~~~~~~~~ หากันจนเจอ #1 ~~~~~~~~ ปกิณกะความรักสุดวุ่นวายของสาวไทยเจี๋ยมเจี้ยมในบริษัทเกาหลี ^^

“หากันจนเจอ”

ปกิณกะความรัก ที่สาวไทย มีต่อ “เกาหลี”
ซึ่งท้ายที่สุดแล้ว ก็ได้เจอ..ว่าความรักนี้..มีเพื่ออะไร


เมื่อสาวน้อยเจี๋ยมเจี้ยม วิ่งล่าหาฝัน กับการทำงานกับบริษัทเกาหลีที่เธอหลงใหลคลั่งไคล้ใฝ่ฝัน
ก่อนจะตัดสินใจว่าจะบินไปเรียนที่เกาหลีดีไหม ได้ข่าวว่าคนเกาหลีชีวิตจริงของเขาแรง...มันจะแรงได้ขนาดไหนกันเชียว


เมื่อใดที่เราตามล่าหาฝัน เมื่อนั้นการผจญภัยที่มีสีสัน รอคุณอยู่ ^^
และ...ก็ไม่คิดว่า มันจะมีสีสันได้ถึงขนาดนี้เลย ^^;; พับเผื่อย


งานเขียนชิ้นนี้
ขอมอบแด่
ผู้ที่กำลังตามล่าหาฝันทุกคน
แด่ประเทศไทย, แด่คนไทยทุกคน และแด่ประเทศเกาหลี...
 
.................
ตอนที่ 1 : มีอะไรแบบนี้ด้วยหรือเนี่ยะ!


เวลาที่เราได้ทำอะไรตามที่เราฝัน...เราจะรู้สึกยังไงกันคะ?
ดีใจ สุขใจ กระตือรือร้น ..โอว์...มันมากมาย ใช่ไหมคะ ^^
นั่นสิคะ ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตนี้..ไม่เคยมีครั้งไหน ที่จะตั้งอกตั้งใจ ทุ่มเทให้กับการทำงานมากมายเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย

เมื่อวันหนึ่ง อ่านหนังสือ “World class” ของคุณบัณฑิต อึ้งรังสีจบ
ได้เขียน “เป้าหมาย” บวก “ระยะเวลา” น่าจะเขียนออกมาได้สักยี่สิบข้อเศษ
หนึ่งในนั้น คือ การได้เข้าร่วมงานในบริษัทเกาหลี
แล้วฝันนั้นก็เป็นจริง!

ทำไมถึงใฝ่ฝันถึงเกาหลีน่ะเหรอคะ
ตามไปอ่านตอนพิเศษ ( http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=miso&month=07-2006&date=21&group=5&gblog=4 )

กล่าวโดยสรุปคือ เราชอบเกาหลีมาก...ไม่สิ...เราคลั่งไคล้เกาหลีมาก

หนังสือเกี่ยวกับเกาหลีทุกเล่ม ต้องซื้อเอาไว้, เจอในห้องสมุดต้องซีรอกซ์เก็บไว้ทั้งหมด
ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมเกาหลีมา โคตรรรรรรร ประทับใจ ทำงาน, ทำรายงาน ไม่ว่าอะไรก็จะทุ่มใจไปเกาหลีทั้งนั้น ไม่ว่าเราอยู่หนแห่งใด ความบ้าเกาหลีของเราก็จะกระจายเผื่อแผ่ไป ณ ที่แห่งนั้น

และแล้ว คิดถึงสิ่งใด ก็ดึงดูดสิ่งนั้น
ในที่สุด เราก็มีโอกาสได้ทำงานกับบริษัทดาวรุ่งพุ่งแรงของเกาหลีบริษัทหนึ่งในประเทศไทย

หลังจากทำงานอย่างกระตือรือร้น ...อย่าง....โครต (เข้าใจอารมณ์ใช่ไหมคะ ฝันมานานแล้ว ไฟแรงมากๆ) มาได้สามเดือน...ไม่เคยลาอะไรใดๆ ทั้งสิ้น สนุกมาก จะไม่ให้สนุกยังไงได้ ก็ได้ทำงานในบริษัทในฝัน....วิสัยทัศน์บริษัท, คอนเซปต์สินค้า...โอว์...มันตัวเราชัดๆ.....สุขใจอะไรอย่างงี้

แม้จะทะแมงๆ กับบรรยากาศรอบตัวหลายๆ อย่าง ที่มันออกจะคล้าย ทำงานอยู่ในเทือกเขาน้ำแข็ง แต่ละคนเย็นชา ไม่ค่อยพูดคุยสนุกสนานจนผิดปกติ แต่เราก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นอุปสรรคใดๆ ในการทำงาน

ทำงานมาตั้งนาน ไม่เคยลา แต่บทจะลา ก็แจ็คพ็อตแตกจริงๆ
แปลกแต่จริง ทำไมเราถึงต้องลาป่วยวันนั้นพอดี๊เลย
ไม่นึกไม่ฝัน...ว่าวันนี้ จะเป็นวันที่มีวิกฤตการณ์ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นกับบริษัท

.
.
.

ระหว่างที่เรานอนกลิ้งตัวไปมาบนเตียงเพราะพิษไข้...
จู่ๆ ก็ ได้ยินเสียงกีตาร์โหลดมาจากเพลงเกาหลีดังขึ้น...ตริ๊ง ตริ๊ง ตะริ๊ง งี๊ง งิ๊ง
อ้อ มือถือฉันเอง...โอ๊ะ..พี่เอ๋ ผู้จัดการทั่วไป โทรมา..
“ใจ๋คะ...ยกเลิกการจัดอบรมอาทิตย์หน้านะ”
“หา!!! เกิดอะไรขึ้นคะพี่” เมื่อวานเพิ่งคอนเฟิร์มทุกอย่างด้วยกันเสร็จ มันเป็นโปรเจคสำคัญซะด้วยนะนั่น
“เอาเป็นว่ายกเลิกแล้วกันนะ พี่ขอบคุณมาก แค่นี้ก่อนนะ” แกร็ก

หือ...O_O ฉันยังงงๆ พอรู้สึกตัวก็...เฮ่ย! เป็นไปได้ยังไง เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ยะ!!!! นึกสภาพออกไหมคะ เหมือนกับจะจัดงานครบรอบปีของบริษัท แล้วจู่ๆ สองวันล่วงหน้า บอกยกเลิกซะงั้น มันจะเป็นไปได้ยังไง มันมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่

งานอบรมจัดยิ่งใหญ่ครั้งแรก ทำไมมายกเลิกกันง่ายๆ งี้อ่ะ
ระหว่างที่กำลังงุนงง อยู่นั่นเอง
เสียงกีตาร์ใสกิ๊งจากเพลงเกาหลีแสนไพเราะจากมือถือดังขึ้นอีกครั้ง ตริ๊ง ตริ๊ง ตะริ๊ง งี๊ง งิ๊ง
“ฮัลโหล”
“ใจ๋...นี่พี่แอนนะ”
พี่แอน ที่เป็นผู้จัดการฝ่ายบัญชี
“อ่า...คะ” ฉันเอิกอัก แปลกชะมัด พี่แอนโทรมาทำไม
“ใจ๋รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”
“มันมีอะไรเกิดขึ้นคะพี่ ใจ๋รู้แค่ว่าพี่เอ๋เขาแคนเซิ่ลกะทันหันคลาสอบรมเนี่ยะค่ะ”
“พี่ก็ไม่รู้ แต่ว่าเอ็มดีคิม ให้พี่โทรมาเช็คถามว่า ใจ๋จะอยู่กับบริษัทใช่ไหม”
O_O อะไรวะเนี่ยะ อยู่ดีๆ เอ็มดีอยากรู้ว่าเราจะอยู่ต่อกับบริษัทไหม... เพิ่งได้เข้ามา อยู่ดีๆ จะลาออกจากบริษัทในฝันได้ยังไง
“O_O เอ่อ...ใช่ค่ะพี่ มีอะไรเกิดขึ้นเหรอคะ”
“มีหลายคนจะลาออก พี่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น”
หา! O_O
“ใจ๋ไม่ได้จะออกใช่ไหม”
“ไม่ค่ะพี่ ใครจะออกกันล่ะคะ”
“พี่ก็ไม่แน่ใจนะ แต่เหมือนจะออกกันยกแผนกเลยอ่ะ ฝ่ายส่งเสริมการขาย, ฝ่ายขาย ที่เป็นลูกน้องพี่เอ๋ทั้งหมดน่ะ”
“หา!!!  เกิดอะไรขึ้นเนี่ยะพี่!” เมื่อวานก็ยังคุยกันดีๆ แท้ๆ อะไรกันเนี่ยะ!
“งั้นใจ๋โทรไปบอกเอ็มดีคิมให้เขาสบายใจหน่อยนะ เอ็มดีก็ไม่อยากเสียคนทำงานดีๆ ไป”
“หา...เอ่อ....ค่ะพี่”

ให้โทรไปคุยกะเอ็มดีเนี่ยะนะ...เอ็มดีเลยนะ...

ขอเท้าความให้เห็นภาพอีกนิดนึง
เนื่องจากเรามาจากบริษัทที่ปลูกฝังรูปแบบการทำงานประหนึ่งเป็นเจ้าของบริษัท
แล้วได้เข้ามาอยู่ในบริษัทแห่งนี้ ซึ่งแปล๊กแปลก...เหมือนไม่มีใครมีใจให้บริษัท...เลยยยย เลย เลย แบบว่าอย่างยิ่ง
ไม่มีใคร...สนใจใส่ใจดูแล เอ็มดีจะมากี่โมง เอ็มดีจะไปกับใครอะไรยังไง ไม่มีใครสนใจ เอ็มดีนะเว้ยเอ็มดี

คราวก่อน อยู่ดีๆ เอ็มดีก็มา ไปเฮฮา แล้วก็จะกลับ ใครจะทำงานอะไรหรือไม่ ก็ดูไม่ใส่ใจ ...จริงเหรอวะ
ไม่ใส่ใจจริงเหรอ...เอ็มดีเนี่ยะนะจะไม่ใส่ใจ
แต่มันแปลกมาก...ทำไมไม่ค่อยมีใครใส่ใจดูแลเอ็มดีเลย เกินกว่าเหตุ

พอดี เคยมีเบอร์โทรเอ็มดี...ตอนที่โทรไปช่วยปลุก เนื่องจาก ตอนนั้น เจ้านายจีเอ็มของเราก่นว่าเอ็มดีว่าไปสายตลอดๆ และย้ำให้เราพาเอ็มดีมาให้ทันเวลาในการอบรมคราวที่แล้วให้ได้...โอเค ไม่มีปัญหาเรื่องแค่นี้เอง

“(เสียงแปลซับไทย จริงๆ พูดภาษาอังกฤษ) สวัสดีค่ะ นี่ใจ๋นะคะ”
“(เสียงจริง จะเป็นภาษาอังกฤษ สำเนียงเกาหลี ที่ฟังโคตรยากส์) ครับ”
“ใจ๋ยังอยู่บริษัทเอนะคะ ไม่ต้องกังวลนะคะ ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นคะ”
“โอเค ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ........ฯลฯ (ซึ่งฟังไม่ออกอ่ะ)”
“ค่ะ พรุ่งนี้ใจ๋กลับไปทำงานนะคะ”
“โอเค ขอบคุณมากครับ”

พูดจบ...ก็ยิ่งงง...ขนาดเอ็มดียังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
แล้วนี่มันมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่เนี่ยะ!!!
นึกได้แล้ว โทรไปหาน้องคริสดีกว่า แม้เราจะไม่ถูกกันนัก แต่ก็ใช่ว่า จะถามเรื่องคอขาดบาดตายแบบนี้กันไม่ได้

“น้องคริส! เกิดอะไรขึ้น”
“ไม่รู้เหมือนกันพี่ หนูก็รอดูอยู่ เขาเหมือนจะนัดกันไม่ไปงานเปิดตัวศูนย์บริการวันพรุ่งนี้กัน แล้วก็นัดประชุมอะไรกันไม่รู้อ่ะ ประชุมกันหมดทั้งทีมเซลล์ แล้วก็ฝ่ายส่งเสริมการขายอ่ะพี่”
“แล้วมันอะไรยังไงอ่ะ อยู่ดีๆ พี่เอ๋ก็ให้พี่แคนเซิ่ลทุกเรื่องการอบรมออกทั้งหมดอ่ะ”
“หนูก็ไม่รู้อ่ะ”
“ถ้ามีอะไรโทรบอกพี่ด้วยนะ”
“ค่ะ”

แต่ไม่มีใครรู้อะไรทั้งนั้น...

จนคืนนั้น...ดูเหมือนเอ็มดีจะกลุ้มใจมากจริงๆ
เขาส่งข้อความต้องการการยืนยันว่าเราจะอยู่กับบริษัทต่อนะอะไรอย่างนี้
เราก็ยืนยันว่าอยู่แน่ๆ มีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกได้ และแสดงความห่วงใยไป
ซึ้งเลยทีเดียว กับการที่เอ็มดีเห็นความสำคัญถึงขนาดส่งข้อความคุยกัน (ซึ่งมันทำให้เราคุยกันรู้เรื่องกว่าพูดโทรศัพท์ ^^;;)

เอาล่ะ พรุ่งนี้..จะตามล่าหาความจริงกันละ...มันเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทแห่งนี้กันแน่!
ขณะที่บ้านเมืองตอนนั้น ก็มีการแบ่งสีกันแล้ว...มันลามเข้ามาถึงในบริษัทเกาหลีเชียวหรือเนี่ยะ
โอย...มันมีอะไรยังงี้ในบริษัทได้ไงกันเนี่ยะ!

......
โปรดติดตามต่อตอน 2
และโปรดติชมตามเห็นสมควร จะเป็นพระคุณคะ
ขอบคุณค่ะ ^^

แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 09:39:25

แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 09:38:43

จากคุณ	: ล ม ห า ย ใ จ ...อุ่ น อุ่ น
เขียนเมื่อ	: 12 ก.ค. 54 00:06:57