|
ใกล้เวลาพักกลางวันแล้ว กชกรซึ่งกำลังนั่งทำงานอย่างขะมักเขม้นต้องหลุดออกมาจากสมาธิอีกครั้งเพราะมี
บางประโยคจากผู้เป็นเจ้านายเกิดดังก้องเข้ามาในหูอีกครั้ง
ถ้าผมทำอะไรผิด ผมขอโทษนะครับคุณบัว ผมอยากให้รู้ว่าผมไม่สบายใจเลยที่เห็นคุณบัวเป็นแบบนี้...
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์แล้วหวนคิดทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ ดูอีกครั้งและก็พบว่าตัวเองเริ่ม
ออกนอกแผนการที่ได้วางไว้ไปอย่างไม่รู้ตัวแล้ว
ผู้ชายร้อยทั้งร้อยน่ะ ละลายได้เพราะคำพูดหวานๆ ของพวกเรานี่ล่ะคะ ยิ่งผู้หญิงสวยๆ แบบคุณบัวด้วยล่ะก็
ไม่มีใครไม่หลงเสน่ห์หรอก เชื่อสว่างซิคะ... คำกล่าวที่สว่างเคยบอกถูกระลึกขึ้นมาอีกครั้ง
จริงซิ เธอจะมาเล่นบทเจ้าแง่แสนงอนน่ารำคาญอย่างนี้ไม่ได้ เธอต้องใส่จริตมารยาเพิ่มเข้าไปอีกซิกชกร
ทำแบบนี้เขาน่าจะหลงรักเธอได้เร็วและมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่หรือ ไม่น่าทำอะไรๆ โง่ๆ ลงไปเลย...
คิดอย่างนั้นแล้วหญิงสาวก็ดีดตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีและตรงปรี่เข้าไปเคาะประตูห้องทำงานของชวาล
เมื่อเข้าไปในห้องทำงานของชายหนุ่มแล้ว สิ่งที่สังเกตได้ชัดก็คือแววตาและสีหน้าอันเศร้าหมอง
ซึ่งหากเป็นการเสแสร้งแกล้งทำแล้วล่ะก็ กชกรก็ยอมรับว่าเขาช่างทำได้แนบเนียนเหลือเกิน
แต่กระนั้นหญิงสาวก็บอกตัวเองว่าตนเองสามารถทำหน้าที่นักแสดงได้ดีกว่าเขาแน่ๆ
มีอะไรรึเปล่าครับคุณบัว เจ้าของห้องรีบถามเมื่อเห็นสีหน้าสับสนลังเลของคนที่เพิ่งเข้ามา
เอ่อ... คือบัวจะเข้ามาขอโทษคุณวาน่ะค่ะที่ทำกริยามารยาทที่ไม่ดีกับคุณ และอาจทำให้คุณวาต้องลำบาก
และอึดอัดใจ คนกล่าวตีหน้าเศร้าประกอบด้วยและมันได้ผลดีทีเดียว เพราะทำให้คนฟังถึงกับต้องรีบ
ดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินตรงเข้ามาหาทันที
อย่าโทษตัวเองเลยครับ ผมเองต่างหากที่อาจไม่ทันรู้ตัวว่าทำอะไรผิดไป และถ้าเป็นอย่างนั้นผมต้อง
ขอโทษคุณบัวด้วย
คุณวาไม่ได้ผิดอะไรทั้งนั้นล่ะค่ะ แต่บัวเองคือคนที่ผิด เธอหันหลังให้เขาเพราะรู้ว่าการแสดงของตน
อาจไม่สมจริงนัก และนั่นอาจทำให้เขาอาจสังเกตเห็นพิรุธทางแววตาของเธอได้
ถ้าบัวเจียมตัวสักนิด บัวคงรู้ว่าอะไรควรทำและอะไรไม่ควรทำ แผนการเปลี่ยนท่าทีของหญิงสาว
ผู้มีเป้าหมายคือการแก้แค้นเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งด้วยจริตมารยา
คุณบัวหมายความว่ายังไงครับ แม้จะอยากคิดไปเองตามที่ตนเข้าใจ แต่มันก็ดูจะเข้าข้างตัวเองเกินไป
และนั่นจึงเป็นที่มาของคำถามเพื่อความกระจ่างใจที่สุด
ไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้นล่ะค่ะ ในเมื่อสิ่งที่คิดและหวังมันเป็นไปไม่ได้แล้ว บัวก็ไม่อยากจะใส่ใจ
มันอีกต่อไป เรื่องอะไรที่เธอจะตอบคำถามให้เข้ากระจ่างใจเล่า การได้อยู่บนความค้างคาใจนั่นล่ะ
คือความทรมานใจอีกอย่างที่เขาควรได้รับ และอีกอย่างการทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาสนใจและอยากที่จะ
เข้าใกล้เธอเพื่อค้นหาปริศนานั้นเพิ่มมากขึ้น
ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีนั่นแหละครับ แต่ผมจะบอกคุณบัวไว้อย่างหนึ่งนะครับว่าไม่มีอะไรที่เป็นไป
ไม่ได้ ถ้าเรามีความเชื่อมั่นและศรัทธาที่จะทำมัน
กชกรหันมามองเจ้าของประโยคทันที และรอยยิ้มในใจก็ผุดพรายขึ้นเมื่อพอรับรู้ได้ว่าเขาเข้าใจแล้ว
ในสิ่งที่เธอกำลังสื่อความหมายออกไป เพียงแต่เขาไม่มีความมั่นใจพอที่จะทำอะไรมากไปกว่านั้น
นั่นเอง
บัวเข้ามาบอกเท่านี้ล่ะค่ะ บัวจะออกไปทำงานแล้วนะคะ สีหน้าเศร้าที่เสแสร้งทำออกมา เธอไม่รู้เลยว่า
ตนเองทำได้ดีมากแค่ไหน เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เคยทำมาก่อนและไม่เคยคิดว่าจะได้ทำกับใครเลยในชีวิตนี้
ทว่าความเลวของชวาลก็ทำให้เธอจำยอมต้องทำมัน ได้แต่หวังว่าเธอจะทำมันได้ดีขึ้นเรื่อยๆ และที่สำคัญ
เธอจะต้องบอกตัวเองให้มีสติรู้ว่าจะทำนิสัยแบบนี้ได้กับเฉพาะซาตานมาดผู้ดีคนนี้เท่านั้น
ประตูห้องไม่ทันได้เปิดออก กชกรก็มีอันต้องหยุดการเคลื่อนไหวลง
เดี่ยวก่อนครับคุณบัว ความลังเลเกิดขึ้นเพียงเสี้ยวนาที ชวาลก็ตัดสินใจรั้งเธอเอาไว้ก่อน
กชกรหันมามองตามเสียงเรียก ทว่ายังคงไม่จางจากรอยเศร้าที่ฉาบใส่ไว้บนใบหน้า
ใกล้เวลาอาหารเที่ยงแล้วครับ
ค่ะ แล้วยังไงคะ คนสงสัยย้อนถาม
ก็วันนี้คุณบัวก็ต้องทำหน้าที่เลขาให้สมบูรณ์อีกไงครับ คนกล่าวยิ้มให้
คุณวาคงไม่ได้หมายถึงว่าจะให้บัวออกไปทานข้าวเที่ยงด้วยอีกครั้งหรอกนะคะ
ชวาลไม่ได้ตอบ แต่เขากลับยักคิ้วให้พร้อมรอยยิ้มแบบกวนๆ และอากัปกิริยานี้ก็ทำให้กชกรไม่อาจ
หักห้ามรอยยิ้มอันเกิดจากความผลิบานในหัวใจได้ ไม่นึกเลยว่าเขาจะมีอารมณ์กวนๆ แบบนี้อยู่ด้วย...
หญิงสาวนึกในใจอย่างลืมตัว
เอ่อ... คือบัวต้องขอโทษด้วยนะคะคุณวา คือบัว... กชกรรีบพาตัวเองกลับสู่บทบาทของตัวเองอีกครั้ง
ห้ามปฏิเสธนะครับ เขารีบห้ามประโยคของเธอไว้
เพราะไม่อย่างนั้น ผมจะเข้าใจว่าคุณบัวยังโกรธผมอยู่ ชวาลทำเสียงเข้มไม่แพ้ใบหน้า
มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ บัวแค่... แค่ไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิด โดยเฉพาะ...
คุณบัวหมายถึงคุณพายใช่ไหม
กชกรไม่ได้ตอบ แต่สีหน้ากังวลที่แสดงอยู่ทำให้ชายหนุ่มเข้าใจได้ว่านั่นคือคำตอบ
เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ เราแค่ไปทานข้าวกัน ผมแค่ไปทานข้าวกับเลขาของผมเท่านั้น
ไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายเสียหน่อย ชวาลบอกเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ
กชกรเดินย้อนกลับเข้ามาหาเขาพร้อมสีหน้าลังเลไม่เลิก
ถึงอย่างนั้นก็เถอะนะคะคุณวา ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันบัวว่าคุณพีรพาเธอคงไม่สบายใจนัก
หากว่าบัวจะต้องออกไปทานข้าวกับคุณบ่อยๆ น้ำเสียงเศร้าบอกออกมา
ก็ช่างเขาซิครับ
...!!!
ทำไมคุณวาถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ! ความโกรธทำให้กชกรลืมตัวตวาดเขาออก และทำเอาอีกฝ่ายถึงกับ
ทำหน้าทำตัวไม่ถูก
กชกรแทบไม่อยากเชื่อหูตนเองเลยว่าจะได้ยินประโยคที่แสดงความเห็นแก่ตัวนี้จากเขา และนี่คือการ
ย้ำชัดถึงความใจร้ายใจดำของซาตานคนนี้ได้ดี
นี่เขาคงคิดว่าผู้หญิงทุกคนเป็นของเล่น และเป็นเหมือนของตายสำหรับผู้ชายมาดดีอย่างตัวเองซินะ
ทำไมนะ ทำไมนายถึงได้เลวไร้ขีดจำกัดแบบนี้นะ
คือ...ผม...ผม สีหน้าของชวาลเจื่อนไปในทันทีเพราะไม่ทันตั้งตัวกับน้ำเสียงจริงจังจากอีกฝ่าย
และอาการนี้ก็ทำให้กชกรเริ่มรู้สึกตัวเองได้เช่นกัน
เอ่อ... บัวขอโทษค่ะ บัวแค่ตกใจมากไปหน่อย เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคุณวาพูดแบบนี้ กชกรลดน้ำเสียงลง
และรีบขอโทษขอโพยเขา
เกือบเสียแผนแล้วไหมล่ะกชกร...
| จากคุณ |
:
ยาชมภู  
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 พ.ค. 54 21:07:36
|
|
|
|
บ่วงจิต ลิขิตปรารถนา ตอนที่ ๘
