ความคิดเห็นที่ 1 "ไม่เดียวดาย" ไม่โดดเดี่ยวไม่เดียวดายไม่ดับดิ้น ดวงชีวินเศร้าหมองเพื่อผ่องใส หากอ้างว้างเหว่ว้าในคราใด กำลังใจเข้มแข็งก็แกร่งตาม พนมวัลย์ จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 13:50:33

ความคิดเห็นที่ 2 ขวัญกระเจิงเลยหนอ..ชลอไว้ ทำกายใจ เลิกหวั่นไหว อยู่นิ่งนิ่ง บอกตัวเอง  เกรงเหงา  ไร้เงาอิง เหมือนถูกทิ้ง  ให้อยู่  ดูเดียวดาย ขวัญชรอย  น้อยใจ  ใคร่ประชด ใครกำหนด  ดวงชะตา ช่างน่าหน่าย คนอื่นเขา  เริงร่า  ยิ้มท้าทาย ส่วนเราไซร้  หม่นหมอง ทุกข์ครองทน อนิจจา  ยาจิตร  ปริศนา ภาพมายา  เกลี้ยกล่อม  ย่อมสับสน ตั้งสติ  สมาธิ  เลิกกังวล ทุกข์หลุดพ้น  พรุ่งนี้  ดีเยี่ยมกราย ฟ้าหลังฝน  พ้นมืด  สว่างจิต รุ้งลิลิต  งามเจ็ดสี  มีความหมาย พิมพ์พินิจ  ไร้สีดำ  ย้ำแพรวพราย โค้งเจ็ดสาย  ปลายรุ้ง  มุ่งขจร แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 54 17:31:45 จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 17:30:02

ความคิดเห็นที่ 3 ***** .................. ชีวิต คือ ชีวิต มีกรรมคอยลิขิต......ขีดคั่น แก้ด้วยกรรมใหม่.....ปัจจุบัน อีกไม่นานกรรมนั้น...ส่งผลดี > > > ................ บนทางสายเปลี่ยว หากแม้มีเศษเสี้ยว....ความหวัง กอบเก็บเอามา......เป็นพลัง บ่มเพาะให้สะพรั่ง.....ทั้งเส้นทาง ******* Photography  :  หอมเจียว จากคุณ : หอมเจียว (RTB) เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 19:51:48

ความคิดเห็นที่ 4 ยัง   คิดถึงเธออยู่ไม่รู้หาย คง    มีกายหากไร้ใจหรือนี่ เดียว  ลำพังหากยังมีชีวี ดาย   ฤดีมีเพียงหวัง....และยังคอย มาแจมกลอนนะคะ พี่สุ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 54 21:05:28

ความคิดเห็นที่ 5 หนึ่งคนกับความเดียวดาย ฉันทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่พบสิ่งใดนอกจากความเวิ้งว้างและสายฝน ใบไม้ร่วง...กิ่งก้านโอนไหว..ไปตามกระแสลม แสงฟ้าแลบ...เสียงฟ้าร้อง...ปะปนดังก้องกังวาน บรรยากาศแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเหงา ความทรงจำเก่าๆเริ่มย้อน..หวนคืนมาอีกหน วันนั้น....เราบอกรักกัน ท่ามกลาง เสียงฟ้า สายฝน และแรงลม แต่วันนี้ กลับเหลือฉันเพียงหนึ่งคนยืนอยู่กับความเดียวดาย จากคุณ : สาวนาขาเหี่ยน เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 13:08:54

ความคิดเห็นที่ 6 พี่สุ On m ป่าว & ขอเพลงแนวๆหน่อยค่ะ(แบบว่าแนวตะเข็บชายแดน)555 จากคุณ : น้องสาวคนสวย (บึงนกร้อง) เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 13:36:46

ความคิดเห็นที่ 7 นับแต่นี้ต่อไปใจคงเศร้า อกรุมเร้าเดียวดายไม่คลายหมอง ยามคิดถึงทุกคราน้ำตานอง อกหม่นหมองร้องร่ำช้ำเดียวดาย.. จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 17:45:22

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่โดดเดี่ยวไม่เดียวดายไม่ดับดิ้น ดวงชีวินเศร้าหมองเพื่อผ่องใส หากอ้างว้างเหว่ว้าในคราใด กำลังใจเข้มแข็งก็แกร่งตาม.....................พนมวัลย์ ทุกคำร้อย ถ้อยงาม นำส่งให้ เป็นแรงใจ เปิดเผย มิเคยหยาม ร้อยอักษร เรียบเรียง เคียงทุกยาม แสดงความ ห่วงหา...เอื้ออาทร... สวัสดีค่ะ คุณ พนมวัลย์ ขอบคุณ มากค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 18:13:07

ความคิดเห็นที่ 9 อนิจจา  ยาจิตร  ปริศนา ภาพมายา  เกลี้ยกล่อม  ย่อมสับสน ตั้งสติ  สมาธิ  เลิกกังวล ทุกข์หลุดพ้น  พรุ่งนี้  ดีเยี่ยมกราย ฟ้าหลังฝน  พ้นมืด  สว่างจิต รุ้งลิลิต  งามเจ็ดสี  มีความหมาย พิมพ์พินิจ  ไร้สีดำ  ย้ำแพรวพราย โค้งเจ็ดสาย  ปลายรุ้ง  มุ่งขจร................คุณลุงชิกง ความรู้สึก ตรึกห้วง ที่ดวงจิต เป็นบ่วงติด ปิดทรวง ใช่ลวงหลอน รำพึงเงา รันทด เป็นบทกลอน ทุกอักษร ป้อนคำ นั้นตามจริง เหมือนมีเพียงลำพัง ดังลิขิต ใช้ชีวิต โศกตรม ระทมยิ่ง ไม่มีสิ่ง ใดหวัง ใช้อ้างอิง ก็ถูกทิ้ง อดสู อยู่ลำพัง ใช่แค่เพียง รำพัน จำนรรจ์ถ้อย ใจก็หงอย พลอยหม่น คนสิ้นหวัง ไม่เชื่อว่า ฟ้าหลังฝน พ้นภวังค์ มีแต่ความ สิ้นหวัง ที่รั้งรอ......... ขอบคุณ ค่ะ คุณลุงชิกง ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 18:31:23

ความคิดเห็นที่ 10 ................ บนทางสายเปลี่ยว หากแม้มีเศษเสี้ยว....ความหวัง กอบเก็บเอามา......เป็นพลัง บ่มเพาะให้สะพรั่ง.....ทั้งเส้นทาง..................คุณหอมเจียว มองหาอยู่ เส้นทาง งามสพรั่ง แต่ก็ยัง มองเห็น แต่เส้นร้าง เหงา เศร้า สุม รุมอยู่ ไม่รู้วาง แหมเงาจาง ยังเร้น ไม่เห็นแวว กำลังใจ สิ้นสูญ ยากจูนรับ คลื่นจะปรับ กระแส แลดูแผ่ว หมดความหมาย กลายกลับสลับแนว คงสิ้นแวว คืนสุข ไล่ทุกข์ไกล... ขอบคุณค่ะ คุณ หอมเจียว ... ดอกกุหลาบสวยจังเลยค่ะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 18:51:38

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่โดดเดี่ยวไม่เดียวดายไม่ดับดิ้น ดวงชีวินเศร้าหมองเพื่อผ่องใส หากอ้างว้างเหว่ว้าในคราใด กำลังใจเข้มแข็งก็แกร่งตาม.....................พนมวัลย์ ทุกคำร้อย ถ้อยงาม นำส่งให้ เป็นแรงใจ เปิดเผย มิเคยหยาม ร้อยอักษร เรียบเรียง เคียงทุกยาม แสดงความ ห่วงหา...เอื้ออาทร..............คุณสุนันยา ที่เคยตรมขมขื่นตื่นจากทุกข์ ที่เคยสุขก็สวัสดิ์ประภัสสร ที่เคยแย้มก็ยิ้มอิ่มอาวร ที่เคยร้อนก็เย็นเป็นเยื่อใย......................พนมวัลย์ ด้วยความยินดีครับ จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 21:09:06

ความคิดเห็นที่ 12 ลืมไปแล้วว่าวันนี้เป็นวันสุนทรภู่  อ่อนปชส.จัง  24 มิ.ย. 2475 ก็เป็นวันสำคัญ "ถึงโรงเหล้า เตากลั่น  ควันโขมง มีคันโยง  ผูกสาย   ไว้ปลายเสา ด้วยบาปกรรม  น้ำนรก  เชียวอกเรา ต้องมัวเมา  เหมือนหนึ่งบ้า  ให้น่าอาย" จากความจำครับ "วันนี้เติม   ดีกรี    ให้ชีวิต ได้ข้อคิด   ร่วมก๊ง    ในวงเหล้า ไม่อายใคร  ใครจะชี้   ไอ้ขี้เมา แต่อายเขา   ถ้าเขาชี้   ไอ้ขี้โกง" ลอกเขามา จากกาญจน์กาญจน์. จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 23:38:24

ความคิดเห็นที่ 13 ในความมืดนั้นยังมีแสงสว่าง แม้จะห่างเหินหายไกลสุดหา หากวันนี้เรายังมีซึ่งดวงตา ควรค้นหาพาดวงใจฝักใฝ่ตาม เมื่อชีวิตถึงทางตันนั้นลำบาก ความทุกข์ยากมากมายไม่ต้องถาม ค่อยค่อยคิดมีสติอย่าวู่วาม พอได้ความเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน ฮี่ๆๆๆ ยิ่งแต่งยิ่งหลงประเด็นเนอะ กลอนของทุกคนเพราะจังเลยค่ะ ช่วงนี้ตื้อๆ แต่งไม่ออก ต่อไม่ได้เลย T_T จากคุณ : หยดหมึกบนกองดิน เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 02:04:43

ความคิดเห็นที่ 14 ยัง   คิดถึงเธออยู่ไม่รู้หาย คง    มีกายหากไร้ใจหรือนี่ เดียว  ลำพังหากยังมีชีวี ดาย   ฤดีมีเพียงหวัง....และยังคอย ยัง จดจำ วาจา ว่าคิดถึง คง ซาบซึ้ง คำปลอบมา คราเหงาหงอย เดียว ลำพัง อ่อนล้า น้ำตาปรอย ดาย หทัย ล่องลอย เพราะคอยเธอ.......... สวัสดีจ้ะน้องปอม ขอบใจมากๆจ้ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 11:35:18

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะ คุณ สาวนาขาเหี่ยน เขียน มาได้ดีมากค่ะ อ่านแล้ว รับรู้ ถึงอารมณ์ ความรู้สึกค่ะ สุ ไม่มีความสามรถ เขียนได้แบบนี้ ขอตอบเป็น กลอน แปด นะคะ.... เมื่อเวลา เปลี่ยนผัน กาลเลยล่วง ลืมหมดแล้ว ทุกช่วง เคยหว่งหา รักเคยบอก กลับกลาย หายเลือนลา ลืมหมดสิ้น สัญญา คราผูกพัน ท่ามกลางสาย ฝนริน เคยยินเสียง ถ้อยสำเนียง เพ้อพร่ำ คำรักมั่น แต่วันนี้ ไม่มี กันและกัน ถ้อยจำนรรจ์ เพียงแผ่ว ไร้แววเจอ.... ขอบคุณมากนะคะ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 11:53:34

ความคิดเห็นที่ 16 น้องฝน(บึงนกร้อง) พี่เขียนกลอนเศร้า อยู่นะ..ห้ามแซว เดี๋ยวหลุด..หุหุ .... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 11:55:04

ความคิดเห็นที่ 17 นับแต่นี้ต่อไปใจคงเศร้า อกรุมเร้าเดียวดายไม่คลายหมอง ยามคิดถึงทุกคราน้ำตานอง อกหม่นหมองร้องร่ำช้ำเดียวดาย.....................คุณกิ่ง แม้มากมาย ฝูงชน คนเมืองหลวง แต่มากเล่ห์ คำลวงทรวงสลาย หากหลงลม คำหวาน ที่หว่านพราย คงเสียหาย จริงแน่ แย่ยับเยิน... สวัสดีค่ะ คุณกิ่ง ขอบคุณมากค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 11:57:14

ความคิดเห็นที่ 18 ที่เคยตรมขมขื่นตื่นจากทุกข์ ที่เคยสุขก็สวัสดิ์ประภัสสร ที่เคยแย้มก็ยิ้มอิ่มอาวร ที่เคยร้อนก็เย็นเป็นเยื่อใย......................คุณพนมวัลย์ ทุกถ้อยย้ำ จำได้ ในทุกถ้อย ทุกคำร้อย ส่งผ่าน แม้วันไหน ทุกเวลา จำจด ทดในใจ ทุกคราวครั้ง มอบไว้..ยังไม่ลืม.... ขอบคุณ มากค่ะ สำหรับความรู้สึกดีๆ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 12:03:53

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะ  พี่ลมฯ แล้วสุ จะตอบไงดีเนี่ย.. เมื่อเราไม่ ได้เป็น เช่นเขาว่า กลัวทำไม เล่าหนา อย่าหวั่นไหว เป็นทองแท้ รู้แค่ ไม่กลัวไฟ แม้หลอมใหม่ อย่างไร ก็เป็นทอง........ ขอบคุณมากค่ะ... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 12:07:49

ความคิดเห็นที่ 20 ในความมืดนั้นยังมีแสงสว่าง แม้จะห่างเหินหายไกลสุดหา หากวันนี้เรายังมีซึ่งดวงตา ควรค้นหาพาดวงใจฝักใฝ่ตาม เมื่อชีวิตถึงทางตันนั้นลำบาก ความทุกข์ยากมากมายไม่ต้องถาม ค่อยค่อยคิดมีสติอย่าวู่วาม พอได้ความเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน....................คุณหยดหมึกบนกองดิน เป็นคำเตือน เยือนจืต จากมิตรหนึ่ง ให้รู้ซึ้ง สติตั้ง ใช่นั่งฝัน เมือท้อนัก ตั้งสติ สัมปชัญ คือเรียกความ เชื่อมั่นให้หันคืน อยากจะบอก กลับไป มิได้ย้อน อย่าเพิ่งค้อน ลำนำ คำฝืนฝืน ยามเดียวดาย หน่ายท้อ ก็กล้ำกลืน จะลุกนั่ง เดืนยืน ชื่นไม่มี ลืมสติ จะตั้ง สุดยั้งคิด ทั้งหงุดหงิด งอแง แท้จริงนี่ เหมือนเรียกร้อง หาใคร หมายช่วยที ใจดวงนี้ หาหลัก เพื่อพักพิง.............. ขอบคุณมากค่ะ... หวังว่าจะได้ต่อกลอนกันอีกนะคะ... แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 54 12:59:48 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 12:55:08

ความคิดเห็นที่ 21 สุต้องขอขอบคุณ  ทุกกิฟ ทุกกำลังใจ ที่ให้มานะคะ กิ๊ฟ สุหมดแล้ว เลยไม่มี ให้ ตอบแทน ทุกท่านค่ะ ขอมอบ  ให้ทุกท่านนะคะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 12:59:13

ความคิดเห็นที่ 22 ทำไมเหงาเฝ้ามองแต่ท้องฟ้า โอ้ชะตาคนดีที่ใฝ่ฝัน เหมือนวิหค ผกผินบินทุกวัน น้องจึงหวั่นเหตุร้ายที่ปลายทาง ละอองไอม่านหมอกบอกกับพี่ ออกเป็นสีซีดขาวราวหม่นหมาง ความเหว่ว้า เกาะใจให้จืดจาง สงสารนางยิ่งล้นทนเดียวดาย จากคุณ : ก้อนเงิน เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 18:50:10

ความคิดเห็นที่ 23 “ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 19:17:22 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 19:16:53