ความคิดเห็นที่ 1 ราวกับมีเมฆหมอกปกคลุม  ชีวิตหลายวันที่ผ่านมาในวิหารแห่งนีรา จึงคล้ายมีฝนพรำ ตลอดเวลา ทำให้หล่อนไม่สามารถจดจำกิจกรรมต่างๆ ได้ดีนัก ศิตาภารู้เพียงแต่ว่า วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จากวันสู่คืนจากราตรีสู่ทิวา คล้ายว่าหล่อนหลงทาง อยู่ในห้วงกาลเวลาก็ไม่ปาน “ชามี...” เสียงเรียกดังอยู่ข้างกาย หญิงสาวค่อยผินหน้าไปมองอย่างเชื่องช้า “เหนื่อยหรือเปล่า?” คำถามนั้นดูอ่อนโยนนัก ญาณันที่กำลังสนทนากับหล่อน แม้รูปโฉมไม่เกลี้ยงเกลา แต่มีรอยยิ้มที่อ่อนหวาน โดยเฉพาะยามที่ยื่นถ้วยชามายังหล่อน “ฉัน...ไม่เป็นไรค่ะ  แค่...” หล่อนอยากจะตอบต่อ แต่ความคิดกลับหยุดค้างไม่ต่อเนื่อง “งั้นดื่มชาเสียหน่อยสิ  จะได้กระปี้กระเป่าขึ้น” ศิตาภายังคงเหม่อลอยไม่ได้ยื่นมือไปรับทัน   นางญาณันจึงจับมือของหล่อนข้างหนึ่งขึ้นมาให้รับถาดรองถ้วยชาเอาไว้ “ยังร้อนอยู่ เป่าเสียหน่อยแล้วค่อยดื่มนะ  อีกเดี๋ยวฉันจะมาเก็บถ้วยชาไป” เสียงใจดีนั้น ค่อยๆ เคลื่อนกายถอยห่างออกไป จนได้ยินเสียงปิดประตูลง  ศิตาภาก้มมองชาในถ้วย ซึ่งบัดนี้ส่งกลิ่นหอมละมุน หล่อนชอบชานี้  ญาตาปัณฑารีย์ก็ใจดีนัก เมื่อรู้ว่าหล่อนชอบมัน ก็ให้คนจัดส่งมาให้บ่อยๆ วันละหลายแก้ว...หล่อนดื่มชานี่กี่ไปแก้วแล้วนะ  หญิงสาวจำไม่ได้เลยแต่คลับคล้ายว่า วันนี้หล่อนก็เพิ่งดื่มมันไปไม่นานนักนี่นา  ความจำยังคงล่องลอยเมื่อพยายามทบทวนแล้ว ไม่มีคำตอบใดกลับมา ศิตาภาก็หยุดความคิดทั้งมวลลง...ช่างมันเถอะจำไม่ได้ก็ไม่เป็นอะไร   ว่าแล้วจึงค่อยยกชาขึ้นจิบ มันช่างหอมกรุ่นนุ่มนวลยามต้องลิ้น กลิ่นดอกไม้อ่อนๆ อบอวลอยู่ในปาก... การมาถือศีลที่นี่ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายจนเกินไปอย่างที่คิดไว้เมื่อแรก ตรงกันข้ามหล่อนกลับรู้สึก สงบสมองโล่งโปร่ง ไร้ความต้องการใดๆ สิ่งวิตกกังวลเหมือนจะมลายหายไปเมื่อเข้ามา สู่วิหารศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้...เพียงแต่ว่า อะไรบางอย่างในใจที่หล่อนรู้สึกว่าเผลอลืมไป...มันคือ สิ่งใด หรือใครกันหนอ  ใครกัน..เสียงไกลๆ ที่หล่อนมักได้ยินในความฝัน ‘ศิตาภา...ผมคิดถึงคุณ’ คำรักนั้นช่างหวานนัก อบอุ่นทุกครั้งที่ได้ยิน แต่นั่นเป็น เสียงของใครกัน “นีรา...ลูกฝันไปเองใช่ไหม? เขาไม่ได้มีตัวตน” หล่อนเอ่ยขึ้นมาลอยๆ ทั้งที่ในมือ ยังถือแก้วชาอยู่ ‘ศิตาภา..า..’  เสียงนั้นยังแว่วอยู่ในความทรงจำ “ถ้าเขามีตัวตนจริงๆ ก็ดี...” ริมฝีปากคลี่ยิ้มบางๆ เจ้าของเสียงในความฝัน หากเขามีตนจริงจะมีหน้าอย่างไรกันนะ เขาคงจะหล่อเหลา... ใช่สิ ต้องหล่อแน่ๆ หล่อนชอบผู้ชายรูปงามมีใครบ้างไม่ชอบกัน  นอกจากนั้นแล้วเขาคงจะ มีเรือนร่างสูงสง่า  มีนัยน์ตาที่ยิ้มได้ เมื่อได้สบตาเขาคล้ายว่าคำพูดไม่มีความหมาย   ถ้าอย่างนั้นผู้ชายคนนั้นจะมีชื่อว่าอะไรกันนะ  ชื่อของเขาคงจะมีความหมายว่า พระอาทิตย์..ไม่ก็แสงสว่าง ตามความนิยมของชาววิปุลา “แสง...งั้นเหรอ  อาใช่แล้ว ชื่อของเขาคือแสง” หล่อนตอบตัวเองในความเงียบ ถ้าอย่างนั้นแล้ว นามของเขาเล่า? “....ภา...ภามิน!!” หล่อนอุทานเสียงดังออกมา พร้อมๆ กันนั้นเทียนไขที่อยู่บนแท่นบูชา ก็ตกลงมา เปลวไฟนั้นราวกับมีชีวิตมันพุ่งโพยไปยังผ้าม่าน ทั้งที่อยู่ห่างกันเกือบเมตร แล้วไม่ช้ามันลุกโชติช่วงขึ้นโดยใช้ผ้าม่านเป็นเชื้อเพลิงชั้นดี หญิงสาวลุกพรวดขึ้น จากเก้าชี้ชุดเล็กที่เรียงไว้ติดข้างฝา รีบวิ่งมายังแท่นบูชาทันที   “แย่แล้ว! ใครก็ได้ช่วยด้วย ไฟไหม้!!” ศิตาภาร่ำร้อง พร้อมกับวิ่งไปคว้ากาน้ำชามาทั้งกา แล้วสาดลงไปยังเปลวไฟนั้นแต่แทบไม่ได้ผลอันใด ในชั่วอึดใจต่อมาความโกลาหนก็บังเกิดขึ้น เสียงกรีดร้องดังสลับกับเสียงฝีเท้า และเสียงน้ำ จากเครื่องดับเพลิงขนาดเล็กฉีดไปทั่ว  ไฟดับแล้วแต่ทิ้งคราบของความวุ่นวายเอาไว้   ให้ทำความสะอาดกันยกใหญ่ หลายคนพากันถอนหายใจโล่งอกที่ไฟไม่ได้ลามไปกว่านี้   แต่สำหรับศิตาภาหล่อนเบิกตากว้าง คล้ายกับคนที่เพิ่งฟื้นตื่นจากการหลับใหล มาชั่วระยะหนึ่ง “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” “พวกเราควรจะถามเธอต่างหากชามี  ทำไมไฟไหม้ได้?” “เอ่อ...ฉัน ฉันก็ไม่แน่ใจค่ะ  เทียนมันหล่น...แล้วก็...ไปติดผ้าม่าน”  หล่อนตอบ ด้วยเสียงตะกุกตะกักนัก “เทียนบนแท่นน่ะเหรอ?  มันห่างจากหน้าต่างเป็นโยชน์เลยนะ ” “แล้วเทียนมันกระเด็นไปได้ยังไงตั้งไกล” “ฉันไม่รู้ค่ะ  ฉันดื่มชาอยู่  แล้ว..อยู่ๆ ม่านก็ติดไฟขึ้นมา  ไฟจากเทียนนั่น..” หญิงสาวพยักหน้า   แต่เมื่อมองสีหน้าถะmungทึงของเหล่านักบวชที่กรูกันเข้ามาซักไซ้แล้ว  หล่อนก็ได้แต่ตอบไป จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 02:05:35

ความคิดเห็นที่ 2 ตามแกนศิตาภาชี้มือไปยังเทียนต้นเหตุที่อยู่บนพื้น “นี่..เธอจะบอกว่าอยู่ๆ เทียนมันลอยไปชนผ้าม่านเองรึชามีศิตาภา?” แต่ผู้ฟัง ไม่มีใครเชื่อหล่อนกลับส่งเสียงกดดันมากขึ้น ซ้ำยังทำหน้าตาถะmungทึงใส่ราว กับหล่อนเป็นผู้วางเพลิงเสียเอง “ฉันไม่รู้..” “พอเถอะ...” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา เสียงนั้นแม้ไพเราะแต่ทรงอำนาจหยุดทุกเสียงที่กำลัง ถกเถียงกันอยู่ “ชามีศิตาภา เธอบาดเจ็บหรือเปล่า?” ไม่นานนักเจ้าของเสียงก็แหวกกลุ่มชนมายืนอยู่ เบื้องหน้าหล่อน “ไม่ค่ะ ญาตาปัณฑารีย์” “ไม่บาดเจ็บก็ดีแล้วไม่จำเป็นต้องซักไซ้เธออีก  แค่นี้ก็คงตกใจมากอยู่แล้ว” นางญาตา หันไปบอกกลับคนอื่นๆ “เก็บกวาดทุกอย่างให้เรียบร้อย” หล่อนสั่งก่อนจะหันมาคลี่ยิ้มให้ศิตาภา “ชามี...คงตกใจสินะ  เธอไปพักผ่อนเถอะ” “แต่ว่า...” “เดี๋ยวให้คนอื่นเก็บกวาด  เธอเหนื่อยแล้วกลับไปพักที่ห้องดีกว่า” “ค่ะ” เมื่อผู้มีอำนาจสั่งเช่นนั้นก็ไม่มีใครโต้แย้ง ศิตาภาพจึงปลีกตัวไปด้วยความมึนงง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่แพ้คนอื่นๆ “เดี๋ยว...ชามี” “คะ?” หญิงสาวเหลียวมามอง “ชาเมื่อกี้ ดื่มหมดหรือยัง?” สาวงามจากตระกูลไคริกาพลันรู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นมา อย่างแปลกประหลาด “ดื่มเรียบร้อยแล้วค่ะ” “ดี...งั้นไปพักผ่อนเถอะ  เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดชาไปเพิ่มให้นะ ดื่มมันแล้วเธอจะผ่อนคลาย” หญิงสาวอยากปฏิเสธนัก  แต่อะไรบางอย่างทำให้หล่อนยั้งปากเอาไว้  แล้วตอบรับเพียงแค่ ขอบคุณก่อนจะปลีกตัวออกไปด้วยใจอันระทึก ‘ชานั่น!! มียาอยู่ในน้ำชา!’ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ‘ชานั่น!! มียาอยู่ในน้ำชา!’ สมองหล่อนสั่งการได้รวดเร็วนักผิดกับเมื่อสิบนาทีก่อนหน้านี้ หน้ามือเป็นหลังมือ อาการสะลึมสะลือความคิดไม่ปะติดปะต่อหายไปเป็นปลิดทิ้ง เพราะเปลวไฟอย่างนั้นหรือ หญิงสาวถามตัวเองตอนนั้นหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่กันนะ   “นีรา...ผู้ชายในความฝัน..ใช่แล้ว ภามิน!!”   นามของใครบางคนนี่เองที่เรียกสติของหล่อนกลับมา  หญิงสาวยกมือขึ้นกอดอก อย่างหนาวเหน็บ หลายวันมานี่หล่อนลืมเขาไปสนิท ลืมชายอันเป็นที่รักไปได้อย่างไรกันนะ เมฆหมอกที่ปกคลุมความคิดถูกเปลวไฟแห่งนีราปัดเป่าผลาญมันเสียสิ้น  ญาตาปัณฑารีย์ วางยาหล่อนจริงๆ ชานางพราย...ชาที่นักบวชนั่นบอกหล่อนว่าเป็นสูตรพิเศษมีเฉพาะที่นี่ มันมีฤทธิ์ของยากล่อมประสาท  ทำให้ศิตาภามึนงงจากนั้นแล้วแม่นั่นก็พยายามยัดเยียด สิ่งที่ต้องการเข้ามาในหัวหล่อนอย่างนั้นสินะ   ถ้าเป็นเช่นนั้นปอปอ..กับคนอื่นๆ เล่า ล้วนตกเป็นเหยื่อของกับดักชนิดเดียวกัน...?!!! “ปัณฑารีย์เธอต้องการอะไรกันแน่ ?!!” คำถามนั้นวนเวียนไปมาเหมือนดังหลงทางอยู่ในวงกต แต่หามีคำตอบใดสะท้อนกลับมา “ฉันต้องออกไปจากที่นี่!!” นั่นเป็นทางออกเดียวที่ศิตาภาปรารถนาจะทำให้เร็วที่สุด อ่านต่อตอนหน้าค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10592696/W10592696.html บรรพที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10621022/W10621022.html บรรพที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10652444/W10652444.html บรรพที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10687127/W10687127.html บรรพที่ 15 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10711306/W10711306.html บรรพที่ 16 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10738076/W10738076.html บรรพที่ 17 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10767299/W10767299.html บรรพที่ 18 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10796845/W10796845.html ถ้าต้องการอ่านล่วงหน้าเชิญในบล็อกนะคะ ลงไว้ล่วงหน้าหนึ่งตอนค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 02:06:40

ความคิดเห็นที่ 3 คุยกับคนอ่าน GTW : ยังเดาไม่ออกงั้นติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ นะคะ ลูนาติก : คาดคะเนได้ถูกค่ะ ชานี้เป็นส่วนหนึ่งที่ใช้ล้างสมองคน ร่วมกับความเชื่อ ความศรัทธรา Myguidingstar : ปัณฑารีย์เขาไม่คิดว่าตัวเองผิดค่ะ เขายังคิดว่าทำเพื่อประเทศชาติอยู่เลย สายลมที่พริ้วไหว : ถ้านางเอกช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ในสถานการณ์แบบนี้ก็เป็นอันจบเกมเลยล่ะค่ะ scottie : เดี๋ยวอคิลก็จะมีบทแล้วค่า รออีกหน่อย Tyra : เป็นนักบวชแต่ในอาชีพแล้วล่ะค่ะ ปัณฑารีย์ละจากทาง สายนักบุญไปเรียนร้อยแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกกิฟนะคะ ขอเม้าท์หน่อย เรื่องตื่นเต้นเข้าไปทุกทีแล้วนะคะ  เขียนเองก็ตื่นเต้นเองค่ะ   การเขียนนิยายนี่มีเคล็ดลับ อยู่นิดหนึ่งสำหรับทุกเรื่อง คิดว่านักเขียนทุกคนคงคล้ายๆ กัน ถ้านักเขียนไม่อินไปด้วย ไม่สนุกไม่ตื่นเต้นที่จะเขียน นิยายก็จะเฉื่อยๆ แฉะๆ ไปด้วยน่ะค่ะ  แต่การบิ้วท์อารมณ์ ให้ร่วมระหว่างเขียนนี่เป็นเรื่องยากเหมือนกัน  บางวันสี่ห้าวันแล้วก็ยังเขียนไม่ออกก็มีนะคะ นักเขียนเก่งๆ เขาบอกว่า ไม่ได้คิดถึงเรื่องอารมณ์ แต่วินัยเป็นหลัก  ซึ่งไอ้วินัยในการเขียนนี่ มันเป็นเรื่องหนักหนาสาหัสมากๆ เลยค่ะ  เพราะงานเขียนเป็นงานใช้อารมณ์ ไม่เหมือน กับการทำอย่างอื่นที่ไม่ต้องมีอารมณ์ร่วม  เจ้าแก้วเองก็ยังเป็นมือสมัครเล่นเลยไม่มีวินัย กะเขาเสียที  ว่าแล้วก็อธิษฐานขอให้ตัวขี้เกียจหลุดไป แล้วมีวินัยเข้ามาแทนที่ด้วยเถิด... ของแถม อาทิตย์นี้ไม่มีแมว ไม่มีหมู เอาหนอนแก้วไปแทนได้ไหม อิ อิ เจอที่บ้านค่ะ กำลังแทะต้นแพงพวยอย่างเอร็ดอร่อย หน้าตามันตลกดี เหมือนการ์ตูนๆ พอไปบีบเล่น หนอนมันสู้ หันมาด่าพ่นเมือกใส่ด้วย.. เกิดหยิบไปให้ใครในกระทู้นี้ดูใกล้ๆ จะกลัวกันไหมคะ? ที่บ้านมีคนวิ่งหนีด้วยล่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 02:09:24

ความคิดเห็นที่ 4 จ๊ากกกก หนอนโออิชิ แล้วศิตาภาจะออก/ปยังไงล่ะค่ท่าทาง จะยากกกกกก จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 03:08:11

ความคิดเห็นที่ 5 วิหารนี้มีอะไรหลายอย่างไม่ชอบมาพากล บทสนทนาหน้าวิหาร ก็เหมือนจะบอกให้รู้ว่า ไม่ชอบมาพากลจริงๆ บทบาทของหนูสิ ตอนโต้ตอบกับญาณัน ได้ใจมาก ผมสังเกตเห็นว่าญาณันแอบมองอคิลด้วยหางตาอย่างมีความหมายด้วยล่ะ (รู้ขนาดนั้นเชียว?) ^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 08:18:52

ความคิดเห็นที่ 6 วิหารศิลาสีกุหลาบ --> นึกถึงเปตรา ชิมเมโจได๊อ้วนมาก >_< จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 16:18:36

ความคิดเห็นที่ 7 สารภาพว่าเรื่องนี้ไม่ได้อ่าน ...แต่เข้ามาเพราะน้องหนอน เลี้ยงยังไงอ่ะคะ  ทำไมบิ๊กไซส์ได้ปานนี้ จากคุณ : fly-girl เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:12:53

ความคิดเห็นที่ 8 บ้านเจ้าแก้วนี่ เลี้ยงอะไรก็ขึ้นนะคะท่าทาง หมู..เอ้ย แมวก็ขาวอวบ หนอนน้อยก็นะอวบอ้วนเชียว แต่หน้าตาตลกจริงๆ อ่ะค่ะ เหมือนหนอนในการ์ตูนเลย จากคุณ : makokchor เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 20:02:46

ความคิดเห็นที่ 9 มาลุ้นกันว่าศิตาภาจะหาทางออกจากวิหารได้ยังไง หรือจะเอาตัวรอดจากการล้างสมองนี้ได้อย่างไร รอติดตามต่อไปอย่างลุ้นระทึก  หนอนไม่น้อยเลยดูอวบเหมือนหนอนการ์ตูนจริงๆ จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 21:21:07

ความคิดเห็นที่ 10 มาลุ้นกับศิตาค่ะ ภามินจะมาช่วยมั้ยเนี่่ย จากคุณ : =FriEnDiY= เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 18:00:41

ความคิดเห็นที่ 11 ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เล่นเน็ตเท่าไหร่ขอเซฟเก็บไว้อ่านทีหลังนะคะ  ตามอ่านไม่ทันเลย จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 23:29:36

ความคิดเห็นที่ 12 ภามินมาช่วยแล้ว ก้ไฟจากเทียนไขนั่นไง เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 16:02:28

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจให้วินัยมาเร็วๆนะครับ เข้าใจเวลาเขียนไม่ออก เหมือนกันครับ ทั้งเค้นทั้งคั้น กว่าจะเขียนได้สักคำ ยากเย็นแสนเข็ญจริงๆ แต่สุดท้าย ก็ยังต้องเขียนต่อไป จากคุณ : สามปอยหลวง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 17:52:50

ความคิดเห็นที่ 14 ภามินนนนนนนนนนนนนนนนนน จากคุณ : Myguidingstar เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 19:15:41

ความคิดเห็นที่ 15 อี๊ หนอน... ทำไมมันอ้วนขนาดน้านนนนนนนน = =" จากคุณ : piccy เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 22:08:27

ความคิดเห็นที่ 16 บรรพที่ 20 มาแล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10851206/W10851206.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 00:37:53