ความคิดเห็นที่ 1 แต่ความฝันของเมธิกาต้องพังครืนในมื้ออาหารเย็นก่อนเดินทางเพียงไม่กี่วัน เมื่ออารดาให้กิมไน้ หญิงรับใช้วัยกลางคนติดตามไปด้วย “ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ หนูดูแลตัวเองได้” “ไม่ได้ ๆ เพราะอั๊วสั่งกิมไน้ให้ไปคอยดูเรื่องอาหารการกินของลื้อเป็นพิเศษ เพราะดูๆแล้ว ทั้งลื้อทั้งอาเล่ยคงไม่สนใจเรื่องพวกนี้แน่ๆ ทั้งๆที่เรื่องอาหารเนี่ยเป็นสิ่งสำคัญมากที่สุด กินของบำรุงเยอะๆ ร่างกายจะได้แข็งแรง” เมธิกาหันไปหาคนข้างกาย หวังว่าเขาจะช่วยโต้แย้งบ้าง แต่ก็เปล่าเลย เพราะคุณพี่เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาจัดการอาหารในจานของตัวเองเท่านั้น ‘ฮึ ทีนี้ล่ะทำตัวเชื่องเป็นแมวนอนหวดเลย’ หญิงสาวจึงก้มหน้าทานอาหารของตัวเองบ้าง จนมื้ออาหารผ่านไป..และทันทีที่สองหนุ่มสาวก้าวเข้ามาอยู่ภายในห้องนอน เมธิกาก็โวยวายใส่อชิระ "ทำไมคุณไม่พูดอะไรเพื่อให้แม่ของคุณเปลี่ยนใจบ้างล่ะ” “เปล่าประโยชน์” “แต่ฉันจองที่พักไว้แล้วนะ แล้วยังเพื่อนฉันอีกสองคนนั่นล่ะ จะทำไง” “ก็โทรไปยกเลิกทั้งหมด แล้วก็ทำใจไปกับผม” เขาตอบกลับมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเลย ยิ่งทำให้คนฟังขัดใจเหลือกำลัง “ไม่เอา!” และทำท่าจะโวยวายต่อแต่ก็ต้องหุบฉับ เมื่อเขาถอดเสื้อโยนผลุงใส่ตะกร้าหน้าตาเฉย “นี่ จะทำอะไรของคุณน่ะ” “ก็จะอาบน้ำ” “ฉันบอกตั้งหลายครั้งแล้วนะว่าให้ไปถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำโน่น” “ขี้เกียจ” ว่าพลางก็ทำท่าจะถอดกางเกงตามให้คนพูดใจหายใจคว่ำรีบหันหลังให้พร้อมหลับตาปี๋ “อี๋ ตาเฒ่าวิตถาร!” อชิระหัวเราะหึๆ รู้สึกสนุกทุกครั้งที่ได้แกล้งเธอ ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนกัน เพราะตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่ร่วมชายคา เขาต้องทนฟังเสียงแปร๋นๆที่เข้ามาทำลายชีวิตที่เคยเงียบสงบแทบทุกวันทุกคืนด้วยเรื่องที่เธอจะสรรหามาให้ เมธิกาเงี่ยหูฟังจนกระทั่งได้ยินเสียงปิดบานประตู จึงค่อยๆลืมตาเอี้ยวหน้าไปมองด้านหลังอย่างระแวงระวัง แล้วก็ผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดไปกระแทกตัวลงนั่งบนเตียง ตั้งแต่ร่วมห้องกันมา โดยที่เขายึดมั่นในคำสัญญาและไม่เคยแสดงท่าทีคุกคามให้เธอหนักใจ และเริ่มวางใจที่จะนอนร่วมเตียงกับเขามากขึ้น โดยทุกคืนเธอจะวางเจ้าตุ๊กตาหมีบ็อบบี้กั้นกลาง วันแรกๆก็จะได้ยินเสียงบ่นงึมงำจากเขาเหมือนกัน เพราะขนาดตัวของเจ้าบ็อบบี้นั้นกินพื้นที่เท่ากับคนๆนึงทีเดียว แต่เธอก็ไม่สนใจ จนทุกวันนี้เขาก็เลิกบ่นไปแล้ว แต่ก็ยังมีเรื่องให้หงุดหงิดตามมาอีกจนได้ สาเหตุไม่ใช่มาจากตัวเขา แต่มาจากเธอเองที่หลายครั้งจะตื่นขึ้นมาแล้วเห็นตัวเองนอนซุกซบอยู่ข้างตัวเขา ในขณะที่เจ้าบ็อบบี้นั้นถูกถีบไปอยู่ปลายเท้า หรือไม่ก็กระเด็นตกเตียงไปเลย แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวก็สร้างความอับอายขายขี้หน้าพออยู่แล้ว เขายังมาขยันโชว์ซิกแพ็คให้หัวใจเธอเต้นตูมตามอีก ‘ฮึ คนผีทะเล!’ ..................................... ในเมื่ออชิระไม่อาจขัดใจมารดาได้ เมธิกาจึงจำต้องเดินทางไปล่องเรือสำราญ ทั้งๆที่ในชีวิตไม่เคยคิดจะท่องเที่ยวแบบนี้เลย เพราะคิดว่ามันคงเป็นอะไรที่น่าเบื่อ ซึ่งจะหันไปทางไหนก็มีแค่ท้องฟ้ากับทะเลเท่านั้น แต่พอเอาเข้าจริง เธอกลับรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับความหรูหราอลังการ แถมยังมีสิ่งดึงดูดพร้อมสรรพซึ่งเธอเล็งไว้อันดับแรกเลยคือการช็อปปิ้ง และเข้าสปา “เราจะไปที่ไหนบ้างคะ” เมธิกาถามเมื่อเข้ามาอยู่ภายในห้องพักซึ่ง แบ่งเป็นสองห้องนอนสองห้องน้ำและมีห้องนั่งเล่นให้เธอรู้สึกสบายใจได้หน่อยที่ไม่ต้องตื่นขึ้นมาแล้วเห็นตัวเองนอนซุกอยู่กับตัวเขาอีก นอกจากภายในห้องจะตกแต่งได้อย่างสวยงามราวกับโรงแรมระดับห้าดาวแล้ว ยังมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันทั้งระบบคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต แบบนี้ไม่มีเหงาแน่ และดูเหมือนว่าเธอไม่ได้สนใจที่จะรอฟังคำตอบของเขานัก เพราะสองขาพาตัวเองมาเลื่อนเปิดประตูกระจกก้าวออกไปยังระเบียงปะทะกับสายลมเย็นที่มาพร้อมกลิ่นไอทะเลชวนให้รู้สึกโปร่งสบาย สายตามองฝูงนกที่บินโฉบไปมาท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆของพระอาทิตย์ยามเย็น และเกลียวคลื่นที่โถมกระแทกก็ไม่สามารถทำให้เรือลำมหึมานี้สะทกสะท้านแต่อย่างใด อชิระก้าวตามออกมา เอนร่างพิงกับราวระเบียงด้วยท่วงท่าผ่อนคลาย “เราจะไปสิงค์โปรเป็นอันดับแรก แล้วก็ต่อด้วยฮ่องกง เซี่ยงไฮ้” ดวงตาของคนฟังสว่างสุกใส เพราะนั่นเป็นแหล่งช็อปปิ้งชั้นยอดสำหรับเธอเชียวล่ะ “เรือลำนี้คุณเป็นเจ้าของหรือคะ” และถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เขาก็เป็นมหาเศรษฐีคนแรกที่เธอได้พูดคุยและสัมผัสแบบตัวเป็นๆ “ไม่ใช่ผมหรอก แต่เป็นธุรกิจของบริษัทต่างหาก แล้วก็มีญาติผมร่วมถือหุ้นอีกสองคน” “แล้วมันจะต่างกันตรงไหน” หญิงสาวงึมงำให้เขาหัวเราะขลุกขลักในลำคอ “ต่างกันสิ ถ้าอะไรที่เป็นของผมก็ต้องเป็นของผมคนเดียวทั้งหมด แต่ถ้ามีคนอื่นร่วมเป็นเจ้าของด้วย ถือว่าไม่ใช่” พลางมองดวงหน้าเนียนใสที่กำลังดูดซับแสงแดงส้มของดวงอาทิตย์ท่ามกลางกลุ่มผมละเอียดสีน้ำตาลนุ่มละมุนปลิวไสวตามแรงลม รอยยิ้มพร่างพราวส่งไปถึงดวงตากระจ่างใสราวจะเปิดโลกใบนี้ทุกซอกมุม ประดุจเทพีแห่งความสุข และตอนนี้ เขาก็ได้เป็นเจ้าของเทพีองค์นี้แต่เพียงผู้เดียว เมธิกาไม่รู้หรอกว่าเขากำลังคิดอะไร รู้เพียงว่า สายตาของเขาที่ทอดสบในขณะนี้กำลังส่งผลต่อหัวใจจนสั่นไหว และเนื้อตัวก็รับรู้ถึงความรู้สึกร้อนแบบแปลกๆชวนอึดอัด จนต้องรีบเอ่ยบางอย่างขึ้นเพื่อทำลายความรู้สึกนี้ลงเสีย “มองอะไรคะ” “แค่กำลังคิดว่า คืนนี้จะพาคุณเที่ยวที่ไหนก่อนดี” “อืม ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้เย็นแล้ว ฉันคงเลือกช็อปปิ้งล่ะ แต่คิดๆอีกทีโปรแกรมนี้เก็บไว้พรุ่งนี้ดีกว่า จะได้มีเวลาเดินเที่ยวทั้งวัน” “หึ ในหัวของคุณมีแค่เรื่องพวกนี้จริงๆนะ” หญิงสาวหน้ามุ่ย “อะไรเล่า ก็ในเมื่อเรามาเที่ยวก็ต้องคิดแต่เรื่องพวกนี้สิ จะให้คิดเรื่องอะไรอีกล่ะ” ริมฝีปากบางขยับโค้งขึ้นหยัดยิ้มกับคำตอบของเธอ ก่อนยืดตัวขึ้นยืนเต็มความสูง “ตามใจคุณ แต่ตอนนี้เราไปหาอะไรทานกันก่อนเถอะ แล้วผมค่อยให้ก้องพาคุณเที่ยว” เพราะคิดว่าหญิงสาวอาจจะเข้าสถานบันเทิงอันแสนอึกทึกครึกโครมอย่างที่ชอบ ซึ่งเขาไม่ถูกโฉลกกับสถานที่เช่นนั้นเอาเสียเลย ต่างจากน้องชายที่ดูจะชื่นชอบพอสมควร “อ้าว แล้วคุณจะไปไหนล่ะ” “ผมจะไปดูเรื่องงานแล้วก็จะเลยเข้าคาสิโนหน่อย” “หือ..คาสิโนเหรอ” น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความสนอกสนใจจนออกนอกหน้า “ฉันขอไปด้วยสิ นะ” แล้วก็ฉีกยิ้มหวาน เพราะเคยเห็นแต่ในภาพยนตร์ต่างชาติเท่านั้น ไม่เคยได้เข้าไปสัมผัสกับบรรยากาศของจริงเลย จึงอยากรู้ว่ามันจะให้ความรู้สึกตื่นเต้นเหมือนตัวละครที่แสดงออกมารึเปล่า “ได้สิ แต่ต้องรอผมทำงานเสร็จก่อนนะ” เมธิกาแทบกระโดดอย่างลิงโลดทีเดียว “ไม่มีปัญหาค่ะ” หลังจากทานอาหารทะเลที่ทั้งสดและแสนอร่อยแล้ว เมธิกาก็ตามอชิระขึ้นไปบนห้องทำงาน ซึ่งตอนนี้เธอเพิ่งสังเกตเห็นรปภ.ร่างใหญ่ ซึ่งมีทั้งชาวเอเชียและยุโรปเดินตรวจตรากันอย่างแน่นหนาและเข้มงวด พร้อมกับกล้องวงจรปิดในแต่ละจุดทุกมุมมองของลำเรือ และเมื่อเข้ามาอยู่ภายในห้องทำงานที่ดูจะเล็กและโปร่งกว่าห้องทำงานที่บ้านเขา แต่เธอกลับรู้สึกอึดอัดกับบรรดาลูกน้องของเขาแทน เพราะแต่ละคนนอกจากจะตัวใหญ่ล่ำแล้ว ยังหน้าโหดกันทั้งนั้น ต่างจากลูกน้องที่เดินเพ่นพ่านอยู่ที่บ้าน ซึ่งถึงแม้บางคนจะหน้าโหดและตัวใหญ่ยักษ์เหมือนกัน แต่พวกนั้นก็ยังรู้จักยิ้มแย้มให้เธอ แต่กับคนพวกนี้ แม้ว่าศราจะแนะนำให้รู้จักแล้วว่าเธอมีฐานะเป็นอะไร คนพวกนี้ก็แค่ก้มหัวลงนิดหน่อยเป็นการทักทาย แต่ใบหน้าก็ยังไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม ก่อนจะหันไปสนใจกับเจ้านายตัวเอง และไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็รู้สึกเหมือนไร้ตัวตนสำหรับคนกลุ่มนี้ ซึ่งรวมทั้งสามีของเธอด้วย เมธิกาเท้าคางมองอชิระพูดคุยกับลูกน้องสลับกับก้มอ่านเอกสารอยู่นานจนเริ่มสัปหงก เธอจึงขยับเปลี่ยนอิริยาบถเป็นนั่งพับเพียบ เอนศีรษะซบกับพนักพิงโซฟาอันหนานุ่ม จนกระทั่งมารู้สึกตัวอีกครั้งก็ต่อเมื่อได้ยินเสียงเขาเรียกอยู่ใกล้ และภายในห้องก็เหลือแค่เธอกับเขาเท่านั้น “จะกลับไปนอนพักที่ห้องหรือเปล่า” “ไม่ค่ะ ฉันจะไปกับคุณ” “งั้นก็ตามมา” หญิงสาวรีบลุกขึ้นก้าวตามร่างเขาตรงไปยังจุดหมายที่อุตส่าห์เฝ้ารอ จนกระทั่งเข้ามายังภายในห้องกว้าง ละลานตาด้วยแสงสี ผู้คนแต่งตัวหรูหราหลายร้อยชีวิตหรืออาจจะถึงพัน ซึ่งเธอก็ไม่อาจคาดคะเนได้แน่ชัดนัก บ้างก็เดินหาเครื่องเล่น บ้างก็รายล้อมอยู่ตามโต๊ะต่างๆเป็นผู้เล่นบ้าง เป็นคนลุ้นบ้าง ก็ว่ากันไปตามเรื่องราว “จะลองวัดดวงสักเกมสองเกมมั้ย” “ไม่ล่ะ ฉันเล่นไม่เป็นสักอย่าง อย่างมากก็คงเล่นได้แค่เจ้าสล็อตนั่นเท่านั้น” “งั้นเดี๋ยวผมสอนให้” อชิระหันไปสั่งให้ลูกน้องแลกชิพให้ ก่อนเดินไปยังโต๊ะโป๊กเกอร์ ซึ่งผู้เล่นคนหนึ่งกำลังลุกขึ้นพอดีด้วยท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยง..เขาให้เธอนั่งเป็นผู้เล่น ส่วนเขานั่งเก้าอี้อีกตัวซ้อนอยู่ข้างหลังคอยกำกับพร้อมบอกวิธีการเล่นไปในตัวให้เธอรู้สึกสนุกระคนลุ้นระทึกทั้งกับเกมที่ผ่านไปเกมแล้วเกมเล่า และหวั่นไหวทุกครั้งยามที่ร่างเขาขยับโอบอยู่ด้านหลังเพื่อดูไพ่พร้อมกันจนใบหน้าเขาแทบจะแนบชิดกับหน้าของเธออยู่แล้ว “อุ๊ย!!” เมธิกาอุทานเบาๆตื่นเต้นกับไพ่ที่ได้มา “จุ๊ๆ เก็บอาการหน่อย เดี๋ยวไก่ตื่น” อชิระรีบจุ๊ปาก กระซิบบอก เธอก็รีบตีสีหน้าเคร่งขรึมจนคิ้วขมวดยุ่ง อชิระอมยิ้มกับท่าทางของเธอก่อนโยนชิพลงไปในกอง ซึ่งผู้เล่นคนอื่นก็ตามทันที บางคนก็เกทับ “ทำไมเล่นน้อยจัง ไพ่เราออกเจ๋ง” เมธิกาหันมากระซิบถามอย่างกังขา เพราะจากที่เขาสอนมานั้น ไพ่ที่อยู่ในมือของเธอมันใหญ่ที่สุดแล้ว “ต้องอ่อยกันหน่อยสิ ขืนลงตูมเดียวปลาที่ไหนจะกล้าฮุบเหยื่อ” “เหรอ” หญิงสาวจึงพยายามเก็บอาการลุ้นระทึกต่อไป และมองผู้เล่นที่ทยอยโยนชิพลงในกองซึ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆตามการเกทับของผู้เล่นแต่ละคน และเมื่อใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของเกม อชิระกระซิบให้เกทับจนหมดหน้าตัก ซึ่งเธอก็รีบทำตามและเห็นใบหน้าของผู้เล่นแต่ละคนนั้นยุ่งเหยิงกับการคาดเดาไพ่ในมือของเธอ บางคนที่คิดว่าเธอลักไก่ก็สู้ตามมา ในขณะที่อีกหลายคนถอดใจหมอบไพ่รอดูผลของเกม เมื่อผู้ดูแลโต๊ะบอกให้เปิดไพ่ เมธิกาหันไปยิ้มกริ่มให้กับอชิระ ก่อนวางไพ่ของตนอวดสายตาทุกคู่ แล้วก็ตบมือหัวเราะชอบใจกับชัยชนะครั้งนี้จนเกือบจะหันไปกอดกุนซือใหญ่เสียด้วยซ้ำ ถ้าไม่เผอิญสติกลับคืนร่างมาเสียก่อน อ้อมแขนที่อ้ากว้างหมายจะโอบกอดร่างใหญ่รีบหดกลับก่อนส่งสายตาค้อนคมเสียหนึ่งขวับ ให้กับรอยยิ้มเหมือนจะเยาะจากเขา ก่อนจะหันไปกอบโกยชิพทั้งหมดมาเป็นของเธอคนเดียว ท่ามกลางเสียงโห่ร้องกันสนุกสนานของผู้คนรอบโต๊ะ แต่สำหรับผู้แพ้นั้นไม่รู้สึกสนุกตามไปด้วยเลย ได้แต่ส่ายหัวไปมา ก่อนพากันลุกขึ้นจากไปเมื่อไม่เหลือชิพให้เล่นแล้ว และคืนนั้น เมธิกาวนเวียนไปตามโต๊ะต่างๆสลับกับเครื่องเล่น โดยมีอชิระคอยสอนวิธีการเล่นให้ตามคำขอ กว่าจะออกจากห้องคาสิโนก็แสงตะวันของเช้าวันใหม่โผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาแล้ว..หญิงสาวอาบน้ำเสร็จและเตรียมจะนอนพักผ่อนเอาแรงก่อนลุกไปทำกิจกรรมอย่างอื่น เช่นปั่นจักรยานชมให้ทั่วเรือ หรืออาจจะไปว่ายน้ำ เข้าสปาก็ได้ แต่สำหรับเรื่องช็อปปิ้งนั้นคงต้องเก็บไว้วันอื่นอีกครั้ง แต่หลับตาไปได้ไม่เท่าไหร่หูก็แว่วเสียงเรียกจากด้านนอก เธอจึงลุกออกจากห้องนอนและได้ยินเสียงกิมไน้ชัดเจนจึงเปิดประตูรับ “มีอะไรหรือคะ” “ป้าเอาอาหารเช้ามาให้ค่ะ แล้วก็จะมาถามด้วยว่าคุณอยากให้ป้าช่วยทำอะไรให้ไหมคะ” “ไม่หรอกค่ะ” พร้อมเปิดบานประตูให้กว้างเปิดทางให้กิมไน้ยกถาดอาหารเข้ามาวางภายในห้อง “ขอบคุณค่ะ ถ้าเมย์อยากได้อะไรแล้วจะบอกป้านะคะ แต่ตอนนี้เมย์ง่วงจังอยากจะนอนเต็มแก่แล้วค่ะ” และในจังหวะนั้น อชิระก็ก้าวออกมาจากห้องนอนของเขาในชุดคลุมอาบน้ำ เพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ในห้องนั่งเล่น ให้กิมไน้อมยิ้มคิดไปต่างๆนานา ว่าสองหนุ่มสาวนี้นอนร่วมห้องและคงจะกุ๊กกิ๊กกันจนเช้า หญิงสาวถึงได้มีสภาพอิดโรยเช่นนี้ “..งั้นป้าไม่กวนแล้วค่ะ” และรีบพาตัวเองออกจากห้อง พลางคิดว่า ความหวังที่นายหญิงจะได้อุ้มหลานคงใกล้เป็นจริงแล้ว และนางคงต้องเตรียมรายการสั่งพ่อครัวให้ทำอาหารบำรุงกำลังสำหรับคู่ข้าวใหม่ปลามันคู่นี้เป็นการขนานใหญ่เชียว ........................................................................ จบอีกตอนค่า โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 11:59:20

ความคิดเห็นที่ 2 คุณกุลธิดา (kdunagin)=== คู่นี้เค้าปิ๊งกันเป็นระยะๆค่ะ คุณfamily A=== คงตกเข้าคลังแล้วมั้งคะ เดี๋ยวจะลองไปขุดมาให้ ...................... ลิ้งค์ค่า บทที่๑ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10296946/W10296946.html บทที่๒ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10314178/W10314178.html บทที่๓ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10339505/W10339505.html บทที่๔ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10363166/W10363166.html บทที่๕ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10390725/W10390725.html บทที่๖ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10743273/W10743273.html บทที่๗ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10769148/W10769148.html .................... จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 12:11:55

ความคิดเห็นที่ 3 อย่างนี้เมื่อไหร่อารดาจะสมใจล่ะ รอดูจุดเปลี่ยนค่ะ ว่าใครจะเผลอก่อนกัน จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 19:26:46

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณคุณลูนาติกสำหรับกิ๊ปนะคร้า งานนี้อารดาคงต้องรอกันอีกยาวไกลเลยค่ะคุณgoldensun แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 10:05:25 จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 10:04:59

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากค่ะ ที่เอาตอนเก่ามาลง Link ให้ค่ะ จากคุณ : family A เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 10:43:34

ความคิดเห็นที่ 6 ดูท่าทางอารดามีสิทธิ์ได้หลานนะคะเนี่ย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 22:42:25

ความคิดเห็นที่ 7 คุณfamily A=== ด้วยความยินดีค่า คุณกุลธิดา (kdunagin)=== แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นเมื่อไหร่เท่านั้นเองค่ะ ^^ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 11:43:05