---------->>จ้างเธอให้รัก ตอนที่4<<-----------

ลิงค์ของตอนที่ผ่านมานะคะ

บทนำและตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10613052/W10613052.html
ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10644126/W10644126.html
ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10661938/W10661938.html

+++++++++++++++++++++


ตอนที่ 4 ปริญญา


ก๊อก ก๊อก
“มาแล้วค่า” นีรนาต้องรีบกราดมือหยิบกระเป๋า ตรวจสัมภาระเรียบร้อยก็พร้อมจะเดินทางไปมหาวิทยาลัยร่วมกับทีค “ขอโทษที่ให้รอนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”ทีคบอกพร้อมรอยยิ้ม
สองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา นีรไม่เคยปฏิเสธคำเสนอไปรับไปส่งของทีค และอันที่จริงแล้วเขาก็ไม่เคยบอกว่าชอบเธอเลยสักครั้ง เธออาจจะคิดไปเองคนเดียวก็ได้ว่าเขาชอบเธอ
“นี่ครับ”ทีคยื่นกล้องถ่ายรูปสีดำขนาดพอดีมือให้แก่นีรนา เธอประเมินราคาด้วยสายตาก็รู้ดีว่าแพงพอสมควรทีเดียว
“นีรอยากลองใช้มานานแล้วล่ะค่ะ”เธอบอก
“จับตรงนี้ กดเปลี่ยนโหมดเป็น portrait กดปุ่มโฟกัสระหว่างถ่ายภาพด้วยนะครับ”ทีคพยายามอธิบาย “วันนี้ผมให้นีรเป็นคนถือกล้องนะ”
“นีรจะพยายามรักษาให้ดีเลยล่ะ”หญิงสาวบอกพร้อมกับเดินตามทีคออกไปจากหอ
วันนี้เป็นวันรับปริญญาของเหล่าบัณฑิตทั้งปริญญาตรี โทและเอก
อันที่จริงแล้วมหาวิทยาลัยหยุดให้นักศึกษาพักผ่อนทว่านีรนาก็ยังคงมีงานอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย แล้วทีคก็เป็นคนชวนเธอพักผ่อนร่วมแสดงความยินดีกับเหล่าพี่บัณฑิตเสียเอง
หญิงสาวเดินดูบัณฑิตในชุดครุยหลากหลายคณะ ทุกคนต่างแสดงความยินดี ร่วมถ่ายรูปแล้วจึงถูกพาตัวไปยังห้องประชุมเมื่อพิธีรับเสด็จเริ่มขึ้น นีรนาถ่ายรูปร่วมกับรุ่นพี่ในภาควิชาเดียวกันก่อนจะต้องเดินค้นหาสอดส่ายสายตามองหาเจ้าของกล้องซึ่งวิ่งพล่านไปมาตามหารุ่นพี่ที่ตนเองรู้จักมากมายหลายคณะ นีรนากลายเป็นตากล้องให้กับชายหนุ่มไปโดยปริยาย
อากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าวทว่าสีหน้าอันแจ่มใสภายในงานครั้งนี้ดูสดชื่นผิดหูผิดตา
“เหนื่อยหรือเปล่า?”ทีคเดินเข้ามาถามไถ่พร้อมกับน้ำดื่มขวดเล็ก เขาถือกล้องตรวจรูปภาพซึ่งนีรนาทำหน้าที่ถ่ายในวันนี้ “ฝีมือใช้ได้”
“ขอบคุณ”นีรนายิ้มบางๆ
“กล้องของผมยังไม่มีรูปของนีรเลยนะครับ”ทีคพูดพลางเรียกให้รุ่นน้องช่วยถ่ายรูปคู่ให้แก่เขา
นีรนาฉีกยิ้มกว้าง เธอรู้สึกว่าเขาโอบไหล่โน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ ระยะแก้มซึ่งใกล้กันทำให้เธอรู้สึกประหวั่นในใจอย่างน่าประหลาด
ทีคหยิบกล้องมาตรวจดูรูปก่อนจะยิ้มพราย เขาไม่ยอมให้นีรนาดูรูปคู่ระหว่างเขากับเธอเอง ทีครีบเลื่อนตัวหนีและถ่ายรูปของเธอเก็บเอาไว้อีก ทว่าภาพที่สองนี้กลับติดบุคคลเบื้องหลังซึ่งเขาตามหาตัวมาตั้งแต่เช้า
“พี่รุฬห์”ทีคทักทาย
นีรนาหันไปมองตามระดับสายตาของทีคก็พบกับชายมาดเท่ซึ่งเธอเจอเขาที่ทางเดินห้องน้ำเมื่อคราวก่อนนั้นเอง หญิงสาวอุทานอย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นทีคเดินไปเขย่ามือเหมือนกับรู้จักกันมาดี นีรนาอดเบิกตามองดูร่างสูงในชุดครุยซึ่งบ่งบอกให้รู้ว่ามาจากคณะบริหารธุรกิจระดับปริญญาโทไม่ได้
เธอละล่ำละลักกล่าวสวัสดีชายหนุ่ม
คนนี้น่ะหรือพี่รุฬห์ ...?
ผู้ชายที่เธอแอบปลื้มตั้งแต่ครั้งแรกซึ่งเธอเห็นเขาบริเวณตรงข้ามถนนหน้าร้าน คิส คิส คาราโอเกะ เธอไม่เคยนึกเคยฝันว่าจะได้พบเจอกับเขาอีก ... บังเอิญ ... มันคือความบังเอิญแน่ๆ!
เขาอยู่ในชุดครุยตัวยาวยังดูดีมากเลยนะนี่! ... คิดแล้วก็แอบเหยียดยิ้มบางๆ
“พี่รุฬห์ คนนี้คือนีร ... นีรครับนี่คือพี่รุฬห์” นีรนาต้องเอ่ยชมในใจขณะที่ปรุฬห์หันมามองก่อนจะยิ้มให้นิดหน่อยเขาคงจำเธอไม่ได้หรอก
“นีรเป็นแฟนแกน่ะหรือ”ปรุฬห์ถามอย่างสงสัยก่อนที่ทั้งคู่จะต้องอุทานอย่างตกใจแล้วทีคจึงโบกมือปฏิเสธ
“ยังไม่ใช่ ... น่ะครับพี่”เขามองปรุฬห์ด้วยเลศนัยพูดเสียงแผ่วๆ “ถ่ายรูปด้วยกันดีกว่านะ”ทีครีบเปลี่ยนเรื่องในทันทีนั้น
เมื่อชายหนุ่มได้ร่วมกันถ่ายรูปคู่กับบรรดาบัณฑิตซึ่งตนเองรู้จักแล้ว เขาจึงชวนปรุฬห์สนทนาเกี่ยวกับปัญหาของตนเองโดยที่นีรนาไม่เข้าใจมากมายนักหรืออันที่จริงเธอไม่ได้พยายามสอดรู้เรื่องส่วนตัวของพวกเขา หญิงสาวเงยหน้ามองใบหน้าของปรุฬห์จนเจ้าตัวสังเกตเห็นแล้วจึงหันมายิ้มรับอีก
“พ่อแม่ของพี่มาด้วยใช่ไหม? พวกเขาอยู่ที่ไหน”ทีคถามก่อนจะชะรอยตามองตามนิ้วของพี่ชาย
ทีคเห็นหญิงสาวตัวเล็กในชุดพองๆกับกางเกงเอวสูง เธอแต่งตัวดูดีเป็นธรรมชาติผู้เหมาะสมจะเป็นคู่หมั้นของปรุฬห์ “คนนั้นคือเปมิกาและครอบครัวของเธอ”
“พี่จัดงานเลี้ยงพรุ่งนี้ใช่ไหม”
“พ่อจัดต่างหาก”ปรุฬห์บอกอย่างไม่สบอารมณ์ “ฉันไม่ฉลองงานรับปริญญาพร้อมๆกับงานวางแผนหมั้นของตัวเองหรอกนะ รู้ไหมว่าพวกสื่อตามหนังสือพิมพ์หยิบยกประเด็นของฉันถกเถียงกันจนสนุกปากขณะที่ฉันอยากจะผูกคอกับต้นหญ้าแถวนี้จะแย่อยู่แล้ว”
“แล้วเรื่องของลตา”ไม่ทันที่ทีคจะกล่าวจบ สีหน้าของปรุฬห์ก็ดูไม่สู้ดีนัก
ชายหนุ่มไม่อยากเอ่ยถึงแฟนเก่า แม้ดูเหมือนว่าเธอกำลังมีปัญหาซึ่งยากจะรับมือและเขาก็ไม่สามารถช่วยเหลือเธอได้เลยเพียงสักนิดเดียว
“ขอโทษนะพี่”ทีคกล่าว
“เธอคงจะติดต่อมาอีกถ้าหากเธอมีปัญหา”ปรุฬห์เชื่อมั่นเช่นนั้น เขาไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เลย “พรุ่งนี้แกพาบรรดาเพื่อนๆทีมบาสไปร่วมงานด้วยนะ อย่าลืมล่ะ”ทีคพยักหน้ารับ “จะพาแฟนแกไปด้วยก็ได้นะ”
ทีคต้องหัวเราะเบาๆ “ขอให้พรุ่งนี้นีรเป็นแฟนของผมก่อนเข้างานเลี้ยงของพี่รุฬห์ก็แล้วกัน”
“น้องนีรครับ”ปรุฬห์ได้ทีหันไปชวน “พรุ่งนี้พี่มีงานเลี้ยงที่บ้านช่วงเย็นๆค่ำๆน่ะ พอจะว่างไปกับไอ้ทีคหรือเปล่าครับ?”สองหนุ่มหันไปสบมองหญิงสาวตาไม่กระพริบก่อนที่เธอจะต้องตีสีหน้าเหยเก
“พรุ่งนี้นีรต้องสอนพิเศษค่ะ”
ทีคแทบจะใจแป้วในทันทีนั้น ปรุฬห์อดลุ้นแทนน้องชายตัวดี เขาตีไหล่แล้วจึงขอตัวลา
“เสียใจด้วยนะทีค”พูดพร้อมหัวเราะร่าแล้วเดินจากไป
ทีคไม่สามารถตีความได้ว่าปรุฬห์ตั้งใจจะปลอบเขาหรือเยาะเย้ยเขากันแน่

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

นีรนากล่าวปฏิเสธอีกครั้งหลังจากที่ทีคชวนเธอไปงานฉลองวันรับปริญญาของปรุฬห์ ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากไป ... ปรุฬห์เป็นผู้ชายที่มีบุคลิกทรงเสน่ห์สำหรับเธอ แน่นอนว่าเธออยากจะเจอเขาอีก แต่ความสำคัญของการทำงานก็มีค่ามากกว่าความพึงพอใจรูปร่างหน้าตาชั่วครั้งชั่วคราวของคนที่มีคู่หมั้นอยู่แล้วอย่างปรุฬห์
หญิงสาวสอนพิเศษตั้งแต่ช่วงหัวค่ำจนถึงสามทุ่ม เธอต้องรอให้ผู้ปกครองมารับลูกกลับไปก่อนแล้วเธอจึงสามารถเดินทางกลับหอพักได้
นีรนานอนดูโทรทัศน์แค่เพียงชั่วโมงเดียว พี่จ๋าก็โทรศัพท์มาชวนไปทานข้าวรอบดึกเนื่องจากว่าวันนี้บรรดาเพื่อนๆของเธอทุกคนรวมทั้งนราวรรณด้วยต่างก็เดินทางไปพร้อมลูกค้า นีรนาต้องถอนหายใจยาวๆ จู่ๆก็รู้สึกเคว้งคว้างเปลี่ยวเหงาแล้วภาพของพ่อแม่ก็ผุดขึ้นมาในสมองของหญิงสาวทันที
เธอไม่มีทางเลือกมากนักเมื่อพี่จ๋าไม่อยากเหงา นีรนาต้องเดินทางไปหาพี่จ๋าเพียงคนเดียว
ทันทีที่นีรนาเข้าไปหาพี่จ๋าในร้านก็พบว่าเธอนั่งอยู่กับแขก หญิงสาวจึงเดินออกมาข้างนอกเลื่อนข้อมือสังเกตเวลาซึ่งอีกไม่นานก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว
ในวินาทีนั้นสายตาของเธอสะดุดเข้ากับร่างสูงอันเคยคุ้นเดินอยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้าน ‘คิส คิส คาราโอเกะ’
“พี่รุฬห์!”นีรนาพึมพากับตัวเองจ้องมองเขาเขม็ง ชายหนุ่มดูเหมือนจะสนทนากับสาวๆร้านบาร์ใกล้ๆ เขาไม่ได้สนใจสาวๆเหล่านั้นเท่าไหร่หรอก เขาตั้งใจจะนั่งดื่มเหล้าเพียงลำพัง พอเริ่มรู้สึกเมาก็จะให้เจ้าของร้านซึ่งรู้จักกันดีช่วยปลุกให้ตื่น
นีรนาไม่รู้ว่าปรุฬห์มีปัญหาอะไรจึงต้องเดินทางมาที่นี่อีก อาจจะเป็นเรื่องส่วนตัวซึ่งสนทนากันกับทีคเมื่อวานนี้ก็เป็นได้
หญิงสาวตั้งใจจะเดินหนีเข้าไปในร้านเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสงสัยว่าเธอเดินทางเข้ามาในย่านแห่งสถานเริงรมย์ชั้นกลางเช่นนี้เพื่ออะไรแต่แล้วปรุฬห์ก็หันมาพบเธอเข้าเสียก่อน เขาอาจจะรีบบ่ายหน้าหนีหากว่าเธอไม่กลายเป็นคนรู้จักของเขาไปแล้วในขณะนี้
นีรนาประสานสายตากับเขาด้วยความตกตะลึง ต่างฝ่ายต่างผงะชั่วครู่ นีรนาจึงแสร้งส่งยิ้มแหยๆข้ามถนนมอบให้ก่อนที่จะรีบเกี่ยวแขนพี่จ๋าซึ่งเพิ่งจะเดินออกมาจากร้านคาราโอเกะในชุดกระโปรงยาวกรอมเท้ามีเพชรส่องแสงวิบวับรอบกาย
นีรนารีบเดินสับเท้าถี่ๆผ่านร้านอาหารใกล้ๆไปจนถึงมุมถนน
“เดี๋ยวก่อน นีร แกเป็นอะไร รีบทำไมน่ะ เดี๋ยวๆ! ร้านก๋วยเตี๋ยวผ่านมาแล้ว”
“ไม่เอาร้านแถวนี้”นีรนารีบบอก เธอเหลือบสายตามองปรุฬห์ซึ่งนั่งอยู่ไกลออกไปก่อนจะเลี้ยวหนีไปยังซอกตึกมุมอื่น
“อะไรของแกน่ะนีร!”
“มีคนรู้จักอยู่ตรงข้ามร้านคาราโอเกะน่ะ”นีรนาชี้แจงด้วยแววตากระวนกระวายใจ
“แล้วทำไมล่ะ”พี่จ๋าอยากรู้ว่าเป็นใคร
“หนูเดินทางมาที่นี่ เพื่อนๆที่รู้จักกันหากรู้เข้าก็คงเข้าใจผิดอยู่แล้ว”นีรนากล่าว “หนูไม่อยากให้เขารู้เรื่องครอบครัวของหนู ... ไม่อยากให้พวกเขาสงสัยว่าพี่สาวของหนูทำงานอะไร”
“แกก็เลยไม่ตอบคำถามหากเจอหน้าเพื่อนของแกที่นี่สินะ”พี่จ๋ากอดอกมองนีรนาพยักหน้ารับ “ถ้าอย่างนั้นไปกินข้าวต้มรอบดึกกับฉันตรงนั้นก็ได้ แล้ววันนี้นอนพักที่ห้องของฉันนะ”
นีรนาตกลงขณะที่เธอยังคงรู้สึกแย่กับการเห็นสายตาตกใจของปรุฬห์
เขาไม่ได้รู้จักเธอไปมากกว่าชื่อ ... การที่เธอเดินป้วนเปี้ยนแถวนี้ก็คงจะดูเลวร้ายมากกว่าการที่ปรุฬห์ซึ่งเป็นผู้ชายมาระบายอารมณ์เครียดในผับหรือตามบาร์ข้างถนน

วันนี้เป็นงานเลี้ยงของปรุฬห์ หลังจากงานเลี้ยงเลิกราเขาก็คงจะตรงดิ่งมาแถวย่านแห่งนี้ทันที นีรนาลืมไปได้อย่างไรว่าเธอเคยเจอเขาแถวนี้เพราะฉะนั้นเขาก็อาจจะมาที่นี่อีกเป็นครั้งที่สองหรือมากกว่านั้น
“เขาเป็นใคร?”พี่จ๋าถามระหว่างทานอาหาร
นีรนาไม่สั่งอะไรทานอีก “ทีคบอกว่าเป็นลูกเจ้าของบริษัทหลายแห่งในเมืองนี้ ครอบครัวคฤษฐานนท์”
พี่จ๋าสำลักอาหารในปากแทบจะทันทีนั้น “อย่าบอกนะว่าแฟนแกรู้จักกับลูกชายของเขา”
“ทีคยังไม่ใช่แฟนของหนู”นีรนาเถียงต่อ
“เดี๋ยวก็ใช่แล้ว”พี่จ๋าพูดพลางเข้าประเด็น “ปรุฬห์ คฤษฐานนท์สินะ”
นีรนาพยักหน้า “พี่จ๋ารู้จัก?”
“โอ๊ย เพื่อนของปรุฬห์ชอบมาเที่ยวกลางคืนในย่านนี้น่ะ ชื่อเสียงของเขาแน่นอนว่าทำให้ผู้คนในตรอกซอกซอยรู้จักเขาดี”
“แล้วเขารู้จักพี่จ๋าหรือเปล่าน่ะ”
“อะไรของคุณเธอ แม่หญิงนีรนา”พี่จ๋าหรี่สายตาจับจ้องมอง “เขาไม่ใช่ลูกค้าของพี่แล้วพี่จะต้องทำความรู้จักด้วยหรือ? เขาก็คงจะมาเที่ยวตามประสาพวกผู้ชาย ไม่มีอะไรหรอก ... อันที่จริงเขาแทบจะไม่มาเที่ยวสถานที่แบบนี้เลย คงจะมีสาเหตุเพราะความกลัวเรื่องชื่อเสียงของพ่อตัวเองน่ะ ... แต่สองสามอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ปรุฬห์แวะมาคุยกับเจ้าของร้านบาร์ฝั่งตรงข้ามร้านคาราโอเกะของพวกเราบ่อยๆ ”
นีรนาฟังเช่นนั้นก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาคงจะมีปัญหากลัดกลุ้ม ... เรื่องอะไร? หรือว่าจะเป็นเรื่องคู่หมั้นของตนเองจริงๆ?
แต่เอาเถอะ ... มันไม่ใช่ปัญหาของเธอ นีรนาก็แค่ลืมสิ่งที่รับรู้มาให้เร็วที่สุดเพียงเท่านั้น

จากคุณ	: davidmccartney
เขียนเมื่อ	: 14 มิ.ย. 54 00:58:34 A:202.12.74.1 X: TicketID:318829