|
“พี่ภู! ”หนูรินวิ่งเข้ามาทันไว ภูธนารีบปล่อยมือออกจากแขนของอิงแก้วรวดเร็วโดยมีสายตาเกรี้ยวกราดของหนูรินมองตามด้วยความหึงหวง “ทำไรอะไรกันหรือคะ”
“คือ...พี่....”เขาอ้ำอึ้งแลมองอิงแก้วที่นึกเบื่อหน่ายกับเหตุการณ์นี้
“พอดีฉันจะสะดุดล้ม พี่ภูเลยคว้าแขนได้พอดี”อิงแก้วแก้ตัวได้ชาญฉลาด หนูรินหันไปมองภูธนาที่พยักหน้าตาม “อืมใช่ครับ”เขายิ้มกลบเกลื่อนถึงแม้สายตาจะยังไม่ละจากอิงแก้ว
“งั้นไม่มีอะไรฉันขอตัวก่อนนะ”อิงแก้วเดินออกไปด้วยความเบื่อหน่ายกับชีวิต ผู้ชายเจ้าชู้ชอบหลอกแต๊ะอั่งเอ้ย ซักวันจะเจอดี อิงแก้วคว้ากระเป๋ากำลังเดินออกร้านแต่ทว่ากิตติกลับเปิดประตูสวนเข้ามาพอดี ภูธนาเหลียวมองขวับแทบคอพลิกเมื่อพบว่ากิตติเข้ามาได้จับจังหวะราวกับวางหมากไว้ก่อนแล้ว
“อ้าว อิงจะไปไหนครับ”
“อิงกำลังจะไปโรงพยาบาลไปเอาเฝือกออกค่ะ”หล่อนบอกพลางยกเฝือกเจ้ากรรมขึ้น กิตติเลื่อนสายตามองตาม
"ไปคนเดียวหรือครับ”
“ค่ะ”
“งั้นให้พี่ไปส่งดีกว่านะ พอดีพี่ก็ว่างพอดี”
“จะดีหรือคะ”หล่อนยังคงลังเลแต่กิตติออกตัวแรงไม่แคร์สื่อใดๆ โดยเฉพาะภูธนาที่เริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจ
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ”อิงแก้วกล่าว กิตติยิ้มตาหยีพร้อมผลักประตูให้แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อปะทะกับพิมพาที่เดินเข้ามาอย่างจัง
“พิม! ”
“กิตติ! ”ภูธนาและหนูรินหยุดมองชั่วขณะที่พิมพาถึงกลับร้อนๆ หนาวๆ เมื่อเผชิญหน้ากับสองหนุ่มที่หล่อนกำลังคั่วอยู่ในเวลาเดียวกัน แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกหึงหวงที่กิตติและอิงแก้วดูจะสนิทสนมกันมากเกินไป
“กิตติจะไปไหนหรือคะไปกับยัย...เออ อิงแก้ว”
“พอดีว่าจะไปส่งอิงแก้วไปถอดเฝือกน่ะครับ”
“ต้องถึงกลับต้องส่งกันเลย หรือไปเองไม่ได้หรือไง”พิมพาจิกตาส่งอิงแก้วที่กลายเป็นจำเลยจำเป็น
“ฉันไปเองได้นะคะพี่กิตติไม่อยากรบกวนแล้วเดี๋ยวจะมีคนแถวนี้เค้าวว่าแย่งแฟนชาวบ้าน”
“แฟน? ”หนูรินร้องขึ้น ภูธนาก็เช่นกันที่กวาดตามองไปมาเรียบเรียงเหตุการณ์ พิมพาร้อนลนมองสลับไปมาระหว่างกิตติและชายเจ้าของร้านกาแฟ
“นี่อิง! ”พิมพาอ้ำอึ้งเช่นเดียวกับกิตติอึดอัดใจอยู่ไม่น้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าพิมพา ภูธนาจ้องหน้ากิตตินึกหมั่นไส้ที่เขาทำดีกับอิงแก้วออกนอกหน้า จะทำอย่างไรในเมื่อทุกคนในที่นี้ก็ต่างมีความในใจที่ไม่สามารถตอบความรู้สึกของตนเองได้
“ขอคุยหน่อยได้ไหม” พิมพาเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบภายในร้าน อิงแก้วพยักหน้าหลบสายตาของคนรอบข้าง พิมพาเดินนำอิงแก้วมาด้านนอกเมื่อเห็นว่ามีมุมดีพอจะสนทนาได้ไม่ขัดเขินจึงเปิดประเด็นขึ้นเพื่อไม่ให้เสียเวลา“เธอจะฉีกหน้าฉันหรือไง”
“ฉีกหน้าอะไรไม่ทราบ”อิงแก้วเริ่มไม่สบอารมณ์เข้าจริงจัง พิมพายังไม่เลิกทำตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล “ก็ที่บอกว่ากิตติเป็นแฟนฉัน”
“ก็เป็นเรื่องจริง ทำไมต้องปิดบัง”
“ก็....”
“ภูธนาล่ะสิ นี่เธอก็เห็นว่าพี่ภูนะเค้ารักแฟนของเค้าแค่ไหนเค้าไม่มีวันเลิกกันเพราะเธอหรอกส่วนพี่กิตติกับฉันเราก็เป็นแค่พี่น้องกัน เธอไม่ต้องคิดมากหรือมาจับผิดอะไรฉัน”
“อ้อ นี่เธอนี่ก็ทำเป็นรู้ดีไปทุกเรื่องสิท่า”
“แล้วฉันก็อยากจะบอกให้เธอรู้นะว่าพี่กิตติเป็นคนดีเธอควรจะใส่ใจดูแลเขาซะบ้างมีแฟนแล้วก็ยังเทียวหาผู้ชายอื่นอยู่ได้”อิงแก้วตักเตือนฝ่ายตรงข้ามบ้างอย่างน้อยหล่อนก็ทนไม่ได้ที่เห็นผู้ชายดีๆ แบบกิตติต้องมาทุกข์ใจเพราะผู้หญิงมักมากอย่างพิมพา
“เอ๊ะ! ยัยเด็กเมื่อวานซืน กล้ามาสั่งสอนฉันหรือ”
“ฉันก็แค่พูดความจริง หัดสนใจพี่กิตติซะบ้างถ้าซักวันเค้าไปจากเธอขึ้นน้ำตาเช็ดหัวเข่า”
“หึ! กิตติไม่มีวันไปจากฉันอยู่แล้ว เธอไม่ต้องมาเตือน”พิมพาแผดเสียงใส่ยกมือขึ้นกอดเอวบางร่างเล็กแสนเย้ายวนใจ
“เธอก็คิดเข้าข้างตัวเองพี่กิตติก็มีจิตใจเหมือนกันนะ เค้าก็ต้องการให้เธอเอาใจใส่บ้าง”
“ก็แล้วไง เค้าเป็นของฉัน ฉันอยากทำอะไรก็ได้เธอไม่เกี่ยว”
“ฉันก็ไม่อยากเกี่ยวกับเรื่องของเธอมากหรอกนะแต่อยากให้เธอได้รู้ไว้ว่าพี่กิตติเป็นคนดีฉันไม่อยากให้เธอทำร้ายเขา รวมทั้งเรื่องภูธนาน่ะเห็นเค้ามีเจ้าของแล้วก็ปล่อยเค้าไปซะ”
“ทำไมฉันต้องเชื่อเธอด้วยคนเรานะต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดมันก็ไม่ผิด”
“แต่พี่กิตติก็ดีที่สุดแล้ว”
“แต่สำหรับฉันยังไม่ ฉันไม่มีทางปล่อยภูธนาแน่แล้วจะเตือนเธอไว้อีกคนว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่นให้มากนัก เรื่องของคนอื่นเขาจัดการเองได้”
“งั้นถ้าจะแย่งภูธนาไปจริงเธอก็ออกจากชีวิตพี่กิตติซะให้เขาได้ไปเจอคนดีๆ ”
“เรื่องอะไร ฉันจะยังไม่ปล่อยกิตติจนกว่าฉันจะได้คบกับคุณภู”
“เธอเห็นแก่ตัว”
“คนเราก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีกว่าเสมอ อ้อ! เธอก็ดูจะห่วงกิตติมากนะชอบเขาล่ะสิแต่ไม่ต้องเสียใจไปหรอกนะที่ไม่ได้ครอบครองเขา เพราะอีกไม่นานภูธนาต้องตกเป็นของฉันแน่นอนส่วนกิตติฉันจะยกให้เธอทีหลัง”
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีผู้หญิงที่ร้ายกาจแบบคุณอยู่บนโลกใบนี้อีก”อิงแก้วโกรธหน้าแดง พิมพาไม่สนใจใครนอกจากตนเอง
“ฉันไม่ว่างมาฟังอะไรไร้สาระจากเธอหรอกนะฉันแค่เตือนว่าอย่างยุ่งเรื่องของฉันให้เธอจำไว้! ”พิมพาทิ้งท้ายไว้ให้เจ็บใจเล่นก่อนจะจาไปราวกับพายุหมุนทอนาโดหลงเหลือล่องลอยความเจ็บช้ำในความรู้สึก อิงแก้วถอนใจและนึกเห็นใจกิตติที่มีแฟนที่นิสัยแย่และไม่เคยเห็นค่าของเขาเลย เขาโดนสวมเขาเป็นดั่งของตายของพิมพาแต่จะให้ทำอย่างไรได้หล่อนอยากช่วยแต่จะไปยุแยงให้เขาผิดใจกันดูจะไม่เหมาะแต่ถ้าจะปล่อยให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้ต่อไปคนที่เจ็บปวดที่สุดก็คงไม่พ้นกิตติเช่นกัน หนุ่มนักเรียนนอกยืนนิ่งในมุมสงบที่แอบมาฟังการสนทนาของสองสาวได้ทุกคำพูดตอนนี้เขารู้ความจริงแล้วว่าพิมพาไม่เคยมีความจริงใจให้กับเขาเลยเธอทะเยอทะยานหาสิ่งที่ดีที่สุดแม้แต่เขาก็ยังไม่ใช่ที่สุดของเธอถึงจะเป็นเช่นนั้นก็ตามพิมพาก็ยังไม่ปล่อยเขาไป หากกิตติไม่ได้ยินกลับหูคงจะไม่เชื่อเลยว่าผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจแค่ไหน
แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 54 15:49:27
| จากคุณ |
:
คุณหนูแจ่มใส  
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ก.ค. 54 22:04:50
|
|
|
|
ปลายหมอกและดอกหญ้า ตอนที่ 14
