ความคิดเห็นที่ 1 <ต่อครับ> เฟรี่รู้สึกงุนงนสับสนกับตัวเองเหลือเกิน  นี่เรากำลังร้องไห้.....น้ำตาหลั่งไหลไม่ขาดสายแบบไร้เหตุผล ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมใจหาย..ได้แต่มองผ่านม่านน้ำตาพร่าเลือนอย่างไม่เข้าใจ ไม่เอา...ไม่ร้อง.. แต่ยิ่งคิดยิ่งเจ็บลึกๆ “นี่..เจ้ากลัวข้าจนต้องร้องไห้หรือ” น้ำเสียงปีศาจหนุ่มมีทั้งแววสงสัยและตกใจ ทำอะไรไม่ถูก นอกจากจับมือนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น  นางฟ้าขี้แยส่ายหน้า แต่น้ำตายังไหลพรากไม่ยอมหยุดไหล อีกฝ่ายทำอะไรไม่ถูก ปีศาจไม่ถนัดการปลอบใจ ถ้าเป็นการแกล้งคนยังพอว่า เชร่าโผล่เข้ามาช่วยชีวิตไนท์ไว้ทันท่วงที เธอถือยาและผ้าพันแผลมาด้วย เบิกตากว้างอย่างตกใจร้องถามเสียงดังว่า “คุณไนท์ทำอะไรคุณเฟรี่คะ” “ข้าไม่ได้ทำอะไร” รีบยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองก่อนจับมือข้างบาดเจ็บไปให้เชร่าทำหน้าที่แทน สาวใช้คนเก่งมองหน้าทั้งสองสลับกันไปมาแล้วขมวดคิ้วเหมือนคนไม่เข้าใจ  หากสายตาเหมือนคนซ่อนยิ้ม จับมือของเฟรี่มาใส่ยาห้ามเลือดแล้วพันด้วยผ้าพันแผลอย่างชำนาญ คนเจ็บยังไม่หายร้องไห้จนสาวใช้ต้องดึงตัวมากอดอย่างปลอบประโลมอาการน้ำตาไหลพรากจึงบรรเทาเบาบางลง “บอกมาว่านายท่านแกล้งอะไร เดี๋ยวดิฉัน.. เอ๊ย.. ข้าจะจัดการให้” กระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงเข้มดุเอาจริงสมบทบาท “บอกมาคำเดียว ข้าจะวางยาเขาให้ตายรับรองไม่พ้นคืนนี้แน่นอน หรือไม่วางยานอนหลับแล้วพวกเราช่วยกันจับหั่นเป็นชิ้น แล้วเอาไปโยนน้ำ หรือจะเชือดเนื้อเอาเกลือทาให้กระแด่วๆตาย” “เปล่าๆ.....” รีบเช็ดน้ำตากระซิบตอบแบบหายใจหายคอแทบไม่ทัน  กลัวว่าพี่เลี้ยงคนเก่งจะกลายเป็นฆาตกรโหดแบบนั้นไปจริงๆ “เขาไม่ได้ทำอะไรข้า แต่ข้าเป็นอะไรไม่รู้ อยู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาเอง” “อย่างนั้นเขาอาจใช้เวทมนตร์ทำร้าย แบบนี้ก็ต้องจัดการอยู่ดี” ท่าทางสาวใช้ไม่ยอมวางมือง่ายๆ จนทำให้คนฟังรู้สึกกังวลใจขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผลอีกแล้ว “ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่แบบนั้น..อย่าไปทำอะไรเขานะ” “แน่ใจ..” “แน่ใจ” “อย่างนั้นข้าจะขอคิดดูก่อน ชลอการลงมือไว้สักระยะ”   แย่แล้ว..เฟรี่ร้องในใจ ต่อไปนี้สงสัยต้องคอยจับตาคนทั้งสองให้ดี เกิดทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมาจะทำอย่างไร แอบชำเลืองหันไปมองคนจะถูกลอบสังหารโหด ก็เห็นยืนนิ่ง ไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวว่ากำลังจะตกอยู่ในอันตราย ที่จริงคนแบบนั้นตายๆไปเสียได้ก็น่าจะดี ไม่ต้องมีคนน่ากลัวมาคอยดุ แต่ทำไมพอนึกแบบนั้นก็ใจหายลงไปอีก นี่อารมณ์ไหนกัน คนแบบนี้ ทำไมต้องไปคิดถึงด้วย เราต้องเกลียดๆๆ ไม่ต้องเจอกันเลยชาตินี้ ตายเสียได้ก็ดี ไปห่างๆๆๆ..ตายๆๆไปเลย ไม่ต้องเจอกันอีก ไม่ต้องพูดต้องคุยกัน ทำไมยิ่งคิดแบบนี้ยิ่งใจหาย.......!! หัวใจคนเราบางทีเข้าใจยากเหลือเกิน กระทั่งตัวเองยังไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจหัวใจของตัวเอง แล้วจะหวังให้คนอื่นมาเข้าใจตัวเองได้อย่างไร ในเมื่อตัวเองยังไม่เข้าใจตัวเอง “ข้าไปดีกว่า ทำอาหารให้ดี จะรอชิม” คนจะตกเป็นเหยื่อสังหารโหดพูดสั้นๆแล้วหันหลังเดินออกจากห้องครัวไป  เฟรี่หลุดปากออกมาว่าเดี๋ยวก่อน..แล้วทำท่าเหมือนจะวิ่งตามไปถามอะไรสักอย่าง แต่แล้วก็ชะงักเพราะไม่รู้ว่าจะตามไปถามอะไร แต่เหมือนมีอะไรค้างคาอยู่ในใจชอบกล “มือเจ็บแบบนี้ก็คงทำอาหารไม่ได้แล้วสินะ” เชร่าตรวจดูฝีมือทำแผลอีกรอบเพื่อความแน่ใจ มองหน้านางฟ้าคนดีแล้วลอบยิ้ม  เฟรี่นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยปากอย่างตั้งใจว่า “ข้าทำได้ ไม่เป็นไรแล้ว” พี่เลี้ยงทำท่าเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง คราวนี้แปลกใจจริงๆ เพราะนึกไม่ถึงว่าลูกน้องคนงามจะมีความพยายามและตั้งใจขนาดนี้ “แต่มือ.....” “ไม่เป็นไรแล้ว” พูดพลางโบกมือให้ดู พอน้ำตาแห้งก็เริ่มยิ้มและหัวเราะออกมาได้ “ข้าอยากจะเป็นคนใช้ที่ดีเหมือนเจ้าไงล่ะ ถึงต้องพยายาม” ไม่หรอก......เชร่าพูดในใจไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน....คุณเฟรี่เป็นคนรับใช้ไม่ได้หรอก ชะตาลิขิตชีวิตมาแบบนั้น เพียงแต่นี่เป็นการเปิดพรมแดนทางจิตใจขึ้นมาอีกด้านหนึ่ง พรมแดนด้านใสสะอาดบ่งบอกถึงตัวตนแท้จริงในการสัมผัสถึงจิตวิญญาณของตัวเองและค้นพบหัวใจของตนเอง “งั้นได้เลย พวกเรามาลุยกัน” แล้วในห้องครัวก็ครึกครื้นขึ้น จากผีมือพี่เลี้ยงแสนดีและลูกมือจากเบื้องบนคนดี --- จบบทที่ 12 แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 54 21:56:06 แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 54 21:01:43 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 20:14:26

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบจดหมายน้อย คุณ : NUAOFFYHUB มากันท่าแบบนอกเหนือความคาดหมายมากเลยครับ ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ ^^ ปาดหน้าบางคนได้^^ +++++++++ คุณ : รุริกะ นั่น เอารูปอะไร เข้าๆออกๆ หลับๆตื่นๆครับ ^__^.. +++++++++ คุณ : แพรวดาว ขอบคุณครับ สำหรับภาพงามๆ ของเฟรี่ ว่าแต่ตอนนี้พลาดท่าคุณแอนู เสียแล้วนะครับ^^ และคงได้กิน การ์ฟิลด์ ของคุณแอนนูเรียบร้อยแล้วนะครับ^__^ +++++++++ คุณ : กุลธิดา (kdunagin) ไนท์ใจดีน๊ะ แต่ทำเป็นใจร้ายไปงั้นเอง เดินทางไปกลับต่างรัฐปลอดภัยสวัสดิภาพนะครับ ^^ +++++++++++ คุณ : อรุสา (npuiy) อืมม์ นิยายแนวนี้ เรียกว่าแนวตามใจคนเขียนครับ แฮ่ะๆ ไม่รู้จะดรียกแนวอะไร เขียนแบบไม่แคร์สื่อด้วย^^ +++++++++ คุณ : NUAOFFYHUB ใครผอมครับ^^ ++++++++ คุณ : รุริกะ อ้าว คนผอมอยู่นี่เอง ดูผลตรวจเลือดเก่งด้วย สรุปว่าเลือดคุณแพรวดาวปกตินะครับ^^ +++++++++ คุณ : จันทร์พันฝัน เจอรูปแมวน่ารักแล้วลืมคุยเรื่องนิยายเลยหรือครับ^^ แถวบ้านผมก็มีแมวเยอะ พัดหลังไม่มีแล้ว มาศึกษาวิชากินแมวในกระทู้นี้ เลยจับแมวกินหมดซอยเลย ^__^ ++++++++ คุณ: รุริกะ คุณ : คุณแพรวดาว: คุณ: แอนู เล่นซนอะไรกันแถวนี้นี่ ^___^..... +++++++++ คุณ : pormare อืมม ไนท์แกล้งหัวใจตนเองสิครับ เพราะเขามีพรนรกพิเศษในด้านนี้ ยอมที่จะทำร้ายหัวใจตนเอง มากกว่าจะทำร้ายหัวใจคนอื่น ว่าไปโน่น ^__^.. นอกจากยึดการ์ตูนมาอ่าน ยังยึดอย่างอื่นด้วยนะครับ วันนี้เด็กๆโยนปากกาแกล้งกันในห้อง ยึดมาได้หลายด้าม เด็กมาขอคืน ครูครับ ผมขอปากกาคืน ตอบหน้าตาเฉยมากว่า ไม่รู้ไม่สนล่ะ ครูเก็บได้ ไม่มีเจ้าของ (อยากเล่นกันดีนัก) ไม่คืนจนบัดนี้ ^___^ โหดไหมนี่ แต่หลังจากนั้นไม่มีใครกล้าโยนอะไรเล่นอีกเลย แง่ม ^__^ แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 54 07:10:16 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 20:15:52

ความคิดเห็นที่ 3 กันท่า แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 54 20:19:09 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 20:17:12

ความคิดเห็นที่ 4 เอ๊อ...ผิดตลอด แปะภาพปลากรอบใหม่นะคะ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 20:19:55

ความคิดเห็นที่ 5 ....ในหัวใจเริ่มร่ำไห้ร้องเรียกหา          โสตสัมผัสถ้อยคำลาพลันใจหาย          ความทรงจำอาจเลือนลางไม่พร่างพราย          หากส่วนลึกในหัวใจ...ไม่ลืมเลือน.... จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 00:10:44

ความคิดเห็นที่ 6 ลงชื่อจองที่ไว้ก่อนนะคะเพราะต้องไปต่างรัฐอาทิตย์นึงค่ะ กลับมาแล้วจะมาอ่านค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 00:20:44

ความคิดเห็นที่ 7 งานของพี่ชายกระชับดีเนอะ ง่ายๆ อธิบายสั้นๆ แต่อ่านแล้วเห็นภาพเลย ปล. คห.2 กับ 3 เล่นอะไรกันจ้ะ อิอิ ไว้มีเวลาว่างๆ จะมาเล่นด้วยนะคะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 09:02:55

ความคิดเห็นที่ 8 มาวิ่งเล่น อิอิ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 09:08:40

ความคิดเห็นที่ 9 มาดักตีหัวแจก โดนัท ตอนแรกก็ดูเหมือนอาจจะเป็นไอเดียที่ดีอยู่ แต่พอลงมือเขียนแล้วก็ไม่ค่อยแน่ใจแฮะ แต่ไหนไหนก็ไหนไหน but where where is where where เขียนมาแล้วนี่นา สัตว์ประหลาด “จงขโมยสิ่งสำคัญที่สุดของโลกมาให้จงได้” โอวาทของ ราชินี เอวา ที่ 7 คาร์ล นั่งจ้องมองไปที่ถนนซึ่งทอดตรงยาวไปไกลสุดตา มันเป็นเส้นทางที่เธอจะต้องใช้ในการเดินทางกลับบ้านเป็นประจำ เขาจำไม่ได้ว่ามันเป็นวันที่เท่าไรแล้ว ที่เขาเฝ้าคอยโดยไม่ได้เห็นแม้แต่เงาของเธอ แต่มันก็ไม่สำคัญเลยสักนิด จะกี่วัน กี่เดือน หรือกี่ปี เขาก็จะรอ รอ และรอ เหนือถนนแคบๆ สายนี้มีสะพานสูงแห่งหนึ่งทอดข้ามผ่านมันไป มันจึงกลายเป็นสถานที่พิเศษ ทางเดินที่ลอดใต้ทางเดิน ซุ้มประตูที่เกิดจากการสร้างโดยไม่ได้ตั้งใจ พื้นที่พิเศษที่สามารถเชื่อมต่อไปยังสถานที่ลึกลับที่ไม่เคยมีใครรู้จัก ดวงอาทิตย์ค่อยๆ ลอยคล้อยต่ำลงเรื่อยๆ และเขายังคงเหม่อมองไปยังทิศทางเดิม ฉับพลันภาพของถนนสายนี้ก็ไหวเต้นอย่างแปลกประหลาด มันคล้ายกับในเวลาเที่ยงที่ความร้อนแผดเผาพื้นถนนจนไอของมันเต้นระริกเหมือนกับสายน้ำไหล แต่ในยามบ่ายคล้อยเช่นนี้มันไม่น่าจะเกิดขึ้นได้เลย เขาจ้องมองจุดสีดำเล็กๆ ที่ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น จุดสีดำนั้นมุดออกมาจากใต้เงาของสะพานที่ทอดขวางอยู่ทางด้านบน มันมองดูคล้ายตัวอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่เหมือนกับอะไรสักอย่างที่เขาเคยพบเห็นมา เขาอธิบายไม่ได้ว่ามันมีรูปร่าง สีสรร หรือลักษณะอย่างไร แต่เขารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่มีชีวิต ซึ่งเขาก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าตนเองมั่นใจได้อย่างไร มันลอย เดิน หรือคลานตรงมาหาเขา และเขายังคงยืนดูมันอย่างสงบ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใดมันจึงไม่ทำให้รู้สึกถึงอันตรายเลยแม้แต่น้อย ตรงข้ามมันทำให้เขาเกิดความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นจนไม่อาจห้ามใจได้ “สวัสดี” มันส่งเสียงทักทายเขาอย่างสนิทสนม เขาอธิบายไม่ถูกว่าเสียงของมันเป็นอย่างไร มันคล้ายๆ กับว่าคำพูดนั้นได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาเอง ถึงแม้จะแปลกแต่ก็ให้ความรู้สึกที่ดีเช่นกัน เพราะมันไม่ได้มีเพียงความหมายของคำพูดนั้น แต่เป็นอะไรที่มากกว่า เป็นองค์ประกอบทั้งหมดที่หมายถึงการทักทายอย่างเป็นมิตร “เธอเป็นตัวอะไรกันแน่” “ฉันคือสิ่งที่ถูกเรียกว่าสัตว์ประหลาด แต่ความจริงแล้วฉันไม่ได้ประหลาดเลยสักนิด ฉันเป็นอย่างที่พวกฉันควรจะเป็น เหมือนกับเธอที่เป็นอย่างที่พวกเธอควรจะเป็น ซึ่งไม่ใช่สัตว์ประหลาดสำหรับพวกฉัน” “ถ้าอย่างนั้น ฉันควรเรียกเธอว่าอะไร” “เรียกฉันว่า เมล ก็ได้ นั่นเป็นชื่อของฉัน” “สวัสดีเมล ฉันชื่อคาร์ล” “ฉันเห็นเธอมารออยู่ตรงนี้หลายวันแล้ว จนฉันเกิดความสงสัยขึ้นมา เธอรออะไรอยู่หรือ” เขาก้มหน้าลง เพื่อหลบซ่อนแววตาเศร้าๆ ที่จะฉายออกมาทุกครั้งในยามที่คิดถึงเธอ ถึงแม้เขาจะเชื่อว่าคงไม่อาจซ่อนสิ่งใดจากสัตว์ประหลาด หรือเมลผู้นี้ได้ “ฉันกำลังเฝ้ารอสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน รอเธอคนนั้นให้กลับมา” สีบนตัวของเมลเปลี่ยนแปลงไปมาอย่างสวยงาม ก่อนกลับคืนสู่สีที่หม่นมัวซึ่งบอกไม่ได้ว่าเป็นสีอะไรกันแน่ ท่าทางของเมลดูจะสนใจในเรื่องที่เขาพูดถึง “เธอเป็นใครกัน” “เธอชื่อว่านารี และเธอคือโลกทั้งหมดของฉัน และฉันหมายความตามนั้นจริงๆ” ร่างของเมลเปล่งแสงเรื่องรองวูบวาบอีกครั้งก่อนสงบลงอย่างรวดเร็ว “ถ้าอย่างนั้นขอฉันรอด้วยคนได้ไหม” “ทำไมล่ะ” “ฉันอยากพบเธอคนนั้น ฉันอยากพบคนที่เป็นโลกทั้งโลกของคนอื่นได้สักครั้ง ฉันอยากรู้ว่าเธอจะเป็นอย่างไร” “ก็ตามใจ แต่ฉันรอเธอมานานแล้ว และเธอก็ไม่กลับมาเสียที” “แต่เธอก็ยังรอ” “ใช่ และจะรอไปตลอดชีวิตของฉัน” “ไม่เป็นไร ฉันจะรอเป็นเพื่อน ถึงยังไงมันก็ไม่ได้นานเท่าไรนัก และฉันก็ยังไม่เจอสิ่งที่กำลังค้นหาเลยด้วย” เขาเงียบไป ในขณะที่กำลังพยายามทำความเข้าใจกับคำพูดของเมล “...แล้วเธอกำลังค้นหาอะไรอยู่หรือ” สีสรรของเมลหม่นหมองลงจนเกือบเรียกได้ว่าไร้ซึ่งสีสรร “...อะไรสักอย่าง...อะไรก็ได้ที่จะเป็นโลกของฉัน เหมือนกับใครคนนั้นที่เธอกำลังรออยู่” เขารู้สึกว่าถูกคุกคามในทันใด “เธอเป็นของฉัน เป็นโลกของฉันเท่านั้นไม่ใช่ของใครคนอื่น” “ใจเย็นๆ เพื่อน เรื่องนั้นฉันเข้าใจดี และขอยืนยันตามนั้นเช่นกัน” เขาค่อยรู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง แต่ก็ยังไม่อาจวางใจเพื่อนใหม่ที่แสนจะแปลกประหลาดนี้ได้ แสงอาทิตย์ค่อยๆ ลาลับขอบฟ้า ไฟที่อยู่บนเสาสูงส่องสว่างขึ้น แต่ก็ไม่อาจขับไล่เงาดำมืดที่อยู่ใต้สะพานให้หมดสิ้นไปได้ เพราะข้างใต้นั้นคือสถานที่พิเศษ สถานที่ลึกลับซึ่งเป็นที่อยู่ของเมลและพรรคพวกของเขา เป็นที่อยู่ของเหล่าสัตว์ประหลาดในความปกครองของราชินีเอวาที่เจ็ด การเฝ้ารอยังคงดำเนินต่อไป ทั้งสองไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนัก แต่เขาได้รับรู้เรื่องแปลกๆ ประการหนึ่ง นั่นคือไม่มีใครมองเห็นเมลนอกจากตัวเขา เวลาที่ผู้คนเดินผ่านไปมา พวกเขาแสดงให้เห็นว่าไม่ได้รับรู้ถึงการคงอยู่ของเมลเลยแม้แต่น้อย เขาเคยถามเมลเหมือนกันว่าทำไมคืนอื่นถึงมองไม่เห็น แต่เมลก็แค่นิ่งเงียบไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์กลายเป็นเดือน จากเดือนเลื่อนไปเป็นปี ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เขาและเมลต่างมายังสถานที่เดิม ทอดสายตามองตามถนนลอดผ่านเงามืดใต้สะพานไปอย่างมีความหวัง ความหวังที่ไม่เคยลดน้อยถอยลง เขาไม่แปลกใจในตัวเอง แต่อดรู้สึกแปลกใจกับเมลไม่ได้ เพราะเมลเองก็ไม่แสดงท่าทีท้อถอยให้เห็นเลยแม้แต่น้อย ทั้งๆ ที่เมลไม่มีความเกี่ยวข้องในเรื่องนี้เลยสักนิด เช้าวันนี้ทุกอย่างดูแปลกออกไป เขารู้สึกว่ามันดูทึบทึมอย่างประหลาด ร่างกายก็รู้สึกแปลกๆ ก้าวเดินแต่ละก้าวก็ให้ความรู้สึกพิลึก เขาเงยหน้ามองฟ้า ดวงอาทิตย์ฉายแสงจ้าแต่กลับไม่รู้สึกอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย เขาต้องส่งเสียงไอทุกสองสามก้าว ดูเหมือนว่าอาการป่วยที่เคยคิดว่าไม่เป็นอะไรมาก จะไม่เป็นอย่างที่คิดเสียแล้ว เมลยังคงรออยู่ที่เดิม และดูเหมือนจะไม่แปลกใจเลยที่วันนี้เขามาช้ากว่าปกติ “วันนี้เธอจะมาไหมนะ” เมลเอ่ยถามขึ้นมาลอยๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเมลไม่เคยถามอะไรแบบนี้มาก่อนเลย เขาทบทวนดูคำพูดที่ได้พบเจอกันในครั้งแรก สภาพร่างกายของตัวเองในช่วงที่ผ่านมา ความผิดปกติของเช้าวันนี้ และได้ข้อสรุปที่ไม่ค่อยอยากรู้ขึ้นมา แต่ไม่มีสิ่งใดสามารถยืนยันเรื่องนี้ และเขาก็จะไม่ถามเมลเช่นกัน เพราะมั่นใจว่าเมลต้องไม่ยอมตอบแน่ เขาไอบ่อยมากขึ้น แต่ก็ยังคงรอคอยอยู่เช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แสงอาทิตย์ที่สลัวเรือนรางค่อยๆ เคลื่อนคล้อยผ่านท้องฟ้าไปอย่างไม่เร่งรีบ เขาหันไปถามเมล เสียงของเขาฟังดูอ่อนล้าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “...วันนี้อากาศสดใสดีนะ” “ใช่ ท้องฟ้าแจ่มใสมากๆ เลย ออกจะร้อนไปเสียด้วยซ้ำ” “...ฉันก็มั่นใจว่ามันคงเป็นอย่างนั้น” เขาไม่ได้รู้สึกร้อนเลยสักนิด หรือไม่ก็อาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลยก็เป็นได้ ทั้งคู่ต่างนิ่งงันเฝ้ารออยู่ในความเงียบ ดวงอาทิตย์ลอยผ่านเลยไปลับหายไปกับขอบฟ้า เขารู้สึกเหนื่อยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน หลังจากไอติดต่อกันอีกหลายครั้ง ในที่สุดเขาก็ต้องล้มตัวลงนอนที่ข้างถนนนั่นเอง “เวลาของฉันมาถึงแล้วใช่ไหม” เขาตัดสินใจเอ่ยถาม เมลดูเหมือนจะไม่สนใจในตอนแรก แต่เขาก็ยอมตอบในที่สุด “ใช่ เวลาของเธอหมดลงแล้ว” เขาเงียบไปพักหนึ่ง ปล่อยให้ความจริงนั้นค่อยๆ ซึมเข้าไปในจิตใจของเขา หมดแล้วจริงๆ สินะ เวลาที่ฉันจะได้ใช้ในการเฝ้ารอเธอ “เธอจะมารอนารีแทนฉันได้ไหม” “อาจจะ แต่ฉันไม่รู้จักนารี และเธอก็ไม่ใช่โลกของฉัน แต่ก็อาจจะ เพราะฉันอยากเห็นอะไรแบบนั้นสักครั้งเหมือนกัน” “...ฉันจะนึกถึงนารี เธอสามารถมองเห็นในใจของฉันได้ใช่ไหม” “ได้ ถ้าเธอยินยอม” “ฉันยินยอม และยินดีอย่างที่สุด ฉันจะมอบความทรงจำของนารีให้กับเธอ ไม่ว่าเธอจะยอมเฝ้ารอต่อไปหรือไม่ก็ตาม” ภาพความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนารีไหลย้อนกลับจากวันนี้ไปสู่วันแรก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พบกับเธอมานานแล้ว แต่ในทุกวันก็ยังคงมีความทรงจำของเธออยู่ไม่ขาด เขาไม่เคยห่างเธอเลย ไม่เคยห่างแม้แต่วินาทีเดียว แน่ล่ะเพราะว่าเธอคือโลกทั้งหมดของเขานั่นเอง แสงอาทิตย์กำลังค่อยๆ ลาลับ ความมืดค่อยๆ เข้ามาเยือนโลกใบนี้ และโลกที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของเขา โลกที่เหลือเพียงเท่าที่สายตาอันลางเลือนของเขาจะมองเห็น เสียงรอบๆ กายเท่าที่หูของเขาจะสามารถได้ยิน กลิ่นดินและสิ่งต่างๆ เท่าที่จมูกของเขาจะสามารถได้กลิ่น สัมผัสของร่างกายที่นอนอยู่บนผืนดิน ทั้งหมดนี้คือโลกที่เหลืออยู่ของเขา แต่สายตาของเขาก็ยังคงเหม่อมองไปตามถนนสายเดิม ในใจของเขายังคงมีความหวังอยู่เต็มเปี่ยม เธอจะต้องกลับมา เธอจะเดินย้อนกลับมาหาเขาอีกครั้ง แล้วทันใดนั้นสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น มีเงาของใครบางคนเดินมาตามถนนสายนั้นจริงๆ แม้เห็นเพียงเงาแต่เขาก็ไม่เคยลืม และไม่มีวันจะลืมเลือน นารีที่เขาเฝ้ารอ นารีค่อยๆ เดินตรงเข้ามาหาเขา ในขณะที่โลกของเขาหดเล็กลงเรื่อยๆ อย่างรวดเร็ว “เจ้าโบ้” นารีเรียกชื่อของเขา ชื่อที่เธอเป็นคนตั้งให้เอง ส่วนคาร์ลนั้นคือชื่อที่แท้จริงของเขา สัมผัสของมือที่อ่อนโยนลูบไล้ไปตามร่างของเขาเหมือนกับที่เธอเคยทำเป็นประจำ เหมือนกับเมื่อในครั้งอดีต แสงสว่างอันเจิดจ้าที่อบอุ่น อิ่มเอิบท่วมท้นอยู่ในโลกที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของเขา เมลเลียลิมฝีปากอย่างกระหายก่อนกลืนกินโลกที่เหลืออยู่ของเขาเข้าไปทั้งหมด ทิ้งไว้แต่เพียงความดำมืดและร่างที่นอนนิ่งไม่ไหวติง สิ่งที่มันกลินกินเข้าไปนี้ค่อยๆ เปลี่ยนรูปร่างไปจนกลายเป็นอัญมณีที่มีสีรุ้งสวยงามออกมา เมลมองดูมันอย่างไม่ค่อยพอใจนัก นี่อาจจะยังไม่ใช่สิ่งที่องค์ราชินีเอวาผู้ยิ่งยงยั่งยืนนานต้องการก็เป็นได้ เพราะถึงแม้ว่ามันจะสวยงาม แต่มันดูเหมือนจะขาดอะไรไปบางอย่าง มันยังคงไม่สมบูรณ์ แต่เมลก็เก็บมันเอาไว้ คงมีเพียงองค์ราชินีเอวาเท่านั้นที่จะสามารถบอกได้ว่ามันคือสิ่งที่กำลังตามหากันอยู่หรือไม่ เมลมองร่างของเพื่อนใหม่ที่นอนทอดกายอยู่บนพื้น สิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่ถูกเรียกว่าสุนัข ซึ่งเฝ้ารอมนุษย์ผู้หญิงที่ชื่อว่านารี มนุษย์ที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา แต่เธอก็ไม่เคยกลับมา สิ่งที่เพื่อนคนนี้ได้พบเมื่อครู่คือ มายา ที่เกิดจากความทรงจำของตัวเขาเอง ด้วยฝีมือเล็กๆ น้อยๆ ของเมล เพื่อสร้างโอกาสในการค้นหา สิ่งสำคัญที่สุดของโลก ตามคำบรรชานั่นเอง สำหรับคาร์ลแล้วนารีคือโลกทั้งหมดของเขา แต่สำหรับเธอล่ะ เขาเป็นอะไรกัน นั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้อัญมณีเม็ดนี้ยังไม่ใช่สิ่งที่เมลกำลังตามหาอยู่ก็เป็นได้ และเมลจะยังคงเดินหน้าค้นหาต่อไป ขอให้ ราชินีเอวาผู้ยิ่งยงยั่งยืนนาน จงเจริญ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 11:32:35

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีจ้า.....มาแล้วๆๆ โหยยยย...คุณปอ ... มากับบทร้อยกรองไพเราะขนาดนี้เลยนะคะ คุณปุ้ย...อิอิ ... วิ่งเล่นจนกระทู้รกเลอะเทอะไปหมดเลยเนอะ ... แฮ่ๆ หนูแอนู...แอบมาวิ่งเล่นคนเดียวจะสนุกหรือคะ? มาๆ วิ่งด้วยกัน...ฮี่ๆๆ คุณโส่ย...แปะกีบให้ก่อน โทษฐานถูกใจ but where where is where where ฮ่าๆๆ น่าจะสำนักเดียวกันนะเคะเรานี่....^____^ (ยังไม่ได้อ่านนะคะ แปะไว้ก่อน) วันนี้เหนื่อยมว้ากกกกกกก....ไปช็อปปิ้งมอลล์มา 3 แห่ง เดินจนขาลาก อยากจะพาดคอตัวเองเลยทีเดียวเชียว ... เดี๋ยวเอารูปมาฝาก ของแต่บ้านสวยๆ ทั้งน้านนนนน เห็นแล้วเกิดกิเลน เอ๊ย กิเลสโดยแท้ แต่ตอนนี้ขอตัวไปทำอาหารก่อนเด้อค่ะ ... เดี๋ยวมา จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 16:06:06

ความคิดเห็นที่ 11 ^ ^ ^ กรี๊ดดดด ... เลขเวลาสวยๆๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 16:06:53

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านผ่านๆ เจอสามเกลอผิดกันคนละที่นะคะ คุณ GTW ห่วงไย >> ห่วงใย คุณ zoi บรรชา >> บัญชา  คุณแพรวดาว ของแต่บ้าน >> ของแต่งบ้าน  ไม่มีการน้อยหน้ากันเลยค่ะ ^^ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 17:32:51

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านตอนนี้ด้วยความเอ็นดูเฟรี่ และตะหงิด ๆ ว่าอาจมีอะไรซ่อนอยู่ ทั้งฟันเฟรี่ที่ยาวขึ้น ทั้งความคิดในใจของไนท์ อืม... ว่าแต่...เค้าเขียนคำว่า "ตะหงิด" ถูกเปล่าหว่า จากคุณ : จันทร์พันฝัน เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 17:40:41

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นสี่เกลอแล้วค่ะ ^___^ ตงิด [ตะหฺงิด] ว. เล็กน้อย, ทีละน้อย ๆ, (ใช้แก่อาการเกี่ยวกับความรู้สึก) เช่น โกรธตงิด ๆ หิวตงิด ๆ. อ้างอิงจากพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ http://rirs3.royin.go.th/ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 18:10:03

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ ^ แอ๊๊๊๊๊ ... มีตำรวจตรวจจับคำผิดโด้ยยยยยยย หนีดีก่า...อิอิ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 18:16:21

ความคิดเห็นที่ 16 กระทู้นี้มีเจ้าคุณราช(บัณฑิต)มาดูแลด้วยอ่ะ   อาหารมื้อนี้จะมีนิ้วของนางฟ้าด้วยหรือเปล่า จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 20:32:34

ความคิดเห็นที่ 17 คุณเซโก้จอมโหด มากระทู้นี้เสียดีๆ เลยค่ะ ความเห็นที่ 20 นะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10716094/W10716094.html จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 20:48:20

ความคิดเห็นที่ 18 ปิ๊งป่อง!!! จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 22:09:47

ความคิดเห็นที่ 19 ฟังเพลงรอ^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 22:40:05

ความคิดเห็นที่ 20 เพลงยามดึก^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 22:43:45

ความคิดเห็นที่ 21 ส่งท้ายคืนนี้ด้วยเพลงอมตะของคุณป้ารวงทอง ทองลั่นทม ที่ฟังเมื่อไรก็อยากหลับซบหมอนพร้อมกับหยาดน้ำตา ^^ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 54 22:57:24 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 22:56:28

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านโดนัสคุณ  ZOI  และ/กับ ส่งท้ายไปกับความฝันอันแสนเศร้าเพลงสุดท้ายของวันสุดท้าย สมัยเด็กๆฟังเพลงนี้ทำเอานั่งงึมไปหลายชั่วโมง งือ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 54 23:09:01 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 23:07:26

ความคิดเห็นที่ 23 . แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 54 23:21:44 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 23:21:24

ความคิดเห็นที่ 24 test แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 54 23:25:13 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 23:24:51

ความคิดเห็นที่ 25 ฤาทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงธุลีในสายลมจริงๆ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 54 23:28:05 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 54 23:27:25

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามานั่งดูเพลง (ก็ฟังไม่ได้อ่ะ) หลายเพลงไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่รวมอีกสองที่ไม่เห็นเลยนั่นด้วย อะไรจะเศร้าขนาด ... ตื่นมาวันนี้คงหายดีแล้วเนอะ? ยิ้มให้โลก แล้วโลกจะยิ้มให้เราไง ... น่า...นะ ^______^ อรุณสวัสดิ์ค่ะชาวโลก วันเสาร์แสนยุ่งของเค้ามาถึงแล้ว ... งืออออ !!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 08:04:46

ความคิดเห็นที่ 27 อรุณสวัสดิ์ค่ะ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 08:07:40

ความคิดเห็นที่ 28 อรุณสวัสดิ์ครับชาวโลก วันเสาร์แสนยุ่งของผมมาถึงแล้ว ... งืออออ มีแมวอร่อยๆมาฝากด้วย จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 08:36:32

ความคิดเห็นที่ 29 555555555555555555555555555555555 So Cute จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 08:49:25

ความคิดเห็นที่ 30 ^ ^ ^ จิ้มข้ามไป 28 .... -*- ปั๊ดดดด !! จากคุณ : ดาวเสาร์ (แพรวดาว) เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 09:10:56

ความคิดเห็นที่ 31 ค. คน คึกคักค่ะ 'จารย์ ว่าแต่ อาหารมื้อนี้ มีนิ้วนางฟ้า ของเซโก้นี่ โหดได้ใจ มาตามอ่านงานออนไลน์ค่ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 10:06:51

ความคิดเห็นที่ 32 มาเสิร์ฟให้คนทำงาน จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 11:11:38

ความคิดเห็นที่ 33 ^ ^ ^ ง่า...กะจึ๋งดึ๋งเดียวเอง...ไม่อิ่มอ้ะคุณนู๊๊๊๊๊๊๊๊ ขอแบบนี้อีก 10 อัน ปล. มันคืออะไรอ่ะ? ไข่ยัดไส้ใช่ป่าว ขอข้าวด้วยจิ ...ฮี่ๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 14:25:03

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ไข่ห่อนิ้วมังคะ ค่อยน่ากินขึ้นมาหน่อย ^^' จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 16:02:04

ความคิดเห็นที่ 35 ไข่ยัดไส้ค่ะ อันเล็ก ๆ น่ารักดีออกเนอะ ปล. ไข่ห่อนิ้งฟังดูน่ากลัวจัง เอาไก่ต้มน้ำปลาไปทานละกันนะคะ   จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 17:21:23

ความคิดเห็นที่ 36 แถมข้าวหน้าไก่ให้อีกจานด้วย จะได้อิ่มพุงกางไปเล๊ยยยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 17:23:21

ความคิดเห็นที่ 37 จาร์ยจี เพลงบ่งบอกอายุจังแฮะ จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 17:48:45

ความคิดเห็นที่ 38 ฝากบอกคนเขียนว่า...เอาตอนใหม่มาลงเร็ว ๆ นะคะ อย่าให้เฟรี่ความจำเสื่อมนานนะคะ มันบีบหัวใจ รักไนท์จังเลย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 19:23:16

ความคิดเห็นที่ 39 กี๊ซซซซซ กะว่าเข้ามาวิ่งเล่น ที่ไหนได้มาเจอศิลปินคนโปรด ธานินทร์ กะรวงทอง อ๊ายๆๆๆๆ แถมลากมาข้างล่าง เจอรูปชวนหิวอีกแน่ะ แง่ม จากคุณ : กรวิกาภา (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 16:44:04

ความคิดเห็นที่ 40 เห็นแล้วหิว... แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 54 17:21:03 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 17:20:47

ความคิดเห็นที่ 41 5555555555555555555555555555 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 22:32:59

ความคิดเห็นที่ 42 มาแอบเฝ้ากระทู้ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 08:16:53

ความคิดเห็นที่ 43 มาจุ๊บคนแอบเฝ้ากระทู้ ^____^ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 08:52:40

ความคิดเห็นที่ 44 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 16:30:39

ความคิดเห็นที่ 45 มาเผ้ากระทู้ อิอิ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 20:44:11

ความคิดเห็นที่ 46 ^ ^ ^ จะเผาคน "เผ้า" กระทู้ ... ชิส์ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 21:34:16

ความคิดเห็นที่ 47 แอ๊!!! ห้ามเผาเค้า จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 06:06:35

ความคิดเห็นที่ 48 ไม่ให้ห้าม ... จะเผาๆ จะกินๆ นึกออกแล้ว ... เราต้องจับกาฟิลด์มาย่างกินนี่นา มาเลยๆ ๆ อย่าหนีนะ !!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 08:08:33

ความคิดเห็นที่ 49 กลิ้งหนีด้วยความเร็วแสง จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 09:32:11

ความคิดเห็นที่ 50 คนกินแมว^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 11:56:35

ความคิดเห็นที่ 51 หรือจะให้กินคน ??? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 12:38:14

ความคิดเห็นที่ 52 น่ากลัว บรื๋อออออออออออออออออออออออออออออออออออ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 13:31:43

ความคิดเห็นที่ 53 ไม่ต้องบรื๋ออออออ เลย มาให้กินซะดีๆ ... แผล่บๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 13:48:36

ความคิดเห็นที่ 54 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 14:14:07

ความคิดเห็นที่ 55 อั้นแน๊ะ ... มีท้าทาย !!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 14:55:51

ความคิดเห็นที่ 56 ไม่กลัวหรอก เค้ากลิ้งเร้ว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 17:00:29

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านะ เม้นท์ออกทะเล เป็นแพรวดาวกินคนแล้วหรือเนี่ย 555+ จากคุณ : กรวิกาภา (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 17:01:51

ความคิดเห็นที่ 58 แฮะๆ ^^' จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 17:52:26

ความคิดเห็นที่ 59 คนน่ารักอย่างเค้า คุณแพรวดาวกินได้ลงคอเหรอ (ทำตาแป๋ว) จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 20:12:43

ความคิดเห็นที่ 60 กิน !!!!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 09:49:05

ความคิดเห็นที่ 61 ด้วยคน อั้ม  หย่อย จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 19:22:03

ความคิดเห็นที่ 62 ใจร้ายที่สุดเลย ทั้งสองคน พี่รุริกะอยู่หนาย ช่วยเค้าด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย (ออดอ้อน) จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 21:54:59

ความคิดเห็นที่ 63 อรุณสวัสดิ์ค่ะ มาตอนกระทู้ไม่มีคนทุกทีเลย ปล.เอาโจ๊กกุ้งมาฝากค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 06:05:13

ความคิดเห็นที่ 64 คุณรุริกะคงไม่ว่างหรอกครับ เห็นว่ากำลังกินแมวอีกตัวเพลินอยู่ หมดแล้วค่อยหันมาหาแมวแถวนี้^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 07:18:32

ความคิดเห็นที่ 65 อะไรกัน มาช่วยเมื่อคืนไม่ทัน เลยโดนกล่าวหาว่ากินแมวเสียเลย เปล่าสักหน่อย ^___^ เค้ากินซูชิต่างหาก จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 08:39:33

ความคิดเห็นที่ 66 ฮ่าๆๆ ฮี่ๆๆ ฮู่ๆๆ โฮ่ๆๆ ... อุ้มบ๊ะ อุ้มบะ เห็นไหม ใครๆ ก็กินแมวกันทั้งนั้นแหละ กำลังฮิต หม่ำๆ เมี้ยวๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 09:53:50

ความคิดเห็นที่ 67 ง่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 13:31:54

ความคิดเห็นที่ 68 เข้ามาทวงตอน 13 ล่วงหน้า (ไม่ต้องรีบจนพิมพ์ผิดๆ ถูกๆ แต่เร็วๆ หน่อย) จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 18:13:28

ความคิดเห็นที่ 69 = = = = = = = = = = Bonus Track ตอน แมวกินแมว ^^ = = = = = = = = = = เป็นซีรียส์ cartoon remix ยาวประมาณ 7-8 ความเห็นนะคะ ^___^ ประเดิมด้วยเด็กเสิร์ฟเบิกโรงก่อนค่ะ :) รุริกะ : "สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ" จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:35:44

ความคิดเห็นที่ 70 เจียวต้าย : "หมอไม่ให้กินหลายอย่างครับ แต่เอาเบียร์มาก่อน" (ขอโต้ดค่ะ ขอแซวคุณปู่หน่อย ^___^) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:38:31

ความคิดเห็นที่ 71 แพรวดาว : "ขอน้ำผักค่ะ เดี๋ยวเค้าช่วยคั้นให้เลย มามะๆๆๆ" จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:42:32

ความคิดเห็นที่ 72 GTW : "ไม่รู้ไม่สน อะไรก็กินหมดล่ะ ว่าแต่สะกดผิด เอ้ย ทำเส้นบะหมี่ร่วงอีกแล้ว งือออ..." จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:45:06

ความคิดเห็นที่ 73 เซโก้4: "ร้านนี้มันแปลกดีแฮะ" (พูดสั้นๆ มองอย่างงงๆ แต่ก็นั่งกินต่อไปด้วยมาดนิ่งๆ... ^^) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:48:43

ความคิดเห็นที่ 74 แอบปาดขวาเบาๆ กรี๊ดกร๊าดดดดด ... น่ารักอ้ะ !!! ขอตัวปฏิบัติภารกิจก่อนเด้อค่ะ เดี๋ยวมาดูต่อ จุ๊บๆๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:50:16

ความคิดเห็นที่ 75 zoi : "อย่ามายุ่งกับผม เขียน เอ้ย กินเสร็จแล้วผมจะไปเข้าห้องเอ็มอาร์ไอ" (แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาเขียนต่อไป ผลิตเรื่องปวดตับได้ราวกับเครื่องจักร) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:55:14

ความคิดเห็นที่ 76 KTHc : "เอ่อ...ขอโทษ ผมหลงเข้ามาครับ เป็นดารารับเชิญตลอด นี่คงเป็นเพราะผมหล่อเกินไปใช่ไหมครับ" จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 20:01:23

ความคิดเห็นที่ 77 จันทร์พันฝัน : "เปลี่ยนชุดไม่ทันล่ะ เพิ่งกลับจากฝึกวรยุทธ์มา ขอเยอะๆเลยนะคะ" (ต้องทานเผื่อไป่หนิงด้วย ^^) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 20:05:20

ความคิดเห็นที่ 78 ตัวละครชักเยอะไปแล้วค่ะ พอก่อน เดี๋ยวอาหารไม่พอทาน v v v v NUAOFFYHUB : "แอ๊!!!!" (เธอเป็นอาหารจานหลักที่นำมาเสิร์ฟ ^______^) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 20:09:45

ความคิดเห็นที่ 79 ^ ^ ก๊ากกกกกกกกกก ไหมล่ะ ว่าแล้ว พี่กันน้องกัน ยังกินกันลง....คริคริ ไปอาบน้ำสระผมก่อนเด้อค่า จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 20:33:39

ความคิดเห็นที่ 80 คิดได้ไงนี่ ^__^..... จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 21:18:21

ความคิดเห็นที่ 81 เค้าถูกจับกินซะแหล่ว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 22:14:30

ความคิดเห็นที่ 82 สวัสดีดาวเสาร์ค่ะชาวโลก...ฮี่ๆๆๆ ในที่สุดก็หนีไม่รอด ... เหย ๆ ๆ ๆ ๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 07:32:35

ความคิดเห็นที่ 83 ฮึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สะอึกสะอื้น จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 09:44:15

ความคิดเห็นที่ 84 เมื่อไหร่ตอนใหม่จะมาหนอ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 20:54:40

ความคิดเห็นที่ 85 นั่นสินะ^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 05:22:05