ความคิดเห็นที่ 1 “อ้าว คุณช่อ มาอยู่ที่นี่เองนะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้ารัชกับหนิงหรอกคู่นั้นน่ะเขาไม่เจอ กันนานคงมีอะไรอยากคุยกันเยอะ ไปครับไปถ่ายรูปกับพวกเราดีกว่า” ชายหนุ่มร่างใหญ่หน้ากลมดิก ที่ช่อนาคีไม่รู้จัก รู้แค่ว่าเป็นเพื่อนของนายท่าน จู่ๆก็โผล่มารั้งเธอไว้ในเวลาสำคัญพอดี “เอ่อ .”ช่อนาคีไม่รู้จะอธิบายเช่นไรได้แต่อ้ำอึ้ง “อ๋อ คุณคงลืมชื่อผม ไม่เป็นไรครับ ผมชื่อเบิ้ม คนที่ร้องเพลงเปิดงานคนแรกไง” ชายหนุ่มยิ้มตลก “เอาล่ะ ไม่ต้องเขิน ไปครับไปถ่ายรูปกัน” หลังจากพูดจบช่อนาคีก็ถูกดึงเข้าไปร่วมวงถ่ายรูป เธอถูกนายเบิ้มเป็นผู้กำหนดให้ทำท่า อย่างนั้นอย่างนี้ตามต้องการทั้งที่ในใจนั้นเป็นกังวลห่วงนายท่านแทบแย่ ‘ชัยยันต์ หญิงที่อยู่กับนายท่านตอนนี้คือวิรุฬรัศมี เจ้าจงรีบไปดูทีเถิด ข้าถูกรั้งไว้มิอาจไปได้’ ช่อนาคีส่งกระแสจิตไปยัง บริวารคนสนิทของรัชชตะที่ขณะนี้ยืนสนทนาอยู่กับสองสามีภรรยาเจ้าของบ้าน ‘นางคลายปราณจุลออกกระนั้นรึ หญิงดื้อรั้น รัศมีเจ้ากำลังจะทำให้เราเดือดร้อน!’ ชัยยันต์ส่งกระแสตอบมาอย่างโมโห “คุณช่อครับเหม่อเหรอครับเนี่ย ดูสิ รูปออกมาดูไม่เป๊ะเลย ขออีกทีครับชูสองนิ้วด้วย” เบิ้มขัดขวางการสื่อสารของช่อนาคีอีกตามเคย ‘กระไรนัก เจ้ามนุษย์ยักษ์ผู้นี้’ ช่อนาคีได้แต่คิดในใจอย่างรำคาญและร้อนใจเต็มทน เมื่อมองลงจากกลางฟากฟ้ายามราตรีของหมู่บ้านริมน้ำชานเมืองบัดนี้ช่างมืดมิดมีเพียงแสงสลัวจากระเบียงบ้านเรือนน้อยใหญ่เท่านั้น ทว่าความมืดมิดเพียงเท่านี้มิอาจบดบังสายตาอันเฉี่ยวคมของจ้าวเวหาไปได้ จากที่ร่อนค้นหาร่องรอยของธิดาแห่งพญาวิรุฬหัตถี ตามคำสั่งของวิรุฬพัชระผู้เป็นนายของตนอยู่นานก็ไม่พบ แต่แล้วเมื่อครู่กลิ่นที่โชยมาแตะประสาทสัมผัสของราเชต กลับบอกให้เขารู้ว่าวิรุฬรัศมีได้ปรากฏกายขึ้นแล้ว ทันใดปักษาร่างใหญ่โฉบดิ่งลงสู่เป้าหมายอย่างรวดเร็ว ทว่าเมื่อเข้ามาใกล้จวนตัวแล้วกลับต้องชะงักรั้งรออยู่ไม่สามารถลงไปปรากฏกายได้อย่างที่ตั้งใจ นั่นก็เพราะวิรุฬรัศมีในร่างของหญิงผู้หนึ่งยืนลึกเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ริมน้ำแห่งนั้น ซึ่งมีกระแสบารมีแห่งพุทธคุณและเทพยดาเจ้าของสถานที่แผ่ซ่านออกมาเป็นลำเรืองรอง ในเมื่อเขามิใช่แขกที่ถูกเชื้อเชิญเห็นจะบุกรุกเข้าไปได้ยากนักจึงยังคงรั้งรอเพื่อหาโอกาสที่เหมาะสมแค่เพียงเบื้องบน ฝ่ายนพมาศตัวจริงรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อพบว่าตัวเองหูฝาดไปเองที่ได้ยินว่าป้าสายมาเรียก เพราะเท่าที่สอบถามปรากฏว่าไม่มีใครให้ป้าสายไปเรียกเธอแต่อย่างใด นพมาศจึงเดินกลับไปยังศาลาท่าน้ำดังเดิมพร้อมจานผลไม้รวมขนาดใหญ่ ทว่าเมื่อไปถึงศาลาริมน้ำกลับว่างเปล่าไร้ร่องรอยของรัชชตะ “รัช รัชอยู่ไหนน่ะ”นพมาศเรียกพลางมองหา ‘หรือว่าจะลงไปเล่นน้ำตอนค่ำ บ้าจังรัชเนี่ย’ ความคิดนี้ทำให้หญิงสาวเดินเลยออกจากศาลาเพื่อสำรวจลงไปในน้ำตามแนวสะพานที่ทอดยาวออกไปด้านหน้า และเมื่อเดินมาจนถึงปลายสะพานและมองลงไปยังเสาไม้ด้านล่างก็พบเพียงความว่างเปล่า เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีจริงๆจึงตัดสินใจว่าจะเดินกลับไปดูในบ้านอีกครั้ง แต่แล้วเมื่อหันมากลับปรากฏว่ามีร่างของชายหนุ่มผิวเข้มร่างสูงใหญ่ ภาพที่เห็นตรงหน้าตอนนี้เกือบทำให้นพมาศล้มทั้งยืนในทันที เพราะใครคนหนึ่งที่ตัวเป็นคนทว่ากลับมีปีกกว้างกางกระพือออกทางด้านหลังประกอบนัยน์ตาแดงฉานดุดัน “คุณ !” หญิงสาวเบิกตากว้าง พูดได้เพียงเท่านั้นเองแล้วเธอก็ไม่สามารถยั้งสติให้รับรู้อะไรได้อีกเลย ราเชตเอื้อมมือออกมารับร่างของหญิงสาวที่ตนเข้าใจว่าเป็นวิรุฬรัศมีจำแลงกายมา แม้จะให้ฉงนอยู่บ้างว่าเหตุใดเมื่อมาอยู่ใกล้เช่นนี้นายหญิงของตนจึงไม่มีกลิ่นอายแห่งครุฑเลย ‘นี่คงจะทำเป็นแสร้งอำพรางกลิ่นแล้วสิ้นสติ แต่ประเดี๋ยวเถิด การอำพรางกลิ่นทำได้ไม่นานนักดอกนายหญิง’ เมื่อเข้าใจว่าเป็นเช่นนั้นราเชตจึงรู้สึกกระหยิ่มในใจว่างานที่ได้รับบัญชามานั้นได้สำเร็จลงแล้ว เขาอุ้มร่างหญิงสาวที่หมดสติขึ้นกระชับอก ก่อนจะส่งตัวทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้ามืดมิดด้านบน และแล้วร่างจำแลงของมนุษย์มีปีกเมื่อครู่ได้กลายเป็นร่างปักษายักษ์ใหญ่ ที่ประกอบไปได้กงเล็บอันงองุ้มขนแข็งสีเขียวแซมน้ำตาลที่เรียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบ และที่ใบหน้าบัดนี้ไม่ใช่ใบหน้าของมนุษย์อีกแล้วทว่ากอปรด้วยคิ้วหนาดกคำ จมูกแข็งงองุ้มและรูปปากแหลมงอนยื่นออกมา ร่างประหลาดนั้นใช้กงเล็บของตนยึดนพมาศที่ไร้สติไว้แล้วกระพือปีกพาเธอบินออกไปยังจุดหมาย ที่นัดแนะกับวิรุฬพัชระไว้แล้วนั่นเอง แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 54 20:01:40 จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 16:08:03

ความคิดเห็นที่ 2 ทางฝ่ายรัชชตะและนพมาศตัวปลอมยังคงโอบกอดกันแนบชิดภายใต้เสียงทำนองสวรรค์อย่างดื่มด่ำ วิรุฬรัศมีในร่างของนพมาศนั้นแท้จริงตอนแรกแค่นึกสนุกและอยากลองว่าการมีคนรักนั้นเป็นเช่นไร เพราะหล่อนมิเคยได้ถูกเปิดโอกาสให้มีความสัมพันธ์กับชายใดที่พึงใจไม่ว่าจะเป็นครุฑด้วยกันเองหรือแม้แต่คนธรรพ์ทั้งหลาย ด้วยวิรุฬหัตถีนั้นจอมบงการหมายจะปั้นให้เธอได้เป็นคู่บุญแก่พญาครุฑผู้มากบารมีสหายตนเท่านั้น ฝ่ายคนธรรพ์น่ะหรือหาเคยได้อยู่ความสนใจของวิรุฬหัตถีไม่ ‘คนธรรพ์ นักขับกล่อมดนตรีน่ะรึ จะมีบารมีใดเทียบได้กับชีวิตที่เป็นอมตะเช่นครุฑเล่า อย่าได้ใฝ่ใจนักเลยธิดาข้า’ นี่เป็นคำพูดเชิงตำหนิของผู้เป็นพ่อที่ครั้งหนึ่งเธอไปคบหากับคนธรรพ์ แต่แล้วในคืนนี้เมื่อได้ใกล้ชิดรัชชตะเธอกลับซาบซึ้งในบทบาทของเขาที่มีต่อคนรักอย่างยากจะหาใครเทียบ ชายหนุ่มผู้เปี่ยมด้วยพลังความรักความจริงใจ และมั่นคง หรือว่าเธอจะหลงรักเขาผู้นี้ขึ้นมาจริงๆเสียแล้ว โดยที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาจากเผ่าพันธุ์ใด และทำไมจึงมีพ่อแม่เป็นมนุษย์ด้วย แต่แล้วยังไม่ทันที่วิรุฬรัศมีจะคิดอะไรต่อไปได้นาน เธอกลับได้รับรู้ถึงการลงมือของราเชตต่อนพมาศตัวจริง “แย่แล้ว”หญิงสาวถอนกายจากชายหนุ่มพร้อมร้องอุทานเสียงดัง “อะไรเหรอหนิง” “ราเชต มาลักพาตัวนพมาศไปแล้ว” “อะไรกันหนิง พูดตลกอะไร ก็หนิงอยู่ตรงนี้ แล้วใครจะลักพาตัวไปไหน” รัชชตะขมวดคิ้วด้วยความงงงัน “นายท่าน นี่คือวิรุฬรัศมี หาใช่นพมาศ” ยังไม่ทันที่วิรุฬรัศมีจะได้อธิบายอะไร ชัยยันต์ก็เดินมาพอดี ทันใดนั้นวิรุฬรัศมีจึงกลับคืนสู่ร่างเดิมของตน ภาพที่ปรากฏแก่สายตารัชชตะตอนนี้ให้รู้สึกยิ่งกว่างงงัน เขารับรู้ได้ถึงความร้อนที่วูบขึ้นสู่ใบหน้าด้วยความเดือดดานเป็นระลอกด้วยความโมโหสุดขีด “นี่เธอทำอะไรลงไปวิรุฬรัศมี มาแปลงกายเป็นแฟนผมทำไม ฮะ” ชายหนุ่มกระชากแขนหญิงสาวเข้าหาสุดแรง คล้ายจะเค้นเอาเหตุผลที่มาหลอกลวงกันเช่นนี้ “ข้าขออภัยเถิดนะท่านรัชชตะ แต่อย่าได้ซักไซร้อะไรตอนนี้เลย พวกเราควรจะตามไปช่วยนพมาศกันก่อน เพราะตอนนี้ราเชตคงจะจับตัวนางไปไกลแล้ว”หญิงสาวพูดท่าทีร้อนรน “อะไรกันเนี่ย โธ่โว้ย” รัชชตะเหลือจะทน นี่ต้องมากอดจูบคนอื่นยังไม่พอ นพมาศยังจะมาโดนจับตัวไปอีก เพราะวิรุฬรัศมีแท้ๆที่ทำให้เดือดร้อน “นายท่าน เจ้าราเชตคือครุฑบริวารแห่งวิรุฬพัชระคาดว่าคงเข้าใจผิดคิดว่านพมาศคือวิรุฬรัศมีที่จำแลงกาย” “วิรุฬรัศมีเธอต้องนำทางไปว่าราเชตอะไรนั่นจะไปที่ไหน ถ้าแฟนผมเป็นอะไรไปคุณอย่าหวังว่าผมจะให้อภัย” ชายหนุ่มหน้าเคร่งขรึมกว่าทุกครั้งที่วิรุฬรัศมีเคยเห็น ทั้งสามคนลัดสนามหญ้าใหญ่ออกมาสมทบกับช่อนาคีที่ท่าน้ำ ในระหว่างนั้นยังไม่มีใครรู้เรื่องราว ทุกคนยังคงสังสรรกันอยู่ในบ้าน มีแต่เจ้าโอ๊ดที่มาเดินด้อมๆมองๆอยู่ รัชชตะเห็นเข้าพอดีจึงเรียกไว้และฝากความไปบอกเอกและพิมพ์จันทร์ให้รู้ว่า เขาต้องไปตามนพมาศกลับมาเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจะกลับมาอธิบาย และฝากแจ้งเพื่อนๆทุกคนว่ามีธุระด่วนไม่อาจกินเลี้ยงต่อได้ เมื่อถึงศาลาท่าน้ำวิรุฬรัศมีจึงคืนร่างจำแลงจากมนุษย์สาวกลายเป็นปักษีร่างระหงที่กอปรด้วยแผงขนสีแสดบาดตา เธอทะยานร่างรั้งรอทั้งสามอยู่เหนือพื้นศาลาเล็กน้อย ปีกนั้นคอยกระพือขยับไหว “แล้วพวกท่านจะไปกันอย่างไร นั่งเรือตามไปเหมือนเคยหรือ ถ้าเช่นนั้นเห็นจะยากที่จะติดตามราเชต เพราะเขาควรจับตัวนพมาศไปยังริมฝั่งสุคันธาเพื่อเตรียมข้ามสู่วิรุฬพิมาน “ฮึ เจ้าคิดว่าพวกเราคือใครกันธิดาวิรุฬหัตถี”ชัยยันต์ยื่นหน้าถามใกล้ๆหน้าประหลาดนั่น “แล้วเป็นใครกันเล่า ข้าถามเจ้ามาตั้งนานแล้วก็ได้แต่เก็บงำไม่ยอมบอก” ชัยยันต์ไม่ยอมตอบได้แต่พยักหน้าให้แก่ผู้เป็นนายและช่อนาคีอย่างให้สัญญาณเพื่อให้เก็บคืนว่านนาคาและคืนร่างสู่นาคราชที่แท้จริง ทันใดนั้นร่างของคนทั้งสามที่ยืนอยู่ที่ปลายสะพานกลับกลายเป็นลำแสงม้วนเป็นวงขึ้นสู่ฟากฟ้า สักอึดใจเท่านั้นเองลำแสงนั้นก็เผยให้เห็นลำตัวยาวของนาคราชที่ประกอบไปด้วยเกล็ดสีต่างๆกัน “แซด แซด”เสียงแผดร้องดังสะเทือนเลื่อนลั่นดังฟ้าคะนองเมื่อร่างทั้งสามร่อนวนฉวัดเฉวียดอยู่กลางอากาศ วิรุฬรัศมีเห็นภาพนั้นได้แต่อึ้งงงงัน และไม่พ้นอุทานดังๆขึ้นมาในใจว่ามันช่างเป็นความบังเอิญในความโชคร้ายหรืออย่างไร ที่พวกเขาเหล่านั้นคือเผ่าพันธุ์นาคาผู้เป็นศัตรูตัวฉกาจของครุฑ “พวกเจ้าไยไม่บอกข้าว่าเป็นนาคาเสียแต่แรก แล้วนี่จะทำเช่นไร พี่ชายของข้าคงไม่คืนคนรักของท่านให้โดยง่ายเป็นแน่” “จริงของรัศมี นายท่าน หากเราตามไปเช่นนี้ เห็นทีจะเกิดศึกระหว่างครุฑกับนาคาก่อนเวลาอันควร” “ท่านรัชชตะ ท่านจงรั้งรออยู่นี่เถิด ข้าจะเป็นคนไปเจรจากับพี่ชายข้าให้เอง” รัศมีคิดว่าน่าจะดีกว่าเกิดสงคราม “หยุดพูดไปเลยรัศมี ผมไม่ไว้ใจคุณ ในเมื่อคุณสามารถทำให้เราเดือดร้อนมาครั้งนึงแล้ว” รัชชตะนึกโทษตัวเองที่ไม่ยอมให้รัศมีแยกไปแต่แรกอย่างที่ชัยยันต์เตือน “นายท่าน ท่านยังไม่พร้อมต่อกรวิรุฬพัชระ”บริวารเตือนเสียงเน้นหนัก “อย่าห้ามเลยต่อให้ต้องตายผมก็จะไป คุณและช่อนาคีไม่ต้องไปด้วย เพราะนี่คือความผิดของผมเองที่ทำให้เกิดเรื่อง” ชายหนุ่มเน้นย้ำความตั้งใจที่ไม่อาจปล่อยให้คนรักซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวใดๆต้องรับเคราะห์เพียงลำพัง “นายท่าน อยู่ที่ใดเราก็จะอยู่ที่นั่น หากภุชนาคินไร้ซึ่งทายาทท้าววาสุกรี แล้วจะเรียกว่ามีภุชนาคินได้อีกหรือ รัศมีเจ้านำไปเถิดพวกเราพร้อมแล้ว” “ขอบใจมาก ชัยยันต์ ช่อนาคีด้วย”รัชชตะซึ้งใจในความภักดีของบริวารยิ่งนัก “ถ้าเช่นนั้นก็ตามมา”เสียงวิรุฬรัศมีที่เคยสดใส มาตอนนี้กลับเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ว่าแล้วร่างปักษีระหงก็กระพือปีกร่อนนำร่างของนาคานาคีทั้งสามมุงตรงไปยังเป้าหมายคือริมฝั่งสุคันธา ที่แห่งนั้นจะเปลี่ยนจากชายฝั่งทะเลที่สวยงามสดใสกลับกลายเป็นสมรภูมินองเลือดหรือไม่นั้นยังเป็นสิ่งที่วิรุฬรัศมีไม่กล้าจะคาดเดา เพราะนี่ก็นานเต็มทีแล้วที่สงครามระหว่างครุฑและนาคาได้สงบลงมายาวนาน หากครั้งนี้เธอได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อชนวนสงครามล่ะก็ เห็นทีจะเป็นผิดบาปในใจที่เธอไม่อยากให้อภัยตนเองเช่นกัน จบตอนที่ 8 แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 54 18:24:15 แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 54 18:23:18 จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 16:19:11

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่แล้ว ตอนที่7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10632621/W10632621.html ตอนที่6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10588161/W10588161.html ตอนที่5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10574455/W10574455.html ตอนที่4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10532020/W10532020.html ตอนที่3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10525207/W10525207.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10511443/W10511443.html ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10498622/W10498622.html จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 16:20:29