PANTIP.COM : W10662936 เนตรสองภพ บทที่ 22 : วิญญาณคนเป็น วิญญาณคนตาย [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 1

บทที่ 22 : วิญญาณคนเป็น วิญญาณคนตาย

ประกายแก้ว สกุลสุวรรณลืมตาขึ้นช้าๆ แม้เด็กสาวจะยังไม่ได้มองโดยรอบ แต่เธอก็สามารถรับรู้ได้ว่ารอบกายมีแต่ความสับสนวุ่นวาย แก้วลุกขึ้นสะบัดศีรษะที่ปวดตุบๆ พยายามนึกทบทวนเหตุการณ์ระทึกขวัญที่ผ่านมาเมื่อครู่ ใช่ ! ... เธอพยายามขัดขวางการก่อการร้ายที่มุ่งหวังสังหารท่านการุณย์ ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่คนปัจจุบัน ด้วยเหตุนี้ชายชราชุดขาว หมอผีวิปลาสผู้นั้นจึงเรียกวิญญาณปิศาจในอาณัติเพื่อทำร้ายเธอและเพื่อนๆ

เพื่อนๆ ? ... ไม่รู้ว่ามิ้นท์ ส้มเช้ง วิวัฒน์และพยนต์จะปลอดภัยหรือไม่ ?

ส่วนตัวเธอล่ะ เธอขัดขวางหมอผีจนพลัดตกจากระเบียงริมบันไดเลื่อนชั้นสาม แต่ดูท่าทางแล้ว เธอน่าจะโชคดีกว่าหมอผีคนนั้น

แก้วเหลือบตามองร่างผอมซูบที่นอนอยู่บนพื้นคอนกรีตถัดไปไม่ห่าง เลือดแดงสดไหลรินจากบาดแผลที่ศีรษะ ร่างกายกระตุกน้อยๆแสดงให้เห็นว่าวิญญาณจวนเจียนจะออกจากร่าง ... ส่วนตัวเธอโชคดีกว่าที่หล่นลงในกระบะเสื้อผ้าลดราคา เหตุนี้เองจึงทำให้เธอไม่ต้องเจ็บตัวมากนัก จะมีก็แต่อาการปวดศีรษะและเคล็ดขัดยอกตามร่างกาย

ประกายแก้วไม่มีเวลาเป็นห่วงคนร้ายมากไปกว่านี้ เด็กสาวรีบเดินตรงไปทางบันไดเลื่อนเพื่อกลับขึ้นไปยังชั้นสาม เธอเป็นห่วงเพื่อนคนอื่นๆ หากแม้มีใครสักคนเสียชีวิตล่ะก็ ... คงไม่สามารถอภัยตัวเองได้ตลอดชีวิต

ทว่ายังไม่ทันก้าวขึ้นบันได เด็กสาวหันไปเห็นพนักงานดับเพลิงพร้อมหน่วยกู้ภัยพากันกรูเข้ามา ทั้งหมดกระจายกำลังกันเข้าดับไฟและค้นหาผู้บาดเจ็บ ส่วนหนึ่งวิ่งขึ้นบันไดเลื่อนตรงไปยังชั้นสาม บางทีท่านการุณย์อาจแจ้งตำแหน่งที่เกิดเหตุไว้ล่วงหน้า

น้ำถูกฉีดตามท่อสายยางโดยพนักงานดับเพลิง เปลวไฟที่ลุกไหม้กองเสื้อผ้า เสา และเพดานดับไปแล้วหลายส่วน กระนั้นยังมีอีกหลายจุดที่พระเพลิงยังคงโหมกระหน่ำ โดยเฉพาะชั้นสามอันเป็นตำแหน่งต้นเพลิง แก้วนึกภาวนาให้เพื่อนเธอทุกคนปลอดภัย

ราวกับคำอธิษฐานได้รับการตอบสนอง ไม่กี่นาทีถัดจากนั้น หน่วยกู้ภัยค่อยๆลำเลียงผู้บาดเจ็บลงมาทีละคน มิ้นท์ ส้มเช้ง พยนต์ สุดท้ายคือวิวัฒน์ ดูเหมือนทั้งหมดไม่ได้รับอันตรายถึงแก่ชีวิต !

และที่สำคัญ เด็กสาวไม่เห็นวิญญาณร้ายที่คุกคามเพื่อนเธอ ... บางที เมื่อหมดสิ้นจอมขมังเวทย์ผู้ควบคุม เหล่าวิญญาณ เหล่าปิศาจทุกตนคงหลุดพ้นเป็นอิสระและไปตามทางของพวกมัน

แก้วได้ยินหน่วยกู้ภัยและพนักงานดับเพลิงร้องตะโกนให้นำผู้บาดเจ็บออกพ้นจากสถานที่เกิดเหตุโดยเร็วที่สุด เนื่องเพราะบัดนี้ทั้งไฟ ทั้งควันยังไม่สามารถควบคุมได้เต็มร้อย
เมื่อเพื่อนปลอดภัย ... เธอเองก็ควรออกจากสถานที่แห่งนี้เสียที โดยก่อนที่จะออกจากห้างฯ เด็กสาวตั้งใจจะไปแจ้งกับพนักงานดับเพลิงว่ายังมีหมอผีที่นอนจมกองเลือดอยู่ที่ชั้นล่าง บางทีหากช่วยเหลือทัน เขาอาจจะรอดชีวิต

“ ข้างล่างมีคนเจ็บ ” เสียงร้องตะโกนของพนักงานดับเพลิง เจ้าหน้าที่นายนั้นรุกเข้าฉีดน้ำจนไปพบร่างของชายชราหมอผี เท่านี้ประกายแก้วก็หมดห่วง ถึงตอนนี้เธออยากออกไปดูอาการเพื่อนทุกคนที่ถูกนำตัวไปด้านนอก

“ ไหนๆ คนเจ็บอยู่ไหน ? ” พนักงานดับเพลิงพร้อมหน่วยกู้ภัยสามสี่คนวิ่งตรงเข้ามา เจ้าหน้าที่รายแรกซึ่งบัดนี้ลงไปนั่งคุกเข่าคลำชีพจรส่ายหน้าอย่างหมดหวัง
“ ตายเสียแล้ว คงตกลงมาจากชั้นบน หัวเละ สมองไหล ” นั่นคือคำตอบ แก้วรู้สึกทั้งเศร้า ทั้งสงสาร แต่ทำอย่างไรได้ เรื่องเดือดร้อน ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นทั้งหมดก็เป็นเพราะตัวเขาเองเป็นผู้ก่อ

แม้แก้วไม่อยากให้เขาตาย ... แต่ลงท้ายกรรมก็ตามสนอง คิดปลงได้เช่นนั้น เด็กสาวจึงหันหลังกลับเพื่อจะเดินออกจากห้างฯ

“ ช่วยหนูคนนั้นดีกว่า หายใจแผ่วลงทุกที ”

ประกายแก้ว สกุลสุวรรณหันขวับด้วยความสงสัย ถ้อยคำของเจ้าหน้าที่ดับเพลิงทำให้เธอนึกฉงนใจ ยังมีใครที่บาดเจ็บหลงเหลือในบริเวณนี้อีก ?

“ นักเรียนมัธยมนี่นา ... โรงเรียนลานนาวิทยาลัย ” พนักงานกู้ภัยเปรยขึ้นขณะเตรียมเปลสำหรับนำส่งผู้ป่วย

หรือจะเป็นเพื่อนของเธอคนใดคนหนึ่งที่ตกลงมา ? ก็ทุกคนถูกเคลื่อนย้ายไปหมดแล้วนี่ ?
หรือเธอดูผิด ?
หรือจะเป็นยายมิ้นท์ที่ถูกโหงพรายปิศาจบังคับให้กระโดดลงจากชั้นสาม ! เธอช่วยเพื่อนไม่ทันอย่างนั้นหรือ ?

ไวเท่าความคิด แก้วรีบวิ่งไปดู ลืมอาการบาดเจ็บขัดยอกจากการตกที่สูง ลืมกระทั่งบาดแผลถูกแทงที่ฝ่ามือ หากยายมิ้นท์เป็นอะไรไปแล้วล่ะก็ เธอคงไม่อาจให้อภัยตัวเอง

ทว่าการณ์กลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิด
เบื้องหน้าที่นอนอยู่ในกระบะเสื้อผ้า ... คือร่างของเธอเอง !?

ร่างของหญิงวัยรุ่นในชุดนักเรียนที่คุ้นตา หน้าอกปักอักษรย่อของโรงเรียนมัธยม ‘ ลานนาวิทยาลัย ’ ส่วนลำตัวของเด็กสาวยังอยู่ในกระบะเสื้อผ้าลดราคา ทว่าศีรษะกลับกระแทกที่ขอบของกระบะนั้น ยังผลให้โลหิตสีแดงไหลรินนองพื้นเป็นทาง !

และใบหน้าของร่างนั้น ... คือเธอ นางสาวประกายแก้ว สกุลสุวรรณ !!

“ กรี๊ดดดดดดดด ! ” แก้วร้องลั่นด้วยความหวาดหวั่น เด็กสาวรับรู้ในมโนสำนึก ร่างตัวเธอที่ยืนอยู่ในตอนนี้หาใช่ร่างเนื้อไม่

นั่นเพราะบัดนี้กายเนื้อนอนกองอยู่เบื้องหน้า
และที่ยืนอยู่ ที่รับรู้ความรู้สึกในปัจจุบันกาล ... คือวิญญาณ !?

” ไม่ ! ไม่นะ ! ” แก้วร้องลั่น ทว่าไม่มีใครสามารถได้ยิน ไม่มีใครสามารถมองเห็น เด็กสาวถอยกรูดจนล้มลงก้นกระแทกพื้น มือเท้าสั่นเทาด้วยความกลัว และในทันทีที่ล้มลงนั้น เธอจึงได้เห็นอะไรบางอย่างที่ย้อยพลิ้วลงจากด้านบนของศีรษะ

ด้ายสีเงิน !

ประกายแก้วขนลุกวาบ เส้นด้ายประกายเงินที่งดงามประดุจใยไหมนี้เธอรู้จักดี มันคือสายใยชีวิต ... หรือหากจะเรียกว่าสายใยวิญญาณก็ว่าได้

เช่นนั้นเธอยังไม่ตาย แต่คงอยู่ในรูปของวิญญาณคนเป็น ? ... แต่ถึงกระนั้นก็อาจเรียกได้ว่าลูกผีลูกคน ใกล้ตายเต็มที !

จากคุณ : Luckard

เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 09:03:18

ความคิดเห็นที่ 3

“ ไม่นะ ... หนู ... หนูไม่อยากตาย ฮือๆๆๆ ” เด็กสาวคร่ำครวญ น้ำตานองหน้าไม่ต่างไปจากศศิรัตน์ที่บัดนี้นั่งคุกเข่าร่ำไห้ขณะที่ทีมพยาบาลกำลังทำการกู้ชีวิต
ไม่เว้นคนที่อยู่ห่างออกไป เพื่อนทุกคนที่เหลือ ส้มเช้ง พยนต์ วิวัฒน์ ทุกคนล้วนไม่ต่างกัน ทั้งหมดกำลังหลั่งน้ำตาเพื่อเพื่อนที่กำลังจะลาจากโลกนี้

“ ไม่นะคะ หนูไม่อยากตาย ! ” แก้วพยายามอ้อนวอน ทว่าหาได้มีคำตอบจากชายผู้เป็นยมทูตไม่ เขาคงยืนนิ่ง ใบหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก ใช่สิ ! คนที่เป็นยมทูตคงชาชินกับการร้องขอชีวิตจากเหล่าดวงวิญญาณถึงฆาต

“ อันที่จริงเจ้ายังไม่สิ้นอายุขัย ” ประโยคแรกจากริมฝีปากใต้หนวดดำ มันเป็นประโยคที่เอ่ยด้วยเสียงเรียบ ทว่ากลับสร้างความหวังให้แก่เด็กสาวเป็นอย่างยิ่ง
“ งั้นหนูก็ยังไม่ตาย ? ” แก้วถามอย่างมีหวัง สายตาเหลือบมองไปยังร่างเนื้อที่กำลังได้รับการปั๊มหัวใจอย่างต่อเนื่อง

“ อย่าพึ่งดีใจ แม้ไม่ถึงกำหนดฆาต ทว่าหลายดวงวิญญาณก็อาจต้องดับสูญก่อนเวลาอันควรด้วยกรรมตัดรอนอันมีแต่หนหลัง ... เจ้ากรรมนายเวรที่จองล้างจองผลาญกันมาทุกชาติภพ หากเขาตามทัน ... ชีวิตก็อาจวางวายสูญสิ้นก่อนถึงฆาตชะตา ” เป็นคำอธิบาย
“ หมายถึงหนูต้องตายด้วยกรรมตัดรอน ? ”

ชายชุดดำพยักหน้าช้าๆ
“ จริงๆแล้วต้องเป็นเช่นนั้น ทว่าในช่วงเวลาที่ผ่านมาเจ้าได้ประกอบกรรมดี ... ความดีนั้นกลายเป็นกรรมดีที่สามารถตัดรอนวิบาก ... ถึงแม้ไม่อาจหักล้างลบกรรมเก่า แต่ก็สามารถลดทอนผลของการจองเวรให้ผ่อนทุเลา หรือยืดยาวนานออกไป ”

“ กรรมดี ? ” เด็กสาวทวนคำ
“ ใช่แล้ว ต่อจากนี้ลุงขอเป็นคนอธิบายแทนท่านยมทูตเอง ” เสียงอีกด้านหนึ่งดังขึ้น ประกายแก้วหันไปจึงพบกับชายสูงวัยในชุดนุ่งขาวห่มขาว ท่าทางใจดี มีเมตตา

“ คุณลุงเห็นหนู ? ลุงเป็นใครคะ ? ” ประกายแก้วถามงงๆ และเมื่อหันกลับไปทางยมทูต ก็พบว่ากำลังเดินไปรับวิญญาณจอมขมังเวทย์ที่ลอยออกมาจากในห้างฯ พักเดียวทั้งยมทูต ทั้งวิญญาณหมอผีวิปลาสต่างก็เลือนหายไปกับอากาศ

“ ใช่ ... ลุงเห็นหลาน เห็นมาตั้งนานแล้ว ” คำพูดของชายสูงวัยทำให้แก้วหันกลับมาสนใจคู่สนทนาตรงหน้าอีกครั้ง
“ ลุงคือใคร ? หลานคงจำไม่ได้หรอก ลุงเคยดูแล ‘ ดวงเนตร ’ ของหลานอยู่นานแสนนาน กระทั่งเมื่อแม่ของหลานท้องแก่ใกล้คลอด ลุงจึงมอบเนตรให้แก่ร่างหลานที่อยู่ในครรภ์ ... เมื่อหลานได้รับดวงเนตรแล้ว วิญญาณของหลานจึงสมบูรณ์พร้อมที่จะคลอด ”

“ เนตร ? หมายถึงดวงตาอย่างนั้นหรือคะ ? ” แก้วยังสับสนในคำอธิบาย
ชายชรายิ้มอย่างอ่อนโยน
“ ใช่แล้วหลาน ... เนตรสองภพ ดวงตาสำหรับผู้ถูกเลือก ลุงเป็นผู้ดูแลเนตรเหล่านั้น และมอบให้แก่วิญญาณเด็กทารกผู้มีชะตากรรม ”

“ คุณลุงพูดว่า ‘ เนตรเหล่านั้น ’ ? ... หมายถึงมีคนอื่นที่มีดวงตาเหมือนหนูจริงๆหรือคะ ? ดวงตาที่เรียกว่า ‘ เนตรสองภพ ’ ? ”

“ เป็นเช่นที่หลานเข้าใจ เพียงแต่หลายคนเสียชีวิตไปแล้ว บางคนทำร้ายตัวเองเนื่องเพราะหวาดกลัว ไม่เข้าใจพรสวรรค์ที่ตนเองได้รับ ”
“ แล้วคนที่มีเนตรเหมือนหนู ... เขาเห็นเหมือนกับหนูไหมคะ ? ... เอ่อ หมายถึงเห็นผี เห็นวิญญาณน่ะค่ะ ” ประกายแก้วถามต่อ

“ โดยพื้นฐาน ... เนตรสองภพทุกดวงสามารถมองเห็นได้ทั้งโลกมนุษย์ ทั้งโลกวิญญาณ ... แต่กระนั้นในความเหมือนก็ย่อมต้องมีความต่าง ดวงเนตรแต่ละคนอาจมองเห็นในสิ่งที่แตกต่างกัน อย่างตัวหนูจะสามารถมองเห็น ‘ สายสัมพันธ์ ’ ของดวงวิญญาณได้ ”
“ สายสัมพันธ์ ? ” เด็กสาวทวนคำ

“ เส้นด้ายที่หนูเรียกว่าสายใยชีวิต ... หรือสายใยวิญญาณนั่นก็ใช่ หรือกระทั่งโซ่กรรม แม้แต่คำสาปที่ผูกมัดดวงวิญญาณต่างๆหนูก็เคยเห็นมันมาแล้วในรูปของอักขระหรือไม่ก็โซ่ตรวน ” ชายชราทวนความจำให้ประกายแก้ว เด็กสาวนิ่งฟังพร้อมคิดทบทวนตามคำบอก

“ เนตรสองภพของหนูจึงอาจเรียกว่า ‘ เนตรสายสัมพันธ์ ’ ก็ยังได้ ... ขณะที่เนตรสองภพบางดวงก็อาจมองเห็นอนาคต เรียกได้ว่าเป็น ‘ เนตรพยากรณ์ ’ หรือบางกรณีอาจมองเห็นอดีตชาติ ซึ่งจะเรียกได้ว่า ‘ เนตรระลึก ’ ... โดยแต่ละคนก็แตกต่างกันไปตามอุปนิสัย เวรกรรมและระดับญาณหยั่งรู้ ”

ประกายแก้วเริ่มเข้าใจสิ่งที่คุณลุงพูด ทว่าตอนนี้แม้อยากรู้เรื่องราวของดวงเนตร ทว่าการที่ร่างวิญญาณต้องออกจากกายเนื้อนานๆนั้น เด็กสาวก็ยังรู้สึกไม่วางใจ ด้วยเหตุนี้เธอจึงเหลียวไปมองร่างเนื้อที่กำลังถูกปั๊มหัวใจอยู่บ่อยๆ แม้จังหวะหัวใจยังไม่คืนกลับ แต่ก็ยังดีที่ทีมพยาบาลกู้ชีพยังไม่มีใครท้อ

“ แล้วที่ว่ากรรมดีสามารถผ่อนบรรเทาและตัดรอนโชคเคราะห์วิบากกรรม ... กรรมดีที่ว่านั้นคืออะไรคะ ? ” เด็กสาวถามถึงข้อข้องใจที่ได้ถามยมทูตค้างไว้
ชายชรายิ้มเล็กน้อย

“ กรรมดีที่หลานช่วยคนมากมายจากวินาศกรรมระเบิดเครื่องบิน ช่วยคนให้รอดพ้นจากเหตุระเบิดเพลิงไหม้ห้างสรรพสินค้า ทั้งหลานยังเคยช่วยวิญญาณเด็กน้อยที่ถูกทำแท้งให้พ้นจากห่วงโซ่แห่งความอาวรณ์ นอกจากนั้นก็ยังมีวิญญาณคนที่เป็นห่วงจดหมายรัก แล้วหลานยังช่วยวิญญาณเด็กหนุ่มผู้หลงผิดใต้ตุงแดง ช่วยวิญญาณติดที่ซึ่งถูกขังอยู่ในห้องเรียนชั้นสาม ... ทั้งหมดนี้หลานยังพอที่จะจำได้ไหม ” ชายชราผู้อ้างตัวว่าเคยดูแลและมอบดวงเนตรให้แก่เธอตอบยาวยืด

“ แต่ที่พูดมาทั้งหมดยังมิใช่กรรมดีที่ยิ่งใหญ่อีกหนึ่งอย่าง ”
“ กรรมดีที่ยิ่งใหญ่ หมายถึงอะไรคะ ? ” แก้วถามงงๆ

“ หลานจำครั้งที่พ่อแม่หลานเกิดอุบัติเหตุได้ไหม ... หลานได้เห็นนิมิตบางอย่างอันเป็นผลมาจากดวงเนตรสองภพ ... ใช่หรือไม่ ? ”

จากคุณ : Luckard

เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 09:06:09