๐๐ ... กมโลภิกขุ..ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ... ๐๐ (บทที่ 17)
|
 |
.
๐ กมโลภิกขุ..ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ๐ (บทที่ 17)
บทที่ 17
กว่ารถบ้านทิดชัยจะพาผมและหลวงพี่คิมมาถึงวัดก็ดึกมากแล้ว
ตอนผ่านโรงพยาบาลอยากแวะเข้าไปเยี่ยมนึงและหลวงพี่อาจ แต่เกรงใจทั้งหลวงพี่ที่นั่งสัปหงกข้างๆ และคนขับรถที่ต้องขับกลับกรุงเทพฯ อีก
เหนื่อย และไข้ที่ยังไม่หายดี ผมกินพาราสองเม็ดแล้วหลับเป็นตาย..อย่าฝันนะนายนิด
ทั้งๆ กำชับตัวเองไว้ก็ยังอดได้ยินเสียงกุกกักจากห้องหลวงพี่อาจไม่ได้ แต่เพราะไม่ไหวจริงๆ จึงไม่จินตนาการต่อ ไม่ฝันอะไรทั้งสิ้น คิดเพียงว่าพรุ่งนี้เช้าต้องออกบิณฑบาตแล้วไปเยี่ยมนึงที่โรงพยาบาล
พระนิดไม่เกเร ตื่นแต่มืดเตรียมตัวเรียบร้อย
ไง!.. พระนัททักแต่ไกล กลับมาเมื่อไหร่ล่ะพระนิด
มาเมื่อคืน.. หลวงพี่เขียดลงจากศาลายาวเดินผ่านจะไปรวมกลุ่มสายของตัวเองตอบแทน ผมได้ยินเสียงตอนดึก..ได้ข่าวว่าไม่สบายหรือ
ครับ อย่าทัก เดี๋ยวนายนิดสำออย
รู้ข่าวพระนิดเร็วจริง.. หลวงพี่คิมเข้าประจำที่หัวแถว คนดังประจำวัด
คนดัง?.. อะไร อย่างไร..ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ ไม่แน่ใจความหมาย
หายหรือยัง..ไม่ต้องบิณก็ได้นะ..เดี๋ยวเลี้ยงเอง เพื่อนใหม่..รูปหล่อคนเดิม แต่สนิทขึ้นเมื่อผมขาดคู่หู
ขนมจีนน้ำยาที่ตลาดหน้าวัดนะ.. ทีเล่นทีจริง อยากกินอะไรเผ็ดๆ ร้อนๆ แก้ไข้ "ได้ไง!..ผมพูดเล่นครับ
ยืนรอฟ้าสางสักหน่อย เช้ามากเกินไปญาติโยมยังไม่พร้อม สักพักจึงเคลื่อนขบวน
หลวงพี่หลอล่ะครับ? ออกถนนหน้าวัดจึงนึกได้ กระซิบถามพระนัทที่อยู่ข้างหน้า
อ้าว!.. ชะลอฝีเท้ากระซิบตอบ ยังค่อนข้างมืดจึงไม่น่าเกลียดที่เหมือนเดินคุยกัน ไม่รู้หรอกหรือ หลวงพี่เลี้ยงนึงอยู่ห้องข้างๆ คุณไง
หลวงพี่หลอเลี้ยงนึงอยู่ห้องหลวงพี่อาจ ผมหยุดกึกแทบจะหันหลังวิ่งกลับวัด
จุ๊ๆ.. พระนัทเตือนสติ บิณฑบาตเรียบร้อยก่อนแล้วค่อยว่ากัน
ผมเดินตามเพื่อนๆ ด้วยความคุ้นเคย ไร้การควบคุม..หยุดแถว..เปิดฝาบาตร..ปิดฝา..แผ่เมตตา..ออกเดินต่อ
นึงสบายดีแล้วหรือคะท่าน เสียงหวานปลุกผมจากความกังวล..พิมพิลาไลย
เจริญพรโยม
ถ้าติดขัดอย่างไร โยมแม่และฉันอยากรับเลี้ยงเอง จะจัดการตามกฎหมายให้ถูกต้อง หลบตาอย่างไม่มีเหตุผลทั้งที่เป็นฝ่ายเริ่มสนทนา
พระนิด.. พระนัทที่หยุดรออยู่ห่างๆ ร้องเตือน
ขออาตมาคิดดูก่อน..เจริญพร
โยมผู้หญิงคนนี้.. พระนัทหันกลับไปทางดำที่กำลังเทอาหารออกจากบาตรใส่รวมในกะละมัง ดำรู้จักโยมหญิงสาวบ้านหลวงพี่เขียดใช่ไหม?
ครับ..น้องสาวหลวงพี่
เมื่อกี้เห็นคุณลำบากใจผมจึงขัดคอ
ขอบคุณครับ.. ทำไมต้องถามดำทั้งที่กำลังพูดกับผม
พะ..พะ.. เสียงนึงดังขึ้น ผมถลันไปเปิดห้องหลวงพี่อาจที่เมื่อคืนหลวงพี่หลอเลี้ยงนึง
อ้าว!.. ไม่มีใครอยู่ในนั้น
ป๊ะ..ป๊ะ.. เสียงมาจากห้องผมเอง ที่แท้หลวงพี่หลอรู้ว่าผมกลับมาแล้วจึงพานึงมาคืน
นึงหลับไปอีกครั้งหลังจากผมทำความสะอาดเปลี่ยนเสื้อผ้าและให้กินนม
คุยกับดำหรือยัง พระนัทกลับจากทำวัตรเช้ามาตามปริศนาที่ทิ้งไว้ให้ผมสงสัย
กับหลวงพี่หลอก็ยังไม่ได้คุยเลย คำตอบเหมือนตำหนิที่พระนัทยุ่งเรื่องของชาวบ้าน ซ้ำยุให้คนอื่นทำตาม..ผมอยู่ที่ท่าน้ำท้ายศาลา กำลังมองไปที่บ้านซิ้มนึง
นึงไม่เป็นอะไรแล้ว.. พระนัทนั่งลงข้างๆ พอดีหลวงพี่หลอไปเยี่ยมจึงอาสารับกลับมาให้คุณ
อ๋อ.. ผมรับรู้ แต่ใจนึกถึงซิ้มนึง อยากให้แกช่วยคลี่คลายปัญหาเรื่องหลานของแก..หลาน..จริงสิ!..แม่ของนึงล่ะ?
คุณไม่อยู่ไม่รู้ไปไหน หลวงพี่หลอจึงช่วยเลี้ยงให้ เห็นว่าเคยมีลูกมีเมียมาก่อน พระนัทเล่าต่อ
พระนัท.. ผมละสายตาจากเพิงริมน้ำ
ยังมีอีกเรื่อง..
คุณรู้ไหม.. ผมตัดสินใจมีนิสัยที่เพิ่งตำหนิไปหยกๆ ยุ่งเรื่องของชาวบ้าน ใครคือแม่ของนึง ลูกสาวซิ้มนึงอยู่ที่ไหน ทำไมไม่สนใจลูกตัวเอง
เออ..ไม่รู้สิ.. มองหน้าผม รู้อย่างไรว่าลูกสาว อาจเป็นลูกชายก็ได้
นั่นยิ่งแล้วใหญ่..เป็นลูกชายไม่เหลียวแลแม่ ซ้ำพาลูกมาให้เป็นภาระ
เป็นตุเป็นตะไปใหญ่..ไม่แน่นะ อีกวันสองวันเขาอาจโผล่มาทวงลูกคืนก็ได้ ไม่ว่าเป็นแม่หรือพ่อก็เถอะ..ฮะ..ฮะ.. มือหล่อๆ ตบไหล่ผม ระวังข้อหาขโมยเด็ก..ฮะ..ฮะ..ผมไม่เกี่ยวด้วยนะคุณ
ใช่..ผมลืมนึกถึงข้อนี้.. เกือบไม่เหลือความรู้สึกไม่ดีกับพระนัท คงต้องรอ..แต่ถ้าไม่มีใครมา หรือผมสึกไปเสียก่อน..
ไม่รู้สิ..ให้เป็นเด็กวัดไปพลาง อยู่กับหลวงตาใบ หลวงพี่อาจหรือหลวงพี่หลอก็ได้นี่
ไม่อะ..กับหลวงพี่หลอ..ไม่.. ก้มหน้ากับฝ่ามือ เป็นเด็กวัดก็ไม่..ไม่..
ไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องรับผิดชอบร้อยเปอร์เซ็นต์สักหน่อย.. แกะมือผมออกจากหน้า อะ..อะ..หรือคุณแอบไปมีอะไรกับซิ้มนึง
เฮ้ย!.. ผมพรวดขึ้นยืนกำหมัด..ตกใจ โมโห ไม่คิดว่าจะได้ยินข้อหาอัปมงคลทั้งๆ รู้ว่าพระนัทพูดเล่น พูดหมาๆ คิดชั่วๆ นายนิดออกโรงเต็มตัว
เอร๊ยย ย .. กระตุกสบงผม ล้อเล่นน่า..ของขึ้นเชียวคุณ
เอ้อ.. ได้สติว่าทำเกินเหตุ อยากให้มันหลุดหรือไง เดี๋ยวจัดให้ แก้เก้อ จี้ใจรูปหล่อ
แต่.. พระนัทเหมือนไม่ได้ยินคำสัพยอก มองผมอย่างชั่งใจ ไหนๆ ก็ไหนๆ รั้งอังสะให้นั่งลง เกี่ยวกับอีกเรื่องที่จะบอกเมื่อกี้
อะไร? เสียงยังขุ่น
หลวงพี่เรย์แบรนด์ห้องริมสุดเล่าว่า หยุดเสียเฉยๆ
อะไร?
เคยเห็นจีวรไวๆ ที่บ้านซิ้มนึง.. สีหน้าโลงใจที่ได้พูดออกมา นี่ละข้อมูลที่ผมล้อคุณ
ใครน่ะ? อดีตอันธพาลนิดตวาดไปที่เงาลับๆ ล่อๆ ใต้ถุนศาลา
ผมเองครับ.. นายดำโผล่ออกมา นึกว่าจะชกกัน..แหะ..แหะ..แอบดู
มานี่!.. พระนัททำเข้ม..นายดำหายเข้าใต้ถุน อ้อมไปขึ้นหน้าศาลา
จะเขกหัวหรือเตะครับ.. ลงนั่งบนพื้น
ว่าไป เรื่องเมื่อเช้า
เรื่องอะไรครับ?
เดี๋ยวโดนเตะจริงๆ ลุกขึ้นถลกสบง
อ๋อๆ..เรื่องโยมน้องสาวหลวงพี่เขียด
ประชุมอะไรกันอยู่ ตายยากจริง..ไม่รู้หลวงพี่เขียดมาเมื่อไหร่
เกือบไป.. องค์ประชุมทั้งสามอุทานในใจ
ไม่เคยเห็นมาแถวนี้.. พระนัทไวกว่าเพื่อน หลวงพี่ใช้ท่าน้ำของหลวงตาใบไม่ใช่หรือ
นายนึงตื่นแล้ว ผมมาตามพระนิด ห้วนๆ สั้นๆ เดินกลับไป
ผมตายแน่ถ้าหลวงพี่ได้ยินเมื่อกี้ ดำร้อนตัว
ยังไม่ได้เล่าอะไรสักหน่อย.. ดึงไหล่ดำกลับ จะไปไหน..ต่อๆ
ไม่อยากรู้เรื่อง.. เห็นท่าไม่ดี และไม่เกี่ยวกับนึงแต่อย่างใด ไปดูนึงก่อน..เรื่องของโยมพระไม่เกี่ยว
ทำไมจะไม่เกี่ยว.. บิดหูดำ เร็วสิ!
เขาว่า.. เสียงดำอยู่ด้านหลัง..ผมเดินจากท่าน้ำ สองสามปีก่อนโยมเคยมีเด็ก แต่ไม่รู้เอาไปไว้ที่ไหน
หือ!.. ผมหยุดกึก..ประหลาดใจที่ได้ยิน เกี่ยวยังไง? พูดกับตัวเอง..คิดไม่ทันความหมายที่สองคนตั้งใจจะสื่อ
แต่ละชีวิตมีบางสิ่งซ่อนอยู่ในซอกหลืบวิญญาณมากมายนักนายนิด!
.
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
13 มิ.ย. 54 10:01:47
|
|
|
| 
