 |
บ่ายสองโมงรถเก๋งคันเดิมมาจอดหน้าบ้าน ดาราวลี ตวงศิริ วางกระเป๋าไว้รอที่ริมประตูทางเข้า นายมนัสซึ่งเป็นคนขับรถของคุณพีระยศเป็นคนขับมาส่งพีรวิชญ์กับพรศิริ กุลีกุจอมายก กระเป๋าไปใส่หลังรถ คุณเดือนเต็มกอดลูกสาว หลานสาว และเพื่อนของลูก ก่อนจะอวยพรให้เดินทางกันโดยสวัสดิภาพ
ภายในรถเก๋งติดแอร์เย็นฉ่ำ สาวๆ นั่งกันแบบสบายๆ สามคนที่เบาะหลัง พีรวิชญ์นั่งคู่กับคนขับแอบยิ้ม ฟังเสียงคนข้างหลังคุยโวแข่งกันว่าเมื่อไปถึงสองสาวจะทำอะไรกันบ้าง
รถจอดที่หน้าอาคารหลักของสถานีขนส่งสายใต้ เมื่อพีรวิชญ์ตกลงราคากับผู้ชายที่ใส่เสื้อกั๊กสีม่วงที่ยืนอยู่ด้านหน้า เขาช่วยลุงมนัสคนขับยกกระเป๋าลงใส่ในรถเข็นของคนรับจ้างเข็นของที่รออยู่
เดี๋ยวเราต้องขึ้นไปชั้นสองเพื่อซื้อตั๋ว ประมาณหกโมงกว่ารถจะออก เอากระเป๋าไปฝากไว้ที่ทางออกแล้วตามไปสมทบที่ชั้นสองนะคะ คุณวิชญ์ ถามหาเคาน์เตอร์ของบริษัท... ดาราวลีบอกชื่อบริษัทเอกชนสำหรับรถโดยสารไปบ้านเธอ
ไปสาวๆ ไปกับพี่
ครับผม เดี๋ยวเจอกันครับบอส เขายกมือตะเบ๊ะล้อเลียน เดินตามคนเข็นกระเป๋าไปทางหนึ่ง ส่วนสาวๆ แยกกันขึ้นบันไดเลื่อนไปอีกทางหนึ่ง
ทำไมเราไม่ไปเครื่องบินกันหละพี่ลี ตวงไม่เคยขึ้นเครื่องบินสักหน อยากนั่งดูบ้างจัง
ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมมั้ง พี่เข้าไปดูล่วงหน้าแล้ว ไม่มีตั๋วโปรเลย สองพันห้าแนะ รวมค่าภาษีสนามบิน โหลดกระเป๋า ค่าประกันภัยแล้วนะ ถ้าเราไปสี่คนหนึ่งหมื่น แต่ถ้าไปรถทัวร์สี่พัน เหลือเงินหกพันเราเอาไว้ไปจ่ายเป็นค่าเหมารถเที่ยวดีกว่าไหม เหลืองบคนละพันห้า ถ้ายังไงยังเหลือเงินซื้อของฝากคนกรุงเทพฯ ได้ตั้งหลายอย่างด้วย
โห..พี่สาวเรา ทะเลเรียกพี่แล้วเนี่ย
เขาเรียกว่าประหยัดต่างหากย่ะ ตวงพรเดินโอบเอวพี่สาว ในขณะที่ศิริก็จูงมืออีกข้าง รูปร่างหน้าตาวัยของพวกเธอ ทำให้เด่นสะดุดตาคนที่นั่งรออยู่บนสถานีขนส่งนี้นัก
ดาราวลียิ้มให้คนขายตั๋วในช่องที่เธอใช้บริการประจำ ยกสี่นิ้วโชว์ความต้องการ
วีนะคะ น้องลี ใช้บริการกันบ่อยจนรู้จักชื่อเสียงเรียงนาม
ค่ะ พี่ปราง เที่ยวหกโมงนะ วันนี้ใครเป็นแอร์บนรถหละ
เที่ยวหกโมง รู้สึกเป็นปลื้มใจ คนพูดก้มหน้าเขียนตั๋ว ส่งมาให้ มีเงินสี่พันส่งมาจากแขนยาวๆ ข้างหลัง ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร เพราะกลิ่นน้ำหอมจางๆ เริ่มคุ้นจมูก แต่ก็ต้องหันไปอยู่ดีนั่นแหละ พอสบตากันก็รู้ว่าต้องรับเงินห้ามบิดพลิ้ว ไม่งั้นได้ขายหน้าประชาชีตรงนี้แน่
ค่ะ พี่ปราง พี่ปรางมองตามมายิ้มๆ ไม่พูดอะไร ทอนเงินมาให้สี่สิบบาท ดาราวลีรับมาส่งคืนให้เขา เขาส่ายหน้า เธอจึงส่งให้พรศิริเก็บไว้แทน
เพิ่งสามโมงครึ่ง มีเวลาตั้งนานจะทำอะไรกัน
ช้อปปิ้งสิคะ ถามได้ ไป..พี่อยากได้หนังสือไปไว้อ่าน สองคนจะซื้ออะไรกันบ้างไหม สองสาวสบตากันยิ้มๆ
เราจะไปซื้อกิ๊ฟชอปตรงนั้น เจอกันที่ไหนดีคะพี่ลี
ห้าโมงครึ่งตรงนี้เลยละกัน จะได้ไปเอากระเป๋า แล้วไปรอรถที่ช่องหกสิบหก หกสิบเจ็ด อาคารล่างทางโน้น ดาราวลีชี้มือไปทางหนึ่ง
โอเคนะ เจอกันห้าโมงครึ่งตรงนี้ พี่ไปร้านหนังสือตรงหัวมุมนั้น ซื้อเสร็จตามไปก็ได้นะ
ค่า สองสาวจูงมือกันแยกไปทาง เธอหันไปมองชายหนุ่ม
ห้าโมงครึ่งเจอกันค่ะ พูดจบก็ออกเดิน เขาเดินตามทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ดาราวลีก็เก็บปากเก็บคำซะ เดินดุ่ยๆ เหมือนไปคนเดียว จนถึงร้านหนังสือก็เข้าไปหาหนังสือที่ตัวเองต้องการ พีรวิชญ์ยืนเตร่ๆ ดูหนังสืออีกมุมหนึ่ง เจ้าของร้านผู้หญิงสองคนสะกิดกันดู สาวสวยหนุ่มหล่อ ที่ช่างเป็นแฟนที่เหมาะสมกันจริงๆ
หญิงสาวหอบหนังสือจำนวนห้าเล่มมาที่เคาน์เตอร์ เขารีบเดินมาสมทบและจ่ายเงินทันทีที่พนักงานบอกตัวเลข
ดิฉัน..ลีจ่ายเองดีกว่าคุณวิชญ์
ไม่เป็นไร เดี๋ยวถึงบ้านคุณต้องเลี้ยงดูปูเสื่อผมตั้งหลายวัน แค่นี้ยังไม่คุ้มค่าข้าวหรอกน่า หญิงสาวเลยได้แต่ส่งค้อนไปกลางอากาศ
เดินออกจากร้านหนังสือ ยังเหลือเวลาอีกเป็นชั่วโมง กำลังจะตัดสินใจสองสาวก็เดินยิ้มร่ามาสมทบ ในมือถือถุงกระดาษเล็กๆ คนละใบ
ได้อะไรกันมาหละ
ตวงซื้อปิ่นปักผมไปฝากคุณป้า ส่วนศิริซื้อเสื้อไปฝากคุณตา ของคุณลุงเรายกหน้าที่ให้พี่วิชญ์ค่ะ อิอิ เด็กน้อยก็ทุนน้อย ดังนั้นให้ผู้ใหญ่จัดการของผู้ใหญ่ดีกว่า
อย่างงี้พี่ว่าเรียกทะเลน้อยได้มั๊ง ไม่ใช่เรียกพี่ลีว่าทะเล เพราะประหยัดค่าตั๋วเครื่องบิน สาวๆ หัวเราะ
พี่มีของฝากทั้งสามท่านแล้ว ซื้อมาจากระยองตั้งแต่วันก่อน อยู่ในกระเป๋าแล้วไม่ต้องห่วงหรอก เราไปหาอะไรกินกันเบาๆ รองท้องดีกว่า
ตรงนั้นมีขนมจีนบุปเพ่ต์ค่ะ ข้างๆ กันมีร้านก๋วยเตี๋ยว โหวตสองหนมจีนค่ะ ชายหนุ่มพยักหน้า
เอาสิ โหวตสาม
แล้วให้พี่โหวตอะไรหละเนี่ย ไปๆ ดีเหมือนกัน กินขนมจีนน้ำยากะทิที่นี่กันแล้วเดี๋ยวจะได้ไปเปรียบเทียบขนมจีนน้ำยาใต้ รับรองว่าอร่อยไม่แพ้กันนะ หนุ่ม-สาว ยกขบวนกันไปสี่คน นั่งถ่วงเวลาเวลากันจนถึงห้าโมงสี่สิบห้า จึงไปรับกระเป๋าที่ฝากไว้ลากๆ หิ้วๆ กันไปที่ชานชาลาหมายเลขหกสิบเจ็ด
รถจอดเรียงรายกันเต็มช่อง ผู้คนนั่งรอกันเป็นจำนวนมาก ดาราวลีเป็นผู้นำไปยื่นตั๋วให้พนักงาน เขาถามว่ามีกระเป๋ากี่ใบ ก็จัดการแปะสติ๊กเกอร์เลขที่นั่งแล้วให้ทิ้งกระเป๋าไว้ตรงที่เช็คกระเป๋า ให้ขึ้นไปนั่งตามเลขที่ได้เลย สองสาวจูงมือกันเหนียวแน่นไม่ยอมแยกจาก นั่งผลุงลงบนเก้าอี้ที่โฮสเตสสาวชี้ให้ ดาราวลีจำต้องนั่งกับชายหนุ่มคนเดียวที่ร่วมทริปไปด้วย เขาผายมือให้เธอเป็นคนนั่งติดหน้าต่าง ก่อนเขาจะนั่งลงตาม
น้องลีพาใครไปด้วยคะเนี่ย เป็นปลื้มใจจริงๆ ที่เป็นโฮสเตสประจำรถเที่ยวนี้ เธอเป็นคนบ้านเดียวกันและคุ้นเคยกันดีกับดาราวลี สาวใหญ่ปรายตาไปทางชายหนุ่มรูปหล่อที่มาด้วย เพราะตั้งแต่มาเรียนที่กรุงเทพฯ ไม่เคยเห็นเธอพาใครไปด้วยเหมือนคราวนี้
น้องสาว, เพื่อนของน้อง กับพี่ชายของเธอค่ะ ปิดเทอมใหญ่ขอไปเที่ยวด้วย ปลื้มใจหันไปทางสองสาวซึ่งพร้อมใจกันยกมือไหว้ ผู้ที่อาวุโสกว่า
สวัสดีค่ะ ปลื้มใจรับไหว้
มีกันเป็นคณะแบบนี้คงสนุก ถ้าไงวันหยุดพี่ จะไปหาที่บ้านนะคะ จะได้เหมารถไปเที่ยวกัน อาศัยที่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวด้วยรีบเสนอแนะ
ได้ค่ะพี่ใจ
จ้ะ เจอกันนะ
กว่ารถจะเคลื่อนตัวออกจากสถานี ก็ช้าไปประมาณเกือบยี่สิบนาที เพราะผู้โดยสารคนสุดท้ายเป็นคนที่โทรมาจองและมาช้ากว่ากำหนด ทางโฮสเตสได้ประกาศขอโทษและเมื่อเจ้าตัวมาถึงก็แสดงความขอโทษกับทุกคนที่รอ เนื่องจากเธอจำเป็นต้องกลับไปเยี่ยมญาติอย่างเร่งด่วน ทำให้จำเป็นต้องไปรถเที่ยวนี้ ทุกคนไม่มีใครติดใจหรือโกรธเคือง กลับจะเห็นใจด้วยซ้ำ
เสียงเพลงท้องถิ่นใต้จากน้องร้องชื่อดัง พร้อมมิวสิควีดีโอบนจอโทรทัศน์หันเหความสนใจผู้คน กลบเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังเบาๆ โฮสเตสประกาศวิธีปรับเบาะ และการใช้ห้องน้ำตามกฎของบริษัท ก่อนจะเริ่มเปิดแผ่นวีดีซีหนังเพื่อเป็นการผ่อนคลายให้แก่ผู้โดยสารที่ต้องเดินทางระยะไกล ไฟในรถหรี่ลงจนดับ พร้อมๆ กับเบื้องนอกสีเทาแผ่ปกคลุมท้องฟ้าจนดำมืดสนิทไปทั้งผืนผ้า ในขณะที่ไฟฟ้าจากบ้านเรือนและไฟถนนส่องสว่างวาบเข้ามาเป็นระยะๆ สลับกับไฟรถอีกฟากฝั่งถนนที่สวนทางมา
ดาราวลีแตะแขนเขาเบาๆ เมื่อไฟในรถเปิดสว่าง คนที่หลับศีรษะพิงอยู่กับไหล่บางรู้สึกตัว ลมหายใจอุ่นรดพวงแก้มนวลอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อเขาเงยคอมอง ผิวใสเนียนของสาวร้อนวูบ เอียงตัวหนีไปทางกระจก เขาแกล้งทำเป็นไหลลู่ตกตามไป
เราจะจอดพักยี่สิบนาที เพื่อรับประทานอาหาร ห้องอาหารอยู่ทางซ้ายมือของอาคาร เชิญร่วมรับประทานอาหารและพักผ่อนตามอัธยาศัย ก่อนจะออกรถเราจะประกาศเตือนให้ทราบอีกรอบ รถของเราหมายเลขเก้าเก้าหกนะคะ เก้าเก้าหก เชิญค่ะ
ผู้โดยสารทยอยลงจากรถสองสาวซึ่งลงมาก่อนยืนรออยู่ข้างล่างแล้ว เมื่อดาราวลีมาถึงก็พยักหน้าพากันไปเข้าห้องน้ำ ชายหนุ่มคนเดียวก็แยกตัวไป และรีรอกันจนครบทีม ก่อนจะเดินเข้าสู่อาคาร
หิวไหม ดาราวลีเอ่ยถามไม่เจาะจง
ยังอิ่มอยู่เลยค่ะพี่ลี
ศิริก็เหมือนกัน อัดขนมจีนไปสองจานซ้อน อิอิ งก กลัวไม่คุ้มค่าหัวบุปเฟ่ต์
งั้นไปเดินดูกันดีกว่า เผื่อมีขนมจะได้ซื้อติดไปทานกันที่โน่น
ไม่ต้องขนซื้ออะไรกันไปมากมายอีกนะ ที่โน่น ไม่ถึงกับบ้านป่าเมืองเถื่อนที่หาของกินยากหรอกนะ เจ้าถิ่นปรามอย่างรู้ทัน สรุปก็เลยไปเดินๆ ดูไม่ได้อะไรติดมือกันมา และขึ้นไปนั่งรอบนรถก่อนเวลา เพราะเม็ดฝนหลงฤดูปลิวว่อนไปในสายลม
รถออกจากร้านอาหารที่จอดพักในเวลาไม่นาน ฝนนอกหน้าต่างรถโปรยปราย แอร์ในรถจึงเย็นฉ่ำกว่าปกติ ดาราวลีส่ายศีรษะเมื่อคนข้างกายเริ่มหลับตาตั้งแต่ไฟในรถปิดลง เธอเอื้อมมือไปปรับปิดช่องแอร์ที่ส่องตรงลงมาเสียทั้งสองช่อง
อาศัยแต่แอร์ช่องกลางรถแค่นั้นก็เย็นมากแล้ว เธอเหม่อมองออกไปเบื้องนอก ตอนนี้แทบมองไม่เห็นอะไรเลย รถสวนก็มีไม่มากนัก แสงไฟจากข้างทางห่างออกไป กระจกเป็นฝ้าขุ่นมัว เธอจึงปิดตาเพื่อจะได้พักผ่อนสายตาด้วยเหมือนกัน
ไม่นานเสียงลมหายใจคนข้างตัวก็สม่ำเสมอ ผ่านไปหลายนาที พีรวิชญ์ค่อยลืมตามามองนิ่งๆ โครงหน้าในความมืดเข้ารูปชัดเจน เมื่อเธอเริ่มเอียงเข้าหากระจก เขาตัดสินใจประคองศรีษะเล็กๆ อย่างเบามือ เปลี่ยนให้เธอเอียงมาพิงไหล่ของตัวเอง ขยับผ้าห่มให้เข้าที่ก่อนจะปิดตาลงพักผ่อนด้วยเหมือนกัน
ฟ้าเริ่มสาง แสงสีทองเรื่อเรืองที่ปลายขอบฟ้าไกล ดาราวลีกระพริบตาสองสามครั้ง พอชินกับแสงสว่างและจำได้ว่าอยู่ที่ไหนก็รีบผงกศรีษะ ชนกับขอบคางของคนข้างๆ ดังกึก เธอขยับตัวออกห่าง รถกำลังโขยกเขยกผ่านหลุมบ่อทางเข้าเพื่อไปจอดนิ่งสนิทที่ชานชาลา คนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง รถสองแถว มาเข้าคิวจ่อรอรับผู้โดยสาร
ดาราวลีนำทีมทุกคนลงมาจากรถไปรับกระเป๋าก่อนจะมองหาคนมารับ เห็นน้าชาตินั่งรออยู่ที่ร้านกาแฟข้างสถานีขนส่ง ให้ทุกคนยกกระเป๋าไปวางรวมกันที่ชายคาอาคารผู้โดยสาร กลิ่นดินหลังฝนตกใหม่ๆ ชวนให้สดชื่น พีรวิชญ์ในฐานะชายหนุ่มคนเดียวบอกให้สาวๆ เดินไปก่อน เขายกระเป๋าตามไปทีละใบจนครบจำนวน ดาราวลีเดินตรงดิ่งเข้าไปหาน้าชาติ ยกมือไหว้ น้ารีบจ่ายเงินแล้วตามมาสมทบ
แค่นี้เหรอะ น้าชาติ ซึ่งเป็นน้องชายของแม่ถาม ระหว่างเดินมาหากลุ่มที่ยืนรอ
ข่ะ หน้าชาติ เธอพูดภาษาใต้กับน้าชาย ทุกคนยกมือไหว้น้าชาติ ที่เดินมาพร้อมหญิงสาว
รถจอดแค่โหน้น น้าชายชี้ไปยังกระบะสองตอนสีขาวสภาพดี ที่จอดอยู่หน้าร้านกาแฟแล้วหันไปถาม
หน้าแหลงใต้ ฟังได้หม้ายเด้กๆ น้าพูดใต้ฟังออกไหมเด็กๆ เด็กในที่นี้พยักหน้ารับ โดยมีตวงพรยกมือถามน้าชาติบ้าง
ฟังได้ค่ะ น้าไม่ได้พูดเร็ว แต่ถ้าไม่เข้าใจหนูขอยกมือฉายไฟถามนะคะ
พรรค์นั้นแล้ะ น้าชาติตอบ
คนที่พูดไม่เร็ว ฟังไม่ยากหรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นศัพท์พื้นบ้าน เช่น แขบแข้บตะ คำว่าแขบในที่นี้หมายถึงให้เร็วๆ หน่อย แบบนั้นก็ต้องเรียนรู้เอา ไม่ยากเหมือนกัน
พวกหนูจะหัดแหลงใต้มั่ง พี่ลีสอนด้วยก็แล้วกันนะคะ
ได้ พี่สาวลากเสียงสำเนียงใต้ชัดเจน ชายหนุ่มได้แต่ยิ้ม ยกกระเป๋าเดินตามไปที่รถ เด็กสองคนหามกระเป๋าใบใหญ่ ดาราวลีรับผิดชอบของตัวเอง น้าชาติช่วยยกไปหนึ่งไป จัดการวางกระเป๋าไว้ที่กระบะ คนก็ไปทยอยกันเข้าไปนั่งในรถ สาวๆ ยังตอนหลังให้ชายหนุ่มซึ่งขายาวกว่าใครเพื่อนนั่งคู่กับคนขับ
รถเคลื่อนตัวออกจากสถานีขนส่ง ถนนยามเช้าแถมยังเป็นต่างจังหวัด โล่งสบายๆ สองข้างทางเป็นอาคาร บ้านเรือนผู้คนเหมือนตัวเมืองทั่วไป และเริ่มออกนอกเมือง สองข้างทางเริ่มมีต้นไม้มากขึ้น สลับกับสวนปาล์ม สวนยางพาราที่ติดริมถนน
ประมาณสามสิบนาที รถกระบะก็พาผู้โดยสารมาจอดหน้าบ้านหลังหนึ่ง อยู่ลึกจากถนนใหญ่พอสมควร
ครอบครัวชลาศัยนั่งกันที่ระเบียงหน้าบ้าน เทพ ชลาศัย ชายรูปร่างสมบูรณ์นั่งเป็นประธานอยู่โดดเด่น เมืองแมนลูกเขยร่างผอมสูงมีส่วนคล้ายคุณประเทืองบิดาของตวงพร ส่วนลูกสาวตาเทพ ดวงดาว ชลาศัยเป็นสาวใหญ่หน้าตางดงาม ร่างกลมกลึง อรชร สมกับเป็นนางรำมโนราห์
ดาราวลีลงจากรถก็ถลาเข้าไปหาทุกคน แม่ลูกกอดกันกลม น้ำตาของความดีใจรื้นหล่อเลี้ยงเต็มดวงตาจนพร่ามัว
พีรวิชญ์, พรศิริและตวงพร ตามมาทำความเคารพผู้ใหญ่ ก่อนพีรวิชญ์จะเดินกลับไปที่รถ ช่วยน้าชาติเอากระเป๋ามาวางเรียงไว้มุมหนึ่งของบ้าน
ดวงดาวจับมือสองสาวให้มานั่งด้วยกัน ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ก่อนจะให้ทุกคนนำของไปเก็บ ห้องนอนมีเพียงพอสำหรับแขก พีรวิชญ์ได้ครอบครองห้องรับแขก ส่วนสองคนเมืองแมนซื้อเตียงสองชั้นมาเสริมไว้ในห้องรับแขกอีกห้องหนึ่ง เมื่อรู้ว่าเด็กสาวมาสองคน บ้านนี้มีห้องเตรียมไว้ต้อนรับลูกหลาน และบางทีลูกศิษย์ลูกหาของตาเทพ ที่มักมาเยี่ยมเยียนกันเสมอๆ
เจ็ดโมงถือว่ายังเช้าอยู่มาก แต่ไม่มีใครคิดยอมแพ้อากาศเย็นๆ ดาราวลีจึงชวนสาวๆ ออกไปเดินตลาดเช้าของหมู่บ้าน ทิ้งให้ชายหนุ่มคนเดียวอยู่บ้านไม่ยอมให้ไปด้วย
น้าชาติอาสาขับรถพาไปส่งให้ แล้วจะเลยไปทำงาน
ค่ะ ไม่ผรือค่ะ เดี๋ยวหนูลีพาเด็กๆ กลับสองแถวเองค่ะ น้า
ขอบคุณค่ะน้าชาติ เด็กๆ ไหว้น้าชาติขอบคุณอีกรอบ ที่เป็นมาส่ง
ไป..ลุยตลาดเช้ากระบี่ดูสักทีเด็กๆ
สองสาวพยักหน้า..ตั้งท่าเตรียมพร้อม โดยเฉพาะตวงพร ทำท่าเดินเป็นหุ่น เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคน
ขอบคุณ คุณนารีจำศีล, กาแฟเย็นเพิ่มช็อต, Psycho man, npuiy, ดาเรน, เซโก้4
ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาอ่าน พบกันใหม่ พฤหัสที่ 28 โดยประมาณค่ะ
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 54 19:28:17
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 54 17:50:55
| จากคุณ |
:
สีน้ำฟ้า   
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ก.ค. 54 17:24:08
|
|
|
|
|
เล่ห์รักโนราห์ [นิยายจากมือใหม่หัดเขียน] ตอนที่ ๓-๔
คห. แปด กับ สิบ.. กาแฟใส่นม ไม่ขมและหวาน .. เพราะคุณวิชญ์เขาดู
ทะเลกระบี่ยังสวยค่ะโก้..