจด้วยซ้ำ” ‘เค้า’ ในที่นี้ เขาหมายถึง คุณพล ซึ่งเลื่อนขั้นจากทายาทขึ้นมาเป็นกรรมการผู้จัดการผู้มีอำนาจแทนที่ท่านเจ้าสัว ด้วยนิสัยชอบเอาชนะ ทะเยอทะยาน ทำให้การบริหารของคุณพลใช้นโยบายเชิงรุก เสาะแสวงหาสิ่งใหม่ๆ เพื่อพาทรูฟู๊ตให้ยิ่งใหญ่กว่ารุ่นพ่อและปู่ ในโลกยุคนี้ บริษัทที่ทำธุรกิจด้านการเกษตรต่างตื่นตัวกับเทคโนโลยีชีวภาพ... จากที่เคยเป็น ‘คนไม่สำคัญ’ นำทัพพ์ก็กลับสำคัญขึ้นมาในสายตาเจ้าสัวรุ่นใหม่ไฟแรงอย่างคุณพล เป็นแหล่งข้อมูลความรู้ที่พี่ชายต้องการใช้ประโยชน์ ยังมีสายสัมพันธ์ที่ดีกับเหล่านักวิชาการชั้นนำระดับโลก ยิ่งรู้ว่าเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ยักษ์ใหญ่อย่างเซเลร่า  มอนซานโต  และดูปองท์  ต้องการ ...ซึ่งพ่อและแม่บุญธรรมต่างก็ดีใจที่นำทัพพ์ปฏิเสธข้อเสนอของบรรษัทเหล่านั้น แล้วเลือกกลับมาช่วยงานบริษัทของตระกูลที่ชุบเลี้ยงเขามาด้วยความกตัญญู ทว่า... พวกเขาไม่รู้ คำว่า ‘กตัญญู’ ของนำทัพพ์ ไม่มีให้แค่พวกเขาเท่านั้น แต่ยังมีปณิธาน กตัญญูต่อแผ่นดินเกิดด้วย กตัญญู... กตัญญู... กตัญญู... บางครั้งนำทัพพ์ก็อึดอัดใจ เมื่อความกตัญญูทั้งสองบีบบังคับเขาต้องทำอะไรที่สวนทางกัน สิ่งที่เจ้าสัวทรูฟู๊ตรุ่นที่สามต้องการ คือ แปลงร่างธุรกิจ เปลี่ยนทิศทางจากการเกษตรแบบอุตสาหกรรม ให้กลายเป็นบริษัทผู้นำด้านเทคโนโลยีชีวภาพของไทย ครัวของโลก... “การเพิ่มพื้นที่เพาะปลูกมีแต่ทำให้ต้องตัดไม้ทำลายป่า การเร่งผลผลิตแบบเดิมๆ ทำให้สิ่งแวดล้อมเป็นพิษ ในขณะที่ปรากรของโลกเพิ่มมากขึ้น ความต้องการอาหารเพิ่มขึ้น มีแต่วิทยาศาสตร์แห่งชีวิตเท่านั้นที่จะช่วยเราได้” ...เจ้าสัวทรูฟู๊ตรุ่นที่สามประกาศในวันแถลงข่าวขึ้นเป็นกรรมการผู้จัดการ “ เราจะใช้ เทคโนโลยชีวภาพผลิตเมล็ดพันธุ์ใหม่ ที่ให้ผลผลิตต่อไร่สูงกว่า คุณภาพดีกว่า เสียเวลาเพาะปลูกน้อยกว่า และมีส่วนที่กินไม่ได้น้อยกว่า” ...และเป็นหมัน! เพื่อไม่ให้ชาวไร่ชาวนาเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้ใปลูกในฤดูต่อๆ ไป บรรษัทค้าเมล็ดพันธุ์ยักษ์ใหญ่ในต่างประเทศวิธีจดสิทธิบัตรพันธุ์พืช เพื่อให้เกษตรกรจ่าย ‘ค่าธรรมเนียม เทคโนโลยี’ และที่แย่กว่านั้น ใช้เทคโนโลยีชีวภาพที่เรียกว่า Terminator technology ทำให้พืชเป็นหมัน เสียเลย เพื่อผลกำไรและการผูกขาดทางการค้า คุณพลเองก็มีนโยบายไม่ต่างกัน โครงการเลี้ยงปลาในนาข้าวเมื่อหลายปีก่อน ทรูฟู๊ตจับมือกับรัฐบาลส่งเสริมโดยโฆษณาว่า ทำให้ชาวนามีรายได้เพิ่มขึ้นนอกเหนือจากการทำนา ทางทรูฟู๊ตรับซื้อปลาเหล่านี้ในราคาที่ดี แต่เอาเข้าจริงๆ กลับขายแต่ลูกปลาตัวผู้ให้ชาวนาที่น่าสงสาร พวกเขาไม่มีวันเพาะพันธุ์ปลาต่อไปได้เลย ต้องยอมเสียเงินซื้อลูกปลาจากทรูฟู๊ตตลอดไป ไม่แค่ลูกปลาเท่านั้น ในนาข้าวเคมี ไม่มีอะไรให้ปลากิน สุดท้าย ชาวนาก็ต้องซื้ออาหารปลาจากทรูฟู๊ตอีกเช่นกัน กำไรทั้งขึ้นทั้งล่อง ไม่นานก็มีลูกชิ้นปลาราคาถูกใส่กล่องสวยงามแช่แข็งอย่างดีส่งออกและวางขายในซุปเปอร์มาร์เก็ต “คิดดูดิ :-) ปลาว่ายไปว่ายมา เจอแต่ตัวผู้ทั้งนาเก็บกดตายห่า หาเมียไม่ได้ :-)เลยเป็นปลาเกย์ซะเลย คนกินลูกชิ้นปลาเกย์เข้าไป แมร่ง เกย์เลยเยอะขึ้นๆ ทุกวัน” พี่:-)เคยด่าทรูฟู๊ตให้เขาฟัง สิ่งที่พี่ชายสั่งให้นำทัพพ์ทำแต่ละอย่าง ไม่ต่างจากถีบเขาลงนรกสักเท่าไหร คุณพลชอบเอาเยี่ยงอย่างบรรษัทยักษ์ใหญ่ในต่างประเทศ ตัดสินอะไรด้วยผลกำไรเป็นหลักในการพิจารณา โครงการดัดแปลงพันธุ์กรรมพืชหลายตัว ไม่ได้ทำเพื่อประโยชน์ของเกษตรกรหรือผู้บริโภคเลย ไม่ใช่ปลูกง่ายขึ้น ผลผลิตดีขึ้น รสชาติอร่อยขึ้น หรือได้คุณค่าทางโภชนาการมากขึ้น แต่ทำเพื่อนผลกำไรไม่มีที่สิ้นสุด วัชพืชคือพืชที่ชาวไร่ชาวนา ‘ไม่ต้องการ’ เพราะมันแย่งอาหารของพืชที่ตั้งใจปลูกและ ‘ต้องการ’ ให้เติบโตเพื่อเก็บเกี่ยวผลผลิต ...ในสมัยก่อน เกษตรกรใช้วิธีปล่อยให้วัวควายลงกินวัชพืช แต่สมัยนี้มี ‘ยากำจัดวัชพืช’...ปัญหาคือ วัชพืชก็เป็นพืชชนิดหนึ่ง ยาที่สามารถกำจัดวัชพืชได้ อาจจะกำจัดพืชที่ตั้งใจปลูกไปด้วย พืชไร่หลายตัวเจอยาฆ่าหญ้าเข้าไปก็ไม่รอด ดังนั้นเพื่อให้พืชที่ตั้งใจปลูกทนต่อยากำจัดวัชพืช จึงมีการใช้เทคโนโลยีชีวภาพตัดแต่งพันธุ์กรรม เพื่อให้ทนต่อ ‘ยากำจัดวัชพืชที่บริษัทจำหน่าย’ ! ตัวอย่างเช่น ถั่วเหลืองราวด์อัป รี๊ดดี้ ตัดแต่งยีนใหม่จากสิ่งมีชีวิตอีก 3 ชนิด ได้แก่แบคทีเรีย ไวรัสดอกกะหล่ำ และ พิทูเนีย ทำให้สามารถต้านทานยาฆ่าหญ้ายี่ห้อ ราวด์อัป ของมอนซานโต้ได้ จุดประกายให้คุณพลพยายามให้เขาคิดค้น ‘นวัตกรรม’ ชนิดนี้ขึ้นมา เพื่อผูกขาดชาวไร่ชาวนา ซื้อเมล็ดพันธุ์พืชที่ต้องใช้ปุ๋ยของทรูฟู๊ต ยากำจัดศัตรูพืชของทรูฟู๊ต ...ซื้อลูกสัตว์เลี้ยงที่กินเป็นแต่อาหารสัตว์ทรูฟู๊ต และแน่นอน สิ่งมีชีวิตทั้งหมดของทรูฟู๊ต ต้องเป็นหมัน “เพื่อเกษตรกรรมยั่งยืน” เป็นคำพูดที่ติดปากกรรมการผู้จัดการทรูฟู๊ต ฟังดูพระเอกมาก... แต่นำทัพพ์ฟังแล้วโมโห มันยั่งยืนตรงไหนวะ ทำหมันพืชและสัตว์ที่เป็นอาหารของมวลมนุษยชาติ? “หุ้นทรูฟู๊ตจะไม่มีวันตกตลอดกาล ด้วยผลประกอบการที่ยั่งยืน” ประโยคนี้ คุณพลไม่ได้พูดตอนให้สัมภาษณ์ออกทีวีเหมือนประโยคแรก แต่จะพูดเฉพาะในที่ประชุมผู้ถือหุ้นเท่านั้น พี่ชายของนำทัพพ์ยังเคยบอกเขาว่า “ถ้าทำให้เมล็ดพันธุ์ของเราทุกเมล็ดมีโลโก้ทรูฟู๊ตได้ยิ่งดี เป็นการสร้างแบรนด์” ฟังดูเหมือนล้อเล่นขำๆ แต่นำทัพพ์รู้ว่าพี่ชายของเขาเอาจริงๆ แต่ใครจะไปบ้าทำตามมันสั่ง “ลูกไก่ออกจากไข่มา ต้องมีปานเป็นโลโก้ทรูฟู๊ตที่ตูดด้วยรึเปล่า?” “มีปานที่หัวสิวะ โลโก้ทรูฟู๊ตจะเอาไปไว้ที่ตูดได้ไง” คุณพลไม่รู้จริงๆ หรือไงว่าเขาประชดน่ะ? จากคุณ : Acciacatura เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 00:36:03

ความคิดเห็นที่ 2 ขัดอะไร พอยอมได้ แต่ขัดผลประโยชน์ ยอมไม่ได้! “ทำไมมัน ‘ใช้ยาก’ อย่างงี้วะ” ทุกครั้งหลังออกจากห้องประชุมงานวิจัยและพัฒนา คุณพลเป็นต้องบ่นอย่างหัวเสีย หรือไม่ก็มายืนเท้าสะเอวในแลปฯ ของน้องชายบุญธรรม แล้วมองเจ้าของห้องเหมือนดูรถสปอร์ตเครื่องยนตร์แรงแต่ขับลำบากบังคับยากจนน่าหงุดหงิด “:-) ทำหน้าอย่างกับกูใช้ให้มืงไปฆ่าคน” จริงอยู่ ...ไม่ได้ฆ่าใครตาย แต่มันคือการทำลายความมั่นคงของเศรษฐกิจท้องถิ่น เอาเปรียบเกษตรกรรายย่อย และ ขัดกับสิ่งที่เขาพยายามช่วยลุงสิบทำตลอดหลายปีมานี้ราวกับเอาตีนขยี้ปราสาททรายน้อยๆ ที่เขากับลุงสิบก่อขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงทิ้งยังไงยังงั้นเลย! “เราไม่ทำ คนอื่นก็ทำ” “งั้นก็ให้คนอื่นทำไป แต่ผมไม่ทำ” “มืงไม่ทำ กูหาคนอื่นมาทำแทนก็ได้วะ” ในเมื่อ ‘ใช้ยาก’ นำทัพพ์เลยไม่ถูกใช้ หรือพูดให้ถูกก็คือ โดนดองไว้ในห้องทดลองที่ไม่มีงาน เขาก็เลยเอางานที่อยากทำมาทำ... ถอดรหัสพันธุ์ข้าวพื้นบ้านที่ลุงสิบสะสมไว้ “ทำอะไรอยู่วะ?” พี่พลชอบโผล่หน้ามาถามเขา “ศึกษาพันธุ์ข้าวอินทรีย์ ที่พี่ไม่เคยสนไง” ตั้งแต่เด็กจนโต นำทัพพ์จะให้ดอกมะลิคุณหญิงไพลินในวันแม่ทุกปี เหมือนที่เขาเคยให้แม่แท้ๆ ตอนยังมีชีวิตอยู่ แต่ปีที่ผ่านมา เขาให้ ‘ข้าวหอมมะลิแดง’  จากนาลุงสิบแทน ข้าวหอมมะลิแดงมีคุณสมบัติพิเศษ ช่วยลดระดับน้ำตาลในเลือดได้ คุณหญิงไพลินเป็นเบาหวานมานาน พอกินข้าวหอมมะลิแดงต่อเนื่องไม่กี่เดือน ตรวจสุขภาพคราวนี้ปรากฎว่าระดับน้ำตาลลดลงไปมากจริงๆ “ไปเอามาจากไหนวะ?” พี่พลชักสนใจ “เพื่อนชาวนาของผมให้มาครับ” ไม่แปลกที่น้องบุญธรรมผู้ร่ำรวยที่นาให้เช่าจะมี ‘เพื่อนชาวนา’ อยู่ทั่วไปหมด “อืม... น่าสน หรือเราเอาพันธุ์นี้มาขาย?” “เฮ่ย... ไม่ได้นะ” “ทำไมวะ” “เอ่อ... มันเป็นข้าวอินทรีย์ ไม่กินปุ๋ยเคมี ถ้าชาวนาหันมาปลูก พี่ก็ขายปุ๋ยไม่ได้น่ะสิ” “เออจริงด้วย ผสมให้ทนเคมีได้มั๊ยวะ?” “ไม่” เขาไม่ได้บอกว่าไม่ได้ ไม่ของเขาคือ ไม่ทำ! นำทัพพ์ไม่ทำหรอก... เขาไม่อยากตามรอยนักวิชาการกรมข้าวท่านหนึ่ง... ซึ่งมีผลงานปรับปรุงพันธุ์ข้าวหอมมะลิให้ทนปุ๋ยเคมี แต่เดิม... ข้าวหอมมะลิเป็นข้าวอินทรีย์ เมื่อเจอปุ๋ยเคมีแล้วจะเป็นโรคไหม้ เนื่องจากเป็นที่ต้องการในตลาดโลก สมควรส่งเสริมให้เกษตรกรปลูก แต่ผลเสียคือ บริษัทขายปุ๋ยเคมีไม่ได้ จึงมีโครงการปรับปรุงพันธุ์โดยการนำเอา ‘ข้าวป่า’ ชนิดหนึ่ง (ข้าววัชพืช มีหางยาว กินไม่ได้ ต้นตระกูลของข้าวปลูกที่เรากินในปัจจุบัน) ซึ่งทนโรคขอบใบแห้งมาผสม ความจริงต้องคัดพันธุ์ไปเรื่อยๆ จนหมดเชื้อข้าวป่าเสียก่อนค่อยนำไปใช้ปลูกในแปลงจริง แต่นักวิชาการที่ทำการปรับปรุงพันธุ์ถูกนักการเมืองซึ่งมาจากบริษัทเกษตรยักษ์ใหญ่อีกค่ายหนึ่ง บังคับนำออกมาส่งเสริมให้เกษตรกรปลูกก่อนเวลาอันควร ไม่รอให้คัดจนเชื้อข้าวป่าหมดไปเสียก่อน (ที่รอไม่ได้เพราะกำลังจะลงจากเก้าอี้แล้ว) ผลก็คือ เกษตรกรสามารถปลูกข้าวหอมพันธุ์ส่งเสริมใส่ปุ๋ยเคมี บริษัทขายปุ๋ยยากำไร แต่ 3 ปีให้หลัง ข้าวป่าซึ่งโตเร็วกว่า ทนกว่า แข็งแรงกว่า กลายเป็นวัชพืชที่ระบาดอย่างหนักบริเวณภาคกลาง เพราะเมล็ดที่ตกอยู่ในดินติดไปกับล้อรถรับจ้างเกี่ยวรับจ้างไถ คนที่เสียหายก็คือชาวนาตาดำๆ อีกตามเคย พอนำทัพพ์บอก ‘ไม่ (ทำ)’ พี่ชายที่แสนดีก็ไม่สนข้าวอินทรีย์อีกเลย แต่ก็ไม่วายย่องมาเยี่ยมน้องชายเป็นพักๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น... “งานนี้ แกน่าจะชอบนะ” วันหนึ่งคุณพลก็เดินเข้ามาในแลปของเขาแล้วมอบหมายงานใหม่ให้ “เกษตรอินทรีย์... ที่แกสนใจอยากทำนักหนาไง” เกษตรอินทรีย์? พี่พลน่ะเหรอมาสั่งให้เขาทำเกษตรอินทรีย์ นำทัพพ์สงสัย แต่ความแปลกใจของเขาก็หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ฟังรายละเอียด... สร้างเมล็ดพันธุ์พืชที่ไม่ต้องฉีดยาฆ่าแมลง... ในธรรมชาติ มีแบคทีเรียบางชนิด เช่น บีที (Bacillus thuringiensis (Bt)) สร้างพิษต้านแมลงได้ สามารถนำมาใช้ควบคุมแมลงศัตรูพืชด้วยวิธีแบบอินทรีย์ แต่มีบรรษัทยักษ์ใหญ่ในต่างประเทศ พัฒนาจีเอ็มโอยีนสร้างพิษของแบคทีเรียชนิดนี้เข้าไปในพืช ทำให้พืชผักสามารถฆ่าแมลงด้วยตัวมันเองโดยไม่ต้องใช้ยาฆ่าแมลง และนั่นคือสิ่งที่พี่พลต้องการให้เขาทำ “เนี่ยอ่ะนะ เกษตรอินทรีย์ของพี่?” “ตอนนี้กระแสเกษตรอินทรีย์กำลังมาแรง มนุษย์เริ่มเห็นผลกระทบปัญหาสุขภาพที่เกิดจากยาฆ่าแมลงและสารเคมี” กรรมการผู้จัดการทรูฟู๊ตพูดในที่ประชุม “...ถ้ารายได้หลักของเรายังขายปุ๋ยยาและสินค้าเกษตรที่มีสารเคมีปนเปื้อนแบบนี้ต่อไป เมื่อวานนี้ วันนี้เราอาจจะยิ่งใหญ่ แต่วันต่อๆ ไป มีแต่ต้องพึ่งพาเทคโนโลยีชีวภาพชั้นสูงเท่านั้นถึงจะอยู่รอด” “เพื่อเกษตรกรรมยั่งยืน ทรูฟู๊ตเราพร้อมแล้วที่จะเป็นผู้นำด้านเกษตรอินทรีย์” กรรมการผู้จัดการทรูฟู๊ตพูดให้สัมภาษณ์นักข่าว “...ด้วยวิทยาศษสตร์แห่งชีวิต จะทำให้ผลิตภัณฑ์ใหม่ของเราสะอาดปลอดภัยได้มาตรฐาน”   ซาตานสวมหน้ากากพระเอกชัดๆ “พี่พลทำแบบนี้ จะทำให้ผู้คนสับสนระหว่างเกษตรอินทรีย์กับจีเอ็มโอนะ” อะไรที่ผ่านมา นำทัพพ์ยังพอยอมได้ แต่เรื่องนี้ เขายอมไม่ได้!!! “มันต่างกันตรงไหนวะ ไม่ได้ใส่ยาฆ่าแมลงเหมือนกัน” “ไม่ใส่ยาฆ่าแมลง แต่ทุกๆ เซลล์ที่ผู้บริโภคกินเข้าไปทำหน้าที่เป็นยาฆ่าแมลง ก็เหมือนเรากรอกยาฆ่าแมลงใส่ปากคนนั่นแหละ!” นำทัพพ์ค้านเสียงแข็ง “อีกอย่าง เรายังไม่รู้ผลในระยะยาวของพวกพืชจีเอ็มโอเลยนะว่า จะมีผลต่อสุขภาพมนุษย์และสัตว์ที่กินเข้าไปขนาดไหน... ในการทำจีเอ็มโอ เราต้องใช้ยีนต้านทานยาปฏิชีวนะเป็นตัวบ่งชี้ว่า ยีนจากสิ่งมีชีวิตอื่นแทรกเข้าไปในพืชสำเร็จหรือไม่ ซึ่งตัวบ่งชี้นี้อาจทำให้ร่างกายของผู้บริโภคต้านยาปฏิชีวนะ... ที่น่ากลัวกว่านั้น การทำจีเอ็มโอส่วนใหญ่ใช้ยีนแบคทีเรียและไวรัสในการตัดแต่ง มันอาจจะไปรวมตัวผสมกันในร่างกายเกิดเป็นไวรัสแปลกๆ โรคระบาดใหม่ๆ ได้...” คุณพลมองหน้าน้องชายด้วยสายตาเหม็นเบื่อเหมือนมหาโจรเข้าวัดฟังพระเทศน์ “งั้นก็ทำเฉพาะพืชอาหารสัตว์” “มันจะต่างกันตรงไหนล่ะพี่ คนก็กินสัตว์เลี้ยงเหล่านั้น รับเอายีนจีเอ็มโอเข้าไปเหมือนกันนั่นแหละ ถึงในระบบย่อยอาหารจะมีเอ็มไซน์ทำลายยีนพวกนั้น แต่เราเคยพบแล้วว่า มียีนไวรัสรอดตายอยู่ในลำไส้...” “โอเคๆๆ... งั้นก็ทำพวกพืชพลังงานได้มั๊ย?” นำทัพพ์เหนื่อยที่จะอธิบาย ความจริง มันยังมีมิติอื่นๆ อีกมากมายที่เขาสาธยายไม่หมด... ตามธรรมชาติ พืชมีศัตรูหลายชนิด แต่พอจีเอ็มโอพืชต้านแมลงก็สามารถทนแมลงได้เพียงชนิดเดียว สุดท้ายเกษตรกรก็ฉีดยาฆ่าแมลงอยู่ดี ยังเร่งให้แมลงร้ายปรับตัวให้มีภูมิต้านทานยามากขึ้นๆ... กลายเป็นแมลงไร้เทียมทาน ไม่กลัวยาอะไรเลย เกษตรกรก็จะยิ่งใช้ยามากขึ้น... มากขึ้น... อีกอย่าง ในธรรมชาติมีการผสมกันของยีนสิ่งมีชีวิตเพื่อให้เกิดวิวัฒนาการทางสายพันธุ์ เมื่อวัชพืชรวมตัวกันยีนพืชจีเอ็มโอต้านยากำจัดวัชพืชหรือพืชต้านแมลง ก็อาจกลายเป็นวัชพืชไร้เทียมทาน ไม่กลัวทั้งยาทั้งแมลง... ในระยะยาว ถ้าปล่อยให้พืชพวกนี้แพร่กระจายออกไปในธรรมชาติ ต้องมีผลกระทบต่อระบบนิเวศน์และความหลากหลายทางชีวภาพแน่นอน แต่พูดไปก็เปลืองแรงเปล่า คุณพลไม่สนหรอกว่า ใครจะอยู่ใครจะตาย ของให้กำไร ขายหุ้นได้เป็นพอ “ เอาเป็นว่า เราทดลองได้ แต่เราต้องไม่เร่งส่งเสริมให้เกษตรกรเอาลงแปลงปลูกจริง เกิดมันอันตราย ยิ่งถ้าเมล็ดพืชที่จีเอ็มโอแพร่ขยายออกไป ก็เท่ากับเราสร้าง ‘มลภาวะทางพันธุ์กรรม’ ให้ผืนแผ่นดินนี้ ...ถ้าพืชผลของเกษตรกรจะปนเปื้อนจีเอ็มโอ คนที่ซวยก็คือชาวไร่ชาวนาและผู้บริโภคเพื่อนร่วมโลกเรานั่นเอง” “พอๆๆๆๆๆ ไอ้บ้านี่ เทศน์โคตรยาว! ฉันขี้เกียจฟังแล้ว พูดมาเลยดีกว่า ว่าแกไม่ทำใช่มั๊ย?” ความจริง เขาไม่เคยอยากทำงานที่นี่อยู่แล้ว แต่ด้วยความกตัญญู เขาต้องสู้ทน ยิ่งเจอแบบนี้ เขายิ่งต้องสู้และทน ไม่อาจตัดใจจากไป ทิ้งบริษัทนี้ไว้ในมือตัวอันตรายอย่างคุณพลคนเดียวเด็ดขาด! “ถ้าพี่พลต้องการทำจริงๆ ผมจะช่วย แต่ต้องให้เวลาผมทำวิจัยจนมั่นใจก่อน ว่าไม่มีอันตรายแน่นอน แล้วค่อยเอาไปใช้ทำธุรกิจ!” นำทัพพ์ยื่นคำขาด “ไม่ต้องๆ ...จะบ้าเหรอ อะไรๆ ก็วิจัยๆๆ... เปลืองงบเสียเวลา แล้วถ้าเกิดผลมันออกมาว่าไม่ปลอดภัย ไอ้ดอกเตอร์ซื่อบื้ออย่างแกก็คงไม่ให้ฉันขาย สู้แกเอาเรี่ยวแรงมาวิจัยอะไรที่มันทำเงินได้ดีกว่า” “ทำไมมืงลาออกวะ?” “เพราะผม...” นำทัพพ์ตอบข้อสงสัยพี่:-)ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “...เป็นดาบสองคม!” บางที เขาอยากมีเครื่องย้อนเวลา กลับไปในวันที่เขาไม่รู้อะไรเลยดีกว่า ถ้าเพียงแต่เขาโง่กว่านี้อีกนิด ขยันน้อยกว่านี้อีกหน่อย เขาอาจจะไปทำอาชีพอื่นที่มันสบายใจ แต่ทว่า... เขาไม่รู้ คนอื่นก็รู้ เราคงปฏิเสธเทคโนโลยีไม่ได้ เพราะมันคือส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์และวิวัฒนาการของมวลมนุษยชาติ แต่มันขึ้นอยู่กับใคร นำไปใช้ ทำอะไร... เพื่อใคร... มีด ไม่ใช่เป็นแค่อาวุธทำร้ายคนเท่านั้น... มันใช้เป็นเครื่องมือในการทำอาหาร หรือ แม้แต่หมอก็ใช้มีดผ่าช่วยคนให้รอดชีวิตได้ไม่ใช่หรือ “งั้น... ทำไมมืงไม่ไปทำงานให้กระทรวงหรือองค์กรรัฐบาล :-)...มากบดานอยู่บ้านนาอย่างงี้ เหมือนหนีหนี้เลยว่ะ” นำทัพพ์ไม่ตอบคำถามของพี่:-) เขาขอสงวนคำตอบไว้กับตัวเองดีกว่า... รัฐบาลคืออะไร คือคน... องค์หลายองค์กรที่เป็นของรัฐ แต่เมื่อรัฐให้งบไม่พอ ก็ไปเซ็นสัญญาขายงานวิจัยให้บริษัทเอกชน หรือบางครั้งรับจ้างทำงานวิจัยให้บรรษัทต่างชาติด้วยซ้ำ นำทัพพ์รู้จักหลายคนที่ทำงานอยู่ในองค์กรเหล่านั้น ทำให้เขารู้ว่า ผลงานวิจัยที่ออกมาไม่ได้ถูกเอาไปใช้ทำประโยชน์กับคนหมู่มาก นักวิจัยบางคนรับเงินงบประมาณพิเศษ ใช้เครื่องไม้เครื่องมือที่จัดซื้อด้วยภาษีประชาชน แต่ก็เปิดบริษัทส่วนตัวเอางานวิจัยไปใช้หากำไร มีคนดีเหมือนกัน แต่ก็ตามนายทุนไม่มีวันทัน นักวิจัยที่วันๆ เอาแต่หมกอยู่ในที่แคบๆ มุ่งมั่นหาคำตอบสมมติฐาน... จะไปทันอะไรเกมส์ธุรกิจที่มีนักการเมืองเป็นตัวหนุนได้ยังไง กรณีอย่างข้าวสีทอง (Golden Rice)... เป้าหมายของงานวิจัยข้าวจีเอ็มโอสัญชาติอเมริกันนี้ คือ ช่วยเหลือเด็กตาบอดที่เกิดจากการขาดวิตามินเอกว่าล้านคนในประเทศยากจนซึ่งกินข้าวเป็นอาหารหลัก แต่ขาดแคลนอาหารประเภทเนื้อสัตว์ โดยการตัดต่อยีนสร้าง ‘เบต้าแคโรทีน’ จากต้นแดฟโฟดิล (daffodil) ที่มีดอกสีเหลืองสดมาใส่เข้าไปในข้าว จึงเกิดการสร้างเบต้าแคโรทีนขึ้นในเมล็ด เมื่อร่างกายได้รับสารชนิดนี้จะสามารถเปลี่ยนเป็นวิตามินเอได้ ปรากฎว่า... รัฐบาลสหรัฐฯ นำข้าวสีทองมาใช้สร้างภาพพระเอกให้กับพืชจีเอ็มโอ มีแผนใช้มันเป็นม้าเมืองทรอย ส่งข้าวสีทองช่วยเด็กยากจนทั่วโลก เพื่อให้ทุกประเทศยอมเปิดรับพืชจีเอ็มโอ ให้คนบนโลกมองพืชดัดแปลงพันธุ์กรรมในฐานะ เมล็ดแห่งความหวัง... นิตยสารไทม์ ฉบับวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2544 ลงบทความเกี่ยวกับข้าวสีทอง ในอนาคตเราจะได้เห็นข้าวสีทองออกรวงอยู่ตามทุ่งนา ณ ที่ต่างๆ บนโลก และช่วยแก้ไขปัญหาการขาดวิตามินเอให้กับผู้คนบนโลกใบนี้ แต่ในความเป็นจริง สารเบต้าแคโรทีนในข้าวจีเอ็มโอนี้มีปริมาณน้อยมากเมื่อเทียบกับพืชผักพื้นถิ่นที่ไม่ผ่านการตัดต่อพันธุ์กรรมอื่นๆ ซึ่งหาได้ง่ายในธรรมชาติ เช่น ยอดแค ขี้เหล็ก ผักกระเฉด ยอดสะเดา ยอดมะกอกอ่อน มีเบต้าแคโรทีนสูงมากกว่าข้าวสีทองถึง  86.54 , 71.81 , 37.10 , 36.11  และ 20.17 เท่า ตามลำดับ อย่างไรก็ดี... ทั่วโลกมีกระแสต่อต้านพืชจีเอ็มโอกันมาก กรณีการปนเปื้อนของข้าวจีเอ็ม “ลิเบอร์ตี้ลิงค์” สายพันธุ์ แอลแอล 601 (LL601) ข้าวจีเอ็มต้านทานสารกำจัดวัชพืชลิเบอร์ตี้ (กลูโฟซิเนต -แอมโมเนียม) ของบริษัทไบเออร์ ซึ่งมีผลกระทบต่อธุรกิจครั้งร้ายแรงที่สุดของสหรัฐฯ ทำให้การส่งออกข้าวได้รับความสูญเสียไปแล้วกว่า 40,000-50,000 ล้านบาท หรือ 63% ของตลาดส่งออกข้าวของสหรัฐฯ ทั้งหมด ทำให้ไทยเราในฐานะผู้ผลิตและส่งออกข้าวมากที่สุดเกือบ 30% ของโลก มากกว่าการส่งออกของสหรัฐฯ ประมาณ 3 เท่า ได้มีการลงนามร่วมกับเวียดนามผู้ส่งออกข้าวเป็นอันดับ 2 ของโลก ‘ไม่ผลิตข้าวจีเอ็มโอ’ เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับผู้บริโภคทั่วโลกเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2549 ... พี่พลเองก็ถูกกระแสต่อต้านจีเอ็มโอกดดันจนต้องตัดสินใจชะลอโครงการพืชดัดแปลงพันธุ์กรรมของทรูฟู๊ตลง ยิ่งเมื่อมีการสั่งห้ามปลูกพืชจีเอ็มโอในไร่นา อนุญาตให้ปลูกแต่ในแปลงทดลองเท่านั้น แต่แทนที่นำทัพพ์จะสบายใจ เขากลับกลุ้มจนต้องหนี! ...เมื่อเขาพบว่า ห้องวิจัยของเขาถูกค้น! ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่หลายครั้งหลายหนจนเขาทนไม่ได้ ตอนแรก เขาเข้าใจว่า ‘คิดไปเอง’ แต่... ไม่ใช่คิดไปเองแน่นอน เมื่อคุณพลพูดออกจากปากว่า “นี่แกเอาเวลาทำงานไปทำ ‘งานนอก’ ไม่ได้นะเว้ย” พี่ชายของเขามาแบบทีเล่นทีจริง “...ทำงานกับทรูฟู๊ต ในห้องวิจัยทรูฟู๊ต ก็เท่ากับทำงานให้ทรูฟ๊ตอยู่ ผลงานออกมาก็ต้องเป็นของทรูฟู๊ต จะทำลับๆ ล่อๆ มีอะไรดี ไม่เอามาแบ่งกันได้ไงว้า ไอ้น้องอกตัญญู” นำทัพพ์ไม่ได้ลาออกเพราะปากเสียๆ ของพี่ชาย เขาไม่ใช่คนขี้น้อยใจอยู่แล้ว แต่เขากลัว... กลัวว่าถ้าอยู่ในทรูฟู๊ตต่อไป ข้อมูลต่างๆ ที่เขาอยากเก็บไว้ทำประโยชน์กับให้กับคนส่วนมาก จะถูกพี่ชายค้นเจอและคว้าไปใช้ในทางมิชอบ ไม่ได้เด็ดขาด พันธุ์ข้าวที่เขาใช้ทำวิจัย ไม่ใช่ของทรูฟู๊ต เขานำมาจากโรงเรียนชาวนา ...ชาวนาจากทั่วสารพัดทิศที่มาอบรมเห็นว่าลุงสิบกำลังรวบรวมพันธุ์ข้าวพื้นบ้าน ต่างก็ช่วยกันหาเมล็ดข้าวจากพื้นถิ่นของตนมาให้... บ้างก็เป็นพันธุ์ที่ลุงสิบปรับปรุงพันธุ์ด้วยวิธีธรรมชาติ ผสมเกศรตัวผู้ตัวเมีย และคัดเมล็ดจากต้นที่มีลักษณะดีปีแล้วปีเล่า รุ่นแล้วรุ่นเล่า... บ้างก็เกิดจากการกลายพันธุ์โดยธรรมชาติ เป็นวิวัฒนาการทางสายพันธุ์... ‘ของขวัญที่ผืนแผ่นดินนี้ให้มา’ ลุงสิบบอกกับเขาแบบนั้นเสมอ... ในเมื่อใช้สถานที่ เวลา และเครื่องมือของทรูฟู๊ตทำวิจัย แล้วต้องตกไปเป็นของทรูฟู๊ต เขาก็จะย้ายไปทำในที่ๆ ถูกต้องสมควรดีกว่า นำทัพพ์ถือโอกาสลาออก โดยอ้างเหตุผลที่คุณพลทะเลาะกับท่านเจ้าสัวแทบทุกวัน ทำให้เขาไม่สบายใจ... พ่อลูกขัดแย้งกันอย่างรุนแรงเรื่องนโยบาย คุณพลมีแนวคิดที่จะ ‘ควบรวมกิจการ’ กับบรรษัทยักษ์ข้ามชาติเพื่อความยิ่งใหญ่ที่ยิ่งใหญ่กว่าตามหลักการบริหารของการทำธุรกิจในยุคนี้ ความจริง เขาไม่ได้ไม่สบายที่พ่อกับพี่ชายบุญธรรมทะเลาะกัน แต่เขาไม่สบายใจที่คุณพลเริ่มพาฝรั่งเข้ามาเป็นที่ปรึกษา รวมไปถึงดูแลสัญญา และตรวจสอบงานวิจัยต่างๆ มากกว่า ไม่กี่วันที่เขาลาออกมา คุณพลก็เลื่อนขั้นนักวิจัยชื่อดังที่เพิ่งอิมพอร์ตเข้ามาใหม่ ส่งตรงจากศูนย์วิจัยสำนักงานใหญ่ของบรรษัทที่เป็นพันธมิตรมาแทนที่ตำแหน่งเขา เหมือนเตรียมไว้แล้วยังไงอย่างงั้น! ทรูฟู๊ตกำลังถูกบรรษัทยักษ์ไล่ล่าและกลืนกิน! ‘ลูกชายอกตัญญู!’ คุณหญิงไพลินมองด้วยสายตาแบบนั้นในวันที่เขาไปกราบลา แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 54 00:40:17 จากคุณ : Acciacatura เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 00:39:48

ความคิดเห็นที่ 3 ความรู้ในความบันเทิง ขอบคุณครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 22:18:27