ความคิดเห็นที่ 1 (-*-) ตอนนี้จะมีการเฉลยเนื้อหา ‘บางส่วน’ ของเรื่อง (เอาตั้งแต่ตอนนี้เลยเรอะ?) หากรู้เสียก่อนจะไม่สนุกนะคะ 18. ล่าเทวะ (ช่วงกลาง) “ข้าขอสักการะผู้ครองอาณาจักรใต้ดิน ผู้เป็นดั่งกระดูกแห่งธรณี และที่สถิตแห่งบรรพบุรุษ จงสำแดงพลังแห่งพิภพ และจิตวิญญาณแห่งโลกา” เมื่อรามิตเรียกเวทรัตติกาลแทนที่จะมีแต่ละอองมนตราสีดำไร้ร่าง ทว่าพละเวทที่พุ่งขึ้นมาจากใต้ดินนั้นกลับเป็นธุลีเวทที่มีรูปร่างคล้ายปักษิณสีห์ เงามนตรานั้นประดุจเส้นแสงที่มีกำลังฤทธีตรงเข้าขวางทางพยัคฆ์เวหนบังเกิดเป็นเสียงคำรณคำรามจนสั่นสะเทือนไปทั่วหุบเขา แม้กระทั่งกษมะยังตื่นตระหนกในพละเวททรงพลัง “จะ..เจ้าทำได้อย่างไร นี่มัน...” เขาละล่ำละลัก เพราะละอองมนตราที่แสดงรูปร่างได้นั้น เป็นเวทที่ใช้กำลังไม่น้อยเลยทีเดียว “ไม่รู้” รามิตตอบตามความจริง แต่หลังจากนั้นทั้งสองก็ไม่มีเวลาสนทนากันต่อ เพราะปรากฏพละมนตราจู่โจมเข้ามาอีกระลอก รามิตตวัดดาบเงาจันทร์พลางตะโกน “ท่านรีบออกไปจากที่นี่ซะ กษมะ!” หากเทพเกตุดารากลับหันรีหันขวาง คล้ายผู้ตัดสินใจไม่ถูก แต่แล้วเขาตะโกนออกมา “ไม่...ข้าจะอยู่ช่วย! ช่วย...เจ้า!” จากนั้นนายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐก็ทำตามที่บอกจริง เขาชักอาวุธปราด ปลายดาบสะท้อนแสงจากพละเวทที่เข้ามาโจมตีและโต้กลับไปตามที่กำลังของเขาจะทำได้ ส่วนรามิตไม่มีเวลาถามว่าเหตุใดกษมะถึงเปลี่ยนใจ ศิษย์เอกจอมเทพตวัดคมอาวุธในมือบังเกิดเป็นวงรัศมีสีฟ้าขาว ทำลายเวทพิฆาตในทันใด จากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างพลันเงียบสงบ ทั้งสองลอบระบายลมหายใจ แต่หลังจากนั้นบรรยากาศเบื้องหน้ากลับบิดเบี้ยว บัดนั้นร่างโปร่งใสของเทพอาวุโสนามวิญญาณก็ผุดโผล่ออกมาจากโพรงอากาศ หากทว่าร่างโปร่งใสของนางทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายมาในร่างนิมิต กษมะถอยกรูดออกมาด้วยความตระหนกเหมือนคาดการณ์ล่วงหน้าได้ เขารีบกระซิบบอก “จับข้าไว้สิรามิต! เอาตัวข้าเป็นตัวประกัน เจ้าจะได้มีข้อต่อรองหนีออกไปได้” ในขณะเดียวกันร่างวิญญาณในมนตร์มายาลืมตาขึ้น ยื่นมือไปยังนายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐ “จงตามเราออกมาเถิด ท่านกษมะ...เราไม่อยากทำร้ายท่าน” กษมะหันหน้าไปมองรามิตอย่างร้อนรนว่าให้ทำตามคำของเขาโดยเร็ว ทว่ารามิตกลับส่ายศีรษะให้แก่นายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐ “ขอบคุณมากขอรับ แต่อย่าลำบากไปมากกว่านี้เลย” ว่าแล้ว รามิตปรายตาไปยังภาพมายาของหนึ่งในสภารัตติกาล “เทวะเหล่านี้ สามารถทำสิ่งใดก็ได้เพื่อปิดบังความผิดของตนเอง ท่านอารญาและเทวกาฬล้วนเป็นเครื่องมือให้แก่พวกเขาทั้งนั้น” “อะไรนะ!” “หากในภายภาคหน้าท่านมีโอกาสได้พบกับโลกาธิบดี” รามิตพักด้ามอาวุธลงดินเบาๆ และสูดหายใจเข้าปอดลึก คล้ายตนได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด เขากัดฟันพูด “ฝากบอกท่านด้วยว่าศิษย์ไม่เอาไหนอย่างข้าได้ทำประโยชน์สิ่งใดบ้าง” รามิตก้าวออกมายืนขวางพร้อมกับเหลือบมองไปยังท้องฟ้าเบื้องบน กษมะมองตามขึ้นไปด้วยก็พลันสะดุ้งเพราะปรากฏร่างของพยัคฆ์เวหนถึงสี่ร่างลอยอยู่กลางอากาศ ความหวาดกลัวแล่นปราดเข้ามาในจิตใจของกษมะ หากในระหว่างที่เขากำลังจะก้าวตามร่างวิญญาญเข้าไปในอุโมงค์ภูตเพื่อให้ตนเองปลอดภัยนั่นเอง นายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐสัมผัสถึงร่องรอยบาดแผล...ทันใดนั้นสุดที่ใครจะคาดคิดเขาชักอาวุธออกมาแล้วฟันฉับไปที่ร่างนิมิตของวิญญาณจนขาดเป็นสองท่อน ร่างนิมิตกรีดร้องออกมาอย่างโกรธแค้นและหายวับไปในทันใด แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 54 00:34:17 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 00:25:41

ความคิดเห็นที่ 2 หนึ่งในพยัคฆ์กลางหาวขยับพุ่งลงมาจากท้องฟ้า หากแทนที่จะมุ่งทำร้ายศิษย์เอกจอมเทพอย่างที่ตั้งใจกลับจงใจเปลี่ยนเป้าหมายไปหากษมะแทน นายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐไม่ทันได้ระวังตนอีกทั้งการจู่โจมของเทพรัตติกาลชั้นสูงนั้นรวดเร็วจนเขาตั้งตัวไม่ติด แต่การทำร้ายนี้ไม่ต้องการเอาชีวิตของกษมะดังนั้นเขาจึงโดนพละเวทแค่เพียงถากๆ เท่านั้น แต่ทว่าเวทโจมตีนั้นทรงพลังเสียจนร่างกษมะกระเด็นลอยอยู่กลางอากาศแล้วตกลงมากระแทกพื้นดินเบื้องล่าง กลับมีเสียงกรีดร้องออกมาจากความมืด รามิตเข้าใจว่าคงเป็นเสียงท่านอารญานั่นเอง เขาเหลือบมองร่างกษมะที่นอนแผ่อยู่ด้านหนึ่งอย่างเป็นห่วง ก่อนจะตัดสินใจร่ายเวทเข้าสู้ “ในนามแห่งเทพรัตติกาล จ้าวแห่งราตรีและผืนปฐพี ขอน้อมนำองค์ศักดิ์สิทธิ์แห่งจ้าวโลกา จงเป็นดั่งอาวุธ และปกป้องข้า จงทำลายศัตรูผู้รุกราน” ทันใดนั้นแทนที่จะปรากฏร่างกาฬสิงห์เหมือนดั่งเช่นเทพรัตติกาลทั่วไป หากทว่าเวทเรียกกาฬสิงห์ของรามิตกลับปรากฏเป็นร่างของสัตว์ปีกขนาดใหญ่ตรงเข้าขวางทางพยัคฆ์เวหนกลางเวหา แต่ด้วยพละเวทของรามิตตอนนี้ไม่อาจต้านทานเทพรัตติกาลได้พร้อมกัน ไม่นานนักหนึ่งในพยัคฑ์เวหนก็วิ่งปราดลงมาทำร้ายผู้ที่อยู่เบื้องล่าง รามิตไม่มีทางเลือก เขาจำต้องเรียกอภิเวทเข้ากั้นขวาง แสงสายฟ้าวิ่งปราดลงมาจากท้องฟ้าขวางทางการจู่โจม พยัคฆ์กลางหาวส่งเสียงร้องอย่างไม่พอใจก่อนจะสลายร่างในที่สุด แต่ทว่าในวาระนั้นเองที่เด็กหนุ่มไม่ทันระวังตนเมื่อเห็นด้วยหางตาว่ายังมีพละมนตราที่รอดพ้นอัศนิเวท และเขาไม่สามารถเรียกเวทสายฟ้ามาได้ทันกาล แรงอัดทำให้ผิวบนลานหินบังเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ รามิตสามารถเบี่ยงกายหลบได้อย่างฉิวเฉียด หากทว่าแรงมหาศาลทำให้ร่างของกษมะกลิ้งตกลงไปยังหน้าผาที่อยู่ด้านหลังอย่างไม่อาจช่วยเหลือตนเองได้ รามิตกระโจนไปยังบริเวณที่กษมะร่วงหล่นไปในทันใด ก่อนจะพบว่ากษมะสามารถยึดเกาะแง่งหินที่อยู่บนหน้าผาเอาไว้ได้ทัน “กษมะ จับข้าไว้!” เขาตะโกน ทรุดกายลงแนบบนหน้าผาอย่างหมิ่นเหม่ ยื่นแขนตัวเองจนสุดเหยียดแต่กระนั้นก็ยังเอื้อมไม่ถึงร่างของนายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐ “ระวังด้านหลัง!” กษมะร้องเตือนเสียงหลง ***** แม้จะเห็นว่านายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐตกอยู่ในอันตรายแต่สภารัตติกาลทั้งหมดกลับไม่ยอมหยุดการโจมตีหรือให้การช่วยเหลือแต่อย่างใด “พวกท่านจะบ้าแล้วหรือ? หยุดมือเดี๋ยวนี้!” อารญาร้องตะโกน พลางวิ่งถลาออกมาเพื่อช่วยเหลือบุตรชายตน หากทว่ากลับโดนทักษะยืนขวางทาง “ขออภัยท่านหญิง แต่นี่เป็นโอกาสเดียว...หากรอช้ากว่านี้เราอาจตายกันหมด ขอท่านโปรดจงเสียสละ” อารญาถึงกับตื่นตระหนก ร้องเสียงหลง “ไม่! พวกท่านบ้าไปแล้ว” จากนั้นเธอเพิ่งเข้าใจสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในบัดดล จ้าวปราสาทอนีกัฐจงใจเรียกอัศนิเวทเข้าทำร้ายฝ่ายเดียวกันเอง หากทักษะยืนนิ่งไม่เปลี่ยนแปลงเขาใช้เพียงมือเดียวรับแสงสายฟ้าที่เกิดขึ้นทั้งหมดและผลักกลับไปหาเธออย่างไม่ปรานี ร่างของอารญาปลิวถลาไปตามแรง และล้มกลิ้งลงกับพื้น แต่เมื่อลุกขึ้นกลับโดนเหล่าเทวะแห่งวิหารดำจับตรึงกับพื้น และกักขังไว้ในมนตราอย่างแน่นหนา จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 00:29:53

ความคิดเห็นที่ 3 เธอกรีดร้อง ดิ้นรน เรียกร้องชื่อบุตรชาย “เมื่อเรื่องผ่านไปแล้ว...ท่านจะทำใจได้เอง” ทักษะกล่าวและไม่สนใจจ้าวปราสาทอนีกัฐอีกต่อไป เขาหันไปพยักหน้ากับผู้อาวุโสที่เหลือ “จัดการให้มันจบเรื่องเสียทีก่อนวิษณุวัติจะมาถึง จากนั้นปล่อยให้นางรับโทษแทนเรา” ***** เมื่อได้ยินเสียงร้องเตือนของกษมะ รามิตจึงหันหลังกลับไปทันเห็นอัศนิเวทหลายสายกำลังพุ่งตรงมา ซึ่งหากเขากล่าวเวทและใช้อาวุธขึ้นต้านทานก็อาจจะพอประวิงเวลาได้ระยะหนึ่ง แต่แรงจากพละมนตราที่เกิดขึ้นอาจส่งผลผลักให้กษมะตกลงเหวลึกเบื้องล่าง จะทำอย่างไรดี? ในที่สุดศิษย์เอกจอมเทพเลือกหยิบอาวุธ แต่แทนที่จะหันปลายเข้าต่อสู้กับเวทร้ายที่พุ่งตรงมา รามิตกลับใช้อาวุธปักปลายคมบนผืนดิน จากนั้นเขาร่ายมนตร์เป็นเกราะเวทใสขวางทางอัศนิเวทไว้ชั่วคราว รามิตเอื้อมคว้าจับข้อมือของกษมะเอาไว้ได้ก่อนที่นิ้วของกษมะจะทานน้ำหนักตัวเองไม่อยู่ แล้วพาเอานายน้อยแห่งปราสาทอนีกัฐตกลงเหวลึก แต่ก่อนหน้านี้กษมะมีบาดแผลที่ต้นแขนทำให้ไม่สามารถปีนขึ้นมาด้วยตัวเองได้อย่างถนัด รามิตจึงต้องใช้ทั้งสองมือเพื่อดึงร่างของอีกฝ่ายขึ้นมา ในขณะเดียวกันครอบแก้วที่รามิตร่ายเอาไว้ก็สั่นไหวและสั่นสะเทือนจนเริ่มแตกร้าว กษมะใช้ขาทั้งสองข้างเพื่อช่วยผ่อนแรงให้รามิตให้มากที่สุด แต่ทว่าหินบนหน้าผาค่อนข้างเปราะ แง่งหินที่ช่วยรับน้ำหนักส่วนหนึ่งของกษมะไว้จึงร่วงหลุด ทำให้เขาร่วงลงไปต่ำกว่าเดิมจนแทบจะฉุดรามิตหล่นตามลงไป แต่โชคยังดีที่ขาข้างหนึ่งของกษมะบังเอิญเหยียบร่องหินอีกแห่งหนึ่งเอาไว้ได้ทัน รามิตเหลือบมองมนตร์ครอบที่สั่นไหวพลางประเมินสถานการณ์ “กษมะ!” เขาตะโกน “ข้าจะลองเหวี่ยงท่านขึ้นมา ยังไหวไหม?” “ไม่ไหวก็ต้องไหว” จากนั้นรามิตจำต้องปล่อยมือข้างหนึ่งจากร่างกษมะ แล้วเอื้อมจับด้ามของอาวุธที่เขาปักมันไว้มั่นเพื่อเป็นจุดเหวี่ยง “พร้อมหรือยัง?” เขาถาม “เอาเลย!” จากนั้นกษมะจำต้องขยับขาจากที่มั่นสุดท้าย เพื่อใช้แรงเหวี่ยงกลับขึ้นไปบนยอดผา ชีวิตของเขาตอนนี้ขึ้นอยู่กับรามิต กษมะใช้แรงที่มีทั้งหมดขยับร่างย้ายไปมาซ้ายทีขวาที ท่ามกลางเกราะแก้วที่เริ่มแตกมากขึ้นทุกขณะ แขนขวาของรามิตปวดร้าวแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือ ...โปรดมอบกำลังให้ข้า...รามิตร่ำร้องในใจ ในทันใดนั้นเองเกราะมนตราแตกร้าวและสลายลงในทันใด หัวหน้าสภารัตติกาลย่างสามขุมพร้อมกับร่ายอัศนิเวทหวังจะปลิดชีพทั้งสองเป็นคำรบสุดท้าย ทันใดนั้นบังเกิดสายลมประหลาดพัดทะลวงขึ้นมาจากหุบเหวลึก แรงจนกระทั่งสามารถพัดเอาร่างของกษมะลอยขึ้น รามิตใช้จังหวะเดียวกัน อาศัยแรงส่งจากสายลมประหลาดนั้นเหวี่ยงเอาร่างของนายน้อยแห่งตะวันตกขึ้นมาจากเหวลึกอย่างปลอดภัย ศิษย์เอกจอมเทพผลักร่างของกษมะออกไปให้พ้นจากแนวเวทของทักษะก่อนจึงกระชากเงาจันทร์ขึ้นมาจากพื้นและจู่โจมฝ่ายตรงข้ามอย่างรวดเร็วปานพริบตา  อัศนิเวทวิ่งปราดลงมาฟากฟ้ากระทบใบดาบสะท้อนใส่ร่างของทักษะกระเด็นลอยด้วยความแรง แต่ทันใดนั้นรามิตพลันรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ จากนั้นจึงรู้ว่าผู้ที่เขาร่ายเวทกระแทกเข้าใส่เป็นเพียงร่างนิมิตเพื่อหลอกเท่านั้น เสร็จกัน! จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 00:32:13

ความคิดเห็นที่ 4 กว่าที่เด็กหนุ่มจะรู้ตัวและตั้งตัวทัน สายอัสนีจากด้านข้างเข้าจู่โจมอย่างรวดเร็ว พละเวทนั้นช่างไม่ต่างไปจากนายท่านเลย เขาไม่มีทางเลือกนอกจากยกอาวุธขึ้นต้านลำแสงมหากาฬในระยะกระชั้นชิด ดาบเงาจันทร์แห่งตะวันตกแตกสลายทันใด แต่กระนั้นด้วยความรุนแรงของอัศนิเวทในระยะประชิดยังทำให้ร่างของเขาลอยละลิ่วไปกระแทกกับเสาหินที่ตั้งอยู่ล้อมลานหินและร่วงหล่นลงมา หนึ่งในผู้อาวุโสตามติดโดยทันที รามิตทันเห็นและยังหลบได้ทัน แม้จะไม่อยู่ในสภาพต่อสู้ หากปฏิกิริยาของผู้ที่เคยผ่านศึกหนักหนาทั้งใต้บาดาลและโถงกัลปาวสานนั้นไวกว่าที่คนอื่นจะคิดได้ทัน เขารวบรวมกำลังร่ายเวทต่อต้านในทันใด “วจีระวัง!” ฝ่ายทักษะร้องพลางผลักร่างเธอให้ออกห่างจากอภิเวทที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว พละมนตราของรามิตพุ่งผ่านร่างทั้งสองอย่างฉิวเฉียดไปจนทำลายเสาต้นหนึ่งทำให้คานด้านบนร่วงหล่น แล้วเขาก็พลาด กายาใช้เวทกำลังของตนและปราดเข้ามาในระยะกระชั้น พลังแห่งผืนดินนั้นหนักแน่นเกินกว่าเด็กหนุ่มจะต้านทานเอาไว้ได้ เขารู้สึกเหมือนกับโดนพละเวทมหาศาลพุ่งกระแทกที่หน้าอกที่บาดแผลเดิมจนลุกไม่ขึ้น ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ในปากรับรสฝาดของโลหิต กว่าที่รามิตจะขยับได้ทัน ของแข็งบางอย่างหวดโครมเข้าที่ด้านข้างศีรษะอย่างไม่ปรานี ภาพทั้งมวลดับวูบลงในทันใด ***** คุยกันท้ายบท: ขออภัย...ขออนุญาตสั่งคัตตรงนี้นะคะ ตอนหน้าซึ่งเป็นเนื้อหาต่อจากนี้ เป็นช่วงสำคัญหนึ่งในเรื่องชุดนี้เลยทีเดียว ปล. เราแอบมาลงผิดวันเองค่ะ เพราะไม่แน่ใจว่าจะมีเวลาว่างช่วงวันเสาร์หรือไม่ เนื่องจากเหตุผลส่วนตัวของผู้เขียนเอง อีกอย่างหนึ่งคือต้องการบอกข่าวเล็กน้อยค่ะ คือทางกองบก. ของสนพ. กำลังจัดงานส่งเสริมการอ่านของภาคตะวันออก (ขยันคิดเคมเปนจริงๆ) สำหรับคิวของผู้เขียน (คือเราเอง) ถูกจัดไปลงวันอาทิตย์ช่วงบ่ายสองถึงบ่ายสามค่ะ คือ...ต้องไปเลือกตั้งตอนเช้าก่อนค่อยเดินทางน่ะเพราะงานจัดขึ้นที่ห้างแปซิฟิค พาร์ค ที่ศรีราชานู่นนน...(มันอยู่หนายเนี่ยยย), หรือใครสนใจรายละเอียดของเคมเปนแวะไปดูที่เว็บของสนพ. ประพันธ์สาส์นได้ค่ะ (ขออนุญาตไม่ลง link นะคะ) ได้ความอย่างไร วันอาทิตย์หน้าจะมาเล่าให้ฟังนะคะ (มะใช่ผลเลือกตั้งนะ) แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 54 11:58:46 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 00:38:41

ความคิดเห็นที่ 5 ตามมาทักทายค่ะ หายหน้าไปนานเชียว(แหะๆ ตัวเองก้เป็นเหมือนกัน ฮาาา) จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 08:43:29

ความคิดเห็นที่ 6 คนเขียนใจร้ายยยยยยยยยยย ตั้งตารออ่านตอนต่อไปครับ ต้องขึ้นเวทีอีกแล้วหรือ ยังไงก็ไปงานให้สนุกนะครับ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 09:29:42

ความคิดเห็นที่ 7 มารอตั้งแต่วันก่อนแล้ว รามิตตอนนี้ก็น่วมอีกแล้วแฮะ โดนรุมจนเละเลย ป๊ามาไวๆ ไม่งั้นรามิตเละกว่านี้แน่ๆ รามิตดูเก่งขึ้นมาก ถ้าไม่โดนรุม 1ต่อ1 ต้องชนะแน่ๆ พวกแก่ๆ ในเรื่องหาคนดีไม่ค่อยได้เลยแฮะ แต่แก่ก็ไม่ค่อยเก่ง(นึกว่าแก่แล้ว จะ เก๋า) ถ้าไม่รุมจะสู้รามิตได้ไหมนี่ น่าจับไปทำปุ๋ยจริงๆ จากคุณ : septer เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 09:37:00

ความคิดเห็นที่ 8 ป๋าจะมาทันไหมหรือเมธินจะมาขัดตาทัพก่อน เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 11:02:27

ความคิดเห็นที่ 9 อ๊ายยยย มาตัดจบตอนนี้ได้ยังง๊ายยยยย จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:12:13

ความคิดเห็นที่ 10 ขอให้สนุกนะค้า ได้เจอแฟนคลับเยอะๆ (คนนี้จะนอนฝันถึงแทน แหะๆ) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 19:23:38

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ มาตามอ่านค่ะ ตั้งแต่อ่านมาทั้งหมด ตอนนี้ค้างจัดหนักที่สุดเลยค่ะ ง่าาาา รามิตจะเป็นยังไงต่อไปละคะนี่ ค้างๆๆๆๆ 5555+ ยังไงก็เดินทางปลอดภัยนะคะ ^^ จะรออ่านตอนต่อไป(อย่างใจจดใจจ่อ)ค่ะ จากคุณ : นัส (Tsuna27Natsu72) เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 20:10:34

ความคิดเห็นที่ 12 จะได้เจอป๋าไหมงาานนี้....ลุ้นๆๆๆ จากคุณ : Phoenixorus เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 06:32:36

ความคิดเห็นที่ 13 อะไรนี่! ตัดกลางอากาศไม่รู้ตัวเลย นึกว่าจะได้อ่านยาวๆ อ่านอยู่ดีๆก็เหมือนหนังขาดกะทันกัน^^ อารญาผู้น่าสงสาร เธอไม่คิดว่าจะออกมาในรูปนี้T_T จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 07:01:07

ความคิดเห็นที่ 14 ฉากนี้ เรียกว่างานเอฟเฟคอลังการ นักแสดงต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจ พวกแก่ๆ คงเคล็ดขัดยอก โดยเฉพาะวจีกับทักษะ คิวที่ทักษะพลักวจีต้องได้จังหวะนะเนี่ย ส่วนเด็กๆ รามิตน่ะ เล่นกับเอฟเฟคเยอะ แต่กษมะเนี่ย ต้องโชว์ทักษะร่างกายนะ จึงเพิ่งสังเกตว่า กษมะน่าจะเป็นนักแสดงฉากบู๊ระดับเล่นหนังกับจา พนม และจีจ้า ญาณิน ตั้งแต่ฉากลื่นตกเขา จนมาถึงกระเด็นตกเขา แหม ต้องมืออาชีพจริงๆ นะเนี่ย งานนี้สลิงต้องเนียนด้วย โดนกระแทกกระดอนกระเด็นบ่อยแบบนี้ อืม คิดถึงตัวอย่างหนัง แฮร์รี่ 7.2 เลยล่ะ รามิตคงโทรมๆ เลอะๆ แนวนั้น ตอนนี้อ่านสนุกลุ้นเยอะ เรียกว่าเพลินจนไม่สะดุด แต่มาอ่านฉากจบตอนอีกที เอ... เลือดมีรสฝาดหรือ  ปกติรู้สึกคาวแล้วก็แหวะละ อ้อ ถ้าทนได้ก็จะได้รสหวานๆ เค็มๆ แต่รสเลือดของเทพไม่รู้... มารอบที่ 3 พอดีหวนนึกถึงอารญา เอาล่ะฝ่ายหนึ่งก็แค้นฆ่าพ่อฆ่าพี่ ฝ่ายหนึ่งก็จะฆ่าลูก ป้ายความผิด (ก็ฆ่าตัวอารญานั่นแหละ) คราวนี้จะเกิดอาการอย่างไรหนอ ใครๆ ก็ไม่รัก เฮ้อ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 54 18:30:41 แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 54 17:27:40 แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 54 17:14:19 จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 11:17:25

ความคิดเห็นที่ 15 นึกแล้ว คุณรัน ซาดิส แกล้งรามิต ประจำ มีอย่างที่ไหน ให้คนป่วยโดนรุมทั้งยังต้องช่วยคนจะตกเหว อีก ยอมรับซะดีดี ว่าคุณรัน งอนรามิต จากคุณ : y4uc (y4uc) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 21:10:37

ความคิดเห็นที่ 16 จ๊าก!! พระเอกของเรื่องวูบไปแล้ว โดนแกล้งประจำเลยนะรามิต จากคุณ : Ezel เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 12:41:27

ความคิดเห็นที่ 17 แวะมาคุยค่ะ (เมื่อวานพอกลับถึงบ้านสลบเหมือด) คุณ Setakan: ไม่เป็นไรค่ะ, เราแย่กว่าคุณอีกนะ เพราะเวลาเราปั่นหรือโดนใบแดงให้แก้ไขต้นฉบับนั้น เราจะหายหน้าไปจากถนนฯ นานเป็นปีเลย คุณ zoi: เอ๊ะ คนเขียนใจร้ายตรงไหนคะ? ตรงที่อยู่ๆ ก็สั่งคัต หรือ ปล่อยให้พระเอกโดนยำอยู่ฝ่ายเดียว? ไปงานมาแล้วค่ะ, ได้เจอนักเขียนดังๆ ด้วย เย้! ส่วนของเราก็นั่งคุยกันเรื่องงานสองเล่มแรกแบบสบายๆ สนุกที่สุดตรงที่ได้เจอนักอ่านที่ไม่เคยอ่านของเรามาก่อน แล้วเขาสนใจที่จะติดตาม แม้จะรู้ว่า 'มันยังไม่จบนะคะ' คุณ  septer: เย...คุณปรากฏตัวอีกแล้ว, ดังที่เคยมีนักอ่านเคยพูดไว้ว่าพระเอกเรื่องนี้ไม่สบายเลยนะ (^ ^") แหม...นั่นก็ส่วนหนึ่งค่ะ อีกส่วนหนึ่งคือคนเขียนเลือกที่จะเล่าเรื่องข้างฝ่ายตัวเอกนี่คะ ก็เป็นธรรมดาที่จะเอียงมาทางนี้ หากให้เราเขียนผ่านทางมุมมองของฝ่ายตรงข้ามบ้าง บางทีอาจจะกลับกันก็ได้นะคะ คุณ ลูนาติก: มาทั้งป๋าวิษฯ และลุงฯธินค่ะ, แต่มาเมื่อไร ไม่บอก อุ...อุ... คุณ POLLUX^.^: อุ๊บ ขออภัยขอรับ คุณ scottie: อูยยย...เรายังไม่ถึงขนาดมีแฟนคลับฯ หรอก แค่มีโอกาสได้พูดคุยในสิ่งที่ตัวเองชอบ (อาจถึงขั้น รัก เลยละ) และได้แบ่งปันกับคนอื่นๆ บ้าง ก็ยินดีมากอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นในถนนฯ จะมีนักเขียนหลายคนชอบให้คนอื่นเข้ามาแนะนำหรือวิจารณ์งานหรือ เราว่านอกจากจะได้สื่อสารกับ 'คอเดียวกัน' แล้วยังถือเป็นโอกาสที่ได้เปิดมุมมองทั้งของเราเองและของนักอ่านด้วยนะ คุณ นัส: ค่ะ ถึงบ้านโดยปลอดภัยแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆ และขออภัยที่ทำให้อารมณ์ค้างนะคะ แต่...อย่าเพิ่ง มีอีก...นี่ยังไม่ใช่ไคล์แมกซ์กลางเรื่องค่ะ (เย้ยยยย) ปล. ภาคนี้มันดูดพลังคนเขียนจริงๆ นะ คุณ Phoenixorus: นั่นสินะคะ จะเจอดีไหม? คุณ GTW: เป็นคนแรกที่ห่วงอารญา เนอะ...เราว่าเธอน่าสงสารจริงๆ ค่ะ ทฤษฎีสมคบคิดเพื่อปิดบังความผิดตนของสภามืดนี่ กลบภาพร้ายๆ (แบบตรงๆ) ของอารญาตอนต้นเรื่องไปได้มิดทีเดียว คุณ ซาลาสซา: เป็นคนที่สองที่จับประเด็นเรื่องอารญาได้อย่างถูกต้อง (โอ...น้ำตาไหล เย เย...ขอบคุณมากๆ) นั่นสินะคะ เธอจะทำอย่างไรต่อไปดี? พูดถึง harry 7.2, ภาค 7.1 เรายังไม่ได้ดูเต็มๆ เรื่องเลยละ อือ... คุณ y4uc: เง้อ...คนเขียนจะงอนตัวละครเราได้ไง มันต้องกลับกันสิคะ จริงมะ? คุณ Ezel: พระเอกวูบนานไม่ได้หรอกค่ะ (^ ^) เดี๋ยวก็โดนคนเขียนแซะมันออกมาใช้งาน ว่าแต่คุณตามอ่านทันแล้วหรือ? วาว...วาว...เพราะ link ตอนเก่าๆ เดี้ยงหลายตอนมากๆ (ด้วยความหลังยาวของเรา) เก่งจริง ขอบคุณในทุกๆ ความเห็นเลยนะคะ รวมทั้งผู้ที่มาให้ give แบบเงียบๆ ด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 54 23:43:03 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 23:26:41