ความคิดเห็นที่ 1 ตัวหนังสือ แสบตามากเลยท่าน ต้องเพ่งพิศพัลวัน ปวดตาหนอ จักให้ดีท่านช่วยเปลี่ยนอย่ารอ ตามข้าขอโปรดเถิด ข้าปวดตา มันไม่คล้อง แต่งเอาฮานะท่าน จากคุณ : pitchayapatsorn เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 03:17:27

ความคิดเห็นที่ 2 จัดการให้แล้วค่ะ ปวดตาเหมือนกัน.. ขอบคุณนะคะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 07:10:29

ความคิดเห็นที่ 3 ฉันคือหญิงคนหนึ่งซึ่งค่าด้อย ถูกรสถ้อยคารมข่มศักดิ์ศรี เมื่อขันติแตกดับยับอย่างนี้ คงจะมีแต่ฉันซึ่ง..หยิ่ง..ยิ่งกว่าใคร กลอนบทนี้แต่งไว้นานแล้วค่ะ เห็นพอเข้ากันได้ เลยขออนุญาตนำมาแจมด้วยคนค่า ขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะๆ ที่นำมาให้อ่านนะคะ จากคุณ : รุ้ง (สุรติญา-รวีจันทร์) เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 08:36:05

ความคิดเห็นที่ 4 *** เอาเพลง มาให้ฟังก่อน เดี๋ยวสุ ค่อยมาต่อกลอนนะคะ คุณรุ้ง จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 09:39:56

ความคิดเห็นที่ 5 ฉันคือหญิงคนหนึ่งซึ่งค่าด้อย ถูกรสถ้อยคารมข่มศักดิ์ศรี เมื่อขันติแตกดับยับอย่างนี้ คงจะมีแต่ฉันซึ่ง..หยิ่ง..ยิ่งกว่าใคร................คุณรุ้ง (สุรติญา-รวีจันทร์) เหมือนบทบาท ละคร สอนชีวิต ถูกลิขิต จากฟ้า คราอ่อนไหว ถูกกระทำ ให้ตรม ระทมใน ดวงหทัย สิ้นค่า...ไม่น่าจำ..... ขอบคุณมากค่ะ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 10:07:47

ความคิดเห็นที่ 6 " ทำดีไม่มีคนจำ ทำ rayam  จำกันจนขึ้นใจ " .................................................................... แหะๆ  เอามาจากเฟสบุคขอรับคุณพี่ สุขสันต์วันพระ เด้อคับเด้อ  พี่สาวสุนันยา      จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 10:14:41

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีจ้ะเสก.. มันก็เป็น เช่นนั้น  แหละนา...หุหุ เรื่องปรกติ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 10:17:20

ความคิดเห็นที่ 8 ถึงทำดีแค่ไหนปราศใจรับ ก็เท่ากับหยิบยื่นความขื่นขม ให้ตนเองเรื่อยไปไม่นิยม รักคนที่เหมาะสมภิรมย์เอย.. จากคุณ : กุบกับ1 เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 11:16:40

ความคิดเห็นที่ 9 ถึงทำดีแค่ไหนปราศใจรับ ก็เท่ากับหยิบยื่นความขื่นขม ให้ตนเองเรื่อยไปไม่นิยม รักคนที่เหมาะสมภิรมย์เอย......คุณกุบกับ1 เพราะเจียมตัว เจียมตน จึงทนเจ็บ รอยแผลเจ็บ ซ่อนใจ มิได้เผย คำว่ารัก มีอาจเทียบ มาเปรียบเปรย คู่เขนย ที่ว่าควร ยังปรวนแปร.... สวัสดีค่ะ คุณ กุบกับ1 ขอบคุณมากค่ะ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 16:26:22

ความคิดเห็นที่ 10 ยามได้พบปะหน้า              สักครา สวยสดจำเริญตา               ไม่น้อย กริยาส่อวาจา                    บ่งบอก อัตลักษณ์ว่าต่ำด้อย            ค่าไร้ให้จำ.. จากคุณ : Susisiri เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 16:54:14

ความคิดเห็นที่ 11 ยามได้พบปะหน้า              สักครา สวยสดจำเริญตา               ไม่น้อย กริยาส่อวาจา                    บ่งบอก อัตลักษณ์ว่าต่ำด้อย            ค่าไร้ให้จำ...........คุณ Susisiri เพียงมองพักตร์ยากแท้.............อธิบาย งามยิ่งหรือเพียงกาย.................จับต้อง ดวงใจซื่อกสัตย์หมาย................เคียงอยู่ ลืมหมดสายใยคล้อง.................ค่าสิ้นเลือนสลาย... สวัสดีค่ะ คุณ Susisiri ขอบคุณมากค่ะ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 18:01:26

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่มีค่า สิ่งใด ให้จำจด ถูกกำหนด ชะตา พาเหงาหงอย สิ่งที่หวัง กลายเหน็บ(เป็น) เจ็บที่คอย คงสิ้นรอย สุขรับ....เพื่อซับทรวง...สุนันยา สิ่งจดจำนั้นมีพี่จะบอก ใช่จะหลอกคนดีที่เคยหวง อย่าสิ้นหวังเลยหนาพาใจกวง คนคอยห่วงยังมีคือพี่เอง..............ก้อนเงิน จากคุณ : ก้อนเงิน เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 19:08:27

ความคิดเห็นที่ 13 สิ่งจดจำนั้นมีพี่จะบอก ใช่จะหลอกคนดีที่เคยหวง อย่าสิ้นหวังเลยหนาพาใจกวง คนคอยห่วงยังมีคือพี่เอง..............ก้อนเงิน ขอขอบคุณ ไมตรี ที่ยังห่วง คงเป็นช่วง ดวงดาว เข้าข่มเหง จึงต้องเศร้าดายเดียว เปลี่ยววังเวง ไม่ครื้นเครง สุขสม ...ค้องตรมตรอม.. ขอบคุณค่ะ คุณก้อนเงิน จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 19:21:52

ความคิดเห็นที่ 14 ค่าควรจำ ค่าเธอที่กระทำ          ควรจดจำไม่จืดจาง ความฝันอันเลือนราง   ประทับอยู่มิรู้ลืม จากคุณ : พนมวัลย์ เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 54 20:17:24

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาจดจำ แต่ จขกท. ไม่ให้จดจำ แล้วจะทำไงดีหว่า จดจำแล้วลืมไม่ได้เสียด้วยซิ อิอิ จากคุณ : หอมเจียว (RTB) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 10:24:21

ความคิดเห็นที่ 16 โห..แปลกใจ  ไม่เห็น  เป็นได้ไง ? กระทู้ใคร  เมื่อไหร่   ใยไม่เห็น ไม่เย้ายวน  โดนใจ  ไม่จำเป็น แสร้งไม่เห็น  ซะงั้น  ฉันไม่กล้า........ไม่กล้าจิงจิง ไม่เห็นจิงจิง จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 16:33:24

ความคิดเห็นที่ 17 จำทำไม  ในคนนั้น   มันไร้ค่า มันไม่มี    ราคา    ค่ามีไหม เรามาจด   มาจำ   อยู่ทำไม มันช่างไร้   คุณค่า  เสียเวลาจำ คิดก็แล้ว   หัวใจ    มอบให้หมด ต้องกำสรด   โศกเปล่า  เราก็ช้ำ คนเยี่ยงนี้  คบไปใย   ใจแสนดำ แต่ยังพร่ำ   คิดถึง    คะนึงเธอ เธอนั้นมี   ของดี    ที่ให้รัก บางทีเบา   บางครั้งหนัก  รักเสมอ ยามเมื่อนอน  ผ่อนใจ   ให้ละเมอ บางครั้งเผลอ  กอดลูก  ผูกพันใจ. จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 23:15:26

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่มีค่าให้จำ แต่ลำนำ บทกลอน ดูอ่อนไหว เหมืนปากกล้า ขาสั่น มิมั่นใจ ควรหรือไร ลืมจำ สิ่งทำดี ด้านลบควรกลบเกลี่ย เททิ้งเสีย ขุดฝัง เหมือนอย่างผี ควรจดจำ คำหวาน ซ่านฤดี เป็นสิ่งที่ ให้สุข ปลุกปลอบตัว จากคุณ : หมาหางด้วน เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 17:30:33 A:115.67.137.30 X: TicketID:314152

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะ คุณพนมวัลย์ .. ทุกวลี บอกไว้ ใจจำจด ความรันทด บดบัง เส้นทางฝัน ขอขอบคุณ น้ำใจ ที่ให้กัน จะจดจำ จวบวัน..สิ้นบั้นปลาย......... ขอบคุณนะคะ สุ ตอบช้าหน่อยเพราะว่า ต้องต่อกลอน ที่บล็อค และ ทู้มาลัยด้วยค่ะ(แล้วก็งานส่วนตัวด้วยค่ะ) ไม่ว่ากันนะคะ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 00:52:26

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีค่ะ คุณหอมเจียว ก็ กลัวว่าจะลืมไงคะ ถึงต้อง ทำแบบนี้..หุหุ ขอบคุณมากค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 00:53:40

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีค่ะ คุณลุงชิกง .. เพราะว่าไม่ สนใจ แกล้งไม่เห็น ที่แท้แผ่น เที่ยวเพลิน แกล้งเมินหน้า ไม่ห่วงน้อง ห่วงนุ่ ไม่มุงมา หรือว่าเที่ยว จนล้า ไม่มามอง.. ....แหมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 00:57:31

ความคิดเห็นที่ 22 แม้ไม่จำ คนที่ ไม่มีค่า คำสัญญา เมินหมาง เส้นทางฝัน ใจอ่อนล้า เลือนล้าง ทางสัมพันธ์ ไม่มีกัน เหมือนก่อน สะท้อนใจ อาลัยรัก หักทรวง เคยห่วงหา สิ้นสายใย ศรัทธา คราสดใส จบเส้นทาง ระหว่างเรา คราวเปลี่ยนไป ความทรงจำ ใดใด อย่าได้มี..... .... สวัสดีค่ะพี่ลม.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 13:47:45

ความคิดเห็นที่ 23 เมื่อไร้ค่าใดใด ดงเหมือนไฟ สิ้นแสง แฝงเหงาหลัว หมดความหมาย กับคน วนรอบตัว มีแต่กลัว เขลาขลาด..หวาดระแวง ด้านไหนบวก ด้านไหลบ อยากจะกลบ  เก็บไว้ เพียงใจแกร่ง ด้วยอ่อนไหว เกินค่า แทบลาแรง กับความแล้ง น้ำใจ..ใคนบางคน.. สวัสดีค่ะคุณหมาหางด้วน ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยือน.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 14:11:39

ความคิดเห็นที่ 24 ♥ผ่านศาลาหลังเก่าเราเคยนั่ง เคยเอาหลังพิงเสาเมื่อคราวก่อน ได้พักพิงความเหนื่อยล้าคราแรมรอน วันนี้ย้อนกลับมา..ว้า!!ยังเหมือนเดิม ♥เห็นประธานนั่งเหงาเหมือนเศร้าโศก ประดุจดังโลกทั้งโลกเคล้าโศกเสริม หยดน้ำใสหลายพรากมากกว่าเดิม เอ๊ะ!!เรามาเติมเพิ่มทุกข์หรือสุขทวี ? ♥มาแวะเยี่ยมถามข่าวชาวเพื่อนพ้อง เห็นพี่น้องมากมายในแห่งนี้ สุขหรือทุกข์ฉันใดในชีวี คงเปรมปรีเกษมสุขกันทุกคน (นะ) จากคุณ : นทีธาร เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 14:24:02 A:223.204.8.191 X: TicketID:195560

ความคิดเห็นที่ 25 คุณ  นทีธาร สวัสดีค่ะ..ขอบคุณ ที่ยังนึกถึงค่ะ .. วันเวลา ผ่านไปไม่นานนัก เวลารัก บรรเจิด เกิดเป็นผล คราวรักเลือน เหมือนตาย ไกลกมล ค่าขอคน บางครั้ง สุดรั้งจำ สายใยบาง สร้างย้ำ คำว่ามิตร แต่บางเรื่อง สุดคิด จะกรายกล้ำ ไม่สมดุล ดังบอก เหมือนหลอกอำ ไม่อาจนำ ความคิด ลิขิตใคร แม้บางครั้ง มองเห็น เป็นคนเศร้า เพียงบางหน ที่เรา  เฝ้าหวั่นไหว แต่ก็มี สุขชื่น ระรื่นใจ คละเคล้าไป ให้เห็น..เพราะเป็นคน... ... แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 54 23:00:03 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 15:51:01

ความคิดเห็นที่ 26     แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 19:12:54 แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 19:12:23 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 19:09:44

ความคิดเห็นที่ 27 แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 19:14:06 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 19:13:26