ความคิดเห็นที่ 1 16/2 งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสจัดขึ้น ณ ห้องแกรนด์บอลรูมของโรมแรมชื่อดัง รองรับแขกผู้มาร่วมงานซึ่งมากกว่าพิธีตอนเช้าหลายเท่านัก รวมทั้งรุ่งทิพย์ที่ไม่อาจปลีกตัวได้ดังหวัง ดารินทร์ไม่ผ่อนปรนให้เสียเลยยามเธอขออนุญาตอยู่บ้าน หญิงสาวไม่เคยต้องข้องแวะกับผู้คนมากหน้าหลายตาขนาดนี้มาก่อน ความเครียดขึ้งตั้งแต่เมื่อเช้ากอปรกับกลิ่นน้ำหอมตลบอบอวลชวนให้เวียนศีรษะ เธอเอ่ยขอตัวกับคุณน้าขณะที่อีกฝ่ายกำลังติดพันบทสนทนากับเสี่ยคนหนึ่ง จึงไม่ทันได้หันมาสนใจ รุ่งทิพย์กระชับเสื้อคลุมปักเลื่อมสำหรับงานกลางคืนสั้นครึ่งตัวซึ่งสวมทับชุดราตรีสั้นสีครีม เธอเดินเลี้ยวตามป้ายบอกทางไปสุขา แต่แล้วร่างแบบบางก็เซเสียหลักล้มลงกองกับพื้น หลังชนเข้ากับชายหนุ่มซึ่งเลี้ยวมุมมาพอดี กล่องของขวัญที่เขาถือมาตกอยู่ใกล้กัน “ขอโทษครับ” เขาปรี่เข้ามาหมายช่วยประคอง คนเจ็บกระถดหนีก่อนลุกขึ้นเอง “ไม่เป็นไรค่ะ” รุ่งทิพย์เก็บกล่องของขวัญส่งให้เขา น่าเป็นห่วงว่าของสำคัญข้างในอาจเสียหาย ทว่าบุรุษในชุดสูทลำลองกลับนิ่งมองเธอ แล้วดวงตาคู่คมก็เปล่งประกายวาบด้วยความยินดี “คุณ! คุณคือเพื่อนพี่โต้งใช่ไหมฮะ” ดวงหน้าสวยหวานประกอบด้วยเครื่องหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราอย่างลงตัวนี้ เขาจำได้ว่าแม้ยามตื่นตระหนก เจ้าหล่อนก็ยังเก็บอาการและตั้งสติได้ดี นี่เป็นใบหน้าเดียวกับเด็กสาวซึ่งเคยช่วยเขาไว้ท่ามกลางพายุอารมณ์อันบ้าคลั่งของพี่ชาย เด็กสาวตัวเล็กๆ ที่กล้าทัดทานอารมณ์รุนแรงของพันตรีพิรุณ ตามดีใจยิ่งนักที่ได้เจอเธออีกครั้งหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่เขากำลังเผชิญ “ผมเป็นน้องของพี่โต้ง จำได้ไหมฮะ” ฟังจากน้ำเสียงประดักประเดิดนั่นแล้ว รุ่งทิพย์ก็นึกรู้ถึงความเก้อกระดากของอีกฝ่าย ด้วยการพบกันครั้งแรกนั้นอยู่ในสถานการณ์ไม่สู้ดี “ค่ะ” “ครั้งก่อนคุณช่วยผมไว้ ผมยังไม่ได้ขอบคุณคุณเลย ไม่มีใครกล้าขวางพี่โต้งแบบคุณเลยฮะ แล้วพี่โต้งก็ไม่เคยยอมใครด้วย” ริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มอ่อน เออหนอ เธออยากหายตัวไปจากตรงนี้และขังตัวเองไว้ในห้องน้ำกระทั่งสิ้นสุดงาน การหวนนึกถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับเขาเป็นหนึ่งในความต้องการท้ายๆ ของเธอ แต่หญิงสาวก็ไม่อาจแข็งใจตัดบทชายหนุ่มผู้น่าสงสารคนนี้ได้ “ไม่ต้องขอบคุณทิพย์หรอกค่ะ” “คุณกำลังจะเข้าไปในงานใช่ไหมฮะ ถ้าอย่างนั้นผมฝากของขวัญนี่ให้พี่โต้งได้หรือเปล่า” “แล้วคุณไม่เข้าไปหรือคะ” สีหน้าอีกฝ่ายพิพักพิพ่วนชอบกล หรือปัญหาของพี่น้องยังคงยืดเยื้อมาจนวันนี้ รุ่งทิพย์ขุ่นเคืองตัวเองเหลือเกินที่ไพล่ไปห่วงกังวลว่าทิฐิมานะของนายทหารหนุ่มจะทำให้ใจเขาไม่เป็นสุข “ผมไม่ได้รับเชิญให้มาร่วมงานหรอกครับ งานนี้มีแต่คนใหญ่ๆ โตๆ ทั้งนั้น พวกเราไม่อยากทำให้พี่โต้งขายหน้า แต่เผอิญผมทำงานอยู่แถวนี้เลยแวะเอาของขวัญมา” รุ่งทิพย์ถึงบางอ้อ เพราะเหตุนี้ตนจึงไม่เห็นสมาชิกครอบครัวของพันตรีพิรุณตั้งแต่ตอนเช้า ราวกับทุกคนจงใจลืมว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ยิ่งมองไปไกลเท่าไร เธอมองไม่เห็นเลยว่าเขาจะพบพานความสุขแท้จริงได้อย่างไร ในเมื่อทุกย่างก้าวแห่งการฟันฝ่าสู่ยศศักดิ์นั้น พรากเขาห่างไกลจากครอบครัวออกไปทุกที แม้ไม่ได้เติบโตขึ้นมาท่ามกลางครอบครัวอบอุ่นสมบูรณ์พร้อม หากคำสอนของยายศรีก็ทำให้เธอเชื่อมั่นในความรักของตาเสมอ ถ้อยคำดุด่าของตาเปรียบเสมือนเครื่องเตือนใจให้เธอดำรงตนในทางที่ถูกที่ควรมาได้ถึงทุกวันนี้ ชายหนุ่มผู้นี้คงรักและผูกพันกับพี่ชายไม่น้อย หญิงสาวรับรู้ได้จากท่าทียำเกรงที่เขามีต่อพันตรีพิรุณ และในวันสำคัญเช่นนี้ผู้เป็นน้องย่อมต้องการแสดงความยินดีกับพี่ชายอยู่แล้ว มิเช่นนั้น ตามคงไม่เดินทางมาที่นี่ “คุณตามเอาไปให้เองดีกว่านะคะ ให้ที่โต๊ะหน้างานก็ได้ จะได้ลงชื่ออวยพรคู่บ่าวสาวด้วยไงคะ” “แต่...” “ยัยทิพย์! น้านึกแล้วว่าเราต้องมาห้องน้ำ ทำไมไปไหนไม่บอกฮึ” ดารินทร์เอ็ดอึง ก่อนตระหนักว่าตนมิได้อยู่กับหลานสาวลำพัง เธอมองปราดยังร่างผอมบางอันผิดลักษณะบุรุษเพศ ผ้าหยาบของเสื้อนอกที่เขาสวมใส่ทำให้เจ้าของหมดความน่าสนใจต่อไป ทว่ารุ่งทิพย์ชิงแนะนำ “น้าดาวคะ นี่คุณตามค่ะ น้องของคุณโต้ง” คุณน้าเลิกคิ้วเล็กน้อย เป็นครั้งแรกที่เธอพบเจอสมาชิกครอบครัวนายทหารหนุ่ม น่าแปลกที่ตอนพวกเธอมีสัมพันธ์กัน ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครเอ่ยถึงเบื้องลึกเบื้องหลังของตนเลย ทุกสิ่งตั้งอยู่บนวิมานหมอกซึ่งพร้อมสูญสลายไป ดารินทร์มัวแต่ประหลาดใจกับข้อมูลใหม่ จนลืมสังเกตว่าหลานสาวรู้จักกับชายผู้นี้ได้อย่างไร “อ้อ เข้าไปในงานด้วยกันสิคะ บ่าวสาวออกมาให้ถ่ายรูปพอดี” ตามจำต้องเป็นฝ่ายตามสมชื่อ ฝ่ามือของเขาชื้นเหงื่อแม้อยู่ในห้องปรับอากาศเย็นฉ่ำ การเผชิญหน้ากับพี่ชายเป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย แม้เขาจะเตรียมใจไว้บ้างแล้วตอนตัดสินใจมาร่วมงาน จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 12:06:21

ความคิดเห็นที่ 2 ชุดสีทองมันวาวประกอบกับมาดนางพญาของผู้สวมใส่ดึงดูดสายตาจากผู้คนภายนอกห้องจัดเลี้ยง พลโทกุญชรทักทายและชักชวนหุ้นส่วนสาวใหญ่มาถ่ายภาพกับบ่าวสาวอย่างสนิทสนม ซึ่งเจ้าหล่อนก็ตอบรับคำชวนด้วยความยินดี ท่าทีให้เกียรติที่นายทหารใหญ่มีต่อสตรีผู้นั้นฉวยรอยยิ้มไปจากใบหน้ารสริน เธอเชิดหน้าขึ้นขณะบิดาเดินนำแขกไม่ได้รับเชิญพวกนั้นตรงมา หญิงสาวมัวแต่ตั้งแง่รังเกียจจนไม่ทันสังเกตแววตาคนข้างกายว่ามันทอประกายเว้าวอนอ่อนหวานเพียงใด ยามแลเลยตามร่างแบบบางซึ่งเอาแต่ก้มหน้าก้มตา “เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยว” ดารินทร์ร้องห้ามเมื่อตากล้องเชิญถ่ายภาพ “ดาวบังเอิญเจอแขกพิเศษค่ะ เลยชวนเขามาถ่ายรูปด้วยกัน” “ไหนล่ะ แขกของเธอ” “เขาคงแปลกที่น่ะค่ะ ทิพย์ไปตามคุณเขามาสิจ๊ะ” พันตรีพิรุณสะกิดใจ สายตาผู้พูดวาววับจงใจจับจ้องมายังเขา ทว่าชายหนุ่มไม่ต้องเก็บความสงสัยนานเมื่อรุ่งทิพย์พาใครคนหนึ่งฝ่าฝูงชนมา ดวงตาคมดุวาวโรจน์ทันทีที่เห็นน้องชายคนรอง เขาอยากตรงเข้าไปหักคอหมอนั่นเพียงแค่คิดว่ามันเคยทรยศความรักความไว้วางใจของเขาอย่างไร รสรินเหลือบมองร่างสั่นเทิ้มของคนข้างกาย สลับกับรอยยิ้มอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่าของดารินทร์ มีความไม่ชอบมาพากลระหว่างคนทั้งสองซึ่งเธอต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นเรื่องใด “ใครกันล่ะนี่” “คุณตาม... น้องชายคุณโต้งค่ะเสธ. ดาวบังเอิญเจอเธอเดินหลงอยู่แถวระเบียงจึงได้ทราบว่าเธอมาร่วมงานแต่งงานพี่ชาย” สองหนุ่มสาวนึกทึ่งกับการสร้างเรื่องของดารินทร์ ตามทำความเคารพผู้บังคับบัญชาของพี่ชายอย่างนบนอบ เขาไม่กล้าเงยหน้าสบตาใครโดยเฉพาะพี่ตน ผู้สร้างสถานการณ์อิหลักอิเหลื่อฉวยโอกาสที่ทุกคนกำลังมึนงงจัดแจงจัดตำแหน่งถ่ายภาพ เจ้าหล่อนโอบเอวกึ่งบังคับให้น้องชายเจ้าบ่าวและหลานตนยืนข้างพิรุณ ก่อนจะพาตัวเองแทรกระหว่างเจ้าสาวและพลโทกุญชรอย่างกลมกลืน บ่าวสาวฉีกยิ้มเหี้ยมเกรียมเมื่อช่างภาพร้องบอก รุ่งทิพย์และตามฝืนยิ้มแห้งแล้ง มีเพียงดารินทร์คนเดียวเท่านั้นที่แย้มยิ้มทั้งปากและตา เสมือนคืนวันแห่งความสุขนี้เป็นของตน ดวงตาลุกโชนด้วยเพลิงโทสะแลเลยตามร่างอวบอิ่มซึ่งจับจูงสองหนุ่มสาวเข้างาน ราวกับต้องการเผาไหม้เจ้าหล่อนให้เป็นจุณ นังแม่มด! พิรุณขอสาปส่งสตรีผู้นี้ตลอดกาล นรกแท้ๆ ที่ตนเคยพ่ายแพ้ต่อตัณหาราคะไปเกี่ยวพันกับหล่อน เขาสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ยอมให้ดารินทร์ปั่นหัวได้อีกเป็นอันขาด เป็นไงเป็นกัน! จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 12:07:12

ความคิดเห็นที่ 3 เพลงบรรเลงแผ่วหวานจากคณะเครื่องสายขับขานคลอขณะบ่าวสาวคล้องแขนกันเดินลอดซุ้มกระบี่เข้าสู่งาน แขกเหรื่อลุกยืนปรบมือให้เกียรติแก่คู่สมรส พร้อมๆ กับเสียงชื่นชมถึงความเหมาะสมดังทั่วงาน ท่าทางยามร่างสูงสง่าผึ่งผายในชุดข้าราชการสีขาวค้อมตัวลงเล็กน้อย ช่วยยกชายกระโปรงยาวของเจ้าสาวระหว่างก้าวขึ้นเวที แลดูอบอุ่นอ่อนหวาน สายตาหลายคู่ของแขกสาวพากันจับจ้องด้วยความอิจฉา ส่งเสียงซุบซิบนินทาพร้อมๆ กัน การดูแลเอาใจใส่ของเขาเคยร้อยรัดหัวใจดวงน้อยดวงหนึ่งให้ผูกพันรักใคร่ หากเมื่อสายใยบางเบาคลายลง รุ่งทิพย์รู้สึกเสมือนว่าจิตใจของตัวเองได้หลุดลอยไปเสียแล้ว หัวอกเธอหวิวโหวงยามจอโปรเจคเตอร์ฉายภาพสไลด์หวานชื่นของบ่าวสาว ความรักครั้งแรกยากนักจะหักใจ เธอเองก็เช่นกัน ความรักซึ่งค่อยๆ ก่อร่างสร้างตัวช้าๆ อันมีพื้นฐานมาจากความนับถือศรัทธาในตัวบุรุษหนุ่มที่คอยปกป้องคุ้มครองเธอ เมื่อย่างเข้าสู่วัยสาว พันตรีพิรุณยังเป็นชายผู้เดียวที่เด็กสาวได้มีโอกาสผูกพันใกล้ชิดด้วย อารมณ์ความรู้สึกของเด็กหญิงเปิดรับความรู้สึกแปลกใหม่ มันหวานซ่านหัวจิตหัวใจเพียงแค่ได้มองสบดวงตาคมกล้าคู่นั้น ยามไม่เจอหัวใจก็ร้อนรุ่มถวิลหา กระทั่งรุ่งทิพย์ได้เรียนรู้ว่ามันคือความรัก แล้วก็โชคดีเหลือเกินที่ไม่ได้เป็นรักข้างเดียว ทว่าวันนี้ความฝันแสนหวานนั้นได้สิ้นสุดลงแล้ว เออหนอ น่าสมเพชเหลือเกินที่เธอเฝ้าแต่นั่งครวญคร่ำถึงความปวดร้าวของตนเองที่มีต่อบุรุษผู้มีเจ้าของ หญิงสาวกะพริบตาไล่หยาดน้ำตา เธอฝืนเงยหน้าขึ้นมองไปยังเวทีขณะพิธีกรกำลังสัมภาษณ์บ่าวสาว รอยยิ้มของคนทั้งสองบ่งบอกว่านี่เป็นคืนวันแห่งความสุข หัวใจดวงน้อยค่อยๆ เรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดหวังจากความรัก ความสุขของคนที่เธอรักย่อมมีค่ากว่าการได้รักมาครอบครอง รุ่งทิพย์พยายามไม่หลบตาเมื่อแสงตาคมกล้าจากบนเวทีมองสบมาพอดี ริมฝีปากอิ่มสั่นน้อยๆ ขณะฝืนยิ้มจากใจส่งให้เขา แม้มันจะยากเย็น แต่เธอก็เชื่อว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 12:08:03

ความคิดเห็นที่ 4 พี่มาลัย - ตอนนี้ดารินทร์แค่กวนประสาทไปก่อนค่ะ รอชุดใหญ่เร็วๆนี้ ขอบคุณสำหรับกิฟด้วยค่ะ พี่ไก่ - ทิพย์อ่อนนอกแข็งใน ยังไงก็คงผ่านความผิดหวังจากรักแรกไปได้ค่ะ แต่คนต้นเหตุนี่สิที่ต้องระวังหาเรื่องใส่ตัว ถ้าไม่เปลี่ยนแปลงนิสัยเดิมนะคะ ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ คุณmakokchor - แพรวเริ่มกลัวๆว่าชุดใหญ่ที่จะจัดให้พิรุณจะไม่สมความคาดหวังของคนอ่านแล้วสิคะ หุๆ ขอบคุณสำหรับกิฟด้วยค่ะ คุณจิ๊บ - ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ คุณPsycho man - ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 12:18:06

ความคิดเห็นที่ 5 ร้ายพอกัน ทั้งพิรุณ ทั้งดารินทร์ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 16:04:12

ความคิดเห็นที่ 6 ดารินทร์ทำได้สะใจมากค่ะงานนี้ แล้วพิรุณจะทำอะไรได้ในเมื่อดารินทร์กำความลับไว้อย่างนี้ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 54 00:33:35

ความคิดเห็นที่ 7 น้าดาวเริ่มเอาคืน พิรุณก็แทบจะกระอักแล้ว... ถ้าเจอชุดใหญ่ๆเข้าไป จะเป็นอย่างไงกันล่ะทีนี้ แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 54 11:16:13 จากคุณ : pichayaratana เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 54 11:15:35

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านค่า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 54 23:18:13