เรื่องสั้น ที่รัก

ที่รัก

นาฬิกาพรายน้ำบนหัวเตียงบอกเวลาตี 2.30 นาที หลายคืนมานี้ฉันได้แต่

นอน กระสับกระส่ายอยู่ทุกๆคืน ฉันนอนเดียวดายบนเตียงใหญ่นี้ รอเขากลับ

มาหาอย่างมีความหวังเขาจะรู้ไหมนะ ว่าฉันคิดถึงเขาเพียงใด หลายวันก่อน

เราทะเลาะกันรุนแรง แต่...มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย ทำไมนะ ทำไม เขาไม่รับรู้

ว่าฉันรักเขาหญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เธอดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้

ชัด น้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย ยามนี้เธอสะอื้นในอก เมื่อนึกถึงเขา ภาพวัน

วานที่ทะเลาะกัน ปรากฏวนเวียนในหัว ภาพเธอและเขาทุ่มเสียงเถียงกัน

อย่างรุนแรง คุณควรจะคิดถึงผมบ้าง โอเค! ผมมันแย่ แล้วไงละ ชายหนุ่ม

ถอดเสื้อเชิ้ต สีขาวโยนใส่ตะกร้ามุมห้อง พร้อมเดินไปเตะตะกร้านั้น ขอร้อง

ฉันเหนื่อยเราเลิกทะเลาะกันได้ไหม โอ้ย ! ขอร้องคุณอย่าพาล  เธอโวยวาย

ทันทีที่เห็นเขาเตะตะกร้าล้มกลิ้ง " ผมไม่ได้พาล แต่ผมอยากมีลูกกับคุณ

คุณเข้าใจไหม ทุกอย่างจะได้ยุติเสียที"  เขาพูดพร้อมเดินเข้าห้องน้ำปิด

ประตูโครม ทิ้งให้หญิงสาวนั่งเอามือกุมขมับอยู่ที่หน้ากระจก ภาพถัดมาใน

หัวของหญิงสาวคืออีกวันถัดมาที่ทะเลาะกันอีกเหมือนเดิม " พอที ! มันจบ

แล้ว คุณเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ  ว่าผมเหนื่อยแล้ว ในเมื่อคุณไม่ผมเคยฟังผม

ผมก็จะไม่ฟังคุณตอนนี้ผมมีคนที่พร้อมจะสร้างครอบครัวจริงๆกับผมแล้ว

และ... และผมก็จะไปอยู่กับเขาวันพรุ่งนี้  ผมจะไปจากคุณ เชิญคุณอยู่กับ

สังคมครอบครัวญาติพี่น้องของคุณไปเถอะ   ผมไม่ดีจะไปตามทางคนไม่ดี

คุณเข้าใจไหม"หญิงสาวกอดชายหนุ่มไว้แล้วร่ำไห้บอกเสียงสะอื้น "คุณอย่า

ไปนะ  ฉันรักคุณ  ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว   ว่าฉันพยายามแล้ว แต่ฉันก็ไม่รู้ว่า

ทำไมฉันถึงไม่ท้อง ฉันไม่ได้แอบกินยาคุมอย่าที่คุณเข้าใจนะ ได้โปรดฟัง

ฉันบ้าง" แล้วเรื่องงาน ที่ฉันวุ่นวายจนไม่มีเวลาดูแลคุณ ดูแลบ้าน ก๊เพราะฉัน

อยากให้เรามีฐานะทัดเทียมคนอื่นเสียที " หญิงสาวคุกเข่าพูดพลางร้องไห้

ฟูมฟาย  ชายหนุ่มสะบัดขาแล้วเอ่ยก่อนก้าวเดินเข้าห้องน้ำไป "ผม

เสียใจ ทุกอย่างมันจบแล้วพรุ่งนี้เราไปหย่ากันที่อำเภอเถอะ" คืนนั้นเรา

ทะเลาะกันพร้อมทั้งเขายืนคำขาดขอหย่ากับฉัน ฉันใจสลายเมื่อได้ยินเขา

ขอหย่า  เขาช่างไม่รู้อะไรเลย ฉันรักเขา ยอมทะเลาะกับครอบครัว ญิาติพี่

น้อง  เพื่อมาอยู่กินกับเขา ฉันรักเขา แม้เขาจะทำงานไม่เก่งหาเงินไม่เก่ง รับ

ผิดชอบครอบครัวไม่ได้  ฉันทนได้ทุกอย่าง ขอเพียงเขารักฉันและอยู่กับ

ฉัน คืนนั้นหลังทะเลาะกันเราจบลงด้วยบทรักอันหนักหน่วงของเขา ฉันไม่เข้า

ใจเราทะเลาะกันแล้วจบลงด้วยบทรักบนเตียงนอน เขาคิดอะไร ฉันไม่เข้าใจ

เขาหรอก  ฉันน้ำตาไหลรินตลอดเวลาที่เขาแสดงบทรัก สะอื้นให้เมื่อคิดถึง

หญิงอีกคนที่เขาจะไปอยู่ด้วย เขาช่างใจร้ายนัก เขาคงมีความสุขที่เห็นฉัน

เสียใจ  ฉันอยากมีลูกกับเขาแต่ระยะเวลาที่คุมกำเนิดอย่างดีตลอด 4  ปีมานี่

ทำให้ร่างกายของฉันไม่สามารถมีลูกได้อีกหลายปีหลังเลิกยาคุมแล้ว

หมอบอกกับฉันว่าเราต้องรอให้ร่างกายปรับสภาพฮอร์โมนก่อน ฉันเองก็กิน

ยาบำรุงตามหมอสั่ง ฉันไม่เข้าใจมันต้องใช้เวลาทำไมไม่ให้เวลาฉันบ้าง


 ฉันพลิกตัวนอนคว่ำหน้ากับหมอน ร้องไห้อย่างหนัก  เสียงนาฬิกาพรายน้ำ

บอกเวลาครบชั่วโมงอีกแล้ว  ฉันเงยหน้ามองหน้าปัดนาฬิกาตี 3.00 น. แล้ว

เวลานี้และฉันจำได้แม่น จะมีเสียงฝีเท้าประหลาดเดินขึ้นจากบันไดแล้วตรง

มาที่ห้องฉัน ฉันรีบลุกจากที่นอนเอามือปาดน้ำตาที่เปรอะเปื้อนออกแล้วรีบ

ไปยืนที่ข้างกำแพงด้วยตัวสั่น ฉันกลัวเวลานี้จับใจ นี่ถ้าเขาอยู่ด้วยคงดี เสียง

ฝีเท้าใกล้ประตูห้องนอนเข้ามาทุกที ทุกที ฉันกลั้นหายใจกลัวเหลือเกินว่า

มันจะได้ยินเสียงหัวใจของฉันที่เต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกจากอก  

ฉันแทบจะหยุดหายใจเมื่อได้ยินเสียงลูกบิด บิดดัง แกร้ง ..ก่อนมีเสียงเปิด

แอ๊ด..ประตูห้องมีเสียงเปิดเข้ามา แต่มีเพียงเสียงเปิดและปิดเท่านั้นเพราะประตู

ยังคงปิดสนิทอยู่เช่นเดิมมีแต่เสียง เสียงเท่านั้น  แอ๊ด...แกร๊ง  เสียงประตู

ถูกปิด เสียงฝ่าเท้าก้าวฉับ ฉับ  ขึ้นเตียงใหญ่ของฉัน ในความมืดสลัวนั้น ฉัน

ยืนกลั้นหายใจ ท่องบทสวดมนต์ตามแต่ใจฉันนึกได้ในขณะนี้ ดวงตาฉันเบิก

กว้างเมื่อจะได้เห็นภาพเดิม  เตียงใหญ่นั้นมีรอยบุ๋มจางๆคล้ายมีใครนอนอยู่

บนเตียงนั้น ในความตื่นกลัวนั้นมีสิ่งหนึ่งพุดขึ้นในสมองเรื่องราวบางอย่างจน

ฉันรู้สึกได้ถึงอาการตื่นเต้นจนเกินระงับไว้ มือไม้ฉันสั่นระริกเมื่อยกขึ้นทาบ

อก ขาแข้งไร้เรียวแรงยืนทรงตัว ร่างกายฉันเอียงวูบคล้ายจะเป็นลม ฉันคว้า

จับผนักเก้าอี้โยกยึดร่างกายเอาไว้ไม่ให้ล้มลงด้วยเข่าอ่อน  โอ้คุณพระ

คุณเจ้า! รอยบุ๋มนั้นหยุดอยู่ตรงที่ของเขา ฉันตาไม่ฝาดแน่ หลายคืนมานี่

เหตุประหลาดที่เกิดขึ้นที่นี่ ทำไมฉันไม่เคยฉุกใจคิดหญิงสาวเบิกดวงตาโตฉายแวว
แห่งความสมหวัง แล้วค่อยๆปรากฏรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปากของเธอ  ดวงตา

พร่าประกายม่านน้ำตา มันเป็นแววตาแห่งความสุข ความปิติ สมหวัง "ทุกสิ่ง

ทุกอย่าง เป็นไปอย่างที่ฉันหวังแล้ว ขอบคุณคุณพระคุณเจ้า "หล่อนพึมพร่ำ

พร้อมหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้โยกมุมห้องด้วยการสงบ.....                          





       หลังจบบทรักกับเธอ  เธอยังคงนอนร้องไห้เงียบๆผมกอดเธอ จูบเธอที่

หน้าผาก โถ...ที่รักของผม น้ำตาเธอช่างสวยเสียจริง คุณคงไม่คิดว่าผมใจ

ร้าย โรคจิตหรอกนะ จริงๆแล้วผมรักเธอจะตายไป แต่ผมไม่มั่นใจเลยว่าเธอ

จะยังคงรักผมอย่างเดิมหรือเปล่า น้ำตาของเธอคงเป็นสิ่งเดียวที่ยืนยันได้ว่า

เธอยังรักและต้องการผมอยู่   โอย..ผมเพลียเหลือเกิน ช่างเถอะแกล้งให้

ร้องไห้อีกสักพัก  เดี๋ยวพอผมตื่นมาค่อยจูบขอโทษเธอที่ผมแกล้งให้เธอ

เสียใจเล่น ผมรักคุณแม่ยอดรักของผม  ผมครุ่นคิดเรื่องเดิมๆวนเวียนไปมา

เธอคงโกรธผมจริงๆเพราะพอผมตื่นก็ไม่เห็นเธอแล้ว ไม่ว่าผมจะโทรหาเธอ

นับร้อยครั้ง ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เธอปิดโทรศัพท์หนีผมเลยหรือนี่  ข้อ

ความก็ส่งไปมากมาย เธอจะได้รับหรือยังหนอ.. ผมทำอาหารรอเธอ ทั้ง

อาหารเช้า อาหารกลางวัน อาหารเย็น รอบดึกและของว่างยามบ่าย เธอก็ไม่

โผล่มาเลย ผมนอนรอเธอมาจนจะครบอาทิตย์แล้วเห็นทีพรุ่งนี้เช้าผมคงต้อง

ตัดสินใจยอมเสียหน้า บากหน้าไปง้อเธอที่บ้านพ่อตา-แม่ยายละซิ ไอ้ง้อเธอ

นะมันไม่ลำบากหรอก แต่การที่จะต้องบากหน้าไปบ้านพ่อแม่เธอนะซิ มันลำบากจริงๆ

และซึ่งพวกเขาไม่ชอบขี้หน้าผมนี่อีกที่ลำบากไปใหญ่  และหลายวันมานี่

ญาติพี่-น้องเธออีก คงจะรุมกันยุให้เธอเลิกกับผม ตายละซิ!   ถ้าเธอเกิด

หมดรักผมและเกิดเชื่อพวกปากหอยปากปูทั้งหลายละก็ โถ..โถ..โถ..  ผมนี่

มันโง่จริงๆน่าจะรีบไปง้อเสียตั้งแต่แรกชายหนุ่มกุมมือทุบหัวตัวเอง โถเอ๋ย..

นางฟ้าของผม ขี้งอนไปได้ น่าจะรู้ว่าในหัวใจของผมมีเพียงแต่คุณคนเดียว  

พรุ่งนี้ละ พรุ่งนี้ จะได้เห็นรอยยิ้มและน้ำตาอันแสนดีใจของเธออีกครั้ง ที่รัก

ผมรักคุณ! คุณนี่ช่างหลอกง่ายจริงๆ แกล้งนิดแกล้งหน่อยก็ร้องไห้เป็นเด็กๆ

ไปได้ ชายหนุ่มนอนยิ้มเมื่อคิดถึงหญิงสาวคนรักอย่างมีความสุข




       หญิงสาวนั่งเก้าอี้โยกตรงปลายเตียงมุมห้อง พลางยิ้มอย่างมีความสุข

เมื่อหวนคิดถึงวันนั้นหลังจบบทรัก เขาจูบหน้าผากฉันแล้วนอนหลับไป ฉัน

ร้องไห้อย่างหนักและครุ่นคิดถึงวิธีที่จะทำให้เขาหายโกรธฉันและอย่าไปจาก

ฉัน  ฉันลุกขึ้นอาบน้ำเรียกความสดชื่นให้ตัวเอง เผื่อบางทีสมองโปร่งๆอาจ

จะทำให้ฉันนึกวิธีเรียกรักกลับมาได้  ฉันลงมาเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเย็นๆขึ้นมา

ดื่มแก้กระหาย แว๊บเดียวจริงๆที่ฉันนึกวิธีที่เขาจะไม่ไปจากฉัน  ฉันหยิบถัง

แก๊สปิกนิกเล็กที่ห้องใต้บันไดและไม่ลืมจะถือขวดวิสกี้ติดมือกลับขึ้นห้องมา

ด้วย  ฉันปิดประตูห้องนอนแล้วยืนมองเขา ชายที่ฉันรักแม้ขณะหลับคุณก็ยัง

ดูน่ารักไปซะหมด คุณไม่รู้หรือว่าฉันหลงรักคุณขนาดไหนหญิงสาววางเตา

แก๊สถังปิกนิกเล็กและเดินไปปิดแอร์ที่มุมห้อง เธอเดิมกลับมาหยิบผ้าขนหนู

ที่ชั้นวางผ้ามาอุดร่องประตูห้องนอน และเดินกลับมาเปิดถังแก๊สจนสุด

วาวซ์  ฉันคงทนไม่ได้หรอกที่จะให้คุณทิ้งฉันไป คุณไม่มีวันไปจากชีวิตฉัน

ได้  ฉันไม่ลืมเปิดตู้หัวเตียงหยิบยานอนหลับชนิดแรงที่ฉันมี มาหยิบกินที่

ละเม็ด ที่ละเม็ด แกล้มกับวิสกี้เพียวๆเพื่อรอเวลา  อึม..มันช่างเป็นรสชาติ

แห่งรักที่แสนอร่อยกลมกล่อมจริงๆ แม้มันจะฝืดขมไปบ้างก็เถอะ ฉันตาพร่า

มัวขณะนั่งมองเขาอยู่ปลายเตียง นี่ฉันคงใกล้เวลาที่ยาจะออกฤทธิ์แล้ว มัน

ช่างรวดเร็วเสียเหลือเกิน  ฉันลุกจากที่นั่งตรงไปหาเขา ฉันเขย่าเขา เรียกเขา

เสียงดัง แต่เขาก็ไม่หือไม่อือใดๆยังคงนอนนิ่ง หายใจอ่อนๆ ฉันก้มลงจูบ

เขา และทรุดตัวลงนอนข้างกายเขา       ที่รัก...ฉันรักคุณและจะรักตลอด

ไป   ดวงตาพร่ามัวทำให้ฉันเวียนหัวจนอาเจียนออกมา ก่อนสติจะดับวูบลง  

ฉันคล้ายเห็นภาพในมโนความคิด ก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องมา ฉันไม่ลืม ไม่

ลืม เอายันต์แผ่นเล็กๆที่ได้มาตอนขึ้นบ้านใหม่ ติดตรงประตูบ้านข้างล่าง

ยันต์นั้นจะช่วยสะกดไม่ให้วิญญาณของเขาออกไปจากที่นี่ เขาจะต้องอยู่กับ

ฉันเท่านั้นและเป็นของฉันตลอดไป หญิงสาวนั่งโยกเก้าอี้ ร้องเพลงรักด้วย

ใบหน้าเปี่ยมสุข  รอยยิ้มนั้นแสดงความสุขสมหวังที่ทุกอย่างเป็นไปตามที่

ต้องการแล้ว   เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป  คุณคงไม่ว่าฉันใจร้ายนะ คุณก็รู้ว่า

ฉันรักคุณมากขนาดไหน ที่รัก!




    ในห้องนอนใหญ่ ม่านหน้าต่างปิดทึบ มีเพียงแสงแดดส่องแสงลางๆ พอ

ให้เห็นว่าในห้องนอนไม่มีใครสักคน มีผ้าสีขาวผืนใหญ่คลุมเตียงกันฝุ่น ผ้าสี

ขาวผืนใหญ่อีกผืนคลุมเก้าอี้โยกมุมห้องตรงปลายเตียง   ถ้าสังเกตให้ดีจะ

เห็นรอยบุ๋มจางๆ ตรงริมที่นอนนั้น เคลื่อนมาเคลื่อนไป คล้ายคนนอนพลิก

ซ้ายพลิกขวา ที่เก้าอี้โยกก็โยกช้าๆ เหมือนมีคนนั่งโยกอยู่ตลอดเวลา

ถัดจากห้องนอนมองไล่ลงมาบันไดมายังห้องโถง ทุกอย่างเงียบเหงา  

มีผ้าสีขาวผืนใหญ่คลุมเฟอร์นิเจอร์ทุกตัว  ที่ผนังห้องโถงแขวนรูปถ่ายบานใหญ่

เป็นรูปแต่งงานของเขาและเธอ มีดวงตาเป็นประกายกับรอยยิ้มอันสุขสมหวัง

ปรากฎอยู่บนรูปแต่งงานใบนั้น  เหนือประตูออกบ้านมียันต์สีแดงตุ่นๆปิดอยู่

แผ่นเล็กๆสักข้อนิ้วหนึ่งได้   ถัดจากประตูบ้านออกมานอกรั้วบ้าน  

เมื่อมองกลับเข้าไปบ้านช่างเงียบเหงาร้างผู้คน ไร้สิ่งมีชีวิตใดๆ นอกจากใบไม้

แห้ง ใบแล้วใบเล่าที่หลุดร่วงโรยจากกิ่งไม้หน้าบ้าน สู่พื้นดิน


                           **********************

จากคุณ	: นายเรียว
เขียนเมื่อ	: 12 ก.ค. 54 17:16:22