ความคิดเห็นที่ 1 17/1 ดารินทร์กระแทกกระบอกโทรศัพท์ลงกับแป้น ความรื่นรมย์หมดไปเมื่อแผนการกลั่นแกล้งยั่วอารมณ์ของพันตรีพิรุณถูกตอกกลับด้วยการรู้เท่าทัน แม้เธอจะใช้หมายเลขที่ทำงานโทรไป ทว่าทันทีที่เธอเอ่ยทัก เขาก็ตัดสายทันที เลี่ยงได้เลี่ยงไปเถอะ! ใช่ว่าเธอถือไพ่ใบเดียวเสียเมื่อไร เจ้าหล่อนเตือนตัวเองให้ควบคุมอารมณ์ เธอยังมีเรื่องต้องจัดการ สาวใหญ่ต่อสายถึงผู้ซึ่งมักให้ความช่วยเหลือแก่เธอเสมอ ดารินทร์ได้สนทนาวิสาสะกับเสี่ยสมานอีกครั้งในงานเลี้ยงแต่งงานคืนนั้นเอง แล้วเธอก็นึกได้ว่าจะหาวิธีรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับพันตรีพิรุณอย่างไร “ว่าไง คนสวย” “เสี่ยล่ะก็ ทักแบบนี้... ถ้าเป็นเสธ. ใช้โทรศัพท์ดาวโทรไปล่ะคะ ก็แย่ซี” “โธ่ แย่เย่ออะไร ฉันชมว่าคนของเขาสวย เขาต้องภูมิใจซี” คนสวยแสร้งหัวเราะอย่างมีจริตจะก้าน บุรุษสูงวัยยังคงปากหวานเหมือนเคยและเงินของเขาก็หอมหวานเช่นกัน “ว่าแต่เธอคงไม่ได้โทรมาเพราะคิดถึงฉันหรอกนะ เดี๋ยวนี้เธอสบายแล้วนี่ แม่นักธุรกิจใหญ่” “เรื่องงานน่ะใช่ค่ะ แต่เรื่องอื่นนี่สิคะ ดาวไม่มีความสุขเลย” หญิงสาวลดเสียงออดอ้อน “เสี่ยขา เสี่ยยังมีของอยู่หรือเปล่าคะ เอ้อ เสธ. น่ะสิคะ ท่านไม่ค่อยแข็งแรง” เสี่ยสมานเข้าใจในความต้องการของอดีตเด็กในสังกัด ดารินทร์เคยทำงานกับเขาย่อมรู้ตื้นลึกหนาบางว่าธุรกิจนอกเหนือจากสถานบันเทิงของเขามีอะไรบ้าง ยาปลุกกำหนัดและยาเสพติดบางชนิดช่วยส่งเสริมกิจการของเขาอย่างดี “ของน่ะมีแน่ แต่มันอันตรายนา แก่ๆ กันแล้ว” หญิงสาวตวัดค้อนลมค้อนแล้ง ใครว่าเธอจะใช้กับนายทหารใหญ่ผู้นั้นเล่า ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาต่างหากคือเป้าหมายของเธอ หากการป่าวประกาศออกไปย่อมไม่ใช่ความคิดฉลาดแน่ “เอาอย่างนี้ซี ความจริงเสธ. กับฉันก็อ่อนแก่กว่ากันไม่กี่มากน้อย ฉันยอมเป็นหนูทดลองกับเธอก่อนเป็นไร” ว่าพลางหัวเราะชอบใจกับผลประโยชน์อันตกอยู่กับตน ผู้หญิงพวกนี้ยามมีความสุขได้ดิบได้ดี ไม่มีหรอกที่จะนึกถึงผู้มีพระคุณอย่างเขา หากสมานก็ใจกว้างเกินกว่าเก็บมาคิดเล็กคิดน้อย ด้วยเขายังมีสาวน้อยใหญ่อีกหลายคนคอยเติมเต็มความสุขแสมอ แต่การที่ดารินทร์โทรศัพท์มาเองเช่นนี้แสดงว่าเจ้าหล่อนไร้ทางเลือกอื่น ดอกผลจากการปลุกปั้น ผลักดันผู้หญิงพวกนี้ให้พ้นจากโคลนตมก็เป็นอันได้เก็บเกี่ยวคราวนี้เอง โดยที่อีกฝ่ายไม่มีสิทธิ์เกี่ยงงอน ดารินทร์ตกลงใจกับข้อเสนอนั้น เมื่อมีสมานมาเกี่ยวพันย่อมเป็นหลักประกันได้ว่าเรื่องนี้จะไม่แพร่งพรายไปถึงหูพลโทกุญชรให้เสียแผนเป็นอันขาด เพราะยานั้นมีไว้สำหรับย้อนรำลึกถึงคืนวันระหว่างเธอกับพันตรีพิรุณ จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:03:44

ความคิดเห็นที่ 2 รถสปอร์ตสุดหรูเคลื่อนผ่านรั้วหน้าบ้านสูงใหญ่ แล่นฉิวไปตามทางเข้าสู่คฤหาสน์ผ่านนายทหารเกณฑ์ซึ่งขะมักเขม้นกับการตัดแต่งสนามหญ้า ก่อนจะหักเลี้ยวรอบวงเวียนน้ำพุไปหยุดยังโรงจอดรถว่างเปล่า บ่งบอกว่าบิดาและสามีของเธอยังไม่กลับจากที่ทำงานอีกตามเคย รสรินชินเสียแล้วกับความว่างเปล่าของบ้านหลังใหญ่ ตั้งแต่ย่างเข้าสู่วัยสาวซึ่งพ่อไม่มีเวลาให้ แต่เธอก็ได้ทุกสิ่งที่ต้องการเป็นการชดเชย การคุ้นเคยกับความโดดเดี่ยวก่อให้เกิดนิสัยสันโดษ และเพราะนิสัยนี้เธอจึงมีความสุขกับการอยู่ลำพังที่เมืองนอกเมืองนา จวบจนบริษัทยักษ์ใหญ่ล้มลงด้วยพิษเศรษฐกิจ การกลับบ้านพักร้อนจึงกลายเป็นการพักผ่อนอันยาวนาน เธอยอมปิดหูปิดตาให้พ่อจับคลุมถุงชนหลังความสัมพันธ์กับพันตรีพิรุณคืบหน้า เขาช่างเอาใจ หากก็รักษาช่องว่างระหว่างกันเอาไว้อย่างดี เขาคือผู้ชายคนแรกที่รสรินรู้สึกว่าตนยังไม่สามารถพิชิตได้ การได้แต่งงานกับเขาเปรียบเสมือนการได้โปรเจ็คท์งานมาครอบครอง ต่างแต่เธอจะใช้เวลากับการตีโจทย์นี้นานเพียงใดก็ได้ โดยไม่ต้องกลัวว่าใครจะมายื้อแย่งไป ร่างเพรียวบางในชุดสูททำงานเรียบหรูกำลังจะเดินผ่านโถงบ้านขึ้นห้องตน ทว่าเด็กรับใช้คนหนึ่งร้องเรียกไว้เสียก่อน “คุณโรสขา โทรศัพท์ค่ะ” “พ่อหรือคุณโต้ง” เจ้าของบ้านถามโดยไม่รอฟังคำตอบ เธอยกหูโทรศัพท์กรอกเสียงลงไป “โรสพูดค่ะ” “คุณโรสหรือคะ ดิฉันมีข่าวเรื่องของสามีคุณจะแจ้งให้ทราบค่ะ เขาไม่ได้ซื่อสัตย์กับคุณหรอกนะคะ เขายังแวะมาตอแยเพื่อนดิฉันประจำ ถ้าไม่เชื่อคุณลองมาที่... ฮัลโหล ได้ยินไหมคะ สัญญาณไม่ดีเลย” น้ำเสียงร้อนรนถูกแทนที่ด้วยเสียงสัญญาณขาดหาย ก่อนตัดเงียบไป รสรินกำกระบอกโทรศัพท์แน่น ความหึงหวงหาได้มีอิทธิพลเท่าความรู้สึกว่าตนกำลังถูกลูบคมเลย ไม่ว่าสามีของเธอจะทำสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดจริงหรือไม่ แต่การที่อีกฝ่ายรู้หมายเลขและกล้าโทรศัพท์มาถึงรังของเธอ มันเป็นการหยามน้ำหน้ากันเกินไป “เมื่อกี้ถามหรือเปล่าว่าใครโทรมา” หญิงสาวตวัดเสียงถามกับเด็กรับใช้ “เปล่า เปล่าค่ะ หนูนึกว่าเพื่อนคุณ” “ต่อไปถามให้ดีเสียก่อน ถ้าไม่ยอมบอกก็วางเสีย” รสรินเดินลงส้นกลับขึ้นห้องอย่างเสียอารมณ์ สมกับแผนการของใครคนหนึ่งซึ่งจอดรถซุ่มสังเกตความเคลื่อนไหวของบุคคลภายในคฤหาสน์หลังใหญ่อยู่นาน ครั้นเห็นหญิงสาวกลับจากที่ทำงานเป็นคนแรกจึงเข้าแผนที่ตนวางไว้พอดี ดารินทร์รอเวลานิดหนึ่งแล้วจึงโทรศัพท์เข้าไปยังหมายเลขพื้นฐานซึ่งตรวจสอบหมายเลขโทรเข้ามิได้ เธอจงใจทำเหมือนสัญญาณขาดหายเพื่อกระตุ้นความสงสัยใคร่รู้ของอีกฝ่ายเพิ่มขึ้น ที่เหลือคือเธอต้องหาทางสร้างสถานการณ์เช่นนั้นให้เป็นจริง ด้วยยาเม็ดเล็กในกระเป๋าถือเธอนี่ไง จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:05:08

ความคิดเห็นที่ 3 เสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่มของรถเอสยูวีคันใหญ่ที่พลโทกุญชรยกให้ลูกเขยใช้แก้ขัด เคลื่อนเข้ามาใกล้ตัวบ้าน พร้อมกับเงารางของร่างเพรียวระหงบนระเบียงผลุบหายกลับเข้าไปในห้องนอน รสรินเฝ้ารอจับสังเกตพิรุธของสามีซึ่งวันนี้กลับค่ำเป็นพิเศษ ทั้งที่เมื่อเช้าตนเพียงฟังผ่านหูเมื่อเขาบอกว่าจะไปกินเลี้ยงกับเพื่อนซึ่งเพิ่งกลับจากราชการยังต่างจังหวัด “ยังไม่นอนอีกหรือ” นายทหารหนุ่มถามพลางปลดกระดุมเสื้อนอกอันไม่ใช่เครื่องแบบสีเขียวซึ่งเขาใส่ไปทำงาน ผู้ที่นั่งเท้าศีรษะกับเก้าอี้ยาวปลายเตียงส่งเสียงตอบรับในลำคอ สาบเสื้อคลุมซึ่งรัดปมไว้หลวมๆ แยกออกจากกัน เผยให้เห็นทรวดทรงกลมกลึงรับกับเอวคอดภายใต้ชุดนอนผ้าแพร พันตรีพิรุณโน้มใบหน้าลงจุมพิตริมฝีปากบาง กลิ่นแอลกอฮอล์อวลกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงจางๆ ส่งผลให้ร่างภรรยาแข็งทื่อ รสรินประคองสติมิให้เตลิดไปกับจุมพิตดื่มด่ำลึกซึ้งนั้น ความเคลือบแคลงคืบคลานเกาะกุมจิตใจ พิรุณนิ่วหน้ากับร่างแข็งทื่อของภรรยา ไฟรักมอดลงง่ายดาย แล้วเขาจะกล้าคิดเรียกร้องสิ่งใดกับบุตรสาวผู้บังคับบัญชาเล่า ในเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่เคยต้องการแบ่งปันทุกข์สุขเช่นคู่สามีภรรยาทั่วไป นอกจากผลประโยชน์อันลงตัวพาให้คนสองคนมาอยู่ร่วมกันเท่านั้นเอง แม้แต่เรื่องความต้องการทางกายเช่นกัน “พรุ่งนี้คุณทำงานหรือเปล่า” ชายหนุ่มเสเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อนความเบื่อหน่ายของตัวเอง พลางค้นหาชุดนอน ใจหนึ่งก็อดคิดเปรียบเทียบไม่ได้ว่าหากคู่ชีวิตของเขาคือรุ่งทิพย์ เจ้าหล่อนคงปรนนิบัติสามีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องทีเดียว ชายผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งโผล่พ้นลิ้นชัก ด้ายสีน้ำเงินบางส่วนเริ่มหลุดลุ่ยเพราะฝีมืออ่อนหัดของผู้เย็บ กระนั้นมันก็ยังอ่านได้ว่า ‘แด่ พันตรีพิรุณ ผาดสุวรรณ’ เออนะ มันเป็นของเขาผู้เดียวเท่านั้น เขาไล้นิ้วหัวแม่มือไปตามรอยนูนของด้ายแล้วก็ให้อุ่นวาบไปทั้งใจ “พรุ่งนี้วันเสาร์ ฉันทำงานครึ่งวัน” “อ้อ” เขารับคำเลื่อนลอย “ทำไมคะ” “เปล่า ถ้าจะให้ไปส่งก็ปลุกแล้วกัน เพลียมาทั้งวันกลัวตื่นไม่ทันคุณ” ว่าพลางปิดลิ้นชักเรียบร้อย ก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำ รสรินรีบลุกจากท่านั่งสบาย เธอเปิดลิ้นชักตู้เสื้อผ้าฝั่งสามีพร้อมกับไล่สายตาหาความผิดปกติ กระทั่งหางตาเหลือบเห็นกองผ้าเช็ดหน้าเรียงไว้ไม่เป็นระเบียบนัก มือบางรื้อหาว่าพิรุณพยายามซ่อนสิ่งใด แล้วก็พบผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งซึ่งปักชื่อสามีตน ร้อยวันพันปีหญิงสาวไม่เคยสนใจข้าวของของคู่ชีวิต เจ้าหล่อนไม่ทราบว่าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นมีอยู่ก่อนแล้ว หาได้เพิ่งเพิ่มเติมมาวันนี้เช่นที่ตนระแวง คำบอกเล่าจากเสียงปริศนานั้นเริ่มมีน้ำหนักน่าเชื่อถือ ดวงตาเรียววาวโรจน์ขณะจับจ้องยังประตูห้องน้ำซึ่งปิดสนิท เขาช่างกล้าหยามเกียรติลูกสาวผู้บังคับบัญชาเช่นนี้ได้อย่างไร! ก้อนเนื้อในอกบีบรัดด้วยความเคียดแค้น ไม่สนุกเสียแล้วกับการแต่งงานที่เธอคิดว่าจะเป็นการถือสิทธิ์ครอบครองเขาเพียงผู้เดียว หากรสรินเลือกกดเก็บความรู้สึกนั้นไว้ภายใต้หน้ากากที่ตนสวมใส่จนชิน เธอต้องจับให้ได้คาหนังคาเขา เมื่อนั้น เธอจะตัดสินโทษของคนทั้งคู่ให้สาสมกับที่พวกนั้นบังอาจกระทำการราวตบหน้าตน! จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:05:51

ความคิดเห็นที่ 4 เสียงเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มกับเด็กรับใช้หน้าห้องนอนดังไปถึงภายในห้องน้ำ ร่างเปลือยเปล่าคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับอย่างใจเย็น นึกรู้ถึงสาเหตุที่สามีตนกำลังเป็นฟืนเป็นไฟ “แล้วมันหายไปได้อย่างไร เมื่อคืนฉันเก็บเองกับมือ” “หนูไม่ทราบค่ะ หนูเพิ่งขึ้นมาถูระเบียงเองนะคะ ยังไม่ได้ยุ่งกับห้องคุณๆ เลย” “มีอะไรกันหรือคะ” หญิงสาวแสร้งถามไมรู้ไม่ชี้ เออหนอ ก็สิ่งที่เขากำลังตามหามันถูกเธอใช้กรรไกรตัดเป็นเศษผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อย ก่อนชักโครกลงไปแล้วน่ะซี “ผ้าเช็ดหน้าผมหาย คุณเห็นไหม” “โธ่ แค่ผ้าเช็ดหน้าผืนเดียว ออกไปได้แล้วเธอ” รสรินออกปากไล่คนใช้อย่างไม่ใส่ใจ พิรุณขบกรามแน่นขณะแลเลยตามร่างระหงที่หัวเราะเสียงใสพร้อมกับเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัว มันไม่ใช่ ‘แค่ผ้าเช็ดหน้าผืนเดียว’ อย่างที่หญิงสาวเข้าใจ หากเป็น ‘ใจทั้งดวงของใครคนหนึ่ง’ ซึ่งเขาถือว่าเจ้าหล่อนยกให้เขาแต่เพียงผู้เดียว “อ้าว ยังไม่อาบน้ำอีกหรือคะ คุณว่าจะไปส่งฉันไม่ใช่เหรอ” รสรินเร่งตาใส “หรือยังติดใจเรื่องผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นอยู่ ลองบอกรายละเอียดมาสิคะ เผื่อจะผ่านตาฉันบ้าง” “เปล่า ช่างมันเถอะ” จู่ๆ ของในห้องจะหายไปได้อย่างไร หากไม่มีใครบางคนกำลังเล่นกลกับเขา พิรุณสังหรณ์ใจประหลาด ช่วยไม่ได้ที่เขาจะนึกสงสัยภรรยาของตน แต่รสรินจะทำไปเพราะเหตุใด เขาก็หาคำตอบไม่ได้เช่นกัน ชายหนุ่มน้ำท่วมปาก น่าอัปยศยิ่งนักที่ชายชาติทหารเช่นเขาไม่สามารถรักษาของรักของตนไว้ได้ คิดแล้วก็ให้เจ็บใจตัวเอง จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:06:52

ความคิดเห็นที่ 5 พี่มาลัย - รสรินกำลังจะร้ายตามมาอีกคนแล้วค่ะ คราวนี้พิรุณเจอแซนด์วิชแน่ ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ พี่ไก่ - ความลับเรื่องตามไม่เท่าไรค่ะ แค่ทำให้รำคาญใจเท่านั้น แต่ความลับเรื่องที่พิรุณเคยทำในอดีตนี่น่ากลัวค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟด้วยนะคะ พี่พิชช์ - ต้องจับตารสรินอีกคนค่ะ จากพื้นฐานจิตใจแล้วคนนี้ไม่ธรรมดา เธอเด็ดเดี่ยวมากค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟด้วยนะคะ คุณscottie - นึกถึงคุณ scottie เสมอๆค่ะ คุณ=FriEnDiY= - ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ คุณจิ๊บ -  ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ คุณmakokchor - ขอบคุณสำหรับกิฟค่ะ จากคุณ : ภาพิมล (thezircon) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 11:16:42

ความคิดเห็นที่ 6 บรรยากาศชักจะเริ่มมาคุแล้ว อ่านตอนนี้แล้ว นึกเห็นใจพิรุณหน่อยๆ เหมือนกันนะนี่ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 12:29:15

ความคิดเห็นที่ 7 เอาใจช่วยรสรินค่ะ ชอบตัวละครตัวนี้ล่ะค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 23:28:31

ความคิดเห็นที่ 8 พิรุณไม่ได้รักหรอก แต่รู้สึกเป็นเจ้าของ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 18:31:10