ความคิดเห็นที่ 1 ไหนๆๆ..นิยายไหน ไม่เห็นมี^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 09:48:20

ความคิดเห็นที่ 2 เตรียมมีด เตรียมช้อน เอ้ออ... ไม่ใช่ เตรียมตั้งท่า รออ่านนิยายค่ะ ^____^ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 09:50:51

ความคิดเห็นที่ 3 บทนำ ชั่วโมงรีบเร่งในตอนเช้าของคนทำงานยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่องเหมือนเช่นทุกวัน ผู้คนต่างเริ่มเดินทางด้วยยานพาหนะต่าง ๆ ทั้งรถโดยสารประจำทางหรือรถแท็กซี่ตามแต่จะสะดวกกันตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อหลีกเลี่ยงการใช้เวลาอยู่บนท้องถนนเป็นเวลานาน เช่นเดียวกันกับชมพู่... เธอรีบออกมาจากบ้านตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างดีเนื่องด้วยวันนี้เธอมีนัดสำคัญจึงไม่อยากจะให้เกิดความผิดพลาดตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ร่างสูงโปร่งก้าวเท้าลงจากรถเมล์เมื่อมาถึงป้ายที่เธอต้องการ ก่อนจะเดินขึ้นไปยังสถานีรถไฟฟ้าที่ผู้คนเริ่มทยอยมาใช้บริการกันหนาตาขึ้นเมื่อใกล้เวลาเริ่มงาน ร่างบางซื้อบัตรสำหรับโดยสารแบบเที่ยวเดียวจากตู้หยอดเหรียญอัตโนมัติ จากนั้นจึงเดินขึ้นไปยังชานชลาสถานีเพื่อโดยสารต่อไปยังจุดหมายที่ต้องการ เมื่อรถไฟฟ้าจอดเทียบยังสถานีซึ่งเป็นจุดหมายของเธอแล้ว หญิงสาวจึงก้าวเท้าออกจากขบวนรถอย่างรวดเร็ว ด้วยคนด้านหลังเริ่มดันตัวเธอเพราะความรีบเร่ง หรือด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ทำให้หญิงสาวต้องรีบเร่งตามพวกเขาเหล่านั้นไปโดยปริยาย เมื่อก้าวพ้นขบวนรถออกมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอจึงควานหาโทรศัพท์มือถือที่ตอนนี้กำลังส่งเสียงดังอย่างต่อเนื่องจนผู้คนรอบข้างเริ่มมองหาต้นตอของเสียงกันเลิ่กลั่ก เมื่อเธอเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ จึงกดรับพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัว “พู่นั่งรถถึงไหนแล้ว รถติดมากหรือเปล่า” ปลายสายเอ่ยถามทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย น้ำเสียงเจือความห่วงใย ไม่เคยเปลี่ยนนับจากวันที่รู้จักกันครั้งแรก “พู่ใกล้ถึงแล้วล่ะไม้ นี่ยังเหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงแน่ะกว่าจะถึงเวลานัด” หญิงสาวดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือที่แฟนหนุ่มเป็นคนซื้อให้ในวันเกิดปีที่แล้วก่อนเอ่ยอย่างอารมณ์ดี “งั้นก็ดีแล้วล่ะ พู่จะได้มีเวลาเตรียมตัวเยอะ ๆ แต่ไม้ว่าพู่ทำได้อยู่แล้วล่ะ พู่ต้องตอบคำถามดี ๆ นะ...อย่าลืมหาอะไรกินด้วยล่ะ เดี๋ยวจะปวดท้อง เกิดส่งเสียงท้องร้องให้คนสัมภาษณ์ได้ยิน ขายหน้าเขาแย่เลย” หญิงสาวหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ความกังวลที่เธอเก็บเอาไว้ในใจได้คลายลงไปได้บ้างเมื่อได้คุยกับคนรัก “พู่ว่าจะไปหาอะไรรองท้องก่อนเหมือนกัน กลัวจะตื่นเต้นจนเป็นลมเหมือนกันแหล่ะ ไม้ก็อย่าลืมหาข้าวทานด้วยล่ะ เมื่อเช้าพู่ออกมาก่อนเลยไม่ได้ทำให้ทาน” เธอแสดงความห่วงใยกลับไปให้อีกฝ่ายด้วยเช่นเดียวกัน “ครับผม...คุณพู่คนสวย งั้นสัมภาษณ์งานเสร็จพู่ก็มาหาไม้นะ กลางวันจะได้กินข้าวด้วยกันด้วย...ขอให้โชคดีกับการสัมภาษณ์งานวันนี้นะครับ” “ขอบคุณค่ะ...แล้วเจอกันนะคะ” เธอกดวางสายก่อนจะเก็บโทรศัพท์มือถือลงในกระเป๋าสะพาย แล้วจึงเดินออกจากสถานีรถไฟฟ้าไปด้วยหัวใจที่พองโตขึ้นกว่าเดิม... ******************** วินมอร์เตอร์ไซค์ต่างจอดเรียงกันเป็นแนวยาวเพื่อรอรับผู้โดยสารที่ลงมาจากรถไฟฟ้าอย่างต่อเนื่อง หากแต่ไม่มีใครยอมไปส่งยังจุดหมายที่เธอต้องการเลยสักคัน หญิงสาวรู้สึกแปลกใจกับอาการตื่นตระหนกยามที่เธอเอ่ยถึงจุดหมายปลายทางที่เธอต้องการ ทั้งยังปฏิเสธพัลวันเหมือนกับเธอเอ่ยสิ่งอะไรที่น่ากลัวออกไปเสียอย่างนั้น เธอจึงต้องเดินเข้าไปในซอยด้วยตัวเองท่ามกลางอากาศที่ร้อนอบอ้าวเช่นนี้ ขาเรียวเดินเข้ามาตามซอยเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ร้านร้านหนึ่งซึ่งมีคนเริ่มเข้ามาอุดหนุนจนเกือบจะเต็มร้าน ดูไปแล้วร้านนี้ก็ไม่มีอะไรโดดเด่นกว่าร้านอาหารอื่น ๆ นอกเสียจากบุคลิกที่ดูใจดีของเจ้าของร้านร่างอ้วนที่กำลังทำอาหารให้ลูกค้าด้วยความตั้งใจ โดยมีลูกชายฝาแฝดของเธอช่วยเสิร์ฟอาหารต่าง ๆ ให้ลูกค้าอย่างคล่องแคล่ว เสียงตะโกนร้องเรียกดังขึ้นเมื่อเห็นท่าทางลังเลของหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าร้านครู่ใหญ่ แต่ไม่มีทีท่าว่าจะเดินเข้ามาในร้านสักที “โต๊ะยังว่างนะครับพี่ เข้ามานั่งได้เลยครับ” เสียงของเด็กหนุ่มหนึ่งในฝาแฝดดังขึ้นเรียกสติของหญิงสาวให้กลับมา เธอจึงก้าวเท้าเข้าไปในร้านทันทีตามเสียงเชิญชวน...เมื่อเธอสั่งอาหารที่เธอต้องการเรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มจึงตะโกนสั่งรายการกับมารดาทันที ไม่นานนัก โจ๊กหมูสับใส่ไข่ร้อน ๆ เต็มชามตราไก่ก็มาตั้งตรงหน้าหญิงสาว พร้อมกับปาท่องโก๋กรอบ ๆ ที่เพิ่งทอดเสร็จใหม่ ๆ ตัดเป็นชิ้นพอคำเพื่อความสะดวกของลูกค้า... ชมพู่ใช้เวลาไม่นานนักกับอาหารตรงหน้า เธอไม่เคยทานโจ๊กหมูสับที่อร่อยแบบนี้มาก่อนเลย... เนื้อโจ๊กละเอียดละมุนลิ้นยามที่ตักเข้าปาก เข้ากับหมูสับปรุงรสที่หอมขึ้นจมูก ยิ่งเคี้ยวยิ่งหอม ไม่มีกลิ่นสาบของหมูเลยสักนิด ไข่ลวกที่ตอกใส่ชามก็ดูสวย ไม่ดิบหรือสุกจนเกินไปนัก สงสัยจะต้องพาไม้มาลองชิมดูบ้างแล้วล่ะ เธอคิด ร่างบางเดินออกจากร้านเพื่อไปยังบริษัทนิวไลฟ์ ฟอร์ ฟิวเจอร์ซึ่งเธอคิดว่าคงอีกไม่ไกลมากนัก ใบหน้าเรียวแดงระเรื่อเนื่องจากไอแดด ทั้งยังมีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าเรียวเมื่อเธอเดินมาถึงบริษัท ซองเอกสารสีน้ำตาลในมือถูกนำมาเป็นพัดชั่วคราวเพื่อลดความร้อนในร่างกายลง ก่อนที่เธอจะเดินไปยังประตูกระจกซึ่งเปิดออกอัตโนมัติเมื่อมีคนเข้ามาในระยะของเซนเซอร์ ไอเย็นของเครื่องปรับอากาศในสำนักงานที่ปะทะเข้ามาทำให้หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ความร้อนในตัวหญิงสาวจึงเริ่มลดลงเรื่อย ๆ จนกลับมาเป็นปกติ เธอเดินเข้าไปหาเจ้าหน้าที่สาวที่อยู่ตรงเค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อแจ้งความประสงค์ของเธอ ก่อนที่หญิงสาวจะเดินไปยังลิฟท์โดยสารของพนักงานที่อยู่ถัดไปด้านหลังของเค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อขึ้นไปชั้นบน เมื่อลิฟท์โดยสารเคลื่อนตัวมาถึงชั้นสี่ซึ่งเป็นชั้นที่ห้องของท่านประธานบริษัทตั้งอยู่ ชมพู่เดินก้าวเท้าออกมาจากลิฟท์และเดินไปทางซ้ายตามที่เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ด้านล่างแจ้งเธอมา ทางเดินที่ทอดยาวนั้นประดับด้วยภาพวาดต่าง ๆ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นภาพวาดธรรมชาติซึ่งเมื่อมองแล้วรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินไปเรื่อย ๆ จนสุดทางจึงพบกับโต๊ะของเลขาสาวร่างเล็กที่กำลังยิ้มต้อนรับเธออย่างเป็นมิตร “สวัสดีค่ะ คุณชมพูนุชใช่ไหมคะ” “ค่ะ” “กรุณานั่งรอสักครู่นะคะ ขอดิฉันเข้าไปเรียนท่านประธานก่อนว่าคุณมาถึงแล้ว” เลขาสาวร่างเล็กแจ้งกับเธอก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องท่านประธานครู่หนึ่ง จึงออกมาเรียกให้เธอเข้าไปสัมภาษณ์ด้านใน แม้ว่าเธอจะเตรียมตัวมาอย่างดีแต่ก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ ไม่รู้ว่าท่านประธานคนนี้จะเป็นคนแบบไหน และจะถูกกดดันแบบไหนกันนะ เมื่อชมพู่ก้าวเท้าเข้าไปในห้องของท่านประธานก็อดที่จะมองสำรวจไม่ได้ พื้นห้องถูกปูด้วยพรมหนาสีน้ำตาลเข้ม ด้านซ้ายมือของประตูเป็นตู้หนังสือไม้สีอ่อนขนาดใหญ่ บนชั้นมีแฟ้มเอกสารสำคัญต่าง ๆ ตั้งอยู่จนเต็มตู้ซึ่งถูกจัดเป็นหมวดหมู่อย่างเป็นระเบียบ ถัดจากตู้หนังสือจะเป็นโต๊ะของท่านประธานที่ดูสะอาดและเรียบร้อย บนโต๊ะมีเพียงประวัติและรูปถ่ายของเธอตั้งไว้กลางโต๊ะ ท่านประธานคงจะนั่งอ่านประวัติของเธอระหว่างรอให้เธอมาสัมภาษณ์เป็นแน่ ส่วนด้านหลังของโต๊ะท่านประธานมีภาพวาดของม้าที่กำลังวิ่งแขวนอยู่ด้านหลัง ซึ่งตามความเชื่อของคนจีนนั้นหมายถึงความเหน็ดเหนื่อย จึงไม่ควรจะติดไว้ด้านหลังของโต๊ะทำงาน ควรจะใช้รูปธรรมชาติที่ไม่มีการเคลื่อนไหวแขวนไว้ด้านหลังมากกว่าเพราะทำให้รู้สึกมั่นคงและสงบ ทางด้านซ้ายมือของท่านประทานนั้นเป็นกระจกใสทั้งหมดทำให้มองเห็นบรรยากาศภายนอกได้อย่างชัดเจน หลังจากที่เลขาสาวร่างเล็กเดินออกไปจากห้องไปได้ครู่ใหญ่แล้ว ชมพู่ก็ไม่เห็นว่าท่านประธานจะหันหน้ากลับมาคุยกับเธอเลย ร่างสูงนั้นเหม่อมองทอดสายตาออกไปนอกกระจกใหญ่ มาดนิ่งสุขุมนั้นทำให้เธอเริ่มเครียดเกร็ง...อึดอัด... อีกทั้งความเงียบที่ปกคลุมทำให้เธอทำตัวไม่ถูก... เวลาผ่านไปกว่าสิบนาที เสียงทุ้มลึกก็ป้อนคำถามโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว “คุณจะเริ่มงานได้เมื่อไหร่” “คะ?” คำถามสั้น ๆ ทำให้คนที่ถูกถามถึงกับตกใจทั้งที่มันเป็นคำถามปกติธรรมดา เธอถามอย่างไม่เชื่อหูกับคำถามนั้น เพราะตั้งแต่เธอก้าวเท้าเข้ามาในห้อง เธอแน่ใจว่าเธอยังไม่ได้ถูกสัมภาษณ์ใด ๆ เลย แต่แล้วคำถามแรกกลับเป็นการถามเช่นนี้ ดังว่าเขาตอบรับเธอเข้าทำงานแล้วอย่างนั้น... เมื่อเธอตั้งตัวได้จึงตอบไปอย่างที่ใจคิด “ดิฉันสามารถเริ่มงานได้ทันทีเลยค่ะ” เมื่อได้ยินคำตอบจากอีกฝ่าย ชายหนุ่มยังคงมาดนิ่งไว้ดังเดิม เธอไม่เห็นว่าสีหน้าเขาเปลี่ยนไปหรือไม่กับคำตอบที่ได้รับ “อืม...เพิ่งจบใหม่ใช่ไหม เด็กจบใหม่ก็แบบนี้ ไฟแรงดี ผมชอบ...และหวังว่าคุณคงจะมีความกระตือรือล้นอย่างนี้ตลอดไปนะ” ท่านประธานยังคงเหม่อมองออกไปด้านนอกโดยไม่มีทีท่าว่าจะหันหน้ามาให้เธอเห็นเลย ร่างบางรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก อย่างน้อยเขาก็น่าจะหันมาทางคู่สนทนาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่หันหลังให้เธอแบบนี้ “ค่ะ...ดิฉันสัญญาว่าจะตั้งใจทำงานและรับผิดชอบงานในส่วนของดิฉันอย่างดีที่สุดให้สมกับที่ท่านวางใจ และจะเรียนรู้งานให้ได้มากที่สุดค่ะท่าน” เธอไม่รู้ว่าจะตอบและทำตัวอย่างไรกับสถานการณ์อันน่าอึดอัดเช่นนี้ แม้เธอผ่านการสัมภาษณ์งานมาก็หลายแห่ง แต่ไม่มีที่ไหนที่เธอจะได้รับการสัมภาษณ์งานอย่างพิลึกเช่นนี้เลย จึงได้แต่ตอบตามที่ใจคิดและพยายามทำตัวให้ผ่อนคลายมากกว่านี้... หลังจากนั้นเขาก็สอบถามประวัติส่วนตัวและครอบครัวของเธออีกเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะแจ้งวันเริ่มงานของเธอให้ทราบ และเขาก็สิ้นสุดการสัมภาษณ์ในวันนี้ลงในที่สุด ผู้ถูกสัมภาษณ์เดินออกมาจากห้องของท่านประธานด้วยความรู้สึกประหลาดปนแปลกใจ ด้วยเธอไม่คาดคิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายแบบนี้ นี่แปลว่าเธอได้งานทำแบบไม่ทันตั้งตัวเลยสินะ ในขณะที่เธออยู่ในห้วงความคิดของตัวเองนั้น เสียงเรียกของเลขาสาวร่างเล็กทำให้ร่างบางต้องหันมาทางคนเรียกอย่างคืนสติ เลขาสาวทำหน้าที่วัดสัดส่วนเพื่อให้ทางบริษัทตัดชุดเตรียมเอาไว้ให้เธอตามคำสั่งของผู้เป็นนาย ก่อนจะขอที่อยู่สำหรับส่งชุดไปให้หญิงสาวที่บ้าน หญิงสาวเดินออกมาจากบริษัทด้วยความโล่งอกระคนงุนงงกับข่าวดี และคนที่จะทราบข่าวดีเป็นคนแรกนั้นคงไม่ใช่ใครที่ไหนได้อีกนอกเสียจากแฟนหนุ่มของเธอ ด้วยพ่อและแม่ของเธอได้เสียชีวิตลงไปหมดแล้วตั้งแต่เธอเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยปีแรก ในช่วงชีวิตที่เธอกำลังเคว้งคว้างเพราะไม่เหลือใคร ชายหนุ่มก็ได้ก้าวเข้ามาในชีวิตของเธอและให้ความช่วยเหลือจนเธอซาบซึ้งในน้ำใจที่เขาได้หยิบยื่นให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน และความใกล้ชิดนั้นทำให้หัวใจสองดวงแปรเปลี่ยนจากความรักแบบเพื่อนเป็นความรักที่แน่นแฟ้นและลึกซึ้งโดยไม่รู้ตัว ******************** การฉลองที่ได้งานใหม่จัดขึ้นแบบง่าย ๆ โดยการทำอาหารกินเองกันสองคนที่คอนโด ทั้งสองดูมีความสุขกับมื้ออาหารพิเศษในค่ำคืนนี้เหลือเกิน แม้อาหารที่ทำทานเองจะไม่ได้เลิศหรูราคาแพงอะไร หากแต่เป็นสิ่งที่คนสองคนช่วยกันทำโดยใส่ความรักลงไปจนเต็มเปี่ยมจึงทำให้ดูพิเศษกว่าทุกครั้ง เพียงแต่ในความสุขนั้นแฝงไว้ด้วยความไม่สบายใจในดวงตาของหญิงสาว โดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนั้น เหมือนว่าการที่เธอตัดสินใจเข้าทำงานที่นี่จะสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิตเธอนับจากนี้ต่อไปอย่างไม่รู้จักจบสิ้น ******************** แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 21:15:34 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 09:54:39

ความคิดเห็นที่ 4 คุณจีใจร้อนจริงจัง เค้ากำลังจัดหน้านิยายอยู่ค่ะ จัดมะเป็น (-_-") พี่สาวจะจับเค้ากินซะงั้นเลย (^_^') จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 09:58:30

ความคิดเห็นที่ 5 ชมพูนุช จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 10:10:12

ความคิดเห็นที่ 6 ในที่สุดเค้าก็ได้เวลาเก้าหน้าเก้าหลังสักที อิอิ นางเอกเค้าสวยเหมือนเค้าเลย 555+ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 10:15:16

ความคิดเห็นที่ 7 คุณแพรวดาวกำลังนอนอืดอยู่แน่ ๆ เลย อิอิ ได้เวลาอู้แย๊ว 555+ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 10:43:05

ความคิดเห็นที่ 8 เค้าไปลั๊ลลาข้างนอกนะคะ กลับมาเจอกันค่ะ อิอิ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 10:43:45

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วก็ เสียวสันหลังวาบ ตั้งแต่วินมอไซด์เค้าไม่ยอมไปส่งแล้ว  :-O หนูนู มันสั้นมากๆๆๆๆๆ ขอบอก  ก็มันยังคาใจอ่ะ รีบเอาตอนหน้ามาลงนะ  อย่าให้แฝดพี่คอยนาน ถ้าช้าจะให้ แฝดน้องจัดการนะ กลัวป่าว 555 / เรื่องน่าอ่าน มันลุ้นดี ชอบ :D จากคุณ : ดินสอสีน้ำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 10:49:32

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วก็ เสียวสันหลังวาบ ตั้งแต่วินมอไซด์เค้าไม่ยอมไปส่งแล้ว  :-O หนูนู มันสั้นมากๆๆๆๆๆ ขอบอก  ก็มันยังคาใจอ่ะ รีบเอาตอนหน้ามาลงนะ  อย่าให้แฝดพี่คอยนาน ถ้าช้าจะให้ แฝดน้องจัดการนะ กลัวป่าว 555 / เรื่องน่าอ่าน มันลุ้นดี ชอบ :D จากคุณ : ดินสอสีน้ำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 10:50:24

ความคิดเห็นที่ 11 เย คุณแอนูวางนิยายแล้ว งั้นเอาไปเลย โบนัสแทร๋ก เรื่องเก่ามาสร้างใหม่ งั้นเอาโบนัสไปเลย^^ *********** =========== เรื่องริมถนน : Psycho man =========== เสียงดังสนั่นหวั่นไหว แผ่นดินสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินถล่ม ห้องทำงานของแอนู สาวออฟฟิคแกว่งไกวไปมาราวแผ่นดินไหว ถ้วยกาแฟบนโต๊ะหล่นลงพื้นแตกกระจาย สาวแอนูผวาไขว่คว้าตามอย่างเสียดาย เสียดายกาแฟไม่ใช่เสียดายถ้วยกาแฟเพราะยังไม่ได้จิบสักหยด อยู่ดีๆ ทะลึ่งมาตกแตก หลายคนกรีดร้องผวาอย่างตกใจสุดขีดหวีดสยอง สาวๆหลายคนวิ่งหลบไปปีนขึ้นไปบนต้นมะละกอข้างหลังตึกแล้วโอนเอนไปมาอย่างน่าหวาดเสียวแบบไม่มีเหตุผล  บางคนผวาหลบเข้าไปในตู้เย็นอย่างคนขวัญกระเจิงซึ่งปกติไม่มีทางทำได้ บางคนกระโดดขึ้นไปเกาะห้อยอยู่บนพัดลมเพดาน แล้วปีศาจใส่หน้ากากเหล็กแบบเจสันศุกร์ 13 ตัวหนึ่งก็โผล่เข้ามาในชุดดำแต่ในมือไม่มีมีดดาบแบบที่เจสันใช้ กลับมีเลื่อยยนต์น่ากลัวอยู่ในมือแทน ท่าทางกึ่งดีกึ่งบ้าไม่น่าไว้ใจ “ใครชื่อแอนู..” ยิ้มเหี้ยมเกรียมมุมปาก มือข้างหนึ่งจับสายสตาร์ทเลื่อยยนต์ไว้แน่นแล้วดึงเต็มแรง ทันใดนั้นเลื่อยยนต์เริ่มทำงานหมุนจี๋ส่งเสียงหวีดหวิวกึกก้องเสียดประสาทลง ไปถึงรากฟัน เลื่อยยนต์กระตุกระริกไหวเหมือนมีชีวิตเดินแกว่งเลื่อยไฟฟ้าไปมาอย่างน่าหวาดเสียวตรงมาในห้อง ควันสีขาวจางๆกระจายออกมาจากตัวเลื่อยซึ่งกำลังคำรนคำรามกระหายเลือด “ปีศาจโรคจิต..!!!!” สาวนางหนึ่งกรีดร้องสุดเสียง ปีศาจอย่างเดียวก็เกินพอแล้ว มีโรคจิตมาผสมอีก แบบนี้หลุดโลกไปถึงไหนๆ “เรียก ตำรวจเร็ว..” สาวแอนูร้องละล่ำละลักแข่งกับเสียงกึกก้องของเลื่อยไฟฟ้าซึ่งใกล้ เข้ามาทุกที สาวนางหนึ่งได้สติร้องขึ้นสุกเสียงทันที “ตำรวจ...ตำรวจ ช่วยด้วย...ตำรวจ..!!” “ปัดโธ่....”  แอนูร้องเสียงดัง “ใม่ใช่เรียกแบบนี้ ตำรวจไหนจะมาได้ยิน โทรศัพท์สิโทรศัพท์” “โทรศัพท์จ๊า.....โทรศัพท์ ช่วยด้วย!!!!” “เอาเข้าไป......” แอนูส่ายหน้ากับอาการสติแตกของเพื่อน ๆ ท่าไม่ได้การเพราะใบเลื่อยคมวาวหมุนจี๋อยู่ห่างออกไปไม่ถึงสองเมตร เลยวิ่งออกทางหลังห้องทำงานอย่างไม่คิดชีวิต ในวินาทีแห่งความเป็นตายนั้นไม่ได้สนใจว่าใครเตลิดไปทิศไหนบ้างแล้ว ในหัวมีแต่เสียงเสียดประสาทสะท้านของเลื่อยมรณะ แล้วมายืนตัวสั่นอยู่ตึกทำงานพร้อมกับเพื่อนสาวอีกคนหนึ่ง “แอนู..นั่นตัวอะไร” เพื่อนถามเสียงสั่น มองกวาดไปมารอบตัวอย่างหวาดระแวง “ไม่รู้เหมือนกันอรุสา..แต่ท่าทางไม่น่าคบแน่” ทันใดนั้น ประตูหลังร้านซึ่งทั้งสองปิดเอาไว้ก็แตกกระจัดกระจายเศษไม้ปลิวว่อน ท่ามกลางเศษเสี้ยวซากเศษไม้โบยบินร่างทะมึนพร้อมอาการกวัดแกว่งเลื่อยไฟฟ้า ไปมาเดินออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัวแล้วเริ่มวิ่งตรงเข้ามา “โอ๊ย...หนีกันเถอะ ยังจะตามมาอีก” สองสาวกระชากแขนกันวิ่งหนีแต่ดันวิ่งไปคนละทางกัน เลยดึงกันไปดึงกันมาอยู่อย่างนั้นในขณะเงาเลื่อยนรกคุกคามใกล้เข้ามาทุกที “วิ่งไปอีกทางสิ วิ่งไปอีกทาง” อรุสาร้องสุดเสียง แต่พอต่างวิ่งกลับทางเป็นตรงกันข้าม เหตุการณ์ก็ซ้ำรอยเดิม ทั้งสองยังวิ่งดึงกันไปดึงกันมาคนละทางอยู่ดี ไม่ต้องไปไหนมาไหนกัน หมุนวนอยู่ตรงนั้น เห็นจวนตัว แอนูตัดสินใจ แกะมือเพื่อนออกวิ่งหนีไปตามถนนโดยมีผู้คนหัน มามองอย่างแปลกใจและสนุกสนานเพราะนึกว่าถ่ายภาพยนตร์ ดูเหมือนว่าปีศาจตัวนั้นจงใจไล่จำเพาะเจาะจงสาวแอนู ผู้วิ่งสุดกำลังไปตามทางเดินซึ่งมี ไม้พุ่มเรียงรายเป็นแนวยาว แต่เสียงกึกก้องของเลื่อยมรณะยังดังไล่หลังมาอย่างไม่ยอมหยุดยั้ง เศษใบไม้ใบหญ้าปลิวว่อนกระจายเป็นแนวยาวมุ่งหน้าตามมาติดๆราวกับเป็นเงาตามตัว เห็นประกายเลื่อยวูบวาบอยู่ท่ามกลางเศษใบไม้ใบหญ้าเหล่านั้น ผู้คนกระโดดหายออกไปสองฟากขณะแอนูวิ่งตะลุยไปแบบไม่คิดชีวิต อดหันไปมองหลังไม่ได้ โอย...พระเจ้า เส้นทางที่วิ่งผ่านมาเมื่อครู่กระจัดกระจายราวโดนพายุกวาด ถังขยะถูกตัดขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เสาไฟฟ้าโดนเลื่อยตัดขาดกลางล้มครืนลงประกายไฟซ๊อตสว่างจ้าพร้อมกับเปลวไฟลุกฮือและกลิ่นเหม็นไหม้ พวกวางของขายตามทางเท้าเผ่นหนีไปคนละทิศละทาง เป็นภาพสยองขวัญไม่น้อยที่มีคนถือเลื่อยยนต์ไล่กวดคนในเวลากลางวันที่เต็ม ไปด้วยผู้คนแบบนี้ พวกตำรวจก็พาลนึกว่านี่เป็นการแสดงหนังเลยพากันยืนหัวเราะดูอยู่เฉยๆ “แสดงได้ดีมาก..เย”  พวกตำรวจพากันปรบมือเกรียวกราว พลอยทำให้ผู้คนปรบมือตามอย่างชื่นชมไปด้วย วิ่งเข้าใบในร้านค้าดีกว่า คนเยอะ หมอนั่นคงไม่กล้าตามมา คิดดังนั้นสาวแอนูก็หักมุมเลี้ยววิ่งตรงเข้าไปในร้านสรรพสินค้าทันที โครม.....!!!!! ชนกระจกใสเต็มแรงจนทะลุเข้าไปเป็นรูปตัวคน แต่ไม่มีเวลาเจ็บ เพราะไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงเปรี้ยงของกระจกแตกกระจัดกระจายก็ตามมา เสียงคำรามเสียดประสาทของใบเลื่อยคมกริบ กลิ่นน้ำมันฟุ้งกระจายไปทั่วพร้อมกับควันสีขาวจากตัวเลื่อยทำให้แอนูแทบเสียสติด้วยความหวาดกลัว วิ่งหนีต่อไป ผ่านไปยังบริเวณซึ่งมีการวางขายเสื้อผ้าอยู่เป็นทาง หางตาเห็นเศษเสื้อผ้าสีต่างๆ กระจัดกระจายปลิวขึ้นไปในอากาศราวลมพายุหอบมุ่งหน้าเป็นแนวตรงมาอย่างรวด เร็วท่ามกลางเสียงหวีดร้องของผู้คน โต๊ะซึ่งวางเสื้อผ้าหักกลางโครมครามพับลงกับพื้นกระจัดกระจายราวถูกถล่มด้วย ระเบิด C-4 แฝงกั้นร้านพังทลายลงตามเส้นทางวิ่งผ่าน สาวๆหลายคนกรีดร้องสุดเสียงเพราะโดนเลื่อยตัดเสื้อผ้าขาดกระจายเหลือแต่ชุดชั้นในวาบหวิวเท่านั้น แปลกดีเหลือเกินว่าทำไมไม่ระคายผิวหนังของสาวๆ คงเป็นเพราะคนเขียนมีศีลธรรมจริยธรรมงดงามประจำใจนั่นเอง แอนูวิ่งเตลิดออกจากร้านเสื้อผ้า เป็นที่น่าสังเกตว่าตอนวิ่งเข้ามา แอนูยังมีเสื้อผ้าเก่าๆถูกๆเพราะเป็นคนประหยัด แต่พอวิ่งออกจากย่านนี้ไปกลับมีเสื้อผ้าสวยๆราคาแพงสวมใส่แทน อันเป็นผลจากความตกใจเลยเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบรวดเร็วโดยไม่รู้ตัวนั่นเองและ เป็นของดีมียี่ห้อทั้งนั้น ก่อนเข้าร้านและหลุดออกมาราวเป็นคนละคน “ไม่จริง..ฉันไม่ใช่คนแบบนี้” แอนูมองเสื้อผ้าตัวเองแล้วกรีดร้องสุดเสียง เป็นแบบนี้ได้ไง ตกใจอะไรขนาดนี้ หลุดออกมาจากย่านเสื้อผ้า วิ่งเข้าไปในย่านขายรองเท้าและกระเป๋าถือในขณะร้านรวงย่านเสื้อผ้าย่านนั้นค่อย ๆ ทยอยล้มพับลงเป็นแถวตามหลัง เลื่อยมรณะยังคงกระโจนตามไปติดๆ รองเท้านับร้อยคู่กระเด็นเวียนว่อนก่อนแอนูจะหลุดออกมาจากดงรองเท้าพร้อมทั้งสวมรองเท้าคู่ใหม่ราคาสี่หมื่นและกระเป๋าหนังแท้แบบสะพายไหล่ราคาเกือบแสน “ไม่จริง......แอนูกรีดร้องอีกแล้ว ทำไมยิ่งวิ่งหนี ยิ่งได้สิ่งของมีค่าเพิ่มมาเรื่อยๆแบบนี้มีที่ไหนกัน ออกจากย่านรองเท้ากระเป๋าสตรี หลุดเข้าไปในย่านขายอาหาร ทีนี่เศษผักเศษบะหมี่กระจัดกระจายก่อนพังทลายลงเป็นแนวทั้งแถบ ลูกชิ้นกระเด็นออกไปรอบทิศราวกระสุนปืน  ก่อนแอนูจะวิ่งหน้าตั้งออกมาในมือถือชามก๋วยเตี๋ยวหนึ่งชามวิ่งไปซดไป เพราะความตกใจ เส้นก๋วยเตี๋ยวยังห้อยร่องแร่งตามมุมปากแกว่งไกวตามจังหวะการวิ่ง “ไม่จริง.....แบบนี้เสียอิมเมจ” คราวนี้ร้องไม่ค่อยดังเพราะต้องซู้ดเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปากด้วยความเร็วราวสายฟ้า ขณะผ่านโรงหนัง  กำลังจะตกใจวิ่งเข้าไป สาวเจ้าหรี่ตามองป้ายโฆษณา อ้าว..หนังเรื่องนี้ไม่สนุก ไม่ชอบ เลยเบรกตัวโก่ง เบนเข็มตกใจวิ่งห้อออกไปทางโชว์รูมรถยนต์ ในขณะปีศาจเลื่อยยนต์หยุดชะงักมองดูป้ายโฆษณาหนังอย่างเสียดายวูบหนึ่งเพราะนั่น เป็นเรื่อง The Texas Chainsaw Massacre ที่สุดโปรด นั่นรถราคาเป็นล้านจอดอยู่  ชายกลางคนท่าทางเป็นอาเสี่ยกำลังลองเครื่องยนต์กับพนักงานขาย แอนูไม่รอช้า วิ่งไปกระชากคอเสื้ออาเสี่ยคนนั้นออกมาจากรถกระโดดสกายคิกเข้าก้านคออาเสี่ยลงไปนอนพื้นพลางตวาดลั่นว่า “หลีกไป คนกำลังตกใจ..” อ้าว... นั่นกุญแจเสียบอยู่ เหมาะมาก...ไม่รอช้ารีบเข้าไปนั่งตำแหน่งคนขับ เพราะหางตาเห็นคมเลื่อยวูบวาบใกล้เข้ามาแล้วพร้อมกับหลังคารถเก๋งคันหนึ่งกระเด็นขึ้นไปในอากาศเหมือนถูกจับขว้าง กระแทกโคมไฟบนเพดานจนระเบิดตูมเกิดประกายไฟแตกเป็นดอกดวงพราวพรายรายหล่น กล่นเกลื่อนเสียงหวีดร้องก้องระงม แอนูกลั้นใจบิดกุญแจสตาร์ทเครื่อง ไม่ได้ขโมยนะ แต่ตกใจ บึ้มม.......!!!! เสียงรถหรูหราราคาแพงกระหึ่มนุ่มนวลชวนฝันกระแทกเกียร์เหยียบคันเร่ง  รถหมุนคว้างเป็นวงกลมสองรอบก่อนพุ่งทะยานชนกระจกหน้าโชว์รูมแตกกระจายออกไป ยังทางเดิน เลยพุ่งไปชนประตูทางออกโครมครามลงไปยังถนน รถยนต์ซึ่งวิ่งอยู่แถวนั้นพอเห็นรถราคาแพงระยิบเลยพากันหยุดให้อย่างเกรงใจ ทำให้ขับผ่านไปได้อย่างสะดวกสบาย แม้แต่ผ่านไฟแดงยังเปลี่ยนเป็นไฟเขียวให้ คิดดูก็แล้วกัน “ฮ่าๆๆๆ เจ้าปีศาจโรคจิต ทีนี้ตามมาไม่ทันแล้ว คนจะวิ่งทันรถก็ให้มันรู้ไป” แอนูหัวเราะเสียงหวานอย่างสะใจ ผิวปากหวือ เอื้อมมือไปเปิดเครื่องเสียงราคาเกือบล้าน เสียงกระหึ่มจากลำโพงชั้นดีผ่านเข้ามาในโสตประสาททันทีในแนวเพลงลำซิ่ง เด้อนางเดอ..แอนูเกือบลุกขึ้นรำซิ่งเฉิบๆถ้าไม่มีเสียงอี๋ๆๆๆๆๆ....เสียดประสาทเสียว รากฟันแทรกทำนองเพลงดังมาจากหลังคารถ พอเงยหน้ามองก็ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นใบเลื่อยวาววับกำลังผ่านหลังคารถลงมา พร้อมการเสียดสีจนสะเก็ดไฟแตกประกายราวดาวนับร้อยนับพัน ที่แท้จอมปีศาจโรคจิตเกาะหลังคารถมาตั้งแต่แรกแล้ว มันเป็นภาพน่าสยองขวัญไม่น้อยเลยทีเดียวเมื่อเห็นปีศาจไซโคแมนนอนเกาะอยู่บน หลังคารถ มืออีกข้างใช้เลื่อยไฟฟ้ากดลงไปบนหลังคารถซึ่งวิ่งเฉไปเฉมาอย่างไม่คำนึงถึงชีวิตใครทั้งนั้น แอนูตัดสินใจเหยียบเบรคเต็มแรงแล้วเปิดประตูรถกระโจนหนีตาย เอี๊ยด!!!!!!!! เปรี้ยง!!!!!! รถหมุนคว้างก่อนเข้าด้านหลังอัดกับร้านขายทองคำรูปพรรณข้างถนน สาวแอนู กระเด็นออกมา หัวของเธอสวมเข้าไปสร้อยคอทองคำสิบบาทสามเส้นซึ่งกำลังลอยอยู่ ในอากาศเพราะความตกใจ แบบไม่น่าเชื่อ ก่อนพุ่งทะลุร้านลงไปนอนอยู่สนามหญ้าลงไปนอนยิ้มฝันหวานเพราะสร้อยคอทองคำหลายเส้นสวมลำคอของเธอแบบไม่ตั้งใจ นั่น... ไม้พุ่มซึ่งขึ้นเป็นแนวยาวบัดนี้ถูกตัดขาดกลางเป็นเส้นตรงลากยาวใกล้เข้ามา อีกแล้ว เงาทะมึนและกลิ่นน้ำมันดีเซลอบอวนอยู่ในอณูอากาศ เลื่อยยนต์กวัดแกว่งไปมาบ้าคลั่งตรงเข้ามาอย่างที่ไม่มีทางหนีอีกแล้ว เนื่องจากกระเป๋าสะพายราคาแพงดันไปเกี่ยวกับเก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งวางอยู่บริเวณนั้น สาวแอนูจึงไม่มีทางทำอะไรนอกจากหยิบกระจกขึ้นมาผัดหน้าทาปากแต่งหน้ารอความตาย ฟ้ามืดลงเพราะเงาร่างทะมึนและเสียงคำรามของใบเลื่อยมรณะ กลิ่นไอแห่งความตายดูเหมือนจะลอยกรุ่นอยู่ในอณูอากาศ มีกลิ่นของใบหญ้าสดๆที่เพิ่งถูกตัดใหม่ๆ มีกลิ่นของไอน้ำมันซึ่งเกิดจากเครื่องยนต์ทำงานไม่เต็มประสิทธิภาพ และอีกไม่นานคงมีกลิ่นเลือด เลือดของแอนูผู้น่าสงสาร เสียงเลื่อยซึ่งกระหึ่มก้องหัวค่อยสงบลง แอนูพยายามระงับอารมณ์แตกตื่น เงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ ดอกไม้ช่อหนึ่ง..กุหลาบแดง ยื่นมาตรงหน้า พร้อมกับเสียงเย็นยะเยียบแต่ใจดีอย่างไม่น่าเป็นไปได้ของจอมปีศาจโรคจิตไซโคแมน “จานจี สั่งให้ผมเอาดอกไม้มาให้แทนคำขอบคุณครับ ในฐานะวางนิยาย PSYCHO OFFICE......บริษัทเฮี๊ยน วิญญาณหลอนให้อ่าน ว่าแต่คุณแอนูหนีทำไม....” แอนูปากอ้าตาค้าง เอ๋อนิ่งไปครึ่งค่อนวัน สุดท้ายพึมพำในลำคอว่า “แค่เอาดอกไม้มาให้นี่นะ...ดอกไม้นี่นะ ...แค่เอาดอกไม้มาให้.ถือเลื่อยยนต์มาให้....ดอกไม้  .....เลื่อย.... ทำกันขนาดนี้....กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!!!ทำไมถึงทำกับฉานด้ายยยยย กรี๊ดดดดดดดด...!!!!!!!!!” ประโยคสุดท้ายเป็นการร้องสุดเสียงของสาวนู ก่อนหมดสติลงไปด้วยความคับแค้นใจ จอมปีศาจโรคจิตยิ้มอายๆ แบบเขินๆ ค่อยๆเก็บเลื่อยยนต์สะพายกลางหลัง พูดอ่อยๆกับคนหมดสติว่า “แหม...ก็เพื่อรักษาอิมเมจไงครับ ขอโทษนะครับ แฮ่ะๆๆ” +++++++++ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 11:17:47 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 11:06:30 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 11:01:04 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 10:55:03 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 10:52:20

ความคิดเห็นที่ 12 มันซ้ำอ่ะ โทษที เน็ทมันช้า เราก็คิดว่ามันไม่ส่ง เลยกดซ้ำ อิอิ จากคุณ : ดินสอสีน้ำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 10:52:54

ความคิดเห็นที่ 13 เพราะชื่อเรื่่องมันมี"Psycho" ก็เลยหลอนตัวเองอยู่ตลอดเวลา ว่า...รถไฟ้ฟ้าหลอน คนอีกฝั่งโทรศัพท์หลอน วินมอเตอร์ไซค์หลอน บริษัทหลอน หรือแม้กระทั่งที่บอกว่าโจ๊กหมูอร่อยอย่างไม่เคยทานที่ไหน นี่มันเนื้อคนรึเปล่า!?! กรี๊ด!!! คนอ่านบ้าไปเอง...ไม่เกี่ยวกับคนเขียนหรอก ฮ่าๆๆ อ่านลื่นเชียวจ้ะ หนูนู ;) แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 11:12:01 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 11:03:40 จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 11:02:10

ความคิดเห็นที่ 14 55555555555  ขำ โบนัสของ อาจารย์จี // ไม่แน่นะ หนูนูอาจจะชอบก็ได้ อิอิ :P จากคุณ : ดินสอสีน้ำ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 11:06:33

ความคิดเห็นที่ 15 อยากอ่านต่อแล้วดิ เอาอีกๆ :) จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 12:18:04

ความคิดเห็นที่ 16 เดาทางไม่ถูกเลย ว่าจะหลอนไปไนแนวไหน มาวางตอนต่อไปเร็วๆนะครับ ^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 12:31:27

ความคิดเห็นที่ 17 นั่นสิคะ อยากรู้เหมือนกันว่าจะหลอนไปแนวไหน เนอะ ๆ คุณ GTW อิอิ ปล. เค้าไม่กลัวคุณแพรวดาวหรอกค่ะ แค่เจอแล้ววิ่งหนีเท่านั้นเอง ตอนนี้คงนอนอืดอยู่บ้านแล้วมั๊งคะ 555+ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 16:23:58 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 15:36:02

ความคิดเห็นที่ 18 และความใกล้ชิดนั้นทำให้หัวใจสองดวงแปรเปลี่ยนจากความรักแบบเพื่อนเป็นความรัก [นี่] แน่นแฟ้นและลึกซึ้งโดยไม่รู้ตัว เหมือนว่า [การที่เธอรับเข้าทำงานที่นี่] จะสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิตเธอนับจากนี้ต่อไปอย่างไม่รู้จักจบสิ้น ประโยคนี้น่าจะเป็น "การที่เธอตกลงเข้าทำงานที่นี่" หรือ "การที่เขารับเธอเข้าทำงานที่นี่" เพราะถ้าใช้คำว่า "การที่เธอรับเข้าทำงานที่นี่" น่าจะหมายถึง ทางบริษัทขอร้อง หรืออ้อนวอนเธอให้ยอมร่วมงานกับบริษัท หรือเปล่านะ? คริคริ...เก่งมากหนูนู มีแววจะเป็นนักเขียนหย่ายยยยยยยยยยย อีกคนล่ะ ดีจัง กลับไปเค้าได้ไปขอลายเซ็น ... ฮี่ๆๆ สวัสดีทุกคนที่รัก ออกไปลั้นลานอกเมืองมาแต่เช้าไม่มีเวลามุดเข้ามาบอกเลย สรุปว่าอดนอนขึ้นอืดตามที่ตั้งใจ Y_Y ไม่เป็นไร ยังมีเวลาพรุ่งนี้อีกวัน เพราะที่ทำงานไปเล่นสกีกันหมด ... หยุดหนึ่งวัน นอนตีพุงให้กระเพื่อมเล่นดีกว่า เออใช่...วันนี้เจอรุ้งสองสายคู่กัน ถ่ายรูปมาด้วย เดี๋ยวโหลดลงคอมก่อน จะเอามาให้ดู ว่าแต่ว่า ... เริ่มจะง่วง ตาชักปรือ มือชักจิ้มผิดจิ้มถูกแย้วววว @_@ ************************** นั่นๆๆ หนูนู ... มีแก้ไขข้อความมาท้าทายด้วยแน่ะ ... เห็นนะ !!! แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 16:55:30 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 16:53:08

ความคิดเห็นที่ 19 อะไรคะ เค้าไม่รู้เรื่องน๊า ^^ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 17:23:16

ความคิดเห็นที่ 20 ลืมอีกเรื่อง .... เฮี้ยน ใช้ ไม้โทนะจ๊ะ อย่าถามว่าทำไม .... ผันได้ แต่บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไร ไม่ขยันจะจำ...คริคริ อ่ะ ... รางวัลสำหรับคนเก่ง เอาโดนัทภาพแทนเนอะๆ เมื่อวานลืมโทรศัพท์มือถือไว้ที่ทำงาน ต้องกลับไปเอา ท้องฟ้าแจ่มใสเลยคว้าไอโฟนเก็บมาฝาก จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 17:29:36

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนบ่ายไปหาเพื่อนแถว Penrith ขากลับมีรุ้งสองสาย เอามาฝากอีกแหละ รูปแรกขาข้างขวา ^______^ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 17:35:45

ความคิดเห็นที่ 22 อ่าว....ภาพแรกนั่นมีสายเดียวนี่นา ^^' จายเย็นๆ รอให้เลี้ยวซ้ายเข้ามอเตอร์เวย์แป๊บนะ แล้วจะเห็น แล้วที่ไม่น่าเชื่อคือ ภาพที่เห็นเป็นโค้งรุ้งวงเดียวมาบรรจบกัน เป็นภาพถ่าย 2 ช็อต จับมาวางใน  Photoscape แล้วต่อกันได้เป๊ะๆ เลย ... งืออออ ถ่ายรูปเมพขิงอะไรเช่นนี้???? .... กร๊ากกกกกกกกก... ใช้ศัพท์แสงซะเวอร์ !! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 17:43:39

ความคิดเห็นที่ 23 มาเดินเล่นครับ ^^ จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 17:51:20

ความคิดเห็นที่ 24 ^^ มาอ่านครับ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:19:52

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีคร่าพี่โก้...กับคุณก้อง (สองคนนี้ไม่กลับมาอ่านอีกแน่) แอบจุ๊บซะเลยดีกว่า ... เหยื่อไม่ทันรู้ตัว .... กร๊ากกกกกกกกกกกก !!! ไม่มีใครอยู่คุยแล้วงั้นเค้าไปอาบน้ำดีกว่า ชักง่วง ... เมื่อเช้าตื่นเช้าอีกล่ะ ... ไหนว่าวันหยุดจะได้นอนอืด ??? งือออออออออออออ T_T จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:27:40

ความคิดเห็นที่ 26 ^ คุณแพรวดาวยังนอนไม่ได้นะคะ ภาระกิจยังไม่เสร็จสิ้น มีคนพาดพิงถึงที่กระทู้นี้ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10823428/W10823428.html   (เป็นซุป'ตาก็งี้และ ต้องเดินสายตอบหลายกระทู้ เห็นหลงหูหลงตา เลยแวะมาบอกค่ะ ^^') ปล. เค้าว่าหนูนูมัวแต่วิ่งเล่นเพลินจนไม่ได้อ่านโบนัสอย่างถนัดตา รู้มั้ยว่าโดนเกาะแกะแทะโลม เอาตัวไปแสดงบทบู๊ล้างผลาญตั้งกี่ฉาก ('',) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:47:03

ความคิดเห็นที่ 27 เค้ายังไม่ถึงบ้าน ใจเย็น ๆ สิคะคุณแพรวดาว กลับถึงบ้านจะไปคุยเล่นด้วย นะ ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 18:47:37

ความคิดเห็นที่ 28 กลับมาแว๊ว...เค้าเห็นเต็มตาเลยค่ะพี่สาว อ่านจากบีบีตอนกลับบ้าน ตัวเล็กกระจิ๋วนึง เลยต้องกลับมาอ่านที่บ้านต่อ คือว่า...ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เค้าตายตั้งแต่วิ่งทะลุกระจกแว๊วค่ะ (-_-') ปล. ขอบคุณนะคะคุณครูแพรวดาวที่ช่วยกรุณาตรวจทานคำผิดให้นะคะ นักเรียนตัวน้อย ๆ คนนี้แก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ (^o^) แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 21:21:08 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 21:20:40

ความคิดเห็นที่ 29 เอาเพลงมาฝากก่อนนอน!! เพลงนี้ฟังทีไรน้ำตาร่วงหลังพวงมาลัยทุกที ก๊าๆๆ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 22:20:42 แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 22:20:12 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 22:19:01

ความคิดเห็นที่ 30 ยังไม่นอนอีกเหรอคะคุณ Psycho man ปล. เอาเค้าไปบู๊ล้างผลาญซะน่ากลัวเลยนะคะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 22:33:29

ความคิดเห็นที่ 31 บู๊ล้างผลาญแต่ได้ของติดมือติดตัวมาเพียบเลยอ่ะ แบ่งมั่งจิ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 54 22:42:24 จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 22:42:06

ความคิดเห็นที่ 32 นี่ยังน้อยไปนะครับ คุณแอนู PSYCHO HOTEL ภาค 2 หนักกว่านี้ ขอบอก ^_^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 22:44:40

ความคิดเห็นที่ 33 ขออ่านด้วยคนค่ะ ว้าววววววววววว มีโบนัสจากพี่ชายด้วย จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 04:11:09

ความคิดเห็นที่ 34 ยังมีมากกว่านี้อีกเหรอ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อคนอ่าน บู๊แค่ไหนก็ยอม รออ่านนะคะ ปล. อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 06:08:56

ความคิดเห็นที่ 35 แปะ แปะ แปะ(เสียงปรบมือ) รออ่านตอนต่อไปคร๊าบ ว่าจะหลอน ปวดตับยังไง เห็นชื่อบริษัทก็รู้สึกแหม่งๆ แล้ว จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 08:00:42

ความคิดเห็นที่ 36 ^^ คุณแพรวดาว ทายผิดครับ เพราะผมกลับมาอ่านอีก อิอิ กลับไปดูที่ คห 25 คุณโก้ก็กลับมาเหมือนกัน อย่างนี้เรียกทายผิดซ้ำซ้อนรึเปล่าครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 54 09:08:08 จากคุณ : KTHc (KTHc) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 09:02:01

ความคิดเห็นที่ 37 จ๊ากๆๆๆๆๆ ... คุณก้องกับพี่โกร้...ทุกทีไม่เคยเห็นไหลย้อนกลับนี่นา....ก๊า ก๊ะ ๆ ๆ กุ๊กกู๋ ไม่รู้เรื่องค่า ^^' คุณรุริกะขรา...ขอบคุณหลายเติบค่า แล้วจะตามไปตอบจอมอแฟนคลับนะค้า...แฮ่ะๆๆ แหมๆๆ หนูนู ... พูดซะเค้ากลับไปเป็นเด็กตัวเล็กๆ น่ารักเลยนั่น ...ฮี่ๆๆ คุณไซฯ ขรา...หัวใจไนท์จะขาดเลยหรือค้า??? คริคริ ปล. โปรเจ็คท์ไซโคโอเต็ล 2 ไปถึงไหนแล้วนี่? รับสมัครนักแสดงหรือยัง? เหลือเวลาเดือนเดียวนะ อย่าอู้ !!! (รู้ใช่มั้ย ว่าถ้าถึงเวลาแล้วไม่เสร็จ จะเกิดอะไรขึ้น - - - อันนี้การันตีว่าเป็นต้นฉบับของแท้และดั้งเดิม) หุหุ เหอๆ ไหๆ คุณกาแฟฯ เดี๋ยวเค้าตามไปจับผิดนะ...คริคริ คุณปุ้ย ... (แอบถามซะเลยว่าอัพในบล็อคหรือยัง???) คริคริ คุณโส่ย...ไปทำงานเลย เสร็จแล้วจะได้มาทอดโดนัท...แฮ่ะๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 10:36:09

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าคุณแพรวดาวไม่อยากรอก็ทอดโดนัทมาลงเองเลยสิคะ คนอ่านจะได้ชิมบ้าง ส่วนเค้าก็จะวิ่งเล่นลั๊ลลาต่อไปเพราะหมดแรงปั่นแล้ว (^^') เนอะ ๆ อยากอ่านฝีมือคุณแพรวดาวบ้างค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 13:17:48

ความคิดเห็นที่ 39 คริ คริ...ขำคุณแมวดาว พอคุณก้องคุณโก้กลับมา ทำเป็นไม่รู้เรื่อง คริคริ เรารู้ เราเห็น อับดุลรู้ อับดุลเห็น คริ คริ ว่าแต่มีใครบ้างสมัครรับบทใน PSYCHO HOTEL ภาค 2 ตอนนี้เท่าที่จำได้ว่าสมัครแล้วมี 1 คุณแมวดาว หญิงสาวผู้อ่อนหวานไร้เดียงสา เกลียดการดูถูกเหยี่ยดหยาม 2 คุณอรุซ่า (อรุสา) ยอดนักประดิษฐ์สะท้านโลก เรื่องยากๆทำได้แต่เรื่องง่ายทำไม่เป็น 3 คุณแอนู จอมหลับและสกายคิก ไม่สนว่าผีหรือคน โดนหมด ถ้าฟิวส์ขาด ยังรับเพิ่มได้อีกนะครับ กับนิยายไม่แคร์สื่อ แต่แคร์มิตรภาพเหนืออื่นใด เรื่องนี้^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 13:53:35

ความคิดเห็นที่ 40 มีแต่นักแสดงแนวหน้าทั้งนั้นเลยเนอะ (^o^) จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 14:06:31

ความคิดเห็นที่ 41 คุณแพรวดาว ไหลย้อนกลับนี่ อ่านแล้วนึกถึง ...... -*-" คุณ GTW ชื่อแมวดาวนั้นได้แต่ใดมาครับ อิอิ (แต่ก็พอจะนึกภาพได้รางๆ นะ) แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 54 18:02:16 จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 17:59:53

ความคิดเห็นที่ 42 คุณ KTH นึกถึงอะไรคะ??? ดีใจที่ทุกคนให้การต้อนรับนิยายเค้าอย่างดี (TTwTT) เค้ากลัวทำให้คนอ่านผิดหวังจัง อาจจะท่าดีทีเหลวก็ได้น๊า งืออออออออออออออ แต่เค้าจะทำให้ดีที่สุด ให้สมกับที่ทุกคนไว้ใจ ฮึก ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 18:49:49

ความคิดเห็นที่ 43 ^ คุณแพรวดาววีรกรรมเยอะค่ะคุณ KTH ^___^ กว่าจะกลายเป็นแมวดาวได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องงัดข้อกับมาเฟีย (คุณโส่ย) (http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10682495/W10682495.html คห. #38 ) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 18:50:42

ความคิดเห็นที่ 44 โดนมาเฟียจับได้ (http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10750161/W10750161.html คห. #16) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 18:53:04

ความคิดเห็นที่ 45 หนีไปอยู่ร้านกินแมว สั่งน้ำปั่น ( http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10725334/W10725334.html คห. #69) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 18:55:19

ความคิดเห็นที่ 46 คุณ  KTH แมวดาว เพี้ยนมาจาก แพรวดาว + เสือดาว หมายความว่าน่ารักเหมือนแมว แต่ดุเหมือนเสือดาว รวมร่างซุปเปอร์ไซย่า กลายเป็น แมวดาว ฮา แถมระยังหลัง อาการหนัก ชอบกินแมว จนเป็น "ประธานสมาคนคนกินแมว" แห่งถนนนักเขียนไปแล้ว แถมมาเจอกับมาเฟียโดนัสอีกต่างหาก อย่างที่คุณรุริกะบอก^^ พักหลังเห็นไล่จับคุณแอนูในกระทู้บ่อยๆด้วย ะูดมาผมชักหนาวๆ ตัวใครตัวมันล่ะครับ แว่บ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 18:57:23

ความคิดเห็นที่ 47 กลับไปทำงาน ซักผ้า ตากผ้า ที่ Psycho Hotel ( http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10786231/W10786231.html คห. #51) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 18:58:02

ความคิดเห็นที่ 48 ^ คนข้างบนมาปาดเค้าทำไมคะ!! :O จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 19:00:13

ความคิดเห็นที่ 49 ^ คนข้างบน เอ๋.....? ก็ คุณรุริกะนี่ครับ ทำไมปาดตัวเองแบบนั้น อ่า.....หว่ายๆ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 19:02:39

ความคิดเห็นที่ 50 ปาดกันสนุกเลยนะคะ เค้าหิวข้าวแย๊ว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 19:07:16

ความคิดเห็นที่ 51 ร่างยามค่ำคืนของคุณแมวดาว จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 19:10:11

ความคิดเห็นที่ 52 กลับมาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว พอหนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน เง้อออออออออออออออ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 54 22:02:41 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 21:40:07

ความคิดเห็นที่ 53 หนังตาก็เริ่มหย่อย  เป็นยังไงครับ^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 21:51:11

ความคิดเห็นที่ 54 ZZZZzzzzzzZZZZZZzzzzzzz จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 21:51:45

ความคิดเห็นที่ 55 แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เค้าพิมพ์ผิดง่า (>///<) อายจัง งุด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปล. ฝันดีค่ะคุณแพรวดาว จุ๊บ ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 22:03:49

ความคิดเห็นที่ 56 Good morning (ต้องรีบ เดี๋ยวเที่ยง) จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 11:59:23

ความคิดเห็นที่ 57 อีกนาทีเดียวเอง เง้อ~ Good Afternoon,Praewdao Teacher (^o^) จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 13:11:30

ความคิดเห็นที่ 58 กินต่อไป^^ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 54 23:33:20 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 19:36:28

ความคิดเห็นที่ 59 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทำไมชอบเอารูปน่ากลัวมาลงง่า โดนแกล้งอีกแล้ว งืออออออออออออออออ เห็นเป็นคนแรกใช่มั๊ยเนี่ย ชอคจนหมดสติ สติล่องลอย นิยายไม่มี จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 20:21:06

ความคิดเห็นที่ 60 คุณ Psycho man ใจร้ายมาก!! หนูนูไม่ต้องกลัวนะ มันก็เป็นเพียงภาพมายา ที่ซ่อนตัวตนแท้จริงไว้ เท่านั้น จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 20:33:22

ความคิดเห็นที่ 61 เปิดเข้ามาแล้วชอคไปแย๊ว ร้องไห้เลย เค้าตกใจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 20:45:17

ความคิดเห็นที่ 62 โอ๋ๆๆ ไม่แกล้งแล้ว^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 23:34:23

ความคิดเห็นที่ 63 Good Morning ค่ะ สุขสันต์วันศุกร์ ฝนตกพรำ ๆ น่านอนต่อมากมาย เง้อออออออออออออออออออออออออออ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 54 06:10:33

ความคิดเห็นที่ 64 คุณนูขา งานนี้เตรียมมีดมารอสับโดยเฉพาะ ทำใจไว้รึยังเอ่ย อะ...ล้อเล่น (โดนแกล้งแบบนี้ ใจแป้วเลยรึเปล่าน้า ^_^) คือแค่อยากเสนอความเห็นนิดหน่อยหลังอ่านจบน่ะค่า เอาเลยน้า เท่าที่เคยอ่านผลงานคุณนูมารู้สึกได้ว่า คุณนูเด่นเรื่องการใช้คำง่าย ๆ แต่แสดงภาพและอารมณ์ของเรื่องได้ชัดเจนนะคะ ซึ่งอย่าคิดว่าการใช้ศัพท์ง่าย ๆ นี่ไม่ดีในการเขียนนิยาย ตรงกันข้าม เคยอ่านงานที่ใช้คำวิลิศมาหราสวยหรูมาก แต่อ่านแล้วงงไปหมด ไม่ได้รู้สึกถึงอารมณ์อะไรเลย หรือไม่ก็ต้องอธิบายวุ่นวายกว่าคนอ่านจะเข้าใจสิ่งที่กำลังนำเสนอ ฉะนั้นความสามารถในการใช้คำง่าย ๆ แต่แสดงออกได้เยอะนี่ดีมากเลยค่ะ เป็นส่วนดีที่มีอยู่ติดตัวคุณนูอยู่แล้ว ^_^ ทว่า...หุ ๆ ก็ยังมีบางส่วนที่อ่านแล้วยังสะดุดอยู่ ขอยกตัวอย่างน้า "เมื่อรถไฟฟ้าจอดเทียบยังสถานีซึ่งเป็นจุดหมายของเธอแล้ว หญิงสาวจึงก้าวเท้าออกจากขบวนรถอย่างรวดเร็ว ด้วยคนด้านหลังเริ่มดันตัวเธอเพราะความรีบเร่ง หรือด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ทำให้หญิงสาวต้องรีบเร่งตามพวกเขาเหล่านั้นไปโดยปริยาย เมื่อก้าวพ้นขบวนรถออกมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอจึงควานหาโทรศัพท์มือถือที่ตอนนี้กำลังส่งเสียงดังอย่างต่อเนื่องจนผู้คนรอบข้างเริ่มมองหาต้นตอของเสียงกันเลิ่กลั่ก เมื่อเธอเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ จึงกดรับพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัว" ตามตัวอย่าง ที่คิดว่าสะดุดคือ 1. คำซ้ำค่ะ ใช้ "เมื่อ" นำติดกันไปหน่อย ซึ่งคนอ่านบางท่านมีปัญหากับตรงนี้เยอะเหมือนกันค่ะ ลองหาคำอื่นมาแทนเพื่อเป็นการเพิ่มคลังศัพท์ก็น่าจะดีเนอะ 2. ถ้าลองสังเกตดู ย่อหน้าที่ 1-3 นั่นน่าจะรวบมาอยู่ย่อหน้าเดียวกันได้เลยนะคะ คือเคยอ่านทฤษฎีว่าถ้ายังเป็นการกระทำ/ความคิด/เรื่องราวที่ต่อเนื่องกันอยู่ควรจะเก็บไว้ในย่อหน้าเดียวกัน แล้วขึ้นย่อหน้าใหม่เมื่อจะเริ่มประเด็นใหม่ ประมาณนี้น่ะค่ะ อธิบายไม่ค่อยถูก ถ้าสงสัยคุยกันได้นะคะ จะพยายามอธิบายเพิ่ม เวลาอ่านแล้วจะพบจุดสะดุดแบบนี้อยู่สองสามแห่ง ไม่แน่ใจว่าที่เป็นแบบนี้เพราะการจัดหน้าใหม่หรือเปล่า ถ้าใช่ก็ขออภัยที่เข้าใจผิดนะคะ ฮะแฮ่ม...อยากเสริมตอนท้ายนิดนึงว่าไอ้ที่บอก ๆ ไปนี่ คุณนูไม่ต้องสนใจมากก็ได้ค่ะ (อ้าว) คือจริง ๆ แล้วงานเขียนมันก็เป็นศิลปะแบบหนึ่ง ซึ่งทฤษฎีมีไว้แค่เป็นแนวทางเท่านั้น การพยายามทำตามเป๊ะ ๆ มันก็ไม่ใช่ศิลปะน่ะซิ ที่สำคัญคือควรเขียนเพราะสนุกค่ะ เขียนด้วยความอยากเขียน หากมัวแต่กลัวว่า เอ๊ะ ฉันทำผิดอยู่รึเปล่าก็หมดสนุกกันพอดี ฉะนั้นคุณนูอย่าได้ใส่ใจการพิจารณ์แบบงู ๆ ปลา ๆ ของคน ๆ นี้มากเกินไปนะคะ ตรงไหนถ้าคิดว่าทำได้อยากแก้ไขก็ทำ ตรงไหนไม่อยากก็ปล่อยไว้ เพราะถ้าคุณนูเกิดวิตกกับข้อความเหล่านี้แล้วสะดุดกับการเขียนขึ้นมา คน ๆ นี้คงรู้สึกผิดมากเลยค่ะ ชะอุ๋ย...ว่าซะยาวเหยียด ขอตัวไปหาข้าวเย็นก่อนแล้วจะไปตามอ่านเรื่องอื่นต่อนะค้า จากคุณ : จันทร์พันฝัน เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 54 17:47:03

ความคิดเห็นที่ 65 คุณจันทร์เยี่ยมไปเลยค่ะ  หนูนูมีคนรักเยอะนะ รู้ตัวมั้ย  จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 54 18:42:36

ความคิดเห็นที่ 66 เย้...เดใจเป็นที่สุดที่มีคนรักเค้าเยอะ ขอบคุณนะคะคุณจันทร์พันฝัน เค้าไม่เห็นจะโกรธเลย เพราะฉะนั้นอย่าคิดมากนะคะ เพราะว่ากังวลเรื่องการใช้คำ กังวลอย่างที่คุณจันทรืบอกจริง ๆ ว่าใช้คำง่าย ๆ คนอ่านจะเบื่อ แต่เห็นแบบนี้แล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยล่ะค่ะ  การจัดหน้านี่ลำบากมากค่ะ เค้าจัดมะเป็น เง้ออออออออออออออออออออออออออออ ปล. เค้ากลับมาแว๊วววววววววววววววววววววววว แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 54 19:38:05 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 54 19:37:46 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 54 19:37:22

ความคิดเห็นที่ 67 Good Morning ค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 54 07:23:15

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นเรื่องราวความรักในออฟฟิศหรือเปล่าเอ่ย.. จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 54 14:31:40

ความคิดเห็นที่ 69 ต้องลองติดตามดูนะคะคุณเอริชา จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 54 18:10:39

ความคิดเห็นที่ 70 โอเคคร้า...^^ จากคุณ : เอริชา เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 54 20:28:11

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 54 21:49:38

ความคิดเห็นที่ 72 ตอนใหม่มาเมื่อไรฮึ! จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 07:37:10

ความคิดเห็นที่ 73 ^ ^ ^ แง๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว จะพยายามลงให้ทันพรุ่งนี้ค่า แต่ไม่กล้ารับปากเยยจริง ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 08:04:45

ความคิดเห็นที่ 74 ไม่มา ... โดนกินแน่ !!!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 08:27:03

ความคิดเห็นที่ 75 แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ลงดีกว่า หนีซะเลย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 10:12:25

ความคิดเห็นที่ 76 คิดหรือว่าจะรอดพ้นอุ้งมือมาร ^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 18:48:04

ความคิดเห็นที่ 77 แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กลิ้งหนีสุดกำลัง จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 20:49:02

ความคิดเห็นที่ 78 คริคริ..คงรู้ตัวนะว่าไม่ลงจะเจออะไร จะลงดีๆ หรือลงทั้งน้ำตา คริคริ (มุกใครนี่)^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 18:40:08