ความคิดเห็นที่ 1 18. ล่าเทวะ (ครึ่งแรก) เมื่อนั้นผืนปฐพีสั่นสะเทือนเลื่อนลั่น แสงสายฟ้าทั้งห้าดุจงูแสงเกรี้ยวกราดพุ่งปราดลงมาจากฟากฟ้า ทำให้ทั่วทั้งวิหารคำรามสว่างวาบดุจกลางวัน ทั้งๆ ที่อยู่ในกลางรัตติกาลที่ดำสนิท สายฟ้าทั้งห้าลำพุ่งผ่านทุกช่องเปิดของวิหารคำราม กระจกระเบิดออกจนแหลกละเอียด เทวกาฬที่ชุมนุมอยู่ภายในทั้งหมดต่างพากันวิ่งหนีด้วยกลัวอัศนิเวท ไม่มีผู้ใดอยากอยู่ในสถานที่เดียวกับผู้ที่สามารถเรียกอัศนิเวทมาได้ถึงห้าคนพร้อมกัน โดยเฉพาะทั้งหมดเรียกมาเพื่อพิฆาต ศิษย์เอกแห่งจอมเทพกำมือแน่น เมื่อนั้นเขาตัดสินใจเรียกเวทรัตติกาลมาเป็นเกราะกำบัง หากทว่าบังเกิดพระเพลิงแทรกตัวขึ้นมาจากใต้พิภพ ผลักเอาอัศนิเวทบางส่วนกลับคืนสู่ท้องฟ้า เมื่อนั้นสภารัตติกาลถึงกับผงะ หนึ่งร้องลั่นออกมาอย่างโกรธแค้น “แก! แกบังอาจนัก ไอ้ทรยศ!” ไม่ใช่...รามิตคิด หากยังไม่ทันพูด เวทสีดำของฝ่ายตรงข้ามก็โจมตีต่อเนื่อง วาระนั้นไม่มีผู้ใดทนรักษามารยาทกันอีกต่อไป รามิตเรียกเวทคืนอาวุธ ดาบเงาจันทร์เล่มยาวปรากฏอยู่ในมือของเขาในทันที บัดนั้นแม้แต่อารญายังมองด้วยสายตาคาดไม่ถึง เมื่อเห็นกับตาว่าดาบคมสองด้านของของเงาจันทร์นั้นยามมันสะบัดไปมาราวกับปีกสีเงินยามต้องแสง เธอรู้จักอาวุธชนิดนี้เป็นอย่างดีเพราะดาบเล่มเดียวกันนี้ที่เจ้าของเดิมใช้มันสังหารพี่ชายและบิดาของเธอ จะผิดก็แต่พละมนตราที่สว่างดุจแสงทอง กระแสร้อนแรงแห่งอาวุธเทพกระจายออกเป็นรัศมี และสว่างวาบดุจสุริยเวทกำแหง สยบเวทสีดำของเหล่าผู้อาวุโสทั้งห้าอย่างราบคาบ ผนัง พื้น เพดาน ที่อยู่วงในรัศมีถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เศษปูนและหินกร่อนคลุ้งกระจายเต็มห้องจากแรงอัดระเบิด ทำให้เหล่าเทพรัตติกาลหยุดชะงักการร่ายเวทตนไปชั่วขณะ รามิตใช้ช่วงจังหวะนั้นร่ายเวทเบิกอุโมงค์ภูต “มันจะหนีแล้ว!” อารญาร้องลั่น พลางสะบัดสายฟ้าฟาดใส่อย่างโกรธเกรี้ยว แต่ก็ไม่ทันที่ศิษย์เอกจอมเทพใช้เวทสีดำพรางตัวหายไปในทันใด “บ้าจริง!” “ไม่ต้องรีบร้อน!” กายากล่าวต่อประโยคของอารญาอย่างใจเย็นพลางลุกขึ้นมาจากพื้น และขยับออกมาก้าวหนึ่ง จากนั้นร่ายเวทประจำทิศ พลันบังเกิดเสียงกรีดของลมดังแหวกอากาศราวกับอสุรกายกลางหาวกำลังขยับปีก ผืนดินสั่นสะเทือนไปทุกเขตขัณฑ์ “ในรัศมีชั่วร้อยปีกพญาแร้งจากที่นี่ ข้าร่ายวงมนตราไว้แล้ว ต่อให้เป็นเวทเบิกอุโมงค์ภูตของจอมเทพก็ยังไม่อาจหนีรอดหรือแทรกเข้ามาในวงมนตราของข้าได้ ที่เหลือก็เพียง...” เขาหันมาทางจ้าวตระกูลเกตุดารา “ใครจะพบมันก่อนเท่านั้น” เมื่อได้ยินจนจบประโยค อารญาจึงหันไปสั่งคนของตนในทันใด “พวกเจ้าเหล่าเทวกาฬในอาณัติแห่งปราสาทอนีกัฐ! จงไล่ล่าศิษย์จอมเทพผู้ทรยศนี้ในทันใด ใครก็ตามที่พบมันก่อน ข้าจะตบรางวัลให้อย่างงาม แต่พวกเจ้าจงอย่าประมาท! และอย่าได้สังหารมันอย่างเด็ดขาด ภาระการสำเร็จโทษเทพสวะเช่นนี้ต้องเป็นหน้าที่ของสภาอาวุโสเท่านั้น ไปได้!” ในระหว่างที่อารญาสั่งเทวะในสังกัดตน ทักษะและผู้อาวุโสที่เหลือจึงค่อยๆ ลุกขึ้นมา เดินตามมาสมทบกับเจ้าตระกูลเกตุดาราและผู้อาวุโสกายา ทั้งหมดมองไปยังความมืดมิดเบื้องนอก  ร่างทั้งหกของเทพแห่งความมืดยืนขวางแสงสว่างจึง ปรากฏเป็นเงาดำทางช่องผนังที่ถูกทำลายลงด้วยพละเวทของศิษย์เอกจอมเทพ ***** จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:24:39

ความคิดเห็นที่ 2 รามิตกลับเข้ามาในมิติปรกติอีกครั้งเมื่อรู้ในทันใดว่าเส้นทางหนีถูกปิดกั้น เด็กหนุ่มปักปลายอาวุธลงบนผืนป่านอกกำแพงวิหาร แม้ว่ารอบตัวเขาจะเห็นแต่เพียงแสงจันทร์แต่เขารู้ว่าตนเองมาได้ไม่ไกลเลย เพราะยังเห็นยอดวิหารคำรามโผล่พ้นยอดไม้อย่างชัดเจน รามิตถอนหายใจยาว ถอยหลังไปพิงกับโคนต้นไม้จนแทบจะหายไปกับความมืด การปะทะกันในโถงสายลมและการฝืนเรียกเวทรัตติกาลทำให้บาดแผลที่กลางอกยิ่งทวีความเจ็บปวดมากขึ้น ทางที่ดีระยะนี้เจ้าอย่าเพิ่งใช้พละเวทดีกว่า รอจนเจ้าควบคุม ‘มัน’ ได้เสียก่อน เสียงเวณิชเตือนเขาเมื่อไม่นานมานี้เองแว่วเข้ามาในโสตประสาท ถึงบัดนี้เขาเพิ่งตระหนักว่ามันอันตรายอย่างไร ตั้งแต่กลับมาจากสุสานผาบั่นเศียร เขารู้ว่ามีบางสิ่งที่ใหญ่โตกำลังไล่ล่าเขาอยู่ ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นความกังวลของตนเองที่มีต่อสาส์นท้ารบของพญาบาดาล แต่เมื่อได้พินิจโดยไร้อคติ เจ้าสิ่งนั้นไม่ใช่ไมยราญ อดีตแม่ทัพมาร ไม่ใช่ทั้งอารญา ทัพเทวกาฬ หรือเหล่าเทพรัตติกาลที่ตามล่าเขาอยู่ในขณะนี้ แต่...เป็นบางอย่างที่มีกำลังมหาศาล บางอย่างที่ข้าควบคุมไม่ได้ บางสิ่งที่ข้าไม่รู้จักแต่รู้ว่าเป็นอันตรายนัก...มันมีสัญชาตญาณแห่งนักล่า มันคอยช่วงชิง ฉกฉวยโอกาสในขณะที่ข้ากำลังอ่อนแรงเช่นนี้ ทันใดนั้นรามิตเห็นแนวคบเพลิง พร้อมกับได้ยินเสียงเอะอะดังมาจากวิหารคำราม ทุกอย่างตรงมายังจุดที่เขายืนนิ่งอยู่ ศิษย์เอกจอมเทพเอนศีรษะพิงกับโคนต้นไม้ คิ้วขมวด หลับตาแน่น เพียงครู่ก็ตัดสินใจกัดฟันทนความเจ็บ เขาตวัดเก็บอาวุธไปไว้ด้านหลังและใช้ความมืดมิดพรางกายราวกับปิศาจยามราตรี อยากปลิดชีพข้ามากขนาดนั้นเชียวหรือ?... ในคราแรกรามิตพยายามจะหลีกเลี่ยงการปะทะและคิดจะหาวิธีเปิดทางออกของมนตร์ครอบเมือง แต่ทว่ากำแพงเวทของเทพชั้นสูงนั้นแกร่งกว่าที่คิด และเทวกาฬของท่านอารญานั้นก็ไม่ใช่เทพระดับสามัญ รามิตเกือบถูกพบเห็นหลายครั้งแต่ก็รอดมาได้ หากทว่าไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ถูกพบเข้าจนได้ เสียงเอะอะดังขึ้นเบื้องหลัง รามิตออกวิ่งฝ่าความมืดอย่างไม่รู้ทิศทาง ในทันใดนั้นเบื้องหน้าของเขาก็บังเกิดโพรงวิญญาณที่เกิดจากการร่ายอุโมงค์ภูตจากเหล่าเทวกาฬ ศิษย์เอกจอมเทพชิงกล่าวเวทปิดปากโพรงก่อนที่ราหุกาฬจะแหวกอากาศจะออกมาขวางหน้าได้ บังเกิดเป็นแสงสีขาวกระจายตัวออกราวกับวงน้ำกระเพื่อมกลางอากาศ จากนั้นอุโมงค์ภูตจึงสลายไปพร้อมกับเสียงร้องลั่นอย่างหัวเสียของผู้ที่ถูกขังอยู่ด้านใน ในขณะเดียวกันเหล่าผู้อาวุโสแห่งสภารัตติกาลมองเหตุการณ์อย่างแปลกประหลาด “อารญาเจ้าแน่ใจนะว่า กำลังเวทของมันยังไม่กลับมาเต็มกำลังนัก” วจีถามด้วยความสงสัย “ไม่นานหรอก” ชายอาวุโสร่างผอม ผู้มีนามว่าศรัทธา เดินมาที่ลานด้านหน้าของวิหารก่อนจะกล่าวอภิเวทออกมาอีกคำรบหนึ่ง ธุลีเวทสีดำประหลาดก่อตัวขึ้นกลางท้องฟ้าก่อนจะรวมเป็นรูปร่างคล้ายพญาเสือดำเหินหาว เสียงของพยัคฆ์เวหนคำรามกึกก้องสั่นสะเทือนไปทั่วผืนฟ้าและปฐพี ก่อนที่มันจะพุ่งร่างนิมิตทรงพลังไปยังผู้หลบหนี รามิตมีเวลาร่ายเวทเพียงเสี้ยวไฟปะทุก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงร้องอย่างโกรธเกรี้ยวของพญาเสือกลางหาว เมื่อเขาหันมาอีกครั้งก็พบกว่าธุลีเวทสีดำทรงฤทธิ์พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็วและไม่มีอาการปรานีแม้แต่น้อย มันคือเวทพยัคฆ์เวหนของเทพรัตติกาลที่แม้แต่รามิตเองก็ยังไม่เคยฝึกฝนกับจ้าวปราสาทมาก่อนนั้นพุ่งกระแทกผืนดินจนทำให้ต้นไม้ใหญ่หักโค่นเป็นระยะทางยาวกว่าจะสงบลงได้ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:27:09

ความคิดเห็นที่ 3 ในเวลาไม่นานนักเหล่าเทพอาวุโสของสภารัตติกาลในวิหารวายุต่างรุดมาถึง อารญาหันไปกระชากเสียงถามเหล่าเทวกาฬที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วว่าร่างศิษย์เอกจอมเทพอยู่ที่ใด “ท่านน่าจะรู้มากกว่าใครนะ อารญา” ผู้ตอบกลับเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสของสภารัตติกาล ทักษะทรุดกายลงสัมผัสผืนดิน แล้วเงยหน้าขึ้นมองบรรดาต้นไม้ที่ถูกทำลายเป็นทางก่อนจะหันมามองผู้นำตระกูลเกตุดาราด้วยสายตาพิศวงแกมตำหนิ หากอารญาตามเรื่องไม่ทันจึงร้องถามด้วยความสงสัยและพลันโมโหในคราวเดียวกัน ทว่าหัวหน้าสภารัตติกาลไม่ตอบ เขาพยักหน้าให้ศรัทธาก่อนจะเอ่ยช้าๆ “ตามรอยมันไปว่าปลายทางเปิดไปสู่ที่ใด” ศรัทธาผงกศีรษะก่อนจะเดินสวนอารญาไปในอีกทางหนึ่ง ในที่สุดเธอก็ทนไม่ได้ จึงร้องถามด้วยความพิศวง “นี่มันอะไรกัน? แล้วเจ้าเด็กทรยศนั่นอยู่ที่ใดกัน? มันหนีรอดไปหรือ? เป็นไปไม่ได้” “เป็นไปได้สิท่านจ้าวครองปราสาทอนีกัฐ” กายากล่าว พลางเอามือกอดอกมองผลงานของตนเอง “ถ้ามันมีผู้ช่วย...” เธอย้อนถามเสียงดังว่าเป็นผู้ใดกัน เพราะแน่ใจว่าเทวะที่เธอเลือกมาร่วมแผนการคราวนี้ เธอคัดเลือกมาเป็นอย่างดี จะพลาดไปก็แต่... “เมธินหรือ?” มีเสียงหัวเราะดังมาจากร่างใหญ่หนาของกายา “เจ้าหัวแข็งนั่นน่ะถูกสภารัตติกาลคุมตัวไว้ที่ด้านนอกเมืองตั้งแต่การพิพากษาเริ่มแล้ว มาที่นี่ไม่ได้เร็วอย่างนี้หรอก อย่างน้อยๆ ก็ต้องฝ่าเหล่าราหุกาฬที่คุมเชิงอยู่รอบนอก” “เช่นนั้นใครกันที่ช่วยมัน?” อารญาถามกลับ แทนคำตอบทักษะกลับจ้องตากลับไปที่ผู้ถามอย่างเอาเรื่อง ***** พละเวทของเทพรัตติกาลระดับอาวุโสนั้นมีฤทธิ์เดชรุนแรงอย่างคาดไม่ถึง แม้กระทั่งผู้ที่ร่ายเวทและผู้ที่ถูกพาตัวหนีออกมาอย่างฉิวเฉียดต่างก็กระเด็นออกมาจากปลายอุโมงค์ภูตด้วยแรงมหาศาล ต่างคนจึงต่างล้มกลิ้งไปคนละทิศทาง รามิตนั้นแย่หน่อยเพราะตกลงมาบนพื้นแล้วยังกลิ้งตกบันไดต่อไปอีกสี่ห้าขั้น ส่วนอีกผู้หนึ่งกระเด็นตกไปลงไปอีกฟากหนึ่งของลานกว้าง จากนั้นเขาก็ตั้งหลักได้และวิ่งมาดูสภาพของผู้ที่พาหนีออกมาด้วย แต่แล้วเมื่อเพ่งมองไปยังจุดที่เห็นรามิตตกลงไป กลับไม่พบร่างของนายน้อยแห่งปราสาทดำแต่อย่างใด “ท่านกษมะช่วยข้าทำไม?” รามิตกล่าวถามจากทางด้านหลังในระยะประชิดจนทำให้กษมะตื่นตระหนกจนต้องกระโจนหนีออกไปหลายก้าวด้วยความตกใจ จนเมื่อตั้งสติได้แล้ว นายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐจึงจ้องมองฝ่ายตรงข้ามด้วยความฉงนเพราะเหมือนกับว่ารามิตได้นั่งรอกษมะอยู่บนแท่นหินก่อนเป็นเวลานาน แต่สิ่งทำให้นายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐตื่นตกใจเป็นเพราะเขาคิดว่าหากรามิตจงใจใช้อาวุธลอบทำร้ายตน คงทำได้อย่างง่ายดายโดยที่กษมะไม่ทันได้รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ หากศิษย์เอกจอมเทพกลับวางอาวุธไว้บนแท่นหินข้างๆ ตัวจึงค่อยเอ่ยถาม “หรือท่านกษมะอยากจะสนทนากับข้า? ถ้าเช่นนั้นคงต้องรีบ...ไม่เช่นนั้นเมื่อสภารัตติกาลตามรอยมาถึง ข้าคงไม่มีโอกาสที่จะกล่าวสิ่งใดแล้ว” จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:30:17

ความคิดเห็นที่ 4 “ทำไมตอนนั้นเจ้าถึงไม่ฆ่าข้า? แต่กลับช่วยข้าจน...” กษมะส่งเสียงเหอะในลำคอ ก่อนจะกล่าวต่อ “ช่างเถิด...นี่เป็นแผนการหรือ? เจ้าคิดจะมีบุญคุณกับตระกูลเกตุดารางั้นรึ? ขอบอกซะก่อนว่ามันไม่ได้ช่วยให้เรื่องที่ผ่านมาดีขึ้นหรอก ถึงอย่างไรจ้าวปราสาทจันทรคราสยังคงเป็นผู้ปลิดชีพท่านตาและลุงของข้าอยู่ดี เจ้ารู้ไหม นี่คือสถานที่ใด?” กษมะขยับตัว ยกมือกวาดไปรอบบริเวณ รามิตมองไปยังสิ่งก่อสร้างที่อยู่รอบตัว สถานที่เก่าแก่ มีเสาหินและคานลอยสร้างรายล้อมลานที่ปูพื้นด้วยแผ่นหินทรายจนแทบไม่เห็นรอยต่อซึ่งเป็นที่ที่เขาและกษมะกำลังสนทนาอยู่ จากนั้นศิษย์เอกจอมเทพจึงมองอย่างพิจารณาไปที่สภาพภายนอก มีแท่นหินสลักอักขระวางอยู่เป็นรัศมี รามิตหลับตาลง เขาเคยเห็นสถานที่คล้ายกันนี้มาก่อนแล้ว... “สุสาน...ที่นี่คือสุสานของตระกูลเจ้า” กษมะผงกศีรษะรับ “สุสานริมผาพยัคฆ์ ที่ซึ่ง ท่านลุงของข้า ทัณฑธรผู้ล่วงลับนอนสงบอยู่ที่นี่” จากนั้นกษมะตวัดดาบในมือชี้ขวางมาที่ศิษย์เอกจอมเทพ “แม้ข้าจะรู้ว่าสู้เจ้าไม่ได้ แต่อย่างน้อยวันนี้ขอให้ข้าได้ทำหน้าที่ทายาทแห่งปราสาทอนีกัฐ...รามิตแห่งปราสาทจันทรคราส ข้าขอ...” “อย่าบ้าไปหน่อยเลยน่า!” รามิตร้องอย่างระอาใจ “ข้าตายแล้วอย่างไร? หรือท่านตายแล้วอย่างไร? มันแต่จะเพิ่มความสูญเสียให้แก่ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น” “เจ้าจะเข้าใจอะไร!” กษมะแผดเสียง “ใช่! ข้าไม่เข้าใจ” รามิตโต้กลับ “เพราะข้าไม่ใช่เทวะอย่างพวกท่าน ข้าเป็นแค่ข้ารับใช้ของปราสาทจันทรคราสเท่านั้น ข้าไม่ต้องการเป็นนายน้อยแห่งปราสาทจันทรคราส ไม่ต้องการเป็นทัณฑธร ข้าไม่ต้องการล้างแค้นหรือทำการชั่วร้ายใดๆ และข้าไม่ต้องการสู้กับท่านโดยกฏบ้าบออะไรทั้งนั้น ข้าถึงไม่ฆ่าท่านอย่างไรเล่า! เพราะมันช่างไร้เหตุผลสิ้นดี” ทั้งประโยคของรามิตดังขึ้นและดังขึ้น จนแม้แต่ตนเองก็ยังแปลกใจ แต่เมื่อพูดไปแล้วรู้สึกว่าค่อยโล่งใจอย่างประหลาดคล้ายได้กำจัดสิ่งที่เขาแบกรับมาตลอดครู่หนึ่ง กษมะอ้าปากค้าง รามิตคิดว่าคงไม่เคยมีใครตะโกนใส่หน้านายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐเช่นนี้มาก่อนกระมัง “หากท่านมีธุระกับข้าแค่นี้ ขออภัยที่ข้าไม่อาจตอบสนองให้ท่านได้” แม้จะอยู่ในสภาวะงงงันจับต้นสายปลายเหตุไม่ถูก แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะเดินจากไปจริงๆ จึงรีบชักอาวุธออกมาประกาศอย่างไม่ยอมแพ้ “ช้าก่อน!  เจ้าจะยังไปไหนไม่ได้” “นี่ท่าน...” รามิตหันกลับมาอย่างท้อใจ แต่แล้วในขณะนั้นเองท่าทีของศิษย์เอกจอมเทพกลับแปรเปลี่ยนไป เขาพุ่งร่างเข้าหากษมะจนทั้งสองล้มกลิ้งลงบนพื้น ในตอนแรกกษมะคิดว่ารามิตต้องการทำร้ายตนหากทว่าทันใดนั้นแสงสว่างของกำลังเวทอันเกิดจากพยัคฆ์เวหนของเหล่าเทพอาวุโสเพิ่งพุ่งผ่านเหนือศีรษะของพวกเขาไปอย่างฉิวเฉียด “หมอบลง!” รามิตชี้นิ้วสั่ง หากตัวเองกลับยืดกายขึ้นยืนหันขวางให้กับเวทพยัคฆ์ร้ายของหนึ่งในห้าผู้อาวุโส ในมือของเขามีดาบเงาจันทร์ สะท้อนแสงเวทสีน้ำเงินจนสว่างเรืองรอง ราชสีห์แห่งเวหาคำรามก้องดุจเสียงอัศนีบาต และพุ่งร่างเข้ามาที่กลางลานในทันที ***** คุยกันท้ายบท: ขออนุญาตบ่นก่อนนิดหนึ่งนะคะ ชีวิตช่วงนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้เลยเว้ย...เฮ้อ รามิตจะเอาตัวรอดจากสภารัตติกาลได้อย่างไร แล้วเรื่องหลังจากนี้จะหันไปทางใด กรุณาติดตามได้จากนี้ค่ะ คราวหน้าคืนวันเสาร์อาจไม่ว่าง...หากเข้ามาแล้วไม่เห็นแสดงว่าเลื่อนลงวันอาทิตย์ค่ะ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:41:08

ความคิดเห็นที่ 5 เอ๊ะ? ทำไมกระทู้ซ้อน??? เดี๋ยวแจ้งลบอันหนึ่งนะคะ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 22:50:18

ความคิดเห็นที่ 6 สติมา ปัญญาเกิด เหมาะกับชีวิตเอาแน่เอานอนไม่ได้ (แต่ชีวิตที่เอาแน่เอานอนได้ คงต้องรอนิพพานนะ) บทบู๊สนุกมากค่ะ แล้วก็เอ่อ เจอสะดุดหลายจุดอยู่ แต่ไม่ไหวแล้ว ง่วง ไว้มาสาธยายวันหลัง ไล่จับกันแบบนี้ รามิตไปเรียนการแสดงกับ Bollywood จะเล่นได้พริ้วมาก และดีใจที่รามิตก็เบื่อเรื่องน้ำเน่า ประเภทเจ้าฆ่าพ่อข้า สิบปีล้างแค้นยังไม่สาย ย๊าก... (โฆษณายาหม่องหรือเปล่านะ) จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 00:23:11

ความคิดเห็นที่ 7 คิดอยู่ว่ากษมะแน่ รามิตจะเก่งเกินไปปะ รู้สึกเหมือนดูหนัง สมควรตายไปตั้งแต่หลายฉากก่อน แต่ก็ยังรอดแถมชนะได้เรื่อยๆ (แต่พอเป็นคนร้าย โดนฟาดตู้มเดียว ร่วง) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 02:42:09

ความคิดเห็นที่ 8 รู้สึกว่าตอนที่ 18 ครึ่งแรกนี้ มันสั้นผิดปกติ (หรือเราคิดมากไปเองนี่  ทำเอาย้อนกลับไปดูหลายรอบแล้ว) ช่วงต้นดุเดือด ดีแม้ไม่มีฉากรามิตควงดาบถาโถมเข้าไปกลางกลุ่มของเหล่าเทพรัตติกาล อย่างที่คิด ก็ตาม ^^ ผู้หญิงตัวเอกเก่งๆแบบไม่บู้ล้างผลาญ ผมจำได้ว่าเรื่องแรกในชีวิตที่อ่าน คือการ์ตูนเก่าๆ เรื่อง "แคนดี้จอมแก่น" (มีใครเคยอ่านบ้างนี่) นางเอกเป็นเด็กจากบ้านโพนี่ บ้านเด็กกำพร้า ไม่สวย หน้าตกกระ ผมยุ่งๆ  ชีวิตลำบาก ตลอดแทบทั้งเรื่อง แต่จุดเด่นของเธอคือ ร่าเริง การสู้ชีวิตมากๆ เข้มแข็ง เป็นกำลังใจให้คนรอบข้าง  ไม่ถือสาหาความกับคนคิดร้าย มองโลกในแง่ดี มีความสุขตามอัตตภาพของตน ทำงานหนักได้ทุกรูปแบบ เริ่มให้ประทับใจกับเธอได้ตั้งแต่ไม่กี่หน้าแรกของเรื่องแล้ว เป็นการสู้กับชีวิตโดยไม่ต้องทำร้ายใคร ^__^... แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 54 07:20:30 แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 54 07:19:44 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 07:18:38

ความคิดเห็นที่ 9 ที่รามิตรอดเพราะมีผู้ช่วยแยะครับคุณรักษ์ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 08:41:37

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วสะดุดๆ ทั้งๆ ที่อยู่ในกลางรัตติกาลที่ดำสนิท  (ทั้งอยู่ในและอยู่กลางเลย) เมื่อเห็นกับตาว่าดาบคมสองด้านของของเงาจันทร์นั้นยามมันสะบัด (ของของ) ปิดปากโพรงก่อนที่ราหุกาฬจะแหวกอากาศจะออกมาขวางหน้าได้ (จะ.....จะ) มันคือเวทพยัคฆ์เวหนของเทพรัตติกาลที่แม้แต่รามิตเองก็ยังไม่เคยฝึกฝนกับจ้าวปราสาทมาก่อนนั้น...(ประโยคมันไม่น่าต่อกันค่ะ) กายากล่าว พลางเอามือกอดอกมองผลงานของตนเอง  (กายามองอะไรเอ่ย เวทที่ถางดิน ต้นไม้ล้ม ของศรัทธาไม่ใช่หรือ) ด้วยความฉงนเพราะเหมือนกับว่ารามิตได้นั่งรอกษมะอยู่บนแท่นหินก่อนเป็นเวลานาน แต่สิ่งทำให้นายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐตื่นตกใจ (ใช้คำว่า แต่ เชื่อมประโยคแปลกๆ นะคะ) จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 14:22:54

ความคิดเห็นที่ 11 มีตอนไหนบ้างที่รามิตไม่เจ็บสาหัสบ้าง โผล่มาแต่ละที ไม่เคยได้สู้เต็มกำลัง เลย คุณรัน มีอคติอะไร กะรามิตรึป่าว รึว่า คุณรัน อกหัดจากรามิต .... จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 16:46:41

ความคิดเห็นที่ 12 แวะมาคุยค่ะ คุณ ซาลาสซา: มาเป็นคนแรกหลายครั้งแล้ว ขอบคุณมากๆ โฆษณายาหม่องที่ล้อธีมหนังกำลังภายใน เราก็จำได้ค่ะ เพราะฮามากๆ ด้วยเล่นสาธยายวงศาคณาญาติจนคู่ต่อสู้มึนไปเลย แต่ที่เด็ดคือ เสียงพากย์ทับที่เหมือนหนังกำลังภายในสมัยก่อนจริงๆ, ปล. ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่มารอบสองนะคะ คุณ scottie: คิดอยู่ว่ากษมะแน่ << ถูกต้องแล้วคร้าบ รามิตจะเก่งเกินไปปะ รู้สึกเหมือนดูหนัง สมควรตายไปตั้งแต่หลายฉากก่อน << มันก็เฉียดไปเฉียดมาหลายครั้งแล้วนา... แต่ก็ยังรอดแถมชนะได้เรื่อยๆ << พระเอกซะอย่าง ตายยากส์ค่ะ (แต่พอเป็นคนร้าย โดนฟาดตู้มเดียว ร่วง) << หากเป็นตัวร้ายมือสมัครเล่น ค่าตัวน้อย เลยได้แสดงไม่กี่วิฯ ค่ะ, ส่วนตัวร้ายมืออาชีพ ค่าตัวแพง อาจได้แสดงนานหน่อยค่ะ คุณ Psycho man: โอ๊ะ...ขออภัยค่ะที่ทำให้ไม่มีฉากที่คาดหวัง แต่ฉากควงดาบควั่บๆ แบบนั้นสำหรับรามิตอาจไม่เข้ากัน...หากเปลี่ยนเป็นตารังสีฯ อาจมีแนวโน้มเป็นไปได้มากกว่าค่ะ (^ ^) เอ๊ะ..คุยเรื่องการ์ตูนเเดี๋ยวยาว ยกไปไว้ข้างล่างนะ จะได้ไม่เกะกะค่ะ คุญ ลูนาติก: นั่นก็ส่วนหนึ่งค่ะ คุณ y4uc: ฮื้อ...เป็นพระเอกต้องอดทนสิคะ (พูดง่ายๆ ต้องอึดนั่นเอง) ทำไมไม่ให้บทพระเอกสู้ได้เต็มที่บ้าง? รอเดี๋ยวสิคะ ได้อ่านแน่นอนค่ะ ใช่แล้วคนเขียนรักมันที่ซู้ดดดด เลยต้องให้บทมันยากๆ หน่อย (ด้านล่างคุยกับคุณ ไซโคแมนต่อนะคะ) โอ้...คุณไซโคแมน อ่านแคนดี้ด้วย (สมัยเราเรียกการ์ตูนตาโต) อืม...อันนี้ต้องบอกว่ายังไม่เคยอ่านค่ะ แต่มีหลายคนบอกว่าดี ดี บอกตรงๆ ว่าตอนเด็กๆ ไม่มีกำลังทรัพย์ซื้อการ์ตูนอ่านค่ะ ได้แต่ยืมเพื่อนหรือต้องแอบเช่ามาอ่าน รู้สึกว่าเรื่องที่มีตัวเอกหญิงนำที่อ่านแล้วประทับใจเป็นของ อ.ยามาโตะ วากิ เรื่อง มนต์รักโยโกฮามา (ชื่อเดิม) << แต่พอได้พิมพ์ใหม่กับสนพ.ใหม่ เปลี่ยนชื่อเป็นอะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้ค่ะ, แต่การ์ตูนผู้หญิงที่เราชอบคือเกือบทุกเรื่องของ อ. ฮิคาวะ เคียวโกะ (ผู้เขียน สาวน้อยแสนกล กับ จอมคนแดนฝัน) ค่ะ, มีงานของอ.อีกสองคนที่เราชอบคือ อ. นาริตะ มินาโกะ (ผู้เขียน ไซเฟอร์, Alexandrite, natural) กับ เรโกะ ชิมิตสึ (ผู้เขียน moon child กับ มหากาพย์ เจ้าหญิงจันทรา) พอหมดเซ็ทนี้แล้ว เราก็เริ่มอ่านการ์ตูนผู้ชายละ (แบบจริงจัง) ก่อนหน้านี้เราพอรู้เรื่องหมัดดาวเหนือแต่ไม่เคยสนใจ เพราะไม่ค่อยชอบพวกการ์ตูนกล้ามโต (กลัว) ตอนนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งแนะให้อ่านเรื่องกัลลี่ (เพชฌฆาตไซบอร์ก) ของ อ.ยูกิโตะ คิชิโระ อ่านแล้วมัน 'ว้าววววมาก' หลังจากนั้นก็แบบ แก มีอีกมั้ย...มันโยน โจโจ ล่าข้ามศตวรรษ, กับ berserk มาให้ เวร...ตู...ไม่น่าเริ่มเลย (สองเรื่องหลัง รู้สึกว่าตอนนี้ยังไม่จบ) ปล. เราเพิ่งไปไหว้พระใหญ่ที่เกาะ lantau มา คนไทยเพียบเลย (- -")) แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 54 19:39:33 จากคุณ : run saya (run saya) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 19:34:46

ความคิดเห็นที่ 13 แอบย่องมาคุยเรื่องการ์ตูนบ้าง ในหมู่การ์ตูนตาหวานที่พูดถึง ผมเคยอ่านไซเฟอร์อยู่เพียงเรื่องเดียว และไม่จบด้วย (จำไม่ค่อยได้แล้ว รู้สึกจะมีพระเอกสองคน ไซเฟอร์ กับ ชีว่า(ศิวะ)) กัลลี่ ตอนนี้มีภาคใหม่แล้วนะครับคุณรัน เธอได้ร่างใหม่เป็น อิเมจินอสบอดี้ เปลี่ยนแปลงได้ตามจิตใจของเจ้าของ เจ๋งกว่าร่างเดิมอีก แถมยังมีดาบเล่มเดิมซ่อนอยู่ในร่างด้วย แต่ภาคนี้การต่อสู้เว่อร์ยิ่งกว่าภาคที่แล้วอีกหลายเท่า (แต่อย่าอ่านเลยครับเพราะออกทะเลไปไกล ไกล ไกลมากกกก และยังไม่จบ) ส่วนโจโจก็มีภาคใหม่มาเรื่อยๆ ก็ยังอ่านได้อยู่ แต่ไม่โดนเหมือนตอน โจทาโร่ ลุยกับ ดิโอในทะเลทราย(ภาคสาม ที่เริ่มใช้แสตนด์สู้กันครั้งแรก) เบอร์เซิคค์ ก็ออกทะเลอยู่เช่นกัน ทั้งออกทะเลจริงๆ ตามเนื้อเรื่อง และออกทะเลไปตามความหมายนัยแฝง ก็ไม่รู้ว่าเฮียกัสจะไปขนอะไรกลับมาสู้กับกรีฟีสได้ครับ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 20:52:53

ความคิดเห็นที่ 14 แว้ก...คุณ zoi ก็เอากับเขาด้วย หลังจากงาน ไซเฟอร์ เป็นต้นมา ธีมเรื่องของอ.นาริตะ เปลี่ยนเป็น drama มากขึ้นค่ะ, ผู้ชายอ่านแล้วจะรู้สึกว่าเยิ่นเย้อเกินไป รวมไปถึงลายเส้นระยะหลังๆ ก็เปลี่ยนไปด้วย, ส่วนโจโจ เราเลิกอ่านไปแล้วค่ะ ในความเห็นเรา, เราว่าภาคที่สนุกสุด ลายเส้นไม่หลุดโลกจนเกินไปนัก เราว่าเป็นตอนที่ตัวเอกมีสแตนด์ชื่อ สตาร์แพลทตินั่ม (ภาคอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ ใช่ภาคเดียวกับที่คุณ zoi ยกมาหรือไม่คะ?) Berserk มันออกปีละเล่ม (นานโคด) ได้แต่หวังว่ามันจะจบได้ล่ะนะ ส่วนกัลลี่ภาคใหม่ นี่ไม่รู้เรื่องแฮะ เพราะไม่ได้ตามแล้ว รู้แต่ภาค last order, มีภาคใหม่ด้วยเหอ? จากคุณ : run saya (run saya) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 21:35:13

ความคิดเห็นที่ 15 โจโจเป็นภาคเดียวกันนั่นแหละครับคุณรัน ส่วน Gunnm ภาค last order นั่นแหละครับเป็นภาคใหม่ แต่มันเคยมีภาคก่อนหน้านั้นมาก่อนแล้วครับ (ผมเข้าใจว่า last order นั้นยังไม่จบ หรือจะเข้าใจผิดหว่า) เคยคุยกันมาก่อนไม่รู้เลยว่าคุณรันก็คอการ์ตูนเหมือนกัน (แต่ก็น่าจะเดาได้อยู่เหมือนกันแหละครับ) จากคุณ : Zoitee (zoi) เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 22:26:05

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีค่ะ พี่รัณ แวะมาลงชื่ออ่านค่ะ อ่านแล้วค้างอีกแล้ววว 555+ ตอนหน้านี่รามิตจะได้สู้แล้วใช่มั้ยคะ รอดูอย่างลุ้นๆ ไม่ว่ายังไง้ยังไงก็รู้สึกว่ารามิตอายุเกินตัวจริงๆค่ะ(แก่ก่อนวัยรึเปล่าคะเนี่ย)555 ส่วนเรื่องอื่นๆที่ว่าจะอ่าน ลองหาดูแล้วค่ะ เล็งเรื่องสัญญาจ้าวราชันย์ของคุณ zoi ไว้ค่ะ กำลังคิดว่าถ้าเคลียร์การบ้านที่กองๆไว้เสร็จเมื่อไรก็จะเริ่มอ่านดูค่ะ ^^ แอบแวบมาคุยเรื่องการ์ตูนกับเขาบ้าง แฮะๆ ที่พี่รัณพูดมาทั้งหมด เคยอ่านอยู่เรื่องเดียว คือเรื่องจอมคนแดนฝันของ อ. ฮิคาวะ เคียวโกะ ค่ะ อ้อแล้วก็รู้สึกจะมีเรื่องตำนานขลุ่ยวิเศษออกมาด้วยนะคะ 4 เล่มจบ สนุกดีค่ะ ตอนนี้ที่ญี่ปุ่นก็มีเรื่องใหม่แต่ว่ายังไม่เข้าไทยค่ะ น่าสนุกเหมือนกันค่ะ ^^ พยายามตามหาเรื่องเก่าๆอยู่ แต่หาไม่ได้เลยค่ะ เขาเลิกพิมพ์ไปแล้วอ่ะค่ะ T^T นอกนั้นก็อ่านแนวผจญภัยอย่างพวก one piece reborn แล้วก็ของClamp และอื่นๆอีกมากมายค่ะ 5555+ การ์ตูนเป็นชีวิตจิตใจ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^ จากคุณ : นัส (Tsuna27Natsu72) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:56:48

ความคิดเห็นที่ 17 แอบลุ้นรามิตอยู่เงียบๆ เลยไม่ได้เข้ามาเม้นท์ สบายดีนะคะ จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 15:50:42

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับ    เมื่อนั้น                    รามิตฤทธิไกรใจหาญ ฟังคำพิพากษาสภามาร   ชีพปานจะปริ่มบรรลัย เพลิงโกรธเพลิงแค้นแน่นอก  ร้อนกว่าไฟนรกหมกไหม้ สภารัตติกาลเกรียงไกร         สั่นไหวด้วยเดชเวทมนต์ เรียกดาบเงาจันทร์ฉันฉาย     โยกย้ายโลกธาตุสะเทือนสถล เหล่าภูตเทวกาฬอึงอล         สับสนล่าถอยพัลวัน เอะอะอึกทึกครึกโครม          ฮึกโหมพละเวทวิเศษสรรค์ ราชสีห์เรืองฤทธิโรมรัน         รุกไล่ฟาดฟันทัณฑธร (อิอิ) จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 18:54:47

ความคิดเห็นที่ 19 เพิ่งมาถึงห้องค่ะ (ยังไม่ได้ทานข้าวเลย เพราะยังไม่หิว เดี๋ยวค่อยคุ้ยของในตู้เย็นเอา) เลยเปิดพันทิปรอเวลา (หิว) สักหน่อย, แล้วก็เจอ 'ของดี' ของคุณพนมวัลย์เข้าให้ งานนี้ต้องขออนุญาตคุณนัส กับคุณ setakan แซงคิวคุยนะคะ โอ...มันสุดยอดดดดดมากค่ะ คุณ พนมวัลย์! ชอบมากกกกกกเลยค่ะ อ่านแล้วกระแทกใจมากๆ 'คมกวี' เป็นเช่นนี้เอง คำงามๆ เช่นนี้ ต่อให้เราคิดจนหัวแตก ก็ไม่มีทางเขียน/ คิดออกมาได้, หากไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ขอเบอร์ เอ๊ย! email ส่วนตัวได้ไหมคะ? แค่อยากขอบคุณจริงๆ ค่ะ หากไม่สะดวกออกอากาศ email มาบอกคนเขียนได้ที่ runsaya@yahoo.co.th ได้ค่ะ โอย...ตื่นเต้น ตื่นเต้น คุณ นัส: ขออภัยค่ะ เข้ามาตอบช้า แต่ละวันของคนเขียนมันปั่นป่วนจริงๆ ค่ะ,  และยินดีกับคุณ zoi ที่จะได้นักอ่านเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งละ, เรื่องแกก็...เพี้ยนๆ บ้าๆ บอๆ ไม่แพ้กัน (อ้าว!) และขอบคุณมากสำหรับข่าวงานใหม่ของอ. ฮิคาวะ เคียวโกะ ค่ะ จะตามไปอ่านนะคะ (หากมีเวลา) คุณ setakan: เอ๊ะ ขอบคุณมาก สบายดีค่ะ ปล. ยังตื่นเต้นอยู่ ทำให้หายซึมไปได้เยอะเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 54 19:33:43 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 19:32:48

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับ ขอบคุณที่ชื่นชอบ และด้วยความยินดีที่จะแทรกสีสัน ตอบแทนจากการอ่านวรรณกรรมเยาวชนที่ชื่นชอบ ส่วนเรื่องบทกวี นั้น เนื่องจากเป็นกลอนที่เขียนสด ฉันทลักษณ์แบบกลอนหก(บทละคร)ยังไม่ได้ขัดเกลา จึงไม่อาจยอมรับได้ว่าไพเราะหรือคมคายแต่อย่างใด อีเมลล์หลังไมค์ไปให้แล้ว ที่จริงตั้งแต่เขียนลงบอร์ดประพันธ์สาส์น เมื่อหลายปีก่อนผมก็เคยพูดคุยประสา ญาติน้ำหมึกกับคุณรัณหลายครั้งแล้ว จนได้ติดตามมาถนนนักเขียนแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม ยินดีครับหากชื่นชอบ ผมก็จะลองนำเสนอกลอนลักษณะนี้ เป็นการเพิ่มอรรถรสให้ท่านผู้ประพันธ์ และผู้อ่าน-นักอ่าน-นักคิดและนักวิจารณ์ ท่านอื่นๆไปด้วย ด้วยความยินดีครับ พนมวัลย์ จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 17:47:31

ความคิดเห็นที่ 21 ลองสักวาบ้าง    สักวารามิตคิดกังขา     ปิดดวงตาแต่ดวงใจไม่ไหวหวั่น เทพบิดาถูกป้ายสีสิ้นชีวัน   กงกรรมนั้นเวียนสู่ตนเหมือนวนวง เทพทิฏฐิทระนงหลงอำนาจ  ทุรทาสถ่อยเถื่อนเลือนธรรมหลง พวกผู้ใหญ่ใจดื้อไม่ซื่อตรง  คอยเสริมส่งไฟสงครามเกินห้ามเอย พนมวัลย์ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 54 17:48:11 จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 18:14:02

ความคิดเห็นที่ 22 งานแบบ คุณพนมวัลย์ ที่เขียนขึ้นสดๆ นั้น มันดูเข้ากันกับธีมของเรื่องนี้ได้อย่างลงตัวมาก คุณรันคงมีความคิดอะไรบางอย่างผุดขึ้นในใจเป็นแน่ ผมจะรอดูเล่มสามตอนที่พิมพ์แล้ว ว่าอาจจะมีความแปลกใหม่ไปจากเดิมก็เป็นได้ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 16:29:22

ความคิดเห็นที่ 23 อย่างแรกต้องขออภัยที่เข้ามาตอบช้าค่ะ เมื่อวานมีเหตุจำเป็นทำให้ผู้เขียนต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ มาอย่างเร่งด่วน เขียนหาคุณพนมวัลย์ก่อน, ต้องขอบคุณอีกครั้งอย่างมากๆ ที่เขียนสักวามาให้อีกสองบท, แม้คุณจะบอกว่าคำยังไม่ได้เกลาแต่เป็นการเขียนขึ้นแบบถ่ายทอดสดเท่านั้น หากผู้เขียนอ่านแล้วคิดว่าถ้าไม่ได้เป็นฝีมือในระดับเจ้าสำนักคงไม่สามารถวาดลวดลายอย่างเยี่ยมยุทธ์ในเวลาจำกัดได้เช่นนี้ค่ะ ไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรดีแล้ว, เดี๋ยวจะเข้าไปเช็คข้อความหลังไมค์นะคะ คุณ zoi: เอ๊ะ...คิดเหมือนกัน แต่บอกตรงๆ ว่าฝีมือคงไปไม่ถึงและมันคงไกลเกินไปค่ะ เอาเป็นว่า ตอนนี้เราแค่ปักธงเอาไว้เป็นระยะแล้วค่อยๆ เดินค่ะ ส่วนธงที่่ใกล้ที่สุดตอนนี้คือ หาเวลามานั่งคิด ช่วงท้ายๆ เรื่องของภาคนี้ที่ยังเป๋ไปเป๋มาให้เข้าที่ก่อนค่ะ (ล่าสุดมันเบนไปอีกแล้ว) ปล.1. give เราหมดเกลี้ยงแล้วเพราะกระทู้นี้, ปล.2. แจ้งข่าวอีกครั้ง เสาร์อาทิตย์นี้คงไม่ว่างแล้วด้วยธุระจำเป็นบางประการที่บอกข้างต้น หากนักอ่านที่เข้ามาแล้วไม่เห็นแสดงว่าคนเขียนไม่ว่างจริงๆ ค่ะ แต่รับรองได้ว่าไม่ทิ้งแน่ แต่จะขยับไปลงอาทิตย์หน้านะคะ ขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 23:11:17