ความคิดเห็นที่ 1 “นึกว่าจะบังเอิญเดือนเดียวกันเสียอีก  เฮ้อ..ดีนะ ถ้าญาตาไม่กำหนดเดือนเกิดมาด้วย ไม่งั้นผมอาจจะตกรอบ” นั่นประไร...ใบหน้ายิ้มแย้มอ่อนใสอย่างนั้นเริ่มพ่นพิษออกมาแล้ว “แต่ก็ดี...ไม่งั้นเราคงไม่รู้จักกัน” คู่สนทนาถูมือตนเองไปมา  แล้วเปลี่ยนเรื่องพูดหน้าตาเฉย “หยิบโลชันตรงนั้นให้หน่อยได้ไหม?” “หา?” “ผมผิวแห้งน่ะ” ภามินเฉลยพลางยักไหล่  ชายหนุ่มอีกคนขมวดคิ้วแต่จำใจลุกไป หยิบขวดโลชันส่งให้ “จะระบุยี่ห้อด้วยไหม...เผื่อผิวคุณบางเดี๋ยวจะแพ้  ผมจะบอกบริกรให้” เขาพูดพลาง ทำท่าจะยกหูโทรศัพท์ไปที่ฟร้อนท์ “ไม่เป็นไร...ของที่นี่ก็โอเคนะ” หนุ่มรูปงามตอบพร้อมทั้งกดปุ่มบนขวดโลชันเทใส่มือตนเอง   “กลธีป์...หอมไหม?” “อะไร?” “โลชัน” พูดจบก็พะยักพเยิดให้ดูมือที่ยังมีเนื้อครีมพูนอยู่  พลางยื่นมาตรงหน้าคล้ายจะ เรียกให้ดม แต่อีกฝ่ายไม่ยอมทำตาม “ผมว่ามันหอมไป...ฉุน” จะว่าไปมันจริงดังที่ภามินกล่าว  ขนาดนั่งอยู่ตรงกันข้าม ยังได้กลิ่นหอมนี้ “อืม” เขาไม่รู้จะตอบอะไรไปมากกว่านั้น “ถ้ามีคนเป็นภูมิแพ้ มาดมจากตัวผมแล้วเกิดแพ้ขึ้นมาล่ะก็..แย่เลยนะ” รอยยิ้มอ่อนใสเมื่อครู่ แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่แฝงเลศนัย  แต่คู่สนทนาไม่ยอมติดกับง่ายๆ “งั้นคุณยอมให้ใครสนิทสนมถึงขนาดนั้น  คุณก็คงรู้แล้วมั้งว่าเขาเป็นภูมิแพ้หรือเปล่า?” “บางคนก็ไม่รู้...ต้องทดลอง” ดวงตาของกลธีป์นิ่งค้างไปเมื่อถูกนัยน์ตาของอีกฝ่ายสบตา มาตรงๆ “กลธีป์...ผมพูดจริงๆ นะ” “อะไร?” ชายหนุ่มรู้สึกว่าน้ำลายของตนกลายเป็นก้อนแข็งเหนียวหนืดกว่าจะกลืนลงคอ และตอบคำถามออกไปได้ “เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม?” เสียงนั้นดูอ่อนโยนยิ่งนัก  หากหนุ่มรูปงามตรงหน้าอายุสัก 7 ขวบ เขาจะเชื่อว่ามิตรภาพนี้ ถูกหยิบยื่นมาอย่างจริงใจ  ทว่าไม่ใช่กับหนุ่มวัยฉกรรจ์เช่นนี้  หัวใจของกลธีป์กระตุกวาบ อย่างไม่เป็นจังหวะ  ความโกรธกำลังพุ่งขึ้นมา จนใบหน้าแดงก่ำไปด้วยไอร้อนของโทสะ “คุณเห็นผมเป็นอะไร อย่ามาล้อเล่นกันแบบนี้นะ” เขาผุดลุกขึ้นยืนทันที  ส่วนคู่สนทนานั้น มีสีหน้าตะลึงค้างไป “กะ..กลธีป์  คุณเข้าใจว่าอะไร?  คุณเข้าใจว่าผมพูดว่ายังไง?” เสียงถามนั้นเร็วระรัว จนกลายเป็นคาดคั้น ภามินคิดว่าเขาพยายามอย่างยิ่งที่จะยื่นมิตรภาพให้ฝ่ายตรงกันข้าม  ไหนจะหาเรื่องคุย มาผ่อนคลายระหว่างกันทั้งที่ตนเองคุยไม่เก่ง และไม่ชอบเป็นผู้นำการสนทนาเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่อกลธีป์ตั้งป้อมเขาก็ต้องเป็นฝ่ายเริ่มชวนคุย แล้วไหงหวยมันออกมาแบบนี้ได้เล่า !! “จะให้เข้าใจว่ายังไงเล่า? นึกไม่ถึงเลยนะ  เชวาภามินไม่สงสารศิตาภาบ้างรึ? ท่าทางเธอออกจะชอบคุณขนาดนั้น  ถ้าไม่ชอบผู้หญิงก็หลีกทางไปซะอย่ามาขวางอีก” “จะบ้าหรือยังไงหา? อุบาทว์บัดซบ!! นี่คุณคิดได้ยังไงหา? ในหัวมีเรื่องดีๆ บ้างไหม?” ภามินลุกขึ้นยืนต่อว่าด้วยท่าทางร้อนรนไม่แพ้กัน  ใบหน้าหล่อเหลานั้นแดงก่ำราว กับดื่มมาจนเมามาย “ก็ใครใช้ให้มาเสนอตัวขนาดนั้นเล่า!!” เสียงต่อว่านั้นยังไม่ทันจบประโยคดี คอเสื้อ ก็ถูกคว้าด้วยเรี่ยวแรงมหาศาลแล้วเหวี่ยงเขาไปติดผนัง แรงนั้นมากมายเกินกว่า ผู้ชายมาดสำอางอย่างภามินจะมี “ถ้าไม่ใช่อย่าทำให้คิดว่าใช่เองเซ่...คุณนั่นแหละผิด” ตอนที่กลธีป์ตะโกนใส่หน้าเขานั้น ภามินยังไม่ปล่อยคอเสื้ออีกฝ่าย แถมจ้องด้วยนัยน์ตาเขียวปั๊ดแทบกินเลือดกินเนื้อ อยู่มะรอมมะร่อ “เออ! ผมผิดเอง” หนุ่มรูปทองสบถออกมา  ก่อนจะปล่อยคอเสื้ออีกฝ่าย แล้วถอยกลับไป นั่งเก้าอี้ตัวเดิม ด้วยอาการหงุดหงิด...พลางตำหนิตัวเองจนวุ่นวาย ใบหน้านั้นยังแดง ไปด้วยไอร้อน  ทิ้งให้กลธีป์ยืนอึ้งอยู่กับที่ “ก็..คุณนั่นแหละ..คุณ” “บอกว่ารู้แล้ว  หุบปากสักที!” สีหน้ามุ่ยๆ ที่ยอมรับผิดนั่นน่าขบขันเสียเกิน คนที่กำลังโมโห ค่อยคลายอารมณ์ลงได้ แล้วกลับเป็นฝ่ายหัวเราะเยาะภามินเสียเอง “นี่...จมูกคุณอาจจะเบี้ยวได้นะ ถ้ายังไม่หยุดหัวเราะน่ะ” คำเตือนนั้นทำให้กลธีป์ชะงักไปบ้าง แต่ไม่ช้าก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นห้อง จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 02:48:11

ความคิดเห็นที่ 2 “กลธีป์...คนอย่างคุณนี่มัน....” “ทำไม?” “โคตรไม่น่าคบเลย!” “แล้วเมื่อกี้ใครบอกว่าเป็นเพื่อนกันได้ไหม? ฮ่า ฮ่า ฮ่า” “OK ผมถอนคำพูดแล้ว” “ก็ดี..เพราะผมไม่คิดจะเป็นเพื่อนกับคู่แข่ง”  กลธีป์กลับสู่อารมณ์นิ่งขรึม ราวกับไม่มีเหตุการณ์ น่าขบขันดังกล่าวเกิดขึ้นมาก่อน “แต่ว่า...” สีหน้าของภามินดูไม่เป็นสุขนัก  เมื่อจะเอ่ยประโยคต่อมา “คุณไม่เคยเป็น คู่แข่งผมนี่!” “ภามิน!!” “จริงๆ...พูดจริง  ผมไม่เคยเห็นคุณเป็นคู่แข่ง  ความรักมันไม่ใช่เรื่องของการแข่งขัน   ผมชอบศิตาภา...จะบอกว่ารักแรกพบก็ได้นะ  เธอแบบว่า..แรงดีอ่ะ  ตรงไปตรงมา   ไม่ค่อยแอ๊บแบ๊วเหมือนผู้หญิงทั่วไป  แล้ว...การที่ผมชอบเธอ แล้วจะมีคนอื่นมาชอบอีก   มันไม่ใช่เรื่องแปลก ก็เธอมีเสน่ห์” ภามินคิดว่านี่เป็นประโยคที่เขาพูดได้ยืดยาวที่สุด ในชีวิตแล้ว  และพยายามจะอธิบายให้อีกฝ่ายมองเห็นความรู้สึกเขามากที่สุด   โดยไม่หลงเขวเข้าไปใจผิดไปประเด็นอื่น “แล้วยังไง? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?” “ไม่เกี่ยว...แต่อยากบอก” “นี่!! แบบนี้มันก็คือประกาศตัวเป็นคู่แข่งนั่นแหละเว้ย!!” และแล้วคู่สนทนาก็ตะบะแตก  ฝ่ายตรงกันข้ามอายุน้อยกว่าเขากี่ปีกันนะ ไม่น่าจะเกิน สามสี่ปี เอ้า ให้ห้าปีก็ยังได้  แต่...สิ่งที่พูดออกกลับทำให้เขารู้สึกเหมือนน้องชายวัยรุ่น   กำลังขอร้องให้ถอนตัวจากการจีบผู้หญิงคนเดียวกัน  ซึ่ง...คนที่มีรูปลักษณ์สง่างาม อย่างภามิน ชลันธีร์ ไม่น่าจะเป็นคนที่เอ่ยเรื่องนี้ออกมาเลยด้วยซ้ำ ให้ตายสิ! “บอกว่า...เปล่าา..า  มันเป็นแค่การเกริ่นนำของเรื่องที่จะพูดต่างหาก” ภามินอยากจะ ต่อท้ายประโยคว่า..ไอ้ซื่อบื้อ เสียด้วยซ้ำ แต่ยั้งปากไว้ทัน “อ้อ...งั้นที่ลือกันว่าคุณพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ทั้งที่อุตส่าห์เรียนเสียสูงนี่จริงสินะ เล่นเอาผมงง...แต่..” หนุ่มคิ้วเข้มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูก่อนจะบ่นออกมา “15 นาทีเข้าไปแล้ว  เสื้อผ้าทำไมยังไม่มา?” ระหว่างที่บ่นอยู่นั่นก็เหลือบไปเห็นภามิน ยกหูโทรศัพท์ต่อไปยังฟร้อนท์ของโรงแรม “อย่าเพิ่งให้ใครเข้ามารบกวนนะ อีก 30 นาที ค่อยเอาเสื้อผ้ามาให้ผม” แล้วจึงค่อยวางหูไป “เฮ้ย! ภามิน!” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรจำแลง ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงมาหาเขา “ขอโทษนะ...แต่ผมเป็นคนเอาแต่ใจน่ะ  ผมเป็นลูกคนเล็กปกติไม่ค่อยมีคนขัดใจหรอก” “อะไรของคุณ...มีอะไรกันแน่?” กลธีป์เสียอีกที่เป็นฝ่ายก้าวถอยหลัง  จนกระทั่งนิ้วมือเรียวยาว ของภามินยื่นมาแตะใบหน้า  ใกล้เสียจนเขาได้กลิ่นหอมจากโลชันเมื่อครู่เลยด้วยซ้ำ “โอกาสที่จะคุยกับคุณตามลำพัง..มันไม่ได้หาง่ายนัก  ยิ่งในภาวะที่อารมณ์คุณไม่มีปราการ กั้นแบบนี้ด้วย...” “คุณจะทำอะไร...?” เชวาหนุ่มถามคล้ายละเมอ แต่ไม่อาจละสายตาไปจากร่างตรงหน้าได้ “คุณจะไม่เจ็บปวด...ผมสัญญา  นิดเดียวเท่านั้น...ขอผม” นัยน์ตาสีน้ำตาลใสนั้นราวกับมีมนต์  กลธีป์พลันรู้สึกว่าร่างทั้งร่างชาวาบไม่อาจขยับได้   ยิ่งจ้องมองนัยน์ตาคู่นั้น  จิตรับรู้กลับยิ่งถดถอย คงมีแต่กลิ่นโลชันจากร่างเบื้องหน้าลอยมา กระทบจมูกเท่านั้น “กลธีป์...มองตาผม” อ่านต่อตอนหน้าค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10592696/W10592696.html บรรพที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10621022/W10621022.html บรรพที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10652444/W10652444.html ถ้าอยากอ่านล่วงหน้าก็เชิญในบล็อกนะคะ จะลงไว้ล่วงหน้าหนึ่งตอน... แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 54 02:57:23 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 02:52:35

ความคิดเห็นที่ 3 คุยกับคนอ่าน สายลมที่พริ้วไหว : ตอนนี้คงไม่ฮากลธีป์แล้วล่ะค่ะ อาจจะสงสารแทนก็ได้ piccy : ภามินเปล่ากวนโอ๊ยนะ แต่ "วอน" ไม่รู้ตัวน่ะ ลูนาติก : ปกติกีวีมันหวงตัวค่ะ จับนิดจับหน่อยก็ร้อง scottie : รู้สึกว่าท่าหงายเก๋งนี่จะเป็นท่าสบายของเหมียวๆ น่ะค่ะ Setakan : ถ้าเขียนว่าเต้นแล้วเหยียบเท้ากันอาจจะ กลายเป็นฉากฮาแทนฉากพาฝันค่ะ Tyra : เอิ่ม..กีวีนอนท่าเรยาเลยเหรอคะ mimny : ถ้าเป็นซีรีส์เกาหลีสงสัยต้องชื่อ เจ้าชาย กวนประสาทกับเจ้าหญิงขี้เก๊กเนอะ FriEnDiY : งั้นติดตามกันต่อไปนะคะ kaburapat : กีวีน่ารักค่ะ แต่เล่นตัวมากๆ ชักไม่น่ารักแล้วค่ะ เริ่มจะน่าหมั่นไส้แทนแล้ว makokchor : ฉากเต้นรำไม่ว่าหนังเรื่องไหน ก็สร้างบรรยากาศ พาฝันได้เสมอเลยนะคะ ตอนเด็กๆ ชอบฉากเต้นรำในเรื่อง มหัศจรรย์เขาวงกต มากๆ เลย ขอบคุณสำหรับทุกกิฟค่ะ ขอเม้าท์หน่อย ขออภัยนะคะ ตอนนี้มาลงช้าไปหน่อย ติดงานค่ะ ชีพจรลงเท้าอีกแล้วค่ะ เพิ่งกลับถึงกรุงเทพฯ วันนี้เองค่ะ มาปุ๊บรีบโพสปั๊บเลย (เห็นม๊า..เปล่าแอบอู้นะ) ตอนนี้อาจจะทำให้คนอ่านเผลอนึกว่าเจ้าแก้วกำลังเขียนนิยายอนุรักษ์ธรรมชาติ นะคะ ไม่ใช่เรื่องไม้ป่าเดียวกันน้า...=_="  เพียงแต่มันเป็นบุคลิกของภามินน่ะค่ะ อยู่กะใครมันดู Y ไปหมด แถมพ่อคุณพูดอะไรแต่ละอย่าง ถ้าไม่แปลสองตลบ ก็จะทำให้คิดไปไกลโข ห่างไกลกับที่เจ้าตัวอยากจะสื่อ คล้ายๆ ว่าในสมอง มีน็อตอะไรสักอย่างหลุดไป ดีนะว่าหล่อคนเลยให้อภัย ของแถมประจำตอนค่ะ กีวีชมสวน ไม่ค่อยอยากปล่อยไปเล่น เพราะว่าเธอจะเพลิดเพลินมากจนกู่ไม่กลับ จับก็ไม่ค่อยได้วิ่งปรู๊ดๆๆ ปราดเปรียวมากๆ ต้องเอาอาหารมาล่อถึงจะยอมกลับเข้าบ้าน(ตะกละ อีกต่างหาก) จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 02:56:51

ความคิดเห็นที่ 4 เอ่อเฮียภามินจะทำไรอ่ะ เสียวนะ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 04:02:37

ความคิดเห็นที่ 5 มาบอกว่ายังตามอ่านอยู่ค่ะ ช้าหน่อยเพราะรวมอ่านทีเดียว 2-3 ตอนค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 05:41:16

ความคิดเห็นที่ 6 เหล้าองุ่น = wine = ไวน์ นี่นา... จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 06:48:07

ความคิดเห็นที่ 7 น่าตีมือคนเขียน อ่านขึ้นมาตอนแรกตกใจหมดเลย นึกว่า ภามินเป็นอะไร แต่พอมาอ่านตอนท้ายๆ  เง้อ...??????? “คุณจะทำอะไร...?” เชวาหนุ่มถามคล้ายละเมอ แต่ไม่อาจละสายตาไปจากร่างตรงหน้าได้ “คุณจะไม่เจ็บปวด...ผมสัญญา  นิดเดียวเท่านั้น...ขอผม” อ่านแล้วอยากจะกรี๊ดพันตลบ คุณแก้วอ่ะ จากคุณ : มนต้นไม้๑^.^๑ (Setakan) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 09:18:22

ความคิดเห็นที่ 8 ภามินจะสะกดจิตเหรอ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 09:57:24

ความคิดเห็นที่ 9 Y จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 11:24:55

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านทีแรกนึกว่า Y เลยทีเดียว.. จากคุณ : Gracie Lou Freebush เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 14:43:36

ความคิดเห็นที่ 11 ภามินนี่ชอบพูดจากำกวมให้คนเข้าใจผิดซะจริง แถมพูดอะไรครึ่งๆกลางๆจะไม่ให้คนเขาเข้าใจผิดยังไงหนอ รอดูตอนต่อไปว่าภามินจะทำอะไรกลทีป์กันแน่ ที่แน่ๆคงไม่Yอย่างที่ชี้ชวนแน่นอน (คนอ่านเริ่มจับทางล่ะ) จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 14:59:45

ความคิดเห็นที่ 12 อึ้งแทน ขอกันดื้อๆ แถมบอกเจ็บนิดเดียวอีก จะเจาะเลือดเหรอ จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 19:02:15

ความคิดเห็นที่ 13 ท่าทางภามินนี่แปลกๆนะครับนั่น ผมคนหนึ่งถ้าเจอคนแบบนี้คงถอยยยย ดีกว่า จากคุณ : kaburapat เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 54 11:02:02

ความคิดเห็นที่ 14 เอ่อ กลธีร์ซวยมาก เจอเกย์ภามินเข้าไป ไวล์นี่เป็นเครื่องดื่มเฉพาะในเรื่องนี้ ไม่ใช่ wine ใช่ไหมคะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 54 23:02:43

ความคิดเห็นที่ 15 บรรพที่ 15 มาแล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10711306/W10711306.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 17:49:39