ความคิดเห็นที่ 1 “คุณวรัท เป็นแฟนคุณมะปรางใช่ไหมครับ” เจ้าของโรงแรมเอช.เอ็มถามอย่างคาดเดาขึ้นระหว่างทาง “ทำไมคะ” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันน้อยๆ “ถามไม่ได้หรือไง ถ้าเป็นแฟนคุณมะปราง ผมจะได้โล่งใจ” ชายหนุ่มทำเสียงโอดครวญ หัวใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ “ใช่ค่ะ พี่เป้เป็นแฟนพี่มะปราง” หล่อนตอบ เพราะไม่เห็นจะเสียหายอะไร “ผมดีใจมากนะที่รู้ว่าคุณยังไม่มีแฟน” ชายหนุ่มหันมามองตาหวาน ยิ้มรื่นเริงอย่างสุดๆ “ดีใจหรือสะใจกันแน่คะ” หล่อนคิดว่าคงเป็นอย่างหลังมากกว่า “โธ่ ดีใจสิครับ คุณไม่เคยมองผมในแง่ดีเลยจริงๆ” “ถ้าพูดถึงเรื่องการทำงาน คุณก็ เป็นคนขยันมากๆเลย แต่ถ้าเรื่องผู้หญิง อันนี้ฉันทำใจให้มองในแง่ดีไม่ได้จริงๆค่ะ ต้องขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ” “ผมจะทำให้คุณเปลี่ยนความคิดให้ได้ครับ” เหมกรบอกอย่างหมายมั่น พอพูดจบก็เงียบกันไปทั้งสองคน เป็นนาน ก่อนที่มัญชรีจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบก่อน “คุณเหมกรคะ พอดีฉันมีเรื่องจะถามค่ะ” “ว่าไงครับ” เจ้าของใบหน้าคมได้รูปหันมาและเลิกคิ้วหนาขึ้น เสียงเป็นทางการแบบนี้ เขารู้ดีว่าหล่อนต้องพูดเรื่องงานแน่ “คือเกริกไกร รุ่นน้องของฉันน่ะค่ะ เขาอยากมาทำงานเก็บชั่วโมงที่โรงแรมเอช.เอ็ม ต้องส่งเอกสารหรือดำเนินการยังไงบ้างคะ” แม้ไม่ค่อยเจอกับฝ่ายนั้นบ่อยนัก หากมัญชรีและเกริกไกรก็โทร.ถามไถ่ติดต่อกันอยู่เป็นประจำ ที่สำคัญหล่อนไม่ลืมความฝันของรุ่นน้อง เมื่อได้ที่ทำงานใหม่จึงโทร.ไปส่งข่าว ฝ่ายนั้นจึงขอติดตามมาทำงานด้วยทันที เหมกรพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะตอบ “บอกเขาเอาเอกสารสมัครงานเข้ามายื่นกับแผนกบุคคลได้เลยครับ ผมรับอยู่แล้ว” “ขอบคุณมากค่ะ งั้นเดี๋ยวฉันโทร.บอกน้องเดี๋ยวนี้เลย” มัญชรียิ้มกว้าง ก่อนจะโทร.หาเกริกไกร เมื่อปลายสายตอบรับ หล่อนก็บอกรายละเอียดไป ก่อนวางหูและหันไปมองเสี้ยวหน้าเรียบเนียนของคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยด้วยความชื่นชม “ถ้ามีเรื่องอื่นก็แจ้งผมได้โดยตรงเลยนะครับ สองสามวันนี้นายแวนไม่อยู่ ผมรับเรื่องทุกอย่างเอง” เขาหันมาบอกเมื่อนึกขึ้นได้ “อ๋อ ที่คุณแวนบอกว่าไปทำธุระต่างประเทศใช่ไหมคะ” ภาณินเคยบอกหล่อนเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน “ใช่ครับ พอดีเพื่อนเขาที่อังกฤษจะฉลองเปิดแกลเลอรี่ครบสองปี แล้วเห็นจะมีเลี้ยงรุ่นกันด้วย ตอนแรกนายแวนก็ลำบากใจ ห่วงงานที่นี่ ผมเลยบอกว่าไปเถอะ เพราะเพื่อนบางคนก็ไม่ได้เจอกันเกือบห้าปีแล้ว ตั้งแต่จบโทจากที่นั่น” มัญชรียิ้มอย่างประทับใจในความเป็นพี่ชายที่แสนดีของเหมกร “ค่ะ ถ้ามีอะไรแล้วฉันจะแจ้งคุณนะคะ” ชายหนุ่มหันมายิ้มน้อยๆเป็นเชิงรับรู้ ก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงแรมเอช.เอ็ม จากคุณ : นิชนันท์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:20:36

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อมาถึงโรงแรม โมรีก็เดินเยื้องย่างเข้ามาหาเหมกร เลขานุการสาวกระพือแพขนตางอนยาวเร็วๆ ก่อนแจ้งเจ้านายเสียงสุภาพ “คุณแดนคะ วันนี้มีเอกสารจัดซื้อของตกแต่งโรงแรมรอเซ็นอยู่นะคะ” “ขอบคุณมากครับคุณโมรี” คนตัวโตยิ้มและพยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงรับรู้ ขณะนั้นเอง ทั้งสามคนก็หันไปมองที่หน้าประตูโรงแรมแทบจะพร้อมกัน เมื่อได้ยินเสียงหวานของใครคนหนึ่งดังขึ้น “พี่แดนคะ” เจ้าของเสียงที่อยู่ในชุดเสื้อติดกับกระโปรงยาวสีชมพูหวานเดินตรงเข้ามาหาเหมกร ก่อนยิ้มให้ทุกคนในวงสนทนาอย่างเป็นมิตร ในมือบางถือโถกระเบื้องเคลือบสีขาวดูมีราคาอยู่ “น้องฟางมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” เหมกรถามกลับอย่างสุภาพ “พอดีฟางทำซุปไก่มาให้พี่แดนค่ะ เพิ่งหายป่วย บำรุงมากๆ ร่างกายจะได้ฟื้นฟูเร็วๆค่ะ” อารตียกโถกระเบื้องเคลือบที่ปิดฝาอย่างดีขึ้นมา ก่อนยื่นให้คนร่างสูง “ขอบคุณมากนะครับน้องฟาง” ชายหนุ่มรับมาจากเจ้าของร่างเล็กบอบบางและก้มหัวน้อยๆ พลางชำเลืองมองมัญชรีอย่างหนักใจ กลัวหล่อนยิ่งเข้าใจผิดว่าเขากับอารตีมีอะไรกัน ทั้งๆที่เขารู้สึกกับอารตีเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น “ไม่เป็นไรค่ะ ฟางทำเพื่อพี่แดนโดยเฉพาะ จริงๆพี่แดนไม่น่ารีบมาทำงานเลยนะคะ น่าจะพักต่ออีกสักสองสามวัน” อารตีเอ่ยด้วยความเป็นห่วง เชฟสาวยิ้มบางๆกับภาพที่เห็น ท่าทางของอารตีดูดีทุกกระเบียดนิ้ว กิริยามารยาทเรียบร้อย ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นของเหมกรที่ผ่านมา นี่สินะ คนที่เขาวางแผนจะสร้างครอบครัวด้วยในอนาคต เชฟสาวคิดอย่างยินดี แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งหัวใจ “ไม่ได้หรอกครับ นายแวนไม่อยู่ ถ้าพี่ไม่มาอีกคน เดี๋ยวไม่มีใครดูแลที่นี่ จริงอยู่ว่าคนอื่นดูแลแทนได้ แต่พี่ก็อยากทำเองมากกว่า โดยเฉพาะช่วงที่โรงแรมกำลังจะเปิดแบบนี้ ถ้ามีอะไรผิดพลาดจะได้ไม่ต้องโทษตัวเองทีหลัง” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างมุ่งมั่น “พี่แดนขยันจริงๆนะคะ ยังไงฟางก็ขอเอาใจช่วยอีกแรง ฟางเข้าใจค่ะว่าพี่แดนยุ่ง ตอนนี้โฟกัสกับงานก่อนดีกว่า ส่วนที่พี่แดนไม่ได้โทร.หาฟางบ่อยๆเหมือนเมื่อก่อน ฟางไม่มีปัญหาค่ะ เราสองคนโทร.หากันเมื่อไหร่ก็ได้” ครึ่งหลังอารีตีพูดแปลกๆ เหมือนต้องการข่มผู้หญิงคนอื่น “ขอโทษด้วยครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ” อารตีมองชายหนุ่มอย่างชื่นชม ก่อนถาม “อ้อ เมื่อวานนี้พี่แดนไปทานอาหารเย็นบนเรือสำราญมาเหรอคะ” “น้องฟางรู้ได้ไงครับ” เขาถามอย่างประหลาดใจ เพราะไม่ได้บอกเรื่องนี้กับอีกฝ่ายเลย “พอดีพี่เต้ รุ่นพี่ของฟางน่ะค่ะ เขาไปทานอาหารกับแฟนบนเรือลำนั้น บอกว่าเจอพี่แดน แต่ก็ไม่ได้เข้าไปทัก เพราะพี่แดนมากับแขกส่วนตัว กลัวจะรบกวน” แววตาของคนร่างเล็กคล้ายกำลังจับผิด ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เหมกรไม่ได้พาหล่อนไปเดินห้าง ดูหนัง หรือทานอาหารบ่อยๆเหมือนเคย ทว่าด้วยความที่อารตีคิดว่าชายหนุ่มยุ่งเรื่องเปิดโรงแรมใหม่จึงไม่ได้รบกวน คิดว่าเหมกรคงโทร.มาหาเอง หลังจากงานเบาบางลง แต่ยิ่งเงียบ อีกฝ่ายก็ยิ่งหาย ดังนั้นพอรุ่นพี่มาบอกว่าเจอเหมกรไปทานอาหารกับผู้หญิงคนอื่น อารตีจึงวางเฉยไม่ได้ รีบเข้ามาหาชายหนุ่มที่โรงแรมทันที “อ๋อ พอดีพี่ไปกับเชฟของโรงแรม คุณกีวี่ครับ” เหมกรผายมือไปทางเชฟสาว มองหล่อนอย่างว้าวุ่น ป่านนี้คงเข้าใจผิดไปไกลแล้วแน่ๆ “งั้นเหรอคะ” อารตีพยักหน้าเบาๆ หันไปมองมัญชรีอย่างพิจารณา แววตาดูไม่ชอบใจนัก “แล้วนี่น้องฟางจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ” “ไม่ค่ะ ฟางแวะมาหาพี่แดนโดยเฉพาะ” อารตีดวงตาเป็นประกายสดใส “ฉันขอตัวไปห้องอบรบก่อนนะคะ” เชฟสาวยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินแยกไปพร้อมจิตใจที่สับสน หล่อนควรจะยินดีกับเหมกรมากกว่าสิ ไม่ใช่รู้สึกเจ็บปวดแบบนี้ จากคุณ : นิชนันท์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:21:03

ความคิดเห็นที่ 3 โมรีเดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ก่อนทุบอ่างล้างหน้าอย่างแรงเพื่อระบายความหงุดหงิด เงยหน้าจ้องกระจกบานใหญ่ ดวงตาเต็มไปด้วยไฟลุกโชน นี่หล่อนต้องมีคู่แข่งถึงสองคนเชียวหรือ “นังอารตี นังเชฟ ฉันไม่ยอมให้พวกแกได้คุณแดนไปหรอก!” ขณะที่กำลังปรารภกับตัวเองอยู่นั้น เลขานุการสาวก็ต้องรีบปรับสีหน้าแทบไม่ทัน เมื่อเห็นอารตีเดินเข้ามาในห้องน้ำ “โมรี ฉันมีเรื่องวานหน่อย” อีกฝ่ายเข้ามายืนข้างๆ กอดอกบอกเสียงเรียบ “เรื่องอะไรเหรอคะคุณอารตี บอกมาได้เลยค่ะ ดิฉันยินดีรับใช้” ต่อหน้า หล่อนต้องทำเป็นพูดดี ทั้งที่ในใจเกลียดสุดๆ “สัญญาก่อนว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร” เมื่อหญิงสาวพูดอย่างมีลับลมคมใน ก็ทำเอาโมรีหูผึ่งขึ้นทันที หล่อนรีบตอบ “ได้ค่ะ ดิฉันสัญญา” อารยียิ้มย่องอย่างพอใจ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับคล้ายมีแผนการ “ดี งั้นเธอช่วยจับตามองพี่แดนกับนังเชฟคนเมื่อกี้ด้วย ถ้ามีอะไรผิดปกติ โทร.รายงานฉันทันที” “ทำไมต้องจับตามองด้วยล่ะคะ” แกล้งถามอย่างพาซื่อ “อย่างที่เธอได้ยิน รุ่นพี่ของฉันเห็นพี่แดนกับนังเชฟนั่นไปทานอาหารบนเรือสำราญด้วยกันสองคน ท่าทางสวีทออกนอกหน้า ฉันกลัวว่ามันจะมาเป็นมือที่สามระหว่างฉันกับพี่แดน ต้องรีบกันไว้ก่อน” อารตีเอ่ยเสียงเรียบ หากแววตาเต็มไปด้วยความขุ่นแค้น โมรีแอบอึ้งนิดๆ เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงเรียบร้อยอย่างอารตีจะกล้าพูดจิกคนอื่นแบบนี้ “ดิฉันก็ว่าอยู่แล้วเชียว ช่วงนี้เห็นคุณแดนเทียวไล้เทียวขื่อยายเชฟนั่นตลอด นี่ถึงขนาดชวนกันไปทานข้าวบนเรือสำราญ ไม่ธรรมดาแล้วนะคะ” ได้ทีสำทับใหญ่ แต่ก็แอบอิจฉาที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หล่อน “นั่นแหละ ฉันอยู่เฉยต่อไปไม่ได้อีกแล้ว เธอช่วยดูให้ด้วย ต่อไปฉันจะเข้ามาที่นี่บ่อยขึ้น เผื่อผู้หญิงที่ชอบเกาะแกะแฟนคนอื่นจะรู้จักละอายบ้าง” โมรีแอบเบ้ปาก เหมกรยังไม่เคยออกปากสักคำว่าอารตีเป็นแฟน แต่เจ้าหล่อนดันตีขลุมเองเสียแล้ว ช่างน่าสมเพชจริงๆ ทำเป็นนิ่งๆ แต่ที่จริงร้ายลึก “ได้เลยค่ะ ดิฉันจะจับตาดูอย่างใกล้ชิด และคอยรายงานคุณอารตีทันทีที่มีอะไรไม่ชอบมาพากลนะคะ” เลขานุการสาวแอบหมายมาดในใจ การร่วมมือกับอารตีคราวนี้ หล่อนไม่ได้ทำเพื่ออีกฝ่ายหรอกนะ แค่ร่วมมือไปก่อนอย่างนั้นละ จะได้หมดคู่แข่งไปหนึ่งราย จากนั้นก็คงต้องมาสู้กับอารตีต่อไป เพื่อให้ได้เหมกรมา “งานนี้ฉันไม่ได้ใช้เธอฟรีๆหรอกนะ นี่ก้อนแรก ถ้าเธอทำงานดี ฉันจะให้เพิ่มอีก” อารตียื่นธนบัตรสีเทาให้โมรี “ขอบคุณมากค่ะคุณอารตี ดิฉันจะทำงานให้ดีที่สุดเลยค่ะ” รีบรับมาทันที ใครจะไม่อยากได้เงินล่ะ “ขอให้ทำได้อย่างที่พูดแล้วกัน” อารตีมองอีกฝ่ายอย่างข่มๆ ก่อนจะกอดอก คิดอะไรบางอย่างกับตัวเองแล้วรอยยิ้มหมายมาดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าขาวใส จากคุณ : นิชนันท์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:21:51

ความคิดเห็นที่ 4 อารตีอยู่ที่โรงแรมเอช.เอ็มจนถึงช่วงบ่ายคล้อย ก่อนจะขอตัวกลับ เพราะเกรงว่าการมาเฝ้าแบบนี้จะทำให้เหมกรอึดอัดเกินไป หล่อนยังคงสงวนท่าที เมื่ออยู่ต่อหน้าชายหนุ่มเสมอ แม้ลับหลังแอบก่นด่าผู้หญิงที่เข้ามายุ่งกับคนของตัวเองไม่หยุด “ขอบคุณสำหรับซุปไก่นะครับน้องฟาง อร่อยมากๆเลย” เหมกรยิ้มละไม ขณะเดินไปส่งหญิงสาวที่ลานจอดรถ “ถ้าพี่แดนชอบ วันหลังฟางจะทำมาให้ทานอีกนะคะ ช่วงนี้ฟางเข้าครัวกับคุณแม่บ่อยๆ ได้วิชามาเยอะเชียวค่ะ ซุปไก่นี่คุณแม่ก็ช่วยสอนด้วย ไม่งั้นคงไม่ออกมาอร่อยแบบนี้” อารตีเอ่ยอย่างถ่อมตน “ขยันจริงๆน้องสาวพี่” นักธุรกิจหนุ่มโยกศีรษะของอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู ก่อนจะยื่นโถกระเบื้องเคลือบสีขาวที่ล้างเรียบร้อยคืนให้ ดวงตาของอารตีทอแสงอ่อนลงนิดๆ เมื่อได้ยินคำที่เหมกรเรียกหล่อน น้องสาว เขาคิดกับหล่อนแค่น้องสาวงั้นหรือ เป็นไปไม่ได้ แล้วที่ชายหนุ่มพาหล่อนไปช็อปปิ้ง ดูหนัง ฟังเพลง ที่ผ่านมามันคืออะไรกัน ยังไงๆหล่อนก็ไม่ยอมเป็นแค่น้องสาวของเขาแน่ “ค่ะ ฟางรอพี่แดนว่างอยู่นะคะ ฟางอยากไปดูหนัง” หล่อนจำต้องยิ้มสดใสกลบเกลื่อนความรู้สึกในแววตา “จ้ะ” เหมกรตอบรับพลางลอบถอนหายใจเล็กๆ นึกถึงคำเตือนของภาณินขึ้นมาครามครัน ‘ระวังนะครับพี่’ ‘ระวังอะไรวะ?’ ‘ไอ้เราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่ไปดูแลเขาบ่อยๆ ผู้หญิงอาจจะคิดมากกว่านั้นก็ได้’ เหมกรไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทำให้อีกฝ่ายคิดไปไกลกว่าคำว่าพี่น้องเสียแล้ว เพราะการเอาใจใส่ดูแลอย่างดีเยี่ยมของเขา ทำให้อารตีที่ไม่มีใครค่อยๆอ่อนไหว ก่อนจะมอบหัวใจให้ชายหนุ่มทั้งดวง “พี่แดน คิดอะไรอยู่คะ” เสียงของหญิงสาวทำให้เหมกรสะดุ้งนิดๆ “ว่าไงนะครับ” เจ้าของโรงแรมทำหน้าเหลอหลา “ฟางกลับแล้วนะคะ” “ครับ ขับรถดีๆนะครับน้องฟาง” ชายหนุ่มโบกมือลาเจ้าของร่างเล็ก ในดวงตาสีนิลเต็มไปด้วยรอยวิตก เขาจะทำอย่างไรดี เพื่อไม่ให้เรื่องมันคาราคาซังแบบนี้ และไม่ต้องมีฝ่ายไหนชอกช้ำ จากคุณ : นิชนันท์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:22:15

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อการเทรนงานประจำวันเสร็จสิ้น เหมกรมารอมัญชรีที่หน้าล็อบบี้ของโรงแรม ไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาพร้อมอานุภาพและการุณ นักธุรกิจหนุ่มปรี่เข้าไปหาหล่อนทันที “วันนี้มีโปรแกรมไปไหนกันหรือเปล่าครับ ถ้ายังไง ผมขอยืมตัวคุณเชฟก่อนได้ไหม” เหมกรพูดจบก็หันไปทางมัญชรี อานุภาพและการุณที่พอรู้ว่าเจ้านายคิดอย่างไรกับเพื่อนร่วมงานตกลงอย่างว่องไว ก่อนจะโบกมือลาและเดินจากไป ทิ้งให้เชฟสาวยืนอ้าปากค้างอย่างพูดไม่ออก แทนที่จะช่วยกันกลับหนีไปเสียอย่างนั้น หล่อนตวัดสายตาไปมองเหมกรอย่างเคืองๆ ก่อนจะเดินออกไปยังลานจอดรถโดยไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ เหมกรเห็นอย่างนั้นก็ถอนหายใจ รีบสาวเท้าตามหญิงสาวไปติดๆ “คุณเชฟ รอผมด้วยครับ” ยิ่งห้าม ยิ่งเหมือนอีกฝ่ายจะสาวเท้าเร็วมากขึ้น “คุณครับ จะรีบหนีไปไหนเนี่ย” คนที่เดินนำหยุดกึก เมื่อมาถึงลานจอดรถ หันขวับกลับมามองตาเขียวปั้ดราวกับโกรธเกลียดเขามาเป็นแรมปี “ตามฉันมาทำไมคะ” “ผมจะชวนคุณไปดูละครเวทีครับ ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ” ชายหนุ่มออดอ้อน สายตาละห้อย “ฉันไม่ว่างค่ะ ไปชวนคนอื่นเถอะ” หล่อนเอ่ยเสียงเย็น แววตาไม่มีความอ่อนโยน “ผมไม่อยากไปกับคนอื่นครับ” “หยุดพูดแบบนี้กับฉันสักทีได้ไหมคะ ถ้าคุณอารตีได้ยินเข้า เธอจะเสียใจเอา แล้วคุณก็ควรดูแลเธอให้ดี อย่าปล่อยปละละเลย ฉันยังจำคำพูดของคุณบนเรือสำราญได้นะคะว่าจะไม่ทำให้ผู้หญิงที่คุณเลือกเสียใจ อย่าผิดคำพูดตัวเองล่ะ” พูดไปก็เหมือนมีใครเอามีดมากรีดลงกลางใจ หล่อนอยากร้องไห้เหลือเกิน “ถ้าคุณพูดแบบนี้อีกครั้งเดียว ผมจะจูบ เพื่อปิดปากคุณทันที” คนพูดคำรามในลำคอพร้อมยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ดวงตาคมกริบสีนิลเป็นประกายแวววาวราวกับจะดูดกลืนอีกฝ่ายเข้าไปในนั้น ขนคอหญิงสาวลุกชันขึ้น เริ่มหายใจติดขัด ดวงตากลมใสกะพริบถี่คล้ายกำลังประหม่า และก่อนที่จะไหวเอนไปมากกว่านี้ หล่อนก็รีบดึงสติกลับมา “แต่คุณอารตี ” น้ำเสียงจริงจังของเหมกรทำให้ไม่กล้าต่อปากต่อคำมาก นอกจากแย้งเสียงอ่อย “ไม่ต้องสนใจคนอื่นครับ ตอนนี้มีแค่เรา” พูดจบชายหนุ่มก็จับมือหล่อนอย่างแผ่วเบา “คุณไปดูละครเวทีกับผมนะครับ” “ฉันเหนื่อยค่ะ อยากกลับไปพักผ่อนมากกว่า ขอร้องเถอะนะคะ” หล่อนพยายามหาข้ออ้าง “ผมขอร้องเหมือนกัน” แววตาของเขาหนักแน่น “แต่ ” “ถ้าคุณเหนื่อย เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานก่อนก็ได้ครับ หรือไม่ ถ้าอยากนวด ผมจะพาไป เรายังมีเวลาอีกเกือบสองชั่วโมง เพราะผมมีบัตรรอบสามทุ่ม” ชายหนุ่มยินดีทำทุกอย่าง เพื่อให้หญิงสาวใจอ่อน มัญชรีหายใจอย่างยากลำบาก ไม่ว่าจะอ้างอะไรก็ดูเหมือนเขาไม่ยอมรับฟัง พยายามโน้มน้าวหล่อนทุกวิถีทาง คนอะไรดึงดันจริงๆ “จะปล่อยให้ผมไปดูคนเดียวเหรอครับ คุณเชฟของผม” ชายหนุ่มทำท่าเว้าวอนอย่างน่าสงสาร เชฟสาวหลุบหน้าลงต่ำ ตัดสินใจอย่างว้าวุ่น สุดท้ายจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาตอบ “ก็ได้ค่ะ” หล่อนสัญญากับตัวเองอย่างแน่วแน่ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ไปกับเหมกรแล้วจริงๆ และหลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไปจะไม่มีอีกแล้ว หล่อนจะไม่ยอมเสียหัวใจที่เหลืออยู่อีกสองห้องให้คนเจ้าชู้เด็ดขาด จากคุณ : นิชนันท์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:22:26

ความคิดเห็นที่ 6 ตอบกระทู้ คุณ กุลธิดา ไม่รู้ว่าเสือเหมกรจะทำให้มัญชรีไว้ใจได้หรือเปล่า ต้องตามเอาใจช่วยกันต่อไปครับ / เห็นชื่อเมนูอาหารแล้วหิวเหมือนกันครับ ยิ่งเวลาเขียนเห็นรูป ยิ่งกระตุ้นความหิว ^^ คุณ ลูนาติก ไม่รู้ว่าแผนของผีกับคนจะสำเร็จหรือเปล่านะครับ ตอนนี้มีตัวปัญหามาอีกคนแล้ว ^^ คุณ สวนใส แพรจะรู้แน่นอนครับ แต่จะรับได้หรือเปล่า ต้องติดตามตอนต่อๆไปครับ ^^ คุณ มนต้นไม้ อันนี้ถึงจะผี แต่มันไม่น่ากลัวจริงๆนะพี่มน ผีน่ารักๆ ฮ่า แอบไปดูกระทู้พาเที่ยวงาน นายอินทร์มา ทำไมไม่มีรูปเจ้าของกล้องเลย ^^ คุณ pormare อยากลองไปล่องตอนกลางคืนดูบ้าง พี่เคยล่องแต่ตอนกลางวัน แต่ท่าทางเวลามืดๆ จะสวยกว่า / น้องปอไม่เอาใจช่วยกำนันเลยนะ ฮ่าๆ หรือแอบหมั่นไส้มานานแล้ว ^^ คุณ scottie อยากลองนำเสนอแบบอื่นบ้างครับ มัจจุราชเรื่องนี้เลยออกมาแนวสดใสๆ / คนคงสงสัย เหมือนกันครับว่าแพรบ้าหรือเปล่า แต่ข้าวก็พยายามไม่คุยแล้วนะ เวลาอยู่ที่สาธารณะ ^^ คุณ =FriEnDiY= เหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียวเท่านั้น ข้าวจะต้องไปเกิดใหม่แล้ว มาเป็นกำลังใจให้ข้าวด้วย นะครับ ส่วนอีกคู่ต้องมาลุ้นแผนนายข้าวกันว่าจะสำเร็จมั้ย ^^ คุณ manowjowchu คนอ่านยิ่งชอบ คนเขียนก็ยิ่งดีใจครับ ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะครับ ^^ คุณ :::อาราเร่::: ขอบคุณสำหรับการติดตามครับคุณอาราเร่ ^^ คุณ pat_ok ขอให้งานเบาบางลงเร็วๆนะครับคุณแพท งานเสร็จแล้วก็มาคลายเครียดกับนิยายต่อ ^^ คุณ สะเก็ดดาวเสาร์ สงสารข้าวเหมือนกันครับ จะต้องไปเร็วๆนี้แล้ว / มีแต่คนแอบสะใจที่กีวี่ใจแข็งนะเนี่ย ก็นายเหมกรสร้างวีรกรรมไว้เยอะขนาดนั้น เป็นใครก็ไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ ^^ ขอบคุณกิ๊ฟจาก คุณ kdunagin, คุณ ลูนาติก, คุณ Travel to the moon, คุณ สวนใส, คุณ นารีจำศีล, คุณ =FriEnDiY=, คุณ pormare, คุณ อสิตา, คุณ manowjowchu, คุณ :::อาราเร่:::, คุณ พิมพ์นรา, คุณ สะเก็ดดาวเสาร์, คุณ Setakan จากคุณ : นิชนันท์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:39:44

ความคิดเห็นที่ 7 ยังไงละเนี่ย ตัวร้ายเพิ่มมาอีกหนึ่งคน แล้วนายข้าวของเราไปไหน วันนี้ไม่มาเลย ยิ่งเวลาน้อยๆอยู่ จากคุณ : =FriEnDiY= เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 23:28:26

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านแต่เช้าจ้า ^_^ จากคุณ : pat_ok เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 07:54:45

ความคิดเห็นที่ 9 ครั้งสุดท้ายหลายครั้งแล้วนะกีวี่ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 10:02:22

ความคิดเห็นที่ 10 “ฉันขอตัวไปห้องอบรบก่อนนะคะ” ยอมรับว่าหมั่นไส้อีตากำนันค่ะ แต่งานนี้สงสัยจะเป็นรักสี่เส้า เหอๆ จับอารตีกับโมรีแต่งงานกันก็จบเนอะ อ้อลืมไปเป็นผู้หญิงทั้งคู่ 555 จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 16:09:03

ความคิดเห็นที่ 11 คิดว่าจะรอดเหรอคุณเชพ.......รอดจากสาวๆของตาแดนนะ 555 จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 18:18:25

ความคิดเห็นที่ 12 ขออารตีแสนดีจริงๆ ไม่ได้หรือเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 20:48:02

ความคิดเห็นที่ 13 น่ากลัวที่สุดเลยค่ะผู้หญิงนิสัยอย่างอารตี อิอิ^^ จากคุณ : manowjowchu เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 23:54:34

ความคิดเห็นที่ 14 ว๊ายยยย รุกหนักเลยนะเหมกร จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 18:00:19