~~~~~~~~ หากันจนเจอ #3 ~~~~~~~~ ปกิณกะความรักสุดวุ่นวายของสาวไทยเจี๋ยมเจี้ยมในบริษัทเกาหลี ^^

หากันจนเจอ 3

ความตอนที่แล้ว
จีเอ็มเอ๋ คนสำคัญ ลาออก ท่ามกลางปมปริศนา ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอถึงได้ประท้วงหนักขนาดนี้

ตอน 3 “ไข่เอเลี่ยน”

ไม่อยากจะเชื่อ...
พี่เอ๋...คนที่รับเราเข้ามาทำงาน...คนที่สอนงานเรามาตลอด...คนที่เรารู้สึกว่าเก่งมากๆ....แม้เราจะรู้สึกแปร่งๆ อยู่บ้างที่แกเป็นผู้บริหารระดับสูงส่ง แต่พี่นินทาว่าร้ายเจ้านายของพี่ ซึ่งก็คือเอ็มดีคิม ประหนึ่งเอ็มดีคิมแย่มากสุดๆ โครตแย่
นี่ถ้าเราพื้นฐานหูเบา หลงเชื่อไปตามนั้น จะเป็นยังไง ถ้าเราทำงานแล้วเอาความรู้สึกมาปะปนมากๆ จะทำงานได้ไหม ...โชคเข้าข้างอยู่บ้างตรงที่เรามุ่งงาน ไม่ใส่ใจนักว่าคนๆ นั้นจะยังไง เลือกมองข้อดีของเขาจะดีกว่าไหม ไม่มีใครสมบูรณ์แบบอยู่แล้วแม้แต่ตัวเราเอง

แต่..ก็ยังสงสัยอยู่ดี..ว่าอะไรทำให้พี่คนที่ยังไงๆ เราก็เห็นแกทำงานเพื่อบริษัทมาเป็นอย่างดี ทำไมแกถึงกับประท้วงหนักขนาดชักชวนทีมงานแกทั้งยวงออกยกแผง...มีอะไรเกิดขึ้นกับพี่กันแน่คะ?!?

แน่นอน ประเด็นนี้ แพร่กระจายทั่วไปทั้งบริษัท
บ้างว่า วันก่อน เห็นจีเอ็มเอ๋ร้องไห้ในห้อง
วันนั้นเห็นซีเอ็มโอกงอยู่ในห้องนั้นด้วย
บ้างว่า จีเอ็มเอ๋ ต้องการล้มล้างเอ็มดีคิม เธอต้องการเป็นใหญ่ซะเอง
อืม...ถึงวันนี้...ประเด็นนี้ก็ยังคงเป็นปริศนา...อยู่ดี

วันนี้ เราแอบลุ้น...เอ็มดีจะทำยังไง....กะแผงเครือข่ายลูกน้องทั้งยวงของจีเอ็มเอ๋ ที่ได้ข่าวว่าจะตบเท้ากันยื่นใบลาออกโดยพร้อมเพรียง...
และแล้วตอนสายๆ เอ็มดีคิม ก็เรียกคุยกับไข่เอเลี่ยนกลุ่มแรก เอ้ย... ลูกน้องสายตรงเซ็ตแรกของทีมพี่เอ๋ทั้งหมด...
... ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ...เมื่อเอ็มดีคิมได้เรียกคุยกับทุกคน ผลปรากฏ...สามารถช้อนทุกคนให้กลับมาทำงานตามเดิมได้หมดเลย
ที่จริงแกเป็นคนใจเย็น แล้วก็มีศิลปะการพูดที่เจ๋งมากนะ
เหตุการณ์ต่อจากนั้นก็คือ...แกเรียกประชุมไข่เอเลี่ยนภาคกลาง...เอ้ย ทีมขายในภาคกลางที่ว่าจะลาออกยกแผง
ผลปรากฏ...ทีมขายภาคกลางก็ไม่มีใครออกเลยสักทีมเดียว สุดยอด!
และ...ภาคใต้...เอ็มดีคิมวางแผนลงไปภาคใต้เพื่อประชุมร่วมกับทีมงาน และให้ความมั่นใจว่า บริษัทจะยังคงอยู่อย่างมั่นคง ไม่ได้จะปิดตัวลงเหมือนอย่างที่จีเอ็มเอ๋เที่ยวบอกใครต่อใครและแห่แหนกันจะลาจากบริษัทไป
มาถึงจุดๆ นี้ ได้ยินว่า ฮิว บั๊ดดี้คู่รักคู่แค้นของเราจะบินไปภาคใต้กับเอ็มดีด้วย...

ที่ว่าคู่รักคู่แค้นนั่นก็เพราะ...ระหว่างเรากับฮิว... อยู่ส่วนงานที่ต้องคอยอบรม เทรนนิ่งทีมขาย เราอยู่ตำแหน่งในระดับเดียวกัน แต่ดูกันคนละส่วน เราไม่ได้คิดอื่นไกล นอกจากอยากทำงานให้ดีในบริษัทในฝัน แต่ที่เราเองก็ไม่เข้าใจ ก็คือทำไมดูเหมือนฮิวเขาไม่ชอบเราเอามากๆ ทำไมนะ..ทั้งที่เราก็ว่าเราดีกับเขาออกนะ ยิ่งเห็นว่าเขาไม่ค่อยชอบ เรายิ่งช่วยเหลือ แบ่งปันสุดๆ ขนมโน่นนี่ วันเกิดก็ซื้อของโปรดให้ เหมือนที่ควรปฏิบัติกับเพื่อนสักคน แต่กระนั้นก็ตาม ฮิว มักจะไม่ค่อยแบ่งปัน งุบๆ งิบๆ ทำงานเทรนนิ่ง มีความรู้ไม่ยอมแบ่งปันให้ทีมขาย (แล้วเขาจะจ้างมาเทรนทำไม) เหมือนกลัวว่าบอกหมดแล้วตัวเองจะหมดความสำคัญ งานภาพรวม งานเอกสารต่างๆ ก็ยกให้เราทำหมด อันนั้นไม่ใช่ปัญหา ...แต่หน้าที่และจิตวิญญาณของการเป็นคนเทรนนิ่ง มันเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร และที่สำคัญ ความกระตือรือร้นและให้ความร่วมมือในการทำงาน...ค่อนข้างแย่เลยทีเดียว

=_= อ่า..ฉันเคยปวดตับกับการทำงานที่แปลกพิสดารของฮิวจนปรึกษากับเพื่อนที่ทำงานเก่าเสมอ...ลืมบอกไป...ฮิวเขาเป็นเกย์อ่ะนะ ที่จริงเราชอบเพื่อนเกย์เอามากๆ เลยนะ เพราะเคยร่วมงานกับเกย์ โคตรเริ่ดเลย ทั้งเก่ง ทั้งขยัน ทั้งฮา ดูแลสาวๆ ได้ดีเลิศอีกต่างหาก ไม่รู้ฮิวเป็นอะไร ...อิจฉาที่ฉันสวยกว่าหรือว่าอะไร -_-;;
แล้วอย่างวันนี้...เราแค่บอกฮิวว่า ..

“เดี๋ยวเรามาประชุมกันนะ ว่างานโปรเจคที่ได้รับมาจะมีงานส่วนไหนบ้าง และจะแบ่งกันทำอะไรยังไง “
“...ไม่เอาอ่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“ยังไม่ว่าง”
=_= พ่อหลิวสุดอวบ ...ท่านยุ่งเรื่องอะไร ไม่เห็นมีงานอื่นอะไรที่พวกเราต้องทำกันเรย
“งั้นเมื่อไหร่ว่าง”
“ก็ยังไม่ว่าง”
“=_=^ งั้นสักบ่ายสามโอเคไหม”
“ก็ยังไม่ว่าง!”

เฮ้ย เริ่มขึ้นเสียงเว้ยเฮ้ย...อะไรวะ คุยงานโครตธรรมดา โมโหเรื่องไรวะเนี่ยะ (ฉันชักจะเริ่มหมดความอดทน แต่ยังไม่ทันแสดงออกอะไร) คุณชายฮิว ก็เดินสะบัดก้นเดินหายไป ทิ้งให้เรายืนถือเอกสาร มองตามด้วยสายตางุนงงปนขมวดคิ้ว
พอดี...เอ็มดีคิมเดินเฉียดมาบริเวณแผนกเราพอดี..ท่านก็มองผ่านๆ ..ไม่สิ...เรานึกว่าท่านมองผ่านๆ

แต่ไม่คิดเลยว่า...ท่านจะทำเรื่องเซอร์ไพรส์ข้าพเจ้าได้อีกแล้ว
คืนนี้...ขณะที่ฉันกำลังรู้สึกเครียดๆ เซ็งๆ กับความคิดว่าจะจัดการยังไงกับบั๊ดดี้สุดที่เลิฟ อยู่ดีๆ เอ็มดีก็ส่ง sms มาหา O_O
‘คุณใจ๋..คุณคิดว่าคุณฮิว ...(ศัพท์ภาษาอังกฤษที่ต้องเปิดดิก)..นิดหน่อย ไหม’
O_O แปลอังกฤษคำนั้นไม่ออก 100% แต่เดาๆ คล้ายๆ จะหมายความว่า...สมองช้า...ใช่เหรอ...เราต้องวิ่งไปเปิดดิกก่อนไหม...แปลว่าอะไรวะเนี่ยะ...เอ็มดีคิดว่าขนาดนั้นเลยเหรอ =_= โครตอึ้ง...แต่สงสัยเอ็มดีรู้ว่าเรากับบั๊ดดี้ไม่ค่อยลงรอยกัน (ก็แหงล่ะ =_= จริงๆ บั๊ดดี้เราตอนขึ้นเสียงก็ไม่ใช่เสียงเบาๆ นะ)
เรา...ใจจริงอยากจะส่งกลับเป็นข้อความเสียงตะโกนบอกไปด้วยซ้ำว่า หมอนี่ทำงานไม่เป็นเอาซะเรย!!! แต่ถืออคติ..ไม่ฟ้องเพื่อนให้นายฟัง...บวกกับแปลศัพท์คำนั้นไม่ค่อยออก...จึงส่งข้อความตอบกลับไปว่า
‘ไม่แน่ใจนะคะ แค่รู้สึกว่าเขาทำงานแปลกจากมาตรฐานการทำงานทั่วไป’
เอ็มดีเงียบไปสักพัก แล้วส่งข้อความกลับมาว่า...
‘คุณใจ๋ ลงไปภาคใต้ด้วยกันได้ไหม วันมะรืนนี้’
เอ่อ...เอ็มดีขอร้อง...จะให้ตอบปฏิเสธเนื่องในสาเหตุใด =_=
‘ไม่มีปัญหาค่ะ แต่จะจองตั๋วเครื่องบินยังไงคะ’
‘คุณสะกดชื่อ กับนามสกุลพิมพ์ส่งมาให้ผมด้วยครับ’
“Pran Orb-oun”
...
นี่ ใครจะจองตั๋วให้ นี่หมายความว่าเราต้องจองเองหรือยังไงรึเปล่า งง นี่มันก็ดึกแล้วด้วยนะ เห็นเงียบไปพักใหญ่ เราจึงส่งข้อความกลับไปเช็ค
‘เอ็มดีไปไฟลท์ไหนคะ ใจ๋จะได้จองตั๋วถูก”
‘ไม่ต้องครับ ผมจองให้แล้ว’
O_O เอ็มดี...จองตั๋วเครื่องบิน...ให้ลูกน้องอย่างฉันเนี่ยะนะ! O_O โหย...!!!!
แบบว่า ตื้นตันใจมากค่ะ.... ซึ้งมากอ่า ไม่ต้องทำให้ขนาดนี้ก็ได้ค่ะคุณเอ็มดีคิม!!! ยังไงใจ๋ก็ชอบดูแลเทคแคร์คนเกาหลีอยู่แล้ว ไม่ต้องลำบากเรยค่า! ขอสารภาพว่าปลื้มมาก น้ำตาจะไหล T_T ประทับใจโครตๆ ไม่คิดไม่ฝัน ว่าเอ็มดีคิม จะผิดแปลกแตกต่างจากคำพูดของพี่เอ๋มากมาย...ดีนะที่เราไม่หลงเชื่อไปแบบนั้น (นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าเชื่อคำยุยงของใครง่ายๆ ให้หนักแน่นเข้าไว้ เลือกมองสิ่งที่ดี เราก็จะเจอแต่สิ่งที่ดี..แต่นิทาน)

และแล้ววันนั้นที่เราจะเดินทางไปภาคใต้ ก็มีผู้ร่วมเดินทางได้แก่
เอ็มดีคิม, ประธานบริหารฝ่ายการตลาดคุณกง, ฮิว แล้วก็เรา
เราก็เป็นสาวงามโดดเด่นท่ามกลางหมู่มวลสามหนุ่ม สามมุม

โฮ่ๆๆๆ อะ แค่กๆ หัวเราะลื่นๆ แต่แอบสะดุด เมื่อมาถึงสนามบินแล้วเห็นสามหนุ่ม สามมุม ในสามสไตล์ ดันมาสะดุดสไตล์ที่สาม

สไตล์แรก .. เอ็มดีคิม..โอเค ดีคะ...แต่งกายสมเป็นเอ็มดี แต่งสูทหล่อมาเลย ...คนเกาหลีก็แต่งตัวดีอยู่แล้วล่ะนะ...จะว่าไปแล้ว ถึงมีใครต่อใครบอกว่าเอ็มดีคิมหล่อ...แต่ถามความเห็นเรานะ...เออ...หล่อสุดในบริษัทก็พอกล้อมแกล้มได้ แต่ว่าเห็นโดดๆ โดยไม่เปรียบเทียบแล้วจะบอกว่าหล่อเลยไหม...เราว่าก็ไม่อาจจะบอกเต็มปากว่า เห็นปั๊บ ว่าหล่อเลย รูปหน้าแข็งแรง ออกแนวสี่เหลี่ยมหน่อย ปากนิด แต่จมูกโด่ง ใส่แว่น ก็ดูภูมิฐานดี ไม่ได้ถึงกับวอนบิน แต่ประมาณ ฮยอนบินใส่แว่นพอได้ แต่ที่แน่ๆ แกเป็นคนมีเสน่ห์ทีเดียว คงคล้ายๆ พวกดาราเกาหลี หน้าตาอาจไม่โดนนัก แต่พอแสดงแล้วกรี๊ด ห้าๆๆ จองตั๋วเครื่องบินให้ลูกน้องด้วยเนี่ยะ ให้ใจไปเลยเต็มๆ

สไตล์ที่สอง...ซีเอ็มโอ (ย่อมาจากประธานบริหารฝ่ายการตลาด) กง ...อืม...หน้าตาเหรอคะ...ผิดจากคนเกาหลีทั่วไป ที่จะขาวๆ ใสๆ แต่คนนี้คล้ายคนไทยมากๆ รูปลักษณ์เผินๆ เหมือนคนใต้ ผิวคล้ำ ตัวเล็กๆ ผอมๆ ในชุดสูทสีเงินเงาวับจับกลีบ -_-; ดูแกเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิง พูดคุยกับใคร ในเวลานั้น เขาเป็นคนที่เราไม่ได้ใส่ใจเกินเลยไปกว่าผู้บริหารระดับสูงชาวเกาหลีคนหนึ่ง ... ที่เราก็ใส่ใจดูแลอย่างดีตามประสาคนปลื้มเกาหลีล่ะค่ะ

สไตล์ที่สาม...ฮิว...สุดหล่อหลิวเต๋อหัวอวบๆ ของฉัน...เอ่อ...ทำฉันสะอึก...ทำไมแต่งตัวมาเงี้ยะ...พี่แกใส่เหมือนชุดไปเที่ยว ลากแตะ กางเกงสามส่วน -_-;; นี่เราไปประชุมกับทีมภาคใต้นะคะคุณ...ไม่ได้จะไปเที่ยวกัน ...อาจจะเป็นเพราะแบบนี้ล่ะมั้ง ที่ทำให้เรารู้สึกอยู่เสมอว่าบั๊ดดี้เราคนนี้ทำงานไม่ค่อยจะเป็น...ทำงานไม่เป็นไม่ว่า ถ้าตั้งใจเรียนรู้...แต่นี่ยังไม่ให้ความร่วมมืออีกด้วย..เรียกว่าทัศนคติแย่ =_= เอาหล่ะๆ พอละ บ่นแล้วอารมณ์เสีย

หลังจากนั่งเครื่องมาจนลงที่ศูนย์บริการขนาดใหญ่จังหวัดสุราษฏร์ธานี ก็ถึงเวลาเริ่มการประชุม
เอาล่ะค่ะ ประชุมได้! เอ็มดีค่อยๆ ละเลียดพูดคุยกับทุกคน ให้ความมั่นใจ ว่าปัญหาที่เกิดขึ้นและอื่นๆ ทั้งหมด เขาจะเป็นคนลงมาร่วมรับผิดชอบ และร่วมดูแลเอง
ไม่ต้องกังวลว่าจีเอ็มเอ๋ ที่ดูแลทีมขายและงานสนับสนุนการขายทั้งหมดออกไปแล้วจะไม่มีคนสานต่อ

เอ็มดีให้เราช่วยจดรายงานการประชุม และคอยซักถามและแปลข้อมูลต่างๆ จากภาษาอังกฤษสำเนียงเกาหลี ให้เป็นภาษาไทย (ทักษะเป็นล่ามเกิดขึ้นก็เพราะงานนี้ ^^;;)

และแล้ว ทุกคนก็ยิ้มได้ เย้! เราสามารถรวบรวมทีมขายภาคใต้ไม่ให้หวั่นไหวไปกับข่าวที่เราจะปิดบริษัทได้เรียบร้อยดีแล้ว! เราไปกินอาหารค่ำร่วมกัน เอ็มดีคิม, หัวหน้าทีมขายเกือบสิบท่าน, ซีเอ็มโอกง, ฮิว และเรา ร้องคาราโอเกะกัน นับเป็นอีกหนึ่งช่วงเวลา แห่งความทรงจำที่ดีระหว่างไทย-เกาหลี ...แม้ว่าคนไทยจะร้องเพลงลูกทุ่งไป...เกาหลีจะร้องเพลงฝรั่งไป (เพราะเพลงเกาหลีไม่มีในคาราโอเกะที่ร้านอาหาร) แต่เราก็เข้าใจกันได้ดี ^^

ดูเหมือนอะไรๆ จะดี ลงตัวไปหมดแล้ว...แต่ที่จริง...มันคือการเปิดฉากสีสันใหม่ใสแจ่มขึ้นในชีวิตเรา เมื่อเอ็มดี มอบหมายแผนกเรา ให้ซีเอ็มโอกง จัดการบริหารดูแล

ได้ยินมาแว่วๆ ว่าซีเอ็มโอกง ซึ่งพึ่งบินมาจากเกาหลีหมาดๆ นี้ ทำงานจริงจัง อาจเขวี้ยงกระดาษ ข้าวของบ้าง เอะอะมะเทิ่ง เอ็ดตะโรบ้าง เป็นสไตล์ของแก ดีสิ เราชอบอยู่แล้วเจ้านายที่จริงจัง แล้วก็..สำหรับออพชั่นอื่นๆ เรื่องโยนข้าวของ อะไรต่างๆ ก็พอทำใจมาบ้างแล้วนะ บ้าเกาหลีมาซะขนาดนี้ ก็ต้องเข้าใจล่ะ

ต้องเข้าใจให้ได้...ว่าเกาหลีก็แบบนี้ อาจจะหยาบคาย ไม่มีมารยาทในสายตาของพวกเราบ้าง อย่าได้เอามาใส่ใจ เขาอาจจะเดินชนกันแล้วไม่ขอโทษ เราแสนจะเข้าใจ มันเป็นวัฒนธรรมของเขา เขาเร่งรีบ เขาไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องผิดแปลกอะไร เหมือนการทักทายด้วยซ้ำไป เขาไม่ถือ ถ้าเราเข้าใจ เราก็จะไม่ต้องขุ่นเคืองใจในเรื่องความแตกต่างทางวัฒนธรรม

ใครไม่เข้าใจอะไรเกาหลีตรงไหน เราช่วยแก้ต่าง อธิบายให้เสร็จ โปรดจงเข้าใจเกาหลีเถิด ธรรมชาติของเขาก็เป็นแบบนี้...คงมีคนหมั่นไส้เราบ้างล่ะ เข้าอกเข้าใจเกาหลีซะเหลือเกิน...ก็นะ เวลานั้น เราเป็นแบบนั้น และโลกก็ได้ส่งบางสิ่งบางอย่างมา เพื่อให้เราค่อยๆ เรียนรู้...อะไรๆ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับสังคมเกาหลี...

วันนี้...ซีเอ็มโอกง เรียกประชุมเรากับฮิว เรื่องงานต่างๆ และมอบหมายโปรเจคให้ทำงาน
พอทันทีที่ปล่อยให้คุยงานกันเท่านั้น
!!!! บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที...=_= อะไรฟระเนี่ยะ จะได้ทำงานกันไหมปีนี้ บรรยากาศตึงเครียดจนแผ่ไปถึงหัวหน้าใหม่ คุณกง

จะยังไงล่ะ คุณกงก็เลยต้องเรียกเราทั้งคู่เข้าไปคุยกัน
“เกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนนี้ ไหนบอกมาซิ”
“เราก็แค่จะคุยงานกันค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ฮิว เธอว่ายังไง” คุณกงถามฮิว
“... ... ขอคุยกับคุณกงเป็นการส่วนตัวได้ไหมครับ”
O_O โอ๊ะ โอ้โฮ...เล่นอย่างนี้เลยเรอะ
“อืม ได้สิ”
“ใจ๋ เธอมีปัญหาอะไรไหม”
“ไม่มีค่ะ” ก็เราไม่มีอะไรปิดบังอยู่แล้ว แค่ทำงาน จะไปมีปัญหาอะไร พูดจบ เราก็ลุกออกไปจากห้อง

มาถึงตอนนี้..นอกจากจะยังไม่เคลียร์ว่าสาเหตเบื้องหลังการกระทำของจีเอ็มเอ๋คืออะไรแล้ว
ยังเจอปัญหาเฉพาะหน้าน่างงอีกว่า ระหว่างเรากะฮิว มันมีปัญหาอะไรกันแน่ฟระ เขาไม่ชอบเราเรื่องอะไรกันแน่! ฉันไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจกันแน่!

จากคุณ	: ล ม ห า ย ใ จ ...อุ่ น อุ่ น
เขียนเมื่อ	: วันเข้าพรรษา 54 01:03:32