๐๐ ... กมโลภิกขุ..ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ... ๐๐ (บทที่ 19)
|
 |
.๐ กมโลภิกขุ..ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ๐ (บทที่ 19)
บทที่ 19
การไม่รู้ไม่เห็นบางทีก็ดีเหมือนกัน เหมือนลิงสามตัวที่ปิดหูปิดตาปิดปาก
แต่เราเป็นคนต้องดำเนินชีวิตให้ลุล่วงไปแต่ละวันจึงยากที่จะปิดได้ แม้เจ้าลิงเหล่านั้นก็เถอะ ถ้ามันมีชีวิตจริงจะทำได้หรือ
ระยะทางจากโบสถ์มาศาลายาวไม่ไกลนักเดินสบายๆ ห้านาทีก็ถึง แต่ทั้งที่ผมรีบเดินทำไมไม่ถึงสักที...ถ้าเหรียญบนหิ้งมีค่ามากจริงอย่างที่เซียนพระว่าผมจะทำอย่างไร เหรียญนั้นเป็นสมบัติของวัด? ผมควรนำไปคืนหรือไม่? ถ้าไม่คืนจะด้วยเหตุผลใดก็ตามคงมีความผิดทั้งทางโลกทางธรรม
คิดอีกที อีกหลายเหรียญและพระทั้งกรุที่มีค่ามากน้อยต่างกันนั้นแน่ใจได้อย่างไรว่าจะอยู่คู่วัดหรือแลกเปลี่ยนเป็นปัจจัยเพื่อทำนุบำรุงวัดอย่างที่สมควรจะเป็น..รู้ๆ กันอยู่ว่าวัดขาดระเบียบวินัยและผู้ดูแลจริงจัง
ผ่านหอพระไตรปิฎกที่ตั้งอยู่กลางสระ เสาเอกลงรักปิดทองสวยงาม เสาใหญ่น้อยลดหลั่นค้ำหอสูงพ้นน้ำเพื่อเก็บรักษาดำรงความศักดิ์สิทธ์ สัญญาสำคัญแห่งพระพุทธศาสนา
ใครจะรู้บ้างว่าเสาเอกที่ทำด้วยไม้มีค่าสวยงามนั้นกำลังผุกร่อนตามธรรมชาติและวัฏสงสาร ที่หอยังคงอยู่ได้เพราะเสารองมากมายช่วยอยู่..ผม..เปรียบเหมือนซีกไม้เล็กๆ ที่สลักอยู่บนเสาไหนสักต้น หากผมเปื่อยผุ หอฯ ก็ยังคงอยู่ได้ แต่ถ้าซีกไม้ผุกร่อนพร้อมกัน หอฯ คงแคลนคลอน
ตัดสินใจได้เมื่อพ้นสระน้ำ ผมจะคืนเหรียญราคากว่าล้านให้เป็นสมบัติของวัด ไม้ซีกนิดนี้จะพยายามมั่นคงแข็งแรงเพื่อดำรงสิ่งดีงามไว้เท่าที่จะเป็นได้
ไหน?..ว่าจะให้ดูอะไร เสียงหลวงพี่อาจปลุกผมจากภวังค์
อ้าว!..
อ้าวอะไร?
เปล่าครับ.. แปลกใจที่ยืนอยู่หน้าห้อง ไม่มีอะไร.. ส่งนึงให้หลวงพี่ เดี๋ยวนะ เข้าไปหยิบเหรียญออกมา
ทำไมหรือ? ไม่เข้าใจที่ผมยืนกำมือจ้องหน้า
ถ้า.. นั่งลงบนแท่นยาว หลวงพี่นั่งตาม นึงมองคนโน้นทีคนนี้ที ถ้าผมเจอเหรียญราคาเป็นล้านอย่างเหรียญเมื่อกี้ ผมควรจะคืนหลวงพี่ในโบสถ์หรือเก็บไว้
หลวงพี่คง ท่านชื่อหลวงพี่คง.. ลูบหัวนึง ใช้ความคิด ไงดีล่ะ..ถ้าเป็นสมบัติของวัดจริงก็ควรคืน แต่จะรู้ได้อย่างไร
หล่นอยู่ในเสื้อนึงวันนั้น
อยู่บ้านท่านอย่างนั่งดูดาย.. คำคมทางโลก พระอยู่วัด.. มองไปรอบๆ เลยออกไปจากศาลายาว แม้จะเป็นผู้สืบต่อพระพุทธศาสนา ได้รับการเคารพกราบไว้จากคนทั่วไป แต่ความจริงอย่างหนึ่งคือเรากำลังดำรงชีพอยู่ด้วยการเป็นพระ
พูดเหมือนใจ สำนวนคุณย่านายนิด
หือ?.. หลวงพี่หยุดมอง นอกจากไม่ดูดายแล้วเราต้องรักษาทำนุบำรุงบ้านของเราด้วย
ถ้าคิดในทางไม่ดี..ถ้าผมเป็นคนไม่ดี พระไม่ดี.. ตัดสินใจไปแล้วนะนายนิด..อย่าลืม แต่ดีสำหรับคนๆ หนึ่ง เด็กคนหนึ่ง
ถึงอย่างไรก็จะมีจุดด่างอยู่ในชีวิตของคุณและเด็กคนนั้นตลอดไป หลวงพี่กอดนึงแน่น
นี่ไงครับ.. คลายกำมือออกยื่นให้ดู เหรียญที่ผมพบ
เงินล้านในมือคุณ.. หยิบเหรียญจากมือผมใส่ลงในมือนึง ใช่ของนึงหรือเปล่า?
พะ..พะ.. นึงพลิกมือ เหรียญหล่นใส่ตักหลวงพี่
เห็นไหม..ฮะ..ฮะ.. หยิบเหรียญส่งคืนให้ นึงไม่อยากได้เพราะไม่ใช่ของเขา
ผมก็ไม่อยากได้เหมือนกัน ไปคืนหลวงพี่คงให้ท่านรักษาไว้ หรือจะเอาไปทำอะไรก็แล้วแต่กรรมของท่าน
สาธุ.. หลวงพี่อาจอุ้มนึงตามผมลงจากศาลา
ยังไม่ทันถึงโบสถ์
มีเสียงเอะอะที่กุฏิหลวงพี่ปุ่นพระพี่เลี้ยงของหลวงปู่ พระปุ่นมีหน้าที่ดูแลช่วยเหลือในเกือบทุกด้านรวมทั้งเรื่องปัจจัยและวัตถุมงคลต่างๆ ของหลวงปู่
จับใจความตามที่ได้ยินจากการโต้เถียงของคู่กรณี พระปุ่น พระคง และผู้ร่วมเหตุการณ์ พระมุง มัคนายกของวัด ลูกศิษย์วัด ชาวบ้าน สุดท้ายคือตำรวจท่านหนึ่งที่ชาวบ้านเชิญมาเพราะเกรงว่าจะมีการวางมวย..เรื่องเหรียญเงินล้าน!
พระคงสืบรู้ว่าพระปุ่นมีเหรียญนั้นซุกซ่อนอยู่นับสิบเหรียญ ท่านและมัคนายกวัดขอค้นเพื่อความบริสุทธิ์ใจ..ที่ได้พบนอกจากเหรียญยังมีพระเครื่องและมวลสารมีค่ามากมายรวมอยู่กับพระที่หลวงปู่สร้างท่านเมื่อยังแข็งแรง ทั้งหมดสะสมเป็นสมบัติของพระปุ่นเพียงลำพัง
ไม่รู้ว่าพระคงมีสิทธิ์ในสมบัติของวัดตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกคนยอมให้ท่านเป็นผู้จัดการและมีอำนาจใดๆ ทั้งสิ้นกับการนี้...นอกจากวัตถุมงคลทุกชิ้นที่ยึดไปได้แล้วพระคงยังได้ความเคียดแค้นของพระปุ่นติดไปด้วยเต็มๆ
ท้ายสุดพระคงประกาศกร้าวว่าใครมีสมบัติของวัดไม่ว่าชิ้นเล็กชิ้นน้อยครอบครองอยู่ถือว่าเป็นขโมยและต้องได้รับการจัดการตามกฎหมาย
ผมสะดุ้ง ยัดเหรียญเข้าขอบสบงทั้งที่ตั้งใจนำมาคืน..กลัวข้อหาขโมย
เรื่องภายในวัดแท้ๆ ไม่น่าให้ถึงตำรวจ จ่าที่ชาวบ้านเชิญมาพยักพเยิดกับหลวงพี่อาจ
นั่นสิจ่า.. หลวงพี่เออออ แต่ใจกังวลพอๆ กับพระนิด เหลือเกิน..ไปตามจ่ามาจาก สน. เพราะความโลภของคน
ไม่ลำบากอะไรหรอกหลวงพี่ ผมผ่านมาตามคดีซิ้มนึงกับผู้หมวดพอดี
คดีซิ้มนึง!.. ผมและหลวงพี่อุทานออกมาแทบจะพร้อมกัน
ใช่..ซิ้มนึงขายขนมกุยช่ายที่บ้านอยู่ติดท้ายวัดไง จ่าไม่ทันสังเกตความสนใจของสองพระ
ลูกซิ้มนึงมาตามหาลูกแล้วมั้ง.. ผมกระซิบกับหลวงพี่
เฉยไว้ก่อน หลวงพี่กลัวผมกระโตกกระตากอะไรออกมา
ตกลงกันได้แล้วผมไปก่อนนะ.. จ่าบอกลาเสียงดังกับกลุ่มพระ โยม ที่ยังไม่จบเรื่อง มีงานทำต่อที่..
อาตมาเดินไปส่งจ่าเอง.. มือแข็งแรงของหลวงพี่อาจพลิกร่างจ่า หวังให้ยุติการชี้แจง...ถ้ารู้ว่าจ่ามาสืบเรื่องซิ้มนึง เรื่องของนายนึงคงถูกยกขึ้นมาถกจนบานปลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าตัวปัญหาอยู่โทนโท่ในอ้อมแขนหลวงพี่
หมาตัวนั้นมันดุ.. ผมชี้มั่วไปที่ไอ้จืด หมาจืดสมชื่อ ชอบวิ่งไล่ตำรวจกับบุรุษไปรษณีย์
ไม่ชอบตำรวจกับไปรษณีย์ มองจืดหวาดๆ
คงเห็นครื่องแบบสีเดียวกัน รับนึงจากหลวงพี่
ซิ้มนึง.. หลวงพี่เอ่ยหวังให้จ่าต่อความ
ซิ้มนึงถูกรถชนตาย.. เดินตัวลีบผ่านเสือจืด รู้ใช่ไหม?
ลูกผัวเขาล่ะ? ภาษาชาวบ้านเต็มปากเต็มคำ
อารัย.. หยีตายิ้มมุมปากเอียงหน้าขึ้นด้านหนึ่ง เหมือนยัดมะขามเปียกห่อเกลือเข้าปาก ตามด้วยยี่สิบแปดดีกรี
อะไร..ฮะ..ฮะ.. อดขำท่าของจ่าไม่ได้ อารัยนั่นคืออะไรจ่า
สี่สิบกว่าๆ ยังไม่ถึงห้าสิบ เรียกซิ้มจนเสียของหมด
อ้าว!.. สองนักสืบจำเป็น ยังไม่แก่หรอกหรือ? นึกถึงใบหน้ามอมแมมใต้หมวกปีกกว้าง..จริงอย่างที่จ่าพูด
ยังเป็นนางสาวอยู่.. ถึงหน้าวัดพอดี ยังไม่มีผัวจะมีลูกได้อย่างไรครับท่าน..ฮะ..ฮะ.. จ่าเดินไปทางซอยข้างวัด
ซิ้มนึงยังเป็นนางสาว หลวงพี่
ยังไม่มีสามี นายนิด
พะ..พะ..ป๊ะ..ป๊ะ.. นายนึง
รู้อะไรไม่บอกนะ!.. เขย่าตัวนึง เหมือนให้ความจริงที่ซ่อนอยู่ร่วงออกมา
คุณนิดปัญญาอ่อน
งั้นหลวงพี่ปัญญาเข้มช่วยเฉลยปัญหาให้ที
ตกลงนึงมาจากไหน? เป็นลูกของใคร!
แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 54 12:59:19
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 มิ.ย. 54 12:41:10
|
|
|
| 
