ความคิดเห็นที่ 1 เคหาสน์อันวิจิตรที่ถูกสร้างด้วยศิลาสีชมพูแนบอิงไปกับความคดเคี้ยวของภูผา   คงความเป็นเอกลักษณ์อันงดงามของตนไว้อย่างหาสถานที่ใดมาเทียบเคียงได้   วิหารเทพีนีราแห่งนี้เป็นเอกอุในบรรดาศาสนะสถานของโลกเช่นกัน   แต่ความงาม ทั้งปวงมิได้ช่วยคลายความร้อนในใจชายหนุ่มลงได้เลย  ร่างทะมัดทะแมงของกลธีป์ ผุดลุกขึ้น  แล้วเดินไปวนเวียนไปมารอบห้องรับรองที่ถูกจัดให้คอย  มาเป็นเวลากว่า สามสิบนาทีแล้ว  ญาตาปัณฑารีย์ก็หาได้ย่างกายออกมาพบไม่  เพียงแต่มีนักบวช ระดับล่างออกมาเรียนเขาว่าอีกครู่จะมาเท่านั้น   แต่สักครู่ของหล่อนนั้นมันช่างยาวนาน ราวชั่วกัปชั่วกัลป์ ในห้องอธิษฐานของอัญญาตาผู้ดำรงค์ตำแหน่งสูงสุดแห่งวิหารนีรานั้น   กลับปรากฏร่าง อรชรในชุดโปร่งบางสีขาวพิสุทธิ์นั้นอยู่แทนที่   ชุดนักบวชหญิงของญาตาปัณฑารีย์ ปกปิดมาตั้งแต่ช่วงลำคอระหงยาว  เรื่อยลงมาจนกรอมเท้า  ก่อนจะคลุมทับด้วย ผ้าลูกไม้ชั้นดี ขลิบขอบด้วยไหมทอง  เรือนผมยาวนั้นถูกเกล้าขึ้นเป็นเปียรัดรอบศีรษะ ทำให้เห็นวงหน้าหวานละมุนนั้นชัดเจนขึ้น  หล่อนไม่ได้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง เพียงแต่ประพรมแป้งบางๆ เท่านั้น  ยากที่จะคาดเดาอายุของปัณฑารีย์  และด้วยความที่ ถือบวชเป็นนางข้ารับใช้แห่งนีรา  ความงามนี้กลับทวีความสูงส่งและลึกลับในตัวหล่อน ให้ผู้พบเห็นบังเกิดศรัทธาและพ่ายต่อความงามนั้น   ครั้นพอญาตาปัณฑารีย์ก้าวออกจากห้องสวดภาวนา  ก็มีผู้รับใช้แจ้งว่ามีคนมาขอพบ “ใคร” หล่อนถามไปเพียงสั้นๆ แต่น้ำเสียงทรงอำนาจนัก “เชวากลธีป์ ปาฏิรา เจ้าค่ะ  เขาว่าธุระร้อนยืนยันขอพบให้ได้” ว่าที่อัญญาตารับฟังแล้ว ก็ถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง “ให้เขารอไปก่อน อีกสักครู่เราจะออกไปพบ” หล่อนแกล้งรีรอสักครู่ มิได้รีบร้อนออกไปพบ  ปล่อยให้อีกฝ่ายร้อนใจไปก่อน  ปัณฑารีย์ ทำเช่นนี้กับทุกผู้ที่มาขอพบ  เพื่อสร้างเกราะอันซับซ้อนทางความรู้สึกให้กับผู้ที่มารอ   การเข้าพบยากขึ้นย่อมตระหนักถึงความสำคัญของหล่อนมากขึ้นเช่นกัน  ครู่หนึ่งที่ว่า จึงดึงเวลาไปอีกสามสิบนาที  กฎนี้ไม่มีละเว้นแม้แต่กลธีป์บุรุษหนุ่มซึ่งมีศักดิ์ เป็นญาติก็ตามที “คุณอา..ญาตา” เขารีบผุดลุกและตรงเข้ามาหาทันที  ที่ร่างในชุดขาวพิสุทธิ์ก้าวเข้ามาในห้อง   แต่ถูกสายตาคมนั้นกดให้นั่งลงตามเดิม “หวังว่าจะเป็นธุระร้อนอย่างที่แจ้งมานะกลธีป์” หล่อนกล่าวด้วยความไว้ตัว  ก่อนจะนั่งลง บนเก้าไม้แกะสลักลวดลายงดงาม บูทับด้วยเบาะไหมสีเข้ม “เรื่องการแต่งงานของผม  น่าจะเป็นเรื่องร้อนพอนะครับ” ชายหนุ่มมีสีหน้าเคร่งขรึม ดวงตาเป็นประกายทอแววไม่พอใจซ่อนไว้ไม่มิด  อาสาวของเขามิได้ตอบคำเพียงแต่ พยักหน้าช้าๆ “เรื่องมันอาจจะไม่ลงตัวอย่างที่เราคิด  ศิตาภาเธอกำลังเอนเอียงไปทางผู้ชายอีกคน   ซึ่งชามีโสมาภาสนับสนุนเสียด้วยสิ” “กลธีป์...โอกาสของเธอมีตั้งมากมาย แล้วยังมีตีรณ ไคริกา ปอปอของแม่สาวนั่นหนุนหลัง   แล้วทำไมโอกาสนั้นมันถึงห่างออกไปทุกทีได้เล่า?” ใบหน้าของกลธีป์แดงก่ำขึ้นมา แต่สักครู่ก็คลายออกกลับคืนสู่ปกติ “เพราะมีคนแทรกเข้ามาระหว่างเรา  แล้วเชวาตีรณจะสอดมือเข้ามาเต็มที่ก็ลำบากนัก   ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนกระจอก เขาเป็นลูกของผู้มีอำนาจอยู่ในตระกูลที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าเรา ...แถมยัง” “เขาหล่อมากด้วยใช่ไหม? ฮึ ฮึ” ญาตาปัณฑารีย์หัวเราะออกมาเบาๆ “ญาตาครับ...พวกผู้หญิงก็อย่างนี้แหละ มักจะเลือกคนที่หน้าตา” “อย่างนั้นเหรอ?...แต่ตามที่ได้ยินมา ภามิน ชลันธีร์ นอกจากรูปงามแล้วยังมีดีกรี การศึกษาสูง  แถมยังเป็นลูกของผู้บัญชาการทหารสูงสุดเสียด้วย  ก็ไม่แปลกที่ แม่ศิตาภา หรือ ชามีโสมาภา จะเอียนเองไปทางนั้น  ผู้หญิงเราก็เป็นอย่างนี้แหละ   มักจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองเสมอ” “แต่ญาตา!” เขาเผลอเสียงดังขึ้นโดยไม่รู้ตัว “กลธีป์  ถามตัวเองซะ! ไปทำอะไรที่ลดค่าตัวเอง ต่อหน้าแม่สาวนั่น” “ผม...ผมไม่...” “เธอทำ...อย่างแน่นอน  ความหล่อของผู้ชายอีกคนไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่จะกุมหัวใจผู้หญิง ได้เสมอไปหรอก” ใช่...เสน่ห์ต่างหากเล่าที่จะเป็นพันธนาการอันแน่นหนา  กลธีป์นับเป็นชายที่ยังอ่อนเชิงนัก   จึงไม่อาจทำให้ชามีแห่งไคริการับรู้ฤทธิ์ร้อนของเสน่หาได้  หล่อนหลับตาลงคล้ายทบทวน ความจำอย่างช้าๆ ร่างเงาของบุรุษผู้ผึ่งผายองค์อาจ พิลาสล้ำนักปรากฏขึ้นในห้วงดวงใจ   ใครเลยเสมือนเหมือนหนึ่งบุรุษอันน่าเทิดทูนนั้นได้เล่า “ลูกสาวของเชวาตีรณ  ไม่ใช่ผู้หญิงมองผู้ชายฉาบฉวยแค่ความรูปงามหรอก  หล่อนมีทรัพย์สิน มากพอที่จะบันดาลทุกสิ่งที่น่าภิรมย์ให้ตัวเองได้  ผู้หญิงประเภทนี้น่ะถูกพะเน้าพะนอไม่ต่างกับ เจ้าหญิง  เพียงแต่ต้องจับจุดให้ถูกเท่านั้น  สิ่งเธอกำลังทำน่ะ...ทำไมผลลัพธ์มันไม่ได้อย่างที่ ตั้งใจหมายล่ะ....หรือสนใจแต่เดินหน้าจนอีกฝ่ายต้องถอยหนี  ยิ่งเขามีตัวเลือกที่เสมอกัน...ไม่สิ อาจจะมูลค่าที่ต้องตาต้องใจกว่าเสียด้วยซ้ำ” หลานชายของญาตาไม่อาจตอบคำได้   กลธีป์ได้แต่เม้มริมฝีปากแน่น จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 13:25:27

ความคิดเห็นที่ 2 “กลธีป์  เรื่องแค่นี้เธอคงไม่ถามฉันหรอก ว่าจะทำอย่างไรต่อดี จริงไหม?” ใบหน้าสะสวย หันมาจ้องมองเขา เหมือนมองผ่านเลื่อนไปอีกไกลแสนไกล  แม้จะมีรอยยิ้มอันน่าพิศวง ฉาบอยู่บนริมฝีปากก็ตามที  หากมันไม่ต่างกับยิ้มเยาะ “ไม่ครับ  แต่ประเด็นที่ผมสงสัย  ภามิน ชลันธีร์ มาถูกที่ถูกเวลาเกินไป  แถมยัง...มีคุณสมบัติ ทุกอย่างตามที่ญาตากำหนด   มันไม่น่าบังเอิญขนาดนี้ เหมือนกับใครไปควานหาหมอนี่ขึ้นมา   แล้วดึงมันเข้ามาในเกมของเรา  แล้วปอปอของหมอนี่ก็ยืนอยู่คนละฝั่งกับเราอย่างชัดเจน” “นั่นสินะ....เรื่องบังเอิญแบบนี้มันไม่น่าเกิดขึ้น” “มิหนำซ้ำ...ศิตาภา เธอทำท่าว่าชอบหมอนั่น  ยอมให้มารับมาส่ง แค่สิบวัน แต่..อย่างกับ เป็นคู่รักที่รักกันมานานจนใกล้แต่งงาน” เขากำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “เธอสงสัยศิตาภาอย่างนั้นหรือ?” “ก็ไม่เชิง แต่ผมไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนลุ่มหลงอะไรง่ายๆ แบบนี้” “ความรักน่ะ...มันไม่มีคำอธิบายหรอกกลธีป์” นักบวชสาวหัวเราะเบาๆ หล่อนเอง ประจักษ์กับมันมาแล้ว  บางคราเมื่อเราพบคนที่รอคอยมาทั้งชีวิต  เพียงแค่สบตา พูดจากันไม่กี่คำ หัวใจและวิญญาณก็ล่องลอยไปหาเขาเสียแล้ว   “แต่ว่า...มันเร็วเกินไป” “คิดว่าทั้งคู่กำลังแสดงละครงั้นรึ?” “ผมไม่แน่ใจ...แต่  นัยน์ตาของเธอตอนมองหมอนั่น  มัน...อ่อนโยน  คาดหวัง  จนเหมือน บางทีเธอลืมไปว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย” “เพราะอย่างนั้นเธอถึงได้หวั่นใจสินะ” “ครับ” กลธีป์ยอมรับอย่างจนแต้ม “แล้วทางเขาล่ะ? มีนัยน์ตาแบบเดียวกันมองกลับมารึ?” “ผมไม่ค่อยได้มองหมอนั่นหรอก” สีหน้าผู้บอกเล่าบึ้งตึงขึ้นมาเล็กน้อย “ผมไม่ชอบนัยน์ตาของเขา  มันเหมือนกับจะหัวเราะอยู่เสมอเวลาที่มองคนอื่น  แม้แต่ เวลาที่โดนแดกดันดูแคลนก็แล้ว  ทั้งสีหน้าทั้งนัยน์ตายังไม่เปลี่ยนเลย  มันน่าขยะแขยง เสียมากกว่า” “ขยะแขยง?” ญาตาปัณฑารีย์ทวนคำ  นึกสงสัยในน้ำเสียงของผู้เล่า “ผมอ่านเขาไม่ออก  แต่รู้สึกเหมือนถูกจับตามองอยู่เสมอ  หมอนั่นไม่ปฏิเสธตอนที่ผม ขอแทรกการเดทของเขากับเธอ  ศิตาภาน่ะดูก็รู้เธอไม่พอใจแต่ก็รักษามารยาท ส่วนภามิน...เจ้านั่นทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เหมือนกับยินดีต้อนรับเพื่อน อีกคนแบบนั้นเลย” “เขาเสแสร้งได้แนบเนียน? ในขนาดที่เธอกำลังโกรธจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่สินะ” “ไม่ใช่นะครับ!” “เฮ้อ...กลธีป์  ปัญหามันอยู่ที่ตัวเธอเอง  เธอรู้สึกด้อยกว่าภามิน ชลันธีร์ ต่างหากเล่า   อะไรที่ทำให้รู้สึกด้อยกว่า? หามันให้พบแล้วกำจัดมันเสีย  จงจำไว้สายเลือดของปาฏิรา ไม่มีทางด้อยกว่าพวกชลันธีร์!!” หล่อนตวาดเสียงดังก้องก่อนจะตัดบท “เรื่องแค่นี้ไม่ต้องมาปรึกษาฉันอีกนะ  หวังว่าเธอจะดำเนินการต่อเองได้ ในเมื่อทุกอย่าง ก็จัดเตรียมไว้ให้ขนาดนั้นแล้ว” ร่างระหงลุกขึ้นยืนแล้วปรายตามองลงมาระหว่างสั่งการ “ญาตาผมยังไม่ได้แพ้  เพียงแต่...” จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 13:26:15

ความคิดเห็นที่ 3 “สับสนสินะ...” ท่าทางทรงอำนาจเมื่อครู่ผ่อนคลายลง สายตาที่เหลือบแลมาพลันเปี่ยมไป ด้วยความเมตตา หากกลธีป์กลับรู้สึกหนาวเหน็บในใจ “ผู้หญิงมิใช่สิ่งลึกลับ  เพียงแต่ต้องเข้าถึงเธอเหล่านั้นให้ได้  ไม่จำเป็นต้องเข้าใจพวกเธอ แต่ต้องให้เธอเรียนรู้ความร้อนของไฟ   แล้วหญิงนั้นจะสยบแก่เธอเอง  มิใช่แค่ศิตาภาหรอก” “ญาตา...ท่านหมายความว่า...” “ไฟร้อนนั้นมีชื่อว่า ‘พิศวาส’ ใครก็ตามที่เผลอไผลไปแตะต้องเข้า จะตกอยู่ในมนตราของมัน” “ญาตาคิดว่าภามินทำอย่างนั้นกับเธอรึ?  ศิตาภาไม่ใช่คนแบบนั้น?” เขามั่นใจว่าหล่อนถือตัวและรักษาตัวอยู่ในขนบประเพณีเป็นอย่างดี ไม่น่าชิงสุกก่อนห่าม   นี่เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้กลธีป์พึงใจศิตาภานอกความสวย และสมบัติพัสฐานในครอบครอง ของหล่อน  ชามีคนงามเป็นหล่อนเป็นหญิงที่ทำให้ชายที่เดินเคียงคู่เกิดความภาคภูมิใจ จากความประพฤติอันถูกจารีต “ภามิน ชลันธีร์ ไม่สำคัญ  เขาไม่อาจเป็นคู่แข่งของเธอได้  เพียงแค่เธอทำให้ผู้หญิงคนนั้น รู้จักไฟนี้” หล่อนผินหน้ากลับมายิ้ม ดวงหน้านั้นงดงามแต่ดวงตากลับทอแสงประหลาด   สร้างความพรั่นพรึงแก่ผู้พบเห็น “แล้วจากนั้น...แม้หินผาก็จะโอนอ่อนดังขี้ผึ้งยามไฟรน” “ญาตา!!” “จงทำให้ศิตาภาเป็นเช่นนั้นเสีย!!” เสียงหวานกังวานก้องโสต สะกดให้กลธีป์นิ่งงันไม่อาจ ปริปากสิ่งใดออกมาได้อีก   บัดนี้ไฟร้อนที่นางสอนสั่งกำลังโลมเลียมายังตัวเขา ชายหนุ่ม พยักหน้าเงียบงัน “ดี...งั้นก็กลับไปได้แล้ว กลธีป์หลานรัก” หล่อนตัดบทลง ประกายไฟในแววตาเมื่อครู่มอดลง จนสนิทแล้ว เหลือเพียงดวงแก้วใสกระจ่างดังน้ำลึกเช่นเดิม   นักบวชหญิงก้าวจึงค่อย เดินออกไปจากห้อง ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ญาตาปัณฑารีย์ไม่ได้ชี้แนะสิ่งใดมากไปกว่านั้น หล่อนเพียงแต่เก็บเกี่ยวข้อมูลไปจากเขา   แล้วมองมาด้วยสายตาบาดลึกนั้นไม่ต่างกับคำดูแคลน  แต่ก็นึกขอบคุณที่อาหญิงของเขา ไม่ได้พูดว่า หากพี่ชายทั้งสองยังไม่ได้แต่งงานอาจเลือกคนใดคนหนึ่งมาทำงานนี้แทน น่าจะดีกว่า  การเป็นบุตรคนเล็กนั้นไม่เป็นผลดีกับเขาเท่าใดนัก  และยังต้องย้ำเตือนตนเอง ให้ตระหนักอยู่เสมอว่า ต้องไม่ด้อยกว่าพี่ชายทั้งสอง ต้องอยู่เพื่อปาฏิรา ทำเพื่อปาฏิรา   อันเป็นหน้าตาของคนทั้งตระกูล   แล้วความสุขของเขาเล่า  ความมีเกียรติการได้รับการยอมรับจากวงสังคม มิใช่หรือ...จะสร้าง ความสุขให้เขา  ที่สำคัญการนี้หาได้เพื่อตนเองไม่  แต่เป็นส่วนหนึ่งของกลไกปกต้องประเทศ ตามวิถีของอัศวินปาฏิราต่างหากเล่า   กลธีป์ย้ำเตือนกับตนเอง  แล้วสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอด   จึงค่อยลุกขึ้นยืนเต็มความสูง  แล้วก้าวออกจากวิหาร เขาไม่อาจบอกหล่อนได้ว่าสิ่งที่ทำให้ เขารู้สึกถึงความด้อยค่าของตนเอง สายตาคู่นั้น...สายตาของ ภามิน ชลันธีร์  ในงานราตรีสโมรสรคืนนั้น... อ่านต่อตอนหน้าค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10592696/W10592696.html ถ้าอยากอ่านล่วงหน้าก็เชิญในบล็อกนะคะ จะลงไว้ล่วงหน้าหนึ่งตอน... จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 13:29:12

ความคิดเห็นที่ 4 คุยกับคนอ่าน ลูนาติก : ภามินเอ๋อนิดหน่อยค่ะ...ประมาณที่ คุณลูนาติกว่าน่ะค่ะ(ดีนะมันหล่อไม่งั้นไม่รอดมาจนป่านนี้ ) =FriEnDiY= : น้ำตาลเป็นของคลายเครียดระหว่างเรื่องค่ะ Tyra : คุณTyra ไปเม้นท์ไว้ในบล็อกรอบหนึ่งแล้วล่ะค่ะ mimny : ศิตาภา วีนคนใช้แก้เขินน่ะค่ะ เรื่อยๆ-เหนื่อยก็พัก : เก๊กยิ่งชีพค่ะแม่คนนี้ ใจจริงแอบบ็อง kaburapat : การเป็นลูกสาวคนโต แถมเป็นตัวอย่างของน้อง ทำให้ต้องวางมาดน่ะค่ะ Emotion-P : นีรา..คงแอบเหงื่อตกกับความคิดของศิตาภาค่ะ scottie : แก้คำผิดแล้วค่ะ ขอบคุณค่า Setakan : คุณมนหายไปนานเชียว makokchor : ภามินหล่อน็อตหลุดก็งี้ล่ะค่ะ...มีอะไรเอ๋อๆ ไปบ้าง ขอบคุณสำหรับทุกกิฟค่ะ ขอเม้าท์หน่อย เรื่องราวเริ่มเค็ม..เอ้ย เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะคะ  เพื่อนของเจ้าแก้ว คนหนึ่งอ่านแล้วก็อุทานออกมาว่า...นี่มันเรื่องแฟนตาซีนี่หว่า(เพิ่งรู้ตัวเหรอ?) จะว่าไปก็ใช่อยู่..ปกติแล้ว เจ้าแก้วไม่ถนัดเรื่องแฟนตาซีค่ะ จินตนาการไปไม่ค่อยถึง แต่ชอบดูหนังแนวนี้นะคะ ดินแดนแห่งความฝัน อะไรแบบนี้  เทพนิยายกริมก็ชอบ แต่ถ้าให้เขียนแนวแฟนตาซีล้วนๆเลย ไม่เคยเขียนเหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยแน่ใจด้วยว่าไปรอดหรือเปล่า ที่ผ่านมาเลยเป็นคนอ่านมาตลอด   พอมาเขียน "นิมิตแสงจันทร์" เลยค่อนข้างอยู่บนพื้นโลกจริงมากว่า ซึ่งตัวละครจากเรื่องอื่นๆ ในซีรีส์เดียวกันก็ไม่แฟนตาซีนะคะ  พอดีตัวเอก ของเรื่องมีพลังนิมิตมันก็เลยมาแนวนี้ค่ะ  ก็ถือว่าได้ลองเขียนแฟนตาซี แบบนี้เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ หลังจากเคยเขียนแต่ตำนานไทยๆ ว่าแล้วก็ขอแจ้งข่าวเรื่อง "เพรงวายุ" สักนิดนะคะ คือ...ขออู้หน่อยค่ะ เนื่องจากเจ้าแก้วต้องเร่งปั่นนิมิตแสงจันทร์ให้เสร็จในเร็วๆ นี้ เลยไม่สามารถ แยกร่างไปปั่นสองเรื่องพร้อมกันได้  เพรงวายุเป็นเรื่องที่ไม่อาจปั่นเร็วๆ เพราะต้องอาศัยข้อมูลและการตีความ  แต่ละครั้งที่เขียนเลยใช้เวลาสักหน่อย ตอนนี้เลยขอหยุดแป๊บหนึ่งนะคะ เพื่อเทเวลาให้นิมิตแสงจันทร์  ซึ่งจะรีบ ปิดต้นฉบับให้ได้ในเร็ววัน  แล้วจะกลับมาโพสเพรงวายุตามปกติค่ะ Sp.ของแถม...กีวีน้อยกับน้องอ๊บๆ เพิ่งถ่ายไม่นานนี้เองค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 13:30:48

ความคิดเห็นที่ 5 โห..นักบวชเขาแนะอะไรกันอย่างนี้ด้วยเหรอ กลทีป์ดูอ่อนปวกเปียกจังตอนนี้ จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 13:52:50

ความคิดเห็นที่ 6 แฟนตาซีจริงๆ ด้วย จบเรื่องนี้แล้วเขียนเพรงวายุต่อ จบเพรงวายุแล้วเขียนเรื่องของอคิลต่อใช่มั้ย หุหุ กดดันเพื่อนให้ปั่นนิยายทั้งวันทั้งคืน จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 14:01:52

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้ารอเพรงวายุจบ อคิลต้องรออีกยาวเลย เพราะงั้นคงเขียนพร้อมกันแหละ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 14:30:09

ความคิดเห็นที่ 8 ทำไมนักบวชแนะนำอะไรแบบนี้เนี่ย จากคุณ : Myguidingstar เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 14:43:01

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ไหวเลยนักบวชเนี่ย มาเป็นนักบวชได้งัยยค่ะเนี่ย จากคุณ : =FriEnDiY= เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:11:29

ความคิดเห็นที่ 10 ยังไงก็ได้ครับ ขอให้ได้อ่านก็พอ จากคุณ : kaburapat เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:35:08

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นนักบวชได้ไงมีเจตนาแอบแฝงที่ไม่ดี ไม่สมควรได้รับการศรัทธาจากประชาชน สมควรโดนปลดอย่างยิ่ง จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 00:22:14

ความคิดเห็นที่ 12 หลานจะโดนป้ากล่อมให้เสียไปซะแล้ว ไฟลน จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 21:28:06

ความคิดเห็นที่ 13 น่ากลัวเหมือนใช้ความเชื่อของคนมาเป็นเครื่องมือ ศิตาภาสู้ๆๆ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 07:20:47

ความคิดเห็นที่ 14 กะรี๊ดดด มาที่กระทู้นี้ทีไร ได้กรี๊ดกีวี่ทุกทีเลยยย \>[]</ จากคุณ : yaimooyoyo เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 17:13:38

ความคิดเห็นที่ 15 ตัวอย่างนักบวชแบบนี้ก็มีให้เห็นในบ้านเรา เพียงแต่ว่าจะจับได้ไล่ทันหรือเปล่า สำหรับคนที่ศรัทธามากๆ คงไม่คิดมาจับ โดยมากคนที่คิดมาจับมักไม่ค่อยศรัทธา จึงจ้องจับผิดได้โดยง่าย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 15:59:20

ความคิดเห็นที่ 16 บรรพที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10652444/W10652444.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 54 21:51:13