 |
[ คนผวนพาฉ่ำเพี้ยง..พนอฝัน ]
๑๓๐๕
๏ รอนแรมยามอกเรื้อ......ฝนลง พงหล่นใบปลิวผง...........เปียกเฟ้น เป็นเพรียกห่าฝนคง.........ครืนสู่ สวนแล คูชื่นลามหลากเต้น.........ต่างน้ำครวญฝน
๏ คนผวนพาฉ่ำเพี้ยง.......พนอฝัน หนันฝ่อคงพาขัน............ข่วนทั้ง ขังทวนถกทางอัน...........อวลฉ่ำ อำ,ส่วนดีเลวยั้ง.............หยุดฟื้นคลอฝัน
๏ ครันพอเพลงรุกพร้อม...ฟังเสียง เพียงสั่งรัวดังเขียง..........สับย้อย ซอยยับถี่เร็วเรียง-...........ราย,สูตร รูดส่ายคลอขบร้อย..........เหนี่ยวรั้งโลมแถ
๏ แลโถมแรงดั่งฟ้า.........พองขน ฝนคล่องสาดซอนจน......จ่อมย้ำ จำยอมปลุกดวลฝน.........เพลินป่าย ผายเปิ่นเปิงเปิดห้ำ-.........หั่น,สู้พลางสวรรค์
๏ พลันวางเรียม,ต่างรู้......ศึกเรา เสาลึก,หลักตรึง,เถา........ถ่วงใต้ ไถตวงใส่เต็ม,เนา...........คืนตัก ควักตื่นจนพับ,ได้............ดื่มซ้ำเทียวขอ
๏ ทอเขียวใบ,เบิกฟ้า.......อรุณเอย เลยอุ่นเอมยามเผย..........ผ่องนั้น ฝันนองปริ่ม,คืนเคย.........คลอ,ต่าง ครางต่อเพลงรักฝั้น.........อีกพร้อมลุยเสมอ ๚ะ๛
๑๔๐๖ ๒๖๐๗๕๔
จากคุณ |
:
คราซนของ... (คนสาธารณะ)
|
เขียนเมื่อ |
:
26 ก.ค. 54 14:34:32
|
|
|
|
 |