PANTIP.COM : W10608407 =[+] ฉิกจับอิด [+]= นิยายจีนร่วมแต่งแนวทดลอง: ตอนที่102 กระบี่สัณฐานที่ 3 [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 2

ความเดิมตอนที่แล้ว
หลี่เทียนเล้ง กับ หลิวหยงเคอ หลังจากที่ต่อสู้กับฮั่นตงอย่างดุเดือด ในที่สุดพวกมันก็กำลังจะมีโอกาส กำจัดฮั่นตง แต่แล้วก็ถูกสอดแทรกโดยยอดฝีมือลึกลับ ทำให้พลาดโอกาสไปอย่างน่าเสียดาย

ยอดฝีมือผู้นั้นคือ เสี่ยวซา เอง

................................................

หลี่เทียนเล้ง และ หลิวหยงเคอ มันทั้งคู่นับว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย หากแต่วันนี้นับว่าทำใจยอมรับได้ยากยิ่งแล้ว แผนการของพวกมันดำเนินมาได้ด้วยดี ฮั่นตงที่มีท่าไม้ตายอันน่าหวาดหวั่น พวกมันก็มีวิธีจัดการ แม้ฮั่นตงจะโต้ตอบกลับมาอย่างเผ็ดร้อน ทว่าในท้ายที่สุด ดูเหมือนพวกมันก็ยังคุมสถานการณ์ไว้ได้

แต่การสอดแทรกเข้ามาของเด็กหนุ่ม ทำให้ความได้เปรียบของพวกมันมลายหายไปสิ้น!

หลี่เทียนเล้ง แรกเริ่มจากภาวะตื่นตระหนก กลายเป็นความรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรง และท้ายที่สุดมันเริ่มบันดาลโทสะแล้ว!!! ใบหน้าที่ซีดเผือด ดวงตาจากมีแววแตกตื่น กลายเป็นแข็งกร้าวดุดัน

รวดเร็วเท่าความคิด ร่างของเถ้าแก่ใหญ่แห่งพรรคเฮียงเน้ยสลายวับ ไปปรากฏเบื้องหน้าเสี่ยวซาในทันที พร้อมโคจรลมปราณไหลเวียนทั่วร่าง และระดมกระแทกฝ่ามือใส่เด็กหนุ่มนับร้อยนับพันในคราเดียว!

เสี่ยวซามิได้แตกตื่นลนลาน มันเร่งโคจรลมปราณ กระแทกสองฝ่ามือเข้าต้านทาน ฝ่ามือที่ทื่อด้าน แต่รวดเร็วและแข็งกร้าว จนสามารถสลายการจู่โจมฝ่ายตรงข้ามจนหมดสิ้น

เสียง เปรี้ยง!....ครืนนนน ดังสนั่นหวั่นไหวคราหนึ่ง พลังปราณของทั้งคู่กระแทกใส่กันอย่างหนักหน่วง เกิดเป็นพลังลมปราณไร้สภาพกระจายออกเป็นวงกว้าง ทั้งคู่กระเด็นถอยไปคนละหลายก้าว แรงระเบิดจากลมปราณไร้สภาพแผ่กระจายไปทั่วบริเวณนั้น จน เรือน้อยบัดนี้อยู่ในสภาพแหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เศษไม้และละอองน้ำจากแม่น้ำฟุ้งกระจายไปทั่ว

ใบหน้าทั้งคู่มีสีแดงเข้มปรากฏขึ้น สักครู่จึงได้กลับสู่ภาวะปกติ ทั้งสองต้องรีบโคจรลมปราณเพื่อให้สามารถใช้พลังวิชาตัวเบาให้สามารถทรงตัวอยู่บนผิวน้ำได้ ซึ่งบัดนี้ทั้งคู่ได้ยืนประจันหน้าห่างกันไม่เกินสามสี่วาบนพื้นน้ำ!

หลี่เทียนเล้ง ขบกรามแน่น แค่นเสียงรอดไรฟัน “เด็กอันร้ายกาจ ที่แท้เป็นเจ้าที่ทำลายวิชา ฟิวชั่ง ของพวกเราลงจนหมดสิ้น”
เสี่ยวซายังคงมีท่าทีสำรวมกล่าวตอบว่า “ ข้าพเจ้ามิมีทางเลือกอื่นใด ฮั่นตงเป็นพี่ชายข้าพเจ้า ข้าฯคงมิอาจปล่อยให้พวกท่านลงมือได้สะดวก”

นิ่งชั่วครู่จึงกล่าวต่อ “ อีกประการ ไม่ว่าแผนการพวกท่านจะเป็นเยี่ยงไร หากขัดแย้งกับพี่ชายข้าพเจ้า ย่อมเชื่อได้ว่าย่อมไม่ใช่แผนการที่ดีอย่างแน่นอน สุดท้ายข้าพเจ้าคงต้องร่วมมือกับมันเพื่อจัดการกับพวกท่าน”

หลี่เทียนเล้ง ระเบิดเสียงหัวเราะดังสนั่น “ เจ้าคิดว่าสามารถทำได้?”

เสี่ยวซาผงกศีรษะคราหนึ่ง แม้ท่าทีจะสำรวมยิ่ง ทว่าดวงตามีประกายเจิดจ้า กล่าวว่า “ ท่านทั้งสองร่วมมือกันใช้วิชาอันร้ายกาจพิสดารแต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะฮั่นตง ตอนนี้เพิ่มข้าพเจ้าอีกคน เกรงว่าท่านทั้งสองคงหมดโอกาสแล้ว! ท่านหลิวเมื่ออยู่เพียงลำพังย่อมไม่สามารถรับมือพี่รองของข้าพเจ้าได้ ต่อให้พี่รองบาดเจ็บอยู่ข้าพเจ้ายังเชื่อมั่นว่า มันยังสามารถพิชิตท่านหลิวได้ไม่ยาก ”

จากนั้นกล่าวต่อ “ส่วนท่าน ก็คงมิสามารถเอาชนะข้าพเจ้าได้โดยง่าย!”

หลี่เทียนเล้งบัดนี้กลับมีใบหน้าเคร่งเครียดขึ้น เด็กหนุ่มตรงหน้าบัดนี้ไม่ใช่ เด็กรับใช้บนเขาบู๊ตึ๊งอีกต่อไปที่ตัวมันจะพูดจาข่มขวัญได้โดยง่าย หากแต่เป็นจอมยุทธระดับสุดยอด ในแง่บุคลิกและสติปัญญาก็พัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด ไม่ว่าจะเป็นการโต้ตอบด้านวาจา การคิดวิเคราะห์สถานการณ์ รวมทั้งปัญญาญาณในการวิเคราะห์วิทยายุทธของผู้อื่นได้อย่างถูกต้องแม่นยำ ที่สำคัญมันยังรู้จักการรอคอยโอกาส

ผู้คนส่วนใหญ่มักจะพยายามเสาะแสวงหาโอกาส เพื่อให้ได้มายังสิ่งที่ตนต้องการ ทว่าหลายคนกลับลืมไปว่า ในบางช่วงบางเวลา การรอคอยโอกาสกลับมีความจำเป็นยิ่งกว่า และบางช่วงบางเวลานั้น ส่วนใหญ่มักจะเป็นช่วงเวลาอันสำคัญยิ่งยวดของชีวิตเสียด้วย
คุณสมบัติอย่างหนึ่งสำหรับผู้รอคอยโอกาสก็คือความอดทน ผู้คนที่ขาดความอดทนแม้จะฉลาดหลักแหลมแต่หลายครั้งไม่ค่อยประสบความสำเร็จในชีวิตก็เพราะขาดคุณสมบัติความอดทนข้อนี้เอง

หลี่เทียนเล้งบัดนี้เคร่งขรึมขึ้นในแววตามีแววเลื่อมใสอยู่หลายส่วน มันตระหนักแล้วว่า เด็กหนุ่มเบื้องหน้า ไม่ใช่สามารถจัดการได้โดยง่าย มันถอนหายใจยาวนาน จากนั้นกล่าวว่า “ ไม่ว่าวันนี้ท่านหลิวจะเป็นหรือตาย ไม่ว่าแผนการพวกเราจะสำเร็จหรือไม่ แต่มีเพียงประการเดียวที่ข้าฯจะขอบอกแก่เจ้า”

มันเว้นช่วงจังหวะการพูดนิดนึง จากนั้นแววตาเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวดุดันจากนั้นกล่าวว่า “ เจ้าคงไม่มีชีวิตรอดอยู่จนได้รู้เป็นแน่”

คำกล่าวของเจ้าสำนักเฮียงเน้ยในครั้งนี้ กลับดูเหมือนมิใช่คำพูดข่มขวัญ หากเป็นคำพูดที่มุ่งมั่นเอาจริงเอาจังเป็นอย่างยิ่ง กล่าวจบหลี่เทียนเล้ง โคจรลมปราณแปรเปลี่ยนมิสิ้นสูญขั้นที่ 18 ร่างของมันตอนนี้คล้ายหมอกควันกลุ่มหนึ่งล่องลอยอยู่รอบตัวฝ่ายตรงข้าม

เสี่ยวซาพลันรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของอนุภาครอบๆตัวมัน ตอนนี้คล้ายดังมีหลี่เทียนเล้งนับสิบคนลอยวนเวียนอยู่รอบตัว แต่ละคนพร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ ขอเพียงมันเปิดช่องโหว่เพียงเล็กน้อย ฝ่ายตรงข้ามก็พร้อมที่จะพลิกแพลงเข้าโจมตีได้โดยสะดวก

ทว่าเด็กหนุ่มยังคงนิ่ง การนิ่งของมันย่อมไม่ใช่เป็นการเปิดช่องโหว่เพียงเล็กน้อย แต่กลับเป็นการเปิดช่องโหว่มากมาย!!

การรักษาท่าทีวางเฉย คล้ายเปิดช่องโหว่มากมาย แต่หากพิจารณาให้ถี่ถ้วนก็คล้ายว่าพร้อมที่จะปกปิดทุกช่องโหว่ และรุกกลับได้ทุกเมื่อของมันเช่นนี้ กลับทำให้ฝ่ายตรงข้ามยังลังเลมิกล้าผลีผลาม หลี่เทียนเล้งยังคงวนเวียนอยู่รอบตัวเด็กหนุ่มราวกับภูตผี เพื่อหาโอกาสเข้าจู่โจม หากเป็นผู้อื่นมันย่อมหาช่องโหว่เพื่อจู่โจมได้ในเวลาไม่นาน แต่กับเด็กหนุ่มผู้นี้มันกลับพบช่องโหว่มากมายตั้งแต่แรก จนบัดนี้นับว่าเนิ่นนานกว่าปกติ
ยอดฝีมือทั่วไปต่อให้ฝีมือใกล้เคียงกับมัน หากพลาดท่าเสียทีปล่อยให้ตกอยู่ภายใต้กระบวนท่านี้ย่อมต้องพ่ายแพ้ถึงแก่ชีวิตในระยะเวลาอันสั้น กระบวนท่าที่เปลี่ยนแปลงพลิกแพลงอยู่ตลอดเวลา และพร้อมเข้าจู่โจมทันทีที่คู่ต่อสู้เปิดช่องโหว่ นี่คือเคล็ดลับของลมปราณเปลี่ยนแปรมิสิ้นสูญขั้นที่ 18 แต่กับเด็กหนุ่มเสี่ยวซาผู้นี้ กลับยืนหยัดได้เนิ่นนานกว่าผู้อื่น เพียงเพราะมันเปิดช่องโหว่มากเกินไป!! มันสงบนิ่งมากเกินไป!!!

ความจริงเรื่องนี้หากจะคิดว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดก็นับว่าได้ หากมองอีกด้านก็อาจนับเป็นเรื่องธรรมดา

ธรรมชาติของผู้คน เมื่อเจอคู่ต่อสู้ที่ฝีมือใกล้เคียงกันย่อมต้องคาดหวังว่าจะต่อสู้กันอย่างสูสี แต่หากอีกทำอะไรเหลวไหลราวกับห่างชั้นกันมาก ย่อมเป็นเรื่องน่าระแวงว่ามีแผนการอะไรแอบแฝงอยู่

อีกประการคือ เจ้าสำนักเฮียงเน้ย ย่อมทราบดีว่า ฝ่ายตรงข้ามเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่ง เทียบได้กับ ฮั่นตง และ หลี่เฉินเชียง แม้ว่า จากการปะทะกันเมื่อครู่มันจะรู้ว่า เด็กหนุ่มยังมีอาการบาดเจ็บอยู่ และมันก็มั่นใจเกิน 7 ส่วน ว่า จะเอาชนะเด็กหนุ่มผู้นี้ลงได้ แต่ การที่เด็กหนุ่มทำอะไรเหนือความคาดหมาย ย่อมทำให้หลี่เทียนเล้งมิกล้าผลีผลาม

ทว่าในที่สุดมันก็ตัดสินใจลงมือ กระบวนท่านี้ครอบคลุมทั่วร่าง ยากจะต้านทาน และแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกโต้กลับ เป็นการจู่โจมที่รัดกุมที่สุด ฝ่ามือนับร้อยนับพันระดมเข้าใส่ฝ่ายตรงข้ามทุกทิศทุกทาง ต่อให้ฝ่ายตรงข้ามอยู่ในสภาพสมบูรณ์ไม่มีอาการบาดเจ็บหากตกอยู่ในสภาพนี้ก็ยากจะต้านทาน

เสี่ยวซายังคงนิ่ง มิได้โคจรลมปราณเข้าต้านทานฝ่ายตรงข้าม หากแต่ความจริงต้องกล่าวว่ามันหยุดโคจรลมปราณจึงจะถูกต้องมากกว่า

อนุภาครอบบริเวณนั้นถูกบีบอัดจนบูดเบี้ยว พลังไร้สภาพกดดันบีบอัด ไม่ว่าสิ่งใดที่อยู่ตรงนั้นจะต้องถูกทำลายจนหมดสิ้นแม้แต่อากาศบริเวณนั้นก็ถูกการเปลี่ยนแปลงที่ว่านี้จนเกิดสภาพการแตกดับและเกิดใหม่ของอานุภาคต่างๆ ประกายแสงเจิดจ้าจากการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวกระจายเจิดจ้าไปทั่ว

แต่พลังดังกล่าวกลับไม่สามารถทำอันตรายใดๆแก่เด็กหนุ่มได้?

จากคุณ : โต

เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 07:58:43

ความคิดเห็นที่ 3

นั่นไม่ใช่เพราะเด็กหนุ่มมีพลังพิเศษเหนืออนุภาคในจักรวาล หากแต่ยามเมื่อฝ่ายตรงข้ามลงมือมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว!!

ความจริงการลงมือของหลี่เทียนเล้งรอบคอบรัดกุมเป็นอย่างยิ่ง ย่อมไม่มีช่องโหว่ในฝ่ายตรงข้ามหนีเล็ดรอดไปได้ และแน่นอนถ้าเป็นการต่อสู้กันตามปกติเด็กหนุ่มย่อมมิอาจรอดพ้นจากความตายไปได้ ทว่า การปะทะกันครั้งนี้นั้นมีข้อแตกต่างจากทั่วๆไปอยู่ประการหนึ่ง

นั่นคือทั้งคู่ต่อสู้กันบนพื้นน้ำ!!!

เมื่อหลี่เทียนเล้งจู่โจมเข้ามาอย่างสุดกำลัง เด็กหนุ่มเพียงหยุดโคจรลมปราณชั่วครู่ ร่างของมันก็ถูกทิ้งจมดิ่งลงในใต้น้ำเบื้องล่าง และรอดพ้นจากการโจมตีไปได้อย่างหวุดหวิด นี่นับว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดก็ว่าได้แต่หากนับเป็นเรื่องธรรมดาๆก็ไม่ผิด

ผู้อื่นหากตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ คงต้องคิดโคจรพลังเข้าต้านทานอย่างสุดความสามารถ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรด้วยสภาพตกเป็นรองเช่นนี้ย่อมไม่อาจเอาชีวิตรอด แต่เสี่ยวซากลับใช้วิธีหยุดโคจรลมปราณทำให้สามารถรอดพ้นจากกระบวนท่านี้ได้ นี่นับเป็นเรื่องแปลกประหลาด แต่การที่มันไม่ได้โคจรพลังทำให้ไม่สามารถใช้พลังวิชาตัวเบา ย่อมไม่สามารถยืนบนพื้นน้ำได้อีกต่อไป ก็ย่อมจมลงในน้ำเป็นธรรมดา

หลี่เทียนเล้งเองก็คาดไม่ถึงว่าฝ่ายตรงข้ามจะเอาตัวรอดด้วยวิธีเช่นนี้ ความจริงการใช้กระบวนท่าไม้ตายท่านี้ มันใช้ออกด้วยสัญชาติญาณและความเคยชิน ไม่ทันคิดให้รอบคอบว่าครั้งนี้มีข้อแตกต่างเช่นไร แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับมีความละเอียดลึกซึ้งกว่า แค่นี้ก็เป็นการพิสูจน์ว่า เด็กหนุ่มนั้นเหนือชั้นกว่ามัน ที่สำคัญวิธีเช่นนี้คล้ายกับการท้าทาย และข่มขวัญมันอย่างยิ่ง

ผู้เฒ่าแห่งเฮียงเน้ยโกรธจัดจนหน้าแดงฉาน หนวดเครากระตุก ตัวมันแม้นไม่ใช่จอมยุทธอันดับหนึ่ง แต่มันเองก็มิเคยกริ่งเกรงผู้ใดไม่ว่าคู่มือจะเก่งระดับไหนมันก็มีวิธีจัดการเสมอมา มาครานี้ถูกเด็กหนุ่มรุ่นหลังยั่วยุหลอกล่อเช่นนี้ ยิ่งทำให้มันบันดาลโทสะยิ่งขึ้น มันซัดฟาดฝ่ามือติดตามเด็กหนุ่มลงในน้ำอีกหลายคราเสียงน้ำแตกระเบิด ตูม ๆๆๆๆ ละอองไอน้ำสาดกระเซ็นไปทั่ว
ทว่าเด็กหนุ่มเมื่อทิ้งตัวจมลงในน้ำ ก็พุ่งตัวหนีไปอย่างรวดเร็วไม่ยอมเป็นเป้านิ่งให้ฝ่ายตรงข้าม ชั่วพริบตามันก็โลดเล่นขึ้นบนผิวน้ำอีกครั้ง ทะยานหนีอีกฝ่ายไปไกล

หลี่เทียนเล้ง โกรธจนมิทันคิดก็โลดแล่นไล่ตามเด็กหนุ่มไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน ปากก็ร่ำร้อง “หยุดให้กับเรา!! วันนี้เจ้าต้องตายแน่”

ทว่าฝ่ายตรงข้ามยังวิ่งหนีไม่หยุด จนในที่สุดมันก็มาถึงเรือบริเวณของซ่งปังลำหนึ่งซึ่งลอยลำอยู่ห่างไกลออกไป เด็กหนุ่มจึงหยุด และหันมาเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้ามที่โผนทะยานตามมาติดๆ

ทั้งคู่เผชิญหน้ากันอีกครั้งบนดาดฟ้าเรือ ซึ่งบัดนี้ว่างเปล่าไร้ผู้คนเนื่องจากบริวารของซ่งปัง ระดมกำลังทั้งหมดไปยังเรือใหญ่สองลำที่อยู่ไกลออกไป

หลี่เทียนเล้งเมื่อระงับโทสะได้บ้างแล้วจึงกล่าวขึ้นด้วยเสียงกร้าว “เด็กชั่วช้า !! ที่แท้เจ้าวางแผนยั่วยุข้าเพื่อให้ขาติดตามเจ้ามา”

เสี่ยซา กล่าวตอบ “หากให้ท่านอยู่ใกล้กับ ท่านหลิว และพี่รองของข้าพเจ้า ยังไม่แน่ว่าพวกท่านยังจะมีลวดลายอะไรอีก”

“ดังนั้นเจ้าจึงยั่วยุเราเพื่อแยกเราและพี่หลิวออกจากกัน?” หลี่เทียนเล้งตั้งคำถาม และความจริงมันก็เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ แววตาของมันแม้จะแข็งกร้าวดุดันแต่หากมีแววหวาดหวั่นอยู่บ้าง ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะเหนือชั้นกว่าที่มันคิดไว้มากทีเดียว

หลี่เทียนเล้งสูดหายใจยาวนาน

จากนั้นกล่าวต่อ “ข้าดูออกว่าท่านยังบาดเจ็บอยู่ การที่ท่านกระทำเช่นนี้มิเป็นการเสี่ยงไปหน่อยหรือ?”
มันเปลี่ยนสรรพนามเรียกเด็กหนุ่ม จาก”เจ้า” มาเป็น “ท่าน” หลังจากปะทะกันได้ไม่นานนักมันกลับมีความเลื่อมใส และกริ่งเกรงเด็กหนุ่มอยู่ไม่น้อย สรรพนาม “ท่าน” ก็เป็นการยอมรับฝ่ายตรงข้ามว่าอยู่ในระดับเดียวกับมันแล้ว

เสียวซาส่ายศรีษะกล่าวว่า “แม้ข้าพเจ้ายังบาดเจ็บอยู่ แต่ข้าพเจ้ายังเชื่อมั่นว่าภายในหนึ่งร้อยกระบวนท่ายังสามารถต้านทานท่านได้”

“ฮ่า ๆๆๆๆ ….. “ หลี่เทียนเล้งระเบิดเสียงหัวเราะดังสนั่นหวั่นไหว
“ดังนั้นท่านจึงหวังว่า ฮั่นตงจะจัดการพี่หลิวภายในหนึ่งร้อยกระบวนท่า และกลับมาช่วยเหลือท่านได้ทัน?”

เสี่ยวซาผงกศรีษะดวงตามีแววเชื่อมั่นอย่างสูง

หลี่เทียนเล้ง หรือ อีกฐานะคือตั๋วล่ายสุก ยังคงระเบิดเสียงหัวเราะยาวนาน ในที่สุดจึงกล่าวว่า “ท่านรู้หรือไม่ว่า เตียหงี ตายอย่างไร?”

ชื่อเตียหงี ทำให้เด็กหนุ่มมีท่าทีแข็งกร้าวขึ้นกล่าวตอบเสียงเข้มแววตามีประกายเจิดจ้า “ข้าพเจ้าย่อมไม่ทราบ แต่คิดว่าคงจะเกี่ยวข้องกับพวกท่านกระมัง?”

หลี่เทียนเล้งมีอาการเคร่งขรึมลง แววตาเหม่อมองไปยาวไกล เหมือนกำลังระลึกถึงความหลังกล่าวว่า “ ตั้งแต่อดีตที่ผ่านมา จนปัจจุบันชื่อเสียงของหอห้ากระบี่หาได้เป็นชื่อเสียงจอมปลอม แต่สำนักทั้งห้าได้สะสมบารมีมาอย่างยาวนาน เจ้าสำนักแต่ละรุ่นล้วนแต่เป็นคนระดับอัจฉริยะแทบทั้งสิ้น “

เว้นนิดนึงจึงกล่าวต่อ “หลายปีก่อน นอกจากสำนักหันซาน แม่ชีจันทรากระจ่าง ซึ่งถือได้ว่ามีฝีมือ และอาวุโสสูงที่สุดในบรรดาเจ้าสำนักทั้งหมด ได้มรณภาพไปก่อน และต่อมา แม่ชีกล้วยไม้ขาว ได้สืบทอดตำแหน่งต่อจากนาง นอกนั้น เจ้าสำนักอีกสี่คน คือ เตียหงี แห่งบู๊ตึ๊ง หัวหลินไต้ซือ ตัวข้าฯ ในคราบตั๋วล่ายสุก และหลิวหยงเคอ แห่งหัวซาน ในตอนแรกล้วนมีฝีมือ และอัจฉริยภาพใกล้เคียงกันอย่างยิ่ง ทั้งหมดไม่ว่าคนใดสามารถเป็นผู้นำหอห้ากระบี่ได้หมด”

“ทว่าเพื่อจะสามารถต่อกรกับ หลี่เฉินเชียง แห่งพรรคฉิกจับอิด ข้าฯและหลิวหยงเคอ จึงได้ยอมเสียสละตำแหน่ง โดยร่วมมือกันคิดค้นวิชาเพื่อกำจัด หลี่เฉินเชียง จนไม่อาจมีเวลาเพียงพอฝึกปรือฝีมือของตนเองได้ทัดเทียม เตียหงี และ หัวหลินไต้ซือ และเมื่อถึงเวลาประลองฝีมือเพื่อคัดเลือกผู้นำหอห้ากระบี่ แม่ชีกล้วยไม้ขาวที่ยังอ่อนหัด และพวกเราที่ไม่มีเวลาฝึกปรือ ก็พ่ายแพ้ให้แก่ เตียหงี และหัวหลินไต้ซือ สิ่งเหล่านี้มิได้อยู่เหนือความคาดหมายของพวกเราแต่ เป็นเพราะความเสียสละของพวกเราต่างหาก!”

หลี่เทียนเล้งหยุดถอนใจยาวนาน จากนั้นกล่าวต่อ “หลังจากที่หัวหลินไต้ซือ ขอยอมแพ้ เตียหงีก็ขึ้นเป็นจ้าวยุทธภพ แต่น่าเสียดาย เตียหงีกลับไม่นำพาที่จะคิดกำจัดพรรคฉิกจับอิด กลับปล่อยให้พวกมันเติบโตจนยิ่งใหญ่ และยากจะกำจัดลงได้ พวกเราต้องทำหลายอย่างทั้งบนดินใต้ดิน เพื่อรวบรวมเหล่าชาวยุทธ สร้างพรรคเฮียงเน้ย เดินแผนอย่างลับๆ เพื่อบั่นทอนพรรคฉิกจับอิด แต่ก็ไม่สามารถทำได้ พรรคฉิกจับอิดเติบโตอย่างก้าวกระโดด ในที่สุดพวกเรามิอาจต้านทานความยิ่งใหญ่ของพวกมัน ในที่สุดต้องหันไปพึ่งพาเตียหงี แต่มันก็ยังบอกว่า ไม่ถึงเวลา พวกเรามิอาจทนรอได้ที่สุด..”

“ที่สุดพวกท่านจึงลงมือสังหาร ท่านเจ้าสำนักเตีย” เสี่ยวซาพูดแทรกขึ้น ด้วยใบหน้าแดงกล่ำ มันใช้เวลาชั่วครู่สีหน้าจึงกลับเป็นปกติ
“ถูกต้องวันนั้น เราทั้งสองลอบขึ้นบู๊ตึ๊งเพื่อสังหารเตียหงี ท่านหลิวเป็นผู้เริ่มลงมือ แต่เมื่อต่อสู้กันได้สักพัก เตียหงีก็สามารถล่วงรู้ได้ว่า เป็นท่านหลิว เตียหงีตกใจเป็นอันมากจึงเปิดช่องโหว่ให้เราได้ใช้พิษซาเลอปี่ ท่านเองก็เคยเจอพิษสงของมันมาก่อนควรจะรู้ดี”

เว้นชั่วครู่จึงกล่าวต่อ “ทว่าเตียหงีกลับใช้ลมปราณแปลกประหลาดควบคุมพิษไว้ได้ ทั้งยังใช้เพลงกระบี่อันแปลกพิสดารเข้าจู่โจมท่านหลิว ดีที่ข้าแฝงกายอยู่แถวนั้นจึงลอบสังหารเตียหงีได้สำเร็จ”

เด็กหนุ่มมีสีหน้าแดงกล่ำอีกครั้งมันกำหมัดแน่นจากนั้นชี้หน้าฝ่ายตรงข้าม กล่าวขึ้นอย่างยากเย็น “ที่แท้..เป็น….เป็นท่าน”

“ถูกต้อง! แต่นั่นไม่ได้สำคัญอะไร สิ่งที่ข้าต้องการบอกกับท่านก็คือ เมื่อพวกเราเข้าไปค้นที่พักของเตียหงี ก็ได้ค้นพบตำราวิชาที่เตียหงีคิดค้นขึ้น มันถูกเรียกว่า “กระบี่สัณฐานที่สาม”“

“กระบี่สัณฐานที่สาม?” เสี่ยวซาทวนคำ ดูเหมือนตอนนี้อาการท่าทางมันดูเป็นปกติแล้ว

“อนุภาคในจักรวาลหาได้มีแต่ หยินกับหยาง ไม่ หากแต่ถ้าดูลึกลงไปยังมีอนุภาคลึกลับที่มีสภาพคลุมเครือ ไม่แสดงสภาพหยินหรือหยางอย่างชัดเจน เป็นที่ทราบกันว่า หากเราสามารถควบคุมสภาพ หยินหยางให้อยู่ในภาวะสมดุลได้จะเกิดพลังบริสุทธิ์มหาศาล ในขณะเดียวกันสภาพอันคลุมเครือนี้หากมีมากจะก่อตัวเป็นสภาวะไร้ระเบียบ มันก็จะเกิดพลังที่รุนแรงยิ่งกว่า วิชากระบี่สัณฐานที่สาม สามารถควบคุมและนำพลังอันนี้มาใช้ได้ ถ้าเทียบ วิชาผลาญธาตุ เป็นสุดยอดวิชามาร ส่วนวิชา เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง ของท่านเป็นที่สุดในแนวทางพุทธ กระบี่สัณฐานที่สามก็เป็นสุดยอดของแนวทางพรตอย่างแท้จริง”

“ที่สำคัญท่านหลิวได้นำวิชานี้ไปฝึกเนื่องจากพื้นฐานวิชาของท่านหลิวเป็นแนวทางพรต เช่นเดียวกับ เตียหงี ดังนั้นหากท่านคิดว่าฮั่นตงจะเอาชนะท่านหลิวได้อย่างง่าย ท่านก็คิดผิดแล้ว!”

กล่าวจบมันโถมเข้าหาฝ่ายตรงข้ามอย่างรวดเร็วและเกรี้ยวกราด

.....................................................
แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 54 08:09:48

จากคุณ : โต

เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 07:59:37