ความคิดเห็นที่ 1 ภูธนา แป๊ะและจ่อยขับรถมาจอดที่โรงคนงานห้องโถงไม้กว้างใหญ่ ด้านหน้าเป็นเพิงพักให้คนงานมาจดเวลาทำงานและประชุมการทำงานในแต่ละวัน อีกฟากฝั่งคือโกดังเก็บสต็อกเมล็ดกาแฟในโดมใหญ่ที่มีอากาศถ่ายเทไม่อับชื้นภายในโรงเก็บสะอาดสะอ้านมีคนงานคอยทำความสะอาดและตรวจตราว่าเมล็ดกาแฟจะปราศจากตัวมอดก่อนที่จะนำเมล็ดกาแฟที่ได้คุณภาพส่งต่อผู้ผลิตกาแฟสำเร็จรูปต่อไป เที่ยงนี้คนงานในไร่ต่างทยอยกันพักที่โรงอาหารขณะที่ต่างคนต่างจับจองที่นั่งตามโต๊ะแคร่หรือแม้กระทั่งใต้ต้นไม้ริมทางเดิน เสียงก้องฉะฉานดังขึ้นกลางวงสนทนาใหญ่ของเหล่าคนงานที่ต่างพาจับกลุ่มพูดคุยถึงเรื่องเด็ดเรื่องดีที่นำมาแลกเปลี่ยนพูดคุยกันไม่ว่าจะเรื่องหวย เรื่องดวง หรือแม้กระทั่งเรื่องของเจ้านายก็ตาม “ฉันน่ะหมั่นไส้ขี้หน้ามันจริงๆ ไอ้ภูธนานั่น ตั้งแต่มันกลับมาก็มากร่างทำเป็นอวดรู้ทำอย่างกับมันรู้ไปทุกเรื่อง อยากรู้มันจะแน่ซักแค่ไหนกันวะ”คนงานร่างทึกสูงใหญ่ ผิวสีน้ำตาลเข้ม สวมเสื้อลายสก็อตสีแดงเลือดหมูวางจานลงบนแคร่โดยมีเสียงตอบรับการวิจารณ์จากสมัครพักพวกตามมา “แต่นายเขาก็คงทำหน้าที่ของเขา เราอย่าไปว่าเขาเลยไอ่สอน อีกอย่างคราวก่อนแกก็มีเรื่องชกต่อยกับไอ่โชค ดีแค่ไหนที่นายไม่เอาเรื่องแกถึงแกจะเจ็บแค้นที่นายหักเงินแกหนึ่งเท่า แต่แกก็ไม่ควรจะไปเกลียดนายเขา”คนงานหนึ่งในนั้นกล่าวขึ้น สอนนักเลงหัวไม้ประจำไร่กระตุกมุมปาก ชันขาขึ้นท่าทางกวนเยาะเย้ย “เพราะมันเป็นแบบนี้ไงฉันถึงไม่เคยนับถือมันเหมือนนายใหญ่ ไอ่ภูฉันไม่เคยศรัทธาในตัวมันเลย มันคงคิดว่ามันใหญ่คับฟ้าจะทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจ ตั้งแต่มันมาดูแลงานในไร่มันเคยคิดถึงจิตใจใครหรือเปล่า เอาตามความพอใจมันว่าพอทำงานผิดพลาดนิดหน่อยมันก็ขู่หักเงิน ขู่ไล่ออก มันคงคิดว่ามันมีอำนาจจะทำอะไรก็ได้” “แต่ก็จริง วันก่อนลุงเจิมแกไม่สบายหนักมากแต่แกก็มีใจที่จะมาทำงาน แกมาเฝ้าโกดังแต่เผลอหลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่กินไปตอนเที่ยง พอนายภูมาเห็นเข้าก็ด่าลุงเจิมโดยไม่ฟังเหตุผล”คนงานร่างเล็กตัวผอมเล่าถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดไปเพียงไม่กี่วันและเป็นที่โจษจันของคนงานทั้งหมด “ไม่พอลุงเจิมแกยังได้พักงานด้วย น่าสงสารนะตอนนี้ลุงแกก็ไม่มีเงินเพราะต้องส่งหลานเรียนแต่นายภูแกโหดมากไม่ยอมโอนอ่อนให้กันเลย แกคงจะติดกับความสมบูรณ์แบบในชีวิตเหมือนที่นายบอกไว้ตอนที่พวกเราทำผิดพลาดว่าพวกเราเป็นจุดด้อยที่ไม่สมบูรณ์แบบและจะทำให้ไร่ชาญทิพย์เสียหาย”คนงานหญิงในชุดหลวมๆ เสื้อแขนยาวเล่าต่อ นายสอนกำหมัดมองตาอย่างเจ็บแค้น “นี่หรือคือนายของเราที่ควรนับถือ ฝันไปเถอะ! ฉันอยากจะเห็นน้ำหน้าของมันว่าจะไปได้ซักกี่น้ำ ตั้งแต่มันเข้ามาก็ได้แต่จับผิดการทำงานของพวกเรา พอมีข้อผิดพลาดก็คาดโทษเป็นเรื่องใหญ่ที่ผ่านมานายใหญ่ไม่เคยทำแบบนี้กับพวกเราเลย แล้วมันเป็นใครเสนอหน้ามาปกครองพวกเรา” “แต่เขาก็เป็นนายของเรา เราไม่ควรไปว่าเขา”คนงานตัวเล็กแย้งขึ้น สอนหันกลับไปมองฉุนโกรธ “แต่สำหรับฉัน ฉันไม่เคยเห็นมันเป็นนาย นายของฉันมีคนเดียวที่ศรัทธาคือนายภูสิทธิ์เท่านั้น! ” “ฉันก็ไม่คิดจะมีลูกน้องแบบแกเหมือนกัน”เสียงหนึ่งดังแทรกขึ้น เหล่าคนงานหันกลับไปมองด้านหลังเมื่อภูธนา แป๊ะและจ่อยเดินตรงเข้ามาในวงสนทนาที่พากันแตกตื่นถ้วนหน้า ภูธนาเดินตรงเข้ามาหาสอนพร้อมสบตาด้วยความเฉยชาที่แสดงออกมาไร้ความปราณี “เป็นลูกน้องไม่ควรจะนินทาเจ้านาย นี่คือสิ่งที่แกควรจะจำเอาไว้ในการทำงาน”ภูธนาบอกเสียงเข้ม นายสอนลุกพรวดขึ้นมาประจันหน้า “ก็ผมจะนินทาจะทำไม นายมีปัญหาอะไรไหม”เขาสวนกลับ ภูธนายังคงนิ่งเงียบไม่เกรงกลัว “เฮ้ย! ไอ่สอนอย่าไปทำตัวตีเสมอนาย”จ่อยตะโกนขึ้น นายสอนหันกลับมาได้แต่กลั้นอารมณ์ไว้ไม่ให้ปะทุไปมากกว่านี้ “นายคิดว่านายจะทำให้คนอื่นๆ ศรัทธาได้เหรอ เคยก้มลงมองตัวเองไหมว่ามีอะไรให้น่าศรัทธา” “มันอยู่ที่ใจคนมันซื่อสัตย์แค่ไหน หากมันไม่คิดจะซื่อสัตย์ตั้งแต่ต้นแล้วต่อให้ทำยังไงมันก็พยายามจะแว้งกัดอยู่ดี”ภูธนาสวนหน้านิ่ง คนงานคนอื่นพากันก้มหน้างุด “แล้วเคยคิดไหมทำไมเขาถึงคิดแว้งกัดก็เพราะนายมันไม่น่านับถือเหมือนที่นายใหญ่ไง และผมจะบอกให้นายได้รู้ว่าผมนี่แหละที่ไม่คิดจะศรัทธานาย”สอนยกมือขึ้นชี้หน้าภูธนา สายตาทุกคู่มุ่งตรงไปทางทั้งสองที่ยังคงนิ่งมองตากันอย่างฟาดฟัน แป๊ะวิ่งเข้าไปกลางวงปัดมือของสอนลงอย่างรวดเร็ว “อย่าทำแบบบนี้กับนาย”เขาร้องบอก สอนยังคงจ้องภูธนาเอาเรื่องก่อนจะหันหลังเดินออกไปไม่สนโลก ภูธนาเก็บความรู้สึกไว้ในใจลึกภายใต้ความเย็นชาราวกับไม่สะท้กสะท้านกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น “ถ้าใครไม่พอใจก็ลาออกได้! ไปขอใบลาออกจากจ่อยกับแป๊ะได้ ฉันไม่คิดเก็บงูพิษไว้ดูเล่น ใครทำงานห่วยทำงานไม่มีประสิทธิภาพพิจารณาตนเองได้เลย”ภูธนาประกาศเสียงก้อง คนงานทุกคนต่างวิ่งแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทางเกรงกลัวต่อบารมีของภูธนาที่แผ่ซ่านไปทุกอณู เขาเก็บความเจ็บแค้นที่ถูกฉีกหน้าต่อหน้าลูกน้องไว้ไม่เคยมีใครกล้ามาด่าว่าได้ถึงขนาดนี้ นายสอนเป็นคนแรกที่กล้าชี้หน้าและท้าทายอำนาจอย่างที่ไม่น่าอภัยครั้งนี้จะเป็นโทษแรกที่เขาจะยอมอภัยแต่คงไม่มีครั้งต่อไปที่นายสอนจะได้โชคดีเช่นนี้อีกแต่หากมีครั้งต่อไปอีกเขาคงไม่ปล่อยให้ลูกน้องคนนี้ลอยหน้าทำงานในไร่ได้อีกจนได้ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 54 23:42:13 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 54 23:37:56 จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 21:38:45

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากนำรถจักรยานไปซ่อมที่ร้านซ่อมรถเรียบร้อยแล้ว อิงแก้วจึงชวนบูรณามาพักทานน้ำที่ร้านหนังสือของกรวิทซึ่งอยู่ละแวกนั้นพอดี บูรณาเห็นพ้องด้วยเพราะเหนื่อยกับเรื่องบ้าๆ มามากพอระหว่างเพื่อนสาวกับพี่ชายเต็มทน ทั้งสองก้าวเข้ามาด้านในโดยมีลมเย็นจากพัดลมโบราณที่พัดให้อากาศที่ร้อนๆ หายไปในพริบตาถึงแม้มันจะเก่าไปบ้างแต่ก็ทำงานได้ดีไม่แพ้ของใหม่ ตามจริงแล้วบูรณารู้จักกรวิทแค่เพียงชื่อเสียงเรียงนามแต่ยังไม่เคยได้เจอหน้ากันเสียที ซึ่งอิงแก้วก็มักจะนำเรื่องเพื่อนสนิททั้งสองเล่าสลับสับเปลี่ยนกันบ่อยๆ ก็ทำให้พวกเขารู้จักกันโดยปริยาย “ไอ้กร”อิงแก้วเปิดประตูเข้ามาในร้าน เสียงกระดิ่งดังกรุ๊งกริ๊งกรวิทหอบหนังสือวางบนรถเข็น เหลียวมองหญิงสาวตากลมที่ตามมาด้วย “อื่ม ลมไรหอบมาถึงนี่”เขาพยักหน้ารับแต่ยังไม่วางตาจากบูรณาที่ยิ้มส่งให้ ซึ่งเขาก็พอเดาได้จากลักษณ์ท่าทางและหน้าตาตามที่อิงแก้วเคยมาเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ ผู้หญิงสวยเริดแววตากลมแก้มยุ้ยนี้คือลูกสาวคนเล็กของตระกูลไร่ชาญทิพย์ “นี่บูรณาที่ฉันเล่าให้แกฟังบ่อยๆ ไงกร”หล่อนแนะนำ กรวิทพยักหน้ายิ้มรับ “ดีครับ”เขาฉีกยิ้มเล็กน้อย บูรณายิ้มตอบพยักหน้าสวยเริด “มีไรป่าว ดูเหมือนเหนื่อยๆ กันมา”เขาสังเกตจากสีหน้าที่ดูอิดโรยของสองสาว อิงแก้วจากหน้าหวานๆ กลายเป็นหน้าโหดขึ้นมาทันที เจ้าหล่อนอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อยเมื่อถามไถ่ถึงสภาพที่ดูไม่จืดของทั้งสองในตอนนี้ “ที่หอบมาหาคือลมบ้าหมู ยางรถแบนก็เลยเอามาซ่อม”หล่อนบอกน้ำเสียงเหวี่ยงๆ กรวิทเลิกคิ้วมองบูรณาสลับอิงแก้วที่สภาพไม่ต่างจากกันมากนัก “แต่สภาพเธอน่ะมันยิ่งกว่ายางรถแบนอีกนะเนี่ย”เขากวาดตาสำรวจอิงแก้วผมยุ่งๆ หน้าตามอมแมมเหมือนลูกหมาตกขยะ “ก็จะอะไร ก็ไอ้พี่ภูตัวแสบน่ะเล่นซะฉันไม่เหลือดี”อิงแก้วโผลงขึ้นอย่างเหลืออด กรวิทไม่แปลกใจที่หล่อนจะอารมณ์ร้อนมาเพราะภูธนา “จริงเหรอ”เขามองตาโตก่อนจะเหลียวมองบูรณาแวบเพราะรู้ว่านั่นน่ะพี่ชายหล่อน “จริงสิ ฉันน่ะไม่ยอมหรอก กระโดดขี่หลังแล้วก็บิดหูซะแดง”อิงแก้วเล่าพร้อมแสดงท่าทางได้ราวกับเหตุการณ์ที่เกิดไปไม่กี่ชั่วโมง “เข้าใจทำนะ”กรวิทหัวเราะรัวนึกภาพแล้วท่าจะวุ่นวายน่าดู บูรณาเหลียวมองชายหนุ่มหน้าตี๋อยู่แวบ “ผู้ชายบ้าอะไรเห็นผู้หญิงเดือดร้อนนะแทนที่จะเข้ามาช่วยแต่กลับมาหัวเราะเยาะฉัน เหอะ! อย่าหวังเลยว่าชาตินี้จะมาดีกัน” “ก็บอกแล้วไง ว่าไม่มีผู้ชายคนไหนดีเท่าพี่กิตติแล้ว เราบอกเธอเลยนะว่าให้ลองพิจาราณาพี่กิตติที่ดีพร้อมไปทุกอย่างบ้าง พี่เค้าเหมาะสมกะเธอที่สุด ถ้าเกิดยางรถเธอแบน เรารับรองเลยนะว่าพี่กิตติไม่มีทางปล่อยให้เธอต้องเดินตากแดดบดยางไปหรอก” “นั่นสิ พี่กิตติไม่ทำแบบพี่ภูแน่ๆ ”อิงแก้วประท้วงขึ้นอีกคน ถ้าหากเป็นกิตติผู้ชายใจดีและอบอุ่นเขาต้องปกป้องหล่อนได้ไม่เหมือนนายภูธนาคนใจร้าย กรวิทยิ่งได้ใจเอาความดีเข้าพี่ชายเต็มที่จนลืมไปว่าบูรณาก็อยู่ด้วย “ก็นั่นไง นายพี่ภูอะไรนั่นไร้น้ำใจชะมัดไม่เหมาะกับเธอหรอก แล้งน้ำใจทำกับผู้หญิงไปได้”กรวิทใส่ไฟ บูรณาอ้าปากค้างเริ่มไม่พอใจเมื่อพี่ชายตนเองโดนใส่ไฟในแง่ร้าย “ก็ไม่แน่เสมอไปหรอกนะ”บูรณาพูดขึ้น กรวิทเสียหลักไปที่โดนขัด “จริงๆ แล้วพี่ภูน่ะเป็นคนมีน้ำใจ แล้วก็มีจิตใจที่ดีมาก แต่พี่ภูน่ะเสียอย่างที่เป็นคนขี้เล่นเกินไปหน่อย”บูรณาแก้ต่างให้ภูธนา กรวิทส่ายหน้าเร็วๆ “ไม่หน่อยแล้วล่ะ ดูสภาพไอ้อิงก่อนสิ ยิ่งกว่าไปฟัดหมาที่ไหนมา"เขาแย้งได้รวดเร็วชี้ไปที่อิงแก้ว บูรณาขมวดคิ้วเคืองเล็กน้อย “พี่ภูไม่ใช่หมานะ” “ก็แค่เปรียบเทียบไม่ได้บอกพี่ชายเธอเป็นหมานี่”กรวิทเบี่ยงประเด็นหรือเรียกว่าประดิษฐ์คำพูดให้ดูดีถึงแม้ว่าจะมีความหมายแบบเดียวกัน แต่บูรณาก็ยังไม่หายเคืองหล่อนรู้ดีกว่าเขาหมายความว่าภูธนาเป็นสุนัขตามนั้น “แล้วพี่กิตติอะไรนั่นดีแค่ไหนกัน วิเศษนักหรือ”บูรณาหัวเสียเลยพาลไปอีกฝ่าย กรวิทย์ตั้งท่าไม่พอใจบ้าง “ดีไม่ดีก็ไม่ปล่อยให้ไอ้อิงมันเป็นแบบนี้หรอก รู้ไหมวันก่อนที่ไอ้อิงมาทานข้าวที่บ้านนี้พอมันค่ำมานิดหน่อยพี่กิตติอาสาพาไปส่งถึงบ้าน ถ้าเป็นพี่ภูอะไรนั่นแล้ว โห้! อย่าหวังเลย” “ไม่จริงหรอกน่ะ พี่ภูไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด พี่ภูก็มีข้อดีของเขาซึ่งบางทีพี่กิตติของเธออาจจะไม่มีเลยก็ได้”บูรณายืดตัวเถียง กรวิทก็ยังยืนกรานในฝั่งของตนเอง “กล้าท้าหรือไง ก็เห็นๆ อยู่ว่าผลจะออกมาไง พี่ชายเธอน่ะมันเห็นแก่ตัว ชอบแกล้งไอ่อิงจะตายหรือเธอจะเถียงว่าพี่เธอน่ะไม่เคยแกล้งยัยอิง”กรวิทย์ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เป็นต่อบูรณาอยู่มาก เขารู้เรื่องภูธนากับอิงแก้วมาตลอดซึ่งก็ล้วนแต่เป็นเรื่องเลวร้าย บูรณากัดฟันกรอดได้แต่มองเจ็บใจ “ไอ้อิงฉันจะกลับบ้าน” “อะไรนะ”อิงแก้วหน้าเหลอหลาในเมื่อพักร้อนไม่เท่าไรก็รีบไปอีกแล้ว “จะกลับบ้าน”สะกิดเพื่อนพร้อมจ้องมองกรวิทด้วยความเจ็บใจ นายกรวิทอะไรนี่ร้ายกาจหน้าตายชะมัดเห็นแล้วอดโมโหไม่ได้ บูรณาคิดและแอบแช่งเขาอยู่ในใจลึกๆ “ไม่ดื่มน้ำพักร้อนก่อนเหรอ” “ไม่ดื่มแล้ว ฉันจะกลับไปพักที่บ้านยังจะหายร้อนกว่านี้อีก”บูรณายกมือขึ้นพัดใบหน้าที่ร้อนฉ่า “เอ่อ ไอ้กรงั้นฉันกลับก่อนแล้วกัน”อิงแก้วล่ำลา กรวิทเหล่ตาไปทางบูรณา “อื่มไปดีมาดีแล้วกัน และขออวยพรให้แกอย่าเจอไอ้พี่ภูอะไรนั่นอีกเลยนะ”เขาบอกลาได้กวนกระทบบูรณาที่สะบัดหน้าหนีเมื่อกรวิทเรียกภูธนาว่า “ไอ้พี่ภู” เหมือนว่าศึกครั้งนี้คงไม่เกิดแค่อิงแก้วกับภูธนาเพียงคู่เดียวแต่ยังมีศึกเงียบๆ ระหว่างบูรณาและกรวิทอีกด้วย…อาจจะไม่เงียบแล้ว วันเวลาช่างผ่านไปเร็วราวกับละครบทสั้น วันที่อิงแก้วใฝ่ฝันก็มาถึงเจ้าหล่อนจัดแจงแต่งตัวอย่างดีและรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยกับงานเปิดร้านในวันแรก เธอปล่อยผมยาวสลวยดัดปลายม้วนดูดีแต่งชุดสีฟ้าอ่อน กระโปรงขาวสะอาดให้ดูภูมิฐานที่สุดเพื่อให้นายหัวได้ไว้วางใจว่าหล่อนจะสามารถดูแลกิจการนี้ได้ไม่แพ้คนอื่นเพราะสายตาคนรอบข้างก็ต่างมองว่าหล่อนเป็นเด็กกะโปโลเอางานเอาการไม่ได้  และคราวนี้ที่เธอจะพิสูจน์ให้คนอื่นได้เห็นว่าหล่อนกำลังโตและก้าวมาเป็นเจ้าของร้านกาแฟเต็มตัว "โห วันนี้แกดูดีจัง" บูรณาเลื่อนกระจกรถลงหลังจากขับรถมารับเพื่อนสาวหน้าบ้าน ดอกไม้ที่ติดอยู่ผมของบูรณาดูโดดเด่นและชุดเดรสยาวผ้าพลิ้วลายดอก อิงแก้วถอนสายบัวยิ้มรับหน้าตาแจ่มใส "ขอบพระคุณค่ะที่ชม" "เป็นเอามากเลยนะคุณนาย"บูรณาหยอกเย้าแต่ก็อดจะมองเพื่อนไม่ได้ อิงแก้วน่ารักเป็นผู้หญิงร่าเริงที่น่ามองและน่าถะนุถนอม เสียดายที่ภูธนาไม่เห็นข้อดีนี้บ้างนอกจากเรื่องชวนน่าทะเลาะเมื่อพบหน้ากันเสมอๆ "วันนี้ฉันตื่นเต้นมากๆ เลยจริงๆ นะ ฉันยังนึกไม่ออกเลยว่าจะทำหน้ายังไงเวลาได้เจอนายหัวน่ะ"อิงแก้วยิ้มกว้าง บูรณาเอื้อมมือไปเปิดประตูรถให้เพื่อนสาวเข้ามา “ทำหน้าตามปกติแหละย่ะ แล้วก็รีบขึ้นรถได้แล้วเดี๋ยวจะสาย” "ฉันก็พยายามไม่ตื่นเต้นนะ แต่มันก็ยากจะห้ามไม่ได้ให้ตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ ก็วันเปิดร้านของฉันวันแรกมันก็ใจเต้นเป็นพิเศษ"อิงแก้วตอบกระซิกมีจริตพอน่าหยิก แต่ก็ทำให้บูรณาอดยิ้มไม่ได้ "หายใจเข้าลึกๆ เดี๋ยวก็หาย" "ฉันจะพยายามบูร งานสำคัญทั้งทีฉันต้องทำให้ออกมาดีที่สุดอีกอย่างฉันก็เกรงๆ นายหัวอยู่เหมือนกัน"หล่อนจินตนาการว่าอย่างนายหัวน่าจะแก่คราวพ่อเพราะฉะนั้นต้องมีมารยาทและนอบน้อมไม่ให้เสียหน้าผู้ใหญ่ บูรณายิ้มกว้างเมื่อนึกถึงหน้าพี่ชาย ถ้านายหัวที่ว่ากลับกลายเป็นนายภูธนาคู่อริของหล่อนจะอะไรเกิดขึ้น “ถ้าได้เจอกันแล้วก็ขอให้แกเรียบร้อยแบบนี้แล้วกันอย่าเผลอปล่อยไก่ล่ะ"บูรณาแกล้งหยอก อิงแก้วไม่กลัวแม้ว่าจะหวั่นอยู่บ้าง "ว่าแต่นายหัวเขาหน้าดุไหม"อิวแก้วถามขึ้น บูรณาแอบยิ้มนิ่งๆ “เดี๋ยวก็รู้ว่าดุหรือไม่ดุ” จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 21:43:20

ความคิดเห็นที่ 3 ผู้หญิงอะไร วิ่งไปถอดเสื้อผู้ชาย ผู้ชายอะไร ตีก้นผู้หญิง ไม่ให้เกียรติกันเลย แย่จัง จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 19:18:19

ความคิดเห็นที่ 4 ทำไม่พี่ภูถึงเป็นนายใจร้ายล่ะครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 13:34:50

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนนี้นายภูเขายังเป็นคนนิสัยไม่ดีค่ะ เดี๋ยวติดตามกันต่อไปว่าเขาจะพัฒนาอย่างไรค่ะ ^^ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 23:36:13