|
อิงแก้วอารมณ์ค้างมาจากเมื่อคืนอยู่ไม่น้อยถึงแม้จะหงุดหงิดมากเท่าไรที่โดนภูธนาเล่นงานในโทรศัทพ์แต่ก็ต้อรีบมาดูแลงานในร้านกาแฟตามปกติอย่างไม่มีขาดตกบกพร่องขณะที่กำลังประตูเข้ามาในร้านก็พบกับกรวิทที่ยิ้มแฉ่งอยู่ไกลๆ พลางโบกมือเรียกอารมณ์ดีและอีกมุมคือพิมพาที่ขยันแวะเวียนมาร้านนี้เช่นเคยคงมีเรื่องเดียวไม่พ้นภูธนาทั้งๆ ที่เขาก็มีเจ้าของอยู่แล้วก็ยังดิ้นรนที่จะยื้อแย้งเขามาเป็นของตนเองให้ได้
“เฮ้ย! ไอ้อิงมีเรื่องจะเล่าว่ะ”กรวิทเรียกน้ำเสียงตื่นเต้น อิงแก้วเลิกคิ้วเดินตรงมาหาเพื่อน
“ว่าไง”
“พี่กิตติเขาพูดถึงเธอตลอดเวลาเลยเธอทำได้ไงเจ๋งชะมัด”
“นี่ พูดอะไรเกรงใจยัยนู้นบ้าง”อิงแก้วบุ้ยปากไปทางพิมพาที่นั่งรับประทานขนมเค้กหรูของหล่อนบนโต๊ะด้วยท่าทางหยิ่งผยอง
“ผู้หญิงคนนั้นเคยสนใจพี่กิตติบ้างหรือเปล่าล่ะ ไม่มีเลยยัยบ้านั่น”กรวิทเหล่ตามองแวบทำหน้าตาหมั่นไส้เจ้าหล่อนเต็มประดา
“เฮ้อ! มีของดีแล้วไม่เห็นค่าก็อย่างงี้”อิงแก้วปลงหากหล่อนเป็นพิมพาจะไม่มีวันปล่อยคนดีๆอย่างพี่กิตติให้หลุดลอยไปแน่
“เอางี้ เย็นนี้มากินข้าวบ้านเรามะ”กรวิทพูดเองเออเองเสร็จสรรพ อิงแก้วยังเอ๋อเหรอรับประทานตามเคย “หือ...อะไรนะ”
“พี่กิตติอารมณ์ดีเมื่อได้เห็นหน้าเธอนะ ยัยอิง”
“นี่ก็พูดเว่อได้อีก”อิงแก้วแอบเขินอยู่นิดหน่อยแต่ก็ทำตัวให้ปกติ กรวิทยิ้มกว้างเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนสาวที่แสดงออกให้พอรู้ว่าเธอคิดอย่างไรกับพี่ชายของเขา
“พี่กิตติพูดถึงเธอแทบทุกเวลา อะไรก็ถามหาอิงแก้ว”
“เหรอ แล้วเขาว่าไง”อิงแก้วรีบหันกลับมาถามรวดเร็ว กรวิททำสายตาเจ้าเล่ห์หยอกล้อหล่อน
“อันแน่อันแน่อยากรู้”
“ก็แหม มีคนพูดถึงเราจะไม่ถามได้ไง”เจ้าหล่อนจับแก้มที่ทั้งร้อนและแดงระเรื่อ กรวิทยิ่งแซวสนุกปาก “อยากรู้เย็นนี้ก็มาสิ จะได้รู้ว่าพี่กิตติพูดถึงเธอว่าไง”แผนหลอกล่อสำเร็จได้ไม่ยากถ้ารู้จักอิงแก้วจริงๆ จะรู้จุดอ่อน
“แกคิดอะไรไว้แน่”อิงแก้วกลบเกลื่ออาการเขินด้วยการแสร้งทำเป็นจับผิด กรวิทยิ้มตาหยีพอใจ
“จีบไรกันน่ะไม่สนใจลูกค้าเลย”ภูธนาเดินเข้ามาในร้านเพ่งสายตาใส่อิงแก้วที่กำลังสนทนากับกรวิทกันออกรส ขณะที่พิมพาเมื่อเห็นว่าเป้าหมายมาถึงก็รีบลุกขึ้นตรงไปหาชายหนุ่มแต่ถูกขัดเมื่อหนูรินวิ่งเข้ามาควงขาได้ทันเวลา
“พี่ภู หนูรินอยากกินขนมเค้กค่ะ”หล่อนออดอ้อนพร้อมเหลือบมองพิมพาที่รีบเบรกกลางอากาศ
“ชิ้นไหนจ้ะที่รักเดี๋ยวพี่จะหยิบให้”ภูธนาหันไปเอาใจแฟนสาวที่ชี้นิ้วไปที่ตู้โชว์เค้ก
“ชิ ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเอง”อิงแก้วจ้ำอ้าวเข้าไปหลังร้าน ขณะที่ภูธนาจัดแจงให้หนูรินนั่งโต๊ะที่เยื้องจากพิมพาไปนิดหน่อยก่อนจะเข้าไปเอาขนมเค้กและกาแฟเพื่อบริการให้แฟนสาว พิมพาหน้าเหลวมองหนูรินก่อนจะแสยะปากให้หมั่นไส้ หนูรินเหลียวมองไฮโซเพราะสังเกตว่ามีสายตาจากหล่อนกำลังจ้องมองมาเช่นกัน
“ขอโทษนะคะ”พิมพาร้องขึ้น หนูรินสะดุ้งเงยหน้ามองแววตาประกายแปลกๆ
“ค่ะ”
“คุณเป็นแฟนกับคุณภูเจ้าของร้านเหรอคะ”
“ค่ะมีอะไรหรือเปล่าคะ”หนูรินตอบพร้อมถามกลับเมียงมองหญิงสาวแสนสวยในชุดแดงและริมฝีปากคมกริบที่กระตุกยิ้มเล็กน้อย
“เปล่าค่ะแค่สงสัยฉันคงต้องแนะนำก่อนฉันชื่อพิมพา ธำรงรักษดิตค่ะ”หล่อนแนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มบาดคมมีความนัย หนูรินเงียบไปพักเมื่อพบว่าผู้หญิงที่กำลังสนทนาด้วยคือคนที่พนักงานในร้านต่างเล่าลือ
“พิมพา...”
“ค่ะรู้จักฉันด้วยหรือคะ”พิมพายิ้มแสยะมุมปากเมื่อพบว่าแฟนสาวแสนหวานของภูธนารู้จักชื่อของเธอ
“มองดิฉันแบบนี้ เหมือนกับคุณจะรู้จักฉันมาก่อนเลยนะคะ”พิมพาฉายนัยน์ตาเจ้าเล่ห์จดจ้องข่มไปยังคุณหนูชุดขาวที่นั่งหน้าหงิก
“เออ เปล่าหรอกค่ะ”
“แน่ใจหรือคะ แหมมองดิฉันราวกับไปแย่งแฟนของคุณ”
“อุ้ยตาย! ”หนูรินทำกระเป๋าหลุดมือด้วยความตกใจงุงะก้มลงเก็บเก้กัง พิมพาแอบยิ้มสะใจเมื่อสังเกตพฤติกรรมของหนูรินที่ตอบสนองกลับมา
“ให้ฉันช่วยดีกว่าค่ะ”พิมพาลุกขึ้นจากที่นั่งเดินมาเก็บกระเป๋าให้ หนูรินเหลือบมองเจ้าหล่อนไม่พอใจเท่าไร พอดีกับที่อิงแก้วเดินออกมาจากหลังร้านพอดีเมื่อเห็นว่าพิมพาและหนูรินกำลังเผชิญหน้าซึ่งกันและกันก็รีบพุ่งตรงมายังเหตุการณ์โดยไม่รีรอ
“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ”อิงแก้วร้องขึ้น หนูรินรีบรับกระเป๋ามาพร้อมพยุงตัวขึ้น พิมพายังคงรักษาสีหน้าแสนเย่อหยิ่งเหลียวมองแขกผู้ไม่ได้รับเชิญอย่างอิงแก้วที่เข้ามาขัดจังหวะพอดี
“ไม่มีอะไรหรอกแค่อุบัติเหตุ”
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”อิงแก้วหันไปถามหนูรินบ้าง
“ไม่เป็นไรหรอก”หนูรินตอบไม่กล้าสบตากับไฮโซสาว พิมพายิ้มแกมเยาะก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ประจำเมื่อสถานการณ์กลับมาเป็นปกติหนูรินรีบลากอิงแก้วออกมานอกร้านโดยไว
“ผู้หญิงคนเมื่อกี้คือพิมพา หล่อนสวยสง่าพี่ภูต้องชอบแน่”
“ไม่หรอกอย่าคิดอย่างนั้นสิพี่ภูเค้ารักเธอจะตาย ต่อให้ยัยนั่นสวยราวกับนางฟ้าซาตานนายนั่นก็ไม่สนหรอก”
“แต่อิง รินเห็นสายตาเธอที่มองพี่ภูแทบจะกลืนกินดูเธอจะชอบพี่ภูมากๆ เลย”อิงแก้วถอนใจเมื่อได้เห็นนิสัยขี้ระแวงและคิดไปเอง หึงจนหน้ามืดไม่ฟังคำเตือนใดๆ
“รินว่านะรินต้องทำอะไรซักอย่าง อ้อใช่! รินจะไปบอกว่าอย่ามายุ่งพี่ภู พี่ภูเป็นแฟนริน”ว่าแล้วผุนผันออกไป อิงแก้วสะดุ้งรีบวิ่งไปยื้อแขนหล่อนไว้ได้ทัน “หนูรินเดี๋ยว! ”
“มีอะไรเหรออิง” หล่อนหันกลับมาด้วยสีหน้าเอาเรื่อง อิงแก้วส่ายหน้าเทา
“นี่จะไปทำแบบนั้นได้ไงเดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่”
“เรื่องใหญ่ก็ดีแล้วไงคนที่จะมาแย่งพี่ภูไปเป็นศัตรูกับรินทุกคน”
“หนูรินก็ใจเย็นๆ ก่อนสิ”
“ไม่ยงไม่เย็นแล้วค่ะ”หล่อนสะบัดมือเดินตรงไปท่าทางเดียว อิงแก้วหัวปั่นรีบวิ่งไปดักหน้า
“หนูรินอยากจะเป็นนางร้ายหรือไง”
“หือนางร้ายงั้นหรือ”หล่อนชะงักเมื่อได้ยินคำว่า “นางร้าย” ซึ่งอิงแก้วเข้าใจว่าคนอย่างหนูรินต้องไม่อยากเป็นนางร้ายในสายตาใครๆ หล่อนอยากเป็นนางเอกเท่านั้น
“ก็ใช่สินางร้ายอ่ะที่ไม่พอใจก็ไปหาเรื่องระลานคนอื่นเค้า หนูรินอยากเป็นแบบนั้นหรือไง”
“ไม่อยาก”หล่อนส่ายหน้า อิงแก้วพยักหน้าเร็วๆ แล้วพูดต่อ
“ถ้าไม่อยากก็ทำตัวดีๆ สิภูธนาเป็นพระเอกเค้าก็ต้องคู่กะนางเอกที่ฉลาดไม่ใช่นางร้ายที่ต้องใช้แต่อารมณ์”
“แล้วจะให้รินทำไงดูแม่นั่นสิให้ท่าภูไม่แคร์รินเลย”
“ก็หาวิธีทางอื่นสิที่ไม่ใช่เอะอะอะไรก็จะตบตีมีเรื่อง”อิงแก้วกลายเป็นศิราณีไปเสียแล้วต้องให้คำปรึกษากันคุณหนูที่เข้าใจอะไรยากเสียด้วย
“ก็หนูรินหึงนี่”
“หึงก็ต้องมีขอบเขต เราหาวิธีทางอื่นที่ฉลาดกว่านี้ดีไหม”
“แล้วอิงคิดออกแล้วหรือ”หล่อนยังงอแง อิงแก้วก็จนปัญญา ใครจะไปคิดออกได้เร็วขนาดนั้น
“ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ก็นั่นไงอิงยังไม่รู้เลย”
“ก็ได้ๆ แล้วจะไปคิดมาให้แต่ขอเวลาหน่อยได้ไหม”
“อิงสัญญาว่าจาจะช่วยรินละนะ”หนูรินไม่เลิกคะยั้นคะยอ อิงแก้วกรอกตาขึ้นฟ้าเป่าลมออกจากปากเบื่อหน่ายแต่อย่างน้อยพลางหมดเรื่องไปเปราะหนึ่งดูเหมือนศึกระหว่างหนูรินและพิมพาดูจะไม่จบลงง่ายๆ แม่ไฮโซสาวก็ไม่แคร์สื่อคิดจะแย่งของชาวบ้านเขามาให้ได้ขณะที่แม่คุณหนูแฟนสาวก็เอาแต่ใจจะชนะให้ได้ลูกเดียวแล้วจุดยืนล่ะอยู่ที่ตรงไหน นี่หรือคือความรักความรักที่มีแต่ความริษยาและการเอาชนะ!
แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 54 22:39:59
| จากคุณ |
:
คุณหนูแจ่มใส  
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 ก.ค. 54 22:26:15
|
|
|
|
ปลายหมอกและดอกหญ้า ตอนที่ 12
