|
16/1
พิธีมงคลสมรสระหว่างทหารหนุ่มรูปงามกับบุตรสาวนายทหารใหญ่ตกเป็นข่าวเกรียวกราวในวงสังคม แขกเหรื่อซึ่งมาร่วมงานล้วนมีแต่ข้าราชการทหารและบรรดาคุณหญิงคุณนายซึ่งจับกลุ่มพูดคุยกันบริเวณสวนสวยรอบคฤหาสน์ ระหว่างรอฤกษ์ยามรดน้ำสังข์แก่บ่าวสาว
ดารินทร์ในชุดกระโปรงรัดรูปสีแดงเพลิงได้รับเชิญมาร่วมงานในฐานะหุ้นส่วนธุรกิจของพลโทกุญชร เพียงเท่านี้ทุกคนก็พร้อมให้ความสำคัญกับเธอ ด้วยคิดว่าทรัพย์สมบัติมหาศาลเหล่านี้อาจมีส่วนจากเงินปันผลทางธุรกิจอีกทางหนึ่ง
หญิงสาวถือโอกาสนี้โฆษณาธุรกิจใหม่ของตัวเองแก่คุณหญิงคุณนาย และได้รับความสนใจไม่น้อยทีเดียว
รุ่งทิพย์จำต้องเข้าร่วมบทสนทนาอย่างเสียมิได้ เมื่อน้าสาวแนะนำเธอในฐานะหลานด้วยความภาคภูมิใจ
เออหนอ ก็น่าภูมิใจน้อยไปเสียเมื่อไร ร่างแบบบางถูกจับแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีชมพูอ่อน ผ้าเนื้อบางจับจีบใต้อก เกาะเกี่ยวไหล่มนด้วยสายเล็ก ปล่อยชายกระโปรงสั้นเหนือเข่าพลิ้วไหวราวกลีบดอกไม้ซึ่งประดับรอบงาน
ดวงหน้าสวยหวานตบแต่งด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ล้อมกรอบด้วยเรือนผมดกดำยาวสลวย ติดกิ๊บคริสตัลราคาแพงพอไม่ให้ลูกผมตกลงมาปิดบังหน้าผากนวล
ทุกสิ่งอย่างช่างขับให้รุ่งทิพย์แลดูพิสุทธิ์อ่อนหวาน จนตกเป็นเป้าสายตาด้วยความชื่นชมของแขกผู้มาร่วมงาน หากใครจะรู้ว่าเธอต้องซ่อนความตื่นตระหนกไว้ในใจ กลัวว่าตนจะทำหน้าเช่นไรถ้าต้องพบบุรุษหนุ่มผู้เป็นรักแรกของเธอ
หญิงสาวไม่ต้องการมาร่วมงานวันนี้เลย แต่เมื่อคุณน้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับงานนี้โดยตรง เธอจึงจำต้องมาร่วมงานตามมารยาท กระนั้น ความวิตกกังวลก็เริ่มฉายชัดเมื่อใกล้ฤกษ์ยามเข้าไปทุกที
ทิพย์ขอตัวสักครู่นะคะ เธอกระซิบบอกน้าสาว ก่อนเดินอ้อมไปหลังบ้านอันจัดเป็นสถานที่พักผ่อนของคนงาน
...............................................................................................................
ภาพร่างแบบบางในชุดสีหวานราวดอกไม้รอบงานตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มซึ่งมองลงมาจากชั้นบน พิรุณไพล่นึกไปว่าดารินทร์คงเป็นตัวการจับหลานสาวแต่งตัวเสมือนดอกไม้แรกแย้มเพื่อเป็นการเยาะเย้ยเขา แล้วก็ได้ผลดีทีเดียวเมื่อมันกระตุ้นความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวเด็กสาวขึ้นมา
เออนะ ใช่เพียงเขาเสียเมื่อไรที่หวังครอบครองตัวเธอ เขาเห็นสายตาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ภายในงานลอบจ้องมองเธอทั้งนั้น ในอกในใจว่าที่เจ้าบ่าวร้อนรุ่ม ไม่ใช่เพราะเจ้าสาวซึ่งตนกำลังจะร่วมหอลงโรงด้วย หากแต่เป็นเพราะเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งเขาเพียรพยายามบอกตัวเองว่าเธอไม่ได้มีความสำคัญต่อเขาเกินกว่าใคร
พิรุณเฝ้ามองด้วยความหงุดหงิดใจ กระทั่งเห็นเจ้าหล่อนแยกตัวจากบรรดาแขกผู้ใหญ่ ขายาวจึงก้าวไวกว่าความคิด ติดตามไปทันที
| จากคุณ |
:
ภาพิมล (thezircon)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 มิ.ย. 54 11:48:30
|
|
|
|
กว่าจะถึงพรุ่งนี้ บทที่ 16/1
