...............จ้างเธอให้รัก ตอนที่8..................

ลิงค์ของตอนที่ผ่านมานะคะ

บทนำและตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10613052/W10613052.html
ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10644126/W10644126.html
ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10661938/W10661938.html
ตอนที่4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10682612/W10682612.html
ตอนที่5
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10712662/W10712662.html
ตอนที่6
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10756171/W10756171.html
ตอนที่7
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10770518/W10770518.html


++++++++++++++++++++


บทที่แปด

ช่วงเวลาของการตัดสินใจ



นีรนาและทีคยังคงใช้เวลาร่วมกันในฐานะของแฟนที่น่ารักคู่หนึ่งต่อไป

แม้ว่าแม่ของทีคจะไม่สนับสนุนเขาเลยก็ตามที โดยเฉพาะเมื่อนีรนามาเยี่ยมเยียนครอบครัวอรุณาเดช

พ่อของเขาเบื่อการโต้เถียงอยากเผ็ดร้อนราวกับประเด็นสุดเด็ดของบ้านหลังนี้ เขาไม่ได้สนใจหรอกว่าลูกชายของตนจะคบหาอยู่กับใคร เขาคิดว่าทีคโตพอจะตัดสินใจด้วยตัวเองได้ ทว่าเพศแม่ย่อมเป็นห่วงลูกตัวเองราวกับชีวิตของเขาคือทุกอย่างในชีวิตของเธอ เธอต้องปกป้องลูกชายให้ถึงที่สุด

นับตั้งแต่นีรนาได้ยินปัญหาซึ่งแม่ลูกสนทนากัน เธอก็มองคุณนายอรุณาเดชเปลี่ยนไป เธอกระสับกระส่ายและไม่ค่อยอยากสนทนาด้วยอย่างเช่นเคย



จนกระทั่งเวลาใกล้เปิดเทอมใหม่ก็มาถึง นีรนาไม่ได้เดินทางไปเยือนครอบครัวอรุณาเดชอีกเพราะทีคจำเป็นต้องเตรียมตัวกลับมาอยู่ประจำหอพัก เธอรู้สึกเบาใจเมื่อไม่ต้องตอบคำถามคุณนายอรุณาเดชทุกๆห้าวินาที ทีคกับเธอจึงได้อยู่ใกล้กันมากขึ้น

ทว่าความสุขที่ทีคเคยวาดฝันกลับต้องพังทลายลงเมื่อเขาไม่มีทางรู้ได้ว่าคุณแม่ของตนเองอึดอัดใจจนในที่สุดต้องโทรศัพท์ถึงนีรนาเป็นการส่วนตัว

หญิงสาวรับโทรศัพท์และฟังด้วยความประหม่าเมื่อแม่ของทีคต้องการพบเธอเพียงลำพัง



เมื่อเจอหน้ากัน คุณนายอรุณาเดชรับไหว้เธอด้วยรอยยิ้มตามมารยาทเพียงเท่านั้น เธอมาพร้อมกับคนใช้ที่นีรนารู้จักดีแต่สีหน้าที่สาวใช้แสดงออกบอกให้รู้ว่าจุดประสงค์การมาเยือนของคุณนายไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีนัก

นีรนาถูกคุณนายชวนไปรับประทานอาหารเที่ยงร่วมกันที่ภัตตาคารแห่งหนึ่ง

“สั่งได้เต็มที่เลยนะจ๊ะ”ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ หญิงสาวคงไม่สะดวกใจสั่งตามใจอยากเหมือนเช่นที่เธอทานอาหารกับทีคแน่ๆ

ช่วงเวลาของการรับประทานอาหารนั้นยาวนานกว่าที่เคย นีรนาไม่สะดวกใจเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อคุณนายเห็นว่านีรนารับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อย หยิบผ้าเช็ดมุมปากพอเป็นพิธีแล้วเธอจึงกระแอมพร้อมเอ่ยขึ้นมาในทันที “นีรจ๊ะ ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว หนูยังคงวางแผนทำงานสอนพิเศษเปิดเทอมอยู่หรือเปล่าจ๊ะ”

“ค่ะ ก็ติดต่อเด็กคนหนึ่งเอาไว้แล้ว”ในเมื่ออีกฝ่ายแสร้งยิ้มมาเธอก็แสร้งยิ้มตอบ

“ดีจังเลยนะ ขยันแบบนี้วันหนึ่งข้างหน้าคงได้เป็นเจ้าคนนายคน”คุณแม่ของทีคกล่าวพร้อมหัวเราะเบาๆ

“ขอบคุณค่ะ”

“ทีคก็ใกล้จะเรียนจบ ป.โท แล้วล่ะจ้ะ”

นีรนาพยักหน้ารับ

“อีกไม่นานป้าก็คงจะส่งเขาไปเรียนต่อเมืองนอกหลังจากนี้อีกสักปีสองปี หนูรู้แล้วใช่ไหม?”

“ค่ะ หนูรู้แล้ว”

“เมื่อถึงตอนนั้นหนูและทีคคงจะมีแนวคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น”คุณนายกล่าวอย่างอารมณ์ดี “และป้าก็เชื่อว่าทีคคงจะเห็นความสำคัญของครอบครัวมาเป็นอันดับหนึ่ง”

“หนูคิดว่าตอนนี้เขาก็รักคุณป้าและคุณลุงมากเลยล่ะค่ะ”นีรนากล่าวเสริมในที

“จ้ะ เรื่องนั้นป้ารู้” แล้วจะพูดทำไม?

“แต่ตอนนี้หนูกับทีคกำลังเดินผิดทาง”คุณนายบอก “หนูอาจจะคิดว่าหนูถูก แต่ว่ามันไม่ใช่นะจ๊ะ”

“คุณป้าหมายถึงอะไรหรือคะ?”

คุณนายก้มหน้ามองจานอาหารก่อนจะหันไปเรียกบริกรให้เก็บเงิน “ป้าไม่อยากพูดทำร้ายจิตใจของหนูเลยนะ”เธอกล่าวพร้อมสูดหายใจลึกๆ

นีรนาจ้องมองคุณป้าด้วยความตรึงเครียด เธอไม่อยากฟัง เธอไม่อยากสนทนากับหญิงสูงวัยคนนี้

“การคบหากันของหนุ่มสาวไม่ใช่เรื่องที่ผิด”

ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น นีรนาอยากจะลุกขึ้นเดินหนี ...

“แต่ว่าป้า”คุณนายเงยหน้ามองนีรนา สบสายตาลึกเข้าไปราวกับต้องการอ่านจิตใจจากแฟนของลูกชายตนเอง “ป้าไม่เห็นด้วยกับการคบกันของหนูและทีค”

ทั้งสองต่างนั่งเงียบครู่หนึ่ง สาวใช้ของคุณนายต้องหลบหน้านีรนาทำทีเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาสนทนากัน

“ป้าตั้งใจจะให้หนูกับทีคเลิกกัน”

เลิกกัน ...

เลิก?

เลิกคบใช่ไหม ... ฉันกับทีค ... เลิกกับทีค

เสียงสะท้อนก้องในศีรษะ หากคนที่พูดคือพี่สาวของเธอ เธอก็คงเถียงกลับเพราะมันช่างฟังดูไม่มีเหตุผล ... ถ้าหากคนที่พูดคือเพื่อนของเธอ เธอก็คงคิดว่าพวกเขาล้อเล่น... ถ้าหากคนที่พูดคือรุ่นน้องของทีค เธอคงคิดว่าคนเหล่านี้ดูแคลนเธอ อิจฉาเธอไม่มากก็น้อย...ถ้าหากคนที่พูดคือปรุฬห์ เธอก็คิดว่าเขากำลังเหยียดหยามเธออยู่...แต่ในเมื่อคนที่พูดคือคุณแม่สุดที่รักของทีค ...

เธอคงคิดเพียงอย่างเดียวว่าความสัมพันธ์ของเธอกับทีคคงต้องจบเพียงเท่านี้

นีรนาไม่ได้ยินเสียงของคุณนายพร่ำหาเหตุผลร้อยแปดกล่าวอ้างหลังจากที่เธอบอกความตั้งใจของตนเอง

“ถือว่าเห็นแก่ป้าเถอะนะจ๊ะ หนูเลิกคบกับลูกชายของป้าเถอะนะ”เธอรอคำตอบจากปากของหญิงสาว

นีรนาก้มหน้านิ่งเธอยังคงยิ้มเจื่อนๆ

“หนูรีบไปบอกทีคว่าหนูต้องการเลิกคบกับเขาเพราะถ้าหากป้าบังคับลูกชายของป้า เขาคงจะไม่ฟังเหตุผลในตอนนี้เลย ป้าทำเพื่อตัวหนูและลูกของป้า เชื่อป้าเถอะ ... บอกเลิกทีคซะ”

ใบหน้าของนีรนาแดงก่ำ เธอรู้สึกว่าน้ำตากำลังคลอเบ้าทั้งๆที่ฝืนยิ้มจนปากสั่นไปหมดแล้ว เธอก้มหน้าใช้เวลานึกตรอง ฟังคำขอร้องทวนซ้ำไปมาของคุณนายอรุณาเดช จากนั้นจึงพยักหน้ารับแล้วน้ำตาก็ร่วงออกมาในที่สุด

“ขอบคุณมากจ้ะ ขอให้หนูทำตามนั้นก็แล้วกันนะ”เธอพูดพลางวางทิปให้แก่บริกรแล้วจึงกล่าวลาโดยที่ไม่ได้สนใจความรู้สึกของนีรนาในขณะนี้เลย

หญิงสาวยกมือไหว้ตามมารยาทขณะที่คุณนายและสาวใช้เดินออกไปจากร้านอาหารหรูแล้ว

นีรนายังคงนั่งนิ่ง

เธอร้องไห้โดยที่ไม่มีเสียง

เธอไม่สนใจว่าใครจะมองเธออยู่หรือเห็นว่าเธอขี้แยแค่ไหน เธอแค่รู้สึกเสียใจมาก ... เสียใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้

ฉันบอกแกแล้ว ฉันเตือนแกแล้วว่าอย่าเผลอใจให้ผู้ชายคนไหนง่ายๆ มันไม่คุ้มค่ากัน ไม่ว่าแกจะเผลอถลำไปลึกหรือตื้นแค่ไหนก็ตามที พี่สาบอกแก่เธอ ย้ำแก่เธอทุกครั้งที่เดินทางไปคิส คิส คาราโอเกะและนีรนาก็ทำเช่นนั้นไม่ได้

ความเจ็บปวดย้อนมาทำร้ายเธอแล้ว

ความเสียใจเป็นเช่นนี้เอง

ในเวลานั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นติดต่อกันนับสิบๆครั้ง ... คนที่โทรศัพท์มาหาเธอคงไม่ใช่ใครอื่น

เขาคนนั้นคงจะต้องเป็นทีคซึ่งกดหมายเลขโทรศัพท์ย้ำด้วยความเป็นห่วงหลังจากพบว่าเธอไม่ได้อยู่ที่หอพักในเวลานี้



\\\\\\\\\\\\\\



“นีรไปไหน”ทีคต้องพึมพำกับตัวเองตั้งแต่ช่วงเช้าจรดเย็น เธอไม่เคยไม่รับโทรศัพท์เขานานติดต่อกันแบบนี้ ... อย่าทำให้เป็นห่วงได้ไหม ถ้าหากเขาไม่ได้ยินเสียงเธอ เธอคงไม่รู้หรอกว่าเขาต้องกระวนกระวายใจมากเพียงใด ทีคจะต้องเดินไปโรงพักแจ้งตำรวจตามหาเธอแน่ๆถ้าหากเธอหายตัวไป

ชายหนุ่มเดินจากห้องพักตัวเองยืนประจำเฝ้าห้องของนีรนานานนับชั่วโมงก็ไม่เห็นวี่แววของหญิงสาว

“ไอ้บอล ... แกอยู่ที่ไหน นีรอยู่ด้วยหรือเปล่า?”ทีคพูดรัวเร็วจนเพื่อนฟังแทบไม่ทัน “ฉันไม่เห็นเธอที่หอพักตั้งแต่เช้าแล้วน่ะ”ทีครายงานเพื่อนก่อนจะต้องวางสายพร้อมถอนหายใจยาวๆ

เขาเดินวนไปมา ไม่มีอารมณ์โทรศัพท์ปรึกษางานกับผู้ช่วยผู้จัดการ

ทีคต้องลงมาแวะเวียนถามยามหน้าหอพักแต่ก็ไม่ได้ข่าวคราวเกี่ยวกับนีรที่น่าสนใจนอกเสียจากว่า ...

“เมื่อเช้าผมเห็นผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่งมารับเธอข้างล่างแล้วก็ออกเดินทางไปด้วยกัน”

ใครคือผู้หญิงสูงวัย? พี่สาว? แม่ของนีร? หรือว่ายายของเธอ? หรือว่าญาติคนหนึ่ง?

แต่ทว่านอกจากพี่สาวของนีรแล้วนีรก็ไม่เคยข้องแวะกับใครทั้งนั้นภายในเมืองที่เขาอาศัยอยู่นี่นา ...

ทีคใคร่ครวญคิดอย่างรอบคอบก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือก ... เขาขอให้สิ่งที่กำลังคิดอยู่ไม่ใช่ความจริงเลย!

ในเมื่อชายหนุ่มไม่สามารถติดต่อกับนีรได้ เขาจะต้องตามหาเธอในทุกสถานที่ที่เขาเคยชวนเธอไป ที่ไหนบ้างนะ ห้างสรรพสินค้า สวนสาธารณะ หรือว่าโรงภาพยนตร์

ทีคไม่มีเวลาอีก เขาขับรถยนต์แวะตามจุดต่างๆด้วยความร้อนใจ เวลาก็ใกล้จะค่ำเต็มทีทำไมนีรถึงเป็นแบบนี้ ... ทำไมต้องทำให้เขาเป็นห่วงเธอจนแทบไม่เป็นอันกินอันนอนด้วย

สายตาของชายหนุ่มกวาดไปรอบๆจนกระทั่งสะดุดเข้ากับสาวในชุดกระโปรงซึ่งเคยคุ้นยืนอยู่ริมสะพานภายในสวนสาธารณะกว้าง ทีครีบจอดรถเรียกชื่อของเธอพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาอย่างรีบร้อน “นีร!” เจ้าของชื่อหันมามองดูเขาแล้วจึงรีบหลบหน้า “นีรครับ ผมตามหานีรตั้งแต่เช้า ทำไมนีรไม่รับโทรศัพท์” เขาอยากจะแสดงความไม่พอใจและกล่าวตักเตือนเธอทว่าทันทีที่ได้เห็นใบหน้าซีดมีรอยช้ำรอบดวงตา ความโกรธและความกังวลก็เลือนหายไป “นีรเป็นอะไร”

มือของเธอเย็นชื้น ไม่สดชื่นเหมือนอย่างเคย นีรนามองทีคแล้วจึงร้องไห้โฮออกมา

ชายหนุ่มไม่อยากถามเธออีก เขากอดเธอเอาไว้แน่นปล่อยให้น้ำตาของหญิงสาวเลอะเสื้อผ้าของเขาอย่างเต็มใจ “ไม่เอานะครับ ไม่ร้อง” เสียงสะอื้นไห้ของเธอฟังดูเจ็บปวด ทีคจูบหลังใบหูก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับคราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอเอาไว้ เมื่อนีรนาสงบสติได้ทีคก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเยอะ ดวงตาคล้ำช้ำเพราะเธอคงจะร้องไห้ติดต่อกันมาสักพักใหญ่

คราวนี้ทีคไม่ได้เรียกร้องทว่านีรนากลับเลื่อนตัวกอดเขา เธอซบหน้าลงบนไหล่กว้าง ... รอยยิ้มของเขา ...เธออยากเห็นรอยยิ้มของเขาอีกสักครั้งก็ยังดี

“กลับหอเถอะนะ ผมเป็นห่วงนีรมากรู้ไหม”ทีคปล่อยให้เธอกอดเขาสักพักหนึ่งก่อนที่เธอจะส่งเสียงเบาๆตอบ



ตลอดการเดินทางกลับหอพัก นีรนาเงียบอย่างน่าประหลาด เธอเอาศีรษะพิงกับขอบประตูรถพร้อมกับนั่งนิ่งๆไม่ได้ส่งเสียงเจื้อยแจ้วพูดไม่หยุดเกี่ยวกับเรื่องตลกโปกฮาซึ่งตนเองเคยได้ยินมาเหมือนทุกครา

ทีคซื้ออาหารมื้อเย็นมาให้แก่เธอ เขารู้สึกอุ่นใจเมื่อผลักประตูหอพักเข้าไปแล้วยังคงเห็นเธออยู่ในนั้นแม้ว่าตอนนี้นีรนาจะนั่งใจลอยบนเตียงนอนสายตาทอดมองออกไปนอกหน้าต่างไม่ได้สนใจว่าเขาเดินเข้ามาหาหรือไม่

“ผมซื้ออุด้งจากร้านอาหารที่พวกเราเคยไปกินด้วยกัน เห็นว่านีรชอบน่ะ”ว่าพลางวางถุงอาหารร้อนๆบนโต๊ะทำงาน เขาเขยิบตัวหาถ้วยและช้อนวางพร้อมเอาไว้ให้แก่เธอ “นีรทานอะไรก่อนดีกว่านะ”

นีรนาไม่ตอบ เธอเป็นอะไรก็ไม่รู้ เวลาก็ล่วงเลยมาสามทุ่มเธอควรจะหิวมากและบ่นให้เขาฟังบ้างสักนิดก็ยังดีกว่าเธอเงียบผิดปกตินิสัยตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมาแบบนี้ ทีคเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ สีหน้าซีดๆของเธอทำให้เขาต้องกังวลใจอีกครั้ง ชายหนุ่มลูบผมของหญิงสาว เขาคิดว่าคงทำให้เธอสบายใจขึ้น

ทว่า ... เขาคิดผิด

นีรนาตัดสินใจพูดในที่สุด

“ทีค ...”หญิงสาวก้มหน้าลงไม่ได้สบตามองเขา “นับตั้งแต่วันนี้ ...”

ชายหนุ่มรอฟังสิ่งที่เธออยากจะบอก อารมณ์จากดวงหน้าของเธอไม่สู้ดีนัก

“นับตั้งแต่ ...”เธอกำลังจะร้องไห้ใช่ไหม นีรนาเงียบไปอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าเสียงตนเองสั่นเครือ “เราคงจะเป็นได้มากที่สุดก็แค่เพื่อนกัน”หญิงสาวรู้สึกเจ็บเบ้าตาแต่เธอก็ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ความรู้สึกไม่สามารถควบคุมได้อีก

“นีรพูดอะไร”

“ทีค เราเลิกกันดีกว่า”นีรนาสวนในทันควันนั้น

เธอหลบสายตาของเขา เธอพูดอย่างเด็ดขาดแม้ว่าจะมีเสียงสะอื้นไห้แทรกออกมาด้วย

เธอพูดอย่างนี้ทำไม ... เลิก! เลิกทำไม!

นีรนาต้องโกหกเขา!

“นีรครับ ...”ไม่ทันที่เขาจะได้กล่าวต่อ นีรก็กล่าวซ้ำประโยคเดิม

“ทีค ทีคเลิกกับนีรนะ ... นีรไม่อยากเสียใจมากไปกว่านี้”ตอนนี้เธอก็เจ็บปวดมากพอแล้ว

“นีรพูดอะไรน่ะ”ทีคไม่เชื่อหรอก ... เธอไม่เคยเป็นแบบนี้ “ผมทำอะไรให้นีรไม่พอใจ นีรบอกผมได้ไหม นีร...”คำคะยั้นคะยอของเขาตอนนี้แทบจะทำให้เขาเสียสติพอๆกับประโยคบอกเลิกของเธอ

“ไม่มีค่ะทีค ไม่มี”เธอร้องไห้โฮ ทีคไม่อยากได้ยินคำว่าเขาต้องเลิกราจากเธอแบบนี้

เขารักเธอ ... รักจนหมดหัวใจจนไม่อยากจะมองผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว เธอพูดแบบนี้กับเขาทำไม ...มันเจ็บมากนะ เธอไม่รู้หรือยังไง ... นีร ... คุณร้องไห้แล้วบอกเลิกผมมันหมายความว่าอะไร

ทีคกอดเธอแน่น เขาไม่ปล่อยเธอไปไหนแน่ๆ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ... เขาทนไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น

จู่ๆเธอก็ต่อต้านเขา นีรนาผลักเขาเบาๆ ...

ไม่หรอก เขารู้สึกไปเอง นีรนาจะไม่ทำแบบนี้ เขาแค่รู้สึกไปเอง

ทว่าทีคหลอกตัวเองได้ไม่นาน นีรนาก็บอกให้เขาปล่อยเธอ “ทีค ... นีรพูดจริงๆ เราอย่ารู้จักกันให้มากกว่านี้”นีรนาบอกพร้อมพยายามบ่ายหน้าหนี เธอเขยิบตัวใช้แขนผลักเขาอีกครั้ง

“นีร ทำไม ... ทำไมครับ!”เธอกำลังแกล้งทำให้เขาทรมานทางใจอย่างนั้นหรือ?แกล้งให้เขาเสียใจเล่นใช่ไหม

วันนี้เธอเจอกับอะไร ... เขาพอจะเดาได้ว่าคงต้องมีแม่ของเขาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่ๆแต่นีรนาคงไม่บอกเขา เธอไม่ยอมปริปากบอกนอกจากพูดเพียงว่าเธอต้องการตัดปัญหาซึ่งคอยจิกแทงเธอมาตลอดจนมันควบคุมไม่ได้ ตัดปัญหาจากความจริงที่เธอต้องรับรู้ว่าเธอไม่ควรจะคบกับเขาต่อ

ทีคสลัดมือของหญิงสาวออกก่อนจะดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ๆและพรมจูบโดยไม่สนใจเสียงห้าม

“ปล่อยค่ะ ทีค”นีรนาบอก คราบน้ำตาเปื้อนแก้มของเธออีกแล้ว

ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงของเธอ เขาเชยคางอีกฝ่ายจับเธอจูบโดยที่เธอไม่ได้เต็มใจนัก มือเล็กๆของหญิงสาวตีแขนของเขาแต่ทีคไม่ได้รู้สึกเจ็บหรือทุกข์ร้อนมากไปกว่าคำพูดบอกเลิกของเธอเลย

ชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนปลายจมูกไปตามแก้มก่อนจะลงไปบริเวณซอกคอ

“ทีค ...”นีรนาพยายามสะบัดแต่ก็ไร้ผล

น้ำหนักของเขาถาโถมเข้ามาผลักให้ร่างของเธอนอนอยู่บนเตียง ทีคเลื่อนริมฝีปากแล้วจึงใช้นิ้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของเธอออก เมื่อหญิงสาวพยายามขัดขืนเขาก็เลื่อนตัวสั่งให้เธอเงียบด้วยการจูบย้ำซ้ำครั้งแล้วครั้งเล่า อารมณ์ที่พุ่งพล่านไม่สามารถควบคุมได้อีก เขาอยากให้เธอรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน

ขณะที่เขากำลังจะปลดเสื้อของอีกฝ่ายได้สำเร็จ เสียงขอร้องของนีรนาและแรงขัดขืนที่มากกว่าเดิมต้องทำให้เขาหยุดชะงัก

“ได้โปรด ทีค ... อย่าทำอย่างนี้”นีรนาตัวสั่น

ทีคหายใจถี่ๆ เขามองดูใบหน้าเศร้าหมองของนีรนาแล้วทำให้ตัวเองแทบใจสลาย

ชายหนุ่มโน้มตัวจูบริมฝีปากของเธอแผ่วๆเหมือนอย่างเคย แค่เพียงได้ใช้เวลานานขึ้นเท่านั้นที่จะทำให้เวลาแห่งความรักของเขายังคงยืดยาวต่อไปได้อีก

“ผมรักคุณนะนีร”ทีคจรดปลายจมูกบนแก้มของเธอ เมื่อน้ำตาของเธอไหลออกมาอีกทีคก็ทนดูไม่ได้ ชายหนุ่มขอแค่จุมพิตเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะพบว่าตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาของเขาและเธอเป็นเพียงแค่ความสุขซึ่งลอยผ่านไปกับสายลม ...

ในเมื่อนีรนาตัดสินใจแล้ว ... เขาคงไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกนอกจากความผิดหวังและจมอยู่กับความเจ็บปวดตลอดนับจากนี้เป็นต้นไป

จากคุณ	: davidmccartney
เขียนเมื่อ	: 11 ก.ค. 54 20:01:15 A:202.12.74.1 X: TicketID:318829