ความคิดเห็นที่ 1 อิงแก้วทำหน้าซังกะตายเมื่อมาบริการให้กับพิมพาที่ทำหน้าราวกับเหม็นหน้าเจ้าหล่อนอยู่เต็มทนขณะที่อิงแก้วก็เช่นกันทั้งเฉยชาและพูดจาไม่มีหางเสียงจนพิมพาปรี๊ดแตกถึงขนาดที่ทำให้ภูธนาต้องลากหุ้นส่วนสาวออกมากำชับหลังร้านบอกว่าคุณพิมเป็นแขกมีเกียรติจะต้องคอยดูแลเธอไม่ให้มีการขาดตกบกพร่อง แหม ดูจะเป็นห่วงเป็นใยกันจังนะ เจ้าหล่อนคิดพลางแสยะปากขณะที่ชายหนุ่มเข้ามาเจรจาต่อรองให้เจ้าหล่อนอย่าทำตัวมีปัญหาในระยะเวลาที่เขาออกไปข้างนอกเพื่อไปทำธุระ “หน้าฉันนี่มันมีคำว่ากดขี่ได้ติดไว้หรือไง”หล่อนพูดขึ้นน้ำเสียงห้วนๆ ภูธนามองตาค้าง “นี่ยัยอิงทำไมพูดจาแบบนี้”ภูธนาสีหน้าตกใจเล็กน้อยที่โดนสวนด้วยคำพูดแรงๆ เกินเด็กในสายตาเขา อิงแก้วขมวดคิ้ว “วันๆ ไม่เห็นว่าพี่จะทำอะไรซักอย่าง มาถึงก็มาสั่งๆ มันไม่มากเกินไปหรือไง”หล่อนว่ากลับ ชายหนุ่มหันซ้ายแลขวาก่อนจะสนทนากันเจ้าหล่อนต่อ “แล้วเธอล่ะทำอะไรดีๆ แล้วหรือยัง อย่าให้ได้สารยายวีรกรรมที่เธอทำจนลูกค้าเค้าจวนจะเอือม” “ใช่ฉันก็ไม่ได้ดีมากมาย แต่ฉันก็บากบั่นพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว” หล่อนพูดเสียงสั่นเครือเริ่ม กดดันในงานที่ทำจนแทบจะร้องไห้ “ก็เธอเองไม่ใช่หรือที่บอกให้พี่ไม่ต้องทำอะไร เพราะถึงทำไปอะไรๆ มันก็ออกมาไม่ได้เรื่อง” “แต่...”จะเถียงแต่โดนดักขอเสียก่อน “หรือไม่จริง” อิงแก้วนิ่งไปพักแต่ก็ไม่ยักกับหมดแรงเพราะยังมีเรื่องให้ต่อกรอีกเยอะ “ก็ใช่ว่าจะใช้อะไรได้ก็ทำ มันก้าวก่ายเกินไป”อิงแก้วว่า ภูธนาขันเล็กน้อยปลายตาหล่อนไม่เชิงจะเยาะ “คุณพิมเธอเป็นลูกค้า ถ้าเธอไม่ดูแลคุณพิมก็เท่ากับว่าเธอน่ะบกพร่องในหน้าที่นะ”เขายกข้ออ้างมาได้สมเหตุสมผล อิงแก้วมองเหน้าทายาทใหญ่แห่งไร่ชาญทิพย์ด้วยความอดกลั้น “อ้อ ได้สิคะ เพื่อร้านกาแฟฉันทำได้ทุกอย่างค่ะคุณพี่ชายเพื่อน ฉันจะยอมเป็นรองมือรองเท้าให้กับคุณพิมลูกค้าคนพิเศษของคุณภูนะคะ”เจ้าหล่อนเน้นคำตรงลูกค้าคนพิเศษของภูธนาเพื่อเป็นการประชดแต่ชายหนุ่มกลับยิ้มพอใจพยักหน้ารับทราบ “ครับคุณเพื่อนน้องสาว ผมต้องขอฝากด้วยนะครับ”ว่าแล้วเดินยิ้มลอยหน้าออกไป อิงแก้วเหลียวมองตามเจ็บใจ ถ้าเป็นไปได้ถ้าจับเขายัดกระสอบไปทิ้งที่ไหนซักแห่งหล่อนคงเอาเขาไปทิ้งไว้ในดินแดนที่หาทางกลับไม่ได้เลยยิ่งดี “นี่เด็กเสิร์ฟคนนั้นน่ะ มานี่หน่อยสิ” พิมพากระดิกนิ้วแต่ไกลเรียกอิงแก้วราวกับเป็นคนใช้ต้อยต่ำ “ค๊า” หล่อนขานรับเบื่อหน่าย ตรงมายังพิมพาที่ยังลิ้นรสกับบรรยากาศและเค้กชิ้นโตที่นายภูตักมาประทานให้เธอ “ไปเอากาแฟให้ฉันอีกแก้ว”หล่อนปรอยตามองหยิ่งๆ อิงแก้วพยักหน้าเซ็งแต่ก็ยังยิ้มให้อยู่แวบหนึ่งซึ่งแสดงให้เห็นถึงการประชดประชันเต็มที่ อิงแก้วหมุนตัวกลับไปหลังร้านเพื่อนำสิ่งที่ขวัญใจนายภูต้องการถึงแม้หล่อนจะไม่ชอบพิมพามากแต่ก็ต้องแยะแยะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว กรวิทอดทนต่อไม่ได้เมื่อเห็นพฤติกรรมของพิมพาที่ทำต่ออิงแก้วจึงตัดสินใจเดินหน้าริ่วเข้าไปแต่หล่อนก็ยังไม่เลิกทำตัวได้น่าหมั่นไส้จิกตามองกรวิทด้วยสายตาดูถูกดูหมิ่น “นี่ มาทำอะไรอย่าคิดว่าคนอื่นไม่รู้นะมาเที่ยวตามตื้อผู้ชายคนอื่นแบบนี้”กรวิทตำหนิเสียงค่อย พิมพายังนิ่งแสยะปากใส่ไม่สนโลก “ฉันเพิ่งรู้นะว่าน้องชายกิตติจะชอบแส่มิใช่เล่น”กรวิทนิ่งไม่คิดว่าพิมพาจะพูดแรงไม่เบา “อ้อนั่นสิ เพราะผมมันก็แบบนี้ชอบแส่คนนั้นทีคนนี้ทีแต่ถ้าไม่แส่จะรู้ได้ไงว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสวมเขาให้พี่ชายตัวเอง”กรวิทสวน หญิงสาวลุกขึ้นมาจากโต๊ะสู้สายตากับกรวิทไม่เกรงกลัว “กล่าวหาอะไรฉัน” “กล่าวหาหรือ โถ ใครดูไม่ออกก็โง่เป็นควายแล้วก็เล่นเกาะแขนเกาะขาเจ้าของไร่กาแฟอย่างนั้นดูไม่ออกเลยซักนิด” “แกนี่มันหยาบคาย ไม่น่าเชื่อว่ากิตติจะมีน้องชายแบบนี้”พิมพาปากสั่นระริก กรวิทหัวเราะเสียงดังไม่เกรงใจใคร “ก็คิดเหมือนกันนะว่าพี่กิตติคว้าผู้หญิงแบบนี้มาเป็นแฟนได้ไง”เขากวาดตามองหล่อนตั้งแต่หัวจรดเท้าปรากฏรอยยิ้มเหยียดหยัน พิมพาร้อนลนหายใจฮึดฮัด “ผู้หญิงแบบนี้ก็ไม่ต่างจากปลาแห้งที่แบขายตามตลาดทั่วไปหรอกหรือจะเรียกว่ายิ่งกว่าปลาแห้งดีล่ะเพราะปลาตัวนี้มันวิ่งไปทางนู้นทีทางนี้ทีก็ได้แต่ปลาแบบนี้คงไม่มีใครอยากจะรับประทานหรอกมันเน่าไปหมดแล้ว” เพียงเพราะคำพูดแสบๆ ของกรวิทถึงกลับทำให้พิมพาโกรธตัวสั่นโดนแทงเข้าใจดำแทบจะวิ่งพล่าน “ไอ่ทุเรศ แกมันปากร้ายนะไอ้กร แกมันเป็นผู้ชายที่ทุเรศที่สุด” “ใช่ ผมมันทุเรศและผมก็ดิบเถื่อนยิ่งกว่านี้ถ้าหากใครมันริอาจมาทำร้ายพี่ชายของผม ผมคงจะไปหักคอมันเลยทีเดียว” “แกกล้าเหรอไง” “กล้าสิ! เอ...หรือไม่กล้าดี ที่ไม่กล้าเพราะไม่ใช่กลัวน แต่ที่ไม่กล้าเพราะไม่อยากไปแตะต้องผู้หญิงแบบนี้ให้เป็นความเสื่อมแก่ตัวเอง”กรวิทสวนได้เจ็บแสบคัน พิมพาแทบร้องกรี๊ดหน้าสั่นสะท้านขณะที่อิงแก้วเข้ามาเสิร์ฟกาแฟในระหว่างพอดี พิมพาโกรธฟิวส์ขาดฉวยแก้วกาแฟสาดเข้าใส่กรวิทอย่างรวดเร็วโชคดีที่ชายหนุ่มไหวตัวได้ทันหันข้างเข้ารับแต่กาแฟยังคงร้อนใหม่ๆ ถึงกลับลวกใส่มือเป็นรอยแดงยาว อิงแก้วตกใจรีบเข้าไปช่วยเพื่อนทันที “นี่คุณ ไม่เกินไปหรือไง ทำกันแรงแล้วนะ”อิงแก้วร้องลั่น พิมพาถลึงตาใส่ “ไม่แรงพอกับที่มันมาดูถูกฉันหรอก มันสาสมแล้ว” “ถ้าไม่จริงจะโกรธทำไม หรือที่โกรธเพราะมันจริง แต่ไม่ต้องพิสูจน์หรอกแค่ถามคนแถวนี้เค้าก็รู้ก็เห็นกันหมดว่าเธอมาหาผู้ชายคนอื่น”กรวิทไม่เลิกปากดี พิมพาวิ่งจะเข้ามาตบซักฉาด แต่อิงแก้วเข้ามาบังไว้ก่อน “พอแล้วล่ะ แค่คุณทำเมื่อกี้ก็รุนแรงพอแล้วนะ”อิงแก้วยกมือขึ้นห้าม พิมพาหยุดชะงักแทบหน้าคะมำแต่ก็ทรงตัวบนรองเท้าส้นสูงได้อย่างดี “เอ๊ะ! นี่หล่อนขวางหูขวางตาฉันจริงๆ เลิกยุ่งเรื่องชาวบ้านเขาจะได้ไหมยะ” “คุณก็พอกัน นี่มันร้านกาแฟนะไม่ใช่ตลาดสด จะแหกปากไปอีกนานไหม”อิงแก้วสบตาสู้ พิมพาเต้นยิกๆ ชี้มือชี้ไม้ขยับปากมุบมิบ “อีบ้า นี่เพื่อนแกมันมาหาเรื่องฉันก่อนนะ” “หาเรื่องเหรอ คุณทำอะไรคุณก็น่าจะรู้ตัวนะ ที่กรทำเพราะเค้าห่วงพี่กิตติไม่อยากให้พี่กิตติโดนหลอก” “แกมันก็อีกคน ชอบแส่เรื่องคนอื่นไม่แพ้เพื่อนแกเลย”พิมพาเพิ่มระดับเสียงขึ้น ขณะที่เด็กๆ ในร้านรวมทั้งลูกค้าเริ่มจับจ้องมามองด้านนอกเป็นตาเดียว “แล้วที่ไอ้กรมันก็พูดถูก คุณน่ะจะเลือกใครก็เลือกไปสิ คบสองคนไม่ดีหรอกนะ” “ฉันจะคบใครมันก็เรื่องของฉันไม่ต้องการให้ใครหน้าไหนมาบอก และจะบอกให้รู้ว่าคนที่ฉันจะคบคนนั้นต้องดีที่สุด ฉันไม่มีทางเอาอนาคตมาทิ้งไว้กับหนทางตันๆ หรอก” กรวิทแทบจะหมดความอดทนกับคำพูดร้ายๆ ของฝ่ายตรงข้ามขณะที่อิงยกมือขึ้นขวางไม่ให้กรวิทวู่วาม “สักวันความจริงก็จะเปิดเผยแล้วคุณเองจะไม่ได้ปลาในมือที่จับไว้ทั้งสองมือเพราะปลามันจะต่างพากันหลุดหนีคุณไปหมด” “ฉันมีทางเลือกแน่ๆ ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าปฏิเสธฉันหรอก”พิมพาฉีกยิ้มเยาะ อิงแก้วกลั้นอารมณ์ไว้สุดทน บูรณาวิ่งออกมาหน้าร้านเพราะมีพนักงานแจ้งมาว่าอิงแก้วและกรวิทกำลังก่อเรื่องใหญ่ จึงทิ้งงานทุกอย่างวิ่งเข้ามาใจเหตุการณ์เห็นพิมพา อิงแก้วและกรวิทมองหน้าปานจะกลืนกินก็พอจะรู้สาเหตุ “เออ...ขอโทษนะคะมีไรเคลียร์กันได้นะคะ”พิมพาจำบูรณาได้ว่าเป็นน้องสาวของภูธนาจึงวิ่งไปออเซาะพลางกล่าวฟ้องที่อิงแก้วและกรวิทได้ทำไว้กับหล่อน “พี่ก็ไม่ทราบสิคะว่าทำไมคนสองคนนี้ถึงได้ทำตัวหยาบคาย ไม่ทราบว่าจะรายงานคุณภูยังไงดี ถ้าทำพฤติกรรมแบบนี้อีกต่อไปคงจะมีปัญหากันลูกค้าคนอื่นๆนะคะ” “อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้นะคะ” บูรณาไกล่เกลี่ย แต่พิมพาไม่ยอม หล่อนเชิดและยังเกรี้ยวกราดใส่อิงแก้วและกรวิทราวกับเป็นต่อ “ไม่ผิดหรอก ก็ยังว่าพี่อยู่เห็นๆ ไล่ออกเลยยิ่งดี เดี๋ยวมันจะลาม” “มันไม่ร้ายแรงอะไรมากมายเลยนะคะ”บูรณาบอก พิมพายกมือขึ้นปรามคำพูด “ไม่ได้หรอกค่ะเรื่องนี้ต้องถึงหูภูค่ะ” สาวไฮโซฉีกยิ้มราวกับหล่อนคือผู้ชนะเกมนี้ อิงแก้วยิ้มสู้ “ฉันต้องกลัวคุณภูธนามากหรือไงคะ ทำไมต้องกลัวเค้าด้วยล่ะเพราะฉันก็เป็นเจ้าของร้านอีกคนอย่าลืมสิคะคุณพิม”อิงแก้วบอก พิมพาชะงักไปนิดแต่ยังไม่เลิกรา “เจ้าของร้านแบบหล่อนน่ะมีไปก็มีแต่เจ๊งกับเจ๊งสิ” “เจ๊งเหรอ อุ้ยตาย! ฉันสะกดคำนั้นไม่เป็นด้วยสิ พอดีฉันเป็นเจ้าของร้านซาดิสต์นะ ใครดีมาฉันก็ดีตอบใครร้ายมาฉันก็ร้ายตอบ ใครที่เข้ามาในร้านของฉันแล้วฉันไม่พอใจฉันจะไล่ด้วยวิธีไหนก็ได้ด้วยสิ” “แกไม่มีสิทธิ ภูไม่ยอมแน่” “อ้อเหรอ ไหนล่ะภู มีไหนตอนนี้เขาไม่อยู่ร้าน ร้านนี้ฉันก็ดูแลเองฉันจะตัดสินใจทำอะไรก็ได้ก็แล้วแต่ฉันจะไล่แมลงสาบ หมู หมาที่มาทำความรบกวนไงก็ได้”อิงแก้วบอกพลางเดินไปหยิบไม้ถูพื้นที่วางพาดอยู่หลังโขดหินน้ำตกของสวนหย่อมเหลือบตามองพิมพาที่สะดุ้งเฮือกมาทันที “ฉันก็เห็นแต่คุณหาเรื่องเพื่อนฉันก่อน ฉันก็คงต้องจัดการเพื่อความสงบของร้าน”อิงแก้วทำหน้าตาได้โหดร้ายเอาเรื่อง กรวิทหัวเราะคิกๆ “นายกรวิทเสียมารยาทกับฉันก่อน”พิมพาเชิดหน้าเล็กน้อยปรอยตามองคู่กรณีหวั่นๆ “ก็ไม่เห็นว่ากรวิทจะทำอะไรคุณ ก็แค่เค้าพูดความจริงว่าคุณน่ะกำลังจับปลาสองมือเท่านั้น”พิมพาผงะตั้งหน้าไม่ติดไม่คิดว่าอิงแก้วจะตอกหน้ามาเช่นนี้หล่อนหันไปเว้าวอนความเห็นใจจากบูรณาแต่โดนสีหน้าเมินเฉยตอบกลับถึงกลับ อิงแก้วสะใจแยกเขี้ยวได้ร้ายกาจ “อย่าคิดนะคะว่าทำอะไรชาวบ้านเค้าไม่รู้ไม่เห็น ถ้ามันไม่มีมูล มันก็ไม่มีข่าวหรอกนะคะ” “อ้อเหรอ แล้วคิดหรือว่าใครเค้าจะเชื่อคนอย่างพวกเธอ”พิมพาสวนขึ้นแต่ยังแลมองไม้ถูพื้นที่อิงแก้วจับไว้มั่นเตรียมพร้อมเสมอ “ต่อให้พวกเธอเอาไปป่าวประกาศมันก็แค่ข่าวโคมลอยที่ไม่มีมูล ยังไงใครๆเค้าก็ต้องคิดว่าคนอย่างฉันมีหรือจะไม่มีผู้ชายเข้ามาให้เลือกแต่มันคงเป็นข่าวใหญ่น่าดูถ้ามีข่าวออกมาว่ากิตตินักเรียนนอกกับภูธนาทายาทคนเดียวของไร่ชาญทิพย์ต่างมายื้อแย่งฉัน”พิมพายังไม่เลิกอวยตัวเองออกหน้า กรวิทกัดฟันมองเจ้าหล่อนแต่หัวจรดเท้า “สักวันพี่กิตติจะได้พบกับความจริง ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรเลย” “เมื่อไรก็บอกด้วยแล้วกันฉันจะรอ” พิมพาฉีกยิ้มเฉือดเฉือนก่อนจะยกกระเป๋าใบจิ๊ดราคาแพงขึ้นมาหนีบข้างพร้อมทิ้งแบงก์พันลงบนโต๊ะ “ไม่ต้องทอน” หล่อนเร่งเดินหนีออกไปรวดเร็วถึงแม้จะระแวงระวังเหล่าพักพวกอิงแก้วที่ทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่องตลอดเวลา อิงแก้ว กรวิท และบูรณาเหลียวมองตามหญิงไฮโซไปจนลับตาหากผู้ชายคนใดเผลอใจไปรักผู้หญิงคนนี้เข้านอกจากจะปวดใจแล้วก็มีแต่จะทำให้หล่อนเชื่อในความสวยและความดีพร้อมที่หล่อนปรารภ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ดีเลิศเหมือนกับรูปลักษณ์ภายนอกของเธอเลยมันเป็นแค่เปลือกหาความจริงใจได้ไม่ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 09:00:17

ความคิดเห็นที่ 2 ความกดดันภายใต้การทำงานกับคนหมู่มากทำให้อิงแก้วกลายเป็นคนเก็บกดและต้องทุกข์ใจกับข้อจำกัดอีกมากมายที่หล่อนไม่สามารถทำงานที่ไม่ถนัดทุกอย่างได้ในเวลาที่แสนจะจำกัดสร้างความหนักอกหนักใจให้กับอิงแก้วที่ต้องแบกความรู้สึกของลูกค้า ตนเอง รวมทั้งพนักงานภายในร้าน หล่อนไม่เคยโทษใครเลยนอกจากภูธนาหล่อนตราหน้าว่าเขาเป็นเป็นชนวนแห่งความแตกแยกของทุกสรรพสิ่งและที่แย่ที่สุดในวินาทีนี้ไม่พ้นพิมพาที่เข้าสร้างเรื่องยุ่งเหยิงอยู่ไม่หยุดหย่อนทั้งที่ก็คบหาดูใจกับกิตติแต่ก็ยังตามตื้อภูธนาราวกับว่าตนเองเป็นสาวโสดวัยแรกรุ่น แจ่มใสพนักงานชงกาแฟในร้านเดินผ่ามาพร้อมน้ำตาอิงแก้วตกใจเหลียวมองหญิงสาวที่ร้องห่มร้องไห้โดยมีเพื่อนๆ คอยปลอบประโลม “แจ่มใสเป็นอะไรไป”อิงแก้วร้องถาม พนักงานสาวรีบเช็ดน้ำตาออก “หนูทำหน้ากาแฟเสียค่ะ คุณภูเลยตำหนิแล้วจะหักเงินเดือนหนูหนึ่งเท่าค่ะ” “อะไรนะ มันจะมากไปแล้วนะ” “คุณภูเธอชอบความสมบูรณ์แบบครับ พวกเราจะผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด”หนึ่งในคนงานคนหนึ่งพูดขึ้นอิงแก้วควันออกหูชักทนไม่ได้ในพฤติกรรมของหุ้นส่วนหนุ่มรีบเดินตรงไปหาภูธนาที่นั่งอยู่ด้านบนชั้นสองของร้าน “ฉันชักจะทนไม่ได้แล้วนะ” อิงแก้วทิ้งถาดลงบนโต๊ะ ภูธนาชักหูฟังเอ็มพีโฟร์ออกฉับไวเหลือบตามองเจ้าหล่อนที่เดินตึงตังมาหยุดเหนือศีรษะผมเผ้ายุ่งเหยิง จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 09:03:26

ความคิดเห็นที่ 3 " กรวิทฝีปากกล้าพอดูทำเอาสาวเริดอย่าภูธนาต้องหน้าหงายหลายรอบ" ข้างบนน่าจะพิมพ์ ผิด หรือเปล่าคะ น่าจะเป็น  สาวเริดอย่างบูรณา จากคุณ : มานีโอลา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 14:04:38

ความคิดเห็นที่ 4 น่ารักดีค่ะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 19:54:10

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ ^^ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 22:01:48