ความคิดเห็นที่ 1 ภูธนาพาหนูรินแฟนสาวมาแนะนำให้หุ้นส่วนสาวได้รู้จัก เธอยิ้มหวานเมื่อพบครั้งแรกอิงแก้วเมียงมองเจ้าหล่อนพลางอมยิ้ม หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าจัดได้ว่าสวยปนน่ารักเธอมีมาดคุณหนูที่ต่างจากพิมพา ผิวขาวละเอียด ผมดัดรอนสวย หน้าตาจิ้มลิ้มออกจะเป็นคุณหนูจ๋า ภูธนาประคบประหงมหล่อนอย่างดีดูคุณหนูเธอก็ชอบเช่นกัน “หนูรินจ้ะนี่ ยัยอิงแก้ว เพื่อนน้องสาวของพี่และเป็นหุ้นส่วนของร้านนี้จ้ะ” “สวัสดีค่ะยินดีได้รู้จักนะคะ”หนูรินเธอกล่าวทักทายเป็นกันเอง อิงแก้วพยักหน้าตอบยิ้มรับ “สวัสดีค่ะ ยินดีได้รู้จักเช่นกันค่ะ”อิงแก้วยิ้มกว้างและสังเกตได้ว่าหนูรินก็เป็นหญิงสาวที่ดูก็ไม่ได้เรื่องมากอะไรเหมือนกับพิมพาแถมยังมองแล้วสบายหูสบายตามากกว่า “พี่ภูทำงานดีไหมอิง”เจ้าหล่อนชวนคุยและถามไถ่ถึงแฟนหนุ่ม อิงแก้วแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ “พี่ภูเหรอ....”อิงแก้วเหลือบสายตามองภูธนาที่กำลังขยิบตาเป็นเชิงขอร้องให้ตอบดีๆ หรืออาจจะเติมแต่งเสริมต่อให้ดูดีก็ได้แต่คนอย่างอิงแก้วเหรอจะให้มันเป็นไปตามนั้น มันต้องมีอะไรสนุกเสียหน่อย “พี่ภูเหรอ ทำงานดีมาก ตื่นเช้ามาเปิดร้าน เสิร์ฟแทบทุกอย่าง ที่สำคัญบริการดีถูกใจสาวๆ ” “หือ สาวๆ หรือ”หนูรินหันกลับไปขมวดคิ้วให้กับแฟนหนุ่มที่ส่ายหน้าอย่างเดียว “อิงแก้วพูดไปเรื่อยน่ะ ไม่มีสาระสำคัญเลยหนูริน”เขารีบออกมาแก้ตัวร้อนรน ดูสถานการณ์แล้วหนูรินคนสวยคงจะเป็นสาวขี้หึงอยู่ไม่น้อยได้ยินอะไรเข้าก็พลอยจะเชื่อไปเสียหมด “อิงแก้ว จริงหรือเปล่าคะ หนูรินอยากรู้จริงๆ ”หล่อนถามย้ำราวกับจะเอาความจริงให้ได้ว่าภูธนาเป็นไปอย่างที่กล่าวอ้างหรือไม่ อิงแก้วเหลือบมองภูธนาที่กำลังเต้นพล่าน “แหม อิงเขาแค่หยอกหนูรินเล่นเฉยๆ ” “พี่ภูอย่าขัดสิคะ อย่าให้หนูรินรู้นะว่ามีใครน่ะ หนูรินเอาตายแน่”หล่อนขู่ก่อนจะหันมาเค้นเอาความจริงจากอิงแก้ว “อิงเล่ามาเถอะค่ะ รินรับฟังนะ”หล่อนเว้าวอนด้วยสายตา อิงแก้วกรอกตามองภูธนาที่คอยส่งซิกมาเป็นระยะก่อนที่หล่อนจะเลื่อนสายตามองใบไม้แห้งๆ ที่ร่วงจากต้นไม้ “เออ...ฉันขอตัวก่อนนะคะ หน้าร้านเห็นต้นไม้มันแห้ง เดี๋ยวคงต้องไปลดน้ำมันเสียหน่อย ชักช้าเดียวมันจะตายแดดน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”อิงแก้วเลี่ยงที่จะตอบเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดีเสียแล้วเพราะไม่คิดว่าเรื่องมันออกจะดราม่าไปเสียมาก ก่อนจะแยกตัวออกมาทิ้งให้เป็นปริศนาค้างคาใจของหนูริน ดูเธอจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ พอคล้อยหลังที่ต้นข่าวเลี่ยงออกไปก็ถึงช่วงนาทีวิกฤตของภูธนาบ้าง ชายหนุ่มงอนง้อเจ้าหล่อนด้วยน้ำเสียงนุ่มๆคอยอ้อนให้แฟนสาวคลายกังวลถึงแม้ในใจจะร้อนลุ่มที่โดนอิงแก้วเอาคืนซะเจ็บแสบแต่จะปฏิเสธอย่างไรได้ในเมื่อความจริงแล้วผู้หญิงที่ว่านั้นก็มีอยู่จริงและเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพิมพาสาวเจ้าเสน่ห์ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 22:58:07

ความคิดเห็นที่ 2 กิตติ กรวิทและบูรณาเดินทางมาถึงร้านกาแฟไร่ชาญทิพย์ ขณะที่อิงแก้วหัวเราะคิกคักออกมาหน้าร้านท่าทางอารมณ์ดีผิดปกติ กรวิทเดินตรงไปหาเพื่อนทันไวเพื่อสังเกตพฤติกรรมเพี้ยนของเพื่อนสาวที่แสดงออกมาจนเป็นเรื่องปกติและกลายเป็นเรื่องขำๆ ประจำวัน “หัวเราะไรของเธอ เห็นฟันตั้งสามสิบสองซี่”เขาร้องแซวเพื่อนสาวที่ยังหัวเราะเบาๆ “มีความสุขไงยะ”เจ้าหล่อนตอบหน้าบานแฉ่ง โดยมีบูรณาและกิตติที่เดินเข้ามาสมทบ “อ้าว มาพร้อมหน้าเชียว” “พอดีไปเจอพี่กิตติที่ร้านขายต้นไม้พอดี เห็นจะมาหาแกก็เลยติดรถมาด้วย”บูรณาเล่า “อ้อ” อิงแก้วหันไปยิ้มให้กิตติที่โค้งศีรษะตอบ “มากันเหนื่อยๆ เข้าไปหาอะไรในร้านทานก่อนนะ” ทั้งสี่เข้ามาในร้านพบกับภูธนาที่เดินเสิร์ฟกาแฟและขนมเค้กสตอเบอรี่รสหวานให้กับหนูรินที่ปรากฏรอยยิ้มรับหยดเยิ้ม บูรณาเพ่งตามองไปทางพี่ชายและหญิงสาวที่นั่งอยู่ในสวนหย่อมริมสระน้ำเล็กของร้านด้วยความสนใจ “นั่นคุณหนูรินนี่ยัยอิง”บูรณาร้องถามตื่นเต้น ผิดกับอิงแก้วที่พยักหน้าตอบด้วยความเฉยเมย “ก็ใช่ไง แฟนเขามาอี๋อ๋อกันน่ะ” “มาเมื่อไร”บูรณาถามเร็วปรื๋อ “เมื่อตะกี้น่ะ นี่แกรู้ไหมยัยพิมหน้าหงายไปเลย พอหนูรินมาปุ๊บพี่ภูก็กระโจนไปหาแฟนสาวสุดรักจนยัยพิมกลายเป็นหมาหัวเน่าไปเลย”อิงแก้วเล่า กิตติสะดุดเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อ “พิม” แต่ไม่ได้คิดว่าจะเป็นคนเดียวกับคนที่เขาคิด “สะใจจริงๆ ”กรวิทหัวเราะ “โอ้ย! อิจฉาจังคนเค้ารักกันพรากกันไม่ได้หรอก”กรวิทว่าปรายตามองบูรณาที่แอบแสยะปากหมั่นไส้ “เอ้า! ยัยบูร”ภูธนาโบกมือให้กับน้องสาวที่ยืนละล่ำละลัก ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหา “พี่ภู” “นี่ๆ มานี่เลย เดี๋ยวพี่จะพาไปแนะนำให้รู้จักที่รักของพี่ มานี่ๆ”ชายหนุ่มลากแขนน้องสาวไปโดยไวโดยมีกรวิทโบกมือไหวๆออกแนวไล่ “หนูอิงเป็นไงบ้างครับ แขนหายแล้วหรือยัง”กิตติถามเมื่อบูรณาออกไปจากวงแล้ว อิงแก้วแอบเขินกับน้ำเสียงนุ่มนวลด้วยความเป็นห่วงของเขาก้มมองเฝือกที่แขนก่อนจะหันกลับมาตอบกิตติด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ก็ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ” “ดูงานในร้านยุ่งๆ นะ”กรวิทพูดขึ้นมองผู้คนที่เริ่มทยอยเข้ามาใช้บริการภายในร้านมากขึ้น อิงแก้วยังคงหน้าแดง “ไม่รู้วันนี้อีตาเจ้าของไร่ชาญทิพย์จะว่างมาดูร้านหรือเปล่า เห็นๆ นั่งโอ๋แต่แฟน” “งั้นให้พี่ช่วยไหมครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ” “ไม่เป็นไรหรอกครับ อิงไม่สบายทำอะไรไม่สะดวกให้พี่ช่วยนะ” “ใช่ๆให้พี่กิตติช่วยเหอะยัยอิง”กรวิทเชียร์ออกหน้า อิงแก้วก้ำกึ่งที่จะปฏิเสธแต่กิตติก็ฉวยเวลาไปหยิบผ้ากันเปื้อนที่พาดอยู่ที่ราวข้างเคาน์เตอร์มาสวมได้อย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องห่วงนะอิง”กิตติขยิบตาให้หล่อน พร้อมเดินฉับๆตรงไปหาลูกค้าเพื่อรับออเดอร์ ภูธนาที่กำลังแนะนำบูรณาให้กับแฟนสาวเมื่อเห็นกิตติลงมือทำงานถึงกลับทำให้เขานิ่งไปพักเหลียวมองอีกด้านพบกับอิงแก้วที่ยิ้มรับหน้าชื่นบาน “น่าหมั่นไส้” “หมั่นไส้ใครหรือคะพี่ภู”หนูรินถามขึ้นเมื่อได้ยินชายหนุ่มบ่นอยู่คนเดียว ภูธนาหันกลับมายิ้มแหยๆ ก่อนจะตอบไปว่า “อ้อ พี่รู้สึกท้องไส้ไม่ค่อยดีเลย” “หิวหรือเปล่าคะ” “คงประมาณนั้น”เขาตอบไปสุ่ยๆ ที่จริงเขาไม่ได้รู้สึกตามนั้นแต่เขาหมั่นไส้ที่อิงแก้วดูจะภาคภูมิใจในกิตติออกหน้าและรวมถึงกิตติที่ทำอะไรข้ามหน้าข้ามตา หนูอิงวางโกโก้ปั่นและขนมเค้กวนิลาก้อนเล็กให้กิตติที่เพิ่งมานั่งพัก ชายหนุ่มก้มลงมองก่อนจะเงยมองหล่อนที่ยิ้มหวานรับกับใบหน้าอวบอิ่ม เจ้าหล่อนนั่งลงฝั่งตรงข้ามยกมือข้างที่ยังใช้งานเชิญชวนให้เขาลิ้มรส “พี่กิตติพักทานอะไรหน่อยนะคะ” “จะดีหรือครับ” เขาถามสีหน้าเกรงใจเห็นได้ชัดแต่อิงแก้วยังเกลี้ยกล่อมให้เขาทานเค้กให้ได้ “นะคะ ก็แหม พี่กิตติมีน้ำใจมาช่วยงานอิง” “ก็อิงป่วยอยู่นี่ครับ หยิบจับอะไรก็ไม่สะดวก” เจ้าหล่อนสบตากับเขาด้วยแววตาระยิบระยับ โอ้ พ่อพระมาโปรด หล่อนยังแอบหวังลึกๆ ว่าสักวันเขาคงจะหันมามองหล่อนบ้าง ผู้ชายในฝันที่ทั้งใจดีและแสนอบอุ่น “แต่ถึงยังไงพี่กิตติก็พักกินหน่อยนะคะ”หล่อนอ้อนวอน และก็สำเร็จเสียด้วยกิตติยอมทำตามคำขอร้องซึ่งทำให้เจ้าหล่อนยิ้มแก้วปริไม่น้อย ภูธนากระแอมไอขึ้นเสียงดังเมื่อเดินผ่านมา อิงแก้วและกิตติเงยหน้ามองภูธนาที่เหลือบตามองนิดๆ “โอ้! นี่ผมขอโทษด้วยนะครับที่มาขัดจังหวะ” “อ้อไม่เป็นไรหรอกครับ” กิตติบอกด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ผิดกับอิงแก้วที่รู้เล่ห์เหลียมว่าภูธนาตั้งใจเข้ามาขัด “นี่! อิงแก้วมานี่หน่อย” ภูธนาบอกพลางฉุดแขนหล่อน อิงแก้วเพ่งมองหน้าไม่พอใจก่อนจะสะบัดมือออกอย่างเร็ว “นี่! อย่ามาแตะต้องฉันนะ” “โอ้ย! อยากแตะตาย”ชายหนุ่มเบ้ปากทำหน้าทะเล้นพร้อมปล่อยมือหล่อนลงง่ายดาย “มีอะไร”หล่อนถามหน้าตาเอาเรื่องเอาราว กิตติและกรวิทมองดูเงียบๆ “ก็บอกให้ตามมานี่ไง”เขาขึ้นเสียงเข้ม อิงแก้วพ่นลมออกจากปากก่อนจะเดินตามเขาออกมาหลังร้านที่สงบและปราศจากผู้คน ภูธนาหันกลับมาจ้องอิงแก้วด้วยแววตาดุดันขณะที่เจ้าหล่อนได้แต่ทำหน้าลอยไม่ใส่ใจนัก “จะหักหน้ากันหรือไง” "หักหน้าอะไรมิทราบ” “ก็ที่เธอให้คุณกิตติมาทำงาน มันใช่เรื่องไหม” “พี่กิตติอาสาจะช่วยงานฉัน พี่ก็เห็นว่าคนเต็มร้าน พี่เค้าก็รู้เห็นว่าฉันน่ะแขนหักก็เลยจะเป็นลูกมือช่วยอีกคน ไม่เหมือนคนบางคนที่มัวแต่โอ๋แฟนจนไม่ทำงานทำการ” “นี่...” ชายหนุ่มอ้ำอึ้ง มันก็จริงอย่างที่อิงแก้วบอก เขาอู้งานไม่ได้ลงมือทำเป็นจริงเป็นจังเพราะมัวแต่บริการแฟนสาวทั้งวัน “แต่เธอก็ไม่ควรใช้คนนอก” “พี่กิตติไม่ใช่คนนอกนะ นี่อย่าหาเรื่องมากได้ไหม นี่กลัวเสียหน้าหรือไงที่พี่กิตติเค้าทำงานทำการได้มากกว่าคุณภูธนาเจ้าของไร่ชาญทิพย์”หล่อนตอกหน้าเข้าให้โครมใหญ่ ภูธนานิ่งไปพักกับคำพูดแสนจะแทงใจแต่ก็รักษาสีหน้าไว้อย่างดี “เธอน่ะ ก็มองโลกในแง่นี้เสมออยู่แล้วนี่ งั้นเอางี้พรุ่งนี้ ฉันจะทำงานทุกอย่างเอง” “แล้วไม่โอ๋แฟนแล้วหรือไง” “ยังไงงานก็ต้องมาก่อนสิ่งอื่น” “อ้อนะ....” “เข้าใจละนะ” “ค่ะ” เจ้าหล่อนพยักหน้า ชายหนุ่มเพ่งมองสีหน้ายียวนเจ้าหล่อนพลอยให้เสียบรรยากาศ “เธอชอบกิตติหรือไง”จู่ๆ เขาก็ถามขึ้น อิงแก้วชะงักสบตากับเขาตะลึงเล็กน้อย “ฉันไม่ตอบเพราะไม่มีเหตุผลจำเป็นต้องตอบ มีอะไรไหม”หล่อนว่า ชายหนุ่มทำหน้าตามีพิรุธซึ่งขนาดเขาเองก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้องถามทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องอะไรของเขาเลยทั้งสิ้น   “ไม่มีอะไร ก็เห็นมองตามหวาน ช่างเหอะพี่ไปก่อนล่ะ”เขาเดินเลี่ยงออกไปหน้าร้านรวดเร็วทิ้งอิงแก้วแสยะปากหมั่นไส้แล้วจึงเดินรั้งหลังออกไปไม่ใคร่จะเข้าใจภายในใจของผู้ชายคนนี้มากนัก นอกร้านพิมพากลับมาที่ร้านกาแฟไร่ชาญทิพย์อีกครั้งเพราะยังติดใจเรื่องหนูรินไม่จบไม่สิ้น แต่ทว่าสิ่งที่หล่อนได้พบก็คือคนรักของเธอ กิตติกำลังเสิร์ฟกาแฟอยู่ในร้านและอีกฝั่งคือภูธนาที่ยืนมองอยู่ไกลๆ หัวใจหล่อนเต้นตึกตักจะทำอะไรไม่ถูกในเมื่อผู้ชายทั้งสองคือหนุ่มที่หล่อนหมายปองทั้งคู่ อยู่ในสถานที่เดียวกัน แต่จะเข้าไปโจ่งแจ้งกิตติก็ต้องร้องทักหล่อนแน่ในฐานะที่เป็นแฟน แล้วถ้าภูธนารู้ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ หล่อนจึงได้แค่แอบซุ่มมองอยู่นอกร้านได้แต่สงสัยว่าทำไมกิตติถึงได้มาทำงานในกาแฟไร่ชาญทิพย์ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 23:05:32

ความคิดเห็นที่ 3 กิตติและกรวิทเดินทางกลับบ้านขณะที่กำลังไขประตู มือเรียวงามมาเข้ามามาจับเข้าหมับถึงกลับทำให้กิตติตกใจไม่น้อยกรวิทขมวดคิวตีหน้าเข้มเมื่อจู่ๆ พิมพาก็มาปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสองหลังจากที่หายไปหน้าไปหลายอาทิตย์ กิตติยังคงนิ่งขณะที่เจ้าหล่อนก้าวเข้ามาด้วยสีหน้าเศร้า “กิตติ พิมขอคุยด้วยได้ไหมคะ” “พี่กิตติไม่ว่าง”กรวิทพูดแทรกขึ้น กิตติจับไหล่น้องชายก่อนจะพูด “ไม่เป็นไรพี่ขอคุยกับเธอ กรไปรอพี่ในบ้านเถอะ”พี่ชายบอก กรวิทถอนใจเฮือกใหญ่นึกโกรธตัวเองที่ห้ามไม่ได้แต่ก็ต้องตัดใจที่จะเดินจากไปแต่โดยดี หลังจากที่กรวิทเข้าบ้านไปแล้วกิตติจึงพาพิมพาออกมาทานน้ำชาร้านเล็กๆในระแวกนั้นเจ้าหล่อนสบตากับเขาอยู่แวบพร้อมเริ่มบทสนทนา ติดตามตอนต่อไป แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 54 14:05:24 จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 23:06:45

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วหิวกาแฟครับ ^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 19:49:35

ความคิดเห็นที่ 5 @Psycho man รับกาแฟไร่ชาญทิพย์สักแก้วไหมคะ ( ^_^ ) จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 20:51:03

ความคิดเห็นที่ 6 แล้วน้องรินจะทำไงล่ะครับ สลับกับคู่น้ากิตติแน่เลย จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:10:28

ความคิดเห็นที่ 7 มารับกาแฟไร่ชาญวิทย์^^ เห็นเม็ดกาแฟแบบนี้แล้วรู้สึกว่าน่าทานจริงๆ ว่าแต่ในความเห็นที่ 5 อะไรอยู่ในถ้วยกาแฟครับ พยายามนั่งดูพักหนึ่งแล้ว แต่ดูไม่ออกจริงๆ^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:55:29

ความคิดเห็นที่ 8 @ห้าสิบป่าย ติดตามอ่านกันไปเรื่อยๆๆ เน้อเจ้า @Psycho man โฟมนมจ้าา ^^ น่าอร่อยเน๊าะ จากคุณ : คุณหนูแจ่มใส เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 13:58:53