Seres Of Grave ตอนที่ 2

- 2 -


ถัดจากหมู่บ้านไปทางใต้เป็นแปลงข้าวโพดไกลสุดลูกหูลูกตา ต้นข้าวโพดลีบเล็กแต่ฟักใหญ่เท่าปล้องแขน ทอดยาวจนถึงเนินเขาเขตป่าดาร์เคนซึ่งอุดมด้วยแมกไม้เขียวขจี เด็กชายวิ่งลัดเลาะผ่านแปลงพืชไร่ของชาวบ้านทะลุถึงถนนดินขาว ตรงข้ามของแปลงข้าวโพดเป็นสวนแอปเปิ้ลของแม่ค้าคนหนึ่งในเมือง เธอเป็นคนใจดีที่ชอบให้ผลไม้แก่เด็กชาย

เด็กชายอาศัยอยู่กับบิดาที่เป็นหมอในกระท่อมสร้างจากดิน ตั้งอยู่ระหว่างเขตป่ากับเมืองเรวิเรีย ลานประหารไม่ได้อยู่ในเขตเมือง ถูกแยกตัวออกมาเนื่องจากไม่มีผู้อาศัย ชาวเมืองนี้รักสงบ และรังเกียจความป่าเถื่อนอย่างการฆ่าฟัน ถนนเรย์สตรีทจึงเป็นแหล่งรวมพวกไร้อารยะ

เขามองเห็นหลังคาดินอยู่ไกลลิบ จึงเร่งฝีเท้า ตะวันคล้อยจนเลยเวลาโพล้เพล้ อาทิตย์อัสดงเล่นเฉดสีกับเมฆบนฟ้าเป็นสีส้มก่ำ ชาวเมืองเรวิเรียทุกคนรู้ดี เด็กชายเองรู้ดียิ่งกว่า เวลาใกล้ค่ำเป็นเวลาออกล่าของสัตว์ร้าย ภูตพรายรวมถึงปีศาจมักล่าเหยื่อในเวลานี้ แม้แต่พรานมือฉมังยังเกรงนับประสาอะไรกับเด็กขี้ก้างอย่างเขา

“ไปไหนมาหรือทีฟ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม เมื่อเห็นลูกชายเพิ่งกลับมา

“เล่นกับเพื่อน” เขาพูดปด เด็กชายทีฟหรือทีเฟลไม่เคยมีเพื่อน เด็กส่วนใหญ่เรียนศาสตร์วิชาที่จตุรัสน้ำพรุเป็นศิษย์มีครูบาสั่งสอน ขณะที่เขาศึกษาผ่านตำราเก่าคร่ำคร่ารับตกทอดจากบิดา

พ่อเด็กชายชื่อคารอส แต่ชาวบ้านต่างเรียกหลวงพ่อนำหน้านามกรด้วยว่าเป็นบาทหลวงของคริสตจักรมานานหลายปี อายุราวห้าสิบ ตัวสูงโปร่ง รูปร่างผอม มีเค้าหล่อ คารอสเป็นหมอมือดีที่สุดของเมืองเรวิเรียใช้สมุนไพรที่ดั้งด้นหาจากป่าลึกมารักษาคนไข้

“ดูคนแขวนคอมาล่ะสิ” คารอสกล่าวอย่างรู้ทัน

ทีเฟลทำหูทวนลม เดินขึ้นชั้นสองของบ้านดินไปโดยไม่สนใจรอยยิ้มเหนื่อยใจของผู้เป็นพ่อ มีหรือคนที่เลี้ยงมันมาแต่อ้อนออดจากตีนเท่ากำปั้นจะไม่รู้ความคิดของมัน

เด็กชายอยู่ในห้องของตัวเอง ดินเก็บไอเย็นในเวลากลางคืนทำให้ห้องขนาดเล็กเย็นฉ่ำ สำหรับทีเฟลที่แห่งนี้ไม่ได้เป็นเพียงที่หลับนอน แต่รวมไปถึงใช้ในการทดลองอย่างลับๆ ของเขาด้วย

เพราะสักวันเขาจะเป็นให้ได้อย่างพ่อ และจะก้าวข้ามไปให้ได้ เขาอยากเป็นอย่างที่พ่อเคยเป็น...

เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ




to be continued...

แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 54 18:34:18

แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 54 18:33:22

จากคุณ	: ไซเลนท
เขียนเมื่อ	: 17 มิ.ย. 54 18:32:16