|
บทที่ 1 ความผิดชองชมพู่
ถ้าหากฉันรู้ว่ายัยนินเป็นจอมมอมเหล้าแบบนี้ คืนนั้นฉันจะไม่ยอมกระดกแก้วที่มันส่งมาให้เลยแม้แต่แก้วเดียว... เสียงเพลงเร้าใจที่ดังกระหึ่ม แสงไฟวิบวับที่ให้แสงสว่างภายใต้ความสลัว ใบหน้าหล่อเหลาของพี่แมนที่นั่งอยู่โต๊ะฝั่งตรงข้ามทำให้สองแก้มของฉันแดงปลั่ง เอ๊ะ...หรืออาจจะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ? แต่ก็ช่างเถอะ... นี่ถือเป็นโอกาสอันดี ที่จะได้เห็นหน้าพี่เค้าใกล้ๆ แบบนี้
หลังจากเริ่มงานใหม่ได้สองอาทิตย์กว่าๆ ฉันก็ได้รู้จักใครต่อใครมากมาย ทั้งพี่ๆ ในแผนกและต่างแผนก ได้พบผู้ชายหน้าตาดีและไม่ดีปะปนกันไป และหนึ่งในผู้ชายหน้าตาดีที่ต่างถูกเหล่าสาวๆ จับตามองมากที่สุด คือ พี่แมน...
มองอะไรจ้ะ... วีวี่กระซิบถามที่ข้างหู เธอคือเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยประถม ขนาดว่าเรียนจบมหาลัยแล้วก็ยังตามมาทำงานที่เดียวกันอีก... ไม่รู้มันจะตามจองล้างจองผลาญกันไปถึงไหน
ก็มองไปทั่วทุกทิศน่ะแหละ... ฉันตอบกลับไปอย่างไม่สนใจก่อนที่ยัยนินจะยื่นแก้วน้ำสีเหลืองขุ่นๆ ส่งให้
อะไรนิน...แก้วนี้ยังไม่หมดเลยนะ
แกก็รีบกินให้หมดๆ สิจ้ะ...กินเข้าไปเยอะๆ อยากเมาไม่ใช่เหรอ? นังเพื่อนสนิทสุดแสบอีกคนนึงกระแทกเสียงใส่ ฉันมองตาขวางทีนึงก่อนกระดกแก้วเก่าจนหมดและรับแก้วใหม่จากยัยนินมา
พี่ต้อม... ผู้ชายคนเดียวในโต๊ะเราลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างเงียบๆ วีวี่จับแขนพี่เขาไว้เบาๆ จะไปไหนคะ เอ่ยถามชายหนุ่มรุ่นพี่เสียงค่อย
พี่จะไปเข้าห้องน้ำ... พี่ต้อมตอบนังวีเสียงขรึมก่อนที่มันจะปล่อยมือออก ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่จึงค่อยๆ แหวกม่านผู้คนออกไป
อย่าไปอะไรให้มันมากนะจ้ะคุณเพื่อน ที่พี่เค้าลดตัวลงมาหานี่ก็ถือว่าบุญหัวแล้ว... นังนินแขวะเข้าให้
หืมม์...ฉันก็แค่ถามเฉยๆ ว่าจะไปไหน ไม่ได้อะไรนักหนาหรอก วีวี่แก้ตัว
ทีเพื่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย...ฉันว่านะชมพู่ เราสองคนกลับกันเถอะ ปล่อยให้วีวี่เค้านั่งสวีทกับพี่ต้อมกันสองคน... นินธิดาหันมาขอเสียงสมทบ แต่ทว่า...สายตาของฉันกลับจับจ้องอยู่ที่ผู้ชายคนนั้น... พี่แมน...
พี่แมนนั่งดื่มอยู่คนเดียว เราจะเดินเข้าไปทักดีมั้ยนะ? เอ๊ะ...ถ้าเดินเข้าไปหา พี่เค้าจะหาว่าเราแรงรึเปล่า? ไม่หรอกมั้ง... แค่เดินไปทักเฉยๆ ...เอาไงดีๆ ชมพู่
นังชมพู่... !!! นังนินหวีดร้องใส่เต็มหูจนฉันผงะอย่างแรง... ลำตัวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ใบจิ๋วโอนไปด้านหลังอย่างไม่สามารถควบคุมได้ สองตาอันพร่ามัวเพราะฤทธิ์สุราหรือว่าเพราะความรักมันเข้าตา มองไปยังสองเพื่อนสาวที่ต่างอ้าปากค้างพร้อมๆ กัน ดูคล้ายกับภาพสโลว์ ที่เล่นไปอย่างช้าๆ ดวงตาของนังวีวี่แทบจะถลนออกมา นังนินสุดแสบนี่อ้าปากจนเห็นลิ้นไก่ แม้แต่พี่แมนสุดหล่อของชั้นก็ต้องทำหน้าอึ้ง... !!!
โครม !!!
ดูราวคล้ายกับว่าอสุนีบาตได้ฟาดเปรี้ยงลงมากลางสถานบันเทิงแห่งนี้... ทุกสายตาต่างจับจ้องมายังเก้าอี้ไม้ที่นอนคว่ำอยู่บนพื้นและหญิงสาวที่เอาทั้งก้นทิ้งลงพื้นอย่างแรง... ดีที่วันนี้ใส่ยีนส์มา...ไม่อย่างนั้นล่ะก็...
หมด...หมดกันเพื่อนฉัน... วีวี่ก้มหน้างุด แทบจะมุดลงไปที่ใต้โต๊ะก็ว่าได้
เป็นอะไรรึเปล่าชมพู่...เจ็บมากมั้ยวะ ด้วยความที่สำนึกผิดหรือด้วยเพราะความเป็นห่วงเพื่อนก็ไม่ทราบ นินธิดาก็ปราดลงมาพยุงฉันขึ้น ท่ามกลางสายตาและเสียงหัวเราะของธารกำนัลมากมาย...
ไอ้เจ็บน่ะไม่เท่าไหร่...แต่ฉันอายมากกว่า... เอาสองมือปัดก้นที่รู้สึกระบมเบาๆ
ฉันพาชมพู่กลับก่อนนะวี ยัยนินหันมาหาวิมาดาที่นั่งรอพี่ต้อมอยู่
โชคดีแล้วกัน...ซวยแต่ต้นเดือนเลยนะแกนังชมพู่... วีวี่อวยพรด้วยสีหน้าเอือมระอา นินธิดาจึงค่อยๆ พยุงฉันออกมาจากสถานบันเทิง จนจวนจะถึงประตู...พื้นดินเบื้องหน้าเหมือนว่ามันกำลังโอนเอนไปมา...เอ๊ะ...หรือว่าจะเกิดแผ่นดินไหว !!!
แกหยุดทำไมชมพู่... นินธิดาชะงักงันก่อนที่ชั้นจะรีบย่อตัวลงต่ำพร้อมกับเอาสองมือปิดศีรษะตัวเองไว้
แผ่นดินไหว เราต้องหมอบต่ำไว้... ฉันแหกปากร้องแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ผู้คนบริเวณนี้แออัดกันมากกว่าที่เรานั่ง
ลุกขึ้น !!! นินธิดาแหกปากใส่หูฉันเพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะโดนเหยียบตายซะก่อน แต่ทว่าฉันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับแม้แต่น้อย ด้วยความที่ยื้อยุดกันจนนานจึงทำให้ยัยนินเหนื่อยหอบและเริ่มจะหมดความอดทนกับฉัน
ถ้าแกไม่ลุก ฉันจะปล่อยแกไว้อย่างนี้แหละ... มืออุ่นๆ ของนินธิดาหลุดออกจากต้นแขน พลันนั้น แผ่นดินที่โอนเอนกลับกลายเป็นปกติ ฉันลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็วจนศีรษะไปชนเข้ากับคางของใครบางคน...
โอ้ย... เสียงชายหนุ่มร้องครางอย่างเจ็บปวดดังอยู่ข้างหลัง ไม่ทันที่ฉันจะหันไปมองยัยนินก็ลากฉันออกมาจากสถานบันเทิงแห่งนั้นได้ในที่สุด...
เจ็บหัวอ่ะนิน... ฉันเอามือคลำศีรษะที่เริ่มโนนิดๆ ในขณะที่ยังพยุงตัวเองไม่ได้
ไงล่ะ เมาสมใจรึยัง !!! นินธิดากระแทกกระทั้นใส่ ขอบคุณมากนังเพื่อนรัก...ที่อุตส่าห์มอมเหล้าฉัน ก็แค่อยากจะเมาเล่นๆ ก็คนไม่เคยเมานี่หว่า...
เอ๊ะ...กระเป๋าเงินหาย... ความรู้สึกโหวงๆ ที่ก้นทำให้หัวใจแทบหลุดลงไปถึงตาตุ่มก่อนที่เสียงแหบห้าวของผู้ชายคนหนึ่งจะฉุดให้ฉันหันขวับไปด้านซ้าย
อยู่นี่ครับ... ว้าว..ดวงหน้าดุจเทพบุตร สองตาคมกริบดุจพญาอินทรีย์ จมูกโด่งเป็นสัน แต่เหมือนว่าปลายคางจะแดงช้ำ ไม่จริงใช่มั้ย...ไม่จริงอ่ะยัยชมพู่...พี่แมนพูดกับแก
มือหนายื่นกระเป๋าเงินส่งให้ ฉันรีบยื่นมือสั่นเทาออกไปรับ หัวใจเต้นตึงตังยังกะกำลังวิ่งรอบสนามฟุตบอลตอนถูกครูทำโทษเพราะลอกการบ้านเพื่อน มันคงตกตอนที่น้องลุกขึ้นมาแล้วเอาหัวชนคางพี่อ่ะครับ ตายแล้ว !!! นี่เมื่อกี้หัวชั้นชนเข้ากับคางพี่แมนหรอกเหรอเนี่ย?
เอ่อ...คือว่า... จู่ๆ ก็พูดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะบอกพี่เขาว่าไงดี
ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เข้าใจว่าเราเมา...รีบกลับบ้านเถอะครับ ขับรถกลับได้อยู่ใช่มั้ย? พี่แมนหันมาหานินธิดา บอกพี่เขาไปสินินว่าไม่ไหว หรือ ไม่ก็บอกว่าจะไปธุระที่อื่นต่ออีก ฝากพี่แมนไปส่งฉันที่ห้องด้วย... พูดไปสิ...
ไหวค่ะ... นินธิดาบอกเสียงเข้ม แหม !!! นังเพื่อนผู้ใสซื่อ
ไป กลับบ้านชมพู่ ยัยนินเข้ามาพยุงร่างชั้น ตอนนั้นเองที่เหมือนว่าแผ่นดินเริ่มยุบตัวอย่างแรง จนฉันเซถลาไปด้านหน้า แต่ทว่า...ท่อนแขนอันแข็งแรงของพี่แมนก็อ้ารับร่างอันบอบบางของฉันไว้ได้อย่างทันท่วงที...
ตาประสานตา แต่ทว่าลมหายใจกลับกรุ่นไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์... ริมฝีปากรูปกระจับของพี่แมนอยู่แค่เอื้อม แต่ทว่า...รอบกายไม่ได้มีเพียงแค่เราสองคน แต่ได้มองตาพี่แมนใกล้ๆ แบบนี้...ก็ถือว่าวันนี้โชคดีที่สุดแล้ว
พี่แมนประคองฉันไว้ในขณะที่ฉันเริ่มทรงตัวยืนด้วยตัวเอง สายตาหวานเยิ้มของฉันคงทำให้พี่เขาคลี่ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว มันช่างเป็นรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นจริงๆ ... รอยยิ้มอันหวานละมุนของพ่อเทพบุตร...
นี่...นังชมพู่ ถ้าแผ่นดินไหวของแกมันสงบลงแล้วก็รีบกลับบ้าน น้ำเสียงสูงปรี๊ดของเพื่อนนินได้กระชากฉันออกมาจากความฝันอันแสนหวาน... จังหวะนั้นเองแรงดันมหาศาลที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วก็พุ่งขึ้นมาจากกระเพราะ ไล่มาตามหลอดลม ก่อนที่มันจะมาจุกอยู่ที่ลำคอ... พี่แมนจ้องหน้าฉันด้วยความตกใจ แต่ทว่า...มันก็สายไปเสียแล้ว... ของเหลวจำนวนหนึ่งพุ่งออกมาจากปากของฉัน ตรงเข้าใส่แผงอกกว้างของพี่แมนที่ห่อหุ้มด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำราคาแพง...
เอร่อ... !!! ฉันเผลอเรอออกมาสามสี่ครั้งก่อนสะอึกอีกสองสามที กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกับกลิ่นยำเล็บมือนางคละคลุ้งไปทั่วกายพี่แมน... ดวงหน้าอันหล่อเหลาดุจเทพบุตรกลับกลายเป็นบิดเบี้ยวไม่เป็นรูป... ตายแล้วยัยชมพู่... ทำไมแกถึงทำแบบนี้กับพี่แมน...
| จากคุณ |
:
ผีเสื้อสีดำ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 มิ.ย. 54 16:42:58
|
|
|
| 
รัก เหงา เศร้า สุข
