ความคิดเห็นที่ 1 เซ็งจิตจริง ๆ วันนี้ ไอริณบ่นเมื่อมาถึงที่ออฟฟิศ รถไฟฟ้าพักนี้เป็นอะไรเสียอยู่นั่นแหละซ่อมยังไงก็ไม่เสร็จเสียที นี่นะต้องให้ลงที่สยามแล้วดั้นด้นต่อรถไปอีกกว่าจะถึงออฟฟิศที่ก็เลยเวลาเข้างานแล้ว  เพื่อนร่วมงานต่างนั่งหัวเราะบ้างช่วยผสมโรงด่า แต่บ้างก็ค่อนข้างชินกับนิสัยของเธอ  "วันนี้จะไปไหนเหรอ" น้ำทิพย์เอ่ยถามเพื่อนสาว ก็ไปฟิตเนสเล่นโยคะเหมือนปกติแหละ อาจจะเข้าไปเบิร์นและเข้าสตรีมสักชั่วโมง มันช่วยให้สมองปลอดโปร่งดีนะ อย่างน้อยมันก็ทิ้งความสับสนไว้ได้ช่วงนึง ระหว่างทางที่เดินออกมาจากออฟฟิศบังเอิญที่ได้พบเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน "ตอนแรกฉันคิดว่าตาฝาด" ไอริณบอกบุษรา  ด้วยเรือนร่างสูงโปร่งของบุษราจึงไม่มีใครรู้ว่าเธอคือคุณแม่ลูกหนึ่ง บุษรานั้นยังคงดูสวยกว่าตอนเป็นสาวเสียอีก คุยกันเสียตั้งนานเลยพอรู้ข่าวคราวของเพื่อนคนอื่น ๆ ว่าต่างก็มีครอบครัวกันไปหมดแล้ว ผ่านมากว่าสามสิบปีเศษ ไอริณได้รับเชิญไปงานแต่งงานนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นแบบจีน ไทย คริสต์ หรืออิสลาม บ้างก็เป็นญาติ บ้างก็เพื่อนสนิท หรือไม่สนิทที่ต้องไปตามภาษีสังคมเธอเคยนั่งคิดเหมือนกันว่า หรือเนื้อคู่เราจะยังไม่เกิด ยิ่งเพื่อนวัยเดียวกันต่างหายหน้าพากันไปมีครอบครัวกันหมดแล้วหรือเราต้องอยุ่คนเดียว ก็ยังคงกลัวว่าแก่ตัวจะหวังพึ่งพิงใครได้บ้าง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ขณะที่ไอริณจะเก็บของกลับบ้าน ปลายสายแจ้งข่าวอย่างคนคุ้นเคยว่าในสองอาทิตย์ข้างหน้าจะมีงานหล่อพระไปด้วยกันมั๊ยคะพี่ เจ้าตัวเองนั้นไม่เคยปฏิเสธเป็นเพราะความศรัทธาที่มีอยู่ ที่ผ่านมาไอริณเคยไปต่างจังหวัดกับทัวร์ธรรมะคณะนี้ เมื่อไปถึงโบราณสถาน วัดต่าง ๆ ก็เข้าไปกราบไหว้ บูชาด้วยดอกไม้ธูปเทียน เพื่อขอพรตามสิ่งที่ตัวเองนั้นปราถนา แต่ดันลืมนึกไปว่า หากไม่เคยทำกรรมดีเช่นนั้นมาก่อน คงไม่มีบารมีพอที่จะได้รับในสิ่งนั้นกลับคืน หว่านพืชเช่นไร จักได้ผลเช่นนั้น "เร็วจริง ๆ เลย จะปีใหม่แล้วเหรอ" ไอริณพูดขึ้นมาขณะที่ใกล้วันจัดฉลองปีใหม่ ทุก ๆ คนต่างตื่นเต้นดีใจกับงานเลี้ยงฉลองที่ใกล้เข้ามา ก็เหมือนทุกครั้งวันนี้ไปเดินเล่นดีกว่า จะได้ซื้อของขวัญให้ตัวเองที่ทำงานหนักมาทั้งปี ไอริณเดินแยกไปจากเพตราผู้เป็นพี่สาวขณะเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง มุกชุดนี้สวยดี ไอริณคิดในใจ ลดราคาอยู่เสียด้วยสิ เธอตัดสินใจซื้อด้วยเวลาไม่นานนัก จี้มุกประดับเพชรไม่ใหญ่มากนัก ซึ่งคนขายบรรยายสรรพคุณไว้ว่าเป็นของญี่ปุ่น ต่างหูมุกล้วนรับกับหน้าของไอริณ เธอไม่ใช่คนสวยหากแต่ดูมีเสน่ห์แบบเรียบง่าย "ขอแบบนี้สามสีเลยค่ะ" ไอริณบอกกับพนักงานขายรองเท้า หลังจากที่เธอได้ลองสวมรุ่นที่เธอชอบแล้ว เสียงเพลงที่ดังอึกทึกครึกโครมในที่แห่งหนึ่ง ขณะนั่งอยู่ในงานเลี้ยงฉลองเธอนั่งมองแก้วไวน์ที่เหลืออยู่ เกือบสามทุ่มเห็นจะได้เธอย้อนคิดไปเมื่อหลายเดือนก่อนขณะที่เธอเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองแล้วจิบแชมเปญไปประมาณสองสามอึก หลังแชมเปญไหลลงคอเธอรู้สึกร้อนไปทั้งร่างกาย หากเป็นห้าหกปีที่ผ่านก่อนเธอคงไม่เป็นเช่นนี้เธอคิด "ไฟ" จากคุณ : anumotanasatu เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 54 18:02:01

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเรื่องเล่าเรียงความผสมนิยายครับ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 10:25:25