[(Ouroboros) โอโรโบรอส] บทที่1. ปฐมบทโอโรโบรอส

บทที่1. ปฐมบทโอโรโบรอส

  ปฐมบทโอโรโบรอส

  เมื่อพระจ้าสร้างเทพให้งดงาม  มอบพลังความแข็งแกร่งให้กับเหล่าเทพ
สร้างที่อยู่ให้เหล่าเทพได้ใช้ชีวิตอิสระดังนกโบยบินไปทุกแห่งที่ต้องการ
แต่แล้วอิสระนำมาซึ่งความริษยา ทำลายล้างกันเอง จนเมื่อพระเจ้าพิโรธ เบื่อหน่าย ไม่เป็นที่โปรดปรานอีกต่อไป เทพบางคน  บางกลุ่มจึงถูกจำกัดให้อยู่เพียงแต่ดินแดนภพเทพมุนษย์  ยกเว้นแต่เพียงเทพบางคน บางกลุ่ม ที่ยังได้รับอนุญาตให้ยังคงอาศัย ในดินแดนภพเทพได้ ด้วยสายเลือดเทพบริสุทธิ์

  และเมื่อพระเจ้าเบื่อหน่ายกับการถือดีในพลังอำนาจนั้น พระเจ้าจึงได้สร้างมนุษย์ขึ้นมา มนุษย์นี้มีรูปร่างหน้าตางดงามดุจดังเทพ ต่างแต่เพียง มนุษย์ไม่มีพลังดุจเทพ แต่กลับมีพลังความศัทธาอย่างแรงกล้าเป็นเกราะป้องกันภัยอันตราย สุดท้ายพระเจ้าสร้างที่อยู่ให้มนุษย์ ดินแดนนั้นเรียกว่าโลกมนุษย์ ให้อิสระดังเช่นนกบินในดินแดนโลกมนุษย์เอง

  เมื่อเป็นที่รักก็มักเป็นที่ชังควบคู่กันไป จึงบังเกิดความไม่พอใจขึ้นกับเทพหลายองค์ มีการต่อต้าน ลองดี ท้าทาย หลอกล่อให้มนุษย์หลงผิด พระเจ้าจึงลงโทษ สาปเหล่าเทพที่ท้าทายพระเจ้า ตั้งตนเป็นปฏิปักษ์กับมนุษย์ ให้ไร้ซึ่งที่อยู่ ให้กลายร่างเป็นซาตานอันน่ารังเกียจ และจงลงไปอยู่ในนรกมืดมิดชั่วนิรันดร์

   เมื่อเทพลูซิเฟอร์ผู้เป็นความงดงามดังรุ่งอรุณ และเป็นที่โปรดปรานที่สุดของพระเจ้า คิดตั้งตนเป็นพระเจ้า ก่อกบฏหักหลังพระเจ้า จึงเป็นเหตุให้ถูกขับไล่ออกจากดินแดนเทพ พร้อมเพื่อนพ้องเหล่าเทพ ไร้ซึ่งโอกาสแก้ตัว เหล่าเทพที่ถูกขับไล่จึงรวมพลังสร้างอาณาจักรในภพเทพมนุษย์ และภพโลกมนุษย์ ให้ใช้เป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าปีศาจบริวาร

 วันเวลาผ่านไปนานนับกัปป์กัลป์ ปีศาจร้ายก็สามารถเข้าแทรกซึมอยู่ทุกแทบทุกภพ ทุกดินแดน แม้พระเจ้าจะมีบัญชาให้เหล่าทวยเทพทั้งหลายจุติทุกภพ ทุกดินแดน แต่ก็มิอาจทำลายปีศาจสมุนร้ายของซาตานได้สิ้นซาก เพราะในกาลบัดนี้ พวกภูตทุกชนชั้น ปีศาจ ซาตาน ได้แฝงตัวอยู่ทุกภพ ไม่เว้นแม้แต่ภพเทพสายเลือดบริสุทธิ์

  ในราตรีอันเงียบสงบและงดงามในดินแดนเทพ เรกิยืนอยู่ท่ามกลางความมืดในห้องบรรทมของท่านหญิงเอริส แห่งเรียว แสงจันทราส่องสว่างสีนวลไม่ชวนให้จิตใจเรกินิ่งสงบได้
 
" เรกิ เจ้าจงทำตามที่ข้าสั่ง ช้าๆ แต่จงระมัดระวังให้ดี ทุกสิ่งต้องเป็นไปตามที่ข้าต้องการ  นับจากวันนี้เจ้าเป็นอิสระ แต่อิสระที่ว่านี้ จะคงอยู่ด้วยเงื่อนไขเดิม พันธะสุดท้าย "  

 เสียงหัวเราะของ โอโรโบรอส ผู้เป็นสายเลือดเดียวกันกับเรกิยังคงดังก้องอยู่ในภวังค์ความคิด แม้เรกิจะตื่นจากความฝันนั้นแล้ว  แต่ทุกสิ่งทุกถ้อยคำยังชัดเจน ร้าวกับจะย้ำเตือน ถึงวาระสำคัญบางอย่าง

" เมื่อไรที่ข้าตื่นสมบูรณ์ ข้าจะทำตามที่เจ้าขอ เอริส แห่งเรียว จะปลอดภัย"

 เขาจ้องมอง เอริสที่ยังคงนอนหลับไหลอย่างมีความสุข ท้องของเธอใหญ่โตขึ้นทุกวัน คงใกล้แล้วสินะ ใก้ล?? คำว่าใกล้ในความคิด ทำให้เรกิฉุกคิด นึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้

  เขาถอดแหวนที่มีหัวพลอยสีม่วงเข้ม แล้วจ้องมองก่อนจะตัดสินใจวางมันลงบนโต๊ะ เอ่ยเวทย์เบาๆ " นา ตะ วา ยะ เมเรียส" สิ้นเสียงพลันพลอยสีม่วงก็เรืองแสงและพ่นควัน เป็นดังหมอกสีม่วงสะท้อนแสงในความมืดออกมา มีบางอย่างอยู่ภายในหมอกสีม่วงนั่น

   เรกิเอื้อมมือเข้าไปหยิบสิ่งของในม่านหมอกที่แพรวพราวด้วยระยิบระยับประกายสีม่วง เมื่อนำมันออกมาดูจึงเห็นว่ามันเป็นเพียงเครื่องประดับชิ้นเล็กๆที่ร้อยเข้าด้วยกันกับสายสร้อยสีทองเส้นเล็กๆ จี้ที่ร้อยนั้นเป็นรูปดาบและตราตระกลูนาวาตะยะซึของเขา ทันใดนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็หลอมรวมเข้าหากัน กลายเป็นเข็มเล่มเล็กๆบางๆสีม่วงเข้มประกายระยิบระยับด้วยแสงสีทอง

  เรกินำมันมาหยุดอยู่ข้างเตียงเอริส แล้วเกินจะคาดเดาเหตุผล เขานำมันทิ่มที่ครรภ์ของเธอ ทันทีที่แตะโดนเอริส มันก็ฝังตัวเข้ากับครรภ์ของเธออย่างรวดเร็ว สีหน้าเอริสขณะหลับแสดงถึงอาการเจ็บปวด จนเขาเองแทบอดทนนิ่งเฉยไม่ไหว ก่อนที่จะได้ตัดสินใจอะไร เอริสก็ลืมตาตื่นพร้อมเหงื่อกาฬที่ผุดซึมทั่วใบหน้า

  "ฉันเจ็บท้อง" เอริสบอกในขณะที่มือก็กุมท้องไปมา ก่อนที่จะเปิดผ้าคลุมกายออก เผยให้เห็นถึงเลือดแดงจนดูดำคล้ำที่ไหลทะลักออกจากหว่างขาของเธอมากมาย เอริสกรีดร้องด้วยตกใจและห่วงลูกน้อยในครรภ์ของเธอ ก่อนที่จะค่อยๆสิ้นสติอยู่ในอ้อมแขนของเรกิ

   เรกิบรรจงวางเอริสให้นอนลงช้าๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนข้างเตียง จ้องมองเอริสด้วยแววตาสงบเกินจะเดา แล้วหันหลังเดินออกมาสั่งนางกำนัลหน้าห้องว่า
"ตามวิตอเรีย บอกท่านหญิงกำลังจะคลอด"


                                           *********

จากคุณ	: นายเรียว
เขียนเมื่อ	: 10 ก.ค. 54 23:15:21