...............จ้างเธอให้รัก ตอนที่9..................

...............จ้างเธอให้รัก ตอนที่8..................

ลิงค์ของตอนที่ผ่านมานะคะ

บทนำและตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10613052/W10613052.html
ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10644126/W10644126.html
ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10661938/W10661938.html
ตอนที่4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10682612/W10682612.html
ตอนที่5
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10712662/W10712662.html
ตอนที่6
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10756171/W10756171.html
ตอนที่7
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10770518/W10770518.html
ตอนที่8
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10800113/W10800113.html

++++++++++++++++++++

บทที่เก้า

ซ้ำเติม



ทีคได้ใช้เวลาอยู่กับนีรนานานที่สุดก็แค่มองดูหญิงสาวผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของเขา เธอร้องไห้ไม่หยุดจนลืมตาไม่ได้

ในเวลาเช้าตรู่ซึ่งเป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนนั่นมันไม่ได้สดใสเหมือนที่นีรนาหรือทีคคิดไว้

ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าเธอขยับตัวตื่น ศีรษะของเธอหนุนอยู่บนแผ่นอกของเขาตลอดคืน

สายตาของทีคทอดมองดูแสงอาทิตย์รำไรสาดผ่านเข้ามาในห้องนอน เวลาของเขาหมดแล้ว ... รู้สึกแย่จนไม่อยากจะไปไหนเลยนอกจากกอดนีรนาไว้ให้นานกว่านี้

ดูเหมือนหญิงสาวก็นิ่งเงียบ จนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ของทีคดังขึ้น นีรนาจึงเลิกกวนใจ เธอลุกเข้าไปในห้องน้ำขณะที่ทีคสนทนาโทรศัพท์อยู่บนเตียงนอน

เขาได้ยินเสียงของผู้เป็นแม่และรับรู้ได้ในทันทีว่าแม่ของตนเองร้ายกาจมากแค่ไหน

“ลูกสบายดีใช่ไหม”

“ครับ”ทีคตอบไม่ใคร่จะเต็มใจนัก เขารีบวางสายฟังเสียงสายน้ำจากฝักบัวภายในห้องน้ำก่อนจะลุกขึ้นหมายจะเคาะประตูบอกนีรนาว่าตนเองต้องกลับห้องแล้ว ทว่าเขาก็ไม่ได้เคาะ ...

เขาไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอมากกว่าเพื่อนคนหนึ่งอีกแล้วนับจากนี้เป็นต้นไป นีรนาพร่ำย้ำความตั้งใจเดิมแก่เขาทั้งคืนโดยไม่บอกเหตุผลอะไรอื่นมากไปกว่าการที่เธอทนถูกรังแกจากคนรอบข้างไม่ไหว ทีคต้องกัดฟันยืนมองประตูอยู่นานเนิ่นก่อนจะเดินออกจากห้องพักของนีรนาไปในที่สุด



\\\\\\\\\\\\\\\\



นีรนาไม่ได้ไปเรียน เธอทนกับความเสียใจของตนเองไม่ได้ ...

หญิงสาวนั่งในห้องเพียงลำพัง เหลือบมองดูเพดานห้องเพราะรู้ว่าทีคซึ่งพักอยู่ข้างบนก็คงจะรู้สึกเจ็บปวดพอๆกัน เธออยากจะเดินขึ้นไปหาเขา ...

แต่เธอทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ทำไม่ได้อีกแล้ว

... เธอต้องย้ายหอ ต้องไม่ติดต่อและพูดคุยกับเขา เธอคงจะทำใจให้สบายได้มากขึ้นกว่านี้แม้ว่านั่นคือการตัดโอกาสได้เจอกับเขาอีก ... แต่ไม่ว่าอย่างไรเสียเธอก็คบกับเขาไม่ได้อีกแล้ว

นีรนาเล่าความลำบากใจทุกอย่างให้พี่สาวฟังหลายชั่วโมง เริ่มร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า นราวรรณแนะนำให้น้องสาวกลับไปอยู่ที่บ้านเช่าสกปรกๆชั่วคราวแล้วเธอจะหาสถานที่พักดีกว่านั้นให้หากมีเวลา

นีรนาตกลงในทันที เธอรีบเก็บสัมภาระทั้งที่ภายในใจเธออยากให้ทีคเดินมาเคาะประตูสอบถามว่าเธอเป็นอย่างไรบ้างทว่าก็ไม่มีวี่แววเลยเพียงสักนิดเดียว



เนื่องจากมีรถกระบะของแฟนเก่านราวรรณอยู่ นีรนาจึงยอมขอความช่วยเหลือทำให้สามารถย้ายของออกได้ภายในสามวันซึ่งทั้งสามวันที่ผ่านมาเธอก็ไม่ได้เดินทางไปเรียนจนเพื่อนๆอดเป็นห่วงไม่ได้

คงมีเพียงเพื่อนสนิทของทีคเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ชายหนุ่มพยายามทำทุกอย่างตามปกติ ไม่ได้เดินทางไปหาไอ้บอลที่ภาควิชาเหมือนอย่างเคยเพราะเขารู้ว่านีรนาไม่อยากเห็นเขาเดินป้วนเปี้ยนที่นั่นอีก

ทว่าอารมณ์อกหักคงไม่ได้เกิดขึ้นเพียงวันสองวันแล้วจึงหายขาดได้

ครั้งนี้ทีคเป็นคนเอ่ยชวนไอ้บอลไปผับ บ้างก็แวะตามบาร์กับพี่ปรุฬห์ซึ่งบรรเทาความเจ็บปวดได้เพียงเปลือกนอกเท่านั้น

ปรุฬห์ไม่รู้หรอกว่าทีคเลิกคบกับนีรนาได้อย่างไรแต่เขาก็ไม่เต็มใจให้น้องชายตัวดีคบหากับผู้หญิงประเภทนี้ได้นานอยู่แล้ว “แกอย่าคิดมากน่า ทีค”เขาพยายามปลอบขณะที่นั่งในห้องรับแขกบ้านของทีค

“ผมดีขึ้นมากแล้วพี่”ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เขาก็ยิ้มให้เต็มที่กับพี่ชายเหมือนเดิมไม่ได้อยู่ดี

“นีรบอกเลิกแกใช่ไหม”

ทีคไม่อยากพูด ... การบอกเลิกเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก ชายหนุ่มจึงทำแค่เพียงพยักหน้าตอบ

ปรุฬห์เริ่มรู้สึกขยะแขยงนีรนาขึ้นมาในทันทีนั้น “ร้ายจริงๆ”

“พี่พูดว่าอะไรนะ?”

ปรุฬห์เหลือบมองทีคครั้งหนึ่งก่อนจะเหยียดแขนพาดบนโซฟา “เรื่องมันผ่านไปแล้วก็แล้วกันไป คราวหน้าอย่าหลงเชื่อใครง่ายๆก็พอแล้ว”ราวกับเป็นคำซ้ำเติมแต่ปรุฬห์ก็อดย้ำไม่ได้อยู่ดี

“ผมอยากบอกว่าถ้าหากครั้งไหนที่พี่พูดแบบนี้ ผมต้องแปลไทยเป็นไทยซ้ำสองทุกที”ทีคไม่เข้าใจ

ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง “อย่าบอกนะว่านีรบอกเลิกแกมาสักพักใหญ่ๆแล้ว แต่แกก็ยังไม่รู้ว่านีรเป็นคนแบบไหน”

“เอาอีกแล้ว พี่รุฬห์”ทีครำคาญ

“แกไม่อยากฟังก็เรื่องของแก”ปรุฬห์บอก “แต่แกไม่เคยสงสัยบ้างหรือยังไงว่าฉันไปเจอนีรบ่อยๆที่ไหน” ทีคไม่ได้ถามต่อเขาแสร้งบ่ายหน้าหนี “ถ้าหากฉันบอกแกล่ะก็ แกจะต้องตกใจ ... บางทีสิ่งที่แกพร่ำบอกตัวเองมาตลอดว่าเป็นความรักแท้อาจจะลวงตาแกอยู่เหมือนที่แม่ของแกพูดถึงก็เป็นได้”



\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



บ้านอับๆ กลิ่นสาบๆ อากาศชื้นข้างล่าง อากาศร้อนมากข้างบนห้องนอน ....

นีรนาอยากจะตะโกนระบายอารมณ์ออกมาทุกวันที่ย่างกรายกลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง

หลังจากเปิดเทอมนานนับเกือบสองเดือน นีรนาก็เริ่มกลับมาเคยชินกับการอยู่คนเดียว ดูแลตัวเองได้โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร ...

อันที่จริงถ้าหากนีรนาไม่มีพี่สาวและเพื่อนๆ เธอก็คงจมปรักอยู่ในห้วงของความผิดหวังนานกว่านี้อีก

แต่ตอนนี้เธอก็ไม่พร้อมจะพบเจอกับทีค ... บางทีเธอต้องหายไปจากระบบของเขามากกว่าสามหรือสี่เดือนจึงจะสบายใจมากขึ้น

ในเมื่อเธออยู่คนเดียวได้โดยไม่รู้สึกเหงาและเจ็บปวด เธอก็เริ่มกล่าวโทษความงี่เง่าของตัวเองซึ่งเห็นความรักทุกอย่างเป็นสิ่งถูกต้อง เอาล่ะ ... คราวนี้จะเป็นการเปลี่ยนแปลงตัวเองสู่นีรนาคนใหม่ซึ่งมีเป้าหมายเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณพี่สาวและตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด

สองเดือนผ่านไปแล้ว ...

ใกล้ถึงวันปีใหม่

นีรนาไม่พบเห็นเงาของทีคเลยหรือแม้แต่เพื่อนในคณะเดียวกันกับเขายกเว้นเสียแต่บอลคนเดียวเท่านั้น เธอดีใจที่บอลไม่เคยเอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องราวของเธอหรือทีคเลยเพียงสักครั้งเดียว

“วันปีใหม่ไปเที่ยวบ้านบอลไหม?”เพื่อนสาวเอ่ยถามนีรนา

อันที่จริงเธอก็อยากจะไปอยู่หรอก แต่เธอเชื่อว่าทีคต้องอยู่ที่งานนั้นด้วยแน่ๆ หญิงสาวจึงตอบปฏิเสธ เธอเลือกที่จะเดินทางไปทานอาหารร่วมกับพี่สาวเพียงลำพังในวันปีใหม่ซึ่งแสนจะน่าเบื่อและทำให้ตัวเลขอายุของเธอเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีอย่างเงียบๆ

ทว่าความตั้งใจของนีรนาน่าผิดหวังเมื่อนราวรรณท่องเที่ยวกับแขกนับอาทิตย์และไม่มีวี่แววจะกลับมาเจอเธอทันช่วงเทศกาลปีใหม่ด้วยแน่ๆ หญิงสาวจึงต้องนั่งดูพี่สา พี่จ๋า และพี่เกดเล่นไพ่อยู่หลังร้านคาราโอเกะ บรรยากาศในร้านคับคั่งไปด้วยผู้คนและกลิ่นควันบุหรี่ซึ่งนีรนาเกลียดเป็นที่สุด

เมื่อเวลาเที่ยงคืนผ่านพ้นไปแล้ว บนถนนในย่านสถานเริงรมย์ยังคงคับคั่งไปด้วยผู้คนมากล้น พี่จ๋าชวนนีรนาออกมาดูพลุไฟบริเวณหัวมุมถนนจนกระทั่งเวลาล่วงเลยจนถึงตีสอง ผู้คนจึงทยอยกันกลับบ้านกลับช่องและก็ถึงเวลาที่นีรนาต้องพักผ่อน

“พี่จ๋า ขอบคุณมากค่ะ”เธอบอกพร้อมยกมือไหว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะวางมือบนศีรษะของเธออย่างเอ็นดู

“เดี๋ยวพี่พาไปส่ง”

นีรนาตอบรับแล้วจึงเดินบนริมถนนตามพี่จ๋าไปห่างๆ

“พรุ่งนี้หยุดเรียนใช่ไหม”

นีรนาพยักหน้าพร้อมยิ้มกริ่ม เธอต้องเดินหลบผู้คนบนทางเท้าแม้ว่าเวลาเฉลิมฉลองผ่านมาสองชั่วโมงแต่เธอก็ยังได้ยินเสียงปะทัดและวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ทยอยเข้ามาในเขตชุมชนแห่งนี้อย่างต่อเนื่อง

“ไปเที่ยวเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ”

“ที่ไหนคะ?”นีรนารู้ในทันทีว่าพี่จ๋าต้องเหงาใจอีกแล้วเพราะบรรดาเพื่อนๆของเธอติดงาน

“พี่ยังคิดไม่ออก”เธอบอกพลางเข้าไปนั่งในรถยนต์เตรียมพร้อม

นีรนาเดินไปเปิดประตูแต่แล้วก็มีมือหยาบดึงแขนของเธอจนหญิงสาวต้องสะดุ้งเฮือกหันไปมองผู้มาเยือน

“ทะ ..!”เธอไม่สามารถเปล่งเสียงต่อหลังจากนั้นได้เมื่อเธอสบประสานสายตากับทีค

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ!

นีรนาเบิกตามองเขาด้วยความตื่นตะลึงพอๆกับความประหลาดใจของอีกฝ่ายแล้วสายตาของเธอก็เหลือบเห็นพี่ชายร่วมสาบานของทีคซึ่งยืนตีสีหน้าขุ่นๆ คิ้วหนาๆย่นยับมองดูเธอราวกับต้องการกินเลือดกินเนื้อ

“สวัสดีครับน้องนีร”ปรุฬห์แสร้งยิ้มทักทาย

พี่จ๋าต้องเขยิบตัวออกไปมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายนอกรถยนต์

นีรนาไม่ได้ทักทายตอบ ... เธอจดจ้องมองทีคอยู่เป็นนาน เขาเองก็ไม่พูดไม่จาต่างฝ่ายต่างไม่สามารถเริ่มบทสนทนาที่สวยหรูเหมือนที่เคยเป็นมาก่อน

เธอไม่อยากเจอเขา แต่นั่นคือการโกหกตัวเองเพราะว่าในขณะเดียวกันเธอก็อยากพบเขาเหลือเกิน ... ทว่าการพบเจอกันในสถานเริงรมย์แบบนี้นั้นมันอยู่นอกเหนือความนึกคิดของเธอมากไปหน่อย

“มาฉลองปีใหม่หรือคะ”นีรนาหันไปถามปรุฬห์

“เปล่าครับ ...”ปรุฬห์กำลังจะตอบแต่แล้วทีคก็กล่าวแทรกขึ้นมาในทันทีนั้น

“ฉลองที่บ้านของบอล”

นีรนาสบตามองเขาอีกครั้ง เธอรู้สึกกระสับกระส่าย

พี่จ๋าคงรู้ว่าเธอต้องการความช่วยเหลือ หญิงสาวจึงเดินออกไปจากรถ แสร้งทำเป็นสอบถามราวกับไม่เคยรู้จักพวกเขามาก่อน

“สวัสดีครับ เพื่อนของนีรสินะครับ”ปรุฬห์พูดพร้อมมองดูรอยยิ้มหวานของหญิงสาวซึ่งเขามั่นใจได้ในทันทีว่าเธอต้องเป็นหญิงขายบริการอยู่แถวๆนี้ล่ะ

“พวกเรากำลังจะกลับน่ะค่ะ”

“พวกเราก็กำลังจะกลับครับ”ปรุฬห์บอก ... อันที่จริงพวกเขาเพิ่งจะมาถึงต่างหาก

วันนี้ปรุฬห์สังเกตเห็นนีรนาเดินเข้าไปพร้อมกับแขกสองสามคนในร้านคิส คิส คาราโอเกะตั้งแต่ช่วงเย็นที่ผ่านมา ชายหนุ่มซึ่งรำคาญความมั่นใจของน้องชายตนเองผู้เอ่ยแย้งไม่เคยคิดจะเชื่อว่านีรนาขายบริการอยู่ที่นี่ เขาจึงตัดสินใจพาน้องชายตัวดีมาให้เห็นกับตาตัวเองในที่สุด

“ทำไมนีรทำอย่างนี้”ทีคเอ่ยถามไม่พอใจ ... เขาไม่มีสิทธิ์ว่ากล่าวตักเตือนเธอหรอก แต่เขาแค่หวังลึกๆว่าคำพูดของปรุฬห์ไม่ใช่ความจริง ไม่เคยเป็นความจริง ... “มาที่นี่ทำไม”

“ฉันชวนน้องนีรมาฉลองวันปีใหม่ค่ะ เธอกำลังจะกลับ ขอโทษนะ ดึกมากแล้ว”พี่จ๋าต้องเข้ามาขวางเมื่อเห็นว่านีรนายังคงเงียบกริบ เธอคงสับสนตัวเองน่าดูในเวลานี้

นีรนาบ่ายหน้านี้ เธอไม่อยากเห็นความเจ็บปวดของทีค ไม่ใช่ว่าหญิงสาวไม่อยากบอกทีคว่าเธอมาที่นี่บ่อยๆเพราะพี่สาวของเธอทำงานที่นี่ ... แต่เธอจะพูดทำไม ... พูดแล้วทำให้นามสกุลของเธอมีประวัติด่างพร้อยเพิ่มขึ้น นีรนาไม่มีความจำเป็นจะต้องบอกเขา หญิงสาวเพียงแค่นิ่งเงียบปล่อยให้เรื่องเป็นปริศนาขณะที่สายตาของเธอมองปรุฬห์ราวกับศัตรูร้าย

คนบ้าอะไรการศึกษาก็สูง ไม่รู้หรือว่าทำแบบนี้แล้วคนที่เสียหายคือเธอ ...

พี่จ๋าต้องเป็นผู้บอกลาชายหนุ่มทั้งสอง เธอบอกให้นีรนารีบเข้าไปนั่งในรถยนต์ก่อนจะรีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

“ฉันบอกแกแล้ว”ปรุฬห์มองรถยนต์คันสีเทาหายลับตาไป “ถ้าหากแกเลิกคบกับนีรช้ากว่านี้แกอาจจะต้องเสียใจไปตลอดชีวีตก็ได้”

ทีคไม่ได้กล่าวต่อ ... ทำไมเขาจึงรู้สึกแย่แบบนี้

เขาเคยคิดจะกลับมาขอคืนดีกับนีรนาหลายต่อหลายครั้งและครั้งนี้ก็เช่นกัน ... ทว่านีรนาทำให้เขาผิดหวังและเจ็บปวดเหลือเกิน ...

ทีคก้มหน้า เขาต้องฝืนกล่าวออกไปว่า “ขอบคุณครับพี่รุฬห์” แม้ว่าจิตใจของเขาจะไม่ได้ต้องการเช่นนั้นเลยก็ตามที

จากคุณ	: davidmccartney
เขียนเมื่อ	: 24 ก.ค. 54 20:41:44 A:202.12.74.2 X: TicketID:318829