*****
<<<<<<< ผงธุลี >>>>>>>
ฉันเป็นเพียง...แค่ผงธุลี พลิ้วไหวจากที่...สู่ที่หนึ่ง มีกระแสแห่งใจ...ลาก ฉุด ดึง มาจมปลัก สถานซึ่ง...ลานกวี
เป็นฝุ่นผงท่ามดง...อวกาศ มีสัญญาวิปลาส...คอยกดขี่ เที่ยวเวียนหลง วงวัฎฎ์...ด้วยปรัศนีย์ เอนก อนันตกาลลี้....สีธันดร
กี่กัปล์กัลป์อนันต์นับ...ไม่ถี่ถ้วน เวียนว่ายล้วนเสาะหา...พาทุกข์เข็ญ กิน กาม เกียรติ ทะยานอยาก...ยากหลีกเร้น ไม่เคยตามรู้-เห็น....รู้สึกตัว
แล้ววันหนึ่ง ซึ่ง"เช้า"...ในชาติภพ ธรรมยาตรา สันติสงบ...ก็สบแสง ต้องจับเอาเงาฝุ่น...ให้สำแดง เริ่มหริบหรี่เห็นแจ้ง...เงาแฝงตัว
ฝุ่นสงบสยบลง...ตรงเบี้องบาท ภาณุมาศอสงไขย...อันไพศาล แม้เพลิดเพลินล้นปรี่...กี่กัปล์กาล ฝุ่นสามานย์หยุดแล้ว...ในแก้วรัตน์ . . . ณ. เช้าสงบสงัด ธุลีใจไหวพัด...ตามรู้-เห็น กระเพื่อมออก กระฉอกใน...อย่างเคยเป็น รู้เท่าทัน ฝุ่นกลับเย็น...ตกตะกอน
*******
Photography : หอมเจียว
จากคุณ |
:
หอมเจียว (RTB)
|
เขียนเมื่อ |
:
30 มิ.ย. 54 21:07:37
|
|
|
|