ไม่มาก ไม่บ่อย และไม่ตลอดไป : การเรียนรู้ของหลานที่สอนโดยน้าของมัน

การเรียนรู้ของหลานที่สอนโดยน้าของมัน


เย็นนี้ผมไปบ้านพี่สาวเพื่อไปเล่นกับหลาน

หลานของผมอายุยังไม่ถึงสองขวบ เลยไม่ค่อยมึนไม่ค่อยดื้อ

พอไปถึง ผมก็เลยทำตัวเป็นน้าที่ดี นั่งเลี้ยงหลาน

สองคนน้าหลานนั่งเล่นตัวต่อไม้กัน

ซึ่งตัวต่อไม้นั้น พี่สาวเป็นคนซื้อมาให้ลูกเล่นเพื่อวิวัฒนาการของลูก

และเพื่อสนับสนุนวิวัฒนาการนั้น ผมเลยพาหลานเล่น

"นี่คือไม้สีแดง" ผมบอกหลาน

"สีแดง จะไม่ถูกกับสีเหลือง"

พูดแล้วผมก็หยิบสีเหลืองออกห่างจากสีแดง

"แล้วก็ไม่ถูกกับสีเขียว" ผมหยิบไม้สีเขียวออกจากสีแดง

"ไม่ถูกกับสีน้ำเงินด้วย" ผมทำเหมือนแท่งไม้สีเขียว

"สีเหลืองเข้ากันได้กับสีเขียว" ผมจับเอาสีเหลืองมารวมกับสีเขียว

"แล้วสีเขียวก็เป็นปี่เป่นขลุ่ยกับสีน้ำเงิน" ผมจับสีเขียวมารวมกับสีน้ำเงิน

"อ้าว เห้เอ้ย สีแดงโดดเดี่ยวนี่หว่า" ผมเผลออุทานคำหยาบให้หลานได้ยิน

พอผมรู้สึกตัวว่าพูดหยาบ ผมจึงลอบมองหน้าหลาน

ตาแป๋ว น้ำลายไหลย้อย

ผมจึงตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อ เผื่อหลานจะลืมคำหยาบ

ผมจับเอาแท่งไม้ทั้งสี่สีมาต่อกัน

"สีแดงยาวสุด แสดงว่ามีจำนวนมากกว่า" ผมเอาแท่งไม้สีแดงมาเป็นฐาน

"สีเหลืองยาวเป็นที่สองแต่ยังน้อยกว่าแดง"

ผมเอาแท่งไม้สีเหลืองซึ่งสั้นกว่ามาวางบนแท่งไม้สีแดง

"สีเขียวเนี่ยอยู่ข้างบนสีเหลืองกับแดงอีกนะ"

ผมบอกหลานพร้อมกับบ้านแท่งไม้สีเขียวไว้ข้างบน

ผมหยิบแท่งไม้สีน้ำเงินซึ่งสั้นสุดในบรรดาแท่งไม้ทั้งหมด

"สีน้ำเงินเนี่ยอยู่ข้างบนสุด เข้าใจไหม ?"

ผมถามพร้อมกับมองไปที่หลานเพื่อกระตุ้นหาคำตอบ

แต่หลานผมหาได้สนใจไม่ หนีไปเล่นที่อื่นซะเเล้ว

ชิ นี่หรือคนรุ่นใหม่

ผมได้แต่บ่นในใจ

จากคุณ	: garnet19th
เขียนเมื่อ	: 18 มิ.ย. 54 23:29:38