ความคิดเห็นที่ 1 **** มาอ่านกันต่อค่ะ ครั้นกลับออกมาจากพระตำหนักหิมวันต์ นายทหารหนุ่มถึงกับชะงักเมื่อเห็นหัสดินทร์คุมกำลังทหารเข้ามาล้อมรอบพระตำหนักเอาไว้อย่างแน่นหนา ขุนพลเฒ่านั้น เมื่อเห็นชิณณะยืนนิ่งอยู่กลางลานหินกว้างหน้าพระตำหนักก็กระตุกยิ้มมุมปากนิดหนึ่งอย่างหยันๆ ก่อนสืบเท้าเข้าไปหา “ว่าอย่างใด ท่านผู้สำเร็จราชการ”         “นี่มันอันใดกันท่านหัสดินทร์ ท่านคิดการใหญ่หรอกรึ” “คิดการใหญ่รึ”   หัสดินทร์ว่าพลางหัวเราะเสียงต่ำลึกในลำคอ ขณะที่ชิณณะพยายามซ่อนความหวั่นหวาดไว้ใต้ใบหน้าที่พยายามปั้นให้ดูดุดัน ถึงกระนั้นสายตาก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาไม่อาจซ่อนความนัยไว้ได้   “ผู้ใดกันแน่ที่คิดการดั่งนั้น” “ท่านกับเจ้าชายศิขรินอย่างใดเล่า พวกท่านคิดกบฏช่วงชิงราชบัลลังก์จากเจ้าหลวง” “กระนั้นรึ” ท่านผู้เฒ่าหัวเราะหึๆ ก่อนหันไปพยักหน้าเรียกใครคนหนึ่งเข้ามาหา ชิณณะถึงกับหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นหน้าผู้ที่เดินเข้ามาชัดเจน ถึงกับขานนามอีกฝ่ายเสียงแผ่วแทบไม่ได้ยิน “ศาปานต์” บุรุษชาตินักรบ ดวงตาสีนิลที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกอย่างใดๆ นั้น มาบัดนี้กลับฉายแสงเยาะหยันอย่างชัดเจน ศาปานต์ค้อมศีรษะลงเพียงนิดเดียวเท่านั้น พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากอย่างสาแก่ใจ ชิณณะไม่เคยรู้ว่าแท้แล้วเขาคือคนของหัสดินทร์ที่แฝงตัวเข้ามา แลอย่าว่าแต่ชิณณะเลย แม้แต่ปราณเองก็มิเคยรู้ความนี้ ที่ผ่านมาเขาแสดงตนชัดแจ้งว่ายืนอยู่ข้างชิณณะ แลทำทุกสิ่งจนคนที่คิดว่าตนเป็นนายนั้นไว้วางใจอย่างที่สุด แลมากกว่าปราณเสียด้วยซ้ำ แผนการแลความลับทุกสิ่งชิณณะล้วนบอกเล่าแก่เขาจนหมดสิ้น ท่าทีแลการแสดงออกว่าเป็นอริด้วยหัสดินทร์นั้นแนบเนียนเสียจนบางคราท่านผู้เฒ่ายังอดระแวงแคลงใจเสียมิได้ “ข้าเอง ท่านผู้สำเร็จราชการ” ชิณณะผงะถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างตกใจสุดแสน ด้วยศาปานต์คือทหารที่อาจพูดได้เต็มปากว่าเป็นมือขวาของเขา ทุกสิ่งทึ่เขาคิดจักทำนั้น ศาปานต์ล้วนรับรู้ทั้งสิ้น เมื่ออีกฝ่ายแสดงตัวชัดว่าอยู่ข้างหัสดินทร์ นั่นย่อมประจักษ์แจ้งยิ่งกว่าวาจาใดๆ สิ่งที่เขาเพียรวางแผนแลรอคอยมานานหนักหนานั้นได้พังภินท์ลงเสียแล้ว หากเมื่อคิดถึงปราณ ผู้สำเร็จราชการก็กระตุกยิ้มอย่างมีความหวัง หากเขาฝ่าออกไปสมทบกับปราณที่ทุ่งโกสุม หรือเข้ากุมองค์เจ้าหลวงวายุกูลเป็นองค์ประกันทางใดทางหนึ่งได้ ก็จักพลิกเป็นฝ่ายได้เปรียบทันที เมื่อคิดได้ดั่งนี้ก็ข่มความตระหนกแลเรียกสติของตนกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เขาตะโกนเรียกทหารที่ยังคงอยู่ภายใต้บังคับบัญชาตนเข้ามาทันใด คำสั่งนั้นทำให้หัสดินทร์หันไปพยักหน้ากับศาปานต์นิดหนึ่ง พร้อมกับคำสั่งสั้นๆ “แบ่งกำลังไปถวายการอารักขาเจ้าหลวง ทางนี้ข้าจัดการเอง” ขุนพลเฒ่าผู้เจนศึกย่อมมองแลดักทางความคิดของฝ่ายศัตรูออกทะลุปรุโปร่ง จึงวางกำลังดักทางรอดของอีกฝ่ายไว้จนหมด ชิณณะไร้ทางเลือกก็หันมาต่อสู้อย่างสุดกำลัง แต่หัสดินทร์เองก็ยอมรับว่าคาดไม่ถึงเช่นกันกับสิ่งที่ชิณณะปองปรารถนา ในชั้นแรกจึงวางแผนไว้เพียงควบคุมชิณณะแลสถานการณ์ในวังหลวงให้พร้อมแลเอื้อประโยชน์ต่อเจ้าชายศิขรินให้มากที่สุดเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าที่สุดแล้วเรื่องราวจักพลิกผันไปได้เยี่ยงนี้ หวนคิดถึงเมื่อยามเที่ยงที่ศาปานต์รีบขึ้นเรือนเขามาด้วยท่าทีรีบเร่ง ชายหนุ่มไม่ทันนั่งลงเสียด้วยซ้ำ ทุกสิ่งก็พรั่งพรูออกจากปาก ข่าวสุดท้ายที่ล่วงรู้ ทำให้ขุนพลเฒ่านิ่งอึ้งไปชั่วอึดใจใหญ่ “ไยเจ้ามาบอกข้าเอาเพลานี้ ศาปานต์” “ข้าขออภัย ท่านหัสดินทร์ ข้าเพียงอยากให้แน่ใจเสียก่อนขอรับ” “แล้วเจ้าหลวงเล่า” “ประชวรหนักจริงขอรับ ด้วยเหตุนี้ชิณณะจึงไม่ห่วงข้างเจ้าหลวงนัก ที่เร่งเกณฑ์ไพร่พลเข้ามา ก็เพื่อหวังกำจัดเจ้าชายแต่เพียงประการเดียว” “กำลังของชิณณะเหลืออยู่เท่าใด” “ถึงเพลานี้ เหลืออยู่สองพันเท่านั้นขอรับ”       “ไม่มาก แต่ก็ประมาทมิได้ เอาล่ะ เจ้ากลับไปอยู่ด้วยชิณณะเสียก่อน หายออกมามันจักสงสัยเจ้า ทางนี้ข้าจักเร่งส่งคนไปบอกปราณ” ถึงเพลานี้ก็ได้แต่ฝากความหวังไว้กับปราณ แลหวังว่าเจ้าชายศิขรินจักเสด็จมาถึงทันเพลาก่อนที่ทุกสิ่งจักสายเกินไป ขุนพลเฒ่าลอบระบายลมหายใจยาว อย่างน้อยเพลานี้เขาก็คลายใจลงว่า เจ้าชายศิขรินมิได้ทรงอยู่ในฐานะกบฏ มิได้ทรงทรยศต่อพระเชษฐา การขึ้นสู่ราชบัลลังก์ธาตวากรนั้นเป็นไปโดยความชอบธรรมแลสมพระเกียรติอย่างแท้จริง   แสงไฟสองดวงที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ทุกขณะนั้น ยังให้เจ้าชายศิขรินต้องทรงให้สัญญาณพักพลเป็นคำรบสองของทิวานี้ แลทรงเรียกหาไต้ไฟจากทหารมาเล่มหนึ่ง ก่อนทรงสัญญาณเป็นรหัสที่มีเพียงทหารธาตวากรเท่านั้นที่จักแปลความออกได้ แสงไฟสองดวงขยับไปมาตอบรับสัญญาณที่ทรงส่งไป เจ้าชายศิขรินทรงมุ่นขนงพลางทรงยื่นไต้ในพระหัตถ์ให้ทหารนายเดิมรับไป “สันธิลา อัคนี” “กระหม่อม” “ไปรับเจ้าสองคนนั่นเข้ามา” สิ้นพระบัญชา สองม้าของขุนพลธาตุก็วิ่งปราดออกไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ปาษาณกับวายุกระตุ้นเตือนม้าของตนเข้ามายืนเยื้องไปทางด้านปฤษฎางค์น้อยหนึ่ง “ปราณไม่เคยส่งคนมาสองคำรบในทิวาเดียว กระหม่อม” ปาษาณทูลบอก สีหน้าแลแววตาเขาเพลานี้แทบไม่ต่างอันใดกับผู้เป็นนายสักนิด “ข้าเองก็สงสัยเช่นกัน” “ฤๅว่าท่านหัสดินทร์จักเพลี่ยงพล้ำ กระหม่อม” “อย่าเพิ่งเดาความเลยวายุ” เจ้าชายศิขรินตรัสตอบ สายพระเนตรยังคงไม่ละไปจากแสงไฟที่เคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เมื่อคนทั้งหมดมาถึง เจ้าชายหนุ่มก็ต้องขมวดขนงอีกคำรบ ด้วยหนึ่งในสองของผู้เดินสารนั้นคือเจ้าทหารที่มาถึงเมื่อก่อนเที่ยงนั่นเอง ยังมิทันได้ตรัสถามเอาความว่าอย่างใด ทหารที่มาใหม่ก็รีบถวายแผ่นหนังที่ม้วนแน่นให้กับผู้เป็นนายทันที สี่ขุนพลธาตุเห็นแล้วก็อดมองสบตากันเองมิได้ ด้วยปราณไม่เคยส่งข่าวโดยไร้กระบอกสารเช่นนี้มาก่อน ชะรอยว่าจักเป็นเรื่องร้อนกระมังหนา ข้างเจ้าชายศิขรินเองก็ไม่ตรัสสิ่งใดแม้สักครึ่งคำ หากทรงเร่งแกะสารออกทอดพระเนตรอย่างรวดเร็ว สีพระพักตร์เข้มคล้ายเผือดลงนิดหนึ่งแล้วกลับเคร่งขรึมดังเดิม แล้วทรงพับแผ่นหนังนั้นเก็บไว้ในแลองพระองค์พร้อมกับทรงชักอาชาที่ทรงอยู่หันไปทางปวงทหารหาญ ก่อนมีพระบัญชาสีหนาทขึ้น “พวกเจ้าจงฟัง เพลานี้มีเหตุจำเป็นที่จักต้องไปให้ถึงทุ่งโกสุมอย่างช้าที่สุดสองยามราตรีนี้ ข้ารู้ว่าพวกเจ้าเหน็ดเหนื่อยที่ต้องเร่งเดินทาง แต่เหตุที่เกิดขึ้นนั้นไม่อาจรั้งรอได้ สันธิลา อัคนี เจ้าสองคนคุมทัพตัดเข้าทางหมู่บ้านวงวาด ไม่ต้องเดินทัพผ่านหมู่บ้านชายน้ำเพื่อแวะเอาเสบียงเพิ่มอีกแล้ว หากจำเป็นข้าให้เจ้าทั้งสองใช้ 'สิ่งนั้น' ได้ ปาษาณ วายุ เจ้าสองคนไปกับข้า ข้าจักล่วงหน้าไปก่อน อย่างช้ายามสองราตรีนี้ ข้าจักต้องพบพวกเจ้าทุกคนที่ทุ่งโกสุม” สี่ขุนพลธาตุรับพระบัญชา วายุกับปาษาณแยกตัวออกตามผู้เป็นนายที่ทรงม้าตัดความมืดออกไปอย่างรวดเร็ว สันธิลากับอัคนีเร่งจัดกระบวนทัพแล้วคุมพลออกเดินทางโดยไม่รอช้า แม้ไม่มีผู้ใดแจ้งชัดว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นในวังหลวง หากที่รู้คือเลือดนักรบในกายของทหารทุกนายถูกปลุกขึ้นแล้ว *** มีต่อค่ะ จากคุณ : อริญชย์ (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 18:28:00

ความคิดเห็นที่ 2 **** มาอ่านกันต่อค่ะ ล่วงเข้าต้นมัชฌิมยาม เจ้าชายศิขรินจึงเสด็จมาถึงทุ่งโกสุมซึ่งปราณรอคอยอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มมิได้แปลกใจสักนิดที่เห็นผู้เป็นนายแลสหายทั้งสองมาถึงเร็วกว่ากำหนดเดิม ทั้งที่เส้นทางลัดใดๆ ก็ตามไม่อาจทำให้เสด็จมาถึงที่นี่ได้ก่อนสองยามแน่แท้ สิ่งเดียวที่ทำให้เสด็จมาถึงเร็วก็คือมนตราบทที่ทรงได้รับการถ่ายทอดมาแต่ยังเยาว์ชันษา มีไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เรียนพระเวทย์บทนี้ ผิดจากเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงแล้วก็คือผู้ที่จักดำรงตำแหน่งขุนพลธาตุทั้งสี่เท่านั้น  หากก็ทรงใช้ไม่บ่อยนักนอกจากคราวจำเป็นเท่านั้น แต่ดูท่าครานี้เจ้าชายศิขรินจักมิได้ทรงใช้พระองค์เดียวเสียแล้ว             “หมายความว่าอย่างใด ปราณ ที่ว่าชิณณะเป็นกบฏเสียเอง” ตรัสถามรัวเร็วแทบจักทันทีที่เสด็จมาถึง ทรงโจนลงจากหลังอาชาดำเนินปราดเข้าหาทันที มิพักทรงรอให้อีกฝ่ายแลปวงทหารหาญถวายความเคารพเสียด้วยซ้ำ ปราณถวายความเคารพอย่างรวดเร็วก่อนทูลตอบตามที่ได้ทราบมาจากคนของหัสดินทร์อีกต่อหนึ่ง “ส่วนรายละเอียดอื่นนั้น พระอาญามิพ้นเกล้า ข้าบาทไม่ทราบเลย กระหม่อม” “ท่านหัสดินทร์ส่งคนมาบอกเจ้าแต่เมื่อใด” “มาถึงข้าบาทเพลาเที่ยงเศษ กระหม่อม” เจ้าชายศิขรินมิทันได้ตรัสต่อว่าอย่างใด เสียงอื้ออึงของทหารก็ดังขึ้นเสียก่อน ครั้นทอดพระเนตรสิ่งอันเป็นต้นเหตุแล้วก็เร่งโหนองค์ขึ้นบนหลังอาชาทันใด แสงเพลิงที่สาดจับขอบฟ้าแดงฉาน ณ ทิศอันเป็นที่ตั้งของวังหลวงนั้น บ่งชัดว่าเกิดการปะทะขึ้นแล้ว หทัยแกร่งร้อนรนราวกับกองไฟนับพันนับหมื่นสุมอยู่ภายใน เศวตอาชาถูกกระตุ้นเตือนให้ออกวิ่งราวพายุมุ่งสู่วังหลวง เพลานี้สิ่งใดก็ไม่สำคัญเท่าความปลอดภัยของพระเชษฐาอีกแล้ว ปาษาณเร่งให้วายุรีบตามเสด็จ ส่วนตนเองหันมาสั่งเคลื่อนพลตามผู้เป็นนายไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกำชับให้ปราณกับทหารอีกราวห้าสิบนายให้อยู่รอแจ้งข่าวกับทัพใหญ่ที่จักตามมาสมทบในภายหลัง กองทัพย่อยของปราณผ่านเข้าประตูเมืองเข้าไปอย่างง่ายดาย ด้วยนายกองที่คุมเชิงเทินอยู่นั้นล้วนเป็นคนของหัสดินทร์ทั้งสิ้น ทหารเหล่านั้นพากันโห่ร้องรับอย่างดีใจที่เห็นเจ้าชายศิขรินทรงม้านำทัพด้วยพระองค์เอง หากเจ้าชายแห่งไฟมิได้สนพระทัยกับสรรพสิ่งรอบกายอีกแล้ว เพลานี้หทัยจดจ่ออยู่เพียงพระเชษฐาเพียงผู้เดียวเท่านั้น ครั้นล่วงเข้าสู่เขตพระราชฐาน เจ้าชายศิขรินก็ทรงโจนลงจากหลังอาชา พร้อมคว้าเอาทวนคู่พระหัตถ์ที่ใส่ไว้ที่แผงอาวุธท้ายม้าติดไปด้วย คนอื่นๆ ที่ตามมาก็เร่งลงจากหลังม้ารีบจัดกระบวนทัพอย่างรวดเร็วแล้วตามเสด็จเข้าไปติดๆ ชั่วอึดใจถัดมาก็ทรงพบกับทหารของชิณณะที่แตกพ่ายออกมา คนเหล่านั้นเมื่อเจอกับเจ้าชายแห่งไฟโดยไม่ทันตั้งตัวก็พานแข้งขาอ่อน ยอมให้จับกุมแต่โดยดี เจ้าชายศิขรินไม่ตรัสแม้สักครึ่งคำ เนตรสีน้ำตาลไหม้วาวโรจน์ด้วยแรงโทสะ ทรงหันไปทางวายุพลางพยักพระพักตร์ให้อีกฝ่ายทำหน้าที่ซักถามเอาความแทนพระองค์ “ชิณณะอยู่ที่ใด” วายุคว้าตัวทหารนายหนึ่งได้ก็ตะคอกถาม ดวงตาที่มีแววรื่นรมย์เป็นนิจนั้น บัดนี้กร้าวกระด้างผิดไปเป็นคนละคน ครั้นอีกฝ่ายตอบความแล้ว เขาก็ส่งตัวมันไปให้นายกองคนหนึ่งควบคุมตัวไว้         “อยู่ที่พระตำหนักหิมวันต์ กระหม่อม ท่านหัสดินทร์ก็อยู่ที่นั่นด้วย” “ปาษาณ เจ้าอยู่คุมตัวเจ้าพวกนี้ไว้ รอให้อัคนีมาถึงค่อยตามเข้าไป วายุ เจ้าไปกับข้าสองคนก็พอ รีบไปก่อนที่ท่านหัสดินทร์จักเด็ดหัวไอ้ชิณณะได้” กลิ่นคาวเลือดปนกับกลิ่นไหม้ลอยตามลมมากระทบฆานประสาททันทีที่พระบาทแรกย่างเหยียบสู่เขตพระตำหนักหิมวันต์ เสียงอาวุธต่ออาวุธที่ดังกระทบกันได้ยินถนัด ควันจากเพลิงที่เพิ่งมอดดับยังคงคุกรุ่นกระจายอยู่ทั่วบริเวณ ทหารหลายนายวิ่งกันขวักไขว่เพื่อดับไฟ บางส่วนก็ช่วยกันนำผู้บาดเจ็บออกมารักษา ความโกลาหลที่เกิดขึ้นทำให้ไม่มีผู้ใดทันสังเกตชายหนุ่มสองคนที่เดินสวนเข้าไปด้านในสักคนเดียว หัสดินทร์รบติดพันอยู่กับทหารระดับนายกองคนหนึ่ง หากสายตาท่านผู้เฒ่ายังคงมองหาตัวการใหญ่ไปรอบบริเวณ เมื่อเห็นชิณณะรบติดพันอยู่กับทหารอีกคนก็ค่อยคลายใจ อย่างน้อยมันก็อยู่ในสายตา เขาพยายามรบพลางเคลื่อนตัวเข้าไปหาอีกฝ่าย ทว่าการสลัดคู่ต่อสู้ที่หนุนเนื่องเข้ามานั้นไม่ง่ายเลย กว่าจักผละออกมาได้ ชิณณะก็หายไปเสียแล้ว ท่านผู้เฒ่าเร่งกวาดตามองหาอย่างร้อนรนก็เห็นมันอยู่ที่บันไดหน้าพระตำหนักแล้ว ครั้นขยับจักเข้าไปขวาง ทหารเลวนายหนึ่งก็เข้ามาขวางเสียก่อน หากยังมิทันได้ลงมือ ทหารนายนั้นก็กลับกระเด็นไปทางหนึ่งด้วยฤทธิ์ทวนที่เจ้าชายศิขรินทรงตวัดฟาดเข้ามาสุดพระกำลัง หัสดินทร์เห็นทวนทองแดงนั้นก็ดีใจนักรีบหันมาถวายความเคารพทันที “เจ้าชายศิขริน” “ไม่เป็นอันใดใช่ฤๅไม่ ท่านหัสดินทร์” “ข้าบาทไม่เป็นอันใด กระหม่อม” “ท่านออกไปพักเหนื่อยกับปาษาณก่อนเถิด ทางนี้ข้ากับวายุจักจัดการเอง” “อย่าเลยกระหม่อม ข้าบาทกำลังสนุกนัก” “หึ! ตามใจท่านเถิด แล้วไอ้ชิณณะมันอยู่ที่ใด” เจ้าชายศิขรินตรัสพลางรบพลาง           “ข้าบาทเห็นมันกำลังจักขึ้นไปบนพระตำหนัก กระหม่อม” “ดี วายุ อยู่ช่วยท่านหัสดินทร์” ตรัสสั่งสั้นๆ ก่อนจักทรงผละไป ทหารที่หนุนเนื่องกันเข้ามาหาใช่อุปสรรคไม่ ด้วยทรงตวัดฟาดทวนใส่พวกมันเพียงไม่กี่คำรบก็แหวกออกเป็นช่องเสียแล้ว วรองค์สูงดำเนินแกมวิ่งตรงไปยังพระตำหนัก สายพระเนตรสอดส่ายหาคู่อริจนทรงพบมันอยู่ที่ระเบียงด้านหน้านั้นเอง ชิณณะกำลังรบติดพันอยู่กับนายกองคนหนึ่ง ครั้นเห็นคู่อริดำเนินลิ่วมาก็ตกใจนัก ถึงจักเกลียดชังปานใด หากลึกแล้วย่อมรู้ดีว่าตนนั้นเข็ดขามกับเจ้าชายหนุ่มหาน้อยไม่ แม้นสามารถเลี่ยงการประมือได้ก็จักเลี่ยง เขาเร่งยันคู่ต่อสู้เซไปทางหนึ่งแล้วรีบล่าถอยเข้าไปทางด้านในพระตำหนักทันที เจ้าชายศิขรินทรงขบพระทนต์กรอด รีบเสด็จตามเข้าไปจนทันที่โถงกลางในพระตำหนักนั่นเอง “จักไปที่ใดอีก ไอ้ชิณณะ ยังขี้ขลาดไม่เปลี่ยน ถนัดแต่เรื่องลอบกัด” ชิณณะชะงักกับถ้อยพระวาจาปรามาสเย้ยหยันนั้น ชายหนุ่มขบกรามจนเป็นสันนูนพร้อมกับหันหน้ามาเผชิญกับคู่แค้น ความกลัวถูกกลบด้วยความโกรธที่เข้าแทนที่ “เจ้านี่มันปากดีไม่เปลี่ยนเลย ศิขริน” ถ้อยเรียกขานนั้นไร้ความเคารพอย่างสิ้นเชิง ทว่าเจ้าชายศิขรินทรงหาได้ใส่พระทัยไม่ กลับสรวลสุรเสียงต่ำ “ดีแต่ปากเห็นจักเป็นเจ้าเสียมากกว่าชิณณะ ข้าไม่ยอมให้เจ้าทำร้ายเจ้าหลวงแน่” “หึ! ไม่ยอมให้ทำร้ายเจ้าหลวง วาจาเยี่ยงนี้ควรออกมาจากปากกบฏเยี่ยงเจ้าฤๅอย่างใด” “กบฎรึ ถูกแล้ว ข้ายอมรับว่าเป็นกบฏ แล้วเจ้าเล่ายอมรับความจริงข้อนี้แล้วฤๅ” ชิณณะสะอึกอึ้ง พระวาจาของเจ้าหลวงวายุกูลเมื่อเพลาค่ำยังคงก้องในโสตมิรู้วาย ความจริงที่พยายามจักลืมเลือน ทว่าพระวาจาของคนที่อยู่ตรงหน้านี้กลับนำความจริงออกมาวางแผ่โดยไม่รู้ตัว ความจริงที่ทำให้คนฟังรู้อยู่แก่ใจว่าผู้ที่จักอยู่ในฐานะกบฏย่อมเป็นตนเองเพียงผู้เดียว เขาแน่ใจว่าจนเพลานี้เจ้าชายศิขรินก็ยังมิได้ทรงทราบพระประสงค์แท้จริงของผู้เป็นเชษฐา แลไม่มีผู้ใดในธาตวากรล่วงรู้ความจริงข้อนี้ หากเขาชิงลงมือสังหารเจ้าชายศิขรินได้ ถึงเพลานั้นนามที่จักถูกจารึกเรียกขานไปในภายภาคหน้าในฐานะกบฎก็คือเจ้าชายศิขรินเพียงองค์เดียว คิดได้ดั่งนี้ชิณณะก็ลอบยิ้มอย่างสาใจ มือที่ถือดาบนั้นกระชับแน่นก่อนโผนเข้าโจมฟันคู่ต่อสู้โดยมิให้ทันได้ตั้งตัว วรองค์สูงยังคงยืนถือทวนนิ่งอยู่ ไม่มีเค้าว่าจักหลบไปทางใด หากเนตรสีน้ำตาลไหม้จับอยู่ที่การเคลื่อนไหวของชิณณะอย่างระแวดระวัง ก่อนที่ดาบคมวับจักทันต้องพระฉวี ทวนทองแดงก็ยกขึ้นรับแลสะบัดออกไปทางหนึ่ง ยังผลให้ฝ่ายตรงข้ามพลอยเสียหลักเซถลาไปตามแรง เจ้าชายศิขรินไม่ทรงเปิดโอกาสให้ชิณณะได้ทันตั้งตัว ทรงสืบบาทเข้าไปหาอย่างว่องไว ทวนในพระหัตถ์หวดซ้ายป่ายขวารวดเร็วแลหนักหน่วงจนชิณณะต้องเป็นฝ่ายรับแลหลบหลีกเพียงประการเดียว ด้วยรู้ดีว่าฝีพระหัตถ์เพลงทวนของเจ้าชายศิขรินนั้นยากจักหาผู้ใดต่อกรได้ “สู้สิ ชิณณะ เจ้าจักเอาแต่หนีฤๅอย่างใด หมามันยังรู้จักสู้ นี่เจ้าเป็นคนแท้ๆ แม้นเอาแต่หนีเยี่ยงนี้ก็จงไปเอาผ้านุ่งสตรีมานุ่งเสียเถิด” ถ้อยเยาะหยันนั้นยังให้คนฟังถึงกับหน้าผ่าวร้อน ชิณณะยกดาบขึ้นยันทวนที่โจมฟาดลงมาด้วยมือที่สั่นระริกเพราะความเจ็บจนชาไปทั้งแถบ หากไม่ยอมทิ้งดาบลง ตรงข้ามกลับกัดฟันดันเอาทวนออกห่างตัวได้สำเร็จ ชายหนุ่มถึงกับหอบ นัยน์ตาวาววามจ้องมองเจ้าชายศิขรินด้วยความโกรธจนถึงที่สุด กระบวนดาบที่รุกไล่เข้าใส่นั้นจึงเต็มไปด้วยพละกำลังเพียงประการเดียว หาได้เป็นไปตามกระบวนรบอย่างที่ควรเป็นไม่ เจ้าชายศิขรินทรงสู้พลางถอยพลาง ครั้นสบช่องก็ฟาดทวนเข้าที่สีข้างของคู่ต่อสู้เต็มกำลัง คมทวนเรียกเลือดหยาดแรกจากชิณณะได้สำเร็จ จนร่างสูงนั้นถึงกับทรุดลง ครั้นจักลุกขึ้น ทวนทองแดงก็สวนเข้ามาจ่อที่คอหอยเสียก่อน ชิณณะชะงักนัยน์ตาเหลือกลานด้วยรู้ดีว่า หากเจ้าชายศิขรินทรงขยับดันทวนนั้นเข้ามาอีกเพียงนิดเดียว คอหอยของเขาก็จักทะลุเป็นแม่นมั่น ชายหนุ่มเหลือบสายตาขึ้นมองพักตร์เข้มคมก็เห็นอีกฝ่ายทรงแย้มพระโอษฐ์อยู่ก่อนแล้ว “ยอมให้กุมตัวเถิดชิณณะ เราสองคน เจ้าแลข้าจักไปเข้าเฝ้าเจ้าหลวงในฐานะกบฏพร้อมกัน หลังจากนั้นเจ้าหลวงจักทรงลงทัณฑ์เราสถานใดนั้น ก็สุดแล้วแต่พระบรมราชวินิจฉัยเถิด”                                                                                           อริญชย์ จากคุณ : อริญชย์ (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 18:29:21

ความคิดเห็นที่ 3 ภาคแรกกับภาคสองนะคะ สายรุ้ง...เวียงภูแก้ว  http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=516875 ดารากลางหทัย  http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=550962 ตอนเก่าๆ ค่ะ บทที่ ๘ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10520961/W10520961.html บทที่ ๙ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10543368/W10543368.html บทที่ ๑๐ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10597470/W10597470.html คุยกันท้ายบทค่ะ  ^^ อ่า.... ขอชี้แจงแถลงไขกันนิดนึงว่า ที่คราวก่อนอินบอกไม่สบายเนี่ย อินไม่ได้เป็นหวัดค่า แต่เป็นไข้ทับระดู งวดนี้เป็นหนักหนามาก ตอนนี้หายดีแล้วค่ะ ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ที่ห่วงใยนะคะ ^__^ คุณ Psycho man : แง้วววว พี่ชายเนี่ย จะให้พระเอกเป็นไก่ย่างได้ไงง่า จบแบบนี้ไม่จ๋วยอย่างแรง 55+ ************ คุณ แพรวดาว : ใช่ค่ะ ไม่สบายแต่ละทีไม่หนุกเลยจริงๆ ได้แต่นอนอย่างเดียว หุหุ ขอบคุณสำหรับดอกไม้สวยๆ เยี่ยมไข้ค่ะ ^__^ ************ คุณ สายธารแห่งฟากฟ้า (s.paresu)  : บุพเพอาละวาดมากกว่าอ่ะจิ คู่เนี้ย แต่ใครจะติดนิสัยใครมามั่ง ต้องรอดูต่อไปจ้า 555+ แพรเอ๊ย เกือบถูกแต่ผิดจ้า เมืองแก้วเป็นความดันโลหิตสูงนิ เครียดมากเส้นเลือดในสมองจะแตกเอา บางทีไม่ได้เครียด มันแตกซะเฉยๆ ก็มี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องมีสาเหตุให้ไปเมืองฟ้า (สวรรค์) ก็รอดูว่าเป็นสาเหตุอะไร คนที่เป็นโรคนี้รู้ตัวดีว่ารักษาไม่หาย อย่างมากก็พอทุเลา แถมโรคแทรกก็มีเยอะด้วยซี เจ้าลุงรู้แน่จ้าว่าคู่ตุนาหงันหลานสาวคนสวยเป็นใคร ^^ เอิ่ม อ่ะนะ ไม่ต้องเป็นหวัดน้ำอุ่นก็ช่วยได้เหมือนกันจ้ะ กระเป๋าน้ำร้อนพึ่งพาได้ทุกเวลา 55+ ************ คุณ อรุสา (npuiy)   : “มาแล้วๆ” ทักเค้าแค่เนี้ย แหม น้อยใจจังเยย T^T ************ คุณ Setakan   : พี่ม้นนนนน ไปไหนมาตั้งนาน เค้าคิดถึงนะ ตอนนี้หายดีแล้วค่ะ ไม่ไหวๆ ชาติหน้ามีจริงไม่ขอเกิดเป็นผู้หญิงเด็ดขาดเลย ฮือ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะพี่ ^^ ************ คุณ mimny  : คุณมิ้ม อ่า.... บทสาบานนี้คือคีย์เวิร์ดของเรื่องค่ะ ^^ จากคุณ : อริญชย์ (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 18:31:42

ความคิดเห็นที่ 4 ชั้นขอมาฝึกใช้คำราชาศัพท์กับงานของหนูอินละกันนะ ปล.งานใหม่ที่ว่านี่อยู่ในกรุงเทพฯ ป่ะ ถ้าใช่ เราจะได้นัดเจอกันบ้างอ่ะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 54 19:55:47

ความคิดเห็นที่ 5 สมชายชาตรีจริงๆเจ้าชายแห่งไฟ จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 54 00:07:40

ความคิดเห็นที่ 6 สู้ๆๆ อิน จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 54 17:27:43

ความคิดเห็นที่ 7 อ้าว จะแทงก็ไม่แทง ชิณณะไม่สำนึกก็จะเป็นการปล่อยป่าเข้าเสือ ถ้าสำนึกก็คงได้ใจเนอะๆๆ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 54 22:02:12

ความคิดเห็นที่ 8 อ๋อ...ถ้าอย่างนั้นคุณอิน ต้องทาน เหล็ก สังกะสี ไฟเบอร์ และไม้ ..... เอ่อออ...ไม่ใช่แล้วเนอะ จะบอกว่าให้มีน้อง ... จะได้ไม่ปวดท้องอย่างน้อย 9 เดือน ก็คงไม่ดีแน่...แฮ่ๆๆ งั้น ... ต้องรอเภสัชกรหญิงมาให้คำตอบล่ะค่ะว่าทานอะไรจะช่วยลดอาการปวดท้องได้ (เค้าเคยอ่านผ่านตาแหละ แต่ไม่แน่ใจ เดี๋ยวบอกให้ทานไปแล้วหนักกว่าเดิมจะยุ่ง...ฮี่ๆๆ)             . จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 12:15:31

ความคิดเห็นที่ 9 ชายชาตินักรบสุดๆๆเลยคะ เจ้าชายศิขริน ดูท่าทางเจ้าชายศิขริน คงไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำ ดูท่ารักและเคารพเจ้าหลวงวายุกุล ท่าทางภายนอกดูดุ แต่ภายในอ่อนโยน แต่ให้ใครเห็นไม่ได้ พี่อิน เจ้าชายศิขรินคงหล่อไม่เบา ถ้าจะให้เทียบระหว่างเจ้าหลวงเมืองแก้วกะเจ้าหลวงเมืองคำ คงหล่อกันคนละแบบแน่ แต่เอสเป๊กเจ้านางกาสะลองคงอยากได้แบบปะป๋า ว่าที่ลูกเขยในอนาคต เจ้าเมืองคำคงไม่ว่าอะไร แต่คงแก้เผ็ดเจ้าชายศิขรินแน่ๆเลย หลังจากเสร็จศึก อิอิ ชิณนะ แอบเจ้าเล่ห์ มักใหญ่ใฝ่สูง คงมีจะปมตั้งแต่เด็กๆ อ่านไปอ่านมาน่าสงสารเหมือนกัน คนเราวาสนาไม่เท่ากัน ถ้าชิณนะยอมรับคงจะดีใช่น้อย จากคุณ : สายธารแห่งฟากฟ้า (s.paresu) เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 20:58:26